Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

irato

  • 61 в состоянии аффекта

    prepos.

    Diccionario universal ruso-español > в состоянии аффекта

  • 62 в гневе

    prepos.

    Dictionnaire russe-français universel > в гневе

  • 63 в раздражении

    prepos.

    Dictionnaire russe-français universel > в раздражении

  • 64 бушующее море

    Universale dizionario russo-italiano > бушующее море

  • 65 раздражённый

    irritato, stizzito
    * * *
    прил.
    irritato, stizzito, inasprito
    * * *
    adj
    gener. indignato, seccato, adirato, arrabbiato, cruccioso, esasperato, inquieto, irato, stizzito

    Universale dizionario russo-italiano > раздражённый

  • 66 рассерженный

    adj
    gener. irato, indignato, arrabbiato, adirato, cruccioso, incollerito, inquieto, piccato, seccato, stizzito

    Universale dizionario russo-italiano > рассерженный

  • 67 сердитый

    1) ( раздражённый) stizzito, irritato
    2) ( раздражительный) stizzoso, iroso
    * * *
    прил.
    1) irritato, stizzito, incollerito

    серди́тый вид — aspetto irritato

    серди́тый голос — voce incollerita / stizzita

    быть серди́тым на кого-л. — prendersela con qd; tenere il broncio (a qd)

    2) разг. ( сильнодействующий) forte, duro

    серди́тый мороз — freddo pungente

    3) прост. обычно кратк. ф. ( усердный) fervido, fervente

    быть серди́тым до — avere il gusto di

    ••

    попасть под серди́тую руку кому-л.capitare in un momento di stizza

    * * *
    adj
    1) gener. indignato, adirato, arrabbiato, imbronciato, irato, iroso, musorno, nero come un calabrone
    2) obs. bizzarro

    Universale dizionario russo-italiano > сердитый

  • 68 со злобной миной

    prepos.

    Universale dizionario russo-italiano > со злобной миной

  • 69 ad

    1. ad = at, w.s.
    ————————
    2. ad (altlat. ar, w.s., urspr. wohl at [vgl. at -avus ], gotisch at), Praep. m. Acc., bezeichnet zunächst die im Werden begriffene Annäherung, d.h. Richtung in der Bewegung u. Ausdehnung zu oder nach einem Ziele, dann aber auch die vollendete Annäherung, d.h. Richtung in der Ruhe = Nähe bei einem Punkte, deutsch zu, nach, an (Ggstz. in m. Akk.; vgl. Sen. ep. 73, 16: deus ad homines venit: immo, quod est propius, in homines), I) im Raume: A) eig.: 1) zur Bezeichnung der Richtung in der Bewegung und Ausdehnung: a) in der Bewegung, zu, nach, an, nach od. an... hin, nach od. auf... zu, auf... los, accedere ad aedes has, Plaut., ad flammam, Ter., ad Aquinum, Cic.: proficisci ad eum fundum, ad Capuam, Cic.: proficisci ad Syphacem, auf den S. losmarschieren, Liv.: venire ad Cn. Pompei castra, Cic.: venire ad alqm, zu jmd., Cic., auf jmd. los, Caes.: concurrere ad curiam, Cic.: reverti ad alqm, Caes.: transcurrere ad forum, Ter. – ire visere ad alqm, zu jmd., Ter.: ire ad hostem, auf den F. los, Liv. – spectare, despicere ad alqm, Plaut.: u. spectare ad orientem solem, liegen nach usw. (v. Örtl.), Caes.: u. ebenso vergere ad septentriones, Caes., ad Atticam, Plin. – ducere cohortem ad eam partem munitionis, quae etc., Caes.: ducere legiones ad hostem, auf den F. los, gegen den F., Liv. – mittere legatos ad alqm, Caes.: mittere librum
    ————
    ad alqm, an jmd. schicken, ihm widmen, Cic.: dah. ellipt. libri ad Rhodios (sc. missi), an die Rh., Nep., und auf Büchertiteln, M. Tulli Ciceronis ad M. Brutum orator u. dgl. – tendere manus ad caelum, Caes.: convertere simulacrum Iovis ad orientem, Cic.: vertier (verti) ad lapidem, Lucr. – beim Genet. v. Götternamen mit Auslassung von aedem, zB. ad Dianae (sc. aedem) venire, Ter. – in der Umgangsspr., bei Pers., bes. beim pron. pers., zur Bezeichnung der Wohnung, ad me, ad te, ad se, ad vos, zu mir usw. = in mein Haus (chez moi), Komik., Cic. u.a. – b) in der Ausdehnung, bis zu, bis nach, bis an, bis auf, ab angulo castrorum ad flumen, Caes. – a Salonis ad Oricum, Caes. – m. usque, dona usque ad Numantiam misit ex Asia, Cic.: ab imis unguibus usque ad verticem summum, Cic.
    2) zur Bezeichnung der Annäherung, Richtung in der Ruhe = a) bei, an, vor, sedere ad latus eius, Cic.: iacēre ad pedes alcis, Cic.: u. iacēre od. esse ad meridiem, gegen M. (v. Örtl.), Varr. LL. u. Liv.: habere hortos ad Tiberim, Cic.: villa, quae est ad Baulos, Cic.: u. istos libros legit ad Misenum, bei M. = auf dem Landgute bei M., Cic.: pugna ad Trebiam, Liv.: ad Nolam proelium, Cic.: victoria ad Cannas, Liv. – adesse ad portam, Cic.: esse ad dextram, Cic., ad laevam, Plaut.: esse ad manum (s. manus), Cic.: manere ad regem, Liv., ad exercitum, Caes.: segnius bellum
    ————
    ad hostes apparatur, Liv.: tantum esse nomen eius exercitus etiam ad ultimas Germanorum nationes, Caes.: ut esset ad posteros miraculi eius monumentum, Liv.: iactantia gloriaque ad posteros, Tac. – bes., esse ad urbem, v. röm. Magistratspers., die mit Gefolge u. Militärbefehl reisen u. an einem Orte ihr Standquartier aufschlagen, Cic.: u. esse od. remanere ad urbem, esse ad portas, v. Feldherrn, der mit dem Oberbefehle vor Rom weilt, aber als solcher in die Stadt zu kommen nicht berechtigt ist, Cic. – esse ad alqm, bei jmd. (im Hause als Besuchender) sein, Cic.: ebenso cenare ad alqm, Gell. – u. oft ad alqm = bei, vor jmd., zur Bezeichnung der Pers., unter deren Leitung, Teilnahme usw. etwas vorgeht (s. Brix Plaut. capt. prol. 49), excusationem quaerere ad Brutum, Cic.: ad iudicem agere, Cic.: ad tibicinem hostias immolare, unter Begleitung eines Flötenspielers, Cic. – ebenso ad alqd, bei, zu etw., zur Bezeichnung des Ggstnds., unter dessen Einflusse etwas vorgeht (s. Fritzsche zu Hor. sat. 2, 8, 32), ad vinum, beim W., ad lumina, beim L., Cic.: ad tibiam, zur Flöte, unter Flötenbegleitung, Cic.: ad lychnuchum ligneolum, Cic.: ad lunam, Verg. u. Hor.: ad lunae lumina, Ov. – b) an = auf, in (s. Brix Plaut. mil. 930. Halm Cic. Rosc. Am. 44), ad forum, Ter.: ad villam, Cic.: ad portum, Plaut.: ad aedem Felicitatis, Cic.: ad orientem, im O., Liv. epit.: ad omnia deorum templa,
    ————
    Cic.: u. so ellipt., ad Castoris (sc. aedem), Cic. – u. zur Bezeichnung v. Örtl., ad capita bubula, zu den O., Suet.: ad gallinas, Plin.
    B) übtr.: 1) von der Richtung in der Bewegung, Ausdehnung: a) von der Richtung in der Bewegung: α) übh., nach den Verben, die ein Bewegen, Antreiben usw. zu etw. anzeigen, wie movere, commovere, mutare, ducere, inducere, impellere, hortari, adhortari, admonere, invitare u.a. (w.s.). – β) zur Angabe des Strebens und der Neigung, bei den Substst. cupiditas, aviditas, alacritas u.a. (w.s.). – bei den Adjj. avidus, propensus, intentus, acer u.a. (w.s.). – bei Verben, wie provincia summā contentione ad officia certans, Planc. bei Cic. – γ) zur Angabe der Bestimmung, des Endzwecks, der Absicht, zu, für, bei Substst. (bes. ad mit folg. Gerund. od. Gerundiv.), jedoch fast immer durch ein Verbum gestützt (s. Spengel Ter. Andr. 138), mentis ad omnia caecitas, Cic.: ad auxilium copia, Ter.: ad narrandum benignitas, Plaut.: adiutorem esse ad iniuriam, Cic.: ne irato facultas ad dicendum data esse videatur, Cic.: occasionem ad rem gerendam fore, Cic.: argumentum ad scribendum alci deest, Cic. – bei Adjj., wie natus, factus, doctus, aptus, idoneus, utilis u.a. (w.s.). – nach Verben, wie adiuvare, conferre, facere, conficere, esse (dienen), pertinere u.a. (w.s.). – ebenso nach den Verben deposcere, decernere, deligere u.a. (w.s.). –
    ————
    oft ad id, dazu, deshalb, zu dem Zwecke, ad id fabrefacta navigia, Liv.: duae cohortes ad id ipsum (eigens dazu) instructae intus, Liv.: qui ad id missi erant, Liv. (vgl. Fabri zu Liv. 24, 48, 7 u. Hand Tursell. 1, 126). – u. quid ad rem? was macht das? Cic.: quid ad me? was geht mich das an? Cic. – dah. αα) bei Mitteln, bes. Heilmitteln, zu, für, gegen, quae sint animadversa a medicis... radicum genera ad morsus bestiarum, ad oculorum morbos etc., Cic.: remedium ad tertianam, Petr. – u. auch hier nach Verben, wie esse (sein = dienen), valere, posse, proficere u.a. (w.s.). – ββ) zur Angabe des Geschäfts, zu dem jmd. od. etw. bestimmt od. verwendet wird, zu, alere canes ad venandum, Jagdhunde, Ter.: servos ad remum dare, Liv.: argentum ad vescendum factum, silbernes Tafelgeschirr, Liv. – δ) zur Angabe der Beziehung einer Sache auf eine andere, αα) in bezug, in Hinsicht (im Hinblick) od. Rücksicht auf etw., hinsichtlich, in betreff einer Sache, gegen etw. (s. Schömann Cic. de nat. deor. 2, 155. Schneider Caes. b.G. 5, 1. § 2 u. 3. Fabri Liv. 21, 57, 6. Fritzsche Hor. sat. 2, 2, 108. Heräus Tac. hist. 2, 97, 7. Nägelsb. Stil. § 122, 2), bei Substst., maxima praemia vel ad gratiam vel ad opes vel ad dignitatem, Cic. – nomina ad aliquid (ὀνόματα πρός τι), relative, Quint. – bei Adjj. (s. Wagner Ter. heaut. 370. Meißner Cic. Tusc. 2, 15. Holstein Cic. de fin. 2, 63. Mül-
    ————
    ler Liv. 1, 4, 8. Fabri Liv. 21, 25, 6. Benecke Iustin. 25, 4, 3), insignes ad laudem viri, Cic.: impiger ad labores belli, Cic.: tutus ad ictus, Liv.: modestus ad omnia alia, Ter.: vir ad cetera egregius, Liv.: ad verborum linguaeque certamina rudes, Liv. – bei Verben, non comparandus hic ad illum est, Ter. – elliptisch, non ad Q. Maximi sapientiam, neque ad illius superioris Africani in re gerunda celeritatem, Cic. – ββ) im Verhältnis zu, im Vergleich mit od. zu, gegen, entsprechend (s. Brix Plaut. trin. 873. Halm u. Richter Cic. Verr. 5, 25. Madvig Cic. de fin. 3, 52. Meißner Cic. Tusc. 1, 40. Benecke Cic. Cat. 1, 12. Müller Liv. 1, 8, 4. Fabri Liv. 22, 22, 15), terram ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere, Cic.: scuta ad amplitudinem corporum parum lata, Liv.: quid ad primum consulatum secundus? Liv.: ellipt. (s. Sorof Cic. de or. 2, 25), at nihil ad nostram hanc, Ter.: quem cognovimus virum bonum et non illitteratum, sed nihil ad Persium, Cic. – u. bei Gegenüberstellung zweier Verhältnisse, quomodo od. sicut od. ut... sic od. ita ad, wie... so zu, quomodo est filius ad patrem, sic est filia ad matrem, Varr. LL. 10. § 41: est ad unum victoriatum denarius, sicut ad alterum victoriatum alter denarius, ibid.: ut unum ad duo, sic decem ad viginti, ibid. § 45: ut unum ad decem, ita decem ad centum, Quint. 5, 11, 34. – b) von der Ausdehnung und Steigerung, bis zu, bis auf, α) übh.:
    ————
    pulli usque ad cinerem ambusti, Plin.: usque ad mortem multare alqm, Ter.: virgis ad necem caedi, Cic. – ad extremum, ad ultimum, »bis aufs äußerste, äußerst = im höchsten Grade«, homo non ad extremum perditus, Liv.: consilium non ad ultimum demens, Liv. – u. ad ultimum, »aufs äußerste = wenn es zum Äußersten kommt«, Curt. – ad summam, »aufs ganze = im ganzen, überhaupt«, Cic. u.a. – β) bei Maßbestimmungen: decoquere ad tertiam partem, Varr.: scrobem ad medium complere, Liv.: ad plenum, Hor. – γ) bei Zahl- u. Geldbestimmungen: αα) zur Angabe des Eintreffens auf eine gewisse Zahl usw., bis zu, bis auf, eadem ad decem homines servabitur portio, Curt.: ad assem perdere, Hor.: ad nummum convenit, Cic.: ad unum (unam) omnes, alle bis auf einen, d.i. bis auf den letzten, Cic.: u. so bl. ad unum, Cic.: ad impuberes, bis auf die Nichtmannbaren, mit Einschluß der N., Caes. – ββ) zur Angabe der Annäherung an eine bestimmte Zahl bis zu, an die, nahe an, nummum Philippeum ad tria milia, Plaut.: quasi talenta ad quindecim, Ter.: (fuimus) omnino ad ducentos, Cic.: cum annos ad L natus esset, Cic. – dah. auch adv. (s. Fabri zu Liv. 22, 41, 2), occisis ad hominum milibus quattuor, Caes.: ad mille ducenti eo proelio ceciderunt, Liv.
    2) vom Nebeneinanderstellen u. Nahekommen von Ggstndn.: a) zur Angabe der annähernden Ähnlich-
    ————
    keit (s. Brix Plaut. trin. 873), nach, ut emerem ancillam ad istam faciem, Plaut.: et idem alterum (quaero) ad istanc capitis albitudinem, einen Graukopf etwa wie du, Plaut. – b) zur Angabe dessen, was zu od. bei etw. noch hinzutritt, zu, bei, neben, außer, ad cetera hanc quoque plagam infligere, Cic.: quod ad ius civile pontificium appetatis, Cic.: hoc unum ad pristinam fortunam defuit, Caes. – nisi quid vis od. vultis ad haec, Cic. – dah. ad hoc, ad haec, »zudem, überdies«, Sall. u. Liv.: ad id quod, »außerdem, daß«, usw., Liv.: ad omnia, ad cetera, Liv. (vgl. Hand Tursell. 1, 125). – c) zur Angabe der äußern Veranlassung, auf, bei, auf... hin, infolge, auf Veranlassung, aus, vor (s. Müller Liv. 1, 39, 2. Fabri Liv. 21, 41, 3), respondere, breviter disserere ad alqd, Cic.: ad famam belli novas legiones scribere, Liv.: ad ducis casum perculsa magis, quam irritata est multitudo, Liv. – oder zur Angabe des innern Beweggrundes, auf... hin, aus, vor (s. Müller Liv. 1, 7, 7. Weißenb. Liv. 42, 20, 1), quae (urbes) ad spem diuturnitatis conderentur, Cic.: seu ad metum virium seu ad spem veniae cum dedissent sese, Liv.: in suspensa civitate ad exspectationem novi belli, Liv. – d) zur Angabe der Richtschnur, nach der etw. geschieht, gemäß, nach (Ggstz. contra; s. Drak. Liv. 7, 2, 10. Schuch Apic. 5. § 186), ad perpendiculum, ad lineam, Cic.: ad istorum normam, Cic.: ad voluntatem loqui
    ————
    omnia, Cic.: agere ad praescriptum, Caes.: ad edictum convenire, Liv.: ad manum cantare, ad hunc modum, auf diese W., Cic.: ad tempus, der Zeit gemäß, nach Umständen, Cic. (vgl. unten no. II, 1, b u. no. II, 1, a): ad verbum, wörtlich (zB. ediscere), Cic. (vgl. verbum no. I, b, γ): ad litteras, buchstäblich, Quint. 9, 1, 25.
    II) in der Zeit: 1) zur Angabe der Ausdehnung bis zu einem Zeitpunkt: a) mit Rücksicht auf die dazwischen verfließende Zeit, bis zu, bis an, bis auf, bis gegen, ab consulatu eius usque ad extremum tempus, Nep.: ab initio rerum Rom. usque ad P. Mucium pont. max., Cic.: ab hora octava ad vesperum, Cic.: ab condita urbe ad liberatam, Cic. – usque ad hanc aetatem, Cic.: ad summam senectutem, Cic.: ad vesperum, ad multam noctem, Cic.: ad id tempus, ad hoc tempus, bis jetzt, bisher, Caes. u.a.: so auch ad id locorum, Sall. u. Liv.: u. so bl. ad id, ad hoc, Liv. (s. Fabri Liv. 21, 52, 6): ad eum finem, dum etc., Cic.: quem ad finem? wie lange? Cic. – b) mit Rücksicht auf die Währung der Zeit, auf, für, ad exiguum tempus, Cic.: ad breve tempus, Plin.: ad paucos dies, Cic.: ad quoddam tempus, auf einige Zeit, Cic.: ad annos DC, Cic.: ad tempus, auf Zeit (nicht auf die Dauer), Cic.: ad praesens, Cic. 2) zur Angabe des Eintretens auf od. nach einem Zeitpunkt: a) zu, auf, an, nos hic te ad mensem Ianuarium exspectamus, Cic.: te
    ————
    Laodiceae fore ad meum adventum, bei m.A., Cic.: ad aestatem, Liv.: ad lucem, zum Morgen, am Morgen, Cic.: ad meridiem, Plaut.: ad vesperum, Cic.: ad diem dictam, Cic.: ad diem, Cic.: ad (an) eum diem, Tac.: ad praedictum tempus, Liv.: ad tempus, zur gehörigen Zeit, Cic. – ad extremum, Cic. u. Liv., ad ultimum, Liv., ad postremum, Liv., zuletzt (s. Müller Liv. 1, 33, 5). – b) nach, über, binnen (s. Lachm. Lucr. 2, 44. p. 79), ad annum tribunum pl. fore, Cic.: utrum illuc nunc veniam, an ad annos decem, Cic.: ad punctum temporis, binnen od. in einem Augenblick, Cic.: ad Kalendas Graecas, s. Calendae. – ad seinem Pronom. od. Subst. nachgesetzt, quem ad, Plaut. Bacch. 176: quam ad, Ter. Phorm. 524: quos ad, Cic. de nat. deor. 2, 10: ripam ad Araxis, Tac. ann. 12, 51. – od. zwischen Adjekt. u. Subst., augendam ad invidiam, Tac. ann. 12, 8.
    In der Zusammensetzung bezeichnet ad ebenfalls eine Annäherung, heran, herzu, herbei, dabei, zB. accedere, adstare (astare). – dah. auch ein Streben, eine Neigung, s. adamo, accredo u.a. – eine Vermehrung, hinzu, zB. adicere, assumere.
    Die Schreibung at (gegen Quint. 1, 7, 5. Prob. inst. (IV) 145, 8 sq. Caper (VII) 95, 14. Vel. Long. (VII) 69, 23. Scaur. de orth. (VII) 154, 15), zB. Corp. inscr. Lat. 1, 1252; 2, 4514; 3, 536 u. 3.; in Handschriften, s. Ribbeck, Prolegg. Verg. p. 396. Wagner
    ————
    Orthogr. Verg. p. 426.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ad

  • 70 attribuo

    at-tribuo (ad-tribuo), buī, būtum, ere, zuerteilen, zuteilen, verleihen, I) eig.: A) im allg.: servos, pastores armat atque iis equos attribuit, machte sie beritten, Caes.: navibus III comparatis, ex quibus duas familiaribus suis attribuerat, unam ipse conscenderat, Caes.: non Stratonis modo regiam supellectilem attribui ei iussit, sed etiam etc., Curt.
    B) insbes.: 1) jmdm. einen Ort als Aufenthalt, Wohnsitz od. Besitztum zuteilen, zuweisen, anweisen, alteram partem eius vici Gallis concessit, alteram cohortibus ad hibernandum attribuit, Caes.: sibi agros attribuant, Caes.: quibus urbes agrosque attribui iussit, Curt.: ipsis attribueret sedem, Curt.: coloniae a rege attributae, Curt.: terra culturae causā attributa olim particulatim hominibus, ut Etruria Tuscis, Samnium Sabellis, Varr. sat. Men. 17. – iuventus, quae praesidio eius loci attributa erat, Liv.: u. m. dopp. Acc., electos ex omnibus legionibus fortissimos viros, antesignanos, centuriones Caesar ei classi attribuerat, als Zent., Caes. b. c. 1, 57, 1. – ebenso den Standort in der Schlacht, dextra pars (Flügel) Massiliensibus attribuitur, sinistra Nasidio, Caes.
    2) als t. t. der Geschäftsspr., attr. pecuniam, Geld anweisen, überweisen, durch Anweisung zuteilen, - verleihen, a) v. einer Privatperson, Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, si modo attribuetur,
    ————
    quantum debetur, Cic. ad Att. 13, 2, 1: dah. prägn., attr. alqm, auf jmd. anweisen, attributos (die Angewiesenen) quod appellas, valde probo, Cic. ad Att. 13, 22, 4: sei (= si) is quei (= qui) adtributus erit, eam pecuniam... ei quoi (= cui) attributus erit, non solverit, Corp. inscr. Lat. 1, 2, 206. lin. 41 sq.: u. m. Dat. der Summe, tamtae pecuniae eum eosve attribuito, ibid. 40 sq.: quamtae pecuniae attributus erit, tamtam pecuniam et eius dimidium ei, quoi (= cui) adtributus erit, dare debeto, ibid. lin. 43. – b) von Staats wegen (s. Müller Liv. 1, 43, 9), »(Antonius) mihi pecuniam attribuit?« Cupio videre, qui id audeat dicere, Cic.: pecunia attributa, numerata est, Cic.: censoribus postulantibus, ut pecuniae summa sibi, quā in opera publica uterentur, attribueretur, vectigal annuum decretum, Liv.: unde (pecunia publica) erat attributa, Cic.: nonne sestertium centiens octogiens ex aerario tibi attributum Romae in quaestu reliquisti? Cic.: his talenta D ad belli usum attributa, Curt. – prägn., auf jmd. anweisen, quibus equos alerent, viduae attributae, quae bina milia aeris in annos singulos penderent, Liv. 1, 43, 9.
    3) jmdm. etw. zur Besorgung, Leitung, Führung zuteilen, pecus omne equitibus auxiliariis agendum attribuit, Sall.: attribuit nos trucidandos Cethego, Cic.: Amynandro Aetolos concitandos ad bellum attribuit, Liv.; vgl. ceterorum (captivorum) curam be-
    ————
    nigne tuendorum C. Flaminio quaestori attribuit, Liv.: ei (pontifici) sacra omnia exscripta exsignataque attribuit, quibus etc., übertrug ihm den ganzen Gottesdienst mit der schriftlichen Übersicht und Nachweisung usw., Liv. – bes. jmdm. ein milit. Kommando zuteilen, eine Stadt, Soldaten, Schiffe usw. unter jmds. Leitung ( Kommando) stellen, ihm unterordnen, oppidum civibus Romanis, Caes.: naves singulas equitibus Romanis, Caes.: alci IV legiones, Caes.: equites praefectis, Curt. – ebenso eine Provinz usw., video, cui Apulia sit attributa, qui habeat Etruriam etc., qui sibi has urbanas insidias caedis atque incendiorum depoposcerit, Cic.: alci Sogdianam regionem, alci satrapeam Mediae, Curt.: regnum filio eius, Curt.
    4) als publiz. t. t., eine Völkerschaft od. einen Fürsten einem andern Volke od. Fürsten als unterworfen u. zinsbar zuteilen, ihm unterwerfen, mediatisieren, einverleiben, insulae, quae erant a Sulla Rhodiis attributae, Cic.: Suessiones Remis attributi, Caes.: ipsi (Commio) Morinos attribuerat, Caes.: Ariarathen Ariobarzani attribuit, qui sub eius imperio et ditione esset, Auct. b. Alex.
    5) einer Sache die u. die Summe als Abgabe zuteilen, d.i. als Abgabe auflegen, damit belegen, his rebus omnibus terni in milia aeris attribuerentur, Liv. 39, 44, 3.
    II) übtr.: A) im allg., zuerteilen, zuteilen, verlei-
    ————
    hen, ne aut irato facultas ad dicendum data, aut cupido auctoritas attributa esse videatur, Cic.: huc accedit summus timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit, Cic.: si legi, loco, urbi, monumento attribueretur oratio, die Rede dem Gesetz usw. gleichs. in den Mund gelegt würde, Cic. – nunc illud satis est, non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram, hinzuzufügen, hinzuzubringen, Cic. – senae horae in orbem operi attributae sunt, wurden zugewiesen bestimmt, Liv.
    B) insbes.: 1) als rhetor. u. gramm. t. t., alci (rei) attribui, einer Pers. od. Sache als Eigenschaft, nähere Bestimmung (als Prädikat od. Attribut) zuerteilt-, erteilt-, beigelegt werden, dah. attributum esse (als Prädikat od. Attribut) zukommen, zu einer Pers. od. Sache ganz eigentlich gehören, unter etw. mitbegriffen sein, omnis res [argumentando] confirmatur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum. Ac personis has res attributas putamus: nomen, naturam, victum, fortunam, habitum, adfectionem, studia, consilia, facta, casus, orationes... Ac personis quidem haec videntur esse attributa. Negotiis autem quae sunt attributa, partim sunt continentia etc., Cic. de inv. 1, 34 sqq.: etiam quod iumentorum causā apparatum esset, quibus dominus uteretur, penori attributum dicit, zum Penus gehörig, mit unter dem P. begriffen, Gell. 4, 1, 21.
    ————
    2) jmdm. etwas als Wirkung od. Schuld zuteilen = zuschreiben, beimessen, beilegen, bonos exitus attribuimus dis immortalibus, Cic.: quod mihi cum illo erat commune, sibi soli attribuit, Cic.: qui (Cato) si eruditius videbitur disputare, attribuito litteris Graecis, Cic.: hoc si cupidius factum existimas, Caesari attribues; si familiarius, utrique nostrum, Cic.: tanta fuit Verris impudentia, ut aliis causam calamitatis attribueret, quae omnis propter avaritiam ipsius accidisset, Cic.: m. folg. quod (daß usw.), quod Sicyonii te laedunt, Catoni et eius aemulatori attribues Servilio, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attribuo

  • 71 frenum

    frēnum, ī, n., Plur., frēna, ōrum, n., u. frēnī, ōrum, m. (frendo), das Gebiß, der Zaum, der Zügel, I) eig. u. meton.: A) eig.: frenum mulare, Edict. Diocl.: frenum equestre cum salibario (Gebiß) instructum, Edict. Diocl.: aurei freni, Sen.: frena caelata, Apul.: frena remittere, schießen lassen, verhängen, Ov.: ebenso frena dare, Ov.: frenos inhibere, anziehen, Liv. – im Bilde, frena imperii, Zügel (Leitung) der Regierung, Ov.: frenos dare impotenti naturae, die Zügel schießen lassen, Liv.: alci frenos adhibere, zügeln, zurückhalten (Ggstz. calcaria alci adhibere, anspornen), Cic.: u. so temeritati frenos inicere, ignaviae subducere calcar, Sen.: frena addere feroci viro, zügeln, Sil.: irae frena ponere, seinen Zorn zügeln, Iuven.: voluptati frenos imponere, Lact.; u. so neque irato mihi habenas dedi umquam neque cupiditati non imposui frenos, Varro sat. Men. 177: voluptates sub freno tenere, Sen.: libidinibus frena permittere, Lact.: frena liberalitatis laxare, Hieron.: linguae frena relaxare, der Z. freien Lauf lassen, Gregor. M.: frena pudoris rumpere, Prop.: frenum od. frenos mordere, in den Zaum knirschen, seinen Gegnern die Zähne weisen (= sich nicht unterdrücken lassen wollen), Cic. u. Sen.; aber frena mordere, den Zaum annehmen, -sich gefallen lassen, Stat.: frenum accipere (annehmen, sich gefallen lassen), Verg. u. Liv.: u. so
    ————
    frenos recipere, Cic.: freni sunt iniecti vobis, Quirites, nullo modo perpetiendi, Val. Max.: quamdiu sciet ferre frenos, quos si quando abruperit vel aliquo casu discussos reponi sibi passus non erit, Sen. de clem. 1, 4, 2: abrumpet frenos pudicitia, Sen. de ben. 1, 10, 2. – B) meton., frena = gezäumte Rosse, Gespann, Stat. Theb. 11, 244: Phaëthontia, Sil. 10, 540. – II) übtr.: 1) das Band, die Zusammenfügung, tecti trementis saxea frena labant, die Bänder, Fugen, Stat. Theb. 10, 880. – insbes. als mediz. t. t., frenum = das Bändchen, womit die innere Vorhaut an der Eichel haftet, Cels. 7, 25. no. 2. – 2) freni, wie griech. χαλινοί, Quint. 1, 1, 37, als rhet. t. t., sehr hart untereinander zusammenstoßende Buchstaben od. Silben, Mart. Cap. 5. § 514 u. § 518. – In Prosa scheint der Nom. Plur. freni u. Akk. Plur. frenos üblicher gewesen zu sein als frena, s. für den Nom. Sen. ep. 41, 6; de ira 1, 7, 4. Curt. 3, 13 (34), 10; 7, 10 (40), 16. Val. Max. 2, 9, 5 (auch Sil. 1, 240): für den Akk. in eig. Bed. Cic. top. 36. Liv. 1, 48, 6; in bildl. Bed. oft bei Cic., Liv. u.a. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 815 f. u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 287.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frenum

  • 72 iratus

    īrātus, a, um (ira), erzürnt, zornig (Ggstz. placatus u. propitius), Cic. u.a.: bos, Petron.: deo irato meo, Ter.: dis meis iratissumis, Plaut. Poen. 452: iratis dis propitiisque, Sen.: iratos deos invocare, den Zorn der G. auf sich herabrufen, Liv.: alci iratos deos precari, gegen jmd. den Zorn der G. anrufen, Liv. – iratus alci, auf jmd., Cic. u.a.: sum tibi iratus, Ter.: iratior, iratissimus alci, Cic. – num quid iratus es mihi propter has res? Plaut.: ob eam rem iratus gnatus est, Ter.: consules ob ea irati senatui, Liv.: quam iratus (homo) de iudicio et de vilico! Cic. – übtr., mare, stürmisch, Hor.: u. so fluctus, Petron. u. Plin. pan.: venter, hungrig, Hor.: sitis, ventus, Prop.: manus, Prop.: preces, vom Zorn eingegebene = Flüche, Verwünschungen, Hor.: impetus, Sen. poët.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iratus

  • 73 trudo

    trūdo, trūsī, trūsum, ere (zu gotisch thriutan, belästigen, beschweren, ahd. driozan, nhd. verdrießen), stoßen, hinweg-, fortstoßen, -drängen, I) eig.: 1) im allg.: glaciem flumina trudunt, Verg.: hostes, Tac.: cohortes in paludem, Tac.: apros in plagas, Hor.: alqm hinc foras, Plaut.: ab irato Iove ad inferos trusus est, Serv. Verg., umbo trudebat umbonem, Amm. – 2) insbes., im Wachsen hervortreiben, a) Gewächse = wachsen lassen, gemmas, Verg.: se trudunt gemmae, wachsen hervor, Verg. – b) Dünste, Wasser, steigen lassen, quas mihi tenebras trudis? welchen Dunst läßt du mir aufsteigen (= welchen Schwindel machst du mir vor)? Plaut. Epid. 476. – im Passiv medial = steigen, fecundus aquae truditur latex, Claud. Aponus 13. – II) übtr., stoßen, drängen, ad mortem trudi, Cic.: in arma trudi, Tac.: fallacia alia aliam trudit, drängt die andere, folgt aus der anderen, Ter.: so auch truditur dies die, Hor.: u. vita truditur, Sen.: nunc est exspectatio comitiorum, in quae omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium, vorschieben will, Cic. ad Att. 1, 16, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > trudo

  • 74 в состоянии аффекта

    Русско-испанский юридический словарь > в состоянии аффекта

  • 75 alterato

    alterato agg.
    1 altered, changed; ( adulterato) adulterated; ( guasto) (gone) bad, gone off; ( falsificato) forged: grafia alterata, disguised handwriting // polso alterato, irregular pulse // essere alterato dal vino, to be drunk
    2 ( turbato) upset, unsettled; ( irato) angry, annoyed, worked up // voce alterata, broken voice.
    * * *
    [alte'rato] 1. 2.
    1) altered, changed
    2) (falsificato) [ testo] falsified, faked; [ risultato] distorted, skewed
    3) (irritato) vexed, irritated
    * * *
    alterato
    /alte'rato/
     →  alterare
     1 altered, changed
     2 (falsificato) [ testo] falsified, faked; [ risultato] distorted, skewed
     3 (irritato) vexed, irritated.

    Dizionario Italiano-Inglese > alterato

  • 76 gettare

    throw
    grido give, let out
    gettare fuori throw out
    gettare via throw away
    * * *
    gettare v.tr.
    1 to throw*; to cast*; ( con violenza) to fling*, to hurl: gettai un osso al cane, I threw a bone to the dog (o I threw the dog a bone); gettai la palla al ragazzo, I threw the ball to the boy; gettami la fune!, throw me the rope!; mi gettò uno sguardo irato, he gave me an angry look; gettare acqua in faccia a qlcu., to dash water in s.o.'s face; gettare un bacio a qlcu., to blow s.o. a kiss; gettare uno sguardo a qlcu., to glance at s.o. // gettare qlco. al di là di, to throw sthg. over: gettare una palla al di là di un muro, to throw a ball over a wall // gettare qlco. contro qlcu., to throw (o to hurl) sthg. at s.o.: gettò pietre contro di me, he threw stones at me; gettare una lancia contro qlcu., to hurl a spear at s.o. // gettare qlco. dentro, to throw sthg. in: gettalo dentro dalla finestra!, throw it in through the window! // gettare qlco., qlcu. fuori da, to throw sthg., s.o. out of: non gettate nulla fuori dal finestrino, don't throw anything out of the window; furono gettati fuori dal ristorante, they were thrown out of the restaurant // gettare qlco., qlcu. giù, in terra, to throw sthg., s.o. to the ground: lo gettò a terra con uno spintone, he shoved him to the ground; fu gettato giù di sella, he was thrown from his horse (o from the saddle); non gettarlo giù!, don't throw it down!; gettare qlcu. a terra, to knock s.o. down (o to the ground) // gettare qlco. in, to throw (o to cast o to fling) sthg. into: gettare una pietra nel lago, to throw a stone into the lake; gettare polvere negli occhi a qlcu., (fig.) to throw dust in s.o.'s eyes; gettare qlco. in faccia a qlcu., to throw (o to fling) sthg. in s.o.'s teeth; gettare qlco. in mare, ( da un natante) to throw sthg. overboard, ( un carico) to jettison; gettare nella disperazione, to throw into despair; gettare nella miseria, to reduce to misery // gettare qlco. in alto, to throw sthg. up: gettare in alto una moneta, to toss a coin // gettare qlco. indietro, to throw sthg. back: gettare uno sguardo indietro, to glance backwards (o to look over one's shoulder); gettare la testa indietro, to throw one's head back // gettare qlco. su, to throw (o to cast) sthg. on (o over): si gettò una coperta sulle spalle, he threw a blanket over his shoulders; gettare biasimo su qlcu., to cast (o to throw) blame on s.o.; gettare luce su qlco., (fig.) to throw light on sthg.; gettare un'ombra su qlco, (fig.) to cast a shadow on sthg. // gettare via qlco., to throw sthg. away: gettare via il proprio tempo, il proprio denaro, to throw away one's time, one's money; gettò via la sua ultima occasione, he threw away his last chance; non gettare via queste cose!, don't throw these things away! // gettare all'aria qlco., to make a mess of sthg.: ho gettato all'aria tutti i cassetti per trovarlo, I turned out all the drawers to find it // gettare il guanto, to throw (o to fling) down the gauntlet // gettare la maschera, to throw off the mask // gettare una sfida, to throw out a challenge // gettare i soldi dalla finestra, to throw (o to fling) one's money out of the window (o down the drain)
    2 ( emettere): la ferita getta sangue, the wound is bleeding profusely (o the wound is spurting blood); gettare un grido, to utter a cry (o to give a shout)
    3 ( collocare) to lay*: gettare le fondamenta, to lay the foundation (s)
    4 (tecn.) to cast*
    5 (bot.) to put* forth, to sprout
    v. intr.
    1 ( versare) to play, to spout: la fontana non getta più da due giorni, the fountain hasn't been playing for two days (o has been dry for two days)
    2 (econ.) ( fruttare) to yield, to bring* in.
    gettarsi v.rifl. o intr.pron.
    1 to throw* oneself, to fling* oneself: si gettò nelle braccia della madre, she threw (o flung) herself into her mother's arms; si gettò sul letto, she threw herself on the bed; gettare ai piedi di qlcu., to throw oneself at s.o.'s feet; gettare al collo di qlcu., to fall on s.o.'s neck; gettare giù, ( a terra) to throw oneself down, ( sdraiarsi) to lie down: gettati giù un momento, sembri stanca, lie down a while, you look tired; gettare in acqua, to throw oneself (o to jump o to leap) into the water; gettare in avanti, all'indietro, to throw oneself forwards, backwards; si è gettato dal quarto piano, he threw himself (o jumped) from the fourth floor // gettare a capofitto in qlco., to throw oneself into sthg. // gettare nella discussione, to throw oneself into the discussion (o to plunge into the debate) // gettare nella mischia, to throw oneself into the fray // gettare sul nemico, to fall on (o to attack) the enemy // si è letteralmente gettato sul piatto di spaghetti, he literally fell on the plate of spaghetti
    2 (di fiume, sboccare) to flow: il Po si getta nell'Adriatico, the Po flows into the Adriatic.
    * * *
    [dʒet'tare]
    1. vt
    1) (lanciare) to throw, (con forza) to fling, hurl, (in aria) to toss

    gettare (via) (liberarsi di) to throw away

    gettare qc addosso a qn (sasso) to throw sth at sb, (acqua, sabbia) to throw sth over sb

    gettare le braccia al collo di qnto throw o fling one's arms round sb's neck

    gettare a mare(fig : persona) to abandon

    2) (metalli, cera) to cast, (fondamenta) to lay
    3) (emettere: acqua) to spout, (grido) to utter, give
    4)
    2. vi
    (aus avere) (pianta) to sprout
    1)

    gettarsi in un'impresa — to throw o.s. into an enterprise

    gettarsi nella mischia — to hurl o.s. into the fray

    gettarsi contro o addosso a qn — to hurl o.s. at sb

    gettarsi ai piedi di qn — to throw o.s. at sb's feet

    * * *
    [dʒet'tare] 1.
    verbo transitivo
    1) (lanciare) to throw*, to cast* [pietra, dadi]; (buttare) to throw* away, to throw* out [ immondizia]

    gettare qcs. a qcn. — to throw sth. to sb., to throw sb. sth.

    gettare le braccia (intorno) al collo di qcn. — to throw o fling one's arms around sb.'s neck

    gettare uno sguardo a qcs. — fig. to cast an eye o a glance at sth

    2) mar. pesc. to cast* [amo, reti]

    gettare l'ancorato drop o cast anchor

    3) (costruire) to build* [ ponte]; fig. to establish, to lay* [ basi]

    gettare le fondamenta di qcs. — to lay the foundations for sth. (anche fig.)

    gettare qcn. nel panico — to throw sb. into a panic

    6) (emettere) to give*, to utter [ grido]
    2.
    verbo intransitivo (aus. avere) (germogliare) to sprout, to bud
    3.
    verbo pronominale gettarsi
    1) (buttarsi) to throw* oneself (in into)

    -rsi al collo di qcn. — to fling oneself around sb.'s neck

    - rsi su — to pounce on [preda, cibo]

    2) (sfociare) [ corso d'acqua] to flow (in into)
    * * *
    gettare
    /dʒet'tare/ [1]
     1 (lanciare) to throw*, to cast* [pietra, dadi]; (buttare) to throw* away, to throw* out [ immondizia]; gettare qcs. a qcn. to throw sth. to sb., to throw sb. sth.; gettare le braccia (intorno) al collo di qcn. to throw o fling one's arms around sb.'s neck; gettare uno sguardo a qcs. fig. to cast an eye o a glance at sth.
     2 mar. pesc. to cast* [amo, reti]; gettare l'ancora to drop o cast anchor
     3 (costruire) to build* [ ponte]; fig. to establish, to lay* [ basi]; gettare le fondamenta di qcs. to lay the foundations for sth. (anche fig.)
     4 (causare) gettare lo scompiglio in città to throw the town into turmoil
     5 (precipitare) gettare qcn. nel panico to throw sb. into a panic; gettare il paese nel caos to throw the country into chaos
     6 (emettere) to give*, to utter [ grido]
     (aus. avere) (germogliare) to sprout, to bud
    III gettarsi verbo pronominale
     1 (buttarsi) to throw* oneself (in into); -rsi al collo di qcn. to fling oneself around sb.'s neck; - rsi su to pounce on [preda, cibo]
     2 (sfociare) [ corso d'acqua] to flow (in into).

    Dizionario Italiano-Inglese > gettare

  • 77 rabbioso

    gesto, sguardo of rage
    cane rabid
    * * *
    rabbioso agg.
    1 (med., vet.) ( idrofobo) rabid, hydrophobic: un cane rabbioso, a rabid dog
    2 ( irato) furious, angry: se ne stava rabbioso in disparte, he stayed there angrily on his own; uno sguardo rabbioso, a furious (o angry) look
    3 ( accanito, violento) violent; furious: amore, odio rabbioso, violent love, hatred; è riuscito a vincere con uno scatto rabbioso, with a furious sprint he managed to win; un vento rabbioso, a furious wind // ho una fame rabbiosa, I am starving (o I am ravenous).
    * * *
    [rab'bjoso]
    1) med. rabid
    2) (collerico) angry, furious
    3) fig.

    una tempesta -aa raging o furious storm

    * * *
    rabbioso
    /rab'bjoso/
     1 med. rabid
     2 (collerico) angry, furious
     3 fig. una tempesta -a a raging o furious storm.

    Dizionario Italiano-Inglese > rabbioso

  • 78 arrabbiato

    arrabbiato
    arrabbiato , -a [arrab'bia:to]
      aggettivo
     1 (idrofobo) tollwütig
     2 (figurato: irato) wütend, zornig; (accanito) verbissen
     3  gastronomia all'arrabbiato-a sehr pikant

    Dizionario italiano-tedesco > arrabbiato

  • 79 glaring

    ['gleərɪŋ]
    1) (obvious) [example, error] lampante
    2) (blinding) [ light] abbagliante, accecante
    3) (angry) [ look] truce
    * * *
    1) (unpleasantly bright; too bright: the glaring sun; glaring colours.) accecante, abbagliante
    2) (obvious: a glaring error.) vistoso, evidente
    * * *
    glaring /ˈglɛərɪŋ/
    a.
    1 abbagliante; accecante; sfolgorante: glaring neon signs, sfolgoranti insegne al neon
    2 ( di colore, ecc.) troppo vivo; sgargiante; vistoso
    3 ( dell'occhio, di sguardo, ecc.) fiero; irato; torvo
    4 evidente; macroscopico; grosso; madornale: a glaring mistake, un errore madornale: Other people's faults seem more glaring than our own, i difetti degli altri sembrano più grossi dei nostri
    glaringly avv. glaringness n. [u].
    * * *
    ['gleərɪŋ]
    1) (obvious) [example, error] lampante
    2) (blinding) [ light] abbagliante, accecante
    3) (angry) [ look] truce

    English-Italian dictionary > glaring

  • 80 ire

    ire /ˈaɪə(r)/ (poet.)
    n. [u]
    ira; corruccio; collera
    ireful
    a.
    irato; adirato; corrucciato.

    English-Italian dictionary > ire

См. также в других словарях:

  • irato — iráto adv. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  IRÁTO adv. (muz.; ca indicaţie de execuţie) Cu furie, cu mânie. [< it. irato]. Trimis de LauraGellner, 10.05.2005. Sursa: DN  IRATÓ adv. (muz …   Dicționar Român

  • irato — (ab) (a bi ra to) loc. adv. Par un homme en colère. Testament ab irato. Satire écrite ab irato. ÉTYMOLOGIE    Lat. ab, par, et iratus, homme irrité, de ira, ire …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • irato — agg. [dal lat. iratus, part. pass. di irasci adirarsi ]. 1. (non com.) a. [pieno d ira: essere i. con, contro qualcuno ] ▶◀ adirato, arrabbiato, (volg.) incazzato, incollerito, invelenito, inviperito, stizzito. ↑ furente, furibondo, furioso.… …   Enciclopedia Italiana

  • irato — ит. [ира/то] con ira [кон и/ра] гневно ◊ ira [и/ра] гнев …   Словарь иностранных музыкальных терминов

  • irato — i·rà·to agg. CO 1. di qcn., preso dall ira, adirato: essere irato con, contro qcn.; essere irato in volto Sinonimi: adirato, arrabbiato, iroso, 1irritato. Contrari: 2calmo. 2. di qcs., che esprime, che rivela ira: sguardo irato, parole irate, gli …   Dizionario italiano

  • IRATO — (AB) Locution latine qui signifie, Par un homme en colère. Testament ab irato. Une satire écrite ab irato …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • irato — See ab irato …   Ballentine's law dictionary

  • IRATO (AB) — n. f. pl. T. de Botanique Famille de plantes monocotylédones dont le type est l’iris …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • irato — {{hw}}{{irato}}{{/hw}}agg. Preso da ira …   Enciclopedia di italiano

  • irato — pl.m. irati sing.f. irata pl.f. irate …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • irato — agg. adirato, sdegnato, indignato, incollerito, stizzito, risentito, rabbioso, incazzato (volg.), arrabbiato □ (spec. di sguardo, di espressione) cagnesco, iroso CONTR. calmo, pacifico, placido, quieto, tranquillo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»