-
1 mutus
mūtus, a, um, adj. [root mu-, to shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. mutis, muaô; cf. Lat. mussare], dumb, mute (class.; cf.: infans, elinguis).I.Lit., that does not speak, silent.—Of creatures who do not possess the faculty of speech, and can utter only inarticulate sounds:II.pecudes,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24:bestiae,
id. Fin. 1, 21, 71:agna,
Hor. S. 2, 3, 219:armenta,
Stat. Th. 5, 334:animalia,
Juv. 8, 56:satius est mutum esse quam quod nemo intellegat dicere,
Cic. Phil. 3, 9, 22:subjugale, animal,
Vulg. 2 Pet. 2, 16:vere dici potest, magistratum legem esse loquentem, legem autem mutum magistratum,
Cic. Leg. 3, 1, 2: papae! Jugularas hominem: quid ille? Thr. Mutus illico, he was struck speechless, was silent, could not say a word more, Ter. Eun. 3, 1, 27:ad mandata mancus est, caecus, mutus,
Plaut. Merc. 3, 4, 45: mutum dices, you shall call me dumb, i. e. I will not say a word, id. Heaut. 4, 4, 26:omnis pro nobis gratia muta fuit,
has not spoken a word, Ov. P. 2, 7, 52:mutus aspectus miserorum lacrimas movet,
Quint. 6, 1, 26:numquam vox est de te mea muta,
i. e. I have never ceased to praise thee, Ov. Tr. 5, 14, 17:dolore lyra est,
id. H. 15, 198:spiritus,
which makes one mute, Vulg. Marc. 9, 16; 9, 24.—Of that which utters no sound, dumb, mute, silent:tintinnabulum,
Plaut. Trin. 4, 2, 163:imago,
Cic. Cat. 3, 5:mare,
the silent sea, Plaut. Mil. 3, 1, 69:consonantes,
which cannot be pronounced alone, mutes, Quint. 1, 4, 6: artes, the plastic arts, arts of design, opp. to eloquence, Cic. de Or. 3, 7; also, artes, the silent arts, i. e. which do not concern themselves with language, as medicine, Verg. A. 12, 397:scientia,
i. e. which does not impart the power of speaking, Quint. 5, 10, 119:instrumentum fundi,
i. e. wagons, carts, Varr. R. R. 1, 17:magistri,
i. e. books, Gell. 14, 2, 1:lapides,
that say nothing, have no inscriptions on them, Hyg. de Lim. p. 156 Goes.: muta exta dicuntur, quibus nihil divinationis aut deorum responsi inesse animadvertunt, contra adjutoria, quae certum aliquid eventurum indicant, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.:simulacra muta,
dumb idols, Vulg. 1 Cor. 12, 2.—Transf., of places where no sound is heard, silent, still:A.mutum forum, elinguem curiam, tacitam et fractam civitatem videbatis,
Cic. post Red. 1, 3:solitudo,
id. Mil. 19:spelunca,
Stat. Ach. 1, 239.—Of times:nullum fuit tempus, quod magis debuerit mutum esse a litteris,
in which nothing should have been written, Cic. Att. 8, 14, 1:silentia noctis,
the deep silence of night, Ov. M. 7, 184.—Of things of which nothing is said:mutum aevum,
not celebrated, unsung, Sil. 3, 579.—As subst.mūtus, i, m., a dumb person, a mute (ante- and postclass): Char. Quin taces? Eut. Muto imperas, Plaut. Merc. 2, 4, 26: sicut mutus, Vulg. [p. 1182] Psa. 38, 13:B.aperta erit lingua mutorum,
id. Isa. 35, 6; Lact. 4, 15, 8:mutum neque stipulari neque promittere posse palam est,
Gai. Inst. 3, 105.— -
2 mūtus
mūtus adj. [3 MV-], dumb, mute, speechless, without speech: pecudes: agna, H.: animalia, Iu.: satius est mutum esse quam dicere, etc.—Plur. as subst: grex mutorum, brutes, Iu.— Not speaking, silent, mute: mutum dices, i. e. I will not say a word, T.: Omnis pro nobis gratia muta fuit, has not spoken a word, O.: vox, silent, O.: artes, the arts of design (opp. eloquence): artes, silent arts (not famous), V.—Of place or time, silent, still: forum: tempus magis mutum a litteris, i. e. in which there was better reason for not writing: silentia noctis, deep, O.* * *muta, mutum ADJdumb, silent, mute; speechless -
3 Bos (Poephagus) mutus
ENG yak, wild yakNLD wilde jak, jak, yakGER Yak, WildjakFRA yack, yack sauvage -
4 Bos (Poephagus) mutus grunniens
NLD huisyak, bromrund, huisjakAnimal Names Latin to English > Bos (Poephagus) mutus grunniens
-
5 Lagopus mutus
ENG ptarmigan, rock ptarmiganNLD alpensneeuwhoenGER AlpenschneehuhnFRA lagopede des Alpes -
6 mutum
mūtus, a, um, adj. [root mu-, to shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. mutis, muaô; cf. Lat. mussare], dumb, mute (class.; cf.: infans, elinguis).I.Lit., that does not speak, silent.—Of creatures who do not possess the faculty of speech, and can utter only inarticulate sounds:II.pecudes,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24:bestiae,
id. Fin. 1, 21, 71:agna,
Hor. S. 2, 3, 219:armenta,
Stat. Th. 5, 334:animalia,
Juv. 8, 56:satius est mutum esse quam quod nemo intellegat dicere,
Cic. Phil. 3, 9, 22:subjugale, animal,
Vulg. 2 Pet. 2, 16:vere dici potest, magistratum legem esse loquentem, legem autem mutum magistratum,
Cic. Leg. 3, 1, 2: papae! Jugularas hominem: quid ille? Thr. Mutus illico, he was struck speechless, was silent, could not say a word more, Ter. Eun. 3, 1, 27:ad mandata mancus est, caecus, mutus,
Plaut. Merc. 3, 4, 45: mutum dices, you shall call me dumb, i. e. I will not say a word, id. Heaut. 4, 4, 26:omnis pro nobis gratia muta fuit,
has not spoken a word, Ov. P. 2, 7, 52:mutus aspectus miserorum lacrimas movet,
Quint. 6, 1, 26:numquam vox est de te mea muta,
i. e. I have never ceased to praise thee, Ov. Tr. 5, 14, 17:dolore lyra est,
id. H. 15, 198:spiritus,
which makes one mute, Vulg. Marc. 9, 16; 9, 24.—Of that which utters no sound, dumb, mute, silent:tintinnabulum,
Plaut. Trin. 4, 2, 163:imago,
Cic. Cat. 3, 5:mare,
the silent sea, Plaut. Mil. 3, 1, 69:consonantes,
which cannot be pronounced alone, mutes, Quint. 1, 4, 6: artes, the plastic arts, arts of design, opp. to eloquence, Cic. de Or. 3, 7; also, artes, the silent arts, i. e. which do not concern themselves with language, as medicine, Verg. A. 12, 397:scientia,
i. e. which does not impart the power of speaking, Quint. 5, 10, 119:instrumentum fundi,
i. e. wagons, carts, Varr. R. R. 1, 17:magistri,
i. e. books, Gell. 14, 2, 1:lapides,
that say nothing, have no inscriptions on them, Hyg. de Lim. p. 156 Goes.: muta exta dicuntur, quibus nihil divinationis aut deorum responsi inesse animadvertunt, contra adjutoria, quae certum aliquid eventurum indicant, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.:simulacra muta,
dumb idols, Vulg. 1 Cor. 12, 2.—Transf., of places where no sound is heard, silent, still:A.mutum forum, elinguem curiam, tacitam et fractam civitatem videbatis,
Cic. post Red. 1, 3:solitudo,
id. Mil. 19:spelunca,
Stat. Ach. 1, 239.—Of times:nullum fuit tempus, quod magis debuerit mutum esse a litteris,
in which nothing should have been written, Cic. Att. 8, 14, 1:silentia noctis,
the deep silence of night, Ov. M. 7, 184.—Of things of which nothing is said:mutum aevum,
not celebrated, unsung, Sil. 3, 579.—As subst.mūtus, i, m., a dumb person, a mute (ante- and postclass): Char. Quin taces? Eut. Muto imperas, Plaut. Merc. 2, 4, 26: sicut mutus, Vulg. [p. 1182] Psa. 38, 13:B.aperta erit lingua mutorum,
id. Isa. 35, 6; Lact. 4, 15, 8:mutum neque stipulari neque promittere posse palam est,
Gai. Inst. 3, 105.— -
7 elinguis
ē-linguis, e, adj. [lingua].I.Lit., deprived of a tongue, Aus. Ep. 23, 14; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 15.—II.Transf.A.In gen., speechless, Cic. Fl. 10, 22; Liv. 10, 19 (with mutus); id. post Red. 3, 7 (with mutus and tacitus); Gell. 5, 1, 9.—B. -
8 ob-mūtēscō
ob-mūtēscō tuī, —, ere, inch. [mutus], to become dumb, lose one's speech, be silent: homo loquacissimus obmutuit: aspectu, V.: dolore, O. —Fig., to become silent, cease: studium nostrum obmutuit: animi dolor. -
9 magnalia
-
10 mancus
mancus, a, um, adj. [Sanscr. man-āk, little; cf. Germ. mangeln], maimed, infirm (class.).I.Lit., in a limb or member, esp. in the hand:II.sciendum, scaevam non esse morbosum, praeterquam si, imbecillitate dextrae, validius sinistra utatur: sed hunc non scaevam, sed mancum esse dicimus,
Dig. 21, 1, 12:mancus et membris omnibus captus ac debilis,
Cic. Rab. Perd. 7, 21:ad mandata claudus, caecus, mutus, mancus, debilis,
Plaut. Merc. 3, 3, 45:mancorum ac debilium dux,
Liv. 7, 13; Ov. F. 3, 825:tamquam mancus et exstinctae corpus non utile dextrae,
Juv. 3, 48.—Trop., infirm, defective, imperfect (rare but class.):virtus,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ac debilis praetura,
id. Mil. 9, 25:contemplatio naturae,
id. Off. 1, 43, 153:fortuna,
Hor. S. 2, 7, 88.—With abl.:talibus officiis prope mancus,
Hor. Ep. 2, 2, 21.—In neutr adverb.: error mancum claudicat, Prud. steph. 2, 23. -
11 musso
musso, āvi, ātum, 1, v. n. and a. (depon. collat. form: discumbimus mussati, Varr. ap. Non. 249, 10) [root mu-, shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. muaô, muôps; cf. mustêrion; Lat. mutus], to say in a low tone, to mutter, murmur; to be silent respecting a thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: mutio, murmuro).I.Lit.: mussare murmurare. Ennius: in occulto mussabant. Vulgo vero pro tacere dicitur, ut idem Ennius: non decet mussare bonos, Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (cf. Ann. v. 185; 348; 426;II.Trag. v. 432 Vahl.): soli Aetoli id decretum clam mussantes carpebant,
Liv. 33, 31:flent maesti mussantque patres,
Verg. A. 11, 454; Anthol. Lat. 1, 170, 108: aequum non est occultum id haberi, neque per metum mussari, to bear or brook in silence, Plaut. Aul. 2, 1, 12: egomet mecum mussito: Bona [p. 1180] mea inhiant, id. Mil. 3, 1, 118:quidquid est, mussitabo potius quam inteream,
keep it to myself, id. ib. 2, 3, 40:ergo si sapis, mussitabis,
id. ib. 2, 5, 67.— Poet., of bees, to murmur, hum, Verg. G. 4, 188.—Transf., to be afraid to say or do any thing, to be in fear or uncertainty:mussat rex ipse Latinus, Quos generos vocet,
i. e. deliberates in silence, Verg. A. 12, 657:dicere mussant,
id. ib. 11, 345:medici,
Plin. Ep. 7, 1:juvencae,
are silent, expect in silence, Verg. A. 12, 718. -
12 mutesco
mūtesco, 3, v. inch. n. [mutus], to grow dumb (post-class.):omnia tempora, Cod. Th. 9, 40, 17: cuncta,
Mart. Cap. 9, § 910. -
13 mutitas
-
14 sidus
sīdus, ĕris, n. [cf. Sanscr. svid, to sweat, melt; Gr. sidêros (molten) iron; Lat. sudo].I.Stars united in a figure, a group of stars, a constellation (and hence mostly plur.;(α).only so ap. Cic., Cæs., and Quint.): sunt stellae quidem singulares, ut erraticae quinque et ceterae, quae non admixtae aliis solae feruntur: sidera vero, quae in aliquod signum stellarum plurium compositione formantur, ut Aries, Taurus, Andromeda, Perseus, vel Corona et quaecumque variarum genera formarum in caelum recepta creduntur. Sic et apud Graecos aster et astron diversa significant et aster stella una est, astron signum stellis coactum, quod nos sidus vocamus,
Macr. Somn. Scip. 1, 14 med.Plur.:(β).illi sempiterni ignes, quae sidera et stellas vocatis,
Cic. Rep. 6, 15, 15:signis sideribusque caelestibus,
id. N. D. 1, 13, 35:circuitus solis et lunae reliquorumque siderum,
id. ib. 2, 62, 155; cf.:solem lunamque praecipua siderum,
Quint. 2, 16, 6; and:in sole sidera ipsa desinunt cerni,
id. 8, 5, 29:siderum regina bicornis Luna,
Hor. C. S. 35:Arcturi sidera,
Verg. G. 1, 204:solis, i. e. sol,
Ov. M. 14, 172:sidera, quae vocantur errantia,
Cic. Div. 2, 42, 89; so,errantia,
Plin. 2, 8, 6, § 32:siderum motus,
Cic. Rep. 3, 2, 3; id. Lael. 23, 88:sidera viderit innumerabilia,
id. Tusc. 5, 24, 69; id. Fin. 2, 31, 102; id. N. D. 2, 15, 39 et saep.; * Caes. B. G. 6, 14 fin.; Quint. 1, 4, 4; 2, 17, 38; 12, 11, 10 al.; Lucr. 1, 231; 1, 788; 1, 1065:candida,
id. 5, 1210:alta,
Verg. A. 3, 619:surgentia,
id. ib. 6, 850:radiantia,
Ov. M. 7, 325:turbata,
Stat. Th. 12, 406 al.:lucida,
Hor. C. 1, 3, 2; 3, 1, 32; id. Epod. 3, 15; 5, 45; 17, 5.—Sing., a heavenly body, a star; and collect., a group of stars, a constellation:II.clarum Tyndaridae sidus,
Hor. C. 4, 8, 31:fervidum,
Sirius, id. Epod. 1, 27;nivosum sidus Pleiadum,
Stat. S. 1, 1, 95:insana Caprae sidera,
Hor. C. 3, 7, 6:Baccho placuisse coronam, Ex Ariadnaeo sidere nosse potes,
Ov. F. 5, 346;so of the constellation Arcturus,
Plin. 18, 31, 74, § 311 (for which, in the plur.:Arcturi sidera,
Verg. G. 1, 204); of Capella, Ov. M. 3, 594; of the Vergiliae, Liv. 21, 35, 6; Curt. 5, 6, 12; of Saturn, Plin. 2, 8, 6, § 32 sq.; Juv. 6, 569; of Venus, Plin. 2, 8, 6, § 36; Luc. 1, 661; of the Moon:sidus lunae,
Plin. 2, 9, 6, § 41; of the Sun:calidi sideris aestu,
Tib. 2, 1, 47:aetherium,
Ov. M. 1, 424; Plin. 7, 60, 60, § 212:solstitiale,
Just. 13, 7 fin.; cf.: sidus utrumque, for the rising and setting sun, Petr. poët. 119, 2; and also for the sun and moon, Plin. 2, 13, 10, §§ 56 and 57.— Poet., collect.:nec sidus fefellit,
i. e. through ignorance, Verg. A. 7, 215.—Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).A.The sky, the heavens, = caelum. (Juppiter) terram, mare, sidera movit, Ov. M. 1, 180: (Hercules) flammis ad sidera missus, Juv.11,63; cf.:2.abrupto sidere nimbus It,
Verg. A. 12, 451:sidera observare,
Curt. 7, 4, 28.—Like caelum, to denote a very great height:b.Pyramidum sumptus ad sidera ducti,
Prop. 3, 2 (4, 1), 17:evertunt actas ad sidera pinus,
Verg. A. 11, 136; cf. Juv. 11, 63:ad sidera Erigitur,
Verg. A. 9, 239:aves, quas naturalis levitas ageret ad sidera,
Curt. 4, 5, 3:domus quae vertice sidera pulsat,
Mart. 8, 36, 11; 9, 62, 10; Verg. G. 2, 427; id. A. 3, 243; id. E. 5, 62 al.—Trop. (also like caelum), as the summit or height of fame, fortune, success, etc.:B.quodsi me lyricis vatibus inseris, Sublimi feriam sidera vertice,
Hor. C. 1, 1, 36:vertice sidera tangere,
Ov. M. 7, 61; cf.:tuum nomen... Cantantes sublime ferent ad sidera cygni,
Verg. E. 9, 29:usque ad sidera notus,
id. ib. 5, 43: contingere sidera plantis, to walk upon the stars (like the gods) (of one exceedingly fortunate), Prop. 1, 8, 43 (1, 8 b, 17); cf.:celerique fugā sub sidera lapsae,
Verg. A. 3, 243.—For night:C.exactis sideribus,
Prop. 1, 3, 38:sidera producere ludo,
Stat. Th. 8, 219; cf.:sideribus dubiis,
at dawn, Juv. 5, 22.—A star, as a comparison for any thing bright, brilliant, shining, beautiful, etc. (syn.:2.stella, astrum): oculi, geminae, sidera nostra, faces,
Prop. 2, 3, 14;so of the eyes,
Ov. Am. 2, 16, 44; 3, 3, 9; id. M. 1, 499:sidere pulchrior Ille,
Hor. C. 3, 9, 21; cf. id. ib. 1, 12, 47;of form, beauty,
Stat. S. 3, 4, 26; Val. Fl. 5, 468.—Concr., ornament, pride, glory:D.o sidus Fabiae, Maxime, gentis ades,
Ov. P. 3, 3, 2; cf. id. ib. 4, 6, 9;Col. poët, 10, 96: puerum egregiae praeclarum sidere formae,
Stat. S. 3, 4, 26:Macedoniae columen ac sidus,
Curt. 9, 6, 8.—As a term of endearment, my star, Suet. Calig. 13 fin.; Hor. Epod. 17, 41.—Season of the year:2.quo sidere terram Vertere Conveniat,
Verg. G. 1, 1; cf.:hiberno moliris sidere classem?
id. A. 4, 309:sidere aequinoctii quo maxime tumescit Oceanus,
Tac. A. 1, 70; cf.:brumale sidus,
Ov. P. 2, 4, 25:sidere flagrante brumali,
Amm. 27, 12, 12.—Climate, weather, etc.:E.ut patrios fontes patriumque sidus ferre consuevisti,
Plin. Pan. 15, 3; so,sub nostro sidere,
Juv. 12, 103:tot inhospita saxa Sideraque emensae,
i.e. regions, Verg. A. 5, 628:grave sidus et imbrem vitare,
tempest, storm, Ov. M. 5, 281:triste Minervae (raised by Minerva),
Verg. A. 11, 260.—Colloquially, with confectus: intellegitur sidus confectum, i. e. that the weather ( occasioned by a constellation) is ended, Plin. 16, 23, 36, § 87; 18, 25, 57, § 207:fertur in abruptum casu, non sidere, puppis,
Claud. in Eutr. 2, 424.—With allusion to the influence which the ancients believed the constellations to have upon the health or the destiny of men, star, destiny, etc.:pestifero sidere icti,
Liv. 8, 9, 12: sidere afflari, to be blasted or palsied by a constellation, to be planet-struck or sunstruck, astroboleisthai, Plin. 2, 41, 41, § 108; Petr. 2, 7; cf.:sidere percussa lingua,
Mart. 11, 85, 1:subito fias ut sidere mutus,
id. 7, 92, 9;v. sideror and sideratio: sidera natalicia,
Cic. Div. 2, 43, 91; cf.:o sidere dextro Edite,
Stat. S. 3, 4, 63:adveniet fausto cum sidere conjux,
Cat. 64, 330:vivere duro sidere,
Prop. 1, 6, 36:grave sidus,
Ov. Tr. 5, 10, 45 Jahn:per alias civitates ut sidus salutare susciperetur,
as arbiter of their destiny, Amm. 21, 10, 2.
См. также в других словарях:
mutus — index mute, speechless Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Mutus (crater) — Coordinates 63°36′S 30°06′E / 63.6°S 30.1°E / … Wikipedia
Mutus Liber — cover Mutus Liber (from Latin: Silent Book) was an alchemical text published in France in the later half of the 17th century. It professed to outline, through a series of mystical illustrations, a method of manufacturing the Philosopher s Stone.… … Wikipedia
MUTUS Sanguis — apud Stat. Theb. l. 11. v. 284. At tu (pudet) hostia Regni, Hostia, nate, iaces, ceu mutus et e grege sanguis: ignobilis, plebeius est, nullus carmine encomiôque celebratus. Uti apud Horatium, ubi de primis hominibus e terra procedentibus l. 1.… … Hofmann J. Lexicon universale
Mutus — n. crater on the fourth quadrant of the moon … English contemporary dictionary
mutus — Dumb; mute … Ballentine's law dictionary
Mutus piscis. — См. Нем, как рыба … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
mutus et surdus — /myuwtas et sardas/ Lat. In civil and old English law, dumb and deaf. MUTUUM … Black's law dictionary
mutus et surdus — /myuwtas et sardas/ Lat. In civil and old English law, dumb and deaf. MUTUUM … Black's law dictionary
mutus et surdus — Dumb and deaf … Ballentine's law dictionary
Bos mutus — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar al autor pri … Wikipedia Español