Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

it+is+related

  • 121 finitimi

    fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.
    (α).
    With dat.:

    sumus enim finitimi Atinatibus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Galli Belgis,

    Caes. B. G. 2, 2, 3:

    homines bellicosi locis patentibus,

    id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

    aër mari,

    id. N. D. 2, 39, 101:

    latus Boreae,

    i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
    (β).
    Absol.:

    Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.:

    Marsi,

    Hor. Epod. 16, 3:

    bellum,

    Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

    civitates,

    Liv. 1, 32, 2.—
    B.
    Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9; cf.:

    finitimi ac vicini,

    id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
    II. (α).
    With dat.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

    metus aegritudini,

    id. Tusc. 4, 30, 64:

    falsa veris,

    closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

    deterrimum genus optimo,

    id. Rep. 1, 42:

    consensus principum administrationi,

    id. ib. 1, 28:

    poëta oratori,

    id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

    historia huic generi,

    id. Or. 20, 66:

    Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

    is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
    (β).
    Absol.:

    illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

    Cic. Inv. 2, 54, 165:

    artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

    id. Brut. 42, 156:

    finitimum malum,

    id. Rep. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > finitimi

  • 122 finitimus

    fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.
    (α).
    With dat.:

    sumus enim finitimi Atinatibus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Galli Belgis,

    Caes. B. G. 2, 2, 3:

    homines bellicosi locis patentibus,

    id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

    aër mari,

    id. N. D. 2, 39, 101:

    latus Boreae,

    i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
    (β).
    Absol.:

    Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.:

    Marsi,

    Hor. Epod. 16, 3:

    bellum,

    Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

    civitates,

    Liv. 1, 32, 2.—
    B.
    Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9; cf.:

    finitimi ac vicini,

    id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
    II. (α).
    With dat.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

    metus aegritudini,

    id. Tusc. 4, 30, 64:

    falsa veris,

    closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

    deterrimum genus optimo,

    id. Rep. 1, 42:

    consensus principum administrationi,

    id. ib. 1, 28:

    poëta oratori,

    id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

    historia huic generi,

    id. Or. 20, 66:

    Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

    is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
    (β).
    Absol.:

    illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

    Cic. Inv. 2, 54, 165:

    artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

    id. Brut. 42, 156:

    finitimum malum,

    id. Rep. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > finitimus

  • 123 finitumus

    fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.
    (α).
    With dat.:

    sumus enim finitimi Atinatibus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Galli Belgis,

    Caes. B. G. 2, 2, 3:

    homines bellicosi locis patentibus,

    id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

    aër mari,

    id. N. D. 2, 39, 101:

    latus Boreae,

    i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
    (β).
    Absol.:

    Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.:

    Marsi,

    Hor. Epod. 16, 3:

    bellum,

    Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

    civitates,

    Liv. 1, 32, 2.—
    B.
    Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9; cf.:

    finitimi ac vicini,

    id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
    II. (α).
    With dat.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

    metus aegritudini,

    id. Tusc. 4, 30, 64:

    falsa veris,

    closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

    deterrimum genus optimo,

    id. Rep. 1, 42:

    consensus principum administrationi,

    id. ib. 1, 28:

    poëta oratori,

    id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

    historia huic generi,

    id. Or. 20, 66:

    Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

    is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
    (β).
    Absol.:

    illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

    Cic. Inv. 2, 54, 165:

    artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

    id. Brut. 42, 156:

    finitimum malum,

    id. Rep. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > finitumus

  • 124 genus

    1.
    gĕnus, ĕris, n. [= genos, root GEN, gigno, gens], birth, descent, origin; and concr., a race, stock, etc. (cf.: familia, gens, stirps).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: bono genere gnati, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; cf.:

    ii, qui nobili genere nati sunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    amplissimo genere natus,

    Caes. B. G. 4, 12, 4:

    genere regio natus,

    Cic. Rep. 1, 33:

    C. Laelius, cum ei quidam malo genere natus diceret, indignum esse suis majoribus, at hercule, inquit, tu tuis dignus,

    id. de Or. 2, 71, 286:

    genere et nobilitate et pecunia sui municipii facile primus,

    id. Rosc. Am. 6, 15:

    esse genere divino,

    id. Rep. 2, 2:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    id. Mur. 7, 15:

    hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia,

    id. Leg. 2, 1, 3; cf. id. Brut. 58, 212; id. Rep. 1, 18:

    adulescens, cujus spei nihil praeter genus patricium deesset,

    Liv. 6, 34, 11:

    in famam generis ac familiae,

    Quint. 3, 11, 12; 5, 10, 24:

    genus Lentulorum,

    id. 6, 3, 67:

    Atys, genus unde Atii duxere Latini,

    Verg. A. 5, 568:

    fortuna non mutat genus,

    Hor. Epod. 4, 6:

    virginem plebei generis petiere juvenes, alter virgini genere par, alter, etc.,

    Liv. 4, 9, 4:

    qui sibi falsum nomen imposuerit, genus parentesve finxerit, etc.,

    Plaut. Sent. 5, 25, 11.— Plur.:

    summis gnati generibus,

    Plaut. Most. 5, 2, 20.—
    B.
    In partic., birth, for high or noble birth (mostly poet.):

    cum certi propter divitias aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio,

    Cic. Rep. 3, 14: pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 394 Vahl.):

    et genus et virtus, nisi cum re vilior alga est,

    Hor. S. 2, 5, 8; cf.:

    et genus et formam regina pecunia donat,

    id. Ep. 1, 6, 37:

    non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas,

    id. C. 4, 7, 23:

    jactes et genus et nomen inutile,

    id. ib. 1, 14, 13; cf.:

    cui genus et quondam nomen natique fuissent,

    Verg. A. 5, 621:

    nunc jam nobis patribus vobisque plebei promiscuus consulatus patet, nec generis, ut ante, sed virtutis est praemium,

    Liv. 7, 32, 14; cf. id. 4, 4, 7.
    II.
    Transf.
    A.
    Like gens and stirps, a descendant, offspring, child; and collect., descendants, posterity, race ( poet.): neve tu umquam in gremium extollas liberorum ex te genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 Vahl.):

    credo equidem, genus esse deorum,

    Verg. A. 4, 12:

    Uraniae genus, Hymen,

    i. e. her son, Cat. 61, 2:

    audax Iapeti,

    i. e. his son Prometheus, Hor. C. 1, 3, 27:

    Jovis,

    i. e. Perseus, Ov. M. 4, 609; cf. also Prop. 2, 2, 9; Hor. C. 2, 14, 18:

    genus Adrasti,

    i. e. Diomede, grandson of Adrastus, Ov. F. 6, 433;

    so of a grandson,

    id. M. 2, 743; cf.

    nepotum,

    Hor. C. 3, 17, 4:

    Tantali genus,

    id. ib. 2, 18, 37:

    Danai,

    id. ib. 2, 14, 18:

    Messi clarum genus Osci,

    id. S. 1, 5, 54:

    ab alto Demissum genus Aenea,

    i. e. Octavianus, as the adopted son of Julius Cœsar, id. ib. 2, 5, 63:

    sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor,

    i. e. the Romans, id. C. 1, 2, 35; cf. ib. 3, 6, 18:

    regium genus,

    id. ib. 2, 4, 15. —
    B.
    Of an assemblage of objects (persons, animals, plants, inanimate or abstract things) which are related or belong together in consequence of a resemblance in natural qualities; a race, stock, class, sort, species, kind (in this signif. most freq. in all periods and kinds of writing).
    1.
    In gen.
    a.
    Of living things: ne genus humanum temporis longinquitate occideret, propter hoc marem cum femina esse coniunctum, Cic. ap. Col. 12, 1 (Fragm. Cic. 1, 5 Baiter):

    quod ex infinita societate generis humani ita contracta res est, etc.,

    of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf. id. Rep. 1, 2 fin.:

    o deorum quicquid in caelo regit Terras et humanum genus,

    Hor. Epod. 5, 2;

    for which: consulere generi hominum,

    Cic. Rep. 3, 12; cf.:

    cum omni hominum genere,

    id. ib. 2, 26; Hor. Ep. 2, 1, 7:

    solivagum genus,

    Cic. Rep. 1, 25: potens vir cum inter sui corporis homines tum etiam ad plebem, quod haudquaquam inter id genus contemptor ejus habebatur, i. e. among the Plebeians, Liv. 6, 34, 5: Graium genus, the Grecian race, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.):

    virtus est propria Romani generis atque seminis,

    Cic. Phil. 4, 5, 13; cf. id. Ac. 2, 27, 86:

    Ubii, paulo quam sunt ejusdem generis et ceteris humaniores,

    Caes. B. G. 4, 3, 3; cf.

    also: impellit alios (Aeduos) iracundia et temeritas, quae maxime illi hominum generi est innata,

    race of men, id. ib. 7, 42, 2; so, like gens, of nations, peoples, tribes: ferox, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. s. v. insolens, p. 241 Lind. (Hist. 1, 14 Gerl.); Liv. 34, 7, 6:

    implacidum (Genauni),

    Hor. C. 4, 14, 10:

    durum ac velox (Ligures),

    Flor. 2, 3, 4:

    omne in paludes diffugerat,

    id. 3, 10, 14:

    Graecorum,

    Cic. Fl. 4, 9:

    Numidarum,

    Liv. 30, 12, 18:

    genus omne nomenque Macedonum,

    id. 13, 44, 6; Nep. Reg. 2:

    Italici generis multi mortales,

    Sall. J. 47, 1:

    Illyriorum,

    Liv. 27, 32, 4; 27, 48, 10; 42, 47 fin.:

    Scytharum,

    Just. 2, 3, 16; Tac. H. 2, 4; Suet. Ner. 37; Vell. 2, 118, 1.—In plur.:

    conventus is, qui ex variis generibus constaret,

    Caes. B. C. 2, 36, 1:

    olim isti fuit generi quondam quaestus apud saeclum prius... est genus hominum, qui se primos esse omnium rerum volunt,

    class of men, profession, Ter. Eun. 2, 2, 15 and 17:

    firmi et stabiles et constantes (amici), cujus generis est magna penuria,

    Cic. Lael. 17, 62:

    saepius genus ejus hominis (sc. procuratoris rei publicae) erit in reliqua nobis oratione tractandum,

    id. Rep. 2, 29 fin.; cf.:

    genus aliud tyrannorum,

    id. ib. 1, 44:

    judicum genus et forma,

    id. Phil. 5, 5, 13:

    istius generis asoti,

    id. Fin. 2, 8, 23; cf.:

    omnium ejus generis poëtarum haud dubie proximus,

    Quint. 10, 1, 85:

    liberrimum hominum,

    id. 10, 12, 2, § 22:

    irritabile vatum,

    Hor. Ep. 2, 2, 102:

    hoc omne (ambubajarum, etc.),

    id. S. 1, 2, 2:

    hominum virile, muliebre,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    equidem fabulam et fictam rem ducebam esse, virorum omne genus in aliqua insula conjuratione muliebri ab stirpe sublatum esse,

    Liv. 34, 2, 3:

    cedat consulari generi praetorium,

    Cic. Planc. 6, 15:

    ad militare genus = ad milites,

    Liv. 24, 32, 2:

    alia militaris generis turba,

    id. 44, 45, 13:

    castellani, agreste genus,

    id. 34, 27, 9 Weissenb. ad loc.— Sing. with plur. predicate:

    Ministrantibus sibi omni genere turpium personarum,

    Capitol. Ver. 4.—In plur.:

    eorum hominum... genera sunt duo,

    Caes. B. G. 6, 13, 1:

    tria auditorum,

    Quint. 3, 4, 6.— Repeated in the relative-clause:

    duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus,

    Cic. Sest. 45, 96.—In the acc., of description (v. Roby's Gram. 2, p. 42 sq.):

    quot et quod genus pastores habendi,

    of what kind, Varr. R. R. 2, 10, 1:

    quod genus ii sunt, etc.,

    Auct. Her. 2, 30, 48; cf. in the foll.—
    (β).
    Of animals, plants, etc.: genus altivolantum, the race of birds, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 84 Vahl.); cf.: genu' pennis condecoratum, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 5, § 59:

    lanigerum, id. Fragm. ap. Paul. ex Fest. s. v. Cyprio, p. 59 Müll.: squamigerum,

    Lucr. 1, 162; cf.

    piscium,

    Hor. C. 1, 2, 9:

    silvestre,

    Lucr. 5, 1411:

    omne ferarum,

    id. 5, 1338:

    acre leonum,

    id. 5, 862:

    malefici generis plurima animalia,

    Sall. J. 17, 6:

    diversum confusa genus panthera camelo,

    Hor. Ep. 2, 1, 195:

    animantūm propagare genus,

    to propagate the race, Lucr. 1, 195:

    ad genus faciendum,

    Just. 2, 9 fin.:

    juxta genus suum,

    Vulg. Gen. 1, 11 saep.— Plur.:

    quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum!

    Cic. N. D. 2, 39, 99:

    piscium genera,

    Quint. 5, 10, 21.—In the acc., of description:

    porticus avibus omne genus oppletae,

    Varr. R. R. 3, 5, 11:

    pascuntur omne genus objecto frumento,

    id. ib. 3, 6:

    boves et id genus pecua,

    App. M. 2, p. 115, 4; id. Flor. p. 37. —
    b.
    Of inanim. and abstr. things, kind, sort, description, class, order, character:

    genus ullum materiaï,

    Lucr. 2, 304:

    cum is (sol) quoque efficiat, ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant,

    Cic. N. D. 2, 15, 41:

    naves omni genere armorum ornatissimae,

    Caes. B. G. 3, 14, 2:

    cibi genus,

    id. ib. 4, 1, 9:

    cum omni genere commeatus,

    Liv. 30, 36, 2:

    frugum,

    id. 38, 15, 9:

    hoc sphaerae genus,

    Cic. Rep. 1, 14:

    hoc triplex rerum publicarum genus,

    id. ib. 2, 23:

    regale civitatis,

    id. ib.; cf.:

    totum regiae civitatis,

    id. ib. 2, 29:

    novum imperii,

    id. ib. 2, 32:

    ipsum istud genus orationis exspecto,

    id. ib. 1, 24 fin.; cf.: dulce orationis, id. Or. 13, 42:

    qua re esset hoc bellum genere ipso necessarium,

    id. de Imp. Pomp. 10, 27; cf.:

    genus hoc erat pugnae, quo, etc.,

    Caes. B. G. 1, 48, 4:

    potestas annua (consulum) genere ipso ac jure regia,

    Cic. Rep. 2, 32:

    genus vitae... genus aetatis,

    id. Off. 1, 32, 117:

    optimum emendandi,

    Quint. 10, 4, 2:

    dicendi,

    Cic. Off. 1, 1, 3; Quint. 8, 3, 56; 12, 10, 69:

    simplex rectumque loquendi,

    id. 9, 3, 3:

    omnis generis tormenta,

    Liv. 32, 16, 10:

    praeda ingens omnis generis,

    id. 27, 5, 9; so,

    omnis generis, with tela,

    id. 38, 26, 4;

    with naves,

    id. 34, 8, 5;

    with eloquentia,

    id. 39, 40, 7, etc.—Repeated in the relative-clause:

    erat haec (ratio) ex eodem genere, quod ego maxime genus ex sociorum litteris reperire cupiebam,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183.—In plur.:

    Caesar haec genera munitionis instituit,

    Caes. B. G. 7, 72, 1:

    disserere de generibus et de rationibus civitatum,

    Cic. Rep. 2, 11; cf. id. ib. 1, 26;

    28: genera juris institutorum, morum consuetudinumque describere,

    id. ib. 3, 10:

    genera furandi,

    id. Verr. 2, 2, 7, § 18.—In the acc., of description: omne, hoc, id, quod genus, for omnis, ejus, hujus, cujus generis, of every, of this, of which kind:

    sub urbe hortum omne genus, coronamenta omne genus,

    Cato, R. R. 8, 2; Varr. R. R. 1, 29, 1:

    omne genus simulacra feruntur,

    Lucr. 4, 735:

    si hoc genus rebus non proficitur,

    Varr. R. R. 2, 1, 23; id. L. L. 9, § 110 Müll.; Lucr. 6, 917 and Hor. S. 2, 6, 44:

    in id genus verbis,

    Varr. L. L. 10, § 79; 8, 7, 108, § 17:

    in id genus libris,

    Gell. 3, 8, 1:

    scis me ante orationes aut aliquid id genus solitum scribere,

    Cic. Att. 13, 12, 3:

    vitanda sunt illa, quae propinqua videntur: quod genus, fidentiae contrarium est diffidentia, etc.,

    for example, id. Inv. 2, 54, 165; so ib. 2, 52, 157; 2, 54, 162; 2, 57, 172; Lucr. 4, 271; 6, 1058:

    lege jus est id quod populi jussu sanctum est, quod genus: ut in jus eas cum voceris,

    Auct. Her. 2, 13, 19; cf.

    ib. sqq.— In gen.: i. q. res or aliquid: ut in omni genere hujus populi (Graeci) consuetudinem videretur imitatus,

    in all respects, in everything, Cic. Rep. 2, 20; cf.:

    innumerabiles res sunt, in quibus te quotidie in omni genere desiderem,

    id. Q. Fr. 2, 2 fin.:

    incredibile est, quam me in omni genere delectarit,

    id. Att. 16, 5, 2:

    medici assiduitas et tota domus in omni genere diligens,

    id. ib. 12, 33, 2;

    7, 1, 2: qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus dicitur,

    in any respect whatever, id. de Or. 2, 4, 17:

    qua de re et de hoc genere toto pauca cognosce,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4.—Adverb.: in genus, in general, generally:

    sermones in genus communes,

    Gell. 4, 1 fin.
    2.
    In partic.
    a.
    In philos. lang., opp. partes, and comprising them within itself, a general term, logical genus:

    genus est id, quod sui similes communione quadam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,

    Cic. de Or. 1, 42, 189; cf.: genus est, quod plures partes amplectitur, ut animal;

    pars est, quae subest generi, ut equus. Sed saepe eadem res alii genus, alii pars est: nam homo animalis pars est, Thebani aut Trojani genus,

    id. de Inv. 1, 22, 32: genus est, quod partes aliquas amplectitur, ut cupiditas;

    pars est, quae subest generi, ut cupiditati amor, avaritia,

    id. ib. 1, 28, 42; cf.

    also: genus est notio ad plures differentias pertinens,

    id. Top. 7, 31:

    nec vero sine philosophorum disciplina genus et speciem cujusque rei cernere neque eam definiendo explicare nec tribuere in partes possumus, etc.,

    id. Or. 4, 16; cf. ib. 33, 117:

    formae dicendi specie dispares, genere laudabiles,

    id. de Or. 3, 9, 34:

    perturbationes sunt genere quatuor, partibus plures,

    id. Tusc. 3, 11, 24; cf. ib. 5, 25, 71:

    et conjuncta quaeremus, et genera et partes generibus subjectas, et similitudines, etc.,

    id. de Or. 2, 39, 166;

    opp. species and pars,

    Varr. R. R. 3, 3, 3.—
    b.
    In gram., gender: transversi sunt (ordines) qui ab recto casu obliqui declinantur, ut albus, albi, albo;

    directi sunt, qui ab recto casu in rectos declinantur, ut albus, alba, album. Transversorum ordinum partes appellantur casus, directorum genera: utrisque inter se implicatis forma,

    Varr. L. L. 10, § 22 Müll.:

    quod ad verborum temporalium rationem attinet, cum partes sint quatuor: temporum, personarum, generum, divisionum, etc.,

    ib. 9, § 95:

    in nominibus tria genera,

    Quint. 1, 4, 23:

    barbarismum fieri per numeros aut genera,

    id. 1, 5, [p. 811] 16;

    9, 3, 6: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates, etc.,

    id. 1, 4, 27.
    2.
    gĕnus, ūs, v. genu.

    Lewis & Short latin dictionary > genus

  • 125 historialis

    histŏrĭālis, e, adj. [historia], of or belonging to history, historical (late Lat.):

    venerabilis patriarchae Joseph historialis diligentia,

    i. e. related in sacred history, Sid. Ep. 6, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > historialis

  • 126 hostile

    hostīlis, e, adj. [hostis].
    I.
    Of or belonging to an enemy, hostile.
    A.
    In gen. (class.):

    amator simili'st oppidi hostilis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 68:

    terra,

    Cic. Inv. 1, 55, 108:

    manus,

    id. Tusc. 1, 35, 85:

    naves,

    Hor. Epod. 9, 19:

    domus,

    id. ib. 5, 53:

    aratrum,

    id. C. 1, 16, 21:

    manus,

    Plaut. Capt. 2, 2, 61:

    cadavera,

    Sall. C. 61, 8:

    vis,

    Plaut. Capt. 2, 2, 52:

    condictiones pactionesque (with bellicae),

    Cic. Off. 3, 29, 108:

    minae,

    Tac. A. 13, 57:

    metus,

    of the enemy, Sall. J. 41, 2:

    spolia,

    Liv. 29, 35, 5; Suet. Ner. 38:

    terra,

    Liv. 44, 3, 8:

    clamor,

    id. 1, 29, 2:

    turmae,

    id. 9, 22, 9:

    murmur,

    Tac. H. 2, 42:

    audacia,

    id. A. 14, 23:

    solum,

    id. ib. 11, 16;

    11, 20: nationes,

    id. ib. 11, 23.—As subst.: hostīle, is, n., hostile country, the enemy's land or soil:

    prior Parthus apud Gaium in nostra ripa, posterior hic apud regem in hostili (sc. solo) epulatus est,

    Vell. 2, 101 fin.
    B.
    In partic., in divining:

    hostilis pars (opp. pars familiaris),

    the part of the entrails that related to the enemy, Luc. 1, 622.—
    II.
    That is usual with an enemy, hostile (class.):

    hominis hostilem in modum seditiosi imago,

    Cic. Rab. Perd. 9, 24; cf.:

    hostilem in modum vexare,

    id. Prov. Cons. 3, 5:

    in hunc hostili odio est,

    id. Clu. 5, 12:

    spiritus,

    Tac. H. 4, 57:

    ne quid ab se hostile timeret,

    Sall. J. 88, 5:

    caedem, fugam aliaque hostilia portendant,

    id. ib. 3, 2:

    legati retulerunt, omnia hostilia esse,

    Liv. 21, 16, 1:

    multa hostilia audere,

    Tac. H. 4, 15:

    facere,

    Sall. J. 107, 2:

    loqui,

    Tac. H. 2, 66:

    invicem coeptare,

    id. ib. 3, 70:

    induere adversus aliquem,

    id. A. 12, 40:

    apibus inimica est nebula: aranei quoque vel maxime hostiles,

    Plin. 11, 19, 21, § 65.—Hence, adv.: hostī-lĭter, like an enemy, in a hostile manner, hostilely:

    quid ille fecit hostiliter,

    Cic. Phil. 5, 9, 25; Sall. J. 20, 4; Liv. 2, 14, 2; 9, 38, 1; Tac. H. 2, 85; Suet. Caes. 54; Ov. M. 11, 372; 14, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > hostile

  • 127 hostilis

    hostīlis, e, adj. [hostis].
    I.
    Of or belonging to an enemy, hostile.
    A.
    In gen. (class.):

    amator simili'st oppidi hostilis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 68:

    terra,

    Cic. Inv. 1, 55, 108:

    manus,

    id. Tusc. 1, 35, 85:

    naves,

    Hor. Epod. 9, 19:

    domus,

    id. ib. 5, 53:

    aratrum,

    id. C. 1, 16, 21:

    manus,

    Plaut. Capt. 2, 2, 61:

    cadavera,

    Sall. C. 61, 8:

    vis,

    Plaut. Capt. 2, 2, 52:

    condictiones pactionesque (with bellicae),

    Cic. Off. 3, 29, 108:

    minae,

    Tac. A. 13, 57:

    metus,

    of the enemy, Sall. J. 41, 2:

    spolia,

    Liv. 29, 35, 5; Suet. Ner. 38:

    terra,

    Liv. 44, 3, 8:

    clamor,

    id. 1, 29, 2:

    turmae,

    id. 9, 22, 9:

    murmur,

    Tac. H. 2, 42:

    audacia,

    id. A. 14, 23:

    solum,

    id. ib. 11, 16;

    11, 20: nationes,

    id. ib. 11, 23.—As subst.: hostīle, is, n., hostile country, the enemy's land or soil:

    prior Parthus apud Gaium in nostra ripa, posterior hic apud regem in hostili (sc. solo) epulatus est,

    Vell. 2, 101 fin.
    B.
    In partic., in divining:

    hostilis pars (opp. pars familiaris),

    the part of the entrails that related to the enemy, Luc. 1, 622.—
    II.
    That is usual with an enemy, hostile (class.):

    hominis hostilem in modum seditiosi imago,

    Cic. Rab. Perd. 9, 24; cf.:

    hostilem in modum vexare,

    id. Prov. Cons. 3, 5:

    in hunc hostili odio est,

    id. Clu. 5, 12:

    spiritus,

    Tac. H. 4, 57:

    ne quid ab se hostile timeret,

    Sall. J. 88, 5:

    caedem, fugam aliaque hostilia portendant,

    id. ib. 3, 2:

    legati retulerunt, omnia hostilia esse,

    Liv. 21, 16, 1:

    multa hostilia audere,

    Tac. H. 4, 15:

    facere,

    Sall. J. 107, 2:

    loqui,

    Tac. H. 2, 66:

    invicem coeptare,

    id. ib. 3, 70:

    induere adversus aliquem,

    id. A. 12, 40:

    apibus inimica est nebula: aranei quoque vel maxime hostiles,

    Plin. 11, 19, 21, § 65.—Hence, adv.: hostī-lĭter, like an enemy, in a hostile manner, hostilely:

    quid ille fecit hostiliter,

    Cic. Phil. 5, 9, 25; Sall. J. 20, 4; Liv. 2, 14, 2; 9, 38, 1; Tac. H. 2, 85; Suet. Caes. 54; Ov. M. 11, 372; 14, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > hostilis

  • 128 I

    I, i, the ninth letter of the Latin alphabet, a vowel; for even the old grammarians distinguished it from the consonant written with the same character; see the letter J. The short i is, next to ë, the least emphatic of the Latin vowels, and serves, corresp. to the Gr. o, as a connecting sound in forming compounds: aerĭfodina, aerĭpes, altitudo, altĭsonus, arcitenens, homĭcida, etc. It is often inserted in Latin words derived from Greek: mina, techina, cucinus, lucinus (for mna, techna, cycnus, lychnus, etc.); cf. Ritschl, Rhein. Mus. 8, p. 475 sq.; 9, p. 480; 10, p. 447 sq. And in similar manner inserted in arguiturus, abnuiturus, etc. The vowel i is most closely related to u, and hence the transition of the latter into the former took place not only by assimilation into a following i, as similis, together with simul and simultas; facilis, together with facul and facultas; familia, together with famul and famulus; but also simply for greater ease of utterance; so that, from the class. per. onward, we find i written in the place of the older u: optimus, maximus, finitimus, satira, lacrima, libet, libido, etc., instead of the earlier optumus, maxumus, finitumus, satura, lacruma, lubet, lubido, etc.; cf. also the archaic genitives cererus, venerus, honorus, nominus, etc., for the later Cereris, Veneris, honoris, nominis, etc., the archaic orthography caputalis for capitalis, etc. For the relation of i to a and e, see those letters. Examples of commutation between i and o are rare: -agnitus, cognitus, together with notus, ilico from in loco, the archaic forms ollus, ollic for ille, illic, and inversely, sispes and sispita for sospes and sospita. As an abbreviation, I (as the sign of the vowel i) denotes in, infra, ipse, Isis, etc.: IDQ iidemque, I. H. F. C. ipsius heres faciendum curavit, IM. immunis, IMP. imperium, imperator, etc. The capital letter I is often confounded with the numeral I. (unus, primus).

    Lewis & Short latin dictionary > I

См. также в других словарях:

  • related — re‧lat‧ed [rɪˈleɪtd] adjective directly connected with or affected by something: • The drop in sales was related to the end of a tax break on new cars. • The company agreed to sell its real estate business and other related assets. • Stocks were …   Financial and business terms

  • Related services under IDEA — Related services is defined by the United States Individuals with Disabilities Education Act ( IDEA ) 1997 as,: transportation and such developmental, corrective, and other supportive services as are required to assist a child with a disability… …   Wikipedia

  • related — related, cognate, kindred, allied, affiliated can all mean connected by or as if by close family ties. Related, when referred to persons, usually implies consanguinity, but sometimes implies connection by marriage {the royal families in Europe… …   New Dictionary of Synonyms

  • Related Designs — Saltar a navegación, búsqueda Related Designs Fundación 1995 Fundador(es) Thomas Pottkämper Burkhard Ratheiser Thomas Stein Jens Vielhaben Sede Maguncia, Alemania …   Wikipedia Español

  • Related Designs — Rechtsform GmbH Gründung 1995 Sitz Deutschland …   Deutsch Wikipedia

  • related party — Under the Listing Rules, parties who are deemed to be related to a listed company in connection with transactions undertaken with the listed company. They are: • A substantial shareholder, that is a shareholder (excluding a bare trustee) who is,… …   Law dictionary

  • related company — ➔ company * * * related company UK US noun [C] ► FINANCE, WORKPLACE a company that controls or is controlled by another company, often one that is in the same business group: »Many small family companies have grown into enormous conglomerates… …   Financial and business terms

  • related party transaction — In the context of the Listing Rules, a transaction between a listed company and a related party of that company. Chapter 11 of the Listing Rules regulates these transactions. Related links class tests related party …   Law dictionary

  • Related — Titre original Related Genre Série tragi comique Créateur(s) Liz Tuccillo Pays d’origine  États Unis …   Wikipédia en Français

  • -related — ► used to describe what something is connected with: »Stocks fell as the US dollar s plunge against the yen sent export related issues tumbling. »profit related bonuses Main Entry: ↑related …   Financial and business terms

  • related — [ri lāt′id] adj. 1. narrated; recounted; told 2. connected or associated, as by origin or kind; specif., connected by kinship, marriage, etc.; of the same family 3. Music closely connected melodically or harmonically: said of tones, chords, etc.… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»