-
1 luēs
luēs is, f [1 LV-], a plague, pestilence, infection: dira, O.: lues et letifer annus, V.— A spreading evil, calamity: asperrima in Sardianos (of an earthquake), Ta.: belli immensa, Ta.—As a term of abuse, a plague, pest: haec lues impura.* * *plague, pestilence; scourge, affliction -
2 lues
1.lŭes, is (nom. lŭis, Prud. Hamart. 250; id. Psych. 508; old acc. lueruem, i. e. luerem for luem, Carm. Fratr. Arv.), f. [akin to loimos; Sanscr. root lū, to cut; cf. lutêr, lutron, solvo], a plague, pestilence.I.Lit., Carm. Fratr. Arv.:II.dira lues quondam Latias vitiaverat auras,
Ov. M. 15, 626:lues et pestifer annus,
Verg. A. 3, 139; Mart. 1, 79, 2; Luc. 2, 199; Licin. Macer. ap. Non. 52, 10.—Transf.A.Any spreading evil, common calamity or misfortune; of war:B.immensa belli lues,
Tac. H. 3, 15;of an earthquake,
id. A. 2, 47;of a tempest,
Sen. Hippol. 1117.—As a term of abuse, of whatever has a blighting influence, a plague, pest, Cic. Harusp. Resp. 12:C.saeva Thebarum lues,
i. e. the Sphinx, Sen. Phoen. 131:illa horrida lues,
of Hannibal, Sil. 10, 603:dira illa lues,
id. 16, 622:pellere saevam Quondam fata luem dederunt Aquilone creatis,
i. e. the Harpies, Val. Fl. 4, 431. —Decay, corruption:2.morum,
Plin. 29, 1, 8, § 27.lŭes, is, f. [cf. luô], that which is not bound; hence, fluid, water not frozen:paulo ante lues, jam considenda jacebat,
Petr. 123. -
3 lues
plague, pestilence, calamity. -
4 immeritus (in-m-)
immeritus (in-m-) adj., undeserving, guiltless, innocent, without fault: Delicta maiorum immeritus lues, H.: gens, V.: paries, H.: inmeriti ultor parentis, O.: immeriti mori, who deserve not to die, H.—Undeserved, unmerited: laudes, L.: immeritā ope, O. -
5 implicō (in-pl-)
implicō (in-pl-) āvī or uī, ātus or itus, āre, to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp: incertos orbīs, V.: quam flumine curvo Implicuit Cephisos, O.: comam laevā, grasped, V.: pedes, V.: inter se acies, V.: aciem, S.: (lues) ossibus implicat ignem, V.: bracchia collo, O.: Canidia brevibus implicata viperis Crines, H.—Fig., to attach closely, connect intimately, unite, associate, join (only pass. or with se): qui nostris familiaritatibus implicantur: implicata inscientiā impudentia est: implicatus amicitiis: haec ratio pecuniarum implicata est cum illis pecuniis, etc.—To entangle, implicate, involve, envelop, embarrass, engage: di vim suam hominum naturis implicant: alienis (rebus) nimis implicari: ipse tuā defensione implicabere: nisi irae implicaverint animos vestros, confounded, L.: tanti errores implicant temporum (sc. scriptorem), such confused chronology, L.: multis officiis implicatum tenere: quae quattuor inter se conligata atque implicata: eripere atris Litibus implicitum, H.— P. perf., in the phrase: implicitus morbo or in morbum, sick, disabled by sickness: morbo implicitum exercitum tenere, L.: graviore morbo implicitus, Cs.: implicitus in morbum, N. -
6 per-temptō (-tentō)
per-temptō (-tentō) āvī, ātus, āre, to prove thoroughly, test, put to test: vos, T.: rem, weigh well: nobilium adulescentium animos, L.: pugionem, Ta.—To try severely, affect deeply, overwhelm: dum lues pertemptat sensūs, V.: pertemptant gaudia pectus, V. -
7 tābidus
tābidus adj. [tabes], wasting away, melting, decaying: in tabidā nive volutari, L.: mens mea tabida facta, O.— Wasting, consuming, corrupting, infectious: lues, V.: vetustas, O.* * *tabida, tabidum ADJwasting away, emaciated, putrefying, rotten; accompanied by wasting -
8 vitiō
vitiō āvī, ātus, āre [vitium], to make faulty, injure, spoil, mar, taint, corrupt, infect, vitiate, defile: lues vitiaverat auras, O.: amnem salibus, O.: facies longis vitiabitur annis, O.: vina, H.: virginem, to violate, T.—Fig., to corrupt, falsify, nullify, void: comitiorum significationes sunt vitiatae, falsified: senatūs consulta arbitrio consulum vitiabantur, L.: censum impedire diebus vitiandis, i. e. by declaring void the appointment of a day: Pectora limo malorum, O.* * *vitiare, vitiavi, vitiatus Vmake faulty, spoil, damage; vitiate -
9 feficius
-
10 adscribo
a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).I.In gen.A.Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.a.Absol.:b.non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 35:illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,
id. Div. 1, 16, 29.—With dat.:c.Terentia salutem tibi plurimam adscribit,
Cic. Att. 1, 5 fin.:coheredem sibi libertum ejus adscriptum,
Suet. Vit. 14.—With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):B.antiquior dies in tuis adscripta litteris,
id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:in alterā epistulā diem non adscribis,
do not add the date, id. Att. 3, 23:nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,
Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,
Cic. Verr. 2, 3, 66:non credo ascripturum esse magno,
id. Agr. 2, 20:novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,
Phaedr. 5, prol. 6:tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,
Suet. Aug. 12 fin.:ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,
id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—Trop.1.To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:2.hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,
Cic. Inv. 1, 49:panaces diis inventoribus adscriptum,
Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),
id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:nomini meo adscribatur victoria,
Vulg. 2 Reg. 12, 28.—To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:3.eidem (servo) adscripsisse legatum,
bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,
Phaedr. 4, 11, 8.—Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:II.qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,
Phaedr. 4, 3, 6.—A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):B.ascribi se in eam civitatem voluit,
to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,
id. ib.:urbanae militiae adscribebatur,
Tac. H. 2, 94:adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,
Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:colonos Venusiam adscripserunt,
Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,
Suet. Ner. 9;so also of ambassadors,
Phaedr. 4, 17, 16.—Trop.1.To reckon or number in a class, include among:2.adscripsit Liber Satyris poëtas,
Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,
id. C. 3, 3, 35:nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,
Tac. G. 46:aliquem antiquis temporibus,
id. Or. 17.—To add or join to:ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,
Cic. de Or. 2, 66, 264:admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,
id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:tu vero ascribe me in talem numerum,
id. Phil. 2, 13:suae alicujus sententiam,
id. Opt. Gen. 6:unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,
id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:Jovi aquila adscribitur,
is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18. -
11 ascribo
a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).I.In gen.A.Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.a.Absol.:b.non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 35:illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,
id. Div. 1, 16, 29.—With dat.:c.Terentia salutem tibi plurimam adscribit,
Cic. Att. 1, 5 fin.:coheredem sibi libertum ejus adscriptum,
Suet. Vit. 14.—With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):B.antiquior dies in tuis adscripta litteris,
id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:in alterā epistulā diem non adscribis,
do not add the date, id. Att. 3, 23:nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,
Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,
Cic. Verr. 2, 3, 66:non credo ascripturum esse magno,
id. Agr. 2, 20:novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,
Phaedr. 5, prol. 6:tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,
Suet. Aug. 12 fin.:ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,
id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—Trop.1.To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:2.hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,
Cic. Inv. 1, 49:panaces diis inventoribus adscriptum,
Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),
id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:nomini meo adscribatur victoria,
Vulg. 2 Reg. 12, 28.—To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:3.eidem (servo) adscripsisse legatum,
bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,
Phaedr. 4, 11, 8.—Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:II.qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,
Phaedr. 4, 3, 6.—A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):B.ascribi se in eam civitatem voluit,
to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,
id. ib.:urbanae militiae adscribebatur,
Tac. H. 2, 94:adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,
Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:colonos Venusiam adscripserunt,
Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,
Suet. Ner. 9;so also of ambassadors,
Phaedr. 4, 17, 16.—Trop.1.To reckon or number in a class, include among:2.adscripsit Liber Satyris poëtas,
Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,
id. C. 3, 3, 35:nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,
Tac. G. 46:aliquem antiquis temporibus,
id. Or. 17.—To add or join to:ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,
Cic. de Or. 2, 66, 264:admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,
id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:tu vero ascribe me in talem numerum,
id. Phil. 2, 13:suae alicujus sententiam,
id. Opt. Gen. 6:unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,
id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:Jovi aquila adscribitur,
is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18. -
12 deificus
II.Consecrated, sacred, lues ( = Gr. hê hiera nosos), epilepsy, Cael. Aur. Acut. 2, 30, 162. -
13 immeritus
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
14 implico
implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).I.Lit.:II.involvulus in pampini folio se,
Plaut. Cist. 4, 2, 64:ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,
Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,
Verg. A. 12, 743:dextrae se parvus Iulus Implicuit,
id. ib. 2, 724; cf.:implicuit materno bracchia collo,
Ov. M. 1, 762:implicuitque suos circum mea colla lacertos,
id. Am. 2, 18, 9:implicuitque comam laevā,
grasped, Verg. A. 2, 552:sertis comas,
Tib. 3, 6, 64:crinem auro,
Verg. A. 4, 148:frondenti tempora ramo,
id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,
Verg. A. 11, 752:effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,
id. ib. 10, 894:congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,
id. ib. 11, 632:implicare ac perturbare aciem,
Sall. J. 59, 3:(lues) ossibus implicat ignem,
Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,
Caes. B. G. 7, 73, 4:Canidia brevibus implicata viperis Crines,
Hor. Epod. 5, 15:folium implicatum,
Plin. 21, 17, 65, § 105:intestinum implicatum,
id. 11, 4, 3, § 9:impliciti laqueis,
Ov. A. A. 2, 580:Cerberos implicitis angue minante comis,
id. H. 9, 94:implicitamque sinu absstulit,
id. A. A. 1, 561:impliciti Peleus rapit oscula nati,
held in his arms, Val. Fl. 1, 264.Trop.A.In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:B.di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,
Cic. Div. 1, 36, 79:contrahendis negotiis implicari,
id. Off. 2, 11, 40:alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,
id. Lael. 13, 45:implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,
id. Off. 1, 32, 117:implicari negotio,
id. Leg. 1, 3:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:bello,
Verg. A. 11, 109:eum primo incertis implicantes responsis,
Liv. 27, 43, 3:nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,
perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,
are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,
Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,
Cic. Ac. 1, 3, 11:Deus nullis occupationibus est implicatus,
id. N. D. 1, 19, 51; cf.:implicatus molestis negotiis et operosis,
id. ib. 1, 20, 52:animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,
id. Tusc. 5, 1, 3:Agrippina morbo corporis implicata,
Tac. A. 4, 53:inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,
Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,
id. Or. 56, 187:(voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,
id. Leg. 1, 17, 47:quae quatuor inter se colligata atque implicata,
id. Off. 1, 5, 15:natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,
id. Rosc. Am. 30, 85;and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,
Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:ubi se quisque videbat Implicitum morbo,
Lucr. 6, 1232:graviore morbo implicitus,
Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:implicitus in morbum,
Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:implicitus suspicionibus,
Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:implicitus terrore,
Luc. 3, 432:litibus implicitus,
Hor. A. P. 424:implicitam sinu abstulit,
Ov. A. A. 1, 562:(vinum) jam sanos implicitos facit,
Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:1.(homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,
Cic. Fin. 2, 14, 45:omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,
id. Balb. 27, 60:(L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,
id. Brut. 47, 174:quibus applicari expediet, non implicari,
Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,
Cic. Fam. 6, 12, 2:implicatus amicitiis,
id. Att. 1, 19, 8:familiaritate,
id. Pis. 29, 70:implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,
id. Lael. 22, 85. —Hence,implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:2.nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,
Cic. Fin. 3, 1, 3:reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,
id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med. — Comp.:implicatior ad loquendum,
Amm. 26, 6, 18. — Sup.:obscurissima et implicatissima quaestio,
Gell. 6, 2, 15:ista tortuosissima et implicatissima nodositas,
Aug. Conf. 2, 10 init. —im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,
Cic. Inv. 2, 23, 69. -
15 incentive
I.Lit.: tibia, the treble flute (opp. succentive, that plays the accompaniment), Varr. R. R. 1, 2, 15.—B.Transf., superior:II. B.vita pastorum (opp. succentiva vita agricolarum),
Varr. R. R. 1, 2, 16.—Subst.: incentīvum, i, n., an incentive:peccaminis,
Prud. Apoth. 929:vitiorum,
Hier. Ep. 52, 3.— Adv.: incen-tīvē, Ven. Fort. Vit. Leob. 10. -
16 incentivum
I.Lit.: tibia, the treble flute (opp. succentive, that plays the accompaniment), Varr. R. R. 1, 2, 15.—B.Transf., superior:II. B.vita pastorum (opp. succentiva vita agricolarum),
Varr. R. R. 1, 2, 16.—Subst.: incentīvum, i, n., an incentive:peccaminis,
Prud. Apoth. 929:vitiorum,
Hier. Ep. 52, 3.— Adv.: incen-tīvē, Ven. Fort. Vit. Leob. 10. -
17 incentivus
I.Lit.: tibia, the treble flute (opp. succentive, that plays the accompaniment), Varr. R. R. 1, 2, 15.—B.Transf., superior:II. B.vita pastorum (opp. succentiva vita agricolarum),
Varr. R. R. 1, 2, 16.—Subst.: incentīvum, i, n., an incentive:peccaminis,
Prud. Apoth. 929:vitiorum,
Hier. Ep. 52, 3.— Adv.: incen-tīvē, Ven. Fort. Vit. Leob. 10. -
18 inmerito
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
19 inmeritum
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
20 inmeritus
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
lues — LÚES, s.n. (med.) Sifilis. – Din germ. Lues. Trimis de jupin mitrache, 20.04.2002. Sursa: DEX 98 LÚES s. v. sifilis. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime lúes s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa … Dicționar Român
Lues — Lu es, n. [L.] (Med.) 1. Disease, especially of a contagious kind. [archaic] [1913 Webster] 2. syphilis; called also {Lues venerea}. [1913 Webster +PJC] {Lues venerea}, syphilis; called also simply {lues}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
lues — Lu es, n. [L.] (Med.) 1. Disease, especially of a contagious kind. [archaic] [1913 Webster] 2. syphilis; called also {Lues venerea}. [1913 Webster +PJC] {Lues venerea}, syphilis; called also simply {lues}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
lúes — f. parasit. Sífilis. Medical Dictionary. 2011. lúes Véase sífilis … Diccionario médico
luès — [lɥɛs] n. m. ÉTYM. D. i. (XXe); lat. lues « maladie contagieuse ». → Luétine, luétique. ❖ ♦ Didact. (méd.). Syphilis … Encyclopédie Universelle
lues — lùes m DEFINICIJA pat., v. sifilis ETIMOLOGIJA nlat. lues ← lat.: pomor, kuga … Hrvatski jezični portal
lúes — (Del lat. lues, der. de luĕre, desatar, expiar). f. Med. sífilis … Diccionario de la lengua española
Lues — (lat.), Krankheit, bes. ansteckende, od. epidemische Seuche. L. venerĕa, die Syphilis … Pierer's Universal-Lexikon
Luës — (lat.), Seuche, besonders epidemische, auch Viehseuche; von den Ärzten oft, um das bekannte Wort Syphilis zu vermeiden, für diese gebraucht. L. divina, soviel wie Epilepsie; luëtisch, syphilitisch etc … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Luës — (lat.), Seuche; auch s.v.w. Syphilis … Kleines Konversations-Lexikon
lùes — m pat., {{c=1}}v. {{ref}}sifilis{{/ref}} … Veliki rječnik hrvatskoga jezika