Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Narbo

  • 1 Narbo

    Narbo, ōnis, m., and (late Lat.) Nar-bōna, ae, f., also with the appellation Marcius (after the consul Q. Marcius Rex, who led a colony thither A. U. C. 636), a city in Gaul, from which Gallia Narbonensis takes its name, the mod. Narbonne.—Form Narbo, Mela, 2, 5, 2; 6; Plin. 3, 4, 5, § 32; Cic. Font. 1, 3; 16, 36; Vell. 1, 15, 5; 2, 8, 1.— Form Narbona, Capitol. Max. et Balb. 5, 8; Eutr. 4, 23; Inscr. Orell. 218.—Hence,
    A.
    Narbōnensis, e, adj., of or belonging to Narbo, Narbonian:

    colonia,

    Cic. Brut. 43, 160; id. Clu. 51, 140:

    coloni Narbonenses,

    Cic. Font. 2, 14: Gallia, the province of Gaul beyond the Alps, Mela, 2, 5, 1; Plin. 4, 17, 31, § 105.—
    B.
    Narbōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Narbo or to Narbonian Gaul, Narbonian:

    vitis,

    Plin. 14, 3, 4, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Narbo

  • 2 Narbo

    Narbo, ōnis, m. (ἡ Ναρβών, dah. auch fem. bei Mart. 8, 72, 4 sq.), Stadt in dem nach ihr benannten narbonensischen Gallien, von Rom aus kolonisiert (i. J. 118 v. Chr.), dah. auch mit dem Beinamen Martius, Mela 2, 5, 2 u. 6 (2. § 75 u. 81). Caes. b. G. 3, 20, 2. Sall. hist. fr. inc. 11 (2, 16 Kr.). Cic. Font. 3 u. 36. Vell. 1, 15, 5: von Tiberius abermals kolonisiert, Suet. Tib. 4, 1. – Dav.: Narbōnēnsis, e, narbonensisch, colonia, Cic.: civitas, Capit.: provincia, die Provinz Gallien jenseit der Alpen, Plin.: proconsul, Spart.

    lateinisch-deutsches > Narbo

  • 3 Narbo

    Narbo, ōnis, m. (ἡ Ναρβών, dah. auch fem. bei Mart. 8, 72, 4 sq.), Stadt in dem nach ihr benannten narbonensischen Gallien, von Rom aus kolonisiert (i. J. 118 v. Chr.), dah. auch mit dem Beinamen Martius, Mela 2, 5, 2 u. 6 (2. § 75 u. 81). Caes. b. G. 3, 20, 2. Sall. hist. fr. inc. 11 (2, 16 Kr.). Cic. Font. 3 u. 36. Vell. 1, 15, 5: von Tiberius abermals kolonisiert, Suet. Tib. 4, 1. – Dav.: Narbōnēnsis, e, narbonensisch, colonia, Cic.: civitas, Capit.: provincia, die Provinz Gallien jenseit der Alpen, Plin.: proconsul, Spart.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Narbo

  • 4 Narbo

    ōnis m. и Narbōna, ae f.
    Нарбон, торговый город в Gallia Narbonensis на реке Атаке (ныне Narbonne) Cs, C, Sl etc.

    Латинско-русский словарь > Narbo

  • 5 Narbo

    - onis s m sg 3o1
    Narbonne (F)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Narbo

  • 6 Narbo Martius

    m sg
    Narbonne (F)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Narbo Martius

  • 7 Narbona

    Narbo, ōnis, m., and (late Lat.) Nar-bōna, ae, f., also with the appellation Marcius (after the consul Q. Marcius Rex, who led a colony thither A. U. C. 636), a city in Gaul, from which Gallia Narbonensis takes its name, the mod. Narbonne.—Form Narbo, Mela, 2, 5, 2; 6; Plin. 3, 4, 5, § 32; Cic. Font. 1, 3; 16, 36; Vell. 1, 15, 5; 2, 8, 1.— Form Narbona, Capitol. Max. et Balb. 5, 8; Eutr. 4, 23; Inscr. Orell. 218.—Hence,
    A.
    Narbōnensis, e, adj., of or belonging to Narbo, Narbonian:

    colonia,

    Cic. Brut. 43, 160; id. Clu. 51, 140:

    coloni Narbonenses,

    Cic. Font. 2, 14: Gallia, the province of Gaul beyond the Alps, Mela, 2, 5, 1; Plin. 4, 17, 31, § 105.—
    B.
    Narbōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Narbo or to Narbonian Gaul, Narbonian:

    vitis,

    Plin. 14, 3, 4, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Narbona

  • 8 Narbonensis

    Narbo, ōnis, m., and (late Lat.) Nar-bōna, ae, f., also with the appellation Marcius (after the consul Q. Marcius Rex, who led a colony thither A. U. C. 636), a city in Gaul, from which Gallia Narbonensis takes its name, the mod. Narbonne.—Form Narbo, Mela, 2, 5, 2; 6; Plin. 3, 4, 5, § 32; Cic. Font. 1, 3; 16, 36; Vell. 1, 15, 5; 2, 8, 1.— Form Narbona, Capitol. Max. et Balb. 5, 8; Eutr. 4, 23; Inscr. Orell. 218.—Hence,
    A.
    Narbōnensis, e, adj., of or belonging to Narbo, Narbonian:

    colonia,

    Cic. Brut. 43, 160; id. Clu. 51, 140:

    coloni Narbonenses,

    Cic. Font. 2, 14: Gallia, the province of Gaul beyond the Alps, Mela, 2, 5, 1; Plin. 4, 17, 31, § 105.—
    B.
    Narbōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Narbo or to Narbonian Gaul, Narbonian:

    vitis,

    Plin. 14, 3, 4, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Narbonensis

  • 9 Narbonicus

    Narbo, ōnis, m., and (late Lat.) Nar-bōna, ae, f., also with the appellation Marcius (after the consul Q. Marcius Rex, who led a colony thither A. U. C. 636), a city in Gaul, from which Gallia Narbonensis takes its name, the mod. Narbonne.—Form Narbo, Mela, 2, 5, 2; 6; Plin. 3, 4, 5, § 32; Cic. Font. 1, 3; 16, 36; Vell. 1, 15, 5; 2, 8, 1.— Form Narbona, Capitol. Max. et Balb. 5, 8; Eutr. 4, 23; Inscr. Orell. 218.—Hence,
    A.
    Narbōnensis, e, adj., of or belonging to Narbo, Narbonian:

    colonia,

    Cic. Brut. 43, 160; id. Clu. 51, 140:

    coloni Narbonenses,

    Cic. Font. 2, 14: Gallia, the province of Gaul beyond the Alps, Mela, 2, 5, 1; Plin. 4, 17, 31, § 105.—
    B.
    Narbōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Narbo or to Narbonian Gaul, Narbonian:

    vitis,

    Plin. 14, 3, 4, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Narbonicus

  • 10 Martius

    Mārtius, a, um (Mars), I) zu Mars gehörig, martisch, a) eig.: certamen, Hor.: bella, Hor.: proles, v. Romulus u. Remus, Ov.: miles, der römische (weil Mars der Stammvater der Römer), Ov.: anguis, Sohn des Mars, weil alle Ungeheuer göttlichen Ursprungs zu sein pflegten, Ov.: lupus, dem Mars heilig, Verg. – Martius mensis, der März, weil er dem Mars geheiligt war und von ihm seinen Namen hatte, Plin.: Kalendae Martiae, Nonae Martiae, Idus Martiae, des März, Cic. u.a. – Campus Martius, das Marsfeld zwischen Rom u. dem Tiber, wo die comitia abgehalten wurden und die Jugend sich in gymnastischen Spielen übte, Cic.: dah. poet., gramine Martio, auf dem Marsfelde, Hor. – Martia legio, die martische Legion, Cic. – arena, ein Platz im Zirkus, wo die Gladiatoren fochten, Ov. – Narbo Martius, s. Narbo. – b) meton., kriegerisch, des Kriegers, des Krieges, Martii viri, Helden, Liv.: Martii animi, Heldensinn, Liv.: Penthesilea, Verg.: aeris rauci canor, Verg.: vulnera, Verg.: Thebe, wo viele Kriege geführt werden, Ov.: Martio exemplo, nach einem kr. Vorbilde, Plin. 35, 13: gens ad pulveres Martios erudita, an alle Strapazen des Krieges gewöhnt, Amm. 23, 6, 83. – II) übtr., zum Mars (dem Planeten) gehörig, ille fulgor... rutilus horribilisque terris, quem Martium dicitis, der Planet Mars, Cic. de rep. 6, 17.

    lateinisch-deutsches > Martius

  • 11 Martius

    Mārtius, a, um (Mars), I) zu Mars gehörig, martisch, a) eig.: certamen, Hor.: bella, Hor.: proles, v. Romulus u. Remus, Ov.: miles, der römische (weil Mars der Stammvater der Römer), Ov.: anguis, Sohn des Mars, weil alle Ungeheuer göttlichen Ursprungs zu sein pflegten, Ov.: lupus, dem Mars heilig, Verg. – Martius mensis, der März, weil er dem Mars geheiligt war und von ihm seinen Namen hatte, Plin.: Kalendae Martiae, Nonae Martiae, Idus Martiae, des März, Cic. u.a. – Campus Martius, das Marsfeld zwischen Rom u. dem Tiber, wo die comitia abgehalten wurden und die Jugend sich in gymnastischen Spielen übte, Cic.: dah. poet., gramine Martio, auf dem Marsfelde, Hor. – Martia legio, die martische Legion, Cic. – arena, ein Platz im Zirkus, wo die Gladiatoren fochten, Ov. – Narbo Martius, s. Narbo. – b) meton., kriegerisch, des Kriegers, des Krieges, Martii viri, Helden, Liv.: Martii animi, Heldensinn, Liv.: Penthesilea, Verg.: aeris rauci canor, Verg.: vulnera, Verg.: Thebe, wo viele Kriege geführt werden, Ov.: Martio exemplo, nach einem kr. Vorbilde, Plin. 35, 13: gens ad pulveres Martios erudita, an alle Strapazen des Krieges gewöhnt, Amm. 23, 6, 83. – II) übtr., zum Mars (dem Planeten) gehörig, ille fulgor... rutilus horribilisque terris, quem Martium dicitis, der Planet Mars, Cic. de rep. 6, 17.
    ————————
    Martius, s. Murcia.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Martius

  • 12 Narbonensis

    Narbōnēnsis, e [Narbo(na)\]

    Латинско-русский словарь > Narbonensis

  • 13 Carus [2]

    2. Cārus, ī, m., ein röm. Männername, unter dem bekannt: I) ein Dichter des august. Zeitalters, Verf. eines (verlorenen) Gedichts über Herkules, wahrsch. nach griech. Quellen, Ov. ex Pont. 4, 16, 7. – II) M. Aurelius Carus, nach einigen in Narbo in Gallien, nach anderen in Rom od. Mediolanum geb., röm. Kaiser im J. 282 u. 283 n. Chr., Vopisc. Car. 1 sqq. Aur. Vict. epit. 39. Eutr. 9, 18. – III) T. Lucretius Carus, s. Lucretius.

    lateinisch-deutsches > Carus [2]

  • 14 Narbona

    Narbōna, ae, f. = Narbo (w. s.), Capit. Maxim. et Balb. 5. § 8. Amm. 15, 11, 14.

    lateinisch-deutsches > Narbona

  • 15 Rubrensis lacus

    Rubrēnsis lacus, ein See in Gallia Norbonensis, in der Nähe der Stadt Narbo, der er als Hafen diente, jetzt l'Etanq de Sigean, Plin. 3, 32: ders. Rubraesus lacus, Mela 2, 5, 6 (2. § 81).

    lateinisch-deutsches > Rubrensis lacus

  • 16 Carus

    2. Cārus, ī, m., ein röm. Männername, unter dem bekannt: I) ein Dichter des august. Zeitalters, Verf. eines (verlorenen) Gedichts über Herkules, wahrsch. nach griech. Quellen, Ov. ex Pont. 4, 16, 7. – II) M. Aurelius Carus, nach einigen in Narbo in Gallien, nach anderen in Rom od. Mediolanum geb., röm. Kaiser im J. 282 u. 283 n. Chr., Vopisc. Car. 1 sqq. Aur. Vict. epit. 39. Eutr. 9, 18. – III) T. Lucretius Carus, s. Lucretius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Carus

  • 17 Narbona

    Narbōna, ae, f. = Narbo (w. s.), Capit. Maxim. et Balb. 5. § 8. Amm. 15, 11, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Narbona

  • 18 Rubrensis lacus

    Rubrēnsis lacus, ein See in Gallia Norbonensis, in der Nähe der Stadt Narbo, der er als Hafen diente, jetzt l'Etanq de Sigean, Plin. 3, 32: ders. Rubraesus lacus, Mela 2, 5, 6 (2. § 81).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Rubrensis lacus

  • 19 Cobiamachus

    Cobiamăchus ( Cobiom-), i, f., a village in Gallia Narbonensis, between Tolosa and Narbo, Cic. Font. 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Cobiamachus

  • 20 Cobiomachus

    Cobiamăchus ( Cobiom-), i, f., a village in Gallia Narbonensis, between Tolosa and Narbo, Cic. Font. 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Cobiomachus

См. также в других словарях:

  • Narbo — Narbo, 1) (Narbōna), alter Name der Stadt Narbonne, s.d.; 2) Fluß Galliens, welcher aus den Pyrenäen kam u. bei Massilia in das Sardoische Meer floß; j. Aude …   Pierer's Universal-Lexikon

  • NARBO — I. NARBO fil. Galatae, veterum Gallorum Rex, Narbonis conditor; sit fides penes auctores. Dupleix l. 2. c. 12. mem. Gall. II. NARBO urbs, et colonia Galliae Narbonensis, cui nomen dedit, in ora, apud Atacis fluv. ostia (licet Plin. l. 3. c. 4.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Narbo — Narbonne …   Deutsch Wikipedia

  • Narbo, California — Narbo   Former settlement   …   Wikipedia

  • NARBO — Narbone …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Narbonne — Narbo redirects here. For the former town in California, see Narbo, California. Narbonne Narbona …   Wikipedia

  • Narbonne — Narbo or Narbo Martius (Latin), Narbona (Catalan, Italian, Occitan, Spanish), Narbonne (Dutch, English, French, German, Romanian) …   Names of cities in different languages

  • НАРБОН —    • Narbo,          η̉ Ναρβών, н. Нарбонна, цветущий торговый город Волков Тектосагов (Volcae, Вольки, Tactosages) в Gallia Narbonensis, на реке Атаксе. В 118 г. до Р. X. он сделался римскою колонией под именем Martius, a потом главным городом… …   Реальный словарь классических древностей

  • Network of Asian River Basin Organizations — The Network of Asian River Basin Organization (NARBO), established in 2003 and active since February 2004, works to bring Integrated Water Resources Management in river basins throughout the Asia Pacific region.[1] When it was established, 43… …   Wikipedia

  • Marcus Aurelius Carus — Carus Marcus Aurelius Carus (* 224 in Narbo; † 283 in Mesopotamien) war von 282 bis 283 römischer Kaiser. Der aus Südgallien stammende Carus durchlief zunächst eine militärische Karriere. Vom Kaiser Probus wurde er zum Prätorianerpräfekten… …   Deutsch Wikipedia

  • LA VOIE DOMITIENNE — Voie Domitienne Pour les articles homonymes, voir Via Domitia. La voie Domitienne (Via Domitia) est une voie romaine construite à partir de 118 av. J. C. pour relier l’Italie à la péninsule Ibérique en traversant la Gaule …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»