Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nĕfārĭē

  • 1 nefarie

    nĕfārĭē, adv. d’une manière abominable, d'une manière criminelle, d'une manière impie.
    * * *
    nĕfārĭē, adv. d’une manière abominable, d'une manière criminelle, d'une manière impie.
    * * *
        Nefarie, Aduerbium. Cic. Meschamment.

    Dictionarium latinogallicum > nefarie

  • 2 nefarie

    nefāriē, Adv. (nefarius), gottlos, ruchlos, verrucht, Cic. u.a.: alqd nefarie facere od. committere, etwas Gottloses, Ruchloses tun, begehen, Cic.

    lateinisch-deutsches > nefarie

  • 3 nefarie

    nefāriē, Adv. (nefarius), gottlos, ruchlos, verrucht, Cic. u.a.: alqd nefarie facere od. committere, etwas Gottloses, Ruchloses tun, begehen, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nefarie

  • 4 nefarie

    nefāriē [ nefarius I \]
    нечестиво, преступно, ужасно

    Латинско-русский словарь > nefarie

  • 5 nefāriē

        nefāriē adv.    [nefarius], impiously, execrably, abominably: multa facere: pater occisus.

    Latin-English dictionary > nefāriē

  • 6 nefarie

    nĕfārĭē, adv., v. nefarius fin.

    Lewis & Short latin dictionary > nefarie

  • 7 nefarium

    nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;

    syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,

    Cic. Off. 2, 14, 51:

    nefarius Atreus,

    Hor. A. P. 186:

    voluntates consceleratae ac nefariae,

    Cic. Sull. 9, 28:

    scelestum ac nefarium facinus,

    id. Rosc. Am. 13, 37:

    singularis et nefaria crudelitas,

    Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:

    multa commemorare nefaria in socios,

    id. Off. 2, 8, 28:

    nefario scelere se obstringere,

    Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—
    II.
    Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:

    aliquid nefarie flagitioseque facere,

    Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:

    nefarie moliri pestem patriae,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    nefarie occisus pater,

    id. Rosc. Am. 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > nefarium

  • 8 nefarius

    nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;

    syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,

    Cic. Off. 2, 14, 51:

    nefarius Atreus,

    Hor. A. P. 186:

    voluntates consceleratae ac nefariae,

    Cic. Sull. 9, 28:

    scelestum ac nefarium facinus,

    id. Rosc. Am. 13, 37:

    singularis et nefaria crudelitas,

    Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:

    multa commemorare nefaria in socios,

    id. Off. 2, 8, 28:

    nefario scelere se obstringere,

    Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—
    II.
    Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:

    aliquid nefarie flagitioseque facere,

    Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:

    nefarie moliri pestem patriae,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    nefarie occisus pater,

    id. Rosc. Am. 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > nefarius

  • 9 libidinose

    libīdinōsē [ libidinosus ]
    следуя страстному влечению, в страстном ослеплении ( aut facere aut cogitare C); по прихоти, по несправедливому произволу (l. et nefarie C; l. crudeliterque C; saevire Tert)

    Латинско-русский словарь > libidinose

  • 10 Abiit, excessit, evāsit, erūpit

    Ушел, выступил, ускользнул, вырвался.
    Цицерон, Речи против Катилины, II, 1, 1: Tandem aliquando, Quirites, L. Catilinam, furentem audacia, scelus anhelanten, pestem patriae nefarie molientem, vobis atque huic urbi ferro flammaque minitantem, ex urbe vel ejecimus vel emisimus vel ipsum egredientem verbis prosecuti sumus. Abiit, excessit, evasit, erupit. "Наконец-то мы, Квириты [ Квириты - официально-торжественное наименование римских граждан. - авт. ], Лукия [ Традиционная русская форма этого имени - Луций. - авт. ] Катилину, беснующегося дерзостью, дышащего преступлением, нечестиво готовящего гибель родине, всем вам и нашему городу угрожающего железом и огнем, наконец-то мы его то ли изгнали, то ли выслали, то ли выпроводили речами, когда он уходил сам. Он ушел, выступил, ускользнул, вырвался".
    - В своей первой речи против Катилины (см. Catilīna ante portas) произнесенной в сенате, Цицерон угрожал Катилине изгнанием и казнью без суда (см. Cum tacent, clamant и Quousque tandem abutēre, Catilina, patientia nostra?). Теперь, выступая в народном собрании, он хочет показать, что бегство Катилины из Рима - его, Цицерона, тактический успех.
    Когда мой родственник приехал в деревню с новым приказчиком мистером Джеймсом Хоуи собирать аренду, какой-то недоброжелатель стрелял в него в сумерках и так напугал его, что я могу выразиться как Цицерон в речи против Катилины: Abiit, evasit, erupit, effugit [ Цитируя на память, Вальтер Скотт заменил одно слово близким по значению и изменил порядок слов. - авт. ]. (Вальтер Скотт, Уэверли, или шестьдесят лет назад.)
    Эти писаки - настоящие угри. Я так крепко держал их в руках, а они от меня ускользнули. Ускользнули, улизнули, дали тягу, ищи ветра в поле, evasit, erupit. (Лион Фейхтвангер, Изгнание.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Abiit, excessit, evāsit, erūpit

  • 11 attento

    at-tento (ad-tento) od. at-tempto (ad-tempto) od. at-temto, āvī, ātum, āre, antasten, I) eig.: ruinam alcis manu suā (im Bilde), Val. Max. 5, 3, 5: arcum digitis, zu spannen versuchen, Claud. rapt. Pros. 3, 217. – II) übtr.: 1) versuchen, a) etw. versuchen, sich in etw. versuchen, neque vim neque naturam eius (generis) nec partes nec genera proponunt, ut praeteriri omnino fuerit satius quam attentatum deseri, Cic.: locos laetiores, Tac. dial.: argumentorum locos singulos, Quint. – m. folg. Infin., Oros. 5, 19, 5. – b) jmdm. durch Bestechung beizukommen suchen, zu verführen suchen, zur Untreue, zum Abfall zu verleiten suchen, omnium adversarios, omnium inimicos diligenter cognoscere, colloqui, attentare, Cic.: classem, Cic.: Capuam, Cic. – 2) feindl. antasten = angreifen, anfechten (s. Deder. Dict. introd. p. LII), patriam nefarie, Val. Max.: alqm vi, Tac.: alqm bello, Stat.: alqd linguā, Cic.: ne compositae orationis insidiis sua fides attentetur, seine Leichtgläubigkeit in Schlingen gelegt werde, Cic. – att. alcis testamentum, Val. Max.: iura, Hor.: pudicitiam, zu beflecken suchen, ICt.: u. so uxorem alienam, Augustin. serm. 8, 10: annonam, verteuern, ICt. – aegritudo insolens mentem attentat tuam, Pacuv. tr. 60.

    lateinisch-deutsches > attento

  • 12 consector

    cōnsector, ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), immer u. immer-, eifrig verfolgen, einer Person od. Sache nachgehen, I) im guten Sinne: a) eig.: α) ein leb. Wesen: hos consector, Ter. eun. 249. – β) einer Örtl. nachgehen, haec angiporta c., sich durch diese G. drücken, Plaut. Pseud. 1235: u. (im Bilde) tardi ingenii est rivulos consectari, fontes rerum non videre, Cic. de or. 2, 117. – b) übtr., etwas eifrig verfolgen, einer Sache nachgehen, nachziehen, nachhängen, etw. suchen, zu erlangen (erhalten) trachten, nach etw. streben u. trachten, omnes umbras falsae gloriae, Cic.: umbram virtutis, Val. Max.: opes aut potentiam, Cic.: verba, sich nur an die W. halten (Ggstz. rem considerare), Cic.: neque quisquam est, qui dolorem ipsum, quia dolor sit, amet, consectetur, adipisci velit (Ggstz. nemo ipsam voluptatem, quia voluptas sit, aspernatur aut odit aut fugit), Cic.: non debita c. (Ggstz. quod debeatur remittere), Cic. – mit Ang. wodurch? durch Abl., largitione benevolentiam Macedonum c., Cic. – m. folg. Infin., dum passerem consectatur arripere, Apul. met. 8, 20. – So nun bes.: α) erörternd verfolgen = einer weitern Erörterung unterwerfen, ne plura, quae sunt innumerabilia, consecter, comprehendam brevi, Cic.: sed quid singula consector et colligo (zähle auf, führe auf), Plin. pan.: u. so Aratus minutissima sidera consectatur et colligit, Plin. ep.: c. singulorum munificentiam, Val. Max. – β) etw. forschend verfolgen, einer Sache nachgehen, nachforschen, deorum monita (v. Haruspex), Val. Max. 8, 11, 2: subtilius ista consectati, nach gründlichem Nachdenken darüber, Plin. 2, 139. – γ) darstellend, nachahmend etw. erstreben, einer Sache nachjagen, nach etw. haschen, ubertatem orationis, Cic.: in historia puerile quiddam, Cic.: vitium de industria, Cic. – m. Ang. wodurch? durch Abl., illa quae insignia ac paene vitiosa imitando c., Cic. – II) im üblen Sinne: 1) v. brünstigen männl. Tieren, dem Weibchen nachlaufen, senectam ovium (Ggstz. fastidire agnas), Plin. 8, 188: u. (mit Anspielung darauf) v. Pers., mares, feminas, Plaut. mil. 1113. – 2) feindl. verfolgen, nachsetzen, auch m. Ang. womit? durch Abl., a) eig.: hos petere, hos consectari (v. Amor), Plaut.: alqm stricto gladio, Iustin.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis, Cic.: u. passiv, meam novercam consectari (verfolgt wird) lapidibus a populo video, Laber. com. 142. – als milit. t. t., c. hostes, Caes.: quosdam c. et conficere, Cic.: c. maritimos praedones, Nep.: pueros mulieresque, Caes.: c. fessos, Liv.: c. singulas naves, Caes.: naves Caesarianas, Auct. b. Afr.: c. per urbem victos implacabili odio, Tac.: eos equitatu, Caes. b. G. 6, 8, 7. – als t. t. der Jägerspr., c. silvestria saecla ferarum, Lucr.: c. pecora, Liv.: Partiz. Präs. subst., lupus magno consectantium (Verfolger) tumultu evasit, Liv. – b) übtr.: alqm per hanc speciem simultatis, Cael. in Cic. ep. 8, 12, 2: cives nefarie, Auct. b. Afr. 44, 3. – v. lebl. Subjj., omnia me mala consectantur, Plaut. Bacch. 1093. – / Parag. Infin. consectarier, Plaut. Pseud. 1235.

    lateinisch-deutsches > consector

  • 13 libidinose

    libīdinōsē, Adv. (libidinosus), nach bloßem Gelüste, nach ungerechter Willkür, aus Mutwillen, mutwillig, quae ille lib., quae nefarie, quae crudeliter fecerit, Cic.: lib. ne quid aut facias aut cogites, Cic.: in humiliores lib. crudeliterque consulebatur, Liv. – Compar., libidinosius saevire, Tert. de monog. 16.

    lateinisch-deutsches > libidinose

  • 14 sino

    sino, sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen, hinlegen, so nur noch im Partiz. situs u. in dem Kompositum pōno (= posino); im verb. fin. nur übtr.; etw. geschehen lassen, dulden, gestatten, I) im allg.: a) mit einem Objektsatz: α) mit folg. Acc. u. Infin.: nos transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus, Cic.: vinum ad se omnino importari non sinunt, Caes.: huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. – im Passiv m. Nom. u. Infin., hic accusare eum moderate, a quo ipse nefarie accusatur, per senatus auctoritatem non est situs, Cic.: ficus ibi (= in dolio) sinitur fermentari, Colum. – β) m. ut u. Konj.: sivi, ut expleret animum, Ter.: sinite exorator ut sim, Ter. – γ) m. bl. Coniunctiv: iam sine sic iratus sit, Plaut.: sine me expurgem, Ter.: sine veniat, laß ihn nur kommen (drohend), Ter.: sine pascat aretque, Hor. – b) m. Acc.: sinite arma viris, Verg.: sine hanc animam, laß (mir) das Leben, Verg.: non s. transitum, Plin.: pugnam per sagittas s., Tac.: non sinat hoc Aiax, Ov. – Zuw. ist der Acc. elliptisch zu fassen, mit einem zu ergänzenden Infinitiv (sein, bleiben, tun, gehen u. dgl.), binis mensibus porcos sinunt eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc sino, lasse ich sein, Plaut.: sine me, laß mich (gehen), Ter. – c) absol.: sine foris sic (so = so offen), Plaut.: auctor sum, sino, Plaut.: age dicat, sine, Ter.: non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden (leiden), Cic.: sinentibus nobis, mit unserer Erlaubnis, Plin. ep. – II) insbes.: A) in der Umgangssprache, a) sine, laß = mag, möge, feriant sine litora fluctus, Verg. – auch bl. sine! mag sein! laß gut sein! mag's doch! schon gut! pulchre ludificor: sine! Plaut.: non est profecto: sine! Ter.: sic sine, Plaut. – b) sine modo, laß nur erst, d.i., wenn nur erst, sine modo adveniat, Plaut. most. 11. – B) ne di sinant (sirint), ne Iuppiter sirit u. dgl., das wolle Gott nicht! behüte Gott! nec di sinant illud, Plin. ep.: ne istuc Iuppiter O.M. sirit, Liv.: ne di sirint, Plaut. – / Perf. siit, Varro fr. bei Diom. 374, 16. Ter. adelph. 104: sieris, Pacuv. tr. 200: sierit, Plaut. Curc. 27 Fl. (Goetz sirit). – Perf. gew. synkop. sisti, sistis, siris, sirit, siritis, Plus qu. sisset u. sissent, s. Wunder Cic. Planc. 87. p. 218 sq. Halm Cic. Sest. 44. p. 158 sq. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 642. – Vulg. Perfektform sinueris, Lact. epit. 53, 8. – Dav.

    Partic. situs, a, um, I) als reines Partic. = hingestellt, hingelegt, 1) im allg.: in suo quidque loco nisi erit mihi situm supellectilis, Plaut.: nec plus aqua sita siet unam horam, Cato: ea (mater mortua) exadversum sita erat, Ter. – 2) insbes.: a) erbaut, Philippopolis a Philippo sita, Tac.: ara Druso sita, Tac. – b) be graben, bestattet, hic est ille situs, Enn.: Aeneas situs est super Numicium flumen, Liv.: C. Marii sitae reliquiae apud Anienem, Cic.: arca, in qua Numa situs fuisset, Plin.: dah. als Grabschrift, hic situs est Phaëthon, Ov.: Lygdamus hic situs est, Tibull.: Antronia... hic sita est, Corp. inscr. Lat. 6, 5084a. – c) beim Wechsler usw. angelegt, immo apud trapezitam situm est (argentum), Plaut. Curc. 345 G.: übtr., quod apud nos fallaciarum sex situm est, *Plaut. mil. 1156 Brix ( andere structum est). – II) als PAdi. = gelegen, liegend, befindlich. A) eig.: 1) im allg.: lingua in ore sita est, Cic.: sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis, Plin.: inter duo genua naribus sitis, Plin. – 2) insbes.: a) von Örtl. = gelegen, locus s. in media insula, Cic.: Carthago s. est in sinu, Liv.: s. urbsex adverso Carthaginis, Karthago gegenüber, Plin.: s. insulae ante promunturium, Plin.: s. regiocontra Parthiae tractum, Plin. – b) v. Pers., befindlich, wohnend, hausend, gens s. in convallibus, Plin.: cis Rhenum sitae gentes, Vell.: post Euphratem et Tigrim amnes siti, Curt.: Scytharum gens haud procul Thraciā sita, Curt.: Indi procul a nobis ad orientem siti, Apul.: ultra siti sunt Modubae, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: hoc erit tibi argamentum semper in promptu situm, Enn. fr.: in melle sunt sitae linguae vostrae, v. süßklingender Sprache, Plaut.: voluptates in medio sitas esse dicunt, können allen zuteil wer den, Cic.: terrena quaedam inter homines sita, einige irdische, dem Menschen nahe liegende Dinge, Gell. – 2) insbes.: a) dem Verhältnis nach zu jmd. so und so stehend, socii amici, procul iuxta siti, fern und nahe Stehende, Sall. hist. fr. 4, 61, 17 (4, 61, 19): frater, propinqui, longius siti, ferner Stehende, Tac. ann. 12, 10. – b) situm esse in alqa re od. in alqo, auf etw. od. jmd. beruhen, quae (adsensio) est in nostra potestate sita, Cic.: in eius pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: cui spes omnis in fuga sita erat, Sall.: quorum res fidesque in manibus sitae erant, Sall.: in te spes nobis omnis sita est, Ter.: quantum est situm in nobis, soviel an uns liegt (parenthet.), Cic.: in vestra manu situm est mit folg. Infin., Apul. de deo Socr. prol. p. 104 H. (p. 2, 6 G.) – / vulg. setu est = situs est, Corp. inscr. Lat. 8, 9639.

    lateinisch-deutsches > sino

  • 15 abscheulich

    abscheulich, foedus. – abominandus. detestandus. detestabilis (verabscheuenswert, v. Menschen). – nefarius (schändlich, v. Menschen, deren Gesinnungen u. Handlungen). – infandus (unaussprechlich). – impurus (sittenlos, mit Lastern befleckt, v. Pers. u. deren Gesinnung etc.). – spurcissimus (sehr schmutzig, z. B. tempestas).Adv.foede; nefarie. – wie absch.! indignum facinus!

    deutsch-lateinisches > abscheulich

  • 16 Abscheulichkeit

    Abscheulichkeit, foeditas. – facinus nefarium (abscheuliche Handlung; im Plur. auch bl. nefaria). – viele Abscheulichkeiten gegen jmd. begehen, multa nefarie committere in alqm.

    deutsch-lateinisches > Abscheulichkeit

  • 17 Frevel

    Frevel, iniuria (ein Unrecht). – nefas od. (bes. für die Kasus obliqui) facinus nefarium (eine unnatürliche, ruchlose Tat, bes. gegen Heiliges). – scelus (ein mit Verachtung der Gesetze, der Religion und der eigenen Schande unternommenes Verbrechen). – impietas (Gewissenlosigkeit gegen die Gottheit, das Vaterland etc., Gottlosigkeit). – protervitas (eine aus frevelhaftem Mutwillen u. übermütiger Rücksichtslosigkeit unternommene Verletzung der Bescheidenheit). – einen Fr. begehen, verüben, s. freveln. – frevelhaft, nefarius (ruchlos). – sceleratus (durch Verbrechen befleckt). – scelestus (verbrecherische Absichten hegend, verbrecherisch). – impius (gewissenlos, gottlos). – protervus (frech). – fr. Tat, s. Frevel: deine fr. Gesinnung, scelus et mens tua.Adv.nefarie; scelerate; sceleste; impie; verb. impie nefarieque; proterve. – fr. handeln, s. freveln.

    deutsch-lateinisches > Frevel

  • 18 freveln

    freveln, aliquid nefarie facere od. committere. aliquid sceleste od. impie od. impie nefarieque od. proterve agere od. facere (frevelhaft handeln; s. »Frevel« die Bedeutung von nef., scel. etc.). – scelus facere, committere, edere, perficere (ein Verbrechen begehen). – wissentlich fr., scientem se contaminare scelere: gegen die Götter fr., impium esse adversus deos: vielfach gegen Götter u. Menschen fr., multa impie nefarieque in deos hominesque committere. – an etw. fr., alqd violare.

    deutsch-lateinisches > freveln

  • 19 gottlos

    gottlos, impius (außer dem Zusammenhange immer mit dem Zus. erga deum, erga patriam, erga parentes etc., ohne Ehrfurcht u. Liebe gegen Gott, Vaterland, Eltern etc.). – nefarius (frevelhaft gegen Gott u. Natur, von Menschen, ihren Handlungen u. Gesinnungen). – nefandus (verflucht, abscheulich, von einer Tat). – scelestus. sceleratus (verbrecherisch, ersteres in bezug auf die Gesinnung, letzteres in bezug auf die Handlung). – Adv.impie; nefarie; verb. impie nefarieque; nefande; sceleste; scelerate. Gottlosigkeit, nullus deûm metus (keine Furcht, Scheu vorder Gottheit). – impietas (Mangel an Ehrfurcht und Liebe zu Gott etc.). – nefas. scelus. res scelesta od. nefaria (gottlose Tat; s. »gottlos« den Untersch. der Adjektt.). – res etiam deo improba (auch Gott mißfällige Sache, Tat).

    deutsch-lateinisches > gottlos

  • 20 heillos

    heillos, malus od. pessimus (physisch u. moralisch schlecht, sehr schlecht). – perditus od. perditissimus (verdorben, grundverdorben, z.B. Lage, Leben, Mensch). – profligatissimus (moralisch bodenlos verdorben, z.B. Mensch, Leben); verb. profligatissimus ac perditissimus. – nequissimus (höchst nichtswürdig, nur von Menschen). – improbissimus (höchst gottlos, z.B. Gesetz, Mensch). – nefarius. nefandus (frevelhaft, ersteres in bezug auf die Gottlosigkeit des Täters, letzteres in bezug auf die Abscheulichkeit der Tat). – Adv.perdite: improbe; nefarie. Heillosigkeit, summa nequitia (höchste Nichtswürdigkeit). – improbitas (Gottlosigkeit).

    deutsch-lateinisches > heillos

См. также в других словарях:

  • Nefarĭe — (lat.), bös, ruchlos. Nefas, das Unrecht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Nefarie — Nefarie, lat., Adverb. von nefarius ruchlos; nefas, das Unrecht; nefastus religiös unerlaubt. gottlos; unglücklich …   Herders Conversations-Lexikon

  • Nefarie — På syndig vis …   Danske encyklopædi

  • Ioannes Diasius — Juan Díaz. In: Théodore de Bèze: Icones. Genf 1580 Juan Díaz, auch Ioannes Diasius (* um 1510 in Cuenca in Spanien; † 27. März 1546 in Neuburg an der Donau), war ein spanischer Humanist, Philologe und Protestant …   Deutsch Wikipedia

  • Juan Díaz (Theologe) — Juan Díaz. In: Théodore de Bèze: Icones. Genf 1580 Juan Díaz, auch Ioannes Diasius (* um 1510 in Cuenca in Spanien; † 27. März 1546 in Neuburg an der Donau), war ein spanischer Humanist, Philologe und Protestant, den der eigene Zwillingsbruder… …   Deutsch Wikipedia

  • Antiqua Judaeorum improbitas — est un Motu proprio, rédigé par le pape Grégoire XIII et nommé d après ses premiers mots L ancienne méchanceté des juifs reste exécrée dans les fils, d autant plus qu ils faillissent gravement pour accumuler la mesure de ses pères qui ont… …   Wikipédia en Français

  • ARTAYCTES — Persa, Sesti praefectus sub Xerxe, qui, cum multa nefarie perpetrâslet, tandem a Xantippo, Atheniensium Duce, captus vivus palo suffixus est. Herodot. l. 6 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CEA vel CEOS — CEA, vel CEOS insula iuxta Euboeam, Cos contracte dicitur ab Heraetide ac Diodero: A Romanis scriproribus, Virgilio, Ovidio, Plinio, Sallustio, apud Servium Cea; A Ptolemaeo Cia; A Lysea apud Suidam, et Aeliano de Auimalibus Cios, e Philone et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DOMUS — seu Aedificium, primum hominibus, ut se tutarentur adversus Solis ardores et tempestatum iniurias, vel spelunca erat vel tectum e frondibus. Ingeniosiores dein furcas erexêre, virgultoque interserto et luto inducto, parietes struxêre. Postea non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FRUMENTARII — apud Spartian. in Hadr. Erat curiosus non solum domus suae, sed etiam amicorum, ita ut per Frumentarios occulta omnia exploraret: nec adverterent amici, sciri ab Imp. suam vitam, priusquam ipse hoc Imp. ostenderet; nomen et officium fuit sub Impp …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JAPONIA — s. IAPONICAE ins. Zipangry Paulo Veneto, Chryse Magino, Aurea Chersonesus Merc hodie le Iapon Gallis, Iapan Hispanis et Bata vis, regio ampla Asiae, in mari Or. s. Sinico, quae tum nativâ suâ nobilitate, tum rerum ab Europaeis ibi gestarum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»