Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

saltem

  • 1 saltem

    saltem (sometimes in MSS. saltim; cf. Aus. Ep. 7, 23; and Prisc. p. 1013 P.), adv. [old acc. form, from salvus, salus]. prop., saved, reserved (salvā re; compare Engl. save, except). It serves to point out that which still remains or holds good, in spite of or by way of exception to something opposed to it; and accordingly is used (like certe, II.) as a restrictive particle, at least, at the least, at all events, anyhow.
    I.
    Affirmatively (class.).
    A.
    With a statement of the opposite:

    si illud non licet, Saltem hoc licebit,

    Ter. Eun. 4, 2, 12; Plaut. Capt. 3, 1, 26:

    semper tu hoc facito cogites, tute uti sis optimus: Si id nequeas, saltem ut optimis sis proximus,

    id. Trin. 2, 4, 86; cf. Quint. 10, 1, 127:

    saltem accurate, ut metui videar, si resciverim,

    Ter. And. 3, 2, 14:

    impetrabo, ut aliquot saltem nuptiis prodat dies,

    id. ib. 2, 1, 13:

    si alia membra vino madeant, cor sit saltem sobrium,

    Plaut. Truc. 4, 4, 2:

    etsi istuc mihi acerbum'st... saltem id volupe est, cum, etc.,

    id. Mil. 4, 5, 12:

    quo provocati a me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,

    Cic. Agr. 3, 1, 1:

    attrepidate saltem, nam vos approperare haud postulo,

    Plaut. Poen. 3, 1, 41; cf.:

    vere nihil potes dicere: finge aliquid saltem commode,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54; id. Fl. 13, 35:

    eripe mihi hunc dolorem aut minue saltem,

    id. Att. 9, 6, 5: neque iis (militibus) posse persuaderi, ut eum defendant aut sequantur saltem, * Caes. B. C. 1, 6; Quint. 6, 5, 1; Plaut. Merc. 3, 4, 52: utinam quietis temporibus atque aliquo, si non bono, at saltem certo statu civitatis haec inter nos studia exercere possemus! Cic. Fam. 9, 8, 2; id. Pis. 11, 24.—In a question:

    quis ego sum saltem, si non sum Sosia?

    tell me, at least, who I am; then who am I, pray? Plaut. Am. 1, 2, 282.—
    B.
    Without mention of the opposite:

    istuc sapienter saltem fecit filius,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 103:

    saltem aliquem velim, qui mihi ex his locis viam monstret,

    id. Rud. 1, 3, 29:

    saltem Pseudolum mihi dedas,

    id. Ps. 4, 7, 127:

    saltem aliquid de pondere detraxisset,

    Cic. Fin. 4, 20, 57:

    nunc saltem ad illos calculos revertamur,

    id. Att. 8, 12, 5:

    saltem tenet hoc nos,

    Hor. S. 1, 6, 44:

    ut opperiare hos sex dies saltem modo,

    Plaut. Ps. 1, 3, 87; cf.:

    triduom hoc saltem,

    id. Truc. 4, 4, 21:

    saltem tantisper, dum, etc.,

    id. Rud. 4, 4, 146:

    antehac quidem sperare saltem licebat: nunc etiam id ereptum est,

    Cic. Fam. 12, 23, 3:

    at grammatici saltem omnes descendent,

    Quint. 1, 4, 7. This last mode of enunciation forms the transition to its use,
    II.
    With the negatives non, neque, to indicate that not even a single remaining thing specified holds good; and, consequently, = ne... quidem, not at least, not even, nor even (so perh. only since the Aug. per.):

    ibi tribuni militum non praemunito vallo, non deorum saltem, si non hominum, memores, nec auspicato, etc.... instruunt aciem,

    Liv. 5, 38; 2, 43, 8; 6, 2, 19; Quint. 10, 7, 20; Plin. Pan. 82, 1; App. M. 7, p. 194, 33 al.:

    neque enim mihi illud saltem placet, quod, etc.,

    Quint. 1, 1, 24; cf.:

    nec vero saltem iis sufficiat, etc.,

    id. 10, 2, 15:

    non fratrem, non patruum saltem porta tenus obvium,

    Tac. A. 3, 5 fin.:

    nec deformitate istā saltem flumina carebant atque amnes,

    Plin. Pan. 82, 3:

    ut ipsum iter neque impervium neque saltem durum putent,

    Quint. 12, 11, 11:

    nec mihi statuta saltem cibaria praestabantur,

    App. M. 7, p. 194, 33.—Cf. with vix:

    illud vix saltem praecipiendum videtur, ne, etc.,

    Quint. 6, 4, 15.—After ne... quidem:

    ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari,

    Quint. 6, 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > saltem

  • 2 saltem

    saltem (qqf. saltim), adv. du moins, au moins, pour le moins, à tout le moins; même.    - si non bono, at saltem certo statu, Cic.: dans une position, sinon florissante, du moins assurée.    - eripe, aut minue saltem..., Cic.: enlève, ou du moins diminue...    - triduum hoc saltem, Plaut.: tout au moins pendant ces trois jours.    - non... saltem = ne... quidem: pas même.    - nihil superbum, nihil elatum saltem, Quint.: rien de grand, ni même d'élevé.    - ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari, Quint. 6, 5, 1: si bien que (le jugement) ne peut être séparé ni de la pensée ni même de chacun des mots.    - non deorum saltem, si non hominum, memores, Liv. 5.38: [ne pensant pas du moins aux dieux, s'ils ne pensaient pas aux hommes] = ne pensant pas plus aux dieux qu'aux hommes.    - vix saltem, Quint.: à peine
    * * *
    saltem (qqf. saltim), adv. du moins, au moins, pour le moins, à tout le moins; même.    - si non bono, at saltem certo statu, Cic.: dans une position, sinon florissante, du moins assurée.    - eripe, aut minue saltem..., Cic.: enlève, ou du moins diminue...    - triduum hoc saltem, Plaut.: tout au moins pendant ces trois jours.    - non... saltem = ne... quidem: pas même.    - nihil superbum, nihil elatum saltem, Quint.: rien de grand, ni même d'élevé.    - ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari, Quint. 6, 5, 1: si bien que (le jugement) ne peut être séparé ni de la pensée ni même de chacun des mots.    - non deorum saltem, si non hominum, memores, Liv. 5.38: [ne pensant pas du moins aux dieux, s'ils ne pensaient pas aux hommes] = ne pensant pas plus aux dieux qu'aux hommes.    - vix saltem, Quint.: à peine
    * * *
        Saltem, Coniunctio. Cic. Au moins, A tout le moins.

    Dictionarium latinogallicum > saltem

  • 3 saltem

    saltem (in Hdschrn. u. Ausgg. auch saltim geschr.), Adv. (wohl aus si *alitem [gebildet nach item], wenn anders), wenigstens, zum wenigsten, mindestens, I) affirmativ: a) mit Angabe des Gegensatzes, si illud non licet, saltem hoc licebit, Ter.: si id nequeas, s. ut optimis sis proximus, Plaut.: eripe mihi hunc dolorem aut minue s., Cic.: vere nihil potes dicere; finge aliquid s. commode, Cic.: in der Frage, quis ego sum s., si non sum Sosia? wer bin ich denn eigentlich? Plaut. Amph. 438. – b) ohne Angabe des Gegensatzes, istuc sapienter s. fecit filius, Plaut.: nunc s. ad illos calculos revertamur, Cic.: s. tenet hoc nos, Hor.: hos sex dies s., Plaut.: s. tantisper dum etc., Plaut. – at saltem! s. at no. II, B, 2. – II) mit der Negation non, neque verb. = auch nicht, selbst nicht nicht einmal, non s., Liv. u.a.: neque s., Quint. u.a.

    lateinisch-deutsches > saltem

  • 4 saltem

    saltem (in Hdschrn. u. Ausgg. auch saltim geschr.), Adv. (wohl aus si *alitem [gebildet nach item], wenn anders), wenigstens, zum wenigsten, mindestens, I) affirmativ: a) mit Angabe des Gegensatzes, si illud non licet, saltem hoc licebit, Ter.: si id nequeas, s. ut optimis sis proximus, Plaut.: eripe mihi hunc dolorem aut minue s., Cic.: vere nihil potes dicere; finge aliquid s. commode, Cic.: in der Frage, quis ego sum s., si non sum Sosia? wer bin ich denn eigentlich? Plaut. Amph. 438. – b) ohne Angabe des Gegensatzes, istuc sapienter s. fecit filius, Plaut.: nunc s. ad illos calculos revertamur, Cic.: s. tenet hoc nos, Hor.: hos sex dies s., Plaut.: s. tantisper dum etc., Plaut. – at saltem! s. at no. II, B, 2. – II) mit der Negation non, neque verb. = auch nicht, selbst nicht nicht einmal, non s., Liv. u.a.: neque s., Quint. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saltem

  • 5 saltem

    saltem saltem наконец, в конце концов

    Латинско-русский словарь > saltem

  • 6 saltem

    saltem saltem по крайней мере

    Латинско-русский словарь > saltem

  • 7 saltem

    adv.
    по крайней мере, во всяком случае
    eripere aliquid aut minuere s. C — устранить или, по крайней мере, ослабить что-л.
    s. nobis parce Ptхоть нас-то пощади
    qui ego sum s., si non sum Sosia? Pl — кто же я, наконец, если не Сосия?
    non s. L, Q etc.даже не
    s. tenet hoc nos H — ведь это, в конце концов, занимательно

    Латинско-русский словарь > saltem

  • 8 saltem

    по крайней мере, даже (1. 42 D. 18, 1. 1. 13 D. 23, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > saltem

  • 9 saltem

    at least, anyhow, in all events; (on to more practical idea); even, so much as

    Latin-English dictionary > saltem

  • 10 saltem

    salina
    żupa solna

    English-Polish dictionary for engineers > saltem

  • 11 saltem

    I.
    adv, at least
    II.
    at least, at all events.

    Latin-English dictionary of medieval > saltem

  • 12 saltem

    saltim (-tem), at least, A. 5:15.*

    English-Latin new dictionary > saltem

  • 13 saltem (-tim)

        saltem (-tim) adv.    [3 SAL-], saved, save, at least, at the least, at all events, anyhow: si illud non licet, Saltem hoc licebit, T.: si nihil aliud, saltem ut eum videret: si cetera amisimus, hoc saltem ut nobis relinquatur.—Ellipt.: finge aliquid saltem commode, i. e. (since you cannot tell the truth) at least make a plausible pretence: saltem tenet hoc nos, H.—With a negative, not... at least, not even, nor even: illos, etsi non exhortatio, suum saltem dedecus cogere potuit, etc., L.

    Latin-English dictionary > saltem (-tim)

  • 14 vix

    [st1]1 [-] vix, adv.: - [abcl][b]a - avec peine, difficilement, péniblement. - [abcl]b - à peine (quand il s'agit du temps).[/b]    - vix teneor quin rideam: j'ai peine à me retenir de rire.    - vix renforcé par aegre, vix (répété), saltem.    - vix aegreque (vix vixque): à grand-peine, bien péniblement, bien difficilement.    - vix aegreque amatorculos invenimus, Plaut.: nous avons bien de la peine à trouver de petits amoureux.    - illud vix saltem praecipiendum videtur, Quint. 6, 4, 15: il est à peu près superflu de recommander.    - vix... cum (et)...: à peine... que...    - vix ea dixerat cum: à peine avait-il dit ces mots que...    - vix... avec ellipse du corrélatif: cum, et.    - vix proram attigerat, rumpit Saturnia funem, Virg. En. 10, 659: à peine a-t-il atteint la proue que la Saturnienne rompt l'amarre.    - vix tandem sensi stolidus! Ter. And. 3, 1, 12: tout de même enfin j'ai ouvert les yeux!    - vix dum → vixdum. [st1]2 [-] vix (inusité), vicis, f. Prisc. → vicis.
    * * *
    [st1]1 [-] vix, adv.: - [abcl][b]a - avec peine, difficilement, péniblement. - [abcl]b - à peine (quand il s'agit du temps).[/b]    - vix teneor quin rideam: j'ai peine à me retenir de rire.    - vix renforcé par aegre, vix (répété), saltem.    - vix aegreque (vix vixque): à grand-peine, bien péniblement, bien difficilement.    - vix aegreque amatorculos invenimus, Plaut.: nous avons bien de la peine à trouver de petits amoureux.    - illud vix saltem praecipiendum videtur, Quint. 6, 4, 15: il est à peu près superflu de recommander.    - vix... cum (et)...: à peine... que...    - vix ea dixerat cum: à peine avait-il dit ces mots que...    - vix... avec ellipse du corrélatif: cum, et.    - vix proram attigerat, rumpit Saturnia funem, Virg. En. 10, 659: à peine a-t-il atteint la proue que la Saturnienne rompt l'amarre.    - vix tandem sensi stolidus! Ter. And. 3, 1, 12: tout de même enfin j'ai ouvert les yeux!    - vix dum → vixdum. [st1]2 [-] vix (inusité), vicis, f. Prisc. → vicis.
    * * *
        Vix, Aduerbium. Cic. A grand peine.
    \
        Vix aegre amatorculos inuenimus. Plaut. Encore à grand peine.
    \
        Vixdum dimidium dixeram, intellexerat. Terent. A grand peine avoye je dict la moitié que, etc.
    \
        Vixdum epistolam tuam legeram, quum ad me Curtius venit. Cic. A grand peine desja avoye je leu, etc.
    \
        Vix e conspectu Siculae telluris in altum Vela dabant laeti. Virgil. Incontinent que, A grand peine estoyent ils partis.
    \
        Vix ita tamen viuimus. Plaut. Encore à grand peine.
    \
        Vix est, vt, etc. Africanus. A grand peine peult il estre que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > vix

  • 15 at [1]

    1. at, arch. ast, Coni. = ἀτάρ (bei den Alten auch ad geschrieben, wie umgekehrt at statt der Präpos. ad; vgl. Quint. 1, 7, 5. Charis. 229, 30 u. Osann Cic. de rep. 1, 7, 12. p. 31), aber, dagegen aber, I) zur Anknüpfung eines verschiedenen, aber nicht völlig entgegengesetzten Gedankens, aber, allein, anderseits aber, A) im allg.: Midae dormienti formicae in os tritici grana congesserunt. Divitissimum fore, praedictum est, quod evenit. At Platoni cum in cunis parvulo dormienti apes in labellis consedissent, responsum est, singulari illum suavitate orationis fore, Cic.: una (navis) cum Nasidianis profugit:...at ex reliquis una praemissa Massiliam, Caes.

    B) insbes.: 1) bei Aufzählungen, Verg. georg. 1, 401; 2, 447; Aen. 7, 691. Quint. 4, 2, 49. – 2) bei Übergängen, Verg. Aen. 4, 1; 4, 504. Caes. b. G. 2, 23, 4; 4, 12, 1. Tac. ann. 1, 38; 4, 13. Curt. 3, 2 (4), 1; 3, 7 (17), 1. – dah. a) beim Übergange zu unerwarteten, spannenden, wunderbaren, leidenschaftlich erregenden Ereignissen und Umständen, Verg. Aen. 2, 225; 3, 225. Tibull. 2, 5, 33. – b) beim Übergange zu einem affektvollen Ausruf, wie: α) bei Ermunterungen u. Bitten, at unum hoc quaeso, ut etc., Plaut.: at tu nauta ne parce, Hor.: at videte hominis intolerabilem audaciam, Cic. – β) bei freundlichen Wünschen, at tibi di bene faciant omnes, Plaut.: at tu candidior semper candidiorque veni, Tibull. – u. beim Gebet, at vos, o superi, et divûm tu maxime rector, quaeso, patrias audite preces, Verg. – γ) bei Verwünschungen (s. Spengel Ter. Andr. 666), at te Iuppiter dique omnes perdant! aber od. ei so wollt ich, daß dich usw., Plaut.: at tibi di dignum factis exitium duint! Ter.: at vobis male sit, malae tenebrae Orci, quae etc., Catull.: at vos respiciant di periuriorum vindices, Iustin. – δ) bei Drohungen, at tibi ego continuo cyatho oculum hoc excutiam tuom, Plaut. Pers. 794. – ε) bei Verwunderung, beim Unwillen, bei Schmerz- u. Rachegefühl u. dgl., at ut scelesta sola secum murmurat, Plaut.: exi foras sceleste! at etiam restitas? Ter.: at per deos immortales quid est quod dici possit? Cic.: at quem hominem, C. Verres, tantā, tam insigni iniuriā affecisti? Cic.: tangit et ira deos. At non impune feremus etc., Ov. – c) zur Anfügung einer Erklärung, aber, at illi foeda cicatrix saetosam laevi frontem turpaverat oris, Hor. sat. 1, 5, 60 sq. (dazu Fritzsche).

    II) zur Anknüpfung eines völligen Gegensatzes, aber, dagegen, wohl aber, aber doch, A) im allg.: mentiris nunc iam. At iam faciam ut verum discas dicere, Plaut.: non cognoscebantur foris, at domi; non ab alienis, at a suis, Cic.: verstärkt at contra, Cic.: at e contrario, Nep.: at potius, Plaut.: at etiam, Cic.: at vero, Cic.: at non... sed, Petr. (s. Wehle Obss. crit. in Petr. p. 23).

    B) insbes.: 1) bei Einwürfen, bes. solchen, die der Redner in die Seele eines andern macht, quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat: a quo? at patet, Cic.: at (aber, könnte einer sagen) mores commodi. Quis contumacior? quis inhumanior? Cic.: oft verstärkt at pol, at edepol, at hercule (hercle), at quidem, Plaut., Liv. u.a. (s. C. F. W. Müller Nachtr. S. 100): at pol quī (= atquī pol), Plaut. (s. Ussing Plaut. Amph. 698): at mehercules, oft bei Sen. (s. Haase Sen. vol. III. p. XIV): u. at enim, aber freilich, Plaut. u. Cic. (s. Ribbeck ad Comic. fr. coroll. p. XXXIV): u. at vero, aber doch, Serv. in Cic. ep.: u. at enim vero, Liv. – 2) nach Konzessivsätzen (s. die Auslgg. zu Caes. b. G. 6, 40, 2. Mützell Curt. 3, 8 [19], 2), aber doch, doch wenigstens, non est, inquit, in parietibus res publica, at in aris et focis, Cic.: si pars aliqua circumventa ceciderit, at reliquos servari posse confidunt, Caes. – verstärkt durch tamen: atque ei, etsi nequaquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam debitamque referamus, Cic. – verstärkt durch certe: quorum cognitio studiosis iuvenibus si non magnam utilitatem afferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem, Quint.: satis (vixisti) naturae fortasse: addo etiam gloriae, at patriae certe parum, Cic.: u. durch saltem, arcem iam Sabini habent; inde huc tendunt. At tu, pater deûm hominumque, hinc saltem arce hostes, Liv.: si id consilium damnaret, at ille divideret saltem copias innumerabiles, Curt. – 3) nach Kausal- od. Konditionalsätzen, si ergo hic peribo, at erit mihi hoc factum mortuo memorabile, Plaut.: si victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, Liv.

    lateinisch-deutsches > at [1]

  • 16 doch

    doch, I) zur Bezeichnung des Gegensatzes: tamen. attamen. – verumtamen (aber doch, doch aber). – nihilominus (nichtsdestoweniger, dennoch, verstärkt tamen nihilominus).quamquam. etsi (wiewohl, jedoch, bes. bei einem Einwurfe, den man sich selbst macht). – sed (bei Übergängen, wenn die Rede schnell abgebrochen wird [z.B. doch lassen wir das, sed id omittamus: doch soviel davon, sed haec hactenus], u. bei Einwürfen, die man sich selbst macht). – sed tamen. verumtamen (um die unterbrochene Rede wieder aufzunehmen. nach einer Parenthese etc.). – atque (jedoch, beim Übergang zu einem andern Teil der Rede). – saltem (wenigstens, bei einer Einschränkung). – und doch, et tamen; ac tamen [600] (wenn auf »doch« der Ton liegt). – doch wenigstens, doch sicherlich, at saltem... od. at... saltem od. bl. at. doch endlich, endlich doch, denn doch noch, tamen; tandem. doch nicht, non (neque) tamen; tamen... non. – II) zur Angabe einer Bedingung: sed.doch so, doch nur insofern... daß od. daß nicht, sed tamen ita... ut od. ut ne; auch bl. ita... ut od. ut ne. – III) zur Verstärkung einer Bejahung, Verneinung, Aufforderung, Frage, Bitte etc.: utique (allerdings). – scilicet. nempe (doch wohl, meist, wie im Griech. δήπου, ironisch, sehr selten in ernster Rede). – Beim Imperativ durch ein eingeschaltetes amabo (te), quaeso (bei bescheiden vorgetragenen Bitten). – oder durch ein dem Imperativ nachgesetztes oder angehängtes dum, durch fac mit Konj., durch vero, ebenfalls dem Imperativ nachgesetzt (bei Aufforderungen, Aufmunterungen etc). – oder durch quin mit Imperativ, Indikativ (ebenfalls bei Aufforderungen, Aufmunterungen etc., bes. bei solchen, die man mit Unwillen äußert). – oder durch tandem (bei unwilligen Fragen = in aller Welt etc.); z.B. komm doch eiligst zu mir: amabo te, advola!: stell dich doch an meine Stelle, fac, quaeso, qui ego sum, esse te: macht doch! agitedum!: schreib doch! fac scribas!: zeige doch! ostende vero!: so nimm es doch! cape vero!: laßt uns doch die Pferde besteigen! quin conscendimus equos!: so antworte doch! quin respondes!: so höre doch! quin tu audi!: laßmich doch! quin omitte me!: werkommt doch so spät noch auf mein Haus zu? quis tandem iam multā nocte domum meam petit? – In Behauptungen wird der Satz oft im Latein. in eine Frage umzuändern sein, z.B. du siehst doch, daß das Übel in der Einbildung. nicht in der Wirklichkeit bestehe, videsne opinionis esse, non naturae malum? – Bei Wünschen wird es durch ut! utinam! o utinam! (o daß doch!) si! osi! (o wenn doch!) od. durch quam vellem! (wie wünschte ich, daß etc.) mit folg. Konj. ausgedrückt, z.B. möchtest du doch gleich anfangs dieser Meinung gewesen sein! utinam a primo ita tibi esset visum!: möchtest du doch in Rom geblieben sein! quam vellem Romae mansisses!nein doch!minime vero! minime hercle vero!ja doch! freilich doch! immo vero (oft mit folg. aber, sed).was doch nur?quid tandem? quid vero?doch nicht?tamenne? doch wohl nicht, neque vero (mit dem Anstrich der Bitterkeit u. Gereiztheit); num (in direkten Fragen, auf die mit Bestimmtheit eine verneinende Antwort erwartet wird).

    deutsch-lateinisches > doch

  • 17 wenigstens

    wenigstens, minimum (das Wenigste gerechnet, z.B. ita fiunt omnes partes minimum octoginta et una). – certe (doch sicher, ohne Zweifel, z.B. victi sumus igitur aut fracti certe et abiecti). – quidem (freilich, allerdings, um ein Urteil auf irgend etwas einzelnes einzuschränken, z.B. nunc quidem profecto Romae es). – saltem (mindestens, wenn man vom Höhern zum Geringern herabsteigt, z.B. eripe mihi hunc dolorem aut minue saltem). – tamen (doch wenigstens, beschränkt das vorangehende Urteil, z.B. ut obsiderentur tamen prius quam expugnareutur). – si nihil aliud od. si aliud nihil (wenn nichts anderes, beschränkt auf einen Fall, z.B. nec illos periculum cogere potuit gradum accelerare aut, si nihil aliud, instare instructos). – w. nur, saltem tantummodo.

    deutsch-lateinisches > wenigstens

  • 18 at

    1. at, arch. ast, Coni. = ἀτάρ (bei den Alten auch ad geschrieben, wie umgekehrt at statt der Präpos. ad; vgl. Quint. 1, 7, 5. Charis. 229, 30 u. Osann Cic. de rep. 1, 7, 12. p. 31), aber, dagegen aber, I) zur Anknüpfung eines verschiedenen, aber nicht völlig entgegengesetzten Gedankens, aber, allein, anderseits aber, A) im allg.: Midae dormienti formicae in os tritici grana congesserunt. Divitissimum fore, praedictum est, quod evenit. At Platoni cum in cunis parvulo dormienti apes in labellis consedissent, responsum est, singulari illum suavitate orationis fore, Cic.: una (navis) cum Nasidianis profugit:...at ex reliquis una praemissa Massiliam, Caes.
    B) insbes.: 1) bei Aufzählungen, Verg. georg. 1, 401; 2, 447; Aen. 7, 691. Quint. 4, 2, 49. – 2) bei Übergängen, Verg. Aen. 4, 1; 4, 504. Caes. b. G. 2, 23, 4; 4, 12, 1. Tac. ann. 1, 38; 4, 13. Curt. 3, 2 (4), 1; 3, 7 (17), 1. – dah. a) beim Übergange zu unerwarteten, spannenden, wunderbaren, leidenschaftlich erregenden Ereignissen und Umständen, Verg. Aen. 2, 225; 3, 225. Tibull. 2, 5, 33. – b) beim Übergange zu einem affektvollen Ausruf, wie: α) bei Ermunterungen u. Bitten, at unum hoc quaeso, ut etc., Plaut.: at tu nauta ne parce, Hor.: at videte hominis intolerabilem audaciam, Cic. – β) bei freundlichen Wünschen, at tibi di bene faciant omnes, Plaut.: at tu
    ————
    candidior semper candidiorque veni, Tibull. – u. beim Gebet, at vos, o superi, et divûm tu maxime rector, quaeso, patrias audite preces, Verg. – γ) bei Verwünschungen (s. Spengel Ter. Andr. 666), at te Iuppiter dique omnes perdant! aber od. ei so wollt ich, daß dich usw., Plaut.: at tibi di dignum factis exitium duint! Ter.: at vobis male sit, malae tenebrae Orci, quae etc., Catull.: at vos respiciant di periuriorum vindices, Iustin. – δ) bei Drohungen, at tibi ego continuo cyatho oculum hoc excutiam tuom, Plaut. Pers. 794. – ε) bei Verwunderung, beim Unwillen, bei Schmerz- u. Rachegefühl u. dgl., at ut scelesta sola secum murmurat, Plaut.: exi foras sceleste! at etiam restitas? Ter.: at per deos immortales quid est quod dici possit? Cic.: at quem hominem, C. Verres, tantā, tam insigni iniuriā affecisti? Cic.: tangit et ira deos. At non impune feremus etc., Ov. – c) zur Anfügung einer Erklärung, aber, at illi foeda cicatrix saetosam laevi frontem turpaverat oris, Hor. sat. 1, 5, 60 sq. (dazu Fritzsche).
    II) zur Anknüpfung eines völligen Gegensatzes, aber, dagegen, wohl aber, aber doch, A) im allg.: mentiris nunc iam. At iam faciam ut verum discas dicere, Plaut.: non cognoscebantur foris, at domi; non ab alienis, at a suis, Cic.: verstärkt at contra, Cic.: at e contrario, Nep.: at potius, Plaut.: at etiam, Cic.: at vero, Cic.: at non... sed, Petr. (s. Wehle Obss. crit. in
    ————
    Petr. p. 23).
    B) insbes.: 1) bei Einwürfen, bes. solchen, die der Redner in die Seele eines andern macht, quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat: a quo? at patet, Cic.: at (aber, könnte einer sagen) mores commodi. Quis contumacior? quis inhumanior? Cic.: oft verstärkt at pol, at edepol, at hercule (hercle), at quidem, Plaut., Liv. u.a. (s. C. F. W. Müller Nachtr. S. 100): at pol quī (= atquī pol), Plaut. (s. Ussing Plaut. Amph. 698): at mehercules, oft bei Sen. (s. Haase Sen. vol. III. p. XIV): u. at enim, aber freilich, Plaut. u. Cic. (s. Ribbeck ad Comic. fr. coroll. p. XXXIV): u. at vero, aber doch, Serv. in Cic. ep.: u. at enim vero, Liv. – 2) nach Konzessivsätzen (s. die Auslgg. zu Caes. b. G. 6, 40, 2. Mützell Curt. 3, 8 [19], 2), aber doch, doch wenigstens, non est, inquit, in parietibus res publica, at in aris et focis, Cic.: si pars aliqua circumventa ceciderit, at reliquos servari posse confidunt, Caes. – verstärkt durch tamen: atque ei, etsi nequaquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam debitamque referamus, Cic. – verstärkt durch certe: quorum cognitio studiosis iuvenibus si non magnam utilitatem afferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem, Quint.: satis (vixisti) naturae fortasse: addo etiam gloriae, at patriae certe parum, Cic.: u. durch saltem, arcem iam Sabini habent; inde huc tendunt. At tu,
    ————
    pater deûm hominumque, hinc saltem arce hostes, Liv.: si id consilium damnaret, at ille divideret saltem copias innumerabiles, Curt. – 3) nach Kausal- od. Konditionalsätzen, si ergo hic peribo, at erit mihi hoc factum mortuo memorabile, Plaut.: si victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, Liv.
    ————————
    2. at, s. 2. ad .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > at

  • 19 gewiß

    gewiß, I) Adj.: 1) fest, sicher, zuverlässig: certus (bestimmt, zuverlässig). – firmus (fest, zuverlässig). – stabilis (wer od. was nicht wankt [1118] od. weicht; dann – unwandelbar, standhaft; alle v. Dingen u. Pers.). – fidus (worauf man sich verlassen kann, zuverlässig, sicher, v. Pers. u. Dingen, z.B. Romanis pax fida cum Porsenna fuit). – praesens (schnell wirkend, schnell erfolgend, z.B. Arzneimittel, Tod etc.). – exploratus (ausgemacht, keinem Zweifel mehr unterworfen, z.B. Sieg). – status (festgesetzt, keiner Veränderung unterworfen, z.B. Einkommen, reditus). – ein g. Freund, amicus certus, fidus, firmus et stabilis: uns allen ist der Tod g., mors nos omnes manet: es ist bei mir g. (d. i. fest beschlossen), certum est mihi; certum est deliberatumque; stat od. est sententia: stat mihi; auch bl. stat: statutum habeo; alle mit folg. Infin.: seiner Sache g. sein, rem exploratam habere (etw. g. wissen): um seiner Sache gewiß zu sein (schickte er einen Kundschafter ab etc.), ut hac de re certior fieret etc.: ohne seiner Sache g. zu sein, sine certa re.

    2) irgend einer, wenn man im allgemeinen eine Bestimmung angeben will, die nicht näher bezeichnet wird: quidam (τίς steht überall da, wo man einen bestimmten Gegenstand im allgemeinen andeuten will, dessen Namen etc. man nicht angeben kann od. will). – certus (unser »namhaft«, steht da, wo der Redende oder Schreibende den bestimmten Gegenstand aus erheblichen Gründen nicht näher bezeichnen will). – nescio qui od. nescio quis (ein gewisser, ich weiß selbst nicht welcher, deutet an, daß der Redende den damit bezeichneten Gegenstand selbst nicht genau bestimmen kann, oft auch mit verächtlichem Nebenbegr.).

    II) Adv.: 1) bestimmt, ohne Zweifel: certo (mit Entschiedenheit, mit Bestimmtheit, gibt an, daß der Redende mit seinem Urteil völlig im reinen ist). – liquido (klar, bezeichnet, daß das, was man behauptet etc., als völlig ausgemacht gilt, vor Augen liegt, z.B. dicere [sagen, behaupten]: u. discere [erfahren] ab alqo).haud dubie. sine ulla dubitatione (ohne Zweifel, ganz gewiß, um die Behauptung, das Urteil des Redenden als keinem Zweifel unterworfen zu bezeichnen). – profecto (fürwahr, in der Tat, dient zur Beteuerung einer Tatsache). – vero (in Wahrheit, bekräftigt den ausgesprochenen Gedanken). – sane (gewiß, weil es bei gesundem Verstande nicht anders gedacht werden kann; dah. sane non – gewiß keineswegs, z.B. res sane non recondita, gewiß sehr klare). – utique (schlechterdings, gewiß, um jede beliebige Aussage mit Zuversicht zu bekräftigen, z.B. res utique inexpertis horrenda). – nimirum (laß dich nicht wundern, natürlich, gewiß, um eine Aussage als offenbar keines Beweises bedürftig darzustellen, z.B. nimirum recte, d. i. gewiß richtig, nämlich: ist diese Behauptung). – saltem (wenigstens, wenn man von dem Höhern zu dem Geringern herabsteigt, zur Beschränkung eines einzelnen Begriffs). – ferme (gewiß, ich wollte wetten etc., bei Zahlen, wie wenn wir sagen: es waren gewiß dreißig). – credo (ich glaube) mit Akk. u. Infin. – wenn nicht... doch gewiß, si non... at saltem; si non... at certe. – etwas g. wissen, certo (pro certo) scire; pro explorato habere alqd; exploratum habeo [1119] alqd od. mihi est alqd: ganz g. wissen, satis pro certo scire: man weiß g., inter omnes constat od. bl. constat (es steht als ausgemachte Sache fest): das Gerücht meldete, daß etc.... niemand wußte es g., fama nuntiabat... auctor erat nemo. – man glaubt gewiß, pro certo creditur: ich glaube g., daß etc., persuasum est mihi od. persuasi mihi. 2) restringierend bekräftigend (= sicher, auf jeden Fall): a) übh. (auch als Antwort): certe. – ganz g., certe quidem od. quidem certe. – b) ironisch, um anzuzeigen, daß man an etw. zweifelt: certe; quidem certe, z.B. diesem gewiß vertraust du dein Leben an? huic quidem certe vitam tuam committis?

    deutsch-lateinisches > gewiß

  • 20 adeptio

    ădeptĭo, ōnis, f. [adipiscor] acquisition.    - hic saltem nesciamus, ut hic felicior sit exspectatio quam illic adeptio summi boni, Aug. Civ. 12: restons dans notre ignorance du moins ici-bas, pour être plus heureux de l'espérance actuelle que de la possession future du souverain bien.
    * * *
    ădeptĭo, ōnis, f. [adipiscor] acquisition.    - hic saltem nesciamus, ut hic felicior sit exspectatio quam illic adeptio summi boni, Aug. Civ. 12: restons dans notre ignorance du moins ici-bas, pour être plus heureux de l'espérance actuelle que de la possession future du souverain bien.
    * * *
        Adeptio, Verbale. Cic. Obtenue, Impetration, Acquisition.

    Dictionarium latinogallicum > adeptio

См. также в других словарях:

  • saltem — at least …   Dictionary of ichthyology

  • His saltem accumulem donis, et fungar inani munere — At least I have added to what he has given and I have served to defend one who is dead. Briscoe v Bank of Kentucky (US) 11 Pet 257, 350, 9 L Ed 709, 746 …   Ballentine's law dictionary

  • Quando hasta vel aliud corporeum quidlibet porrigitur a domino se investituram facere dicente; quae saltem coram duobus vasallis solemniter fiei debet — When a spear, or some other tangible thing, is presented by the lord saying that he thus made investiture; and this thing ought to be done solemnly in the presence of at least two vassals. See 2 Bl Comm 367 …   Ballentine's law dictionary

  • JURAMENTUM — in iudiciis et actionrbus, apud omnes semper gentes, cum circalitigantes, tum circa testes, non exigui usûs fuit: Unde Arist. μετα θείας παραλήφεως φάσις ἀναποδεικτος, cum divina sibi assumptione Dictio non demonstrabilis, Rhetoric. ad Alex.c. 18 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IMAGINES — I. IMAGINES in Gentilium religione multi usûs, qui tamen non apud omnes eorum semper viguit. Nam fuêre, qui urcumque Numina colentes varia, aut Solem saltem sub variis nominibus, neque atas, neque statuas Imag insque ullas eorum hab uêre, nec… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POTUS — ut et cibus, apud Priscos, moderatus erat et necessitati attemperatus, postea in luxum vertit. Ita autem ea de re, Hier, Mercurialis, Variar. lect. l. 1. c. 22. Varis, inquit. mensuris antiquos potâsse, non me later: sed et eis tres potissimum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BURGUNDIONES quasi BURGWOHNER — BURGUNDIONES, quasi BURGWOHNER Germani nomen occupârunt, ex opere, quia crebra per limitem habitacula constituta Burgos vulgo vocant. Hi quondam subactâ inferiore Germaniâ a Druso et tiberio per castra dispositi in magnam coaluerunt gentem, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CEREUS — I. CEREUS Paschalis, in Communione Romana dicitur, cui in Sabatho Paschatis a Diacono benedicitur et qui novô igne accenditur, auctore Zosimô Pontifice Romano, ut Amalarius, Rupertus, Durandus, Sigebertus, volunt. Baronius vero ad A. C. 418. n.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DII — ingenii ab Unius notitia exerrantis figmentum, tot fuêre apud Gentiles, quot deprehendêrunt vel usui suo, vel terrori, vel admirationi apta instrumenta; omisso Eo, qui solus horum Auctor, naturâ suâ invisibilis, per visibilia haec sua opera ipsis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PELLEX — antiquis proprie ea dicta est, quae uxorem habenti nupsit, Fest. ut Concubina, quae caelibi viro, sine nuptiis cohabitat, Freinshemius Not. ad Curtium l. 3. c. 3. Huic poenam constituit Numa, Lege hâc: Pellex. aram. Iunonis. ne tangito. si.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TOGA — Graecis Τήβεννος, Romanum tegmen, ipsis Quiritibus longe vetustior. Circummeâsse enim a Pelasgis ad Lydos, a Lydis ad Romanos, auctor est Tertull. de Pallio: et cum Suida Artemidorus eius originem ab Temeno arcade deducunt; qui ad Ionii maris… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»