nierówności

См. также в других словарях:

• nierówność — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. nierównośćści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} wgłębienie lub wypukłość naruszające gładkość powierzchni, powodujące jej chropowatość lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wygładzić — dk VIa, wygładzićdzę, wygładzićdzisz, wygładzićgładź, wygładzićdził, wygładzićdzony wygładzać ndk I, wygładzićam, wygładzićasz, wygładzićają, wygładzićaj, wygładzićał, wygładzićany «uczynić gładką powierzchnię czegoś, usunąć nierówności,… …   Słownik języka polskiego

• pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru …   Słownik frazeologiczny

• cyzelować — ndk IV, cyzelowaćluję, cyzelowaćlujesz, cyzelowaćluj, cyzelowaćował, cyzelowaćowany «ręcznie lub mechanicznie gładzić i wykańczać metalowe odlewy rzeźb i wyrobów rzemiosła artystycznego oraz kute wyroby złotnicze w celu usunięcia nierówności lub… …   Słownik języka polskiego

• dogniatać — ndk I, dogniataćam, dogniataćasz, dogniataćają, dogniataćaj, dogniataćał, dogniataćany 1. techn. «kształtować przedmiot przez kucie usuwając nierówności i nadając mu ostateczną formę i wymiary odkuwki; kalibrować» 2. techn. «obrabiać powierzchnię …   Słownik języka polskiego

• gładki — gładkidcy, gładkidszy 1. «mający powierzchnię bez nierówności, chropowatości» Gładka tafla lodu. Droga gładka jak stół. Gładki papier. ∆ anat. Mięśnie gładkie «mięśnie znajdujące się w narządach wewnętrznych organizmu (np. w ścianach przełyku,… …   Słownik języka polskiego

• gładko — gładziej «bez nierówności, chropowatości» Gładko ostrugany kij. Gładko ubita droga. Twarz gładko wygolona. Gładko zaczesane włosy. Wyszlifować coś gładko, na gładko. przen. a) «bez komplikacji, bez przeszkód, kłopotów; łatwo» Życie płynie komuś… …   Słownik języka polskiego

• gładzić — ndk VIa, gładzićdzę, gładzićdzisz, gładź, gładzićdził, gładzićdzony 1. «przesuwać po czymś delikatnie ręką, zwykle z pieszczotą; głaskać» Gładzić kogoś po głowie, po ręce. Gładzić czyjeś włosy. 2. «czynić powierzchnię czegoś gładką, usuwać… …   Słownik języka polskiego

• gładzik — m III, D. a, N. gładzikkiem; lm M. i techn. «narzędzie ręczne lub element maszyny, służące do gładzenia powierzchni metalu, drewna, skór itp., pozbawiania ich nierówności, chropowatości» …   Słownik języka polskiego

• góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego

• grot — I m IV, D. u, Ms. grocie; lm M. y 1. «ostre zakończenie (ostrze) różnych rodzajów broni drzewcowej: włóczni, kopii, dzidy, lancy oraz strzały; także cała strzała» Ostry, stalowy grot. 2. łow. «zakończenie odnogi poroża kozła sarny skierowane ku… …   Słownik języka polskiego