-
1 nausea
nausea (nausia), ae, f. (ναυσία), I) die Seekrankheit, ex nausea vomitus, Cels.: si sine vomitu nausea fuit, Cels.: navigamus sine timore et nausea, Cic.: qui navigavit et nauseā pressus est, Cels.: nausea enim me segnis haec et sine exitu, quae bilem movet nec effundit, torquebat, Sen.: nauseā edepol factum credo, Plaut. merc. 375 G.: Plur., nausias maris arcet, Plin. 27, 52. – u. übtr., übh. Übelkeit, Neigung zum Erbrechen, Brechreiz, dann auch = das Erbrechen, Kotzen, nausea et vomitio, Mart. Cap.: stomachi crebra nausea, quae cum vomitu saepe excitatur, utilis est, Marc. Emp.: ubi libido veniet nauseae, Cato: quod fluentem nauseam coërceat, Hor.: primum assumere (einnehmen) oportet quae nauseam faciunt (zus. = ein Brechmittel), Scrib. Larg.: alci nauseam movere, Fulg.: Plur., nausearum provocatio, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 2, 7. – II) bildl., Ekel = Ekel erregende Langeweile, Mart. 4, 37, 9.
-
2 nausea
nausea (nausia), ae, f. (ναυσία), I) die Seekrankheit, ex nausea vomitus, Cels.: si sine vomitu nausea fuit, Cels.: navigamus sine timore et nausea, Cic.: qui navigavit et nauseā pressus est, Cels.: nausea enim me segnis haec et sine exitu, quae bilem movet nec effundit, torquebat, Sen.: nauseā edepol factum credo, Plaut. merc. 375 G.: Plur., nausias maris arcet, Plin. 27, 52. – u. übtr., übh. Übelkeit, Neigung zum Erbrechen, Brechreiz, dann auch = das Erbrechen, Kotzen, nausea et vomitio, Mart. Cap.: stomachi crebra nausea, quae cum vomitu saepe excitatur, utilis est, Marc. Emp.: ubi libido veniet nauseae, Cato: quod fluentem nauseam coërceat, Hor.: primum assumere (einnehmen) oportet quae nauseam faciunt (zus. = ein Brechmittel), Scrib. Larg.: alci nauseam movere, Fulg.: Plur., nausearum provocatio, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 2, 7. – II) bildl., Ekel = Ekel erregende Langeweile, Mart. 4, 37, 9. -
3 nausea
nauseanausea ['na:uzea]sostantivo Feminin1 medicina Übelkeit Feminin2 figurato Ekel MaskulinDizionario italiano-tedesco > nausea
4 nausea
Nausea f, Übelkeit f, Brechreiz m, Brechneigung f· to have a feeling of nauseaein Übelkeitsgefühl haben, einen Brechreiz haben, Übelkeit fühlen5 nausea
noun1) Übelkeit, die* * *['no:ziə, ]( American[) -ʃə](a feeling of sickness.) die Übelkeit- academic.ru/49202/nauseate">nauseate* * *nau·sea[ˈnɔ:siə, -z-, AM ˈnɑ:ziə, -ʃə]feeling of \nausea [Gefühl der] Übelkeitto be overcome with \nausea von Übelkeit [o Ekel] überkommen werden* * *['nɔːsɪə]n (MED)Übelkeit f; (fig) Ekel ma feeling of nausea — Übelkeit f; (fig) ein Gefühl nt des Ekels
the very thought fills me with nausea — bei dem Gedanken allein wird mir schon übel
* * *1. Übelkeit f, Brechreiz m2. fig Ekel m* * *noun1) Übelkeit, die* * *n.Übelkeit -en f.6 nausea
nau·sea [ʼnɔ:siə, -z-, Am ʼnɑ:ziə, -ʃə] nÜbelkeit f;feeling of \nausea [Gefühl der] Übelkeit;to be overcome with \nausea von Übelkeit [o Ekel] überkommen werden7 náusea
sustantivo femenino (gen pl)náuseanáusea ['na403584BEu403584BEsea]Übelkeit femenino; el pavo relleno me da náuseas gefüllten Puter finde ich ekelhaft8 nausea
['nɔːsɪə] UK / USnÜbelkeit f9 nausea
['nɔːsɪə] UK / USnÜbelkeit f10 sicchasia
Nausea f, Übelkeit f, Brechreiz m, Brechneigung f11 тошнота
Nausea, Übelkeit12 disgust
1. noun(nausea) Ekel, der (at vor + Dat.); (revulsion) Abscheu, der (at vor + Dat.); (indignation) Empörung, die (at über + Akk.)2. transitive verbin/with disgust — angewidert; (with indignation) empört
anwidern; (fill with nausea) anwidern; ekeln; (fill with indignation) empören* * *1. verb(to cause feelings of dislike or sickness in: The smell of that soup disgusts me; She was disgusted by your behaviour.) anekeln2. noun(the state or feeling of being disgusted: She left the room in disgust.) der Ekel- academic.ru/20989/disgusting">disgusting- disgustingly* * *dis·gust[dɪsˈgʌst]sth fills sb with \disgust etw ekelt jdn anto step back in \disgust [from sth] angeekelt [o angewidert] [von etw dat] zurückweichen[much] to sb's \disgust [sehr] zu jds Entrüstungto express one's \disgust [at sth] seine Entrüstung [o Empörung] über etw akk zum Ausdruck bringenin \disgust entrüstet, empörtto do sth in \disgust etw tun aus Empörung darüber, dass...II. vt▪ to \disgust sb1. (sicken) jdn anwidern [o anekeln2. (appal) jdn entrüsten [o empören]* * *[dɪs'gʌst]1. nEkel m; (at sb's behaviour) Entrüstung f, Empörung fin disgust — voller Ekel/Empörung
2. vt(person, sight) anekeln, anwidern; (actions) empören* * *disgust [dısˈɡʌst]A v/tbe disgusted with life lebensüberdrüssig sein2. empören, entrüsten:be disgusted at ( oder with) sb empört oder entrüstet sein über jemanden, sich sehr über jemanden ärgern ( → A 1)in disgust mit Abscheu:fill with disgust → A 1* * *1. noun(nausea) Ekel, der (at vor + Dat.); (revulsion) Abscheu, der (at vor + Dat.); (indignation) Empörung, die (at über + Akk.)2. transitive verbin/with disgust — angewidert; (with indignation) empört
anwidern; (fill with nausea) anwidern; ekeln; (fill with indignation) empören* * *(at, for) n.Widerwille (gegen) m. n.Abstoß -ë f.Ekel nur sing. m. v.anekeln v.anwidern v.einen Ekel haben ausdr.ekeln v.empören v.entrüsten v.verärgern v.13 sickness
noun* * *noun (the state of being sick or ill: There seems to be a lot of sickness in the town; seasickness.) die Krankheit* * *sick·ness<pl -es>[ˈsɪknəs]nthe economic \sickness of our society die wirtschaftliche Anfälligkeit unserer Gesellschaft* * *['sIknɪs]n (MED)Krankheit f (also fig); (= nausea) Übelkeit f; (= vomiting) Erbrechen nt; (of joke, book, film) Geschmacklosigkeit fthere is sickness on board — an Bord geht eine Krankheit um
in sickness and in health — in guten und in schlechten Zeiten or Tagen
the sickness of his mind — seine Abartigkeit
* * *sickness [ˈsıknıs] s1. Krankheit f (auch fig):2. Übelkeit f, Erbrechen n* * *noun2) (disease; also fig.) Krankheit, die* * *n.Krankheit f.Übelkeit -en f.14 basca
'baskaf1) ( náusea) Übelkeit f, Brechreiz m2) (fig: arrebato) Wutanfall m3) ( de un perro) Tollwut fsustantivo femenino2. [náusea] Übelkeitbascabasca ['baska]15 nauseous
adjective1)2) (fig.): (disgusting) widerlich* * *nau·seous[ˈnɔ:siəs, -z-, AM ˈnɑ:ʃəs]1. (having nausea)* * *['nɔːsɪəs]adj1) (MED)that made me ( feel) nauseous — dabei wurde mir übel
* * *nauseous [-sjəs; US -zıəs; -ʃəs] adj (adv nauseously) ekelhaft, Übelkeit erregend, widerlich, abscheulich (alle auch fig)* * *adjective1)somebody is or feels nauseous — jemandem ist übel
2) (fig.): (disgusting) widerlich* * *adj.ekelerregend adj.ekelhaft adj.übel adj.16 sicken
1. intransitive verb1) (become ill) krank werdenbe sickening for something/the measles — (Brit.) krank werden od. (ugs.) etwas ausbrüten/[die] Masern bekommen
2) (feel nausea or disgust)sicken at something — sich vor etwas (Dat.) ekeln
2. transitive verbsicken of something/of doing something — einer Sache (Gen.) überdrüssig sein/es überdrüssig sein, etwas zu tun
1)2) (disgust) anwidern* * *1) (to become sick.) erkranken2) (to disgust: The very thought sickens me.) anwidern* * *sick·en[ˈsɪkən]I. vito \sicken for measles/a cold an Masern/einer Erkältung erkrankenII. vt* * *['sɪkn]1. vt(= turn sb's stomach) anekeln, anwidern; (= upset greatly) erschüttern, krank machen (inf); (= disgust) anwidernwhat they saw in the camp sickened them — sie waren entsetzt über das, was sie im Lager sahen
it sickens me the way he treats her — es macht mich krank, wie er sie behandelt
doesn't it sicken you? — das ist doch unerträglich or zum Kotzen (sl)
2. vi1)2) (= become ill) krank werdenyou must be sickening for something (lit iro) — ist mit dir was nicht in Ordnung?
3)to sicken of sth — einer Sache (gen) müde (geh) werden or sein, etw satthaben
* * *sicken [ˈsıkn]A v/i1. erkranken, krank werden:2. kränkeln3. sich ekeln (at vor dat)B v/t1. jemandem Übelkeit verursachen2. anekeln, anwidern* * *1. intransitive verb1) (become ill) krank werdenbe sickening for something/the measles — (Brit.) krank werden od. (ugs.) etwas ausbrüten/[die] Masern bekommen
sicken at something — sich vor etwas (Dat.) ekeln
2. transitive verbsicken of something/of doing something — einer Sache (Gen.) überdrüssig sein/es überdrüssig sein, etwas zu tun
1)2) (disgust) anwidern* * *v.erkranken v.17 nauseous
1) ( having nausea)18 тошнота
тошнота
—
[ http://www.eionet.europa.eu/gemet/alphabetic?langcode=en]EN
nausea
[http://www.eionet.europa.eu/gemet/alphabetic?langcode=en]Тематики
EN
DE
FR
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > тошнота
19 abeo
ab-eo, iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I) von irgendwo, von irgend etwas ab-, weggehen od. bl. gehen, abreisen (Ggstz. manere, redire, adire, accedere, venire, advenire), A) eig.: 1) im allg.: abeam an maneam, Plaut.: abi prae strenue, sequar, Plaut.: abiturum eum non esse, si accessisset, werde nicht (wieder lebendig) weggehen, Cic.: abi, nuntia, geh und melde, Curt.: abiit, excessit, evasit, erupit, Cic.: fugā, Verg.: cum alqo equis (zu Pf.), Liv.: hinc, Liv. u. (Ggstz. huc adire) Plaut.: illinc, inde, Cic.: unde abii? Verg.: ut, unde abissent, eodem statim redirent, Cic.: ab his locis, ab illo, Plaut.: ab urbe, Liv.: ab oculis, Plaut. u. Sen.: ex consilio, ex regno, Liv.: ex agris atque urbibus, Cic.: qui profugus ex Africa abierat, Sall.: repente ex oculis, v. Schlangen, Liv.: e od. ex conspectu, aus dem Gesichte gehen, Plaut. u. Sall., aus dem G. entschwinden, Caes.: de Sicilia, de provincia, Cic.: m. bl. Abl. (s. Nipp. zu Tac. ann. 2, 69), hac urbe, domo, Plaut.: comitio, Liv.: Siciliā, Iustin.: montibus, Verg.: huc, Ter.: quorsum tu abis? Val. Max.: abi quo lubet, Plaut.: hinc in Ephesum, Plaut.: hinc ad legionem domo, Plaut.: foras, hinausgehen, Ter.: procul, Liv.: peregre, Plin.: hinc peregre, Titin.: domum, Ter.: hinc domum, Liv.: suas domos (v. zwei Heeren), Liv.: ab Epidauro Romam, Augustin.: in Angulum aliquo, Ter.: rus aliquo, Plaut.: cum patre Tarentum ad mercatum, Plaut.: illā per angiportum ad erum nostrum clanculum, Plaut.: ad Pompeium, Vell: in aliquas terras, Cic.: in Tuscos in exsilium, Liv.: trans Apenninum, Liv.: trans mare, Amm.: sub iugum, Liv.: sublimis abiit, Liv.: abiit iratus, Cic.: at ego abeo omissa, gehe meiner Wege, Plaut.: abi tacitus tuam viam, Plaut.: ambulatum, Plaut., deambulatum, Ter.: in Volscos exsulatum, in die Verbannung, Liv.: salutatum dominum, Fronto: quietum abeunt, Dict. 4, 16: si abis periturus, in den Tod gehst, Verg.: pars in Hernicos, pars in Latinos praedatura abiit, Liv.: m. Infinit., abi quaerere, geh suchen, geh u. suche, Plaut.: illa in arcem hinc abiit aedem visere, Plaut. – Dah. abi (wie das franz. va), geh (s. Brix zu Plaut. trin. 830. Lorenz zu Plaut. most. 1065 sq.), teils lobend = gut, nun wohl, schon recht, abi, laudo, Plaut.: abi, virum te iudico, Ter.: non es avarus, abi, Hor. – teils scheltend, »geh = fort, pack dich«, Plaut. u. Ter.: u. so abin? willst du gehen? gehst du? = fort, pack dich, Plaut.: abin an non? Plaut.: etiam tu hinc abis? willst du gleich fort? Ter.: abin istinc? Plaut.: abin hinc ab oculis? Plaut.: abi in malam rem od. abin in malam crucem, scher dich zum Henker, Plaut.; vgl. quin tu abis in malam pestem malumque cruciatum, Cic.: abi hinc cum tribunatibus ac rogationibus tuis, Liv. – v. Lebl., α) im allg.: abeuntia vela, Ov.: derepente celox abiit, Com. inc. fr.: cum somno et flammam abisse, Liv.: spiritus abiit in auras, Ov.: in aëra sucus omnis abit, verfliegt, Ov.: in vanum abibunt verba monentium, werden in den Wind gesprochen sein, Sen.: vis illa mali Herculeos abiit late diffusa per artus, Ov.: speca prosita, quo aqua de via abiret, Cato fr. – β) v. der Sonne usw., scheiden, sol abit, Plaut.; vgl. abeunte curru (Sonnenwagen), Hor.: hic ubi nox et dies modice redit et abit, Varr. – γ) von Felsen, Bergen, in die Höhe steigen, ragen, scopulus, qui montibus altis summus abiit, Val. Flacc.: abeunt in nubila montes, Sil. – δ) in die Tiefe dringen, cornus sub altum pectus abit, Verg. Aen. 9, 700. – 2) insbes.: a) irgendwie abziehen, davonkommen, wegkommen, ausgehen, zuw. auch im allg. bleiben, sein, werden, ita certe inde abiere Romani ut victores, Etrusci pro victis (so gut wie besiegt), Liv.: Romani semper victores ex quamvis temere coepto certamine abire, Liv.: bellis hoc victor abibat omnibus, Verg.: alcis acies victrix abit, Val. Max.: nocte pro victis Antium abierunt, Liv.: omnia malle quam victi abire, Sall.: pauci integri, magna pars vulneribus confecti abeunt, Sall.: semper incolumis abiit, Cato fr.: neutra acies laeta ex eo certamine abiit, Liv.: ne hostes inultos abire sinat, Sall.: tu missus (vom Richter entlassen, freigesprochen) abibis, Hor.: nemo non donatus (unbeschenkt) abibit, Verg.: u. so nullus ab his unquam immunis abit, Arnob.: haud repulsus abibis, Sall.: alio pacto honeste (mit Ehren) quovis modo abeam nescio, Ter.: ne impune abeat, Varr.: impune abeuntem hostem permitteret sequi, Curt.: absol., abiturum eum non esse (unbestraft davonkommen), si accessisset, Cic. Caesin. 20; u. so ibid. 45 u. 46. – b) als publiz. t.t. = von einem Amte abgehen, abtreten, consulatu, Cic.: magistratu, Cic.: flaminio, Liv.: sacerdotio, Gell.: honore, Liv. u. Suet.: tutelā, ICt. – c) v. der Frau, abire ab alqo, vom Manne gehen, sich trennen, scheiden, Plaut.: a te ut abeat per gratiam (in Güte), Plaut. – d) v. Sterbenden, hingehen, hinübergehen, verscheiden, hinc in communem locum, Plaut. Cas. prol. 59: abiturus illuc, quo priores abiere, Phaedr. 4, 20, 16: ad deos, Cic. Tusc. 1, 32. Lact. 1, 11, 47: ad plures, wie scherzh. »zur großen Armee abgehen«, Petr. 42: e medio, Ter. Phorm. 1019: e vita, Cic. Tusc. 1, 74. Amm. 25, 3, 15: vitā, Vell. 2, 35, 5: u. so absol., insperato abiit, Lucil. sat. 30, 38. – e) als t.t. bei Versteigerungen = jmdm. entgehen, ihm nicht (zuteil) werden (s. Hofmann Ausgew. Br. Cic. 1, 15, 4), si res abiret a mancipe, Cic.: ne res ab Apronio abiret, Cic.
B) übtr.: 1) im allg.: non longe abieris, du brauchst nicht weit (nach Beispielen) zu suchen, Cic.: quid ad istas ineptias abis? Cic.: longius inde nefas abiit, griff weiter um sich, Ov.: vide, quo iudicium meum abeat, wohin zielt, Sen.: ne nunc incepto longius abierim, Tac.: quorsum abeant? auf welche Seite sollen sie sich stellen? Hor. – 2) insbes., von einem Thema, einem Beginnen, einem Verhältnis abgehen, abschweifen, abweichen, es aufgeben, verlassen, illuc, unde abii, redeo, Hor.: nec nunc incepto longius abierim, Tac.: abeo a sensibus, Cic.: quid ad istas ineptias abis? wozu solch ungehörige Dinge? Cic. – ab ignavia, Naev. com. fr.: ab emptione, zurücktreten, ICt.: a iure, vom R. abgehen, es verletzen, Cic.: etiam tu hinc abis? auch du verlässest meine Sache? Cic.
II) mit dem Nbbegr. des Vergehens, Verschwindens u. dgl., nur übtr., 1) vom Vergehen der Zeit u. der Zustände mit der Zeit: a) von der Zeit = verfließen, vergehen, verstreichen, im Perf. = vorbeisein, dum haec dicit, abiit hora, Ter.: abiit illud tempus, Cic.: abiit ille annus, Cic.: annus abit, dum (bis) etc., Ov.: hic dies hoc modo abiit, Cic. – b) von Krankheiten = verschwinden, aufhören (Ggstz. remanere), nunc quidem iam abiit pestilentia, Cic.: nausea abiit, Cic. – c) von andern Zuständen usw. = sich verlieren, sich heben, verschwinden, schwinden, sensus abit, Cic.: voluptas cito abibit, Cato fr.: malum in diem abiit, Ter.: timor, fides abiit, Liv.: ubi vanus terror abiit, Liv.: e medio abiit scrupulus, Ter. – dah. illa mea, quae solebas ante laudare: o hominem facilem! o hospitem non gravem! abierunt, damit ist es aus, Cic. – 2) vom Erfolg einer Handlung (= ohne Folgen) abgehen, ablaufen, hingehen, mirabar hoc si sic abiret, Ter.: non posse istaec sic abire, ohne Folgen bleiben, Cic.: non sic abibunt odia, Sen. poët.: sic abierit, das mag so abgehen, Sen. – 3) als t.t. der Geschäftsspr. = der Menge, dem Werte nach zurückgehen, fallen, ut reditus agrorum, sic etiam pretium retro abiit, Plin. ep. 3, 19, 7.
III) mit dem Nbbegr. des Übergehens von einem zum andern, übergehen auf jmd. od. in etw., a) auf jmd.: ad sanos abeat tutela propinquos, Hor. – b) in etw.: in radices vires oleae abibunt, Cato: ab. in semen, Plin.: ne in ora hominum pro ludibrio abiret, in aller Munde zum Gespött werde, Liv.: vigor ingenii velocis in alas et pedes abiit, Ov.: in avi mores atque instituta, sich nach und nach bequemen, Liv.: in proelii concursu abit res a consilio ad vires vimque pugnantium, Nep.: adeo ad omnem patientiam saeculi mos abiit, ut etc., Sen. rhet. u. res in iocos abiit, Sen. rhet. – 2) insbes.: a) ganz aufgehen, daraufgehen für usw., in quos sumptus abeunt fructus praediorum? Cic. ad Att. 11, 2, 2. – b) in etwas übergehen, aufgehen, = sich verwandeln, verwandelt werden, zu etwas werden, sic deus in flammas abiit, Ov.: terra abit in nimbos imbremque, Lucil.: oppidum in villam, stagnum in salem abiit, Plin.: in villos abeunt vestes, Ov.: u. als gramm. t.t. E in U abiit, Varr. LL. 5, 91. – / Auch impers.: abire me vis; abibitur, man wird (st. ich werde) gehen, Plaut.: abitum, quam aditum malis, man möchte lieber weg-, als hingegangen sein, Plaut.: tenuit, ne irrito incepto abiretur, Liv. – / Imperat. abei, Corp. inscr. Lat. 1, 1007 v. 8 (= Anthol. Lat. 1276, 8 ed. Meyer): bei den Komik. oft abin (= abisne), s. Holtze Synt. 2, 266: Genet. Gerund. abiendi, Plaut. fr. bei Prisc. 11, 24 extr.: Perf. abivi ist nicht nachzuweisen, denn M. Caes. in Fronto ep. ad M. Caesarem 3, 5. p. 68, 6 liest Naber abii, u. Augustin. de civ. dei 3, 12. p. 109, 24 D2 steht jetzt ambivit: Perf. abi, Stat. Ach. 2, 437: abit, Plaut. mil. 1331; rud. 325. Ter. adelph. 782 u. oft bei nachaug. Dichtern (s. Neue-Wagener, Formenl.3 3, 446). – Infinit. Perf. abisse fast regelm. für abiisse (bei Dichtern des Metrums wegen abiisse, s. Serv. Verg. Aen. 2, 25).
20 defatigo
dē-fatīgo (in guten Hdschrn. u. Ausgg. auch dēfetīgo), āvī, ātum, āre, erschöpfen, bis zur gänzlichen Erschöpfung ermüden, abmatten, ganz mürbe machen, I) im allg.: a) körperl.: α) act.: augebat iter, ut serius subsequentes defatigaret, Suet.: def. se ita, ut etc., Tert.: def. nostros assiduo labore, Caes.: Pompeii exercitum cotidianis itineribus, Caes.: tirones in labore, Auct. b. Afr. – β) pass.: opus faciam, ut defatiger usque, ingratiis ut dormiam, Ter. – gew. im Partiz. Perf., defatigati cursu et spatio (lange Dauer) pugnae, Caes.: miles defatigatus labore, Curt.: defatigati proelio ac fugā, Curt.: iumenta ex nausea recenti, siti, labore defatigata, Auct. b. Afr.: milites sub onere ac sarcinis defatigati, Auct. b. Afr. – absol., puella defatigata petit a matertera, ut sibi concederet, paulipser ut in eius sella requiesceret, Cic.: u. Plur. defatigati oft subst. (v. Soldaten), Ggstz. integri, recentes atque integri, zB. integros semper defatigatis submittere, Caes.: defatigatis in vicem integri succedunt, Caes. – übtr. v. Lebl., ubertate nimiā prioris aevi defatigatum et effetum solum, Col. 1. praef. § 1. – b) geistig: α) act.: ne te adulescens mulier defatiget, dich müde spricht, Ter.: ego me et macero et defatigo, Plaut.: ille (ordo) non modo censores, sed etiam iudices omnes potest defatigare, Cic.: ne de eodem plura enumerando defatigemus lectores, Nep. – β) pass.: animo defatigato tuo, Cic.: defatigatis licitatoribus (durch Mehrgebot ermüdet, so daß sie vom Weiterbieten abstanden), Cic.: cum eum socii... ne defatigaretur (ermüde, nämlich in der Verteidigung ihrer Sache), oravissent, Cic.: defatigari clamore, Plaut.: nec animi neque corporis laboribus defatigari, Cic.: animi defatigati ab adversariis multitudine verborum, Cic.: noli igitur in conservandis bonis viris defatigari, Cic. – profecto numquam conquiescam neque defatigabor ante quam etc., Cic. de or. 3, 145. – m. folg. Infin., non despero nec defatigabor permanere non solum in studio libertatis, sed etiam in labore et periculis, Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 7. – II) prägn., ermüdend zu schaffen machen, hart zusetzen, rem publicam, Aur. Vict. epit. 48, 5.
СтраницыСм. также в других словарях:
nausea — nauséa s. f. (sil. se a) Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic NAUSÉA s.f. (Liv.) Senzaţie de vomă; greaţă. [pron. se a. / cf. lat. nausea, fr. nausée]. Trimis de LauraGellner, 17.06.2005. Sursa: DN … Dicționar Român
Nausea — steht für: in der Medizin für Übelkeit eine Musikband, siehe Nausea (Band) den Roman La nausée (Der Ekel) von Jean Paul Sartre Nausea ist der Familienname folgender Personen: Friedrich Nausea, eigentlich Friedrich Grau (1496–1552), katholischer… … Deutsch Wikipedia
nausea — (n.) early 15c., vomiting, from L. nausea seasickness, from Ionic Gk. nausia (Attic nautia) seasickness, nausea, disgust, lit. ship sickness, from naus ship (see NAVAL (Cf. naval)). Despite its etymology, the word in English seems never to have… … Etymology dictionary
náusea — (Del lat. nausĕa). 1. f. Gana de vomitar. U. m. en pl.) 2. Repugnancia o aversión que causa algo. U. m. en pl.) hasta la náusea. loc. adv. ad náuseam … Diccionario de la lengua española
naúsea — sensación que frecuentemente conduce al vómito, debida al mareo, inicio del embarazo, un dolor intenso, una tensión emocional, las enfermedades de la vesícula, las intoxicaciones alimentarias, fármacos y distintos enterovirus CIE 10 [véase… … Diccionario médico
nausea — / nauzea/ s.f. [dal lat. nausea mal di mare , gr. nausía, var. ionica di nautía der. di nâus nave ]. 1. a. (med.) [stato di malessere caratterizzato da un senso di oppressione all epigastrio e da propensione al vomito] ▶◀ chinetosi, Ⓖ (fam.)… … Enciclopedia Italiana
Nausea — Nau se*a (? or ?), n. [L., fr. Gr. ?, fr. nay^s ship. See {Nave} of a church, and cf. {Noise}.] Seasickness; hence, any similar sickness of the stomach accompanied with a propensity to vomit; qualm; squeamishness of the stomach; loathing. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Nausĕa [1] — Nausĕa (lat.), 1) die Seekrankheit; 2) Ekel … Pierer's Universal-Lexikon
Nausĕa [2] — Nausĕa, Friedrich, so v.w. Grau … Pierer's Universal-Lexikon
Nausĕa — (v. griech. naus, Schiff), eigentlich Seekrankheit, dann Ekel, Übelkeit, Brechreiz … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Nausea — is the urge to vomit. It can be brought by many causes including, systemic illnesses, such as influenza, medications, pain, and inner ear disease. * * * An inclination to vomit. SYN: sicchasia (1). [L. fr. G. nausia, seasickness, fr. naus, ship]… … Medical dictionary
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Албанский
- Английский
- Арабский
- Армянский
- Болгарский
- Венгерский
- Греческий
- Грузинский
- Датский
- Иврит
- Индонезийский
- Ирландский
- Исландский
- Испанский
- Итальянский
- Каталанский
- Квенья
- Кечуа
- Корейский
- Латинский
- Латышский
- Литовский
- Майя
- Македонский
- Монгольский
- Немецкий
- Нидерландский
- Норвежский
- Персидский
- Польский
- Португальский
- Румынский, Молдавский
- Русский
- Сербский
- Словацкий
- Словенский
- Суахили
- Тагальский
- Тамильский
- Турецкий
- Украинский
- Урду
- Фарерский
- Финский
- Французский
- Хинди
- Хорватский
- Чешский
- Шведский
- Эстонский