-
1 schneiden
schneiden ( schneidet, schnitt, geschnitten) vt ( zerteilen) <po>ciąć, <po>krajać, <po>kroić, <po>rżnąć; ( abtrennen) odcinać <- ciąć>, odkrawać, odkrajać <- kroić>; ( kürzen, stutzen) obcinać <- ciąć>, przycinać <- ciąć>; Haar, Rasen a <o>strzyc; ( verletzen) zacinać <- ciąć>; →LINK="ausschneiden" ausschneiden,LINK="mähen" mähen; fig Kurve, Ball ścinać < ściąć>;vr sich schneiden ( verletzen) zacinać <- ciąć> się; ( sich kreuzen) przecinać się; →LINK="geschnitten" geschnitten,LINK="Gesicht" Gesicht -
2 absäbeln
-
3 ausschneiden
-
4 ausstanzen
ausstanzen wykrawać <- kroić> -
5 gleich
wir sind im gleichen Alter jesteśmy w jednym wieku;am gleichen Tag tego samego dnia, w tym samym dniu;auf die gleiche Weise w ten sam sposób;in gleiche Teile schneiden <po>kroić na równe części;alle wollen das Gleiche wszyscy chcą tego samego;Gleiches mit Gleichem vergelten odpłacać <- cić> tą samą monetą;das läuft auf das Gleiche hinaus to na jedno wychodzi;gleich gut, schnell równie dobrze, szybko (wie … jak …);gleich bleiben nie zmieni(a)ć się;gleich bleibend niezmienny;fam. das bleibt sich gleich to nie zmienia postaci rzeczy;gleich (gesinnt) sein nie różnić się (poglądami);MAT zwei und zwei (ist) gleich vier dwa i dwa równa się cztery;es ist mir gleich ( egal) wszystko mi jedno;bis gleich! na razie!;gleich daneben tuż oder zaraz obok;gleich darauf zaraz potem;gleich um die Ecke tuż za rogiem;wie hieß er doch gleich? jak się on tam nazywał?;wann war das doch gleich? kiedy też to było? -
6 klein
kleiner Junge mały chłopak;klein kariert w drobną kratkę;klein schneiden, klein hacken drobno <po>kroić oder <po>siekać;ein klein wenig odrobin(k)ę, troszeczkę;von klein auf od małego;fam. fig klein anfangen zaczynać od małego;Groß und Klein wszyscy, dorośli i dzieci; →LINK="Kleine" Kleine,LINK="kleiner" kleiner,LINK="kleinste" kleinste -
7 Streifen
-
8 Stück
Stück n (Stück[e]s; Stücke, aber 5 Stück) kawałek, groß kawał; ( bestimmte Menge von etwas) sztuka; TEATR sztuka; MUS utwór;drei Stück Vieh trzy sztuki bydła;abgebrochenes Stück odłamek;in Stücke schneiden, hacken <po>kroić, <po>siekać na kawałki;in Stücke gehen rozpadać <- paść> się na kawałki, rozbić się pf;pro Stück od sztuki;im Stück w jednym kawałku, w całości;ein hartes Stück Arbeit kawał roboty;fig aus freien Stücken nieprzymuszenie;fam. das ist ja ein starkes Stück! a to dopiero!; -
9 würfeln
eine Sechs würfeln rzucić pf szóstkę -
10 zerschneiden
-
11 zuschneiden
zuschneiden ( irr) Stoff <s>kroić ( zu einem Anzug na ubranie); Brett przycinać <- ciąć>;
См. также в других словарях:
kroić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb {{/stl 8}}– pokroić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} tnąc coś ostrym narzędziem, oddzielać kawałki czegoś; krajać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kroić chleb, wędlinę. Kroić pomidory, ogórki w plasterki.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kroić — ndk VIa, kroję, kroisz, krój, kroił, krojony 1. «ciąć coś na sztuki, części, odcinać, oddzielać kawałek od większej całości; krajać» Kroić kromki chleba. Kroić kiełbasę na plasterki. Pług kroi skiby. 2. «ciąć materiał, skórę itp. nadając im… … Słownik języka polskiego
kroić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, kroi się {{/stl 8}}{{stl 7}} coś wydarzy się w najbliższym czasie; coś się szykuje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś się komuś kroi. Kroi mi się interesujący wyjazd. Kroi się niezła awantura. Kroiła mi się dobra… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokrawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dokrawaćam, dokrawaća, dokrawaćają, dokrawaćany {{/stl 8}}– dokrajać, {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, dokrawaćję, dokrawaćje, dokrawaćany, {{/stl 8}}dokroić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dokrawaćkroję, dokrawaćkroi,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
крою — I крою см. крыть. II крою кроить, диал. покроиться потрескаться (о льде) , укр. кроïти, блр. краiць, цслав. кроити, краяти, болг. кроя крою, кастрирую , сербохорв. кро̀jити, словен. krojiti, чеш. krojiti, польск. kroic, kroję, полаб. krüöjе… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
bufet — m IV, D. u, Ms. bufetecie; lm M. y 1. «miejsce sprzedaży przekąsek, napojów, słodyczy itp. przy jakiejś instytucji, przedsiębiorstwie, np. w teatrze, na dworcu» Bufet z ciepłymi daniami. Wypić herbatę w bufecie. Prowadzić bufet. 2. «lada w… … Słownik języka polskiego
kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… … Słownik języka polskiego
krojenie — ↨ krojenie się n I rzecz. od kroić (się) … Słownik języka polskiego
placek — m III, D. placekcka, N. placekckiem; lm M. placekcki 1. «uformowane ciasto, zwykle dość płaskie, słodkie, pieczone z różnymi dodatkami smakowymi» Słodki placek. Placek śliwkowy. Placek drożdżowy, kruchy. Placki wielkanocne. Placek z serem, z… … Słownik języka polskiego
plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… … Słownik języka polskiego
podług — przestarz. «wzorując się, opierając się na kimś, na czymś; zgodnie z kimś, z czymś; stosownie do czegoś; zależnie od czegoś, w odniesieniu do czegoś; według» Kroić płaszcz podług modelu. Sądzić ludzi podług siebie. Zrobić coś podług instrukcji,… … Słownik języka polskiego