krytykę

См. также в других словарях:

• odpowiedź — ż V, DCMs. odpowiedźedzi; lm MD. odpowiedźedzi 1. «ustna lub pisemna reakcja na pytanie lub zwrot skierowany do kogoś; replika na krytykę, zarzuty» Odpowiedź listowna, pisemna, na piśmie, telegraficzna. Odpowiedź negatywna, pozytywna. Krótka,… …   Słownik języka polskiego

• kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 …   Słownik frazeologiczny

• sztych — 1. łow. Wyjść, iść na sztych «o zwierzynie: wyjść, iść prosto na myśliwego, na linię strzału»: Do zająca uciekającego należy strzelać mierząc w słuchy, do idącego zaś na sztych (na myśliwego) – tuż przed przednie skoki. S. Godlewski, Vademecum. 2 …   Słownik frazeologiczny

• bergsonizm — m IV, D. u, Ms. bergsonizmzmie, blm filoz. «doktryna filozoficzna głosząca krytykę poznania intelektualnego i analitycznego, a zalecająca poznanie intuicyjne» ‹od nazwiska› …   Słownik języka polskiego

• demokracja — ż I, DCMs. demokracjacji; lm D. demokracjacji (demokracjacyj) 1. «forma rządów, w której władzę sprawuje lud bezpośrednio lub przez swoich przedstawicieli; władza ludu; ludowładztwo» Głosić idee demokracji. 2. «forma ustroju państwa, w którym… …   Słownik języka polskiego

• diatryba — ż IV, CMs. diatrybabie; lm D. diatrybayb lit. «napastliwy utwór literacki wyrażający krytykę lub protest, zbliżony do pamfletu; przemówienie odznaczające się gwałtownym, napastliwym tonem» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• odciąć — dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, odciąćciął, odciąćcięła, odciąćcięli, odciąćcięty odcinać ndk I, odciąćam, odciąćasz, odciąćają, odciąćaj, odciąćał, odciąćany 1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem» Odciąć gałąź. Odciąć… …   Słownik języka polskiego

• odważyć się — dk VIb, odważyć siężę się, odważyć siężysz się, odważyć sięważ się, odważyć siężył się rzad. odważać się ndk I, odważyć sięam się, odważyć sięasz się, odważyć sięają się, odważyć sięaj się, odważyć sięał się «zdobyć się na odwagę, ośmielić się,… …   Słownik języka polskiego

• odwet — m IV, D. u, Ms. odwetwecie, blm 1. «odwzajemnienie złem za zło, odpłacenie tym samym, oddanie wet za wet; zemsta» Odwet za upokorzenie, za doznane krzywdy, za klęskę. Chęć, żądza odwetu. ◊ Wziąć, brać na kimś odwet «pomścić się, mścić się na kimś …   Słownik języka polskiego

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• uziemić — dk VIa, uziemićmię, uziemićmisz, uziem, uziemićmił, uziemićmiony uziemiać ndk I, uziemićam, uziemićasz, uziemićają, uziemićaj, uziemićał, uziemićany «połączyć części urządzenia elektrycznego z ziemią za pomocą przewodu zakończonego elementem… …   Słownik języka polskiego