-
21 περι-αγής
περι-αγής, ές, umgebogen oder zerbrochen; αἰγανέαι, Mel. 115 (VI, 163); τρύπανον περιᾱγές, bei Leon. Tar. 28 (VI, 204), dor. für περιηγές, der herumgedreht wird, d. h. rund; Conj. Reiske's bei Plut. de Pyth. or. 21: ἐν κατόπτροις ἐπιπέδοις τε καὶ κοίλοις καὶ περιαγέσι, vgl. de amor. prol. 2, τὸ μὲν σχῆμα περιαγὲς ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου.
-
22 περι-έχω
περι-έχω (s. ἔχω), 1) umgeben, umfassen, umschließen; Her. im pass., περιεχόμεϑα ὑπὸ τῶν πολεμίων κύκλῳ, 8, 79. 80 u. öfter, umzingelt werden; in sich fassen, μηδέν ἐστιν ἀγαϑόν, ὃ οὐκ ἐπιστήμη περιέχει, Plat. Men. 87 d; auch ἡ βίβλος περιέχει τὰς πράξεις, D. Sic. 2, 1; ἡ περιέχουσα αὐτὸ γῆ, Plat. Tim. 25 a, πάντα τὰ μέρη ὑπὸ τοῠ ὅλου περιέχεται, Parm. 145 b; τὸ πεδίον κύκλῳ περιεχόμενον ὄρεσιν, Critia. 118 a; ὁδὸς κυκλόϑεν περιέχει χωρίον, L ys. 7, 28; πάντοϑεν περιείχετο ὑπὸ τῶν πολεμίων, Xen. Cyr. 7, 1, 24; Sp., περιέχεσϑαι τοῖς πράγμασι Pol. 24, 12, 3, τῷ πέντε περισχεϑήσεται τὰ τέσσαρα S. Emp. adv. phys. 1, 304. – Το περιέχον, oder ὁ περιέχων, sc. ἀήρ, die umgebende Luft, Himmel, Atmosphäre, Pol. 4, 21, 1; - οἱ ἐκ τοῠ περιέχοντος καιροί, 9, 13, 7; vgl. Schaef. mel. p. 38; αἱ ἐκ τοῠ περιέχοντος διαφοραί, die Verschiedenheit des Klimas, 5, 21, 8. – Aber bei Arist. Metaph. 5, 26 ist τὸ περιέχον so viel wie τὸ καϑόλου, das Generelle; so ὀνόματα περιέχοντα, Rhet. 3, 5; vgl. ἐκ τοῦ περιέ χοντος καλοῠσι πλάτακας, mit einem generellen Namen, Ath. VII, 309. – 2) übertreffen, überlegen; sein; Thuc. 5, 7; περιέσχον τῷ κέρᾳ, καὶ ἐκυκλοῠντο τὸ δεξιὸν τῶν ἐναντίων, überragen, 3, 107. – 3) med., eigentlich die Hände schützend über Einen halten, beschützen, vertheidigen, u. übh. sich Jemandes annehmen, περίσχεο παιδὸς ἑῆος, nimm dich des Sohnes an, Il. 1, 393; u. c. acc., οὕνεκά μιν περισχόμεϑα, weil wir ihn beschützten, Od. 9, 199; – τινός, sich woran festhalten, mit Liebe woran hangen, γευσάμενοι τῶν ἡμετέρων ἀγαϑῶν περιέξονται, Her. 1, 71; τοῦ νεανίεω, 3, 53; 7, 39; auch c. inf., περιείχετο αὐτοῦ μένοντας μὴ ἐκλιπεῖν, er wünschte, daß sie dort blieben und –, 8, 57; τῆς Πελοποννήσου, Plut. Them. 9, vgl. Arat. 50.
-
23 πετεεινός
-
24 πεζο-πόρος
πεζο-πόρος, zu Fuße gehend oder reisend; ποσσί, Mel. 80 (XII, 53); πελάγους, Parmen. 9 (IX, 304).
-
25 πεῖραρ
πεῖραρ, ατος, τό, auch πεῖρας, poet. statt πέρας, das Ende, das Aeußerste; πείρατα γαίης, Il. 8, 478. 14, 200. 301 Od. 4, 563; die Enden der Schiffstane, die Taue selbst, ἐκ δ' αὐτοῦ πείρατ' ἀνήφϑω, 12, 51. 162. 179 h. Apoll. 129. Uebtr. das letzte Ende, Erfolg, Ziel, Ausgang; ἄμφω δ' ἱέσϑην ἐπὶ ἴστορι πεῖρας ἑλέσϑαι, Il. 18, 501, die Sache zu Ende bringen; ὕπερϑεν νίκης πείρατ' ἔχονται ἐν ἀϑανάτοισι, 7, 102, die Entscheidung des Sieges, wie πολέμου 13, 359; πεῖραρ ὀλέϑρου, die Vollendung des Verderbens, d. i. das Verderben selbst, ὀλέϑρου gen. definit., wie τέλος ϑανάτοιο, der ὄλεϑρος ist eben das πεῖραρ, 6, 143. 7, 402. 12, 79 Od. 22, 33. 41; πεῖραρ ὀϊζύος, 5, 289; so auch Pind. κέκριται πεῖρας ϑανάτου, Ol. 2, 34, der auch verbindet πείρατ' ἀέϑλων δείκνυεν, P. 4, 220, vgl. 1, 81; daher = die Hauptsache, worauf es am meisten ankommt, ἐπεὶ ᾡ παιδὶ ἑκάστου πείρατ' ἔειπεν, Il. 23, 350. Auch was einer Sache die Vollendung giebt, wie Od. 3, 433 die Werkzeuge des Goldschmiedes, mit denen er seine Arbeiten fertigt, πείρατα τέχνης heißen. – Spätere Dichter haben einzeln diese Vrbdgn nachgeahmt, wie Mel. 21 (XII, 158) ἐν σοί μοι ζωῆς πείρατα καὶ ϑανάτου.
-
26 παν-τρόφος
παν-τρόφος, allnährend, = παντοτρόφος; Orph. H. 25, 2; γᾶ παντρόφε, Mel. 109 (VII, 476).
-
27 παν-όδυρτος
παν-όδυρτος, = πάνδυρτος, bei den Tragg. jetzt durch diese Form verdrängt; auch Eur. Hec. 212 in πάνδυρτος zu ändern; τὰν πανόδυρτον Mel. 109 (VII, 476).
-
28 παιδο-φορέω
παιδο-φορέω, Kinder, Knaben tragen, führen, ἄνεμος, von dem Winde, der das Schiff mit dem geliebten Knaben fortführt, Mel. 7 (XII, 52).
-
29 παν-άγρυπνος
παν-άγρυπνος, ganz schlaflos, ganz wach, μέριμνα, Mel. 112 (VII, 195).
-
30 παμ-μήτειρα
παμ-μήτειρα, ἡ, = παμμήτωρ; H. h. 30, 1; ϑεῶν, Mel. 102 (V, 165); Opp. Hal. 1, 414.
-
31 παλιν-δρομία
παλιν-δρομία, ἡ, das Zurücklaufen, die Rückkehr, Hippocr. u. Folgde; Mel. 81 (V, 172), wie Phani. (VI, 307).
-
32 παλίμ-πους
παλίμ-πους, ποδος, zurückgehend; παλίμπους στεῖχε, Mel. 108 (V, 165); στῆσαι παλίμπουν εἰς πάτραν, Lycophr. 126; τύχη, Ios.
-
33 πορθμεύω
πορθμεύω, trans., über eine Meerenge, einen Fluß u. dgl. überfahren, übersetzen; στρατόν, Eur. Rhes. 429; δεῠρο βρέφος, Ion 1599; übtr. sagt Aesch. ἐφετμὰς τάςδε πόρϑμευσον πάλιν, Ch. 674; zu Schiffe führen, ἀλλά μ' ἔκ γε τῆςδε γῆς πόρϑμευσον ὡς τάχιστα, Soph. Tr. 799; u. allgemeiner, ποῖ διωγμὸν τόνδε πορϑμεύεις, Eur. I. T. 1435; εἰς δάκρυα πορϑμεύουσ' ὑπόμνησιν κακῶν, Or. 1032, die Erinnerung an das Leid zu den Thränen überführen, bis zu Thränen steigern; ἄκροισι δακτύλοισι πορϑμεύων ἴχνος, I. T. 266, d. i. vorschreitend, wie τί ποτ' εἰς γῆν τήνδε ἐπόρϑμευσας πόδα, 936. – Pass. übergesetzt werden, übersetzen, intr.; Her. 2, 97; λευκὴν αἰϑέρα πορϑμευόμενος, zum Aether, Eur. Andr. 1230; πορϑμευϑείς, Mel. 7 (XII, 52); wie auch das activ. (sc. ἑαυτόν) gebraucht ist, ποταμούς, Plat. Ax. 371 b; τίς ἀστὴρ ὅδε πορϑμεύει, geht über den Himmel weg, Eur. I. A. 6. Auch in sp. Prosa, mit dem allgemeinen Begriff »Seefahrt treiben«.
-
34 πλαταγέω
πλαταγέω, klatschen, in die Hände klatschen, Theocr. 8, 88; von zusammenschlagenden, breiten Körpern, einen klatschenden Schall von sich geben, ὄστρεα Antiphil. 22 (IX, 86), u. a. Sp. Vgl. οὐδὲ τὸ τηλέφιλον ποτιμαξάμενον πλατάγησεν, Theocr. 3, 29, u. ib. Schol. S. πλαταγώνιον u. πλατάγημα. – Auch trans., schlagen, daß es klatscht, bes. τύμπανα, Antp. Sid. 27 Alc. Mess. 8 (VI, 218. 219); auch στήϑεα, Bion 1, 4; u. im pass., ϑαλάμων ϑύραι ἐπλαταγεῦντο, Mel. 125 (VII, 182), sie ertönten.
-
35 πλευρο-τυπής
πλευρο-τυπής, ές, die Seiten, Rippen schlagend, κέλαδος, Mel. 72 (XII, 137), des Hahns.
-
36 πλανάω
πλανάω, wie πλάζω, in die Irre, vom rechten Wege abführen; πλανᾅ τε νῆστιν ἀνὰ τὰν παραλίαν ψάμμον, Aesch. Prom. 573; Πέρσας, Her. 4, 128; durch die Rede, Dem. 19, 335; übh. verführen, täuschen, Plat. Prot. 356 d; τὸ πεπλανηκὸς ἡμᾶς, Legg. II, 655 c; τινός, Schaef. Mel. 88. – Häufiger im pass., in die Irre getrieben werden; herumirren, Il. 23, 321; καιροῦ μὴ πλαναϑέντα, Pind. N. 8, 4; ὅπη γῆς πεπλάνημαι, Aesch. Prom. 564; auch geitig, irren, 471; Soph. O. C. 348; übtr., πολλὰ δὲ ἐμπόρων ἔπη φιλεῖ πλανᾶσϑαι, 305; ib. 317 ἆρ' ἔστιν; ἆρ' οὐκ ἔστιν; ἢ γνώμῃ πλανῶ; also, wenn die Lesart richtig ist (v. l. γνώμη πλανᾷ), das act. = pass. gebraucht; Eur. öfter; Her. 7, 16, 2; ἐπλανήϑη Δημήτηρ, Isocr. 4, 28; unstät schwanken, irren, πλανῶμαι καὶ ἀπορῶ, Plat. Hipp. mai. 304 c; πλανᾶται καὶ ταράττεται, Phaed. 79 c, u. öfter; auch τὰ περὶ τὸ σῶμα πλανώμενα παϑήματα, Tim. 88 e; ὁρῶ τῶν ἀπίστων ματαίους καὶ ἀτίμους πλανωμένους τοὺς λόγους, Xen. An. 7, 7, 24, die das rechte Ziel verfehlen und deswegen nicht geachtet sind.
-
37 πολύ-παις
-
38 πλημ-μῡρέω
πλημ-μῡρέω, auch πλημμύρω und πλημμυρίζω, Fluth haben, vom Meere, übh. überströmen, überfließen, sich ergießen, zum Ueberfließen voll sein, πλημμυρεῖ παρϑενικαῖσι φόνος Mel. 117 ( Plan. 134), u. a. Sp., wie Philostr.
-
39 πάρ-αλος
πάρ-αλος, neben dem Meere, am Meere befindlich; ἄντρα, Soph. Ai. 408; χέρσοι, Eur. Ion 1584; τευϑίς, Ar. Ach. 1158; auch πάραλος στρατός, Her. 7, 161, die Flotte od. das Küstenheer; ἡ πάραλος γῆ, Thuc. 2, 55; Sp. (vgl. παράλιος u. nom. pr.). – Bei Mel. 1, 20 (VI, 1) eine Pflanze, die am Meere wuchs.
-
40 πάντοθι
См. также в других словарях:
mel — mel·a·nel·li·dae; mel·ane·mia; mel·a·ne·sid; mel·a·nif·er·ous; mel·a·ni·idae; mel·a·nin; mel·an·irid·o·some; mel·a·nism; mel·a·nist; mel·a·nis·tic; mel·a·nite; mel·a·ni·za·tion; mel·a·nize; mel·a·no; mel·a·no·carcinoma; mel·a·no·cerite;… … English syllables
mel — s. m. 1. Suco doce que as abelhas depositam no favo. 2. [Figurado] Doçura, suavidade. 3. [Brasil] Calda ou fezes que filtram das formas onde o açúcar está a purgar. 4. (Também se diz mel de furo.) 5. Caldo grosso que se apura para ir purgar… … Dicionário da Língua Portuguesa
Mel — Escudo … Wikipedia Español
Mel — may refer to: Contents 1 Places 2 People 3 Other uses 4 See also Places Australia MEL, the IATA airport code for … Wikipedia
Mel's — may refer to: Mel s Diner, the setting for the 1976–1985 TV series Alice Mel s Drive In, a restaurant chain Mel s Hole, an urban legend about a geographic anomaly See also Mel (disambiguation) MEL (disambiguation) Mels St. Mel s … Wikipedia
mélæna — ou méléna [ melena ] n. m. • 1803 mélène; du gr. melaina, fém. de melas « noir » et nosos « maladie » ♦ Méd. Évacuation de selles de couleur très foncée, contenant du sang digéré. Le mélæna provient d une hémorragie de la partie supérieure du… … Encyclopédie Universelle
mel — Mot Monosíl·lab Nom masculí mel·lífer mel|·lí|fer Mot Pla Adjectiu variable mel·lífic mel|·lí|fic Mot Pla Adjectiu variable … Diccionari Català-Català
mel — /mel/, n. (in prescriptions) honey. [ < L] * * * (as used in expressions) Allen Mel Brooks Mel Gibson Mel Columcille * * * … Universalium
Mel — /mel/, n. a male given name, form of Melvin. * * * (as used in expressions) Allen Mel Brooks Mel Gibson Mel Columcille * * * … Universalium
Mel — [meːl, auch mɛl], Zeichen mel, Hinweiswort bei der Angabe von Tonhöheempfindungen (Verhältnistonhöhe). Einer Frequenz von 20 Hz wird die Tonhöhe 0 mel, einer Frequenz von 1 000 Hz bei einem Lautstärkepegel von 40 phon die Tonhöhe 1 000 mel… … Universal-Lexikon
mel — MEL, meli, s.m. (fiz.) Unitate de măsură pentru înălţimea sunetului, egală cu a mia parte din înălţimea unui sunet care are o putere de o mie de hertzi. – Din engl. mel. Trimis de cornel, 31.05.2004. Sursa: DEX 98 mel s. m., pl. meli Trimis de… … Dicționar Român