-
1 kłótnia
сущ.• аргумент• баталия• бой• борьба• галдеж• гам• гвалт• дебош• драка• перебранка• потасовка• препирательство• раздор• свалка• скандал• склока• спор• сражение• ссора• шум* * *♀ ссора, склока+sprzeczka, spór
* * *жссо́ра, скло́каSyn: -
2 scysja
сущ.• пещера• столкновение* * *scysj|a♀, мн. Р. \scysjai столкновение n, стычка, ссора;doszło do \scysjai произошло столкновение
+ kłótnia, starcie, zatarg* * *ж, мн Р scysjiстолкнове́ние n, сты́чка, ссо́раdoszło do scysji — произошло́ столкнове́ние
Syn: -
3 sprzeczka
sprzecz|ka♀, мн. Р. \sprzeczkaek ссора, спор ♂+spór, kłótnia
* * *ж, мн P sprzeczekссо́ра, спор mSyn: -
4 zwada
сущ.• перебранка• препирательство• раздор• спор• ссора• столкновение* * *zwad|a♀ книжн. ссора; раздор ♂;szukać \zwaday z kimś задирать кого-л.+kłótnia, sprzeczka, spór, zatarg
* * *ж книжн.ссо́ра; раздо́р mszukać zwady z kimś — задира́ть кого́-л.
Syn: -
5 awantura
сущ.• авантюра• бесчинство• дебош• перебранка• препирательство• скандал• спор• ссора• сцена* * *ж1) сканда́л mawantura o coś — сканда́л из-за чего́-л.
zrobić awanturę — устро́ить сканда́л
zdolny (pochopny, skory) do awantur — скандали́ст
wplątać się w awanturę — вмеша́ться в ссо́ру
2) уст. авантю́раSyn: -
6 wywiązać się
wywiąże się сов.1) завяза́ться; возни́кнутьwywiązała się kłótnia — возни́кла ссо́ра
wywiązała się walka — 1) завяза́лся бой; 2) начала́сь дра́ка
z grypy wywiązało się zapalenie płuc — грипп перешёл в воспале́ние лёгких
wywiązać się się z zadania — вы́полнить зада́ние (зада́чу)
3) хим., физ. вы́делитьсяSyn: -
7 awanturа
awantu|rа♀ 1. скандал ♂;\awanturа о coś скандал из-за чего-л.;zrobić \awanturаrę устроить скандал; zdolny (pochopny, skory) do \awanturаr скандалист; wplątać się w \awanturаrę вмешаться в ссору;
2. уст. авантюра+1. kłótnia, skandal 2. przygoda
-
8 wywiał
zać się, \wywiałże_się сов. 1. завязаться; возникнуть;\wywiałzała się kłótnia возникла ссора; \wywiałzała się walka а) завязался бой;
б) началась драка;z grypy \wywiałzało się zapalenie płuc грипп перешёл в воспаление лёгких;
2. z czego выполнить что; справиться с чем;\wywiał się z zadania выполнить задание (задачу);
3. хим. физ. выделиться+1. powstać, wyniknąć 2. wykonać
-
9 Ehestreit
Ehestreit m kłótnia małżeńska -
10 Händel
Händel m/pl zwada, kłótnia -
11 Krach
unter lautem Krach z łoskotem;Krach machen hałasować;Krach schlagen podnosić < podnieść> wrzask; -
12 Streit
Streit suchen szukać zwady, fam. zadzierać -
13 Streiterei
-
14 Zank
См. также в других словарях:
kłótnia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kłótniani {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtowna, ostra, emocjonalna wymiana zdań, słów między zdenerwowanymi osobami, mającymi coś do zarzucenia sobie, niezgadzającymi się w jakiejś kwestii, kończąca się często obrazą … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłótnia — ż I, DCMs. kłótniani; lm D. kłótniani «ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór» Kłótnia brata z siostrą. Kłótnia między… … Słownik języka polskiego
awantura — ż IV, CMs. awanturaurze; lm D. awanturaur 1. «zakłócenie spokoju; kłótnia, zajście» Nocne, pijackie, przykre awantury. Mieć z kimś awanturę. Robić, wszczynać awantury. Szukać, unikać awantur. Doszło do awantury. Ktoś jest zdolny, pochopny do… … Słownik języka polskiego
burda — ż IV, CMs. burdardzie; lm D. burd «ordynarna kłótnia, awantura, bijatyka» Uliczna burda. Robić, wszczynać, wywoływać burdy. ‹z fr.› … Słownik języka polskiego
chryja — ż I, DCMs. chryi; lm D. chryj 1. posp. «awantura, kłótnia, skandal, scena, burda; draka» 2. lit. hist. «w starożytności: zbiór dowcipnych powiedzeń sławnych ludzi lub anegdot z ich życia; później: rodzaj szkolnego ćwiczenia retorycznego; także:… … Słownik języka polskiego
draka — ż III, CMs. drace; lm D. drak posp. «awantura, kłótnia, bójka, bijatyka, chryja» Zrobić, wywołać drakę. Wybuchła draka. ‹ros.› … Słownik języka polskiego
gorszący — «wywierający zły, demoralizujący wpływ, wywołujący zgorszenie, oburzenie; niewłaściwy, rażący» Gorszące postępowanie, zachowanie. Gorsząca awantura, kłótnia, scena. Opowiadać gorszące dowcipy, kawały … Słownik języka polskiego
jazgot — m IV, D. u, Ms. jazgotocie zwykle blm 1. «gwar, wrzawa powstałe ze zmieszanych głosów wielu ludzi; krzykliwa kłótnia, rozmowa; wrzask, pisk» Jazgot głosów. Jazgot przekupek. Wybuchnąć jazgotem. 2. «mieszanina głośnych, piskliwych dźwięków; hałas» … Słownik języka polskiego
karczemny — karczemnyni «odnoszący się do karczmy; taki jak w karczmie; ordynarny, grubiański» Izba karczemna. Karczemna awantura, kłótnia, piosenka … Słownik języka polskiego
małżeński — «odnoszący się do małżeństwa, małżonków» Para małżeńska. Stadło małżeńskie. Stan małżeński. Pożycie małżeńskie. Węzeł, związek małżeński. ◊ Trójkąt małżeński «mąż, żona i kochanek albo kochanka» ◊ pot. Scena małżeńska «ostra wymiana zdań między… … Słownik języka polskiego
pyskówka — ż III, CMs. pyskówkawce; lm D. pyskówkawek pot. «ordynarna kłótnia, wzajemne wymyślanie sobie; także: sprawa sądowa z oskarżenia prywatnego o zelżenie, obrzucenie obraźliwymi epitetami itp.» … Słownik języka polskiego