Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nescio+quis

  • 1 nescio quis

      кто-то, что-то

    Dictionary Latin-Russian new > nescio quis

  • 2 nescio

    nescĭo, īre, īvi (ĭi), ītum - tr. - ne pas savoir, ignorer, ne pas être capable de.    - nescire Graece (Latine): ignorer le grec (le latin).    - nescio quis, quomodo, unde: je ne sais qui, je ne sais comment, je ne sais d’où.    - nescio an: je ne sais pas si... ne... pas, je crois bien que, peut-être, peut-être bien que.    - nescio an dormiat: [ je ne sais s'il ne dort pas] = peut-être bien qu'il dort.    - nescio an non dormiat: peut-être bien qu'il ne dort pas.
    * * *
    nescĭo, īre, īvi (ĭi), ītum - tr. - ne pas savoir, ignorer, ne pas être capable de.    - nescire Graece (Latine): ignorer le grec (le latin).    - nescio quis, quomodo, unde: je ne sais qui, je ne sais comment, je ne sais d’où.    - nescio an: je ne sais pas si... ne... pas, je crois bien que, peut-être, peut-être bien que.    - nescio an dormiat: [ je ne sais s'il ne dort pas] = peut-être bien qu'il dort.    - nescio an non dormiat: peut-être bien qu'il ne dort pas.
    * * *
        Nescio, nescis, nesciui, nescitum, pen. prod. nescire. Terent. Ne scavoir point, Ignorer.
    \
        Nescio alias: me scio quidem semper fecisse sedulo, vt, etc. Terent. Je ne scay pas des autres, ou Que font les autres.
    \
        Nescias eius sit potestas posthac, an nunquam tibi. Terent. Tu ne scais pas si tu auras ci apres le pouvoir de ce faire, ou jamais.
    \
        Hic nescit quidem nisi foenus fabulari. Plaut. Il ne scait de quoy parler sinon d'usure.
    \
        Nescimus nos istum quidem qui siet. Plaut. Nous ne scavons qui est cestuy ci, Nous ne le congnoissons point.
    \
        Nescio quid profecto mihi animus praesagit mali. Terent. Je ne scay quoy.
    \
        Si sapis, quod scis nescis, neque de Eunucho, neque de vitio virginis. Terent. Si tu es sage, tu ne feras pas semblant de scavoir ce que tu scais, ne de, etc. ou, Tu te tairas, et ne diras mot de ce que tu scais.
    \
        Nescio te ego? Plaut. Ne scay je pas bien quel tu es? Ne te congnois je pas bien?
    \
        Latine nescire. Cic. Ne scavoir parler Latin.

    Dictionarium latinogallicum > nescio

  • 3 nescio

    ne-scĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., not to know, to be ignorant (syn. ignoro):

    hunc nescire sat scio de illā amicā,

    Plaut. Merc. 2, 3, 48:

    nescis cui maledicas nunc viro,

    Ter. Eun. 4, 7, 29:

    nec me pudet fateri nescire, quod nesciam,

    Cic. Tusc. 1, 25, 60:

    de Oropo opinor, sed certum nescio,

    id. Att. 12, 23, 2:

    quid nobis agendum sit, nescio,

    id. ib. 7, 12, 2:

    anima sit (animus) ignisve, nescio,

    id. Tusc. 1, 25, 60:

    nescis quantā cum expectatione sim te auditurus,

    you cannot think, id. N. D. 3, 1, 2:

    nescis, temeraria, nescis, Quem fugias,

    Ov. M. 1, 514:

    nobis omnia de te Quaerere, si nescis, maxima cura fuit,

    id. H. 17, 197; 20, 150:

    quod scis or scies, nescis, a formula used in advising another to keep a secret: ne tu hercle linguam comprimes Posthac: etiam illud quod scies nesciveris,

    Plaut. Mil. 2, 6, 89:

    tu nescis id quod scis, Dromo, si sapies,

    Ter. Heaut. 4, 4, 26; id. Eun. 4, 4, 55.—With acc. and inf.:

    nescibam id dicere illam,

    Ter. Eun. 4, 5, 10:

    nescit Agenorides natam parvumque nepotem Aequoris esse deos,

    Ov. M. 4, 562.—With inf. alone:

    nescire Tarquinios privatos vivere,

    Liv. 2, 2, 3:

    gens, quae victa quiescere nesciat,

    id. 9, 3, 12; 22, 51, 4; Curt. 7, 7, 16; Just. 28, 3, 12; Aug. Serm. 330, 3.—
    (β).
    Pass.:

    utrum consistere uspiam velit an mare transire nescitur,

    Cic. Att. 7, 12, 2:

    talibus locis pruinarum vis et natura nescitur,

    Pall. 11, 4, 2:

    lis antea nescita,

    unknown, Sid. Ep. 8, 6.—
    (γ).
    Nescio quis, nescio quid, nescio quomodo, nescio an, used in an assertion to express uncertainty with regard to some particular contained [p. 1204] in it; and usually without influencing the mood of the following verb: nescio quis, I know not who, some one, somebody, a certain person: nescio quid, I know not what, something, some, a certain:

    prope me hic nescio quis loquitur,

    Plaut. Pers. 1, 3, 9:

    nescio quid profecto mihi animus praesagit mali,

    Ter. Heaut. 2, 2, 7:

    nisi me forte Paconii nescio cujus querelis moveri putes,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 6:

    o pastores nescio quos cupidos litterarum,

    id. Flacc. 17, 39; in affected ignorance, to denote that a thing is insignificant, small, mean, etc.:

    fortasse non jejunum hoc nescio quid quod ego gessi, et contemnendum videtur,

    id. Fam. 15, 4, 14:

    quia nescio quid in philosophiā dissentiret,

    a little, id. N. D. 1, 33, 93:

    nescio quid litterularum,

    a short letter, id. Att. 15, 4, 1:

    rumoris nescio quid afflavit,

    id. ib. 16, 5, 1:

    causidicum nescio quem,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    nescio quid e quercu exsculpseram,

    id. Att. 13, 28, 2:

    sententiae nescio unde ex abdito erutae,

    id. Or. 24, 79:

    nescio quid etiam de Locrorum proelio,

    id. N. D. 3, 5, 11:

    mente nescio quā effrenatā atque praecipiti,

    id. Cael. 15, 35:

    illud nescio quod non fortuitum, sed divinum videbatur,

    id. Fam. 7, 5, 2: nescio quid praeclarum, remarkable or extraordinary excellence, id. Arch. 7, 15:

    fit enim, nescio quomodo, ut, etc.,

    I know not how, id. Off. 1, 41, 146:

    boni nescio quomodo tardiores sunt,

    id. Sest. 47, 100:

    qui, nescio quo modo, conspirant,

    Nep. Alcib. 11, 1; id. Thras. 1, 3:

    casu nescio quo,

    Cic. Fam. 5, 15, 3:

    alii nescio quo pacto obduruerunt,

    id. ib. 5, 15, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18:

    sed ita fato nescio quo contigisse arbitror, ut, etc.,

    id. Fam. 15, 13, 2; cf.:

    contra rem suam me nescio quando venisse questus est,

    id. Phil. 2, 2, 3: nescio an, I know not whether, probably, perhaps:

    constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,

    id. Lig. 9, 26:

    sin illam alteram, nescio an amplius mihi negotii contrahatur,

    id. Cat. 4, 5, 9:

    ingens eo die res et nescio an maxima illo bello gesta sit,

    Liv. 23, 16; v. the art. an.—
    II.
    In partic.
    A.
    Not to know, to be unacquainted with a person or thing (mostly poet.):

    illa illum nescit,

    Plaut. Aul. prol. 30; Ter. Heaut. 2, 4, 16:

    non nescire hiemem,

    Verg. G. 1, 391:

    deos,

    Luc. 1, 453:

    litteras,

    Sen. Clem. 2, 1:

    vinum toto nescire Decembri,

    i. e. to abstain from, Juv. 7, 97.—
    B.
    Not to understand; to be unable:

    non tam praeclarum est scire Latine, quam turpe nescire,

    Cic. Brut. 37, 140; Juv. 6, 188:

    stare loco nescit, said of a horse,

    Verg. G. 3, 84:

    nescit vox missa reverti,

    cannot be unsaid, Hor. A. P. 390.—
    C.
    To be incapable:

    Stoici omnino irasci nesciunt,

    Cic. de Or. 3, 18, 65:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—Hence, nescĭens, entis, P. a., unknowing, ignorant, unaware (class. nescius):

    ut nescientem sentiat te id sibi dare,

    Ter. Heaut. 3, 1, 59:

    nesciens sui,

    unconscious, App. Mag. p. 301, 9.—Hence, adv.: nescĭenter, unknowingly, ignorantly, Aug. Doctr. Chr. 2, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > nescio

  • 4 nescio

    ne-scio, īvī u. iī, ītum, īre, nicht wissen, I) im allg.: nomen Ter.: nec pudet fateri nescire, quod nesciam, Cic.: de amica, Plaut.: de Oropo opinor, sed certum nescio, Cic.: mit Acc. u. Infin., nescibam id dicere illam, Ter.: m. folg. indir. Fragesatz, nescis, quanta cum exspectatione sim te auditurus, du glaubst nicht, Cic.: cum, quemadmodum sedaret, nesciret, Nep.: nescio, quid narres od. ego, quid narres, nescio, ich verstehe nicht, was du willst, Ter.: quid nobis agendum sit, nescio, Cic.: anima sit animus ignisve, nescio, Cic.: utrum consistere usquam velit, an mare transire, nescitur (weiß man nicht), Cic. – Partiz. nesciēns, nicht wissend, ut sentiat, te nescientem id dare, ohne es zu wissen, Ter. heaut. 468. – Besondere Redeweisen: a) nescio an, s. anno. I, 1 sqq. – b) nescio qui, quae, quod (interrog.), nescio quis, quid, ich weiß nicht, welcher usw., ich weiß nicht, wer, was, ich weiß nicht, wie ich es bezeichnen soll, von dem, was man nicht bestimmt angeben kann od. will, oft mit dem Nbbgr. des Bedeutenden od. der Geringfügigkeit u. der Geringschätzung, nescio quā permotus divinatione, ich weiß nicht, durch was für eine Ahnung, durch eine gewisse (mir unbekannte) Ahnung, Cic.: casu nescio quo, Cic.: in oppidum, nescio quod, eine gewisse, mir unbekannte Stadt, Cic. – prope me nescio quis loquitur, Plaut.: Paconii nescio cuiusque relis moveri, Cic. – tum illud nescio quid praeclarum ac singulare solet exsistere, jenes Herrliche und Einzige, wofür ich keinen Namen weiß, Cic.: nescio quid esse putant, Ov.: nescio quid exsculpserint, Cic. – paulum nescio quid, ein »Bettel« (v. Preis), ein Lumpengeld, Plin.: nescio quid frivoli, eine Kleinigkeit (v. einer Sache), Suet.: rumoris nescio quid, Cic.: nescio quid litterularum, ein ganz kleines Briefchen, Cic.: nescio quid illud factum etc., über alle Maßen unmännlich, Cic.: nescio quid dissentiens, ein wenig, Cic.: causidicum nescio quem, Cic. – c) si nescis, wenn du es etwa nicht weißt, wenn du es wissen willst, Ov. her. 17, 197 u.a. – d) illud od. id quod scis nescis, du tust so, als ob du es nicht wissest, eine Formel der Umgangsspr., mit der man jmdm. das Bewahren eines Geheimnisses anempfahl, Enn. u. Komik. – e) nescio quo modo, nescio quo pacto, ich weiß nicht wie, -auf welche Art, teils zur Bezeichnung des Unbestimmten, sozusagen, so eine Art von, so gewissermaßen, teils des Unwillkürlichen, unwillkürlich, unbemerkt, teils des Unbegreiflichen, unbegreiflich, oft bei Cic. u.a. (dem Hauptverbum voran- od. nachgesetzt), s. die Stellensammlung bei Beier Cic. de off. 1, 146. – II) insbes.: A) jmd. od. etwas nicht kennen, einer Sache unkundig sein, alqm, Plaut.: deos, Ter.: arma, Flor.: vinum, sich enthalten, Iuven.: hiemem, Verg.: sua pericula, nicht merken, Lucan. – Partiz., a) nesciēns, nicht kennend, unbewußt, sui, Apul. apol. 42. – b) nescītus, a, um, ungekannt, Sidon. epist. 8, 6, 7. – B) nicht können, nicht imstande sein, nicht gelernt haben, nicht verstehen, Latine, Titin. fr. u. (Ggstz. Latine scire) Cic.: Graece, Cic.: versus, keine Kenntnis vom Versbau haben, Hor.: nescire litteras, s. litterano. I u. no. II, B, 2, c: utram tandem linguam (Sprache) nescio? Cic. – m. folg. Infin., irasci, Cic.: quiescere (Ruhe zu halten), Liv.: hoc imitari, Curt.: equo haerere, Hor.: capi virtus nescit, Val. Max. – / synk. Imperf. nescibam, Turp. com. 17. Ter. eun. 155 u. 736: nescibas, Plaut. Bacch. 676. Sen. contr. 7, 3 (18), 4 Burs. (Kießling u. Müller nesciebas). – Fut. nescibo, Plaut capt. 265.

    lateinisch-deutsches > nescio

  • 5 nescio

    ne-scio, īvī u. iī, ītum, īre, nicht wissen, I) im allg.: nomen Ter.: nec pudet fateri nescire, quod nesciam, Cic.: de amica, Plaut.: de Oropo opinor, sed certum nescio, Cic.: mit Acc. u. Infin., nescibam id dicere illam, Ter.: m. folg. indir. Fragesatz, nescis, quanta cum exspectatione sim te auditurus, du glaubst nicht, Cic.: cum, quemadmodum sedaret, nesciret, Nep.: nescio, quid narres od. ego, quid narres, nescio, ich verstehe nicht, was du willst, Ter.: quid nobis agendum sit, nescio, Cic.: anima sit animus ignisve, nescio, Cic.: utrum consistere usquam velit, an mare transire, nescitur (weiß man nicht), Cic. – Partiz. nesciēns, nicht wissend, ut sentiat, te nescientem id dare, ohne es zu wissen, Ter. heaut. 468. – Besondere Redeweisen: a) nescio an, s. an no. I, 1 sqq. – b) nescio qui, quae, quod (interrog.), nescio quis, quid, ich weiß nicht, welcher usw., ich weiß nicht, wer, was, ich weiß nicht, wie ich es bezeichnen soll, von dem, was man nicht bestimmt angeben kann od. will, oft mit dem Nbbgr. des Bedeutenden od. der Geringfügigkeit u. der Geringschätzung, nescio quā permotus divinatione, ich weiß nicht, durch was für eine Ahnung, durch eine gewisse (mir unbekannte) Ahnung, Cic.: casu nescio quo, Cic.: in oppidum, nescio quod, eine gewisse, mir unbekannte Stadt, Cic. – prope me nescio quis loquitur, Plaut.: Paconii nescio cuius que-
    ————
    relis moveri, Cic. – tum illud nescio quid praeclarum ac singulare solet exsistere, jenes Herrliche und Einzige, wofür ich keinen Namen weiß, Cic.: nescio quid esse putant, Ov.: nescio quid exsculpserint, Cic. – paulum nescio quid, ein »Bettel« (v. Preis), ein Lumpengeld, Plin.: nescio quid frivoli, eine Kleinigkeit (v. einer Sache), Suet.: rumoris nescio quid, Cic.: nescio quid litterularum, ein ganz kleines Briefchen, Cic.: nescio quid illud factum etc., über alle Maßen unmännlich, Cic.: nescio quid dissentiens, ein wenig, Cic.: causidicum nescio quem, Cic. – c) si nescis, wenn du es etwa nicht weißt, wenn du es wissen willst, Ov. her. 17, 197 u.a. – d) illud od. id quod scis nescis, du tust so, als ob du es nicht wissest, eine Formel der Umgangsspr., mit der man jmdm. das Bewahren eines Geheimnisses anempfahl, Enn. u. Komik. – e) nescio quo modo, nescio quo pacto, ich weiß nicht wie, -auf welche Art, teils zur Bezeichnung des Unbestimmten, sozusagen, so eine Art von, so gewissermaßen, teils des Unwillkürlichen, unwillkürlich, unbemerkt, teils des Unbegreiflichen, unbegreiflich, oft bei Cic. u.a. (dem Hauptverbum voran- od. nachgesetzt), s. die Stellensammlung bei Beier Cic. de off. 1, 146. – II) insbes.: A) jmd. od. etwas nicht kennen, einer Sache unkundig sein, alqm, Plaut.: deos, Ter.: arma, Flor.: vinum, sich enthalten, Iuven.: hiemem, Verg.: sua pericula,
    ————
    nicht merken, Lucan. – Partiz., a) nesciēns, nicht kennend, unbewußt, sui, Apul. apol. 42. – b) nescītus, a, um, ungekannt, Sidon. epist. 8, 6, 7. – B) nicht können, nicht imstande sein, nicht gelernt haben, nicht verstehen, Latine, Titin. fr. u. (Ggstz. Latine scire) Cic.: Graece, Cic.: versus, keine Kenntnis vom Versbau haben, Hor.: nescire litteras, s. littera no. I u. no. II, B, 2, c: utram tandem linguam (Sprache) nescio? Cic. – m. folg. Infin., irasci, Cic.: quiescere (Ruhe zu halten), Liv.: hoc imitari, Curt.: equo haerere, Hor.: capi virtus nescit, Val. Max. – synk. Imperf. nescibam, Turp. com. 17. Ter. eun. 155 u. 736: nescibas, Plaut. Bacch. 676. Sen. contr. 7, 3 (18), 4 Burs. (Kießling u. Müller nesciebas). – Fut. nescibo, Plaut capt. 265.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nescio

  • 6 quis

       - voir la déclinaison [st1]1 [-] quis, quae, quid (adj. qui, quae, quod): pron.-adj. inter. - [abcl][b]a - qui? quel? - [abcl]b - quel? de quelle sorte? - [abcl]c - qui? de quelle nature? quel? lequelle?[/b]    - quis est hic? = qui est celui-ci?    - Faustulus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater, Lhom.: Faustulus révéla à Romulus qui était son grand-père, qui était sa mère.    - unde es? cujus es? Plaut. Truc. 2, 7, 44: d'où es-tu? à qui appartiens-tu?    - quis clarior in Graeciâ Themistocle? Cic. Lael. 12, 42: qui en Grèce fut plus illustre que Thémistocle?    - quae potest in vita esse jucunditas cum... Cic. Tusc. 1, 14: quel agrément peut-on trouver dans la vie quand...?    - quae sunt ea quae dicis te majora moliri? Cic. Tusc. 1, 16: qu'est-ce que, d'après ce que tu dis, tu tâches de mieux faire?    - quâ fiduciâ confidimus + prop. inf. Caes. BC. 2, 31: quelle hardiesse nous amène à croire que...?    - quis, fém. arch. = quae.    - quis illaec est mulier, Plaut.: quelle est cette femme?    - sed quis haec est quae med advorsum incedit? Plaut. Pers. 200: mais quelle est cette femme qui vient vers moi?    - quis, adj. inter.    - quis homo est me hominum miserior? Plaut. Capt. 541: quel homme au monde est plus malheureux que moi?    - quis eum senator appellavit? Cic. Cat. 2, 6, 12: quel sénateur lui a adressé la parole?    - quis color? Virg. G. 2, 178: quelle couleur?    - qui, pron. inter.    - tandem cognosti qui siem (= sim)? Ter. Andr. 586: enfin tu sais quel homme je suis!    - qui nominat me? Ter. Phorm. 989: qui m'appelle?    - nescimus qui sis, Cic. Div. in Caecil. 6.20: nous ne savons pas quel type d'homme tu es. Généralement quis interroge sur l'identité et qui sur la qualité.    - quis civis venit? = quel citoyen est venu? (quel est le nom du citoyen qui est venu?)    - qui civis venit? = quel citoyen est venu? (quel genre de citoyen est venu?)    - iste deus qui sit da, Tityre, nobis, nobis, Virg.: ce dieu dont tu parles, quel est-il, dis-le-nous, Tityre.    - iste deus quis sit da nobis = ce dieu dont tu parles, dis-nous qui il est (quelle est son identité).    - voir les emplois de quid, pron. inter. Quid est toujours pronom et quod, inter. est toujours adjectif.    - quid vidisti? = qu'est-ce que tu as vu?    - quod templum vidisti? = quel temple as-tu vu? [st1]2 [-] quis (qui); fém. quae (qua); n. quod, adj. (quid, pron.): pron.-adj. indéf. - quelque, quelqu'un, on, quelque chose (quis = aliquis dans des locutions et surtout après si, nisi, ne, num, cum et les relatifs).    - dixerit quis, Cic. Off. 3, 76: pourrait-on dire (dira-t-on peut-être).    - efficienda sunt quae quis pollicitus est: il faut faire ce qu'on a promis.    - si qua fuisset facultas, Caes. BC. 1, 19: s'il en avait la possibilité.    - ne qua esset armorum causa, Caes. BC. 1, 2: pour ôter tout prétexte de prendre les armes.    - voir les emplois de quid (quid = aliquid) [st1]3 [-] quis, arch. = quibus: dat et abl. plur de qui.    - o terque quaterque beati, quis (quis, arch. = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!
    * * *
       - voir la déclinaison [st1]1 [-] quis, quae, quid (adj. qui, quae, quod): pron.-adj. inter. - [abcl][b]a - qui? quel? - [abcl]b - quel? de quelle sorte? - [abcl]c - qui? de quelle nature? quel? lequelle?[/b]    - quis est hic? = qui est celui-ci?    - Faustulus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater, Lhom.: Faustulus révéla à Romulus qui était son grand-père, qui était sa mère.    - unde es? cujus es? Plaut. Truc. 2, 7, 44: d'où es-tu? à qui appartiens-tu?    - quis clarior in Graeciâ Themistocle? Cic. Lael. 12, 42: qui en Grèce fut plus illustre que Thémistocle?    - quae potest in vita esse jucunditas cum... Cic. Tusc. 1, 14: quel agrément peut-on trouver dans la vie quand...?    - quae sunt ea quae dicis te majora moliri? Cic. Tusc. 1, 16: qu'est-ce que, d'après ce que tu dis, tu tâches de mieux faire?    - quâ fiduciâ confidimus + prop. inf. Caes. BC. 2, 31: quelle hardiesse nous amène à croire que...?    - quis, fém. arch. = quae.    - quis illaec est mulier, Plaut.: quelle est cette femme?    - sed quis haec est quae med advorsum incedit? Plaut. Pers. 200: mais quelle est cette femme qui vient vers moi?    - quis, adj. inter.    - quis homo est me hominum miserior? Plaut. Capt. 541: quel homme au monde est plus malheureux que moi?    - quis eum senator appellavit? Cic. Cat. 2, 6, 12: quel sénateur lui a adressé la parole?    - quis color? Virg. G. 2, 178: quelle couleur?    - qui, pron. inter.    - tandem cognosti qui siem (= sim)? Ter. Andr. 586: enfin tu sais quel homme je suis!    - qui nominat me? Ter. Phorm. 989: qui m'appelle?    - nescimus qui sis, Cic. Div. in Caecil. 6.20: nous ne savons pas quel type d'homme tu es. Généralement quis interroge sur l'identité et qui sur la qualité.    - quis civis venit? = quel citoyen est venu? (quel est le nom du citoyen qui est venu?)    - qui civis venit? = quel citoyen est venu? (quel genre de citoyen est venu?)    - iste deus qui sit da, Tityre, nobis, nobis, Virg.: ce dieu dont tu parles, quel est-il, dis-le-nous, Tityre.    - iste deus quis sit da nobis = ce dieu dont tu parles, dis-nous qui il est (quelle est son identité).    - voir les emplois de quid, pron. inter. Quid est toujours pronom et quod, inter. est toujours adjectif.    - quid vidisti? = qu'est-ce que tu as vu?    - quod templum vidisti? = quel temple as-tu vu? [st1]2 [-] quis (qui); fém. quae (qua); n. quod, adj. (quid, pron.): pron.-adj. indéf. - quelque, quelqu'un, on, quelque chose (quis = aliquis dans des locutions et surtout après si, nisi, ne, num, cum et les relatifs).    - dixerit quis, Cic. Off. 3, 76: pourrait-on dire (dira-t-on peut-être).    - efficienda sunt quae quis pollicitus est: il faut faire ce qu'on a promis.    - si qua fuisset facultas, Caes. BC. 1, 19: s'il en avait la possibilité.    - ne qua esset armorum causa, Caes. BC. 1, 2: pour ôter tout prétexte de prendre les armes.    - voir les emplois de quid (quid = aliquid) [st1]3 [-] quis, arch. = quibus: dat et abl. plur de qui.    - o terque quaterque beati, quis (quis, arch. = quibus) ante ora patrum Troiae sub moenibus altis contigit oppetere! Virg. En. 1, 96: ô trois ou quatre fois heureux, ceux à qui il échut de trouver la mort devant leurs pères, sous les hautes murailles de Troie!
    * * *
        Quis, cuius, Interrogatiue aut infinite ponitur, nunquam relatiue. Quis me vult? perii, pater est. Terent. Qui est ce qui me demande?
    \
        Tum mihi nescio quis in aurem insusurrauit. Plin. iun. Je ne scay qui.
    \
        Quis est omnium his moribus, qui non, etc. Sallust. Qui est celuy de touts, qui, etc.
    \
        Ex pluribus quid dignissimus. Quintil. Lequel est le plus digne.
    \
        Quis videor? Terent. Qui te semble il que je suis?
    \
        Quis ego sum? Cic. Qui suis je?
    \
        In queis, pro In quibus. Gell. Entre lesquels.
    \
        Quem ad finem sese effraenata iactabit audacia? Cicero. Jusques à quand?

    Dictionarium latinogallicum > quis

  • 7 wer

    wer, I) als Fragepronomen: quis? (sowohl bei direkten als bei indirekten Fragen). – uter? (wenn von zweien die Rede ist). – wer da? quis homo est? oder quis tu?: wer denn? quisnam?: wer ist denn dreister als ich? quis me est confidentior?: wer ist diese Frau? quis istaec est mulier?: wer weiß nicht? quis nescit? quis est, qui nesciat?: wer (von beiden) hat das gesagt? uter hoc dixit?: ich weiß nicht, wer du bist, nescio, quis sis: ich weiß nicht, wem ich das Buch gegeben habe, cui librum dederim, nescio. – II) zur Bezeichnung einer unbestimmten Person, wo es steht statt »der, welcher«: qui. – quicumque (jeder der, wer nur, z.B. quicumque proelio interfuit sciet).

    deutsch-lateinisches > wer

  • 8 lotium

    lōtĭum, ĭi, n. urine.    - amplius loti, Catul.: plus d'urine.    - si lotium difficilius transibit, Cato.: s'il y a dysurie.    - larifuga nescio quis, nocturnus, qui non valet lotium suum, Petr. 57: un vagabond, un je ne sais qui, un rôdeur de nuit, qui ne vaut pas ce qu'il pisse.
    * * *
    lōtĭum, ĭi, n. urine.    - amplius loti, Catul.: plus d'urine.    - si lotium difficilius transibit, Cato.: s'il y a dysurie.    - larifuga nescio quis, nocturnus, qui non valet lotium suum, Petr. 57: un vagabond, un je ne sais qui, un rôdeur de nuit, qui ne vaut pas ce qu'il pisse.
    * * *
        Lotium, lotii, priore breui, a nomine Lotio, lotionis dicitur. Sueton. Urine, Pissat, Escloy.

    Dictionarium latinogallicum > lotium

  • 9 terra

    terra, ae, f. [st2]1 [-] la terre (planète). [st2]2 [-] le continent, la terre ferme (opposée à la mer ou au ciel). [st2]3 [-] la terre (élément). [st2]4 [-] terre, sol, terrain, terroir. [st2]5 [-] sol, surface de la terre. [st2]6 [-] pays, contrée, région.    - terrae hiatus: gouffre, abîme.    - accidere ad terram: tomber par terre.    - aliquem ad terram dare: jeter qqn par terre.    - terrae procumbere, Ov.: se coucher par terre.    - terra marique: sur terre et sur mer, par terre et par mer.    - terrae, ārum, f.: - [abcl]a - le globe terrestre, l'univers. - [abcl]b - le monde (habité par les hommes), le genre humain.    - orbis terrarum: l'univers.    - ubi terrarum?: en quelle partie du monde?    - Terra, ae, f.: la Terre (déesse).    - terrae filius nescio quis, Cic.: je ne sais quel inconnu.    - in terris (per terras): dans le monde.    - avec mouv. - sub terras, Virg.: sous terre, aux enfers.
    * * *
    terra, ae, f. [st2]1 [-] la terre (planète). [st2]2 [-] le continent, la terre ferme (opposée à la mer ou au ciel). [st2]3 [-] la terre (élément). [st2]4 [-] terre, sol, terrain, terroir. [st2]5 [-] sol, surface de la terre. [st2]6 [-] pays, contrée, région.    - terrae hiatus: gouffre, abîme.    - accidere ad terram: tomber par terre.    - aliquem ad terram dare: jeter qqn par terre.    - terrae procumbere, Ov.: se coucher par terre.    - terra marique: sur terre et sur mer, par terre et par mer.    - terrae, ārum, f.: - [abcl]a - le globe terrestre, l'univers. - [abcl]b - le monde (habité par les hommes), le genre humain.    - orbis terrarum: l'univers.    - ubi terrarum?: en quelle partie du monde?    - Terra, ae, f.: la Terre (déesse).    - terrae filius nescio quis, Cic.: je ne sais quel inconnu.    - in terris (per terras): dans le monde.    - avec mouv. - sub terras, Virg.: sous terre, aux enfers.
    * * *
        Terra, terrae. Cic. La terre.
    \
        Terra. Cic. Pays, Region, Province.
    \
        Ardua terrarum. Virgil. Montaignes.
    \
        Filii terrae. Cic. Gents incongneuz.
    \
        Orae terrarum. Horat. Regions.
    \
        Orae terrarum. Lucretius. Les extremitez et bords de terre, Les rivages de mer.
    \
        Sator terrarum. Stat. Dieu qui a faict la terre.
    \
        Cruda. Lucan. Motte de terre herbue, Glazon.
    \
        Gracilis terra. Seneca. Gresle, longue et estroicte.
    \
        Iners. Horat. Immobile.
    \
        Insterni terra. Stat. Estre enterré.
    \
        Inuertere terras vomere. Virgil. Labourer.
    \
        Mouet terra. Suet. Il y a tremblement de terre, La terre tremble.
    \
        Premere terras. Lucan. Seigneurier et regner ou dominer.
    \
        Quatere terram alterno pede. Horat. Danser.
    \
        Scindere terram aratro. Ouid. Labourer à la charue.
    \
        Solutae terrae. Horat. Delivrees du froid d'hyver qui les avoit tenu serrees.
    \
        Vertere terram. Virgil. Labourer.
    \
        Nationibus terra marique imperare. Cicero. Par mer et par terre.

    Dictionarium latinogallicum > terra

  • 10 vester

    vestĕr, vestra, vestrum (arch. vostĕr, vostra, vostrum) votre, le vôtre...    - voir la grammaire    - ea vestra culpa est: c'est votre faute.    - vestrum (n. sing.): votre bien, votre avoir.    - vester (masc. sing.), Plaut.: votre maître.    - ibi voster cenat, Plaut. Stich.: votre maître y dîne.    - quid ego vos de vestro impendatis hortor? Liv. 6: à quoi bon vous conseiller de payer de votre bourse?    - vestri, ōrum, m.: les vôtres, vos amis, vos compatriotes, vos gens.    - vestri majores: vos ancêtres.    - vestri facti praejudicium, Caes. BC. 2: le précédent créé par votre conduite (l'exemple de votre conduite).    - vestrum hoc augurium, Virg.: c'est de vous que vient ce présage.    - vestrum est + inf.: c'est à vous de.    - vestra, ōrum, n.: vos biens, vos oeuvres, vos théories.    - odio vestro, Liv.: en haine de vous.    - nescio quis vestrūm (= vestrorum) familiarium, Plaut. Mil.: je ne sais qui de vos serviteurs.
    * * *
    vestĕr, vestra, vestrum (arch. vostĕr, vostra, vostrum) votre, le vôtre...    - voir la grammaire    - ea vestra culpa est: c'est votre faute.    - vestrum (n. sing.): votre bien, votre avoir.    - vester (masc. sing.), Plaut.: votre maître.    - ibi voster cenat, Plaut. Stich.: votre maître y dîne.    - quid ego vos de vestro impendatis hortor? Liv. 6: à quoi bon vous conseiller de payer de votre bourse?    - vestri, ōrum, m.: les vôtres, vos amis, vos compatriotes, vos gens.    - vestri majores: vos ancêtres.    - vestri facti praejudicium, Caes. BC. 2: le précédent créé par votre conduite (l'exemple de votre conduite).    - vestrum hoc augurium, Virg.: c'est de vous que vient ce présage.    - vestrum est + inf.: c'est à vous de.    - vestra, ōrum, n.: vos biens, vos oeuvres, vos théories.    - odio vestro, Liv.: en haine de vous.    - nescio quis vestrūm (= vestrorum) familiarium, Plaut. Mil.: je ne sais qui de vos serviteurs.
    * * *
        Vester, vestra, vestrum, Pronomen possessiuum. Terent. Vostre.
    \
        Omnium vestrum bona. Cic. Les biens de vous touts, Touts voz biens.
    \
        Vestrum est dare, vincere nostrum. Ouidius. C'est à vous à donner.

    Dictionarium latinogallicum > vester

  • 11 aliquis

    ali-quis, aliqua, aliquid, Plur. aliqui, Pron. indef. subst. u. adi. (alius quis), eig. = alius nescio quis, d.h. dieser od. ein anderer aus der Mehrzahl, irgend jemand (einer), irgend ein od. etwas, dieser u. jener, im Plur. auch irgendwelche, einige, manche, I) im allg.: a) allein: α) subst.: is aliquis, dieser Jemand, Cic.: quisquis est ille, si modo est aliquis, Cic.: declamabam saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie, Cic.: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv.: quem igitur cum omnium gratia voluit, hunc voluit cum aliquorum querela, Cic.: nihilne tibi videor an aliquid dicere? Cic.: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic.: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, ich würde, ich weiß nicht was, tun, Ter.: aliquid fiet, interea fiet aliquid, es wird irgend etwas geschehen, Komik.: u. so erit hic aliquid aliquando, Cic. ep. (vgl. Klotz u. Spengel Ter. Andr. 314). – fem. aliqua (Akk. aliquam), Ov. met. 10, 560 (Varr. LL. 6, 56 zw.). – β) adi. (vgl. Osann Cic. de rep. 1, 68. p. 140), aliquis deus, irgend ein G., Cic.: aliquis error. Verg.: aliquo tempore anni, einmal im Jahre, Liv.: sine aliquo quaestu atque praeda, Cic.: sine aliquo timore, ohne Anwandlung von Furcht, Cic.: non sine aliqua spe et cogitatione, Cic.: qui alicui rei est, der zu etwas taugt, Cic.: aliquo modo, Plaut.: aliquo pacto, Ter.: aliqua ex parte, einigermaßen, Cic.: aliquā re publica, wenn der St. einigermaßen bestehen kann, bei leidlichen Verhältnissen im St., Cic. – aliqui... alii, quidam... aliqui, quidam... alii... aliqui, Plin. (s. Sillig zu 33, 101 u. zu 34, 106). – aliquantum... aliquid... nihil, Plin. ep. (s. ali-quantus). – b) verstärkt durch alius, irgend ein anderer, irgend etwas anderes (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 11. p. 92), quae non habent caput aut aliquam aliam partem, Varr. LL.: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter.: sin, ut tu scribis, ista evanuerint, aliquid aliud videbimus, Cic. – c) verstärkt durch unus (s. Moser u. Osann Cic. de rep. 1, 48. p. 99), ein einziger, unbestimmt u. gleichgültig, welcher? irgendeiner, aliquis unus pluresve divitiores, Cic.: unum aliquem diem, irgend einen beliebigen Tag, Cic. – d) partitiv mit ex, de od. mit dem Genet., aliquis ex vobis, Cic.: aliquis ex iis, Petron.: aliquis de tuis, Cic.: exspectabam aliquem meorum, Cic. – e) wie im Griech. τίς, um eine Zahl ungefähr anzugeben (s. Holstein Cic. de fin. 2, 62), einige, etwa, hos aliquos dies, einige T., Plaut.: aliquos viginti dies, Plaut.: aliqua folia quinque, Cato: tres aliqui aut quattuor, Cic. – f) aliquid mit dem Genet. eines Subst. od. eines Adi. neutr. der 2. Declin., aliquid monstri, Ter.: agri aliquid, Liv.: aliquid virium, Cic.: falsi aliquid, Cic.: laxare aliquid laboris, Liv.: sehr selten in einem casu obl., aliquo loci morari, Ulp. dig. – g) auch mit Adii. qualit., aliquis imbecillior, einer, der schwächer ist, Cic.: aliquid divinum, etwas, was göttlich ist, Cic.: in quo est aliquid extremum, worin es etwas Äußerstes gibt, Cic. – auch für was gew. tale quid mit mehr Bestimmtheit, aliquid in somno tale, quale etc., Cic.; vgl. aliquid huiusmodi, Cic. – h) in Konditionalsätzen mit si, nisi etc., Cic. u.a. – i) mit der 2. pers. sing., exoriare aliquis, Verg. Aen. 4, 525. – u. kollektiv mit der 2. pers. plur. (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 1, c), aperite atque Erotium aliquis evocate ante ostium, Plaut. Men. 674: aperite aliquis actutum ostium, Ter. adelph. 634. – k) Akk. aliquid = in irgend etwas, in irgend einer Beziehung, einigermaßen, si in me al. offendistis, Cic.: ne additus nomini honos aliquid libertati officeret, Liv.: sublevare alqm al., Caes.: perlucens iam al. lux, Liv. – 1) neutr. pl. subst., aliqua, einiges, etwas, in narratione aliqua eicienda, Quint.: u.m. Genet., trium rerum aliqua consequemur, Cic. – II) insbes.: A) ein unbestimmtes Einzelnes aus einer größern Mehrheit hervorhebend, mancher, manch einer, dieser und jener, wie τίς, dicet aliquis forte, Vitr.: dixerit hic aliquis, Catull.: est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. – B) prägnant wie im Griech. τίς, τί, etwas der Rede Wertes, etwas Bedeutendes, Großes (s. Kühner u. Meißner Cic. Tusc. 1, 45), si nunc aliquid assequi se putant, Cic. – dah. a) esse aliquem od. aliquid, wie im Griech. τινά, od. τί ειναι (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 2, d.p. 1912, b), etwas sein, d.i. von Wert-, etwas Rechtes sein, etwas gelten, etwas zu sagen od. zu bedeuten haben, etwas heißen od. sagen wollen, Cic.: est aliquid nupsisse Iovi, es ist etwas, es ist keine Kleinigkeit, Ov. – b) dicere aliquid, wie λέγειν τι, etwas Gewichtiges, nicht ganz Grundloses behaupten, Cic. – c) in der Umgangsspr., aliquid, etwas = etwas Bedeutendes, zumal Erwünschtes, Angenehmes, fiet aliquid, es kann etwas geschehen, -eintreten, -sich ereignen, Plaut. u. Ter.: u. so Vestorio aliquid significes, sage etwas Schönes, Angenehmes, eine Schmeichelei, Cic. – u. aliquid in verblümter Sprache für den sinnlichen Liebesgenuß, sin de Aurelia aliquid aut Lollia, Cic. ep. 9, 22. § 4 (vgl. Tusc. 3, 43). Prop. 2, 18, 11. – / Nomin. Sing. Femin. aliqua, adj., Pompon. com. 114 (aliqua strena, nach Ribbecks Vermutung). Cic. ep. 6, 20, 2 (aliqua res); subst., Sen. contr. 10, 3 (32), 2 u. 10, 4 (33), 20; Plur. Femin, aliquae, adj. Lucr. 4, 261 (aliquae res). – Archaist., Dat. Sing. aliquoi, Sen. contr. 9, 5 (28), 11. – arch. Nom. Plur. aliques, nach Charis. 159, 7. – Dat. u. Abl. Plur. auch aliquis, Corp. inscr. Lat. 8, 2728, 82. Liv. 24, 22, 14; 26, 15, 3; 26, 49, 6; 45, 32, 6. Plin. 2, 55 u.a. (s. Sillig zu 33, 48). – Dat. Plur. Femin. aliquabus, Soran. Lat. p. 10, 22. – alicui dreisilbig, Tibull. 4, 7, 1. Ov. trist. 4, 7, 7.

    lateinisch-deutsches > aliquis

  • 12 aliquis

    ali-quis, aliqua, aliquid, Plur. aliqui, Pron. indef. subst. u. adi. (alius quis), eig. = alius nescio quis, d.h. dieser od. ein anderer aus der Mehrzahl, irgend jemand (einer), irgend ein od. etwas, dieser u. jener, im Plur. auch irgendwelche, einige, manche, I) im allg.: a) allein: α) subst.: is aliquis, dieser Jemand, Cic.: quisquis est ille, si modo est aliquis, Cic.: declamabam saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie, Cic.: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv.: quem igitur cum omnium gratia voluit, hunc voluit cum aliquorum querela, Cic.: nihilne tibi videor an aliquid dicere? Cic.: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic.: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, ich würde, ich weiß nicht was, tun, Ter.: aliquid fiet, interea fiet aliquid, es wird irgend etwas geschehen, Komik.: u. so erit hic aliquid aliquando, Cic. ep. (vgl. Klotz u. Spengel Ter. Andr. 314). – fem. aliqua (Akk. aliquam), Ov. met. 10, 560 (Varr. LL. 6, 56 zw.). – β) adi. (vgl. Osann Cic. de rep. 1, 68. p. 140), aliquis deus, irgend ein G., Cic.: aliquis error. Verg.: aliquo tempore anni, einmal im Jahre, Liv.: sine aliquo quaestu atque praeda, Cic.: sine aliquo timore, ohne Anwandlung von Furcht, Cic.: non sine aliqua spe et cogitatione, Cic.: qui alicui rei est, der zu etwas taugt, Cic.: aliquo modo, Plaut.: aliquo pacto, Ter.:
    ————
    aliqua ex parte, einigermaßen, Cic.: aliquā re publica, wenn der St. einigermaßen bestehen kann, bei leidlichen Verhältnissen im St., Cic. – aliqui... alii, quidam... aliqui, quidam... alii... aliqui, Plin. (s. Sillig zu 33, 101 u. zu 34, 106). – aliquantum... aliquid... nihil, Plin. ep. (s. aliquantus). – b) verstärkt durch alius, irgend ein anderer, irgend etwas anderes (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 11. p. 92), quae non habent caput aut aliquam aliam partem, Varr. LL.: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter.: sin, ut tu scribis, ista evanuerint, aliquid aliud videbimus, Cic. – c) verstärkt durch unus (s. Moser u. Osann Cic. de rep. 1, 48. p. 99), ein einziger, unbestimmt u. gleichgültig, welcher? irgendeiner, aliquis unus pluresve divitiores, Cic.: unum aliquem diem, irgend einen beliebigen Tag, Cic. – d) partitiv mit ex, de od. mit dem Genet., aliquis ex vobis, Cic.: aliquis ex iis, Petron.: aliquis de tuis, Cic.: exspectabam aliquem meorum, Cic. – e) wie im Griech. τίς, um eine Zahl ungefähr anzugeben (s. Holstein Cic. de fin. 2, 62), einige, etwa, hos aliquos dies, einige T., Plaut.: aliquos viginti dies, Plaut.: aliqua folia quinque, Cato: tres aliqui aut quattuor, Cic. – f) aliquid mit dem Genet. eines Subst. od. eines Adi. neutr. der 2. Declin., aliquid monstri, Ter.: agri aliquid, Liv.: aliquid virium, Cic.: falsi aliquid, Cic.: laxare aliquid laboris, Liv.: sehr selten in einem casu obl., aliquo loci morari,
    ————
    Ulp. dig. – g) auch mit Adii. qualit., aliquis imbecillior, einer, der schwächer ist, Cic.: aliquid divinum, etwas, was göttlich ist, Cic.: in quo est aliquid extremum, worin es etwas Äußerstes gibt, Cic. – auch für was gew. tale quid mit mehr Bestimmtheit, aliquid in somno tale, quale etc., Cic.; vgl. aliquid huiusmodi, Cic. – h) in Konditionalsätzen mit si, nisi etc., Cic. u.a. – i) mit der 2. pers. sing., exoriare aliquis, Verg. Aen. 4, 525. – u. kollektiv mit der 2. pers. plur. (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 1, c), aperite atque Erotium aliquis evocate ante ostium, Plaut. Men. 674: aperite aliquis actutum ostium, Ter. adelph. 634. – k) Akk. aliquid = in irgend etwas, in irgend einer Beziehung, einigermaßen, si in me al. offendistis, Cic.: ne additus nomini honos aliquid libertati officeret, Liv.: sublevare alqm al., Caes.: perlucens iam al. lux, Liv. – 1) neutr. pl. subst., aliqua, einiges, etwas, in narratione aliqua eicienda, Quint.: u.m. Genet., trium rerum aliqua consequemur, Cic. – II) insbes.: A) ein unbestimmtes Einzelnes aus einer größern Mehrheit hervorhebend, mancher, manch einer, dieser und jener, wie τίς, dicet aliquis forte, Vitr.: dixerit hic aliquis, Catull.: est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. – B) prägnant wie im Griech. τίς, τί, etwas der Rede Wertes, etwas Bedeutendes, Großes (s. Kühner u. Meißner Cic. Tusc. 1, 45), si nunc aliquid assequi se putant, Cic. – dah.
    ————
    a) esse aliquem od. aliquid, wie im Griech. τινά, od. τί ειναι (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 2, d.p. 1912, b), etwas sein, d.i. von Wert-, etwas Rechtes sein, etwas gelten, etwas zu sagen od. zu bedeuten haben, etwas heißen od. sagen wollen, Cic.: est aliquid nupsisse Iovi, es ist etwas, es ist keine Kleinigkeit, Ov. – b) dicere aliquid, wie λέγειν τι, etwas Gewichtiges, nicht ganz Grundloses behaupten, Cic. – c) in der Umgangsspr., aliquid, etwas = etwas Bedeutendes, zumal Erwünschtes, Angenehmes, fiet aliquid, es kann etwas geschehen, - eintreten, -sich ereignen, Plaut. u. Ter.: u. so Vestorio aliquid significes, sage etwas Schönes, Angenehmes, eine Schmeichelei, Cic. – u. aliquid in verblümter Sprache für den sinnlichen Liebesgenuß, sin de Aurelia aliquid aut Lollia, Cic. ep. 9, 22. § 4 (vgl. Tusc. 3, 43). Prop. 2, 18, 11. – Nomin. Sing. Femin. aliqua, adj., Pompon. com. 114 (aliqua strena, nach Ribbecks Vermutung). Cic. ep. 6, 20, 2 (aliqua res); subst., Sen. contr. 10, 3 (32), 2 u. 10, 4 (33), 20; Plur. Femin, aliquae, adj. Lucr. 4, 261 (aliquae res). – Archaist., Dat. Sing. aliquoi, Sen. contr. 9, 5 (28), 11. – arch. Nom. Plur. aliques, nach Charis. 159, 7. – Dat. u. Abl. Plur. auch aliquis, Corp. inscr. Lat. 8, 2728, 82. Liv. 24, 22, 14; 26, 15, 3; 26, 49, 6; 45, 32, 6. Plin. 2, 55 u.a. (s. Sillig zu 33, 48). – Dat. Plur. Femin. aliquabus, Soran. Lat. p. 10,
    ————
    22. – alicui dreisilbig, Tibull. 4, 7, 1. Ov. trist. 4, 7, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aliquis

  • 13 gewiß

    gewiß, I) Adj.: 1) fest, sicher, zuverlässig: certus (bestimmt, zuverlässig). – firmus (fest, zuverlässig). – stabilis (wer od. was nicht wankt [1118] od. weicht; dann – unwandelbar, standhaft; alle v. Dingen u. Pers.). – fidus (worauf man sich verlassen kann, zuverlässig, sicher, v. Pers. u. Dingen, z.B. Romanis pax fida cum Porsenna fuit). – praesens (schnell wirkend, schnell erfolgend, z.B. Arzneimittel, Tod etc.). – exploratus (ausgemacht, keinem Zweifel mehr unterworfen, z.B. Sieg). – status (festgesetzt, keiner Veränderung unterworfen, z.B. Einkommen, reditus). – ein g. Freund, amicus certus, fidus, firmus et stabilis: uns allen ist der Tod g., mors nos omnes manet: es ist bei mir g. (d. i. fest beschlossen), certum est mihi; certum est deliberatumque; stat od. est sententia: stat mihi; auch bl. stat: statutum habeo; alle mit folg. Infin.: seiner Sache g. sein, rem exploratam habere (etw. g. wissen): um seiner Sache gewiß zu sein (schickte er einen Kundschafter ab etc.), ut hac de re certior fieret etc.: ohne seiner Sache g. zu sein, sine certa re.

    2) irgend einer, wenn man im allgemeinen eine Bestimmung angeben will, die nicht näher bezeichnet wird: quidam (τίς steht überall da, wo man einen bestimmten Gegenstand im allgemeinen andeuten will, dessen Namen etc. man nicht angeben kann od. will). – certus (unser »namhaft«, steht da, wo der Redende oder Schreibende den bestimmten Gegenstand aus erheblichen Gründen nicht näher bezeichnen will). – nescio qui od. nescio quis (ein gewisser, ich weiß selbst nicht welcher, deutet an, daß der Redende den damit bezeichneten Gegenstand selbst nicht genau bestimmen kann, oft auch mit verächtlichem Nebenbegr.).

    II) Adv.: 1) bestimmt, ohne Zweifel: certo (mit Entschiedenheit, mit Bestimmtheit, gibt an, daß der Redende mit seinem Urteil völlig im reinen ist). – liquido (klar, bezeichnet, daß das, was man behauptet etc., als völlig ausgemacht gilt, vor Augen liegt, z.B. dicere [sagen, behaupten]: u. discere [erfahren] ab alqo).haud dubie. sine ulla dubitatione (ohne Zweifel, ganz gewiß, um die Behauptung, das Urteil des Redenden als keinem Zweifel unterworfen zu bezeichnen). – profecto (fürwahr, in der Tat, dient zur Beteuerung einer Tatsache). – vero (in Wahrheit, bekräftigt den ausgesprochenen Gedanken). – sane (gewiß, weil es bei gesundem Verstande nicht anders gedacht werden kann; dah. sane non – gewiß keineswegs, z.B. res sane non recondita, gewiß sehr klare). – utique (schlechterdings, gewiß, um jede beliebige Aussage mit Zuversicht zu bekräftigen, z.B. res utique inexpertis horrenda). – nimirum (laß dich nicht wundern, natürlich, gewiß, um eine Aussage als offenbar keines Beweises bedürftig darzustellen, z.B. nimirum recte, d. i. gewiß richtig, nämlich: ist diese Behauptung). – saltem (wenigstens, wenn man von dem Höhern zu dem Geringern herabsteigt, zur Beschränkung eines einzelnen Begriffs). – ferme (gewiß, ich wollte wetten etc., bei Zahlen, wie wenn wir sagen: es waren gewiß dreißig). – credo (ich glaube) mit Akk. u. Infin. – wenn nicht... doch gewiß, si non... at saltem; si non... at certe. – etwas g. wissen, certo (pro certo) scire; pro explorato habere alqd; exploratum habeo [1119] alqd od. mihi est alqd: ganz g. wissen, satis pro certo scire: man weiß g., inter omnes constat od. bl. constat (es steht als ausgemachte Sache fest): das Gerücht meldete, daß etc.... niemand wußte es g., fama nuntiabat... auctor erat nemo. – man glaubt gewiß, pro certo creditur: ich glaube g., daß etc., persuasum est mihi od. persuasi mihi. 2) restringierend bekräftigend (= sicher, auf jeden Fall): a) übh. (auch als Antwort): certe. – ganz g., certe quidem od. quidem certe. – b) ironisch, um anzuzeigen, daß man an etw. zweifelt: certe; quidem certe, z.B. diesem gewiß vertraust du dein Leben an? huic quidem certe vitam tuam committis?

    deutsch-lateinisches > gewiß

  • 14 unbekannt

    unbekannt, I) pass. = was man nicht kennt: ignotus (im allg.). – incognitus (noch nicht kennen gelernt). – incompertus (noch nicht aus Beweisen, gewissen Nachrichten bekannt, noch ungewiß). – inexploratus (noch nicht ausgeforscht, erforscht, untersucht). – ignobilis (der Welt unbekannt, v. Orten u. Pers.; dah. = unberühmt von Geburt, von Herkommen). – obscurus (dunkel, verborgen, z.B. alcis gesta: Name, nomen; auch von Orten). – ein mir unb. Mensch, ein mir Unbekannter, nescio quis: ein ganz unbekannter Lazedämonier, Lacedaemonius quidam, cuius ne nomen quidem proditum est: unb. (unberühmt) sein od. bleiben, in hominum ignoratione Versari: wem sollte es unb. sein? quis est, qui nesciat?: es ist mir nicht unb., daß etc., non mefugit; non me praeterit; non sum nescius; non ignoro; alle mit Akk. u. Infin. – II) act. = unbekannt mit etwas, alcis rei ignarus (einer Sache unkundig, z.B. haud ignarus sum opinionis alterius). – imperitus alcis rei (in etw. unerfahren). – nescius alcis rei (unwissend in etwas). – rudis alcis rei od. in alqa re (noch roh, ununterrichtet in etwas). – unb. mit der Welt u. ihren Gefahren, rerum imperitus. – ganz unb. sein mit etwas, in maxima alcis rei ignoratione versari.

    deutsch-lateinisches > unbekannt

  • 15 ibi

    ĭbĭ̄, adv. [from the pronom. root I, is, with dat. ending as in tibi, sibi, in loc. sense as in ubi; cf. Sanscr. suffix bhjam; Corss. Ausspr. 1, 169], in that place, there, = entautha (cf. istic).
    I.
    Lit., in space:

    ibi cenavi atque ibi quievi in navi noctem perpetem,

    Plaut. Am. 2, 2, 100;

    tandem abii ad praetorem. Ibi vix requievi,

    id. Capt. 2, 2, 6: nempe in foro? De. Ibi, id. As. 1, 1, 104:

    in Asiam hinc abii, atque ibi, etc.,

    Ter. Heaut. 1, 1, 59:

    Demaratus fugit Tarquinios Corintho et ibi suas fortunas constituit,

    Cic. Tusc. 5, 37, 109; Ov. M. 1, 316:

    aedificabat in summa Velia: ibi alto atque munito loco arcem inexpugnabilem fore,

    Liv. 2, 7, 6:

    erit haec differentia inter hoc edictum et superius, quod ibi de eo damno praetor loquitur, etc.,

    Dig. 47, 8, 4, § 6:

    musca est meus pater... nec sacrum nec tam profanum quicquamst, quin ibi ilico adsit,

    Plaut. Merc. 2, 3, 27:

    ut illa, quae dicimus, non domo attulisse, sed ibi protinus sumpsisse videamur,

    there, on the spot, Quint. 11, 2, 46; 4, 1, 54; 12, 9, 19:

    in eo flumine pons erat. Ibi praesidium ponit,

    Caes. B. C. 1, 47.—In common speech, sometimes pleonastic, with the name of a place:

    in medio propter canalem, ibi ostentatores meri,

    Plaut. Curc. 4, 1, 15; 19; 22; id. Cist. 1, 1, 18; cf.:

    illic ibi demum'st locus, ubi, etc.,

    id. Capt. 5, 4, 3.—With corresp. relative adverbs, ubi, unde, etc.:

    nam ubi tu profusus, ibi ego me pervelim sepultam,

    Plaut. Curc. 1, 2, 7:

    nemo est, quin ubivis quam ibi, ubi est, esse malit,

    Cic. Fam. 6, 1, 1; cf.:

    ibi esse, ubi, etc.,

    id. ib. 1, 10:

    ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

    id. Rep. 3, 31:

    multa intelleges meliora apud nos multo esse facta quam ibi fuissent, unde huc translata essent,

    id. ib. 2, 16.—So with quo loco, etc.:

    quo loco maxime umor intus perseverabit, ibi pus proximum erit,

    Cels. 8, 9; cf.:

    quacumque equo invectus est, ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    Liv. 8, 9, 12:

    quo descenderant, ibi processerunt longe,

    Varr. R. R. 2, 1, 5.—With gen.:

    ibi loci terrarum orbe portis discluso,

    Plin. 6, 11, 12, § 30.—Post-class. of vessels, etc., therein (= in eis):

    qui sciens vasa vitiosa commodavit, si ibi infusum vinum est, etc.,

    Dig. 13, 6, 18, § 3.—Post-class. and very rarely with verbs of motion (for eo):

    et cum ibi venerimus,

    there, thither, Dig. 1, 2, 1 fin.; cf. ibidem.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, then, thereupon (mostly ante - class. and poet., but freq. in Liv.):

    invocat deos inmortales: ibi continuo contonat Sonitu maxumo, etc.,

    Plaut. Am. 5, 1, 41 sq.; cf.:

    ubi... ibi,

    ib. 11:

    postquam... ibi,

    ib. v. 39 sq.:

    ter conatus ibi collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 2, 792:

    ibi infit, etc.,

    Liv. 3, 71, 6:

    nec moram ullam, quin ducat, dari: Ibi demum ita aegre tulit, ut, etc.,

    then for the first time, Ter. Hec. 1, 2, 53: ibi postquam laborare aciem Calpurnius vidit, Liv. 39, 31, 4.—With cum:

    ibi cum alii mores et instituta eorum eluderent,

    Liv. 40, 5, 7:

    ibi cum de re publica retulisset,

    id. 22, 1, 4.—With corresp. ubi:

    ille ubi miser famelicus videt, me tam facile victum quaerere, ibi homo coepit me obsecrare, etc.,

    Ter. Eun. 2, 2, 30:

    non voco (te patrem): Ubi voles pater esse, ibi esto,

    Plaut. Ep. 4, 2, 25.—Pleonastically with tum:

    tum ibi nescio quis me arripit,

    Plaut. Curc. 5, 2, 47: ibi tum derepente ex alto in altum despexit mare, Enn. ap. Non. 518, 6 (Trag. Rel. v. 352 Vahl.):

    cum Aebutius Caecinae malum minaretur, ibi tum Caecinam postulasse, etc.,

    Cic. Caecin. 10, 27; cf.:

    ibi nunc (colloq.),

    Plaut. Am. prol. 135; id. Curc. 3, 68.—
    B.
    Of other relations, there, in that matter, on that occasion, in that condition (class.): nolite ibi nimiam spem habere, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:

    numquid ego ibi peccavi?

    Plaut. Ep. 4, 2, 23:

    at pol ego ibi sum, esse ubi miserum hominem decet,

    id. Bacch. 5, 1, 21:

    si quid est, quod ad testes reservet, ibi nos quoque paratiores reperiet,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82:

    ibi fortunae veniam damus,

    in that case, Juv. 11, 176:

    huic ab adulescentia bella intestina, caedes, rapinae, discordia civilis grata fuere, ibique juventutem suam exercuit,

    in these things, Sall. C. 5, 2; Quint. 2, 2, 12:

    non poterat ibi esse quaestio,

    id. 7, 1, 5:

    subsensi illos ibi esse et id agere inter se clanculum,

    to be at it, busy about it, Ter. Heaut. 3, 1, 63:

    ibi esse,

    id. ib. 5, 2, 30; cf.:

    cecinere vates, cujus civitatis eam civis Dianae immolasset, ibi fore imperium,

    i. e. in that state, Liv. 1, 45, 5:

    ibi imperium fore, unde victoria fuerit,

    id. 1, 24, 2:

    et interdum in sanctionibus adicitur, ut qui ibi aliquid commisit, capite puniatur, i. e. in his sanctionibus,

    Dig. 1, 8, 9, § 3.—
    2.
    Of persons, in or with him or her (very rare): duxi uxorem;

    quam ibi miseriam vidi!

    Ter. Ad. 5, 4, 13 (cf.: ibi inquit, quasi uxor locus sit, Don. ad loc.); cf.:

    nil ibi majorum respectus,

    Juv. 8, 64.—
    3.
    Esp., law t. t.: tunc ibi, then and there, in the state of affairs then existing:

    de eo, quaque ille tunc ibi habuit, tantummodo, intra annum... judicium dabo,

    Dig. 43, 16, 1 praef.; cf.: ibi autem ait praetor, ut ne quis et quae illic non habuit, complectatur, ib. § 37 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > ibi

  • 16 fascino

    āvī, ātum, āre
    а) околдовывать, зачаровывать, завораживать (aliquem Vlg, Eccl)

    Латинско-русский словарь > fascino

  • 17 filius

    fīlius, ī m. (roc. sg. filil, арх. filie! LA и filius H)
    1) сын (f. major, f. minor L etc.)
    f. fortunae H (f. albae gallinae J) — счастливец
    nescio quis terrae f. C, Pers, Ptкакой-то неизвестный человек
    2) перен. житель
    3) pl. дети AG, O; детёныши, потомство Col, J

    Латинско-русский словарь > filius

  • 18 larifuga

    larifuga, ae, m. (lar u. fugio), ein Heimatloser, larif. nescio quis, Petron. 57, 3.

    lateinisch-deutsches > larifuga

  • 19 larifuga

    larifuga, ae, m. (lar u. fugio), ein Heimatloser, larif. nescio quis, Petron. 57, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > larifuga

  • 20 nakkvarr

    мест. какой-то, некоторый
    ← *ne wait ek hvariʀ я не знаю какой; д-а. nāt-hwā, д-в-н. neiz-hwer, ш. någon, д. nogen, нор. noen; ср. лат. nescio quis, р. некто (← не весть кто)

    Old Norse-ensk orðabók > nakkvarr

См. также в других словарях:

  • Nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos. — См. Недобрый глаз …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Nescio quis teueros oculus mihi fascinat agnos. — См. Фасцинировать …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • sçavoir — I. Sçavoir, Aucuns sont d advis qu il faut escrire Savoir, et que de cet infinitif Sapere, en muant p en u, on a premierement fait Saver, et depuis Savoir, Scire, noscere. l Italien dit Sapere, et l Espagnol Saber, et esdites trois langues ores… …   Thresor de la langue françoyse

  • ALIQUIS — apud Tertullian. Apologet. c. 11. Quot tamen potiores viros apud Inferos reliquistis? aliquem de sapientia Socratem: de iustitia Aristidem. Et c. 12. ô impiae voces! ô sacrilega convicia! Infrendite, inspumate: Iidem estis qui Senecam aliquem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SERVI — vetustum nomen, et a Noahi usque temporibus deductum, sacra Biblia testantur, Gen. c. 9. v. 25. Maledictus Chanaan, servus servorum erit, fratribus suis. Quod expressit eleganter Alcimus Avitus l. 4. Primum inde repertium Servitii nomen: cuncti… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LORUM — Graece λῶρον, Balsamoni vinculum capitis est vel diadema s. fascia Imperatoria: quod Phrygium alii dixêre, ut Auctor Donationis Constantinianae. utrumque nempe sumitur pro vitta capitis vel mitta et tiara Impertiali. Phrygium enim adiectivum est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lucius Decidius Saxa — († 40 v. Chr. in Kilikien) war ein Politiker und Heerführer der späten römischen Republik. Er stammte aus Spanien, war aber vielleicht italischer Herkunft.[1] Er soll als Landvermesser gearbeitet haben[2] und war laut der polemischen Darstellung… …   Deutsch Wikipedia

  • недобрый(черный) глаз(не гляди на нас, не сглазь!) — иноск. о порче глазом Поп сквозь каменную стену сглазит. Ср. Фимушка смертельно боялась духовных лиц; у них, по ее приметам, глаз был дурной. Тургенев. Новь. 19. В древней Греции и Италии верили в дурное влияние недоброго глаза . Ср. О. Jahn.… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • фасцинировать — пристальным взглядом околдовать, как змея птицу, которая затем сама к ней летит в пасть Ср. Fasciner, чаровать взглядом, сглазить. Ср. Fascinare, заколдовать (из зависти), сглазить. Ср. Nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos. Не знаю… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • черный глаз — недобрый (черный) глаз (не гляди на нас, не сглазь!) иноск. о порче глазом Поп сквозь каменную стену сглазит. Ср. Фимушка смертельно боялась духовных лиц; у них, по ее приметам, глаз был дурной. Тургенев. Новь. 19. В древней Греции и Италии… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»