Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

narbonensis

  • 21 Pomptinus

    Pomptīnus, a, um
    Помптин, римск. nomen; наиболее известен C. Р., претор в 63 г., пропретор в Gallia Narbonensis в 6259 гг., легат Цицерона в Киликии в 51 г. до н. э. Sl, C
    paludes PomptīnaeПомптинские болота (на побережье Латия, между Цирцеями и Таррациной, наводняемые реками Амасен, Астура и Уфент) Cs, PM, M, Lcn

    Латинско-русский словарь > Pomptinus

  • 22 procuratio

    prōcūratio, ōnis f. [ procuro ]
    1) попечение, заведывание, управление (rei publicae C; regni Sl)
    2) должность прокуратора, прокуратура (p. Narbonensis provinciae PJ)
    3) культ. искупительный обряд для предотвращения бедствия, умилостивление (expiatio et p. C)
    4) усилие, старание (recipiendae gratiae AG)

    Латинско-русский словарь > procuratio

  • 23 provincia

    prōvincia, ae f.
    1) должность, поле деятельности, должностные обязанности ( provincias partiri L); верховное командование (p. classis или maritĭma L)
    2) подсудность, юрисдикция, сфера компетенции
    3) поручение, дело ( alicui provinciam dare C)
    4) провинция (внеиталийская завоеванная область с римск. наместником во главе) (civitatem in provinciae formam redigĕre L, Su); обыкновенно Малая Азия, Африка (область бывшего Карфагена), преим. же юго-вост. Галлия (Gallia p. или Gallia ulterior, тж. Narbonensis), впоследствии фр. la Provence Cs, PM; у неримск. народов наместничество, сатрапия Hirt, L, Nep
    5) управление провинцией, должность наместника в провинции ( primus annus provinciae C)
    6) перен. обязанность, задача ( provinciam cepisse duram Ter)

    Латинско-русский словарь > provincia

  • 24 Ruscino

    ōnis f.
    Русцинон, город в Gallia Narbonensis близ Пиренеев и Средиземного моря (ныне Castel Roussillon) PM, L

    Латинско-русский словарь > Ruscino

  • 25 Servilius

    I Servīlius, a, um
    Сервилий, римск. nomen; наиболее известны
    1) C. S. Ahala, будучи magister equitum диктатора Л. Квинкция Цинцинната, убил в 439 г. до н. э. Спурия Мелия L
    2) Q. S. Caepio, в 105 г. до н. э. потерпел поражение от кимбров в Gallia Narbonensis, a в 95 г. до н. э. подвергся изгнанию C, Sl, VP, VM
    3) Q. S. Caepio, quaestor urbonus в 100 г. до н. э., выступал против lex frumentaria Сатурнина; погиб в 90 г. до н. э. во время Союзнической войны C
    4) P. S. Vatia, получивший прозвище Isauricus( за успешные военные действия против исавров в Ликаонии в 7876 гг. до н. э.), друг Цицерона, умер в 44 г. до н. э. C
    5) P. S. Casca, народный трибун в 43 г. до н. э., участник заговора против Цезаря Su
    6) C. S. Glaucia, претор в 100 г. до н. э., сторонник Мария, убит вместе с Сатурнином 100 г. до н. э. C
    7) P. S. Rullus, народный трибун в 63 г. до н. э., автор аграрного законопроекта, против которого Цицерон выступил со своими тремя «Orationes de lege agrariā» C
    II Servīlius lacus
    Сервилиев водоём, у которого выставлялись головы убитых во время проскрипционного террора 81 г. до н. э. C

    Латинско-русский словарь > Servilius

  • 26 Tricastini

    Tricastīnī, ōrum m.
    трикастины, племя в Gallia Narbonensisглавн. городом Augusta Tricastinorum) L, PM

    Латинско-русский словарь > Tricastini

  • 27 valentia

    I ae f. [ valeo ]
    сила, крепость Naev, Macr
    II Valentia, ae f.

    Латинско-русский словарь > valentia

  • 28 Vienna

    ae f.
    Виенна, главн. город аллоброгов в Gallia Narbonensis( ныне Vienne) C, Cs, PM

    Латинско-русский словарь > Vienna

  • 29 bracatus

    brācātus (braccātus), a, um (braca), I) mit weiten Hosen bekleidet, behost, totum corpus bracati, Mela 2, 1, 10 = 2. § 10 (vgl. braca). – II) übtr.: A) ausländisch, barbarisch, verweichlicht, sagati bracatique, Cic.: natio, Cic.: miles, Prop. – B) als geogr. Benennung = transalpinus, wie in Gallia bracata, der ältere Name der Provinz Gallien jenseit der Alpen, später Gallia Narbonensis, Plin.: cognatio br. (sarkastisch), mit Leuten aus Gallia Narbon., Cic.: bracatorum pueri, Knaben aus Gallia Narbon., Iuven.

    lateinisch-deutsches > bracatus

  • 30 exortivus

    exortīvus, a, um (exorior), I) das Aufgehen (der Gestirne) betreffend, mensura, Plin. 7, 160. – II) gegen Morgen liegend, östlich, pars, Plin.: Oceanus, Plin. – subst., exortīva, ōrum, n., der nach Morgen liegende Teil eines Landes, der Osten, Narbonensis Galliae, Plin. 6, 215.

    lateinisch-deutsches > exortivus

  • 31 Galli [1]

    1. Gallī, ōrum, m. (Γάλλοι), eine weitverbreitete keltische Völkerschaft, die urspr. zwischen dem Rhein u. der Garonne saß, dann in Schwärmen teils unter Bellovesus über die Alpen, teils unter Sigovesus nach der Donau zog, später unter Brennus in Griechenland eindrang, von da Illyrien, Thrazien, Thessalien u. Mazedonien durchstreifte, Byzanz u. die Küste der Propontis eroberte, über den Hellespont ging, Troas erstürmte u. Nord-Phrygien erhielt, später sich weiter ausbreitete, mit Antiochus gegen die Römer kämpfte, aber seit Sulla treue Bundesgenossin der Römer blieb, Caes. b. G. 1, 31 u.a. Liv. 5, 33 sqq. – Sing. Gallus, ī, m., der Gallier, Afran. com. 284. Caes. b. G. 3, 18, 1. Cic de or. 2, 266 u. Tusc. 4, 49. Sen. de ben. 6, 19, 4: u. Galla, ae, f., die Gallierin, Liv. 22, 57, 6 (wo Gallus et Galla). – Dav. abgeleitet:

    A) Gallia, ae, f. (Γαλατία), das Land der Gallier, Gallien, das das ganze heutige Frankreich, Belgien, einen Teil der Niederlande, einen großen Teil der Schweiz und das linksrheinische Deutschland in sich begriff, Caes. b. G. 1, 1: Gallia Belgica, Plin. 4, 105: G. bracata, Mela 2, 5, 1. Plin. 3, 31: Celtica, Plin. 4, 105: cisalpina, Caes. b. G. 6, 1, 2. Flor. 4, 4, 3. Suet. Caes. 29. Oros. 5, 22, 17: citerior, Suet. Caes. 30, 1 u. 56, 5: comata, Anton. bei Cic. Phil. 8, 27. Tac. ann. 11, 23. Suet. Caes. 22, 1. Lugdunensis, Plin. 4, 105 u. 107. Tac. hist. 1, 59 u. 2, 59: Narbonensis, Mela 2, 5, 1 (2. § 74). Tac. ann. 2, 62: togata, Anton, bei Cic. Phil. 8, 27. Hirt. b. G. 8, 24, 3. Suet. gr. 3; vgl. Mart. 3, 1, 2: transalpina, Varro r. r. 1, 7, 8: Cic. Mur. 89. Caes. b. G. 7, 1, 2. Suet. Caes. 29. Oros. 2, 7: ulterior, Cic. ep. 16, 12, 3. Caes. b. G. 1, 7, 1. – Plur. Galliae, bes. das transalpinische (jenseitige) Gallien nach seinen einzelnen Provinzen, Cic. ad Att. 8, 3, 3; de prov. cons. 3 u. 17. Caes. b. G. 4, 20, 3. Liv. 21, 21, 10. Tac. hist. 2, 11. Catull. 29, 20 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 595): tres Galliae, quas Caesar vicerat, Liv. epit. 134. – B) Gallicānus, a, um, in od. aus der Gallica provincia (s. unten Gallicus), gallikanisch, papaver, Cato fr.: vocabulum, Varro: verbum, Varro fr.: homo, Suet.: legiones, röm. Legionen in Gallica prov., Cic.: Plur. subst., Gallicānī, ōrum, m., die Einw. der Gallica provincia, die Gallikaner, Varro u. Cic. fr. – C) Gallicus, a, um, gallisch, ager, Cic., od. provincia, Suet., ein Teil von Umbrien (südl. vom Rubiko, nördl. vom Äsis) als quästorische Provinz: copiae, Cic.: ventus, Nord-Drittel-Nordostwind, Vitr.: vox, Gell.: sermo, das in Gallien gesprochene Latein, Hieron. epist. 125, 6. – subst., gallica, ae, f. (sc. solea), eine (urspr. in Gallien übliche) ländliche Männersandale, der Holzschuh (ital. galossia), Cic. Phil. 2, 76. Edict. Diocl. 9, 12 sqq. – Adv. Gallicē, gallisch, Varro b. Gell. 2, 25, 8: dicere, Gell. 11, 7, 4: loqui, Sulp. Sev. dial. 1, 27, 4. – D) Gallulus, a, um (Demin. v. Gallus), gallisch, Roma (v. der Stadt Aratus), Auson. ordo urb. nob. (XVIIII) 74. p. 100 Schenkl. – E) Gallus, a, um, gallisch, mulieres, Sall. hist. fr. 4, 15 ed. Dietsch. (Kritz 4, 22 Galliae): miles, Liv. epit. 102: credulitas, Mart. 5, 1, 10.

    lateinisch-deutsches > Galli [1]

  • 32 Lerina

    Lērīna, ae, f., Insel an der Küste von Gallia Narbonensis, der Stadt Antipolis gegenüber, j. St. Honorat (in der lerinischen Inselgruppe), Plin. 3, 79. – Nbf. Līrīnus, ī, f., Sidon. carm. 16, 105.

    lateinisch-deutsches > Lerina

  • 33 Lero [1]

    1. Lēro, ōnis, f. (Λήρων), Insel an der Küste von Gallia Narbonensis, j. St. Marguerite, Plin. 3, 79. Itin. Anton. 504, 5.

    lateinisch-deutsches > Lero [1]

  • 34 Massilia

    Massilia, ae, f., alte berühmte Handelsstadt in Gallia Narbonensis, eine Pflanzstadt der ionischen Seestadt Phokäa in Kleinasien (nach Plutarch. Sol. 3 von Protus erbaut), berühmt als Sitz griech. Bildung, j. Marseille, Caes. b. c. 2, 1. Liv. 5, 34. Cic. de off. 2. 28. Lucan. 4, 257. – Dav.: a) Massiliēnsis, e, massiliensisch, mores, üppige, Plaut. Cas. 963: sil, Sesel, Bergkümmel, Plin. 20, 36. – Plur. subst., Massiliēnsēs, ium, m., die Einw. von Massilia, die Massilienser, Cic. u.a. – b) Massiliōticus, a, um, massiliotisch, os Rhodani, Plin. 3, 33. Mart. Cap. 6. § 635: sil, Sesel, Bergkümmel, Marc. Emp. 1. p. 88 (a), 14 (wo Massalioticum geschr.). – c) Massilitānus, a, um, massilitanisch, iuvenes Massilitanae, Enn. ann. 610 (in der Tmesis). – subst., Massilitānum, ī, n., massilitanischer Wein, Mart. 13, 123 lemm. – Plur., Massilitānī, ōrum, m., die Massilitaner, Vitr. 10, 16 (22), 11.

    lateinisch-deutsches > Massilia

  • 35 Narbo

    Narbo, ōnis, m. (ἡ Ναρβών, dah. auch fem. bei Mart. 8, 72, 4 sq.), Stadt in dem nach ihr benannten narbonensischen Gallien, von Rom aus kolonisiert (i. J. 118 v. Chr.), dah. auch mit dem Beinamen Martius, Mela 2, 5, 2 u. 6 (2. § 75 u. 81). Caes. b. G. 3, 20, 2. Sall. hist. fr. inc. 11 (2, 16 Kr.). Cic. Font. 3 u. 36. Vell. 1, 15, 5: von Tiberius abermals kolonisiert, Suet. Tib. 4, 1. – Dav.: Narbōnēnsis, e, narbonensisch, colonia, Cic.: civitas, Capit.: provincia, die Provinz Gallien jenseit der Alpen, Plin.: proconsul, Spart.

    lateinisch-deutsches > Narbo

  • 36 procuratio

    prōcūrātio, ōnis, f. (procuro), die Besorgung, Verwaltung einer Sache, bes. im Auftrage od. aus Amtspflicht (s. Osenbr. Cic. Rosc. Am. 139. p. 159), I) eig.: A) im allg.: templi, Varro: rei publicae, Cic.: regni Numidiae, Sall.: speciosi ministerii, Liv.: annonae, Cic.: mearum rerum existimationisque meae, Cic. – B) insbes.: 1) die Amtsverrichtung-, das Amt eines kaiserl. Prokurators (s. prōcūrātorno. II, 3), die Prokuratur, pr. Narbonensis provinciae, Plin. ep.: pr. amplissima, Suet. u. Plin. ep.: Plur., praefecturae et procurationes, Tac. – 2) als t. t. der Religionssprache, eine religiöse Handlung zur Abwendung der üblen Vorbedeutung eines Unglückszeichens od. einer Unglückshandlung durch Opfer u. andere Sühnmittel, die Sühnung, prodigii, Liv.: portenti, Liv.: ut sue plena procuratio fieret, Cic. – Plur., expiationes et procurationes, Cic.: procurationes incesti, Reinigungsgebräuche von der Bl., Tac. – II) übtr., die Bemühung, recipiendae gratiae, Gell. 17, 5, 4.

    lateinisch-deutsches > procuratio

  • 37 Ruscino

    Ruscino, ōnis, f., eine Stadt in Gallia Narbonensis an den Pyrenäen, am Flusse gleiches Namens, jetzt la Tour de Rousillon, Liv. 21, 24, 2 sqq. Mela 2, 5, 8 (2. § 84). Prisc. 5, 9.

    lateinisch-deutsches > Ruscino

  • 38 Segodunum

    Segodūnum, ī, n., Hauptort der Rutener an der Nordgrenze von Gallia Narbonensis, j. Rodez, Cic. Font. 9 (19).

    lateinisch-deutsches > Segodunum

  • 39 Taurois

    Tauroīs, entis, Akk. enta u. in, f., ein an dem Meere gelegenes Kastell in Gallia Narbonensis, zu Massilia (Marseille) gehörig, j. Tarento, Caes. b.c. 2, 4, 5. Mela 2, 5, 3 (2. § 77).

    lateinisch-deutsches > Taurois

  • 40 Veragri

    Veragrī, ōrum, m., ein Alpenvolk in Gallia Narbonensis, im heutigen Walliserlande, Caes. b.G. 3, 1 sq. Liv. 21, 38, 9.

    lateinisch-deutsches > Veragri

См. также в других словарях:

  • Narbonensis — im Römischen Reich. Gallia Narbonensis war eine Römische Provinz im heutigen Südfrankreich. Die Bezeichnung als Provinz führte dazu, dass ein Teil der Landschaft noch heute Provence genannt wird. Als Konsul des Jahres 125 v. Chr. wurde Marcus… …   Deutsch Wikipedia

  • Narbonensis — or Gallia Narbonensis Ancient Roman province between the Alps, the Mediterranean Sea, and the Cévennes Mountains, comprising what is now southeastern France. Part of Roman Gallia (see Gaul), it was originally called Provincia (see Provence) and… …   Universalium

  • NARBONENSIS Gallia — quae et Braccata Plinio, l. 5. c. 4. una ex 4. Galliae partibus, a Pyrenaeis montibus, Galliam ab Hispania separantibus, ad Alpes, quae eandem ab Italia dividunt, extenditur, in 4. regiones divisa, Occitanam a Garumna ad Rhodanum, Provinciam a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Narbonensis Gallia — Narbonensis Gallia, seit Augustus der südöstliche Theil von Gallien, s.u. Frankreich (a. Geogr.) B) u. C) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • NARBONENSIS Lacus — idem Rubrensi, vide ibi …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Gallia Narbonensis — Narbonensis Narbonensis im …   Deutsch Wikipedia

  • Gallia Narbonensis — Provincia Gallia Narbonensis Province of the Roman Empire …   Wikipedia

  • Lycosa narbonensis — Lycosa narbonensis …   Wikipédia en Français

  • Coleophora narbonensis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • VICIA NARBONENSIS L. - ВИКА НАРБОНСКАЯ — см. 468. Однолетнее растение. Двулетнее растение. V. narbonensis L. В. нарбонская Sp. pl. (1753) 737. Ларин 2(1951) 825. S y n. V. narbonensis integrifolia Ser.; V. narbonensis var. culta Alef. М е с т н. н а з в. Англ. Narbonne vetch; фр. vesce… …   Справочник растений

  • GALLIA Narbonensis — seu Braccata, in 4. etiam dispescitur. Occitanam, in qua Tolosa; Provinciam, in qua Aquae Sextiae, Delphinatum, in quo Gratianopolis, et Sabaudiam, in qua Cambericum. Urbes Galliae Narbonensis clariores: Agatha et Agathopolis, Agde, in Occitania …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»