Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

matt

  • 81 frosted

    frost·ed
    [ˈfrɒstɪd, AM ˈfrɑ:s-]
    adj inv
    1. (covered with frost) mit Raureif bedeckt
    2. AM (covered with icing) glasiert
    3. (opaque) matt[iert]
    \frosted glass Milchglas nt
    * * *
    ['frɒstɪd]
    adj
    1) (= frost-covered) grass, trees, roofs von Raureif bedeckt; windows, windscreen vereist
    2) (fig) eye shadow, nail varnish, lipstick metallisch
    3) (esp US: iced) mit Zuckerguss überzogen, glasiert; (= sugared) fruit mit Zucker bestreut
    * * *
    A adj
    1. bereift, überfroren
    2. TECH mattiert, matt:
    frosted glass Matt-, Milchglas n
    3. GASTR besonders US glasiert, mit Zuckerguss (überzogen)
    4. US academic.ru/29687/frozen">frozen B 3
    B s US Eisshake m
    * * *
    adj.
    bereift adj.

    English-german dictionary > frosted

  • 82 dull

    < gen> (e.g. a bad presentation, product demonstration) ■ langweilig; erlebnisarm werb
    < acoust> ■ dunkel
    < meteo> ■ trüb[e]
    < phot> (image, lighting condition; as a defect) ■ kontrastarm; kontrastlos; flach; flau
    < srfc> (mirror, finish) ■ blind
    < srfc> (surface finish defect) ■ glanzlos; stumpf; matt
    < srfc> (color, paint, finish) ■ stumpf; abgestumpft
    <srfc.wood> ■ trüb; stumpf
    vi < srfc> (gloss, finish, paint) ■ abstumpfen vi ; stumpf werden vi
    vi < srfc> ■ matt werden vi
    vi < tools> (cutting edge) ■ abstumpfen vi ; stumpf werden vi
    vi/vt < tools> ■ stumpf machen vi/vt
    vt < prod> (edge) ■ abstumpfen vt ; stumpf machen vt
    vt < srfc> ■ matt werden lassen vt
    vt < srfc> (remove luster) ■ mattieren vt

    English-german technical dictionary > dull

  • 83 laso

    'laso
    adj
    schwach, kraftlos, matt
    ( femenino lasa) adjetivo
    1. [cansado] matt
    2. [liso] glatt
    laso
    laso , -a ['laso -a]
    matt

    Diccionario Español-Alemán > laso

  • 84 lánguido

    'laŋgiđo
    adj
    ( femenino lánguida) adjetivo
    1. [débil] matt
    2. [falto de ánimo] niedergeschlagen
    lánguido
    lánguido , -a ['laŋgiðo, -a]
    num1num (débil) matt
    num2num (espíritu) niedergeschlagen

    Diccionario Español-Alemán > lánguido

  • 85 languesco

    languēsco, languī, ere (Inchoat. zu langueo), matt-, lässig-, träge (vor Erschlaffung) werden, erschlaffen, I) physisch: 1) im allg., v. Pers.u. deren Körper, corpore, Cic.: senectute, Cic.: vidi te toto vinctum languescere collo, aufgelöst werden in Liebeslust, Prop.: poet., Bacchus in amphora languescit mihi, wird milder, Hor. – v. lebl. Subjj., languescunt vites, Plin.: languescit flos, Verg.: fluctus, Ov.: color in luteum languescens, matt werdend, Plin.: luna claro repente caelo languescere, sich verdunkeln, Tac.: ictus glandis languescentis, Augustin. – 2) insbes., durch Krankheit erschlaffen, siech werden, nec mea consueto languescent corpora lecto, Ov. trist. 3, 3, 39. – im Bilde, hoc genere declinatio in communi consuetudine verborum aegrotat et languescit, Varro LL. 10, 16. – II) in der Tätigkeit matt od. schlaff werden, erschlaffen, lässig od. lau werden, erkalten, quin ipse per se etiam languentibus nobis concĭdat, selbst wenn wir die Hände in den Schoß legen, Cic. ad Att. 10, 8, 6: torpere militaria studia, nec animos modo sed et corpora ipsa languescere, Plin. pan.: abeunte illo conticuerat magis quam languerat militaris favor, Curt.: languescit omnis vis, Quint.: languescunt affectus, Quint., voluptates, Plin. ep.: cum languescere paulatim Vitellianorum animi, allmählich der Mut der Vit. zu sinken anfing, Tac.: Ggstz. crescunt ignis-
    ————
    que dolorque, languescuntque iterum, Ov. met. 8, 523.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > languesco

  • 86 mat

    mat1 <- > Matt n; fig Lähmung f;
    mat etmek (schach)matt setzen
    mat2 matt, glanzlos

    Türkçe-Almanca sözlük > mat

  • 87 мат II

    м
    шахм. Matt n

    объявить мат — Matt ankündigen, Matt künden

    мат, детский — разг. Kindermatt n

    Русско-немецкий спортивный словарь > мат II

  • 88 lacklustre

    adjective
    trüb; glanzlos [Augen]; matt [Lächeln]; langweilig [Aufführung, Party]
    * * *
    lack·lust·re, AM lack·lust·er
    [ˈlækˌlʌstəʳ, AM -tɚ]
    1. (lacking vitality) langweilig, fad ÖSTERR
    2. (dull) trüb[e], glanzlos
    * * *
    (US) ['lk"lʌstə(r)]
    adj
    surface stumpf, glanzlos; eyes also trübe; style farblos, langweilig
    * * *
    lackluster, besonders Br lacklustre adj glanzlos, matt
    * * *
    adjective
    trüb; glanzlos [Augen]; matt [Lächeln]; langweilig [Aufführung, Party]

    English-german dictionary > lacklustre

  • 89 tarnish

    1. transitive verb
    stumpf werden lassen [Metall]; (fig.) beflecken [Ruf, Namen]
    2. intransitive verb
    [Metall:] stumpf werden, anlaufen
    3. noun
    (discolouring film) Beschlag, der; Überzug, der
    * * *
    1. verb
    (to (cause a metal to) become dull and stained: Silver tarnishes easily.) trübe werden,anlaufen
    2. noun
    (a dull, stained appearance on a metal surface.) die Trübung
    - academic.ru/112675/tarnished">tarnished
    * * *
    tar·nish
    [ˈtɑ:nɪʃ, AM ˈtɑ:r-]
    I. vi
    1. (dull) metal matt [o stumpf] werden; (discolour) anlaufen
    2. ( fig pej: lose shine) success an Glanz verlieren; (lose purity) honour, name, reputation beschmutzt [o befleckt] werden fig
    II. vt
    to \tarnish sth
    1. (dull) metals etw trüben [o stumpf werden lassen]; (discolour) etw anlaufen lassen
    2. ( fig pej: diminish shine) success etw dat den Glanz nehmen
    to \tarnish sb's reputation jds Ruf beflecken [o Ansehen beschmutzen
    III. n
    1. (dull condition) Stumpfheit f, Beschlag m
    2. (coating) Überzug m, Belag m
    3. ( fig pej: loss of shine) Glanzlosigkeit m; (loss of purity) Fleck m, Makel m
    * * *
    ['tAːnɪʃ]
    1. vt
    1) metal stumpf werden lassen
    2) (fig) reputation, glory beflecken; ideals, image trüben, den Glanz nehmen (+dat)
    2. vi
    (metal) anlaufen
    3. n
    Beschlag m
    * * *
    tarnish [ˈtɑː(r)nıʃ]
    A v/t
    1. trüben, matt oder blind machen, TECH mattieren
    2. fig einer Sache den Glanz nehmen
    3. fig besudeln, beflecken
    B v/i
    1. matt oder trübe werden
    2. anlaufen (Metall)
    C s
    1. Trübung f
    2. Beschlag m, Anlaufen n (von Metall)
    3. fig Makel m, Fleck m
    * * *
    1. transitive verb
    stumpf werden lassen [Metall]; (fig.) beflecken [Ruf, Namen]
    2. intransitive verb
    [Metall:] stumpf werden, anlaufen
    3. noun
    (discolouring film) Beschlag, der; Überzug, der
    * * *
    v.
    mattieren v.
    trüben v.

    English-german dictionary > tarnish

  • 90 weak

    adjective
    1) (lit. or fig.) schwach; matt [Lächeln]; schwach ausgeprägt [Kinn]; jämmerlich [Kapitulation]; (easily led) labil [Charakter, Person]

    go/feel weak at the knees — weiche Knie kriegen/haben

    weak eyes or sight — schlechte Augen

    his French/maths is rather weak, he's rather weak in French/maths — in Französisch/Mathematik ist er ziemlich schwach

    somebody's weak side or point — jemandes schwache Seite od. schwacher Punkt od. Schwachpunkt

    he has only a weak caseseine Sache steht auf schwachen Füßen

    2) (watery) schwach [Kaffee, Tee]; wässrig, wässerig [Suppe]; dünn [Bier, Suppe, Kaffee, Tee]
    * * *
    [wi:k]
    1) (lacking in physical strength: Her illness has made her very weak.) schwach
    2) (not strong in character: I'm very weak when it comes to giving up cigarettes.) schwach
    3) ((of a liquid) diluted; not strong: weak tea.) dünn
    4) ((of an explanation etc) not convincing.) schwach
    5) ((of a joke) not particularly funny.) schwach
    - academic.ru/81470/weakly">weakly
    - weaken
    - weakling
    - weakness
    - have a weakness for
    * * *
    [wi:k]
    1. (not strong) schwach; coffee, tea schwach, dünn
    to be/feel as \weak as a kitten ganz matt sein/sich akk ganz schlapp fühlen fam
    to be/go \weak at the knees weiche Knie haben/bekommen
    to be \weak with desire/hunger/thirst schwach vor Begierde/Hunger/Durst sein
    to feel \weak sich akk schwach fühlen
    \weak chin schwach ausgeprägtes Kinn
    \weak link ( fig) schwaches Glied fig
    \weak spot ( fig) schwache Stelle fig
    the \weaker sex das schwache Geschlecht fig
    2. (ineffective) leader unfähig, schwach; argument, attempt schwach
    to be \weak [on sth] [in etw dat] schwach sein
    the report is strong on criticism but rather \weak on suggestions for improvement der Bericht übt scharfe Kritik, bietet aber kaum Verbesserungsvorschläge
    3. (below standard) schwach
    he was always \weak at languages but strong at science er war schon immer schwach in Sprachen, dafür aber gut in Naturwissenschaften
    * * *
    [wiːk]
    1. adj (+er)
    schwach; character labil; tea, solution etc dünn; stomach empfindlich

    to go/feel weak at the knees (after illness) — sich wackelig fühlen, wackelig or schwach auf den Beinen sein (inf); (with fear, excitement etc) weiche Knie haben/bekommen

    her maths is weak, she is weak at or in maths — sie ist schwach in Mathe

    what are his weak points?wo liegen seine Schwächen?

    the weak link (in the chain) — das schwache Glied in der Kette

    2. n
    * * *
    weak [wiːk] adj (adv weakly)
    1. allg schwach (Argument, Stimme, Widerstand etc):
    weak from hunger hungergeschwächt;
    be weak at the knees umg weiche Knie haben;
    weak in ( oder at) Latin schwach in Latein;
    weak at home SPORT heimschwach; sex A 2
    2. MED schwach:
    a) empfindlich (Magen etc): nerve A 1
    b) kränklich
    3. (charakter)schwach, haltlos, labil: point A 24
    4. schwach, dünn (Tee etc)
    5. LING schwach (Akzent):
    weak ending LIT proklitisches Versende;
    weak inflection (bes Br inflexion) schwache Flexion
    6. WIRTSCH schwach, flau (Markt etc)
    7. FOTO schwach, weich (Negativ)
    * * *
    adjective
    1) (lit. or fig.) schwach; matt [Lächeln]; schwach ausgeprägt [Kinn]; jämmerlich [Kapitulation]; (easily led) labil [Charakter, Person]

    go/feel weak at the knees — weiche Knie kriegen/haben

    weak eyes or sight — schlechte Augen

    his French/maths is rather weak, he's rather weak in French/maths — in Französisch/Mathematik ist er ziemlich schwach

    somebody's weak side or point — jemandes schwache Seite od. schwacher Punkt od. Schwachpunkt

    2) (watery) schwach [Kaffee, Tee]; wässrig, wässerig [Suppe]; dünn [Bier, Suppe, Kaffee, Tee]
    * * *
    adj.
    energielos adj.
    schwach adj.

    English-german dictionary > weak

  • 91 dull

    [dʌl] adj
    1) (pej: boring) langweilig, eintönig, fade;
    as \dull as ditchwater stinklangweilig (sl)
    \dull life eintöniges Leben;
    \dull routine stumpfsinnige Routine;
    deadly [or terribly] \dull todlangweilig
    2) (not bright, shiny) animal's coat glanzlos, stumpf; sky bedeckt, grau; weather trüb; colour matt; light schwach, trübe, matt; typo matt
    3) (indistinct, muted) dumpf;
    \dull ache/ thud dumpfer Schmerz/Schlag
    4) ( esp Am) ( not sharp) stumpf
    5) (dated: not intelligent) beschränkt ( pej) ( slow-witted) begriffsstutzig;
    \dull pupil langsamer Schüler vt
    to \dull sth
    1) ( lessen) etw schwächen [o trüben];
    to \dull the pain den Schmerz betäuben
    2) ( desensitize) etw abstumpfen [o stumpf werden lassen]

    English-German students dictionary > dull

  • 92 мат

    I м шахм.
    Matt n

    объяви́ть кому́-либо мат — j-m (A) matt sétzen

    мат в два хо́да — matt in zwei Zügen

    II м
    ( подстилка) Mátte f
    III м
    ( брань) (únflätiges) Flúchen n

    Новый русско-немецкий словарь > мат

  • 93 mat

    mat1 [maːˀd] <-en; -er> NAUT Maat m
    mat2 [mad] <- ten; - ter> Schach: Matt n
    mat3 [mad] matt (a fig); schlapp, kraftlos;
    gøre mat Schachspieler matt setzen;
    blive mat ermatten;
    være mat i sokkerne fam weich in den Knien sein, schlapp sein

    Dansk-tysk Ordbog > mat

  • 94 mat

    mat m Matt n ( Schachspiel);
    dát mat matt setzen;
    dostat mat matt gesetzt werden

    Čeština-německý slovník > mat

  • 95 mat

    mat m Matt n ( Schachspiel);
    dát mat matt setzen;
    dostat mat matt gesetzt werden

    Čeština-německý slovník > mat

  • 96 exilis

    exīlis, e (exiglis v. exigo), winzig; I) quantitativ: 1) dem Umfange nach, klein, moduli, Frontin.: Padus, Mela: contractior et exilior (v. Nil), Plin. pan. – 2) der Länge nach, klein, kurz, via, Ov. trist. 1, 2, 86. – 3) numerisch: a) der Zahl nach, schwach, nicht vollzählig, legiones, Cic. ad Att. 5, 15, 1. – b) der Menge nach, wenig, aqua, Amm. 18, 7, 9. – II) qualitativ, a) mager, hager, schmächtig, dürr (Ggstz. plenus, pinguis), membra od. artus, Ov.: femur, Hor.: cor, Cic.: ramus, Suet.: v. leb. Wesen, equus (Ggstz. praevalidus), Frontin.: v. Pers., exilis (Ggstz. praepinguis), Suet.: exilis cruribus, Verg. – übtr., α) übh., m. Genet., omnium me exilem atque inanem fecit aegritudinum, Plaut. Stich. 526. – β) v. der Rede u.v. Redner = trocken, saft- und kraftlos (Ggstz. liquidus), genus sermonis, Cic.: oratio, Cic.: oratores pro pressis (gedrängt) exiles, Quint.: neutr. pl. subst., et tumida et exilia, Quint. – b) ärmlich, dürftig, kümmerlich, unbedeutend, geringfügig, beschränkt, solum, Cic.: ager, Col.: domus (Ggstz. domus plena), Hor.: res (Mittel), Nep.: hereditas, Plin. pan.: übtr., argumenta admodum exilia, sehr schwache, Gell. 14, 2, 4. – prägn., v. Pers., Plin. pan. 30, 3. – c) der Kraft nach, schwach, matt, sidera, matt leuchtende (Ggstz. validiora, Plin. pan.: u. so arcus (Regenbogen) meridie exiles, Plin.: vox, dünne, feine, diskantartige (Ggstz. plena, gravis), Quint. – / Superl. exilissimus, Not. Tir. 40, 73a.

    lateinisch-deutsches > exilis

  • 97 frigidus

    frīgidus, a, um (frigeo), kalt, I) neutral, kalt, frostig, kühl (Ggstz. calidus), A) eig.: a) physisch, imber, Verg.: aqua, Quint. (vgl. suffundo): sub love frigido, in kalter Luft, Hor.: fr. rura, bereifte, Verg.: tecta, kalte Gemächer (weil die Bienen Sich nicht in ihnen aufhalten, sie also nicht erwärmen), Verg.: annus, kalte Jahreszeit, Winter, Verg.: flumen frigidius, Cic.: frigidissima loca, Caes. – subst., α) frīgida, ae, f. (sc. aqua), kaltes Wasser, Plaut., Cels. u. Suet. – β) frīgidum, ī, n. das Kalte, Ggstz. calidum, Col. 3, 12, 3, Ggstz. fervens, Apul. de dogm. Plat. 1, 17: Plur. frigida, Ggstz. calida, Cic. de rep. 3, 13. Ov. met. 1, 19, Ggstz. ferventia, Apul. de mund. 21; u. insbes. Plur. frigida = kalte Gegenden (Striche), Ggstz. calida, Plin. 21, 36: ebenso frigidissima, Ggstz. calidissima, Plin. 15, 3. – b) animalisch, anguis, Verg.: caput et pedes et manus, Cels.: alii sunt calidi alii frigidiores, Cels. – v. Sterbenden, Verg. u. Ov.: frigida leto lumina, todeskalte, Verg.; frigidus artus (an den Gl.), Tac. – v. Erschreckenden, frigidus obstitit circum praecordia sanguis, Verg. georg. 2, 484: licet formidine turpi frigida corda tremant, Sil. 2, 339. – B) übtr.: 1) dem Gefühle od. der Tätigkeit nach ohne Feuer, kalt, schlaff, lässig, lau, matt u. dgl., ille lentus in dicendo et paene fr., Cic.: accusator frigidissimus, Cic.: equus fr. in Venerem, Verg.: u. so virgo non fr., Ov.: ardentem frigidus Aetnam insiluit, kaltblütig, Hor. – v. Lebl., in re frigidissima cales, in ferventissima friges, Cornif. rhet.: litterae, Cic.: solacia, Ov.: curarum fomenta, unwirksame, matte, Hor. – 2) dem geistigen Inhalt usw. nach frostig, matt, fade, trivial, calumnia, Cic.: ea (verba), quae sint frigidiora, Cic.: frigidi et arcessiti ioci, Suet. – res, negotia, gleichgültige, Plin. ep., u. so res parvae et frigidae, Gell. – leve ac frigidum sit his addere, Suet. – II) aktiv, kalt = Kälte, Frost, Schauer erregend, -bringend, v. Gestirnen, sidera, Ov.: Aquarius, Verg. – v. Fieber, febris, Plin.: quartana, Hor. – v. a. Zuständen, mors, Verg.: horror, Verg.: rumor, Schauer (Schrecken) erregendes, schauerliches, Hor. – / synk. frīdus, frīda, Corp. inscr. Lat. 4, 1291 u. dazu Zangemeister.

    lateinisch-deutsches > frigidus

  • 98 iaceo

    iaceo, cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; eig. geworfen sein, dah.) liegen, sich gelagert haben (Ggstz. stare, stehen, pendēre, hangen), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Wesen: iacere humi, Cic. u.a.: in gramine, Ov.: u. m. bl. Abl., viduo cubili, lecto, Ov.: silvis agrisque viisque corpora iacent, Ov.: quousque duro castrorum iacebis cubiculo, Sen. contr. 1, 8, 2. – ad alcis pedes, Cic.: sub arbore, Verg.: super corpus alcis, Ov.: per vias, Ov.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 117. – v. Tieren, quem circa tigres... iacent, Ov.: vacca iacet et lente revocatas ruminat herbas, Ov.: pisces iacentes (= cubantes), gew. in der Tiefe der Gewässer ruhig liegende Plattfische, Halbfische, Colum. 8, 17, 9. – b) v. Lebl.: pernam... facito in aqua iaceat, Plaut.: in litore (v. einem Schiffe), Sen. rhet.: in collo od. bl. collo, b. Haaren, Ov. (vgl. capilli naturā vel arte iacentes, Sen.): iacent dispersa per agros sarcula, Ov.: venti, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt.: pedamenta iacentia statuenda sunt, Colum.: lora iacentia, die entfallenen Zügel, Ov.: per quos (triginta dies) raro umquam nix minus quattuor pedes alta iacuit, Liv.

    B) insbes., 1) wie κεισθαι, ruhend liegen: a) v. Ruhenden, Schlafenden = liegen, ruhen, schlafen, in lecto, Cic.: in lectulo, Capit.: quid prosunt multa cubicula? in uno iacetis, Sen.: in antro Silenum somno videre iacentem, Verg. – gew. absol., ad quartam iaceo; post hanc vagor, Hor.: nam pransus iaceo, Catull.: custodes furtim transgressa iacentes, Tibull. – b) v. Speisenden = zu Tische liegen (gewöhnlich accumbere), Ov., Sen. u.a. (s. Heinsius Ov. her. 12, 179): cornu sinistro stibadii, Sidon. – c) v. Kranken = (krank) daniederliegen, krank sein, cura, ut valeas, ne ego, te iacente, bona tua comedam, Cic.: hic cum iaceret morbo confectus gravi rex urbis, Phaedr.: iacuit diu in sudore letali, Augustin.: graviter iacere, Plin. ep.: sine spe iacere, Sen.: tamquam in eodem valetudinario iacere, gleichsam in demselben Spital liegen (= an demselben Übel leiden), Sen. – d) v. Gefangenen, in carcere, Sen. contr. 1, 3, 2.

    2) zu Boden gestreckt daliegen: a) v. Besiegten = überwunden-, ohnmächtig daliegen, Arge, iaces, Ov.: per me iacet inclitus Hector, Ov.; vgl. Bach Ov. met. 1, 720. – b) von Leichnamen = unbeachtet-, unbegraben (da)liegen, istic nunc, metuende, iace! Verg.: tu iaces et in cadaveris similitudinem usque resoluta es, Ps. Quint. decl.; vgl. Burmann Phaedr. 1, 24, 10. – c) v. Toten = (tot) daliegen, rupto iacuit corpore, Phaedr.: et causa litis regibus Chryse iaces, Sen. poët.: vetito nudus iaciture sepulcro, Stat.: tu nisi caves, iacebis, wirst du ein Kind des Todes sein, Claud. Quadrig. fr.: von Gliedern Toter, artus morte iacent, liegen im Tode gestreckt, Lucr. – bes. von im Kampfe Gefallenen = liegen, gefallen-, umgekommen sein, pro patria, Ov.: ut proximi iacentibus (auf die Gefallenen) insisterent, Caes.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.; vgl. Staveren Nep. Thras. 2, 6. Thiel Verg. Aen. 1, 99. Ruhnken Ov. her. 14, 2.

    3) v. Reisenden usw. = wo liegen bleiben = wo liegend verharren, in oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer... Brundisii iacere in omnes partes est molestum. Propius accedere quomodo... possum? Cic. ad Att. 11, 6, 2.

    4) übtr., wie κεῑσθαι: a) v. Örtl.: α) = liegen, gelegen sein, bes. v. niederwärts liegenden Örtl., terrae iacentes ad Hesperum, Plin.: locus iacet inter Apenninum et Alpes, Brut. in Cic. ep.: Asia iacet ad meridiem et austrum, Europa ad septentriones et aquilonem, Varro LL.: iacet inter eos (saltus) campus, Liv.: inter Aegyptum et Aethiopas arenarum inculta vastitas iacet, Sen.: castra Punica ac Romana inter iacebat campus, Liv. (vgl. interiaceo): urbes in campis iacent, Iustin.: absol., despiciens terras iacentes (die untenliegenden), Verg.; vgl. Benecke Iustin. 22, 5, 5. Thiel Verg. Aen. 1, 224. Drak. Sil. 12, 132. – v. Gewässern, aqua iacens infra libram maris, Plin. – übtr., v. Völkern, liegen = hausen, wohnen, haec gens iacet supra Ciliciam, Nep. – β) = ausgebreitet daliegen, sich erstrecken, hanc super in speculis summoque in vertice montis planities ignota iacet, Verg.: tantum campi iacet, Verg.: perpetua vallis iacet usque ad mare Caspium, Curt.: v. Gewässern, iacent inter eos (montes) solemque immania ponti aequora, Lucr. – γ) niedrig-, tief gelegen sein, iacentia (niedrigen) et plana Urbis loca, Tac.: u. so loca iacentia (Ggstz. loca edita), Sen.: domus depressa, caeca, iacens, Cic. fr. – δ) v. zerstörten Orten = in Schutt u. Trümmern liegen, cui nec arae patriae domi stant, fractae et disiectae iacent, Enn. fr. scen. 89: iacet Ilion ingens, Ov.; vgl. Ruhnken Ov. her. 1, 3. – ε) v. Gewässern, ruhig-, still liegen, iacet sine murmure pontus, Lucan.: stagna iacentis aquae, Lucan.: stagna iacentia, Sil.; vgl. Heinsius Sil. 5, 583. – b) v. Gewändern = schleppen, praeverrunt latas veste iacente vias, Ov.: nimium demissa iacent tibi pallia terrae, Ov. – c) v. Gliedern usw., herabliegen = gesenkt sein, tardā gravitate iacentes (gesenkten = schläfrigen) vix oculos tollens, Ov. – vultus attolle iacentes (kraftlos [im Tode] gesenkten), Ov.: u. so von einem Sterbenden, iacensque vultus languido obtutu stupet, Sen. poët.

    II) bildl., A) im allg.: dum timent ne aliquando cadant, semper iacent, Quint.: priora tempora in ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, waren vereinigt mit usw., Cic.: vide, quid narrent, ecquae spes sit denarii, an cistophoro Pompeiano iaceamus, durch pompejanische (leichtere) Cistophoren zu Schaden kommen, Cic. ad Att. 2, 6. § 2. – quae (invidia) quidem, ut omnia mortalia, infra tuam magnitudinem iacet, reicht nicht herauf bis zu deiner Gr., Tac. ann. 14, 54: Marii, Sullae etc. infra Pallantis laudes iacebunt, werden weit zurückstehen hinter usw., Plin. ep. 8, 6, 2: nobilitas sub amore iacet, steht der L. nach, Ov. her. 4, 161.

    B) insbes.: 1) gleichs. in einen Zustand versunken liegen, versunken sein, von Menschen, in amore, Lucr.: in maerore, Cic.: in oblivione, Cic. – v. Lebl., vita in tenebris et maerore iacet, Lucr.: in eodem silentio multa alia oratorum officia iacuerunt, lagen begraben, Cic.

    2) danieder-, zu Boden liegen, a) v. denen, die aller Macht u. alles Ansehens im Staate beraubt sind = niedergedrückt-, ohnmächtig-, machtlos sein, α) übh.: iacere (sei in der Volksgunst gesunken) Caesarem offensione populari, Cic.: non modo extollere iacentem, sed etiam amplificare eius pristinam dignitatem, Cic.: ab hoc igitur viro quisquam bellum timet, qui in pace iacere, quam in bello vigere maluit? quamquam ille numquam iacuit; erat enim in desiderio civitatis, in ore, in sermone omnium, Cic.: per se afflictum et iacentem, Cic.: si iacens tecum ageret, Cic.: si magnus vir cecĭdit, magnus iacuit, Sen.: ille potens, alii, sordida turba, iacent, Ov.: pauper ubique iacet, ist überall verachtet, Ov. – dah. β) bes. von solchen, die sich um ein Staatsamt bewerben, aber ohne Aussicht auf einen günstigen Erfolg sind = nicht emporkommen können, aller Aussicht beraubt-, hoffnungslos sein, alles Vertrauen verloren haben, videsne tu illum tristem (sc. candidatum)? iacet, diffidit, abiecit hastas, Cic.: C. Marius cum a spe consulatus longe abesset et iam septimum annum post praeturam iaceret, hoffnungslos hingebracht hatte, Cic. – u. γ) von Dingen, die unbeachtet-, vernachlässigt liegen od. -bleiben, im argen liegen, hintangesetzt werden, nicht in Aufnahme kommen, dominetur (falsa invidia) in contionibus, iaceat in iudiciis, Cic.: philosophia iacuit usque ad haue aetatem, Cic.: iacent ea semper, quae improbantur, Cic.: iacent beneficia Nuculae, friget patronus Antonius, Cic. – nomen iacet in adversariis, steht unbeachtet (= ist in das Hauptbuch noch nicht eingetragen), Cic.: so auch quomodo tibi tanta pecunia iacet? Cic. – b) v. Mutlosen = niedergedrückt-, zu Boden gedrückt sein, Cnaeus noster ut totus iacet? non animus est etc., Cic.: scias me ita dolere, ut non iaceam, Cic.: amici est... niti et efficere, ut amici iacentem (niedergebeugten) animum excitet, Cic. – c) v. Pers.u. Behauptungen, die widerlegt worden sind = zu Boden liegen, zusammenstürzen (s. Garatoni Cic. Mil. 18. p. 222 sq.), iacent hi suis testibus, Cic.: iacet igitur tota conclusio, Cic.: iacet omnis ratio Peripateticorum, Cic. – d) v. Dingen, die lässig od. gar nicht mehr betrieben werden, wie unser daniederliegen = ins Stocken geraten sein, ganz aufhören, ars tua iacet, Ov.: iacebit opera fabrilis, Sen.: iudicia iacebant, Cic.: omnis hic dilectus iacet, Cic.: iustitia vacillat vel iacet potius omnesque eae virtutes, quae etc., Cic.: virtutem iacere, es sei rein aus mit der T., Cic. – e) dem Werte nach niedrig stehen, iacent pretia praediorum, Cic.: nunc ista omnia iacere puto propter nummorum caritatem, Cic.: so auch agri iacent, Petron.

    3) ungebraucht daliegen, a) v. Worten = zu freiem Gebrauche vorliegen, zu Gebote stehen (verba) iacentia sustulimus e medio, Cic. de or. 3, 177. – b) von Kapitalien, ne pecuniae otiosae iaceant, Plin. ep. 10, 64 (62), 1. – c) von herrenlosem Gute = ohne Besitzer-, herrenlos sein, ne bona iaceant, ICt.: hereditas iacet, ICt.

    4) matt daliegen = matt-, schläfrig-, dämisch usw. sein, probus (puer)ab illo segni et iacente plurimum aberit, Quint.: si modo ita exploratā aure homo sit, non surdā nec iacenti, Gell.: ut sonis turn placidis tum citatis aut demissam iacentemque (schleppende) orationem eius erigeret (um den schwachen u. schleppenden Redeton zu beleben), aut ferocientem saevientemque cohiberet, Gell.: nervorum sine sensu iacentium torpor, der gefühllosen u. ertöteten N., Sen. – / Partiz. Fut. iacitūrus, Stat. Theb. 7, 777 (wo Vok. iaciture).

    lateinisch-deutsches > iaceo

  • 99 iners

    in-ers, ertis (in u. ars), I) ohne Kennen u. Können, ungeschickt, einfältig (vgl. Lucil. 452. Cic. de fin. 2, 115), tam iners, tam nulli consilii sum, Ter.: poëta in., Cic.: tendis iners retia mihi, nicht listig genug, Prop.: tineas pasces inertes, Hor. ep. 1, 20, 12 u. die Erklär. – II) ohne regsame Tätigkeit u. Kraft, untätig, schlaff, träge, unkräftig, untüchtig, unwirksam, wirkungslos, A) im allg.: a) v. Menschen u. menschl. Zuständen, gerro, iners (Faulpelz), fraus, Ter.: parens (Ggstz. navus filius), Cic.: homo inertior, ignavior proferri non potest, Cic.: non me inertiorem esse confitear quam opificem quemquam, Cic.: corpora, v. Kindern, Frauen u. Greisen, schwache, wehrlose, Verg.: senectus iners, ignava, Cic.: vita iners, Tibull.: otium inertissimum, Cic. – m. Genet., homines belli inertes, Naev. bell. Pun. 1. fr. XVII (b. Macr. sat. 6, 5, 9). – b) v. Tieren, pecora, schwaches, schüchternes Wild, Verg.: gallina ad pariendum in., Colum.: in Venerem in., Colum. – c) übtr., v. Lebl. u. Abstr.: α) im allg.: aqua, regungsloses = stehendes, Ov. u. Sen.: aequora, regungsloses = windstilles, Lucan.: stomachus, nicht verdauend, Ov.: terra, träge, unbeweglich, Hor.: pondus, regungsloses, Ov.: ignis, matt, kraftlos, Sil.: tranquillitas, gänzliche Windstille, Sen. – avenae, tauber, Calp. – versus, Hor.: studia, unfruchtbare, Tac.: querelae, unnütze, Liv.: ignavum atque iners genus interrogationis, träge, müßige, Cic. – β) von der Zeit, in der nichts geschieht, müßig, träge, horae, Hor.: tempus, dolce far niente, Ov. – γ) v. Speisen, matt von Geschmack, nicht pikant, caro, Hor.: sal, taubes, Plin. – δ) aktiv, träge-, schlaff machend, erschlaffend, frigus, Ov.: somni, Ov. – B) insbes., feig (Ggstz. fortis), Cic. u.a. (s. Halm Cic. Sest. 43): verb. iners atque imbellis, Liv. – Dav. Adv. inerter, inertissimē, Charis. 185, 10 sq.

    lateinisch-deutsches > iners

  • 100 languidus

    languidus, a, um (langueo), vor Erschlaffung matt, lässig, laß, träge, schwach, I) physisch: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen u. deren Körper usw.: tarda aliqua et languida pecus, Cic.: langu. ferae, Hor.: languidus vino vigiliisque, Cic.: vir bonus gracilis (Nom.) languidiorisque corporis, Sen.: langu. membra, Ov.: m. Abl., somno languida (v. einem Mädchen), Ov. her. 10, 9 R. (Merkel a somno). – b) v. Lebl.: oculi, Quint. u. Firm.: lumina, die matten Augen, Catull.: ignis, Plin.: color, Plin.: venarum ictus, Plin.: modo vegetior modo languidior pulsus venarum, Val. Max.: murorum pars languidior, Amm.: ventus, ruhig, mild, Ov.: aqua, nicht stark fließend, Liv.: poet., otia, träge Muße, Tibull.: quies, Schlaf, Verg. – 2) insbes., a) siech, krank, lumina, Laur. Tull. poët. fr. bei Plin. 31, 8: languidior noster si quando est Paulus, Mart. 9, 85, 1: languida arbor est piri, Pallad. 3, 25, 4. – b) mild, von abgelagertem Weine, Hor. carm. 3, 21, 8. – II) in der Tätigkeit, in seiner Wirkung matt, schlaff, lässig, lau, flau, a) passiv: senectus non modo languida et iners non est, verum etiam operosa et semper agens aliquid et moliens, Cic.: quis hoc philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus probare posset? Cic.: nos etiam languidiores postea facti sumus, Cic.: neque tam remisso ac languido animo quisquam omnium fuit, qui etc., Caes.: pax languida et soluta, Tac.: studium languidius, Cic.: oratio multo languidior, matter, langweiliger, Quint. – neutr. subst., nihil languidi neque remissi patiebatur, Sall. Iug. 53, 6. – b) aktiv, languidae voluptates, erschlaffende, Cic. Tusc. 5, 16.

    lateinisch-deutsches > languidus

См. также в других словарях:

  • matt — matt …   Deutsch Wörterbuch

  • Matt — Matt, er, este, adj. et adv. ein sehr altes Wort, welches in folgenden Bedeutungen vorkommt. 1. * Todt; eine im Deutschen völlig veraltete Bedeutung, deren hohes Alter aus dem Hebr. מות, sterben, erhellet. Im mittlern Lat. ist matare tödten, Span …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Matt — Escudo …   Wikipedia Español

  • matt — Adj. (Mittelstufe) sehr müde und schwach Synonyme: erschöpft, ermattet (geh.), platt (ugs.), schlapp (ugs.) Beispiele: Der Lauf hat mich matt gemacht. Ich fühle mich matt. matt Adj. (Mittelstufe) gedämpft, nicht intensiv Synonyme: gedeckt,… …   Extremes Deutsch

  • Matt — bezeichnet: Matt (Name); siehe dort Etymologie, Varianten und bekannte Namensträger Schachmatt, beim Schach eine Stellung mit einem König im unausweichlichen Schach ein altes Flächenmaß, siehe Matt (Einheit) Mattheit, Mattigkeit steht für: eine… …   Deutsch Wikipedia

  • matt — BrE matte [mæt] adj [Date: 1600 1700; : French; Origin: mat, from Old French, defeated , from Latin mattus drunk ] matt paint, colour, or photographs have a dull surface, not shiny ≠ ↑gloss ▪ matt black …   Dictionary of contemporary English

  • matt — matt; matt·ness; semi·matt; …   English syllables

  • matt — matt: Das seit mhd. Zeit bezeugte Adjektiv (mhd. mat) ist ursprünglich, wie auch heute noch, ein Fachausdruck des Schachspiels, der besagt, dass der (gegnerische) König geschlagen und damit die Partie entschieden ist. Das Wort stammt, wie das… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Matt — Matt, n. See {Matte}. Knight. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Matt [1] — Matt, 1) s.u. Mattigkeit; 2) nicht hell, wenig Glanz habend; daher M. arbeiten, von Metallarbeitern, einen Gegenstand zwar ebenen, aber nicht poliren, so: M. vergolden; Mattbrennen, Verfahren beim Gelbbrennen (s. Abbrennen 4) von Messingartikeln …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Matt — Matt, s.v.w. mit wenig Glanz, des Glanzes beraubt. Mattes Glas ist auf einer Seite mattgeschliffen. Bei der Vergoldung erfolgt der Auftrag matt und erhält durch Polieren seinen Glanz. Andés …   Lexikon der gesamten Technik

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»