Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lupa

  • 1 lupa

    lŭpa, ae, f. [lupus], a she-wolf.
    I.
    Lit.:

    rabidae tradis ovile lupae,

    Ov. A. A. 3, 8; Liv. 1, 4, 6:

    ab agro rava decurrens lupa Lanuvino,

    Hor. C. 3, 27, 3:

    quem nutrit dura papilla lupae,

    Prop. 5, 4, 54:

    lupa Romuli,

    Quint. 2, 4, 19; 3, 7, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    A prostitute, vile woman, Plaut. Ep. 3, 3, 22:

    ille, qui semper secum scorta, sem per exoletos, semper lupas ducebat,

    Cic. Mil. 21, 55; Liv. 1, 4, 7:

    quibus grata est pictā lupa barbara mitrā,

    Juv. 3, 66; Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 21, 1:

    lupa, id est meretrix,

    Lact. 1, 19.—In a pun with the literal meaning, I. supra:

    nam ovis illius hau longe absunt a lupis,

    Plaut. Truc. 3, 1, 12.—
    B.
    The name of a dog, Col. 7, 12, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > lupa

  • 2 lupa

        lupa ae, f    [lupus], a she-wolf: sitiens, L.: Rava, H.: nutrix, V.— A prostitute, C., L., Iu.
    * * *
    she-wolf; prostitute

    Latin-English dictionary > lupa

  • 3 com-mingō

        com-mingō minxī, mictus    (minctus), ere, to pollute, defile: lectum potus, H.: commicta lupa, Ct.: suavia salivā, Ct.

    Latin-English dictionary > com-mingō

  • 4 fētus

        fētus (not foet-), adj.    [FEV-], filled with young, pregnant, breeding, with young: Lenta salix feto pecori, V.: volpes, H.— Fruitful, productive: terra frugibus: loca palustribus undis, O.— Filled, full: machina armis, V.— That has brought forth, newly delivered, nursing: lupa, V.: Uxor, Iu.— Plur f. as subst: temptabunt pabula fetas, mothers of the flock, V.
    * * *
    I
    feta, fetum ADJ
    fertile; pregnant with; full of; having newly brought forth
    II III
    offspring, young

    Latin-English dictionary > fētus

  • 5 lupānar

        lupānar āris, n    [lupa], a house of ill-repute, Iu., Ct.
    * * *

    Latin-English dictionary > lupānar

  • 6 nūtriō

        nūtriō (nūtrībat, nūtrībant, for nūtriēbat, etc., V.), īvī, ītus, īre    [1 NA-], to suckle, nourish, feed, foster, bring up, rear: quos lupa nutrit, O.: ilignā nutritus glande, H.: taurus nutritus in herbā, Iu. — To nourish, support, maintain, foster: Pax Cererem nutrit, O.— To nourish, nurse, take care of, attend to: cura corporum nutriendorum, L.: damnum naturae in filio, L.—Fig., to nourish, cherish, support, cultivate, sustain, maintain: rite indoles Nutrita, H.: Impetus sacer qui vatum pectora nutrit, O.: ego nutriendae Graeciae datus, treat mildly, L.: ignīs foliis, feed, O.: pacem, Ta.
    * * *
    nutrire, nutrivi, nutritus V TRANS
    suckle. breast feed; nourish/feed/fuel, supply, build up; preserve, look after; rear/raise; foster/encourage; tend/treat (wound/sick person); deal gently with

    Latin-English dictionary > nūtriō

  • 7 rabidus

        rabidus adj.    [RAB-], raving, mad, rabid, enraged: tigres, V.: leones, H.: lupa, O.: ut rabida ora quierunt, inspired, V.: mores, ungoverned, O.: lingua, Pr.: furor animi, Ct.
    * * *
    rabida, rabidum ADJ
    mad, raging, frenzied, wild

    Latin-English dictionary > rabidus

  • 8 rāvus

        rāvus adj.,    gray-yellow, gray, tawny: mare: lupa, H.
    * * *
    rava, ravum ADJ
    grayish, tawny

    Latin-English dictionary > rāvus

  • 9 fetus

    1.
    fētus ( foet-), a, um, adj. [Part., from ‡ FEO, whence also: fecundus, femina, fenus, felix], that is or was filled with young (syn.: gravidus, praegnans).
    I.
    Pregnant, breeding (mostly poet.).
    A.
    Lit.:

    lenta salix feto pecori,

    Verg. E. 3, 83; 1, 50:

    vulpes,

    Hor. C. 3, 27, 5.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of land, fruitful, productive:

    (terra) feta parit nitidas fruges, etc.,

    Lucr. 2, 994; cf.: terra feta frugibus et vario leguminum genere, * Cic. N. D. 2, 62, 156:

    loca palustribus ulvis,

    Ov. M. 14, 103:

    regio nec pomo nec uvis,

    id. P. 1, 7, 13; id. F. 1, 662.—Also of plants:

    palmites,

    Col. 3, 21, 3.—
    b.
    In gen., filled with any thing, full:

    machina armis,

    Verg. A. 2, 238:

    loca furentibus austris,

    id. ib. 1, 51:

    colla serpentis veneno,

    Sil. 17, 448.—
    B.
    Trop., full of. —With abl.:

    feta furore Megaera,

    Sil. 13, 592:

    praecordia bello,

    id. 17, 380:

    praecordia irā,

    id. 11, 203. —With gen.:

    fetas novales Martis,

    Claud. Bell. Get. 25;

    and in a Gr. construction: fetus Gradivo mentem,

    id. 10, 14.—
    II.
    That has brought forth, newly delivered: veniebant fetam amicae gratulatum, Varr. ap. Non. 312, 12:

    agiles et fetae (opp. tardiores et gravidae),

    Col. 7, 3 fin.:

    ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    lupa,

    Verg. A. 8, 630:

    ovis,

    id. E. 1, 50; Ov. F. 2, 413:

    qua feta jacebat uxor et infantes ludebant,

    Juv. 14, 167.— Absol.:

    insueta gravis temptabunt pabula fetas,

    Verg. E. 1, 49.
    2.
    fētus ( foet-), ūs ( heteroclit. abl. plur.: fetis, Att. ap. Non. 489, 6, v. in the foll.), m. [‡ feo, v. the preced. art.]..
    I.
    Abstr., a bringing forth, bearing, dropping, hatching of young (rare but class.):

    pater (Juppiter) curavit, uno ut fetu fieret,

    at one birth, Plaut. Am. 1, 2, 25:

    quarum (bestiarum) in fetu et in educatione laborem cum cernimus,

    Cic. Fin. 3, 19, 63:

    cornix inauspicatissima fetus tempore,

    Plin. 10, 12, 14, § 30:

    secundi fetus pecudes signari oportet,

    Col. 11, 2, 38.—
    B.
    Transf., of plants, a bearing, producing:

    quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur,

    Cic. Leg. 1, 8, 25:

    periti rerum adseverant, non ferre (Arabiam) tantum annuo fetu (casiae), quantum, etc.,

    Plin. 12, 18, 41, § 83. —
    II.
    Concr., young, offspring, progeny, brood (the predom. signif. of the word, in sing. and plur.; esp. freq. in poets; cf.:

    catulus, pullus, hinnus, hinnuleus): quae (bestiae) multiplices fetus procreant, ut sues, ut canes, his mammarum data est multitudo,

    Cic. N. D. 2, 51, 128:

    facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt,

    id. ib.:

    fetus ventri exsecti,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    cervae lactens fetus,

    a fawn, Ov. M. 6, 637:

    melliferarum apium,

    id. ib. 15, 382:

    ex die emptionis, et fetus pecorum et ancillarum partus ad emptorem pertinent,

    Paul. Sent. 2, 17, 7:

    quis (paveat), Germania quos horrida parturit Fetus?

    the German brood, Hor. C. 4, 5, 27.—So very rarely of human beings:

    si vitium factum esset, ut (mulier) concipere fetus non posset,

    Gell. 4, 2, 10.—
    2.
    Transf., of plants, fruit, produce:

    ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere,

    Cic. de Or. 2, 30, 131; cf.:

    nutriant fetus et aquae salubres Et Jovis aurae,

    Hor. Carm. Sec. 31:

    (arbores) crescunt ipsae fetuque gravantur,

    Lucr. 1, 253; cf. id. 1, 351: Cithaeron frondet viridantibus fetis, Att. ap. Non. 489, 6:

    arborei,

    Verg. G. 1, 55:

    mutatis requiescunt fetibus arva,

    id. ib. 1, 82;

    4, 231: silvae dant alios aliae fetus,

    id. ib. 2, 442:

    triticei,

    Ov. F. 1, 693: gravidi ( of grapes), id. M. 8, 294:

    nucis, i. e. surculus, auricomi,

    the golden-bough, id. Am. 6, 141; Verg. G. 2, 69:

    omnis fetus repressus exustusque flos,

    Cic. Brut. 4, 16.—Of veins of metals:

    atros fetus chalybis,

    Sil. 1, 230.—
    B.
    Trop.:

    nec ulla aetate uberior oratorum fetus fuit,

    progeny, growth, Cic. Brut. 49, 182:

    animi,

    production, id. Tusc. 5, 24, 68:

    dulces Musarum expromere fetus,

    Cat. 65, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fetus

  • 10 lupanar

    lŭpānar, āris, n. [lupa, II. A.], a house of ill-repute:

    qui in lupanari accubat,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 50:

    deprehensus in lupanari cum alienā uxore,

    Quint. 7, 3, 6:

    intrare,

    Juv. 6, 121:

    virorum, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 2.—As a term of reproach: O lutum, lupanar, aut si perditius potest quid esse,

    Cat. 42, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > lupanar

  • 11 lupanus

    lŭpānus, a, um, adj. [lupa], lewd:

    feminae,

    Commod. 59, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > lupanus

  • 12 lupor

    lŭpor, āri, v. dep. n. [lupa, II.], to associate with lewd women: cum meretrice per vias lupantur, Atta ap. Non. 133, 11 (Com. Rel. v. 3 Rib.):

    impune lupari,

    Lucil. ib. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > lupor

  • 13 Lupus

    1.
    lŭpus, i, m. [kindred with lukos; Sanscr. vrika, and our wolf], a wolf.
    I.
    Lit.:

    torva leaena lupum sequitur, lupus ipse capellam,

    Verg. E. 2, 63; Plin. 10, 63, 88, § 173; 8, 22, 34, § 80:

    Martialis lupus,

    sacred to Mars, Hor. C. 1, 17, 9; so,

    Martius,

    Verg. A. 9, 566: lupus femina for lupa, a she-wolf, Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 355 (Ann. v. 70 Vahl.); id. ap. Non. 378, 18 (ib. v. 73):

    lupus masculinum (est), quamquam Varro... lupum feminam dicit, Ennium Pictoremque Fabium secutus,

    Quint. 1, 6, 12.—According to the belief of the Romans, if a wolf saw a man before the latter saw him, the man became dumb: vox quoque Moerim Jam fugit ipsa;

    lupi Moerim videre priores,

    Verg. E. 9, 53; cf. Plin. 8, 22, 34, § 80.—Prov.: lupus in fabulā or sermone, said of the appearance of a person when he is spoken of; as we say in English, talk of the devil, and he appears:

    atque eccum tibi lupum in sermone,

    Plaut. Stich. 4, 1, 71; Ter. Ad. 4, 1, 21; Serv. Verg. E. 9, 54:

    de Varrone loquebamur: lupus in fabulā: venit enim ad me,

    Cic. Att. 13, 33, 4.—
    (β).
    Lupum auribus tenere, to have a wolf by the ears, to be unable to hold and afraid to let go, i. e. to be in a situation of doubt and difficulty, Ter. Phorm. 3, 2, 21; Suet. Tib. 25.—
    (γ).
    Hac urget lupus, hac canis angit, on this side the wolf, on that the dog, i. e. to be placed between two fires, Hor. S. 2, 2, 64.—
    (δ).
    Lupos apud oves custodes relinquere, Plaut. Ps. 1, 28:

    ovem lupo committere,

    to intrust sheep to a wolf, Ter. Eun. 5, 1, 16; cf.

    o praeclarum custodem ovium, ut aiunt, lupum!

    Cic. Phil. 3, 11, 27; cf.:

    plenum montano credis ovile lupo?

    Ov. A. A. 2, 363.—
    (ε).
    Lupo agnum eripere, of a difficult undertaking;

    as in English,

    to snatch the meat from a dog's mouth, Plaut. Poen. 3, 5, 31.—
    (ζ).
    Lupus observavit, dum dormitaret canes, of one who watches his opportunity to be unobserved, Plaut. Trin. 1, 2, 133.—
    (η).
    Ovīs ultro fugiat lupus, of a very improbable act, Verg. E. 8, 52.—
    (θ).
    Tantum curamus frigora, quantum numerum (ovium) lupus, i. e. do not care at all, as the wolf does not care whether the number of the sheep is right or not, Verg. E. 7, 51.—
    II.
    Transf.
    A.
    A voracious fish, the wolf-fish or pike, Hor. S. 2, 2, 31; Plin. 9, 54, 79, § 169; 9, 17, 28, § 61; Col. 8, 16; Mart. 13, 89; Macr. S. 2, 12 bis.—
    B.
    A kind of spider, Plin. 29, 4, 27, § 85; 11, 24, 28, § 80.—
    C.
    A bit armed with points like wolves' teeth (frena lupata):

    et placido duros (equus) accipit ore lupos,

    Ov. Tr. 4, 6, 3; Stat. Ach. 1, 281.—
    D.
    A hook with which things were hoisted:

    in alios lupi superne ferrei injecti,

    Liv. 28, 3, 7; Isid. Orig. 23, 15.—
    E.
    A small handsaw, Pall. 1, 43, 2.—
    F.
    The hop, a plant (Humulus lupulus), Plin. 21, 15, 50, § 86.
    2.
    Lŭpus, a surname in the gens Rutilia, e. g. P. Lutilius Lupus, a rhetorician in the time of Augustus; v. Rutilius; cf. Cic. N. D. 1, 23, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Lupus

  • 14 lupus

    1.
    lŭpus, i, m. [kindred with lukos; Sanscr. vrika, and our wolf], a wolf.
    I.
    Lit.:

    torva leaena lupum sequitur, lupus ipse capellam,

    Verg. E. 2, 63; Plin. 10, 63, 88, § 173; 8, 22, 34, § 80:

    Martialis lupus,

    sacred to Mars, Hor. C. 1, 17, 9; so,

    Martius,

    Verg. A. 9, 566: lupus femina for lupa, a she-wolf, Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 355 (Ann. v. 70 Vahl.); id. ap. Non. 378, 18 (ib. v. 73):

    lupus masculinum (est), quamquam Varro... lupum feminam dicit, Ennium Pictoremque Fabium secutus,

    Quint. 1, 6, 12.—According to the belief of the Romans, if a wolf saw a man before the latter saw him, the man became dumb: vox quoque Moerim Jam fugit ipsa;

    lupi Moerim videre priores,

    Verg. E. 9, 53; cf. Plin. 8, 22, 34, § 80.—Prov.: lupus in fabulā or sermone, said of the appearance of a person when he is spoken of; as we say in English, talk of the devil, and he appears:

    atque eccum tibi lupum in sermone,

    Plaut. Stich. 4, 1, 71; Ter. Ad. 4, 1, 21; Serv. Verg. E. 9, 54:

    de Varrone loquebamur: lupus in fabulā: venit enim ad me,

    Cic. Att. 13, 33, 4.—
    (β).
    Lupum auribus tenere, to have a wolf by the ears, to be unable to hold and afraid to let go, i. e. to be in a situation of doubt and difficulty, Ter. Phorm. 3, 2, 21; Suet. Tib. 25.—
    (γ).
    Hac urget lupus, hac canis angit, on this side the wolf, on that the dog, i. e. to be placed between two fires, Hor. S. 2, 2, 64.—
    (δ).
    Lupos apud oves custodes relinquere, Plaut. Ps. 1, 28:

    ovem lupo committere,

    to intrust sheep to a wolf, Ter. Eun. 5, 1, 16; cf.

    o praeclarum custodem ovium, ut aiunt, lupum!

    Cic. Phil. 3, 11, 27; cf.:

    plenum montano credis ovile lupo?

    Ov. A. A. 2, 363.—
    (ε).
    Lupo agnum eripere, of a difficult undertaking;

    as in English,

    to snatch the meat from a dog's mouth, Plaut. Poen. 3, 5, 31.—
    (ζ).
    Lupus observavit, dum dormitaret canes, of one who watches his opportunity to be unobserved, Plaut. Trin. 1, 2, 133.—
    (η).
    Ovīs ultro fugiat lupus, of a very improbable act, Verg. E. 8, 52.—
    (θ).
    Tantum curamus frigora, quantum numerum (ovium) lupus, i. e. do not care at all, as the wolf does not care whether the number of the sheep is right or not, Verg. E. 7, 51.—
    II.
    Transf.
    A.
    A voracious fish, the wolf-fish or pike, Hor. S. 2, 2, 31; Plin. 9, 54, 79, § 169; 9, 17, 28, § 61; Col. 8, 16; Mart. 13, 89; Macr. S. 2, 12 bis.—
    B.
    A kind of spider, Plin. 29, 4, 27, § 85; 11, 24, 28, § 80.—
    C.
    A bit armed with points like wolves' teeth (frena lupata):

    et placido duros (equus) accipit ore lupos,

    Ov. Tr. 4, 6, 3; Stat. Ach. 1, 281.—
    D.
    A hook with which things were hoisted:

    in alios lupi superne ferrei injecti,

    Liv. 28, 3, 7; Isid. Orig. 23, 15.—
    E.
    A small handsaw, Pall. 1, 43, 2.—
    F.
    The hop, a plant (Humulus lupulus), Plin. 21, 15, 50, § 86.
    2.
    Lŭpus, a surname in the gens Rutilia, e. g. P. Lutilius Lupus, a rhetorician in the time of Augustus; v. Rutilius; cf. Cic. N. D. 1, 23, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > lupus

  • 15 mitra

    mī̆tra, ae, f., = mitra.
    I.
    A headband, coif, turban of the Asiatics;

    in Greece and Rome worn only by women, except occasionally by effeminate young men: P. Clodius a crocotā, a mitrā... est factus repente popularis,

    Cic. Har. Resp. 21, 44; Plin. 35, 9, 35, § 58:

    picta lupa barbara mitra,

    Juv. 3, 66. Also worn by Bacchus, Prop. 4, 2, 31.—
    II.
    A rope (late Lat.), Tert. Carm. de Jona et Ninive, 42; cf. Isid. 19, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > mitra

  • 16 nutrio

    nūtrĭo, īvi and ii, ītum (contr. form, nutrīmus for nutrivimus, Nemes. Ecl. 3, 26:

    nutribat for nutriebat,

    Verg. A. 11, 572; Sil. 16, 29; so,

    nutribant,

    Verg. A. 7, 485: nutribo for nutriam, Rhemn. Palaem. 1383; Cledon. 1914.—In the dep. form, nutritor for nutrito, Verg. G. 2, 425; cf. Prisc. p. 798 P.), 4, v. a. [Sanscr. root snu-, flow; Gr. neô (sneWô), swim; cf. nurus], to suckle, nourish, feed, foster, bring up, rear (syn. alere; not in Cic., but v. nutrix and nutrimentum).
    I.
    Lit.:

    quos lupa nutrit,

    Ov. F. 2, 415:

    nutritus lacte ferino,

    id. Tr. 3, 11, 3:

    ilignā nutritus glande,

    Hor. S. 2, 4, 40:

    balaenae mammis nutriunt fetus,

    Plin. 11, 40, 95, § 235:

    serpente ciconia pullos Nutrit,

    Juv. 14, 75: taurus nutritus in herbā, id. 12, 12.—
    B.
    Transf., to nourish, support, maintain, foster.—Of plants:

    terra herbas Nutrit,

    Ov. R. Am. 45:

    myrtos roscido umore nutrire,

    Cat. 61, 25:

    nutriri cinere vult ruta,

    Plin. 19, 8, 45, § 156:

    fruges humo nutriente,

    Curt. 8, 10, 8; Petr. 120:

    Pax Cererem nutrit,

    Ov. F. 1, 704.— Poet.:

    Edonis nutritum missile ventis,

    a shaft taken from a tree toughened by storms, Val. Fl. 6, 340.—
    2.
    To nourish, nurse, take care of, attend to the body:

    cura corporum nutriendorum,

    Liv. 4, 52:

    aegrum nutrire per eos cibos, quos, etc.,

    Cels. 3, 23:

    vires,

    id. ib.:

    ulcus,

    to heal, id. 5, 26:

    damnum naturae in filio,

    Liv. 7, 4:

    morbos,

    Cels. 6, 6:

    capillum,

    Plin. 22, 22, 39, § 82: comam, Hier. in Amos, 8, 9 sq.; Vulg. 1 Cor. 11, 14 sq.:

    cutem, mulierum in facie incorruptam,

    Plin. 21, 21, 91, § 159.—
    3.
    Nutrire vinum, to mix wine with spices, in order that it may keep, Col. 12, 30, 1:

    nutritum vinum,

    id. 12, 21, 3.—
    4.
    In gen., to preserve:

    nutriuntur optime (mensae citreae) splendescuntque, manu siccā fricatae,

    Plin. 13, 15, 30, § 99.—
    II.
    Trop., to nourish, cherish, support, cultivate, sustain:

    indoles Nutrita faustis sub penetralibus,

    Hor. C. 4, 4, 25:

    amorem,

    Ov. A. A. 3, 579:

    pascere ac nutrire furorem (al. favorem),

    Sil. 7, 497:

    impetus ille sacer qui vatum pectora nutrit,

    Ov. P. 4, 2, 25:

    carmen,

    id. ib. 3, 4, 26:

    artes bonas, praecipue studia litterarum,

    Aur. Vict. Epit. 41, 14:

    nummi, quos hic quincunce modesto nutrieras,

    Pers. 5, 149:

    Graeciam,

    i. e. to treat mildly, Liv. 36, 35.—Of fire, to feed:

    gnes suscitat foliisque nutrit,

    Ov. M. 8, 643; 6, 493:

    graves simultates, quas Mucianus callide nutriebat,

    Tac. H. 3, 53 fin.:

    nimiam ac marcentem diu pacem,

    id. G. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > nutrio

  • 17 prostituo

    prō-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].
    I.
    To place before or in front, Arn. 5, 177. —
    II.
    To expose publicly to prostitution, to prostitute:

    cras populo prostituam vos,

    Plaut. Ps. 1, 2, 45; Sen. Contr. 1, 2:

    quae (meretrix) sese toto corpore prostituit,

    Cat. 110, 8:

    pudicitiam suam,

    Suet. Ner. 29; Lact. 3, 21, 6:

    formam,

    Petr. 126:

    faciem suam lucro,

    Ov. Am. 1, 10, 42:

    corpora libidinibus,

    Lact. 5, 9, 16; 1, 20, 15:

    virgines,

    Just. 21, 3, 2.—
    B.
    Transf.: famam alicujus, to prostitute, dishonor, sully, Cato ap. Gell. 17, 13, 4:

    ingrato vocem foro,

    Ov. Am. 1, 15, 5.—Hence, prōstĭtūtus, a, um, P. a., exposed publicly, prostituted:

    infans,

    Mart. 9, 7, 7 P.— Sup.:

    prostitutissima lupa Larentina,

    Tert. Apol. 25.— Subst.: prōstĭtūta, ae, f., a harlot, prostitute, Plin. 30, 1, 5, § 15; 10, 63, 83, § 172; Sen. Ben. 7, 4, 7 sq.; Suet. Calig. 36; 40; Lact. 1, 10, 15; 3, 22, 8; Vulg. Baruch, 6, 10.—
    B.
    Trop., unchaste:

    sermones prostituti ac theatrales,

    Sid. Ep. 3, 13 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > prostituo

  • 18 prostituta

    prō-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].
    I.
    To place before or in front, Arn. 5, 177. —
    II.
    To expose publicly to prostitution, to prostitute:

    cras populo prostituam vos,

    Plaut. Ps. 1, 2, 45; Sen. Contr. 1, 2:

    quae (meretrix) sese toto corpore prostituit,

    Cat. 110, 8:

    pudicitiam suam,

    Suet. Ner. 29; Lact. 3, 21, 6:

    formam,

    Petr. 126:

    faciem suam lucro,

    Ov. Am. 1, 10, 42:

    corpora libidinibus,

    Lact. 5, 9, 16; 1, 20, 15:

    virgines,

    Just. 21, 3, 2.—
    B.
    Transf.: famam alicujus, to prostitute, dishonor, sully, Cato ap. Gell. 17, 13, 4:

    ingrato vocem foro,

    Ov. Am. 1, 15, 5.—Hence, prōstĭtūtus, a, um, P. a., exposed publicly, prostituted:

    infans,

    Mart. 9, 7, 7 P.— Sup.:

    prostitutissima lupa Larentina,

    Tert. Apol. 25.— Subst.: prōstĭtūta, ae, f., a harlot, prostitute, Plin. 30, 1, 5, § 15; 10, 63, 83, § 172; Sen. Ben. 7, 4, 7 sq.; Suet. Calig. 36; 40; Lact. 1, 10, 15; 3, 22, 8; Vulg. Baruch, 6, 10.—
    B.
    Trop., unchaste:

    sermones prostituti ac theatrales,

    Sid. Ep. 3, 13 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > prostituta

  • 19 rabidus

    răbĭdus, a, um, adj. [1. rabo], raving, furious, enraged, savage, fierce, mad, rabid (as adj. mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.:

    furens, furiosus, insanus): canes,

    Lucr. 5, 892; Plin. 29, 5, 32, § 98; Sen. Ira, 1, 1, 6; 1, 15, 2; 3, 30, 1; id. Ep. 99, 24:

    catuli,

    Sil. 10, 127:

    corpus (Canis),

    Cic. Arat. 110:

    tigres,

    Verg. G. 2, 151; cf.

    leones,

    Lucr. 4, 712; Hor. A. P. 393:

    lupa, Ov A. A. 3, 8: bimembres,

    id. M. 12, 494:

    alios age incitatos, alios age rabidos,

    Cat. 63, 93:

    non impulsus et rabidus,

    Sen. Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of things:

    Pelorum (on account of the neighboring Scylla),

    Luc. 6, 66 Cort. N. cr.:

    lingua,

    Prop. 3, 8 (4, 7), 11; cf.

    murmur,

    Val. Fl. 4, 239:

    ut rabida ora quierunt,

    Verg. A. 6, 102; cf. id. ib. 6, 80:

    aspectus (draconis),

    Auct. Her. 4, 49, 62:

    certamen,

    Sil. 16, 410; cf.

    arma,

    id. 7, 253:

    fames (Cerberi),

    Verg. A. 6, 421; cf.:

    sitis (Tantali),

    Sen. Herc. Oet. 1077:

    rabies,

    Cat. 63, 44.—
    III.
    Trop., impulsive, passionate, impetuous:

    impulsus et rabidus,

    Sen. Ira, 1, 12, 5:

    adfectus,

    id. ib. 3, 16, 2:

    furor animi,

    Cat. 63, 38:

    mores,

    Ov. A. A. 3, 501:

    rabida et jurgiosa facundia,

    Gell. 19, 9, 7.— Adv.: răbĭ-dē, ravingly, madly, furiously, rabidly:

    omnia rabide appetentem,

    Cic. Tusc. 5, 6, 16. — Comp.:

    raptari,

    Aug. Mor. Manich. 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > rabidus

  • 20 ravus

    1.
    rāvus, a, um, adj. [root ru-; Sanscr. aru-, to bellow; Lat. rudens, etc.; cf. raucus], hoarse: rava vox rauca et parum liquida, proxime canum latratum sonans, Paul. ex Fest. p. 283 Müll. So in only a single (post-class.) example:

    ciere ravos Cantus,

    Sid. Ep. 8, 11 in carm. fin.
    2.
    rāvus, a, um, adj. [for hravus, ghrav-us; root in Sanscr. gar-an; Gr. gerôn, senex; cf.: gêras, graus; O. H. Germ. grā; Engl. gray], gray-yellow, gray, tawny (rare but class.): ravi coloris appellantur, qui sunt inter flavos et caesios, Paul. ex Fest. p. 272 Müll.. (mare illud) nobismet ipsis modo caeruleum videbatur, mane ravum, Cic. Ac. 2, 33, 105 Goer. N. cr. (cited in Non. 164, 14):

    fulix, id. poët. Div. 1, 8, 14 (al. cana): lupa,

    Hor. C. 3, 27, 3. Said severai times of the eyes, Varr. R. R. 2, 2, 4; 9, 3; cf.:

    orbes ravi coloris,

    Plin. 11, 37, 55, § 148.

    Lewis & Short latin dictionary > ravus

См. также в других словарях:

  • lupă — LÚPĂ, lupe, s.f. 1. Instrument optic alcătuit dintr o lentilă convergentă sau dintr un ansamblu convergent de lentile care, fiind aşezate în faţa unui obiect, dau o imagine mărită a acestuia. 2. (În siderurgie) Bucată de oţel buretos amestecat cu …   Dicționar Român

  • lupa — sustantivo femenino 1. Lente de aumento generalmente unida a un mango: Los detectives de los cuentos infantiles siempre llevan una lupa para examinar las huellas. Frases y locuciones 1. mirar con lupa Examinar (una persona) una cosa con mucha… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • lupa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. lupapie {{/stl 8}}{{stl 7}} przyrząd optyczny służący do obserwacji małych przedmiotów z niedużej odległości, złożony z soczewki skupiającej (lub układu soczewek) w oprawie, tworzący obraz nieodwrócony i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lupa — s.f. [lat. lŭpa ]. 1. [la femmina del lupo]. 2. (fig., non com.) a. [donna che esercita la prostituzione o che è giudicata simile alle prostitute, anche come epiteto ingiurioso] ▶◀ (volg.) bagascia, (eufem., non com.) baiadera, (volg.) baldracca …   Enciclopedia Italiana

  • lupa — olla pois koulusta, vapaapäivä Koska teil on seuraava lupa? …   Suomen slangisanakirjaa

  • lupa — lupà dkt. Erkùtę gãlima įžiūrėti ti̇̀k su lupà …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • lupa — (Del fr. loupe). f. Lente de aumento, generalmente con un mango. lupa binocular. f. Instrumento óptico formado por dos lupas simples que produce impresión de relieve por superposición de las dos imágenes …   Diccionario de la lengua española

  • Lupa — (lat.), 1) Wölfin; 2) ausschweifende Frau …   Pierer's Universal-Lexikon

  • lupa — 1. lente de aumento montada en un soporte para la cabeza, que se emplea para examinar los ojos. 2. lente circular dotada de luz montada sobre un pie portátil que se emplea en la exploración minuciosa de detalles a diferentes niveles (ocula …   Diccionario médico

  • lupa — s. f. 1. Lente biconvexa do microscópio simples. 2. Lente de aumento. 3.  [Veterinária] Tumor no joelho do animal. 4. Uma das formas de içar os escaleres nos turcos. 5.  [Zoologia] Gênero de caranguejos …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • lupa — statusas T sritis Standartizacija ir metrologija apibrėžtis Optinis įtaisas mažiems daiktams įžiūrėti, stebėti ir matuoti. atitikmenys: angl. loupe; magnifying glass; magnifying lens vok. Lupe, f; Vergrößerungslinse, f rus. лупа, f pranc. loupe,… …   Penkiakalbis aiškinamasis metrologijos terminų žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»