Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

intra

  • 81 praescrīptum

        praescrīptum ī, n    [P. n. of praescribo], a previous direction, precept, limitation, proviso, regulation: legum imperio et praescripto fieri: omnia agere ad praescriptum, Cs.: ad praescriptum consulis comitia habita, L.: hoc eius praescripto, Cs.: intra praescriptum equitare, within bounds, H.
    * * *
    precept, rule; route

    Latin-English dictionary > praescrīptum

  • 82 prohibeō

        prohibeō uī (old subj perf. prohibessit, C.), itus, ēre    [pro+habeo], to hold before, hold back, keep away, check, restrain, hinder, prevent, avert, keep off, debar: praedones procul ab insulā: vim hostium ab oppidis, Cs.: se suosque ab iniuriā, refrain, Cs.: prohibendo a delictis exercitum confirmavit, S.: itinere exercitum, impede, Cs.: di prohibeant, ut existimetur, etc.: quod potuisti prohibere, ne fieret: prohibitus esse, quo minus abduceret, etc.: quo minus in unum coirent, L.: nec, quin erumperet, prohiberi poterat, L.: quem leges pugnare prohibebant: peregrinos urbibus uti: se ad prohibenda circumdari opera parabant, L.: Cimbros intra finīs suos ingredi, Cs.: migrari Veios, L.: contingere mensas, V.: prohibiti gerere bellum: ut inde aurum exportari prohiberes: prohibete ius de pecuniis dici, L.: munitiones Caesaris, Cs.: prohibenda maxime est ira in puniendo: quod di prohibeant, but may the gods forbid it, T.: Di, prohibete minas, V.: id eos ut prohiberet, L.— To forbid, prohibit: lex recta imperans prohibensque contraria: diique et homines prohibuere redemptos vivere Romanos, L.— To keep away, keep, preserve, defend, protect: a periculo rem p.: virginem ab amatorum impetu: tenuiores iniuriā: ad prohibendam populationibus Campaniam, L.
    * * *
    prohibere, prohibui, prohibitus V
    hinder, restrain; forbid, prevent

    Latin-English dictionary > prohibeō

  • 83 prōiciō

        prōiciō iēcī, iectus, ere    [pro+iacio], to throw forth, cast before, throw out, throw down, throw: Tu (canis) Proiectum odoraris cibum, thrown to you, H.: aquilam intra vallum, Cs.: infantem provectum in mare proiecerunt, carried out to sea and threw overboard, L.: geminos cestūs in medium, V.— To throw away, cast out, cast off, let go, abandon: omnibus proiectis fugae consilium capere, Cs.: tela manu, V.: tribunos insepultos, L.: qui servos proicere aurum iussit, H.— To throw forward, hold out, extend: hastam, N.: scutum, hold in front, L.: proiecto pede laevo, V.: quo tectum proiceretur, was extended.—With pron reflex., to throw oneself, fall prostrate: vos ad pedes leonis: sese Caesari ad pedes, Cs.: ad genua se Marcelli, L.: se super exanimum amicum, V.: semet in flumen, Cu.— To cast out, expel, exile, banish: tantam pestem: inmeritum ab urbe, O.—Fig., to throw away, give up, yield, resign, sacrifice, reject: pro his libertatem: patriam virtutem, Cs.: ampullas et sesquipedalia verba, H.: pudorem, O.: animas, killed themselves, V.— To neglect, desert, abandon: pati fortunam paratos proiecit ille, Cs. — To throw, hurry, precipitate: in miserias proiectus sum, S.: in aperta pericula civīs, V.: vitam suam in periculum: se in hoc iudicium, thrust themselves: monent, ne me proiciam, act precipitately: in muliebrīs se fletūs, abandon themselves to, L.; cf. quae libido non se proripiet ac proiciet occultatione propositā, i. e. run riot.—To put off, delay: ultra quinquennium proici, Ta.
    * * *
    proicere, projeci, projectus V TRANS
    throw down, throw out; abandon; throw away

    Latin-English dictionary > prōiciō

  • 84 (reses)

        (reses) idis, adj.    [re-+SED-], that stays behind, remaining, left: in urbe plebes, L.— Inactive, inert, sluggish, slothful, lazy, idle: eum residem intra vallum tempus terere, L.: residesque movebit Tullus in arma viros, V.: resides et desuetudine tardi, O.

    Latin-English dictionary > (reses)

  • 85 saepiō

        saepiō (not sēp-), psī, ptus, īre    [saepes], to surround with a hedge, hedge in, fence in, enclose: saeptum undique dumetis sepulcrum.— To enclose, surround, encircle, fortify, guard: comitium et curiam: omnīs fori aditūs: urbem moenibus: oppidum operibus: castra tectis parietum pro muro saepta, L.: oculos membranis tenuissimis: restituat legiones intra saltum quo saeptae fuerunt, L.: se tectis, i. e. shut up, V.: pubes inermis ab armatis saepta, L.: At Venus obscuro gradientīs aëre saepsit, V.—Fig., to surround, enclose, encompass: (inventa) ornare oratione; post memoriā saepire, i. e. get by heart: (eloquentia) saepta liberali custodiā: locum omnem cogitatione, beset. —To fortify, protect, guard, strengthen: saeptus legibus, guarded: omnia pudore saepta animadverterat, L.: (mulieres) saeptā pudicitiā agunt, Ta.
    * * *
    saepire, saepsi, saeptus V TRANS
    surround/envelop/enfold/encircle; clothe/cover/protect; close/seal off; shut in; hedge/fence in, surround (w/hedge/wall/fence/barrier/troops); enclose; confine

    Latin-English dictionary > saepiō

  • 86 sāl

        sāl salis    [1 SAL-], salt water, brine, the sea: sale tabentes artūs, V.: aequorei unda salis, O.: Hypanis salibus vitiatur amaris, O.— Salt: praebere ligna salemque, H.: multos modios salis: aquae et salis copia, Cs.: sale invecto uti, L.— Fig., intellectual acuteness, good sense, shrewdness, cunning, wit, facetiousness, sarcasm: habere salem, T.: aliquid salis a mimā uxore trahere: sale vicit omnīs: salis satis est, sannionum parum: (Lucilius) sale multo Urbem defricuit, H.: delectatur sale nigro, i. e. biting sarcasm, H.— Plur, witticisms, jests, smart sayings, sarcasms: Romani veteres atque urbani sales: Plautinos laudare sales, H.: salibus vehemens intra pomoeria natis, Iu.— Good taste, elegance: tectum plus salis quam sumptūs habebat, N.
    * * *
    I II
    salt; wit

    Latin-English dictionary > sāl

  • 87 statuō

        statuō uī, ūtus, ere    [status], to cause to stand, set up, set, station, fix upright, erect, plant: statue signum, L.: agro qui statuit meo Te, triste lignum (i. e. arborem), H.: Crateras magnos statuunt (on the table), V.: tabernacula statui passus non est, to pitch, Cs.: aeiem quam arte statuerat, latius porrigit, had drawn up, S.: statuitur Lollius in convivio, is taken to the banquet: tabernacula in foro, L.: ubi primum equus Curtium in vado statuit, L.: in nostris castris tibi tabernaculum statue, Cu.: pro rigidis calamos columnis, O.: alqm capite in terram, T.: patrem eius ante oculos: bovem ad fanum Dianae et ante aram, L.: Puer quis Ad cyathum statuetur? H.— To construct and place, set up, erect, make, build: eique statuam equestrem in rostris statui placere, in his honor: Effigiem, V.: Templa tibi, O.: aras e caespite, O.: aëneum tropaeum: carceres eo anno in Circo primum statuti, L.: incensis operibus quae statuerat, N.: Inter et Aegidas mediā statuaris in urbe, i. e. a statue of you, O.: Urbem quam statuo vestra est, found, V.— To cause to stand firm, strengthen, support: rem p. certo animo, Att. ap. C.—Of rules and precedents, to establish, constitute, ordain, fix, settle, set forth: omnīs partīs religionis: vectigal etiam novum ex salariā annonā, L.: Exemplum statuite in me ut adulescentuli Vobis placare studeant, T.: in alquo homine exemplum huius modi: si quid iniungere inferiori velis, si id prius in te ac tuos ipse iuris statueris, etc., first admit it against yourself, L.: citius Quam tibi nostrorum statuatur summa laborum, i. e. is recounted, O.— Of persons, to constitute, appoint, create: arbitrum me huius rei.—Of limits and conditions, to determine, fix, impose, set: imperi diuturnitati modum statuendum putavistis, that a limit should be assigned: statui mihi tum modum et orationi meae, imposed restraints upon: non statuendo felicitati modum, by not limiting his success, L.: modum carminis, O.: providete duriorem vobis condicionem: Finem orationi, make an end of, T.—Of a time or place, to fix, appoint, set: statutus est comitiis dies, L.: multitudini diem statuit ante quam liceret, etc., S.: fruges quoque maturitatem statuto tempore expectant, Cu.— To decide, determine, settle, fix, bring about, choose, make a decision: ut pro merito cuiusque statueretur, L.: ut ipse de eo causā cognitā statuat, to try the cause and decide, Cs.: utrum igitur hoc Graeci statuent... an nostri praetores?: ut statuatis hoc iudicio utrum, etc.: in hoc homine statuetur, possitne homo damnari, etc.: quid faciendum sit, L.: nondum statuerat, conservaret eum necne, N.: in senatu de lege: de absente eo statuere ac iudicare, L.: de P. Lentulo, i. e. decide on the punishment of, S.: (ii), quos contra statuas: Res quoque privatas statui sine crimine iudex, sat in judgment upon, O.—In the mind, to decide, make up one's mind, conclude, determine, be convinced: numquam intellegis, statuendum tibi esse, utrum, etc.: neque tamen possum statuere, utrum magis mirer, etc.: vix statuere apud animum meum possum, utrum, etc., to make up my mind, L.: quidquid nos communi sententiā statuerimus. — To decree, order, ordain, enact, prescribe: statuunt ut decem milia hominum mittantur, Cs.: eos (Siculos) statuisse, ut hoc quod dico postularetur: patres ut statuerent, ne absentium nomina reciperentur: statutum esse (inter plebem et Poenos), ut... impedimenta diriperent, agreed, L.: statuunt ut Fallere custodes tentent, O.: sic, di, statuistis, O.: (Vestalibus) stipendium de publico, decreed a salary, L.: cur his quoque statuisti, quantum ex hoc genere frumenti darent.—Of punishments, to decree, measure out, inflict, pass sentence: considerando... in utrā (lege) maior poena statuatur: obsecrare, ne quid gravius in fratrem statueret, treat harshly, Cs.: quid in illos statuamus consultare, S.: cum triste aliquid statuit, O.: legem de capite civis Romani statui vetare, i. e. sentence of death to be passed.—To resolve, determine, purpose, propose: statuit ab initio ius publicano non dicere: statuerat excusare, to decline the office: proelio decertare, Cs.: non pugnare, L.: habere statutum cum animo ac deliberatum, to have firmly and deliberately resolved: caedis initium fecisset a me, sic enim statuerat.— To judge, declare as a judgment, be of opinion, hold, be convinced, conclude, think, consider: leges statuimus per vim et contra auspicia latas: statuit senatus hoc, ne illi quidem esse licitum, cui concesserat omnia: qui id statuat esse ius quod non oporteat iudicari, who holds that to be the law: cum igitur statuisset, opus esse, etc., had become convinced: statuistis, etiam intra muros Antoni scelus versari, inferred: Hoc anno statuit temporis esse satis, O.: si id dicunt, non recte aliquid statuere eos qui consulantur, that they hold an erroneous opinion: hoc si ita statuetis: statuit nauarchos omnīs vitā esse privandos, thought it necessary to deprive, etc.: causam sibi dicendam esse statuerat, knew: Caesar statuit exspectandam classem, Cs.: si, ut Manilius statuebat, sic est iudicatum: uti statuit, as he thought, L.: omnīs statuit ille quidem non inimicos, sed hostīs, regarded not as adversaries, but as foes: Anaximenes aëra deum statuit, regarded.
    * * *
    statuere, statui, statutus V
    set up, establish, set, place, build; decide, think

    Latin-English dictionary > statuō

  • 88 stō

        stō stetī (steterunt for stetērunt, V., O., Pr.), status, āre    [STA-], to stand, stand still, remain standing, be upright, be erect: cum virgo staret et Caecilia sederet: quid stas, lapis? T.: ad undam, V.: procul hinc, T.: propter in occulto: qui proximi steterant, Cs.: propius, H.: in gradibus concordiae: stans pede in uno, H.: signa ad impluvium, ante valvas Iunonis: Stabat acuta silex, V.: columna, H.: aeneus ut stes, in a bronze statue, H.: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, T.— To stand firm, remain in place, be immovable, last, remain, continue, abide: cui nec arae patriae domi stant, Enn. ap. C.: nec domus ulla nec urbs stare poterit: stantibus Hierosolymis: classem in portu stare, is moored, L.: stant litore puppes, V.: hasta, Quae radice novā, non ferro stabat adacto, stuck fast, O.: stare nobis videtur, at iis qui in navi sunt moveri haec villa, to be motionless: Stantibus aquis, when the sea is at rest, O.: stantes oculi (of owls), staring, O.: stant lumina flammā, are fixed orbs of fire, V.— To remain, tarry, linger, delay, wait: in illo nidore: aut stantem comprendere, aut fugientem consequi, while he lingered: Sto exspectans, si quid mihi inperent, I wait, T.— To stand in battle, fight, hold one's ground, stand firm: ut ignavus miles fugiat... cum ei, qui steterit, etc.: hostis non stetit solum, sed Romanum pepulit, L.: comminus, Cs.: Inque gradu stetimus, certi non cedere, O.—Of a battle, to stand, continue: i<*>i aliquamdiu atrox pugna stetit, L.: ita anceps dicitur certamen stetisse, to have been indecisive, L.— Of buildings or cities, to stand complete, be built, be finished: intra annum nova urbs stetit, L.: Moenia iam stabant, O.: stet Capitolium Fulgens, H.— To stand out, stand upright, stand on end, bristle up, stiffen, be rigid: steterunt comae, V.: in vertice cristae, O.: stat glacies iners, H.: Vides ut altā stet nive candidum Soracte, i. e. stands out, H.: pulvere caelum Stare vident, i. e. like a mass of dust, V.—Fig., to stand, be erect, be undisturbed: mentes, rectae quae stare solebant: utinam res p. stetisset.—Impers., with per and acc. of person, to depend on, be chargeable to, lie at the door of, be due to, be the fault of: ut per me stetisse credat, Quo minus haec fierent nuptiae, that it was my doing, T.: ubi cognovit per Afranium stare, quo minus proelio dimicaretur, Cs.: nec, quo minus perpetua cum eis amicitia esset, per populum R. stetisse, L.: quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur (fides), it was not his fault, L.: ne praestaremus per vos stetit, qui, etc., L.—Ellipt.: Id faciam, per me stetisse ut credat (sc. quo minus haec fierent nuptiae), T.: per quos si non stetisset, non Dolabella parentasset, etc., but for whose opposition.—To stand firm, be unshaken, endure, persist, abide, remain, continue: res p. staret: qui illam (rem p.) cadere posse stante me non putarant: regnum puero stetit, L.: Dum stetimus, O.: Stas animo, H.: Gabinium sine provinciā stare non posse, subsist: cum in senatu pulcherrime staremus, held our ground: si in fide non stetit: si in eo non stat: in sententiā, L.: suis stare iudiciis, to stand by: si qui eorum decreto non stetit, Cs.: stare condicionibus: qui his rebus iudicatis standum putet: famā rerum standum est, L.— To be fixed, be determined: Pa. vide quid agas. Ph. Stat sententia, I am resolved, T.: Hannibal, postquam ipsa sententia stetit, pergere ire, L.: neque adhuc stabat, quo, etc., was it decided: mihi stat alere morbum, N.: Stat casūs renovare omnīs, V.— To rest, depend, be upheld, lie: disciplinā stetit Romana res, L.: spes Danaum Palladis auxiliis stetit, V.: famā bella stare, Cu.: Omnis in Ascanio stat cura parentis, V.—Of plays and actors, to stand, be approved, please, take, succeed: partim vix steti, T.: Securus, cadat an stet fabula, H.— To take part, take sides, stand: contra civium perditorum dementiam a bonorum causā: a mendacio contra verum: cum Hannibale, L.: pro meā patriā, L.: vobiscum adversus barbaros, N.: pro signis, O.: pro meliore causā, Cu.: Iuppiter hac stat, stands at your side, stands by you, V.: unde ius stabat, ei (populo) victoriam dedit, on whose side, L.; cf. in Darei partibus, Cu.—Of price, with abl. of price, to stand in, come to, cost: haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit, L.: Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse, cost the Achaeans, L.: sit argumento tibi gratis stare navem: magno stat magna potentia nobis, O.
    * * *
    stare, steti, status V
    stand, stand still, stand firm; remain, rest

    Latin-English dictionary > stō

  • 89 strepō

        strepō uī, —, ere,    to make a noise, rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar: Inter se, C. poët.: fluvii-strepunt Hibernā nive turgidi, H.: strepit adsiduo cava tempora circum Tinnitu galea, V.: haec cum streperent, vociferated, L.—Of music, to sound: rauco strepuerunt cornua cantu, V.: iam litui strepunt, H.—Of places, to resound, sound, be filled, ring: strepit murmure campus, V.: omnia terrore ac tumultu, L.: aures clamoribus plorantium, L.—Fig., to be heard: intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat, i. e. was not heard outside, Ta.
    * * *
    strepere, strepui, strepitus V
    make a loud noise; shout confusedly; resound

    Latin-English dictionary > strepō

  • 90 sub-sistō

        sub-sistō stitī, —, ere,    to take a stand, take position, stand still, remain standing, stop, halt: audacius, Cs.: Substitit Aeneas et se conlegit in arma, V.: occultus subsistebat, stationed himself in ambush, L.: positis pars utraque substitit armis, O.: substitit unda, V.: Substitit lingua timore, O.—To remain, abide, stay: circa Mesopotamiam, Cu.: diutius, Cu.: intra priorem paupertatem, Ta. —To make a stand, stand firm, hold out, withstand, oppose, resist: in Samnio adversus Caudinas legiones, L.: Hannibali atque eius armis, L.: clipeo iuvenis, V.: quod neque ancorae funesque subsisterent, neque, etc., held out, Cs.: praepotentem armis Romanum nec acies subsistere ullae poterant, L.—Fig., to come to a stop, end, pause, cease: Substitit clamor, O.

    Latin-English dictionary > sub-sistō

  • 91 suus

        suus (suae, monosyl., T.; gen plur. suūm, T.), pron poss. 3d pers.    [cf. sui, ἕοσ].    I. In gen.    A. With reflex reference, of oneself, belonging to oneself, his own, her own, his, her, its, their.—Referring to a subst. expressed or understood, in any gender or case: Caesar copias suas divisit, his, Cs.: in suā sententiā perseverat, Cs.: anteposuit suam salutem meae: suos parentes reperire, T.: omne animal et se ipsum et omnīs partīs suas diligit, its: (legiones) si consulem suum reliquerunt, their: naves cum suis oneribus, with their several cargoes, L.: suae causae confidere: hunc sui cives e civitate eiecerunt, was exiled by his fellow-citizens: ipsum suo nomine diligere, for his own sake: suis flammis delete Fidenas, i. e. the flames kindled by the Fidenates, L.: (Siculis ereptae sunt) suae leges: Scipio suas res Syracusanis restituit, L.: inimicissimus suus: Clodius, suus atque illius familiaris, Cs.: diffidens rebus suis: Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc., Cs.: doloris sui de me declarandi potestas.—Rarely with a subj clause as antecedent: secutum suā sponte est, ut, etc., of course, L.—Without a grammatical antecedent, one's, one's own: si quidem est atrocius, patriae parentem quam suum occidere: in suā civitate vivere: levius est sua decreta tollere quam aliorum, L.—Referring to an antecedent determined by the context, and conceived as authority for the statement, or as entertaining the thought, his, her, its, their: (Clodius) Caesaris potentiam suam esse dicebat: hostes viderunt... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire, Cs.: ne ea quae rei p. causā egerit (Pompeius) in suam (i. e. Caesaris) contumeliam vertat, Cs.: mulieres viros orantes, ne parricidio macularent partūs suos (i. e. mulierum), L.—    B. Without reflex reference, his, her, its, their.—To avoid ambiguity: petunt rationes illius (Catilinae), ut orbetur auxilio res p., ut minuatur contra suum furorem imperatorum copia (for eius, which might be referred to res p.).—For emphasis, instead of eius, own, peculiar: mira erant in civitatibus ipsorum furta Graecorum quae magistratūs sui fecerant, their own magistrates.—Rarely for eius without emphasis (poet. or late): Cimon incidit in eandem invidiam quam pater suus, N.: Ipse sub Esquiliis, ubi erat sua regia Concidit, O.    II. Esp.    A. Plur m. as subst., of intimates or partisans, one's people, their own friends: Cupio abducere ut reddam suis, to her family, T.: mulier praecepit suis, omnia Caelio pollicerentur, her slaves: vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset, to his posterity: naviculam conscendit cum paucis suis, a few of his followers, Cs.: inprimis inter suos nobilis, his associates: subsidio suorum proelium restituere, comrades, L.: bestias ad opem suis ferendam avertas, their young, L.— Sing f., a sweetheart, mistress: illam suam suas res sibi habere iussit.—Sing. and plur n., one's own things, one's property: ad suum pervenire: sui nihil deperdere, Cs.: meum mihi placebat, illi suum, his own work: expendere quid quisque habeat sui, what peculiarities: tibi omnia sua tradere, all he had: se suaque transvehere, their baggage, L.: Aliena melius diiudicare Quam sua, their own business, T.—    B. Predicative uses, under one's own control, self-possessed, composed: semper esse in disputando suus: Vix sua, vix sanae compos Mentis, O.—In gen., under one's control, his property, his own: causam dicere aurum quā re sit suum, T.: qui suam rem nullam habent, nothing of their own: ut (Caesar) magnam partem Italiae suam fecerit, has made subject, Cs.: exercitum senatūs populique R. esse, non suum: ne quis quem civitatis mutandae causā suum faceret, made any one his slave, L.: eduxit mater pro suā, as her own, T.: arbitrantur Suam Thaidem esse, devoted to them, T.: Vota suos habuere deos, had the gods on their side, O.—    C. In phrases, suā sponte, of one's own accord, voluntarily, by oneself, spontaneously, without aid, unprompted: bellum suā sponte suscipere: omne honestum suā sponte expetendum, for its own sake ; see (spons).—Suus locus, one's own ground: restitit suo loco Romana acies, in its own lines, L.: aciem instruxit suis locis, Cs.—    D. Praegn., characteristic, peculiar voluptatem suis se finibus tenere iubeamus, within the limits assigned to it.—Intrinsic, original. (Platoni) duo placet esse motūs, unum suum, alterum externum, etc.— Private: in suis rebus luxuriosus militibus agros ex suis possessionibus pollicetur, i. e. his private property, Cs.— Just, due, appropriate: imperatori exercituique honos suus redditus, due to them, L.: is mensibus suis dimisit legionem, i. e. in which each soldier's term ended, L.: suo iure, by his own right: lacrimae sua verba sequuntur, i. e. appropriate (to tears), O.— Own, peculiar, exclusive, special: mentio inlata est, rem suo proprio magistratu egere, i. e. a special officer, L.: ni suo proprio eum proelio equites exceptum tenuissent, i. e. in which they alone fought, L.: quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua: equitem suo alienoque Marte pugnare, i. e. both as cavalry and as infantry, L.: Miraturque (arbos) novas frondes et non sua poma (of engrafted fruit), V.— Own, devoted, friendly, dear: habere suos consules, after his own heart: conlegit ipse se contra suum Clodium, his dear Clodius.—Own, chosen by himself, favorable, advantageous: suo loco pugnam facere, S.: suis locis bellum in hiemem ducere, Cs.: numquam nostris locis laboravimus, L.: suam occasionem hosti dare, L.: aestuque suo Locros traiecit, a favorable tide, L.: Ventis ire non suis, H.— Proper, right, regular, normal: si suum numerum naves haberent, their regular complement: numerum non habet illa (ratis) suum, its full number, O.: cum suo iusto equitatu, L.: cessit e vitā suo magis quam suorum civium tempore, the right time for himself: sua tempora exspectare, L.— Own, independent: ut suae leges, sui magistratūs Capuae essent, L.: in suā potestate sunt, suo iure utuntur.—    E. In particular connections, strengthened by ipse (agreeing with the antecedent): valet ipsum (ingenium eius) suis viribus, by its own strength: legio Martia non ipsa suis decretis hostem iudicavit Antonium? by its own resolutions: suāmet ipsae fraude omnes interierunt, L.: alios sua ipsos invidia interemit, L. —Distributively, with quisque, each... his own, severally... their own: suum quisque noscat ingenium, let every man understand his own mind: celeriter ad suos quisque ordines rediit, Cs.: ut omnes in suis quisque centuriis primā luce adessent, each in his own centuria, L.: sua cuiusque animantis natura est: ne suus cuique domi hostis esset, L.: trahit sua quemque voluptas, V.: in tribuendo suum cuique: clarissimorum suae cuiusque gentis virorum mors, L.: hospitibus quisque suis scribebant, L.—With quisque in the same case (by attraction): in sensibus sui cuiusque generis iudicium (i. e. suum cuiusque generis iudicium): equites suae cuique parti post principia conlocat (i. e. equites suos cuique parti), L.: pecunia, quae suo quoque anno penderetur (i. e. suo quaeque anno), each instalment in the year when due, L.—With uterque, distributively (of two subjects): suas uterque legiones reducit in castra, Cs.: cum sui utrosque adhortarentur, L.—Strengthened by sibi, own (colloq.): Suo sibi gladio hunc iugulo, his own sword, T.; cf. idem lege sibi suā curationem petet, for himself.—Strengthened by unius: ut sua unius in his gratia esset, that the credit of it should belong to him alone, L.: qui de suā unius sententiā omnia gerat, L.—With a pron, of his, of hers, of theirs: postulat ut ad hanc suam praedam adiutores vos profiteamini, to this booty of his: cum illo suo pari: nullo suo merito, from no fault of theirs, L.—With an adj. (suus usu. emphatic, preceding the adj.): suis amplissimis fortunis: simili ratione Pompeius in suis veteribus castris consedit, Cs.: propter summam suam humanitatem: in illo ardenti tribunatu suo.—For the gen obj. (rare): neque cuiquam mortalium iniuriae suae parvae videntur (i. e. sibi inlatae), S.: te a cognitione suā reppulerunt (i. e. a se cognoscendo).— Abl sing. fem., with refert or interest, for gen. of the pers. pron: neminem esse qui quo modo se habeat nihil suā censeat interesse; see intersum, rēfert.—Strengthened by the suffix - pte (affixed to suā or suo; never with ipse): ferri suopte pondere: locus suāpte naturā infestus, L. —Strengthened by the suffix - met (affixed to sua, sui, suo, suā, suos and suis; usu. followed by ipse): suomet ipsi more, S.: intra suamet ipsum moenia, L.: suosmet ipsi cives, L.
    * * *
    I
    sua, suum ADJ
    his/one's (own), her (own), hers, its (own); (pl.) their (own), theirs
    II
    his men (pl.), his friends

    Latin-English dictionary > suus

  • 92 tantus

        tantus adj.    [1 TA-].—Followed by a clause of comparison, of such size, of such a measure, so great, such: nullam (contionem) umquam vidi tantam, quanta nunc vestrum est: quanta cuiusque animo audacia naturā inest, tanta in bello patere solet, S.: tantā modestiā dicto audiens fuit, ut si privatus esset, N.: maria aspera iuro, Non ullum pro me tantum cepisse timorem, Quam, etc., V.—With ellips. of comparative clause, so great, so very great, so important: neque solum in tantis rebus, sed etiam in mediocribus studiis: ne tantae nationes coniungantur, Cs.: quae faceres in hominem tantum et talem.—Followed by a clause of result, so great, such: tanta erat operis firmitudo, ut, etc., Cs.: non fuit tantus homo Sex. Roscius in civitate, ut, etc.: nulla est tanta vis, quae non ferro frangi possit.—As subst n., so much, so many: habere tantum molestiae quantum gloriae: tantum complectitur, quod satis sit modicae palestrae: tantum hostium intra muros est, L.— Colloq.: tantum est, that is all, nothing more: Tantumne est? Ba. tantum, T.—In genit. of price, of such value, worth so much: frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit: Ubi me dixero dare tanti, T.: tanti eius apud se gratiam esse ostendit, uti, etc., was of such weight, Cs.—In abl. of difference, by so much, so much the: quanto erat in dies gravior oppugnatio, tanto crebriores litterae ad Caesarem mittebantur, Cs.: reperietis quinquiens tanto amplius istum quam quantum, etc.: si Cleomenes non tanto ante fugisset: post tanto, V.: tanto praestitit ceteros imperatores, quanto populus R. antecedit fortitudine cunctas nationes, N. — Colloq.: tanto melior! so much the better! well done! good! excellent! bravo! Ph.: tanto nequior! so much the worse! T.—Praegn., of such a quantity, such, so small, so slight, so trivial: ceterarum provinciarum vectigalia tanta sunt, ut iis vix contenti esse possimus.—As subst n., so little, so small a number: praesidi tantum est, ut ne murus quidem cingi possit, Cs.—In genit. of price, of little account, not so important: est mihi tanti, Quirites, huius invidiae tempestatem subire, i. e. it is a trifle to me: sunt o sunt iurgia tanti, i. e. are not too much to undergo, O.
    * * *
    tanta, tantum ADJ
    of such size; so great, so much

    tantus... quantus -- as much... as

    Latin-English dictionary > tantus

  • 93 textum

        textum ī, n    [P. of texo], that which is woven, a web: pretiosa texta, O.: Inlita texta veneno, O. — A plait, texture, fabric, structure: Dat iam saltūs intra cava texta carinae Fluctus, O.: clipei non enarrabile textum, V.
    * * *
    woven fabric, cloth; framework, web; atomic structure; ratio atoms/void

    Latin-English dictionary > textum

  • 94 versō or vorsō

        versō or vorsō āvī, ātus, āre, freq.    [verto], to turn often, keep turning, handle, whirl about, turn over: Sisyphus versat Saxum, C. poët.: turdos in igni, H.: Ova non acrifavillā, O.: vinclorum volumina, V.: pollice fusum, O.: sortem urnā, shake, H.: ligonibus glaebas, break up, H.: desectum gramen, i. e. make hay, O.: currum in gramine, i. e. wheel about, V.: oves, pasture, V.: exemplaria Graeca, i. e. peruse, H.: versabat se in utramque partem, i. e. kept displaying hesitation: qui (orbes) versantur retro.—Prov.: satis diu iam hoc saxum vorso (alluding to Sisyphus), i. e. I have wasted time enough with this man, T.—In pass, to move about, dwell, live, remain, stay, abide, be: non ad solarium, non in campo versatus est: inter aciem, Cs.: intra vallum, Cs.: apud praefectos regis, N.—Fig., to turn, twist, bend, manage, direct: versare suam naturam et regere ad tempus: multis modis eadem: verba, i. e. to pervert: fors omnia versat, changes, V.: huc et illuc vos: se ad omnīs cogitationes, Cu.—To upturn, discompose, disturb, vex, agitate: haerere homo, versari, to be disturbed: odiis domos, subvert, V.: domum, O.: sic fortuna utrumque versavit, ut, etc., i. e. treated each in turn, Cs.: in omnes partes muliebrem animum, L.—To turn over, think over, reflect upon, revolve, consider, meditate: in animis secum unamquamque rem, L.: nefas in pectore, V.: versate diu, quid ferre recusent, Quid valeant umeri, H.— Pass, to be, be circumstanced, be situated: nescis, quantis in malis vorser miser, T.: ergo illi nunc in pace versantur: in simili culpā, Cs.: mihi ante oculos dies noctīsque versaris: Mithridaticum bellum, in multā varietate versatum, waged with many vicissitudes: partes, in quibus irae libidinesque versentur.—To occupy oneself, be engaged, be busied, be employed: homo saepe in Caede versatus: qui in re p. versamur: multum in imperiis, N.: is missum ad dilectūs agendos Agricolam integreque ac strenue versatum praeposuit, etc., i. e. having fulfilled his mission honorably, etc., Ta.—To be concerned, belong, depend, turn: haec omnia in eodem quo illa Zenonis errore versantur: dicendi omnis ratio in hominum more et sermone versatur.

    Latin-English dictionary > versō or vorsō

  • 95 volūtō

        volūtō āvī, ātus, āre, freq.    [volvo], to roll, turn, twist, tumble about: Dum sese aper volutat, wallows, Ph.: in luto volutatus: in levi glacie tabidāque nive, L.: genua amplexus genibusque volutans Haerebat, i. e. prostrate, V.: (amnis) per cava saxa volutans, O.—Fig., to roll, roll about, roll along: vocem per ampla Atria, V.: confusa verba, O.— Pass, to wallow, luxuriate: cum omnes in omni genere scelerum volutentur, wallow.—To busy, occupy, employ: tacitis cogitationibus animum, L.: in quibus te video volutatum.—To turn over, revolve, consider, weight, ponder, discuss: gladios in comisationem praeparatos volutabam in animo, L.: nihil animo: aliud consilium animo, Cu.: Verba sortes inter se, O.: multo secum animo, L.: secum corde, V.: consilia de Romano bello, L.: alqd intra animum, Ta.: tacitus mecum ipse voluto, Si valeam meminisse, V.: secum, quonam modo, etc., Ta.
    * * *
    volutare, volutavi, volutatus V
    roll, wallow, turn over in one's mind, think or talk over

    Latin-English dictionary > volūtō

  • 96 admitto

    ad-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. (admĭsse sync. for admisisse, Plaut. Mil. 4, 7, 4: admittier arch. for admitti, as Verg. A. 9, 231), orig. to send to; hence with the access. idea of leave, permission (cf.: aditus, accessus), to suffer to come or go to a place, to admit. —Constr. with in and acc. ( in and abl. is rare and doubtful), ad, or dat. (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ad eam non admissa sum,

    Ter. Hec. 2, 1, 41;

    so Eun. 2, 2, 50: quam multis custodibus opus erit, si te semel ad meas capsas admisero,

    Cic. Div. in Caecil. 16:

    in cubiculum,

    id. Phil. 8, 10:

    lucem in thalamos,

    Ov. A. A. 3, 807:

    domum ad se filium,

    Nep. Tim. 1:

    plebem ad campestres exercitationes,

    Suet. Ner. 10:

    aliquem per fenestram,

    Petr. Sat. 79; cf. Ov. A. A. 3, 605:

    admissis intra moenia hostibus,

    Flor. 1, 1.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of those who admitted one on account of some business; and under the emperors, for the purpose of salutation, to allow one admittance or access, to grant an audience (the t. t. for this; v. admissio, admissionalis;

    opp. excludere,

    Cic. Cat. 1, 4, 10; Plin. Pan. 48; cf.

    Schwarz ad h. 1. 47, 3): nec quemquam admisit,

    admitted no one to his presence, Cic. Att. 13, 52:

    domus clari hominis, in quam admittenda hominum cujusque modi multitudo,

    id. Off. 1, 39: Casino salutatum veniebant;

    admissus est nemo,

    id. Phil. 2, 41, 105; Nep. Con. 3; id. Dat. 3; Suet. Aug. 79:

    spectatum admissi,

    Hor. A. P. 5:

    admittier orant,

    Verg. A. 9, 231:

    turpius eicitur quam non admittitur hospes,

    Ov. Tr. 5, 6, 13:

    vetuit ad eum quemquam admitti,

    Nep. Eum. 12; Curt. 4, 1, 25:

    promiscuis salutationibus admittebat et plebem,

    Suet. Aug. 52.—Metaph.:

    ante fores stantem dubitas admittere Famam,

    Mart. 1, 25.—
    2.
    Of a harlot:

    ne quemquam interea alium admittat prorsus quam me ad se virum,

    Plaut. As. 1, 3, 83; Prop. 3, 20, 7.—Also of the breeding of animals, to put the male to the female (cf.:

    admissarius, admissura, admissus),

    Varr. R. R. 3, 9, 22; 3, 10, 3; Plin. 8, 43, 68 al.; cf. id. 10, 63, 83; Just. 1, 10; Col. 6, 37; 7, 2.—Also used of the female of animals, Varr. R. R. 2, 7, and Non. 69, 85.—
    3.
    Admittere aliquem ad consilium, to admit one to counsel or consultation:

    nec ad consilium casus admittitur,

    Cic. Marc. 2, 7:

    horum in numerum nemo admittebatur nisi qui, etc.,

    Nep. Lys. 1 Halm.—Hence:

    admittere aliquem ad honores, ad officium,

    to admit him to, to confer on, Nep. Eum. 1; Suet. Caes. 41; Prop. 2, 34, 16; Sen. Herc. Oet. 335.—
    4.
    Of a horse, to let go or run, to give loose reins to (cf.: remittere, immittere, less emphatic than concitare; usu. in the part. perf.):

    admisso equo in mediam aciem irruere,

    Cic. Fin. 2, 19, 61:

    equites admissis equis ad suos refugerunt,

    Caes. B. C. 2, 34:

    Considius equo admisso ad eum accurrit,

    came at full speed, id. B. G. 1, 22:

    in Postumium equum infestus admisit,

    Liv. 2, 19; so Ov. H. 1, 36; id. M. 6, 237.—Hence of the hair, to let it flow loosely:

    admissae jubae,

    Ov. Am. 2, 16, 50 al. [p. 41]
    II.
    Fig.
    A.
    Of words, entreaties, etc., to permit a thing to come, to give access or grant admittance, to receive:

    pacis mentionem admittere auribus,

    Liv. 34, 49;

    so 30, 3: nihil quod salutare esset, ad aurĭs admittebant,

    id. 25, 21:

    quo facilius aures judicum, quae post dicturi erimus, admittant,

    Quint. 4, 3, 10.—Hence also absol.:

    admittere precationem,

    to hear, to grant, Liv. 31, 5 Gron.; Sil. 4, 698: tunc admitte jocos, give admittance to jesting, i. e. allow it, Mart. 4, 8.—So also:

    aliquid ad animum,

    Liv. 7, 9:

    cogitationem,

    Lact. 6, 13, 8.—
    B.
    Of an act, event, etc., to let it be done, to allow, permit (“fieri pati,” Don. ad Ter. Eun. 4, 6, 23).—With acc. of thing:

    sed tu quod cavere possis stultum admittere est, Ter. l. c.: quod semel admissum coërceri non potest,

    Cic. Fin. 1, 1, 4:

    non admittere litem,

    id. Clu. 116:

    aspicere ecquid jam mare admitteret,

    Plin. Ep. 6, 16, 17:

    non admittere illicita,

    Vulg. 2 Macc. 6, 20.—With subj. clause:

    hosti non admissuro, quo minus aggrederetur,

    Tac. H. 2, 40.—With acc. and inf.:

    non admisit quemquam se sequi,

    Vulg. Marc. 5, 37; so acc. of person alone:

    non admisit eum,

    ib. 5, 19.—Hence, in the language of soothsayers, t. t. of birds which give a favorable omen, = addīco, to be propitious, to favor:

    inpetritum, inauguratum'st, quovis admittunt aves,

    Plaut. As. 2, 1, 11:

    ubi aves non admisissent,

    Liv. 1, 36, 6; id. 4, 18 al. (hence: ADMISSIVAE: aves, in Paul. ex Fest. p. 21. Müll.).—
    C.
    Of an unlawful act, design, etc., to grant admittance to one's self; hence, become guiliy of, to perpetrate, to commit (it thus expresses rather the moral liability incurred freely; while committere designates the overt act, punishable by civil law, Herz. ad Caes. B. G. 3, 9; freq. and class.), often with a reflexive pron., in me, etc. (acc.):

    me hoc delictum admisisse in me, vehementer dolet,

    Ter. Ad. 4, 5, 48:

    ea in te admisisti quae, etc.,

    Cic. Phil. 2, 19, 47:

    tu nihil admittes in te formidine poenae,

    Hor. Ep. 1, 16, 53:

    admittere in se culpam,

    Plaut. Trin. 1, 2, 61; Ter. Phorm. 2, 1, 40:

    scelera, quae in se admiserit,

    Lucil. 27, 5 Müll.:

    quid umquam Habitus in se admisit, ut, etc.,

    Cic. Clu. 60, 167:

    quantum in se facinus,

    Caes. B. G. 3, 9.—And without such reflexive pron.:

    cum multos multa admĭsse acceperim,

    Plaut. Mil. 4, 7, 4:

    quid ego tantum sceleris admisi miser?

    Ter. Heaut. 5, 2, 83; so,

    si Milo admisisset aliquid, quod, etc.,

    Cic. Mil. 23 fin.:

    dedecus,

    id. Verr. 1, 17:

    commissum facinus et admissum dedecus confitebor,

    id. Fam. 3, 10, 7:

    tantum dedecus,

    Caes. B. G. 4, 25:

    si quod facinus,

    id. ib. 6, 12:

    flagitium,

    Cic. Clu. 128:

    fraudem,

    id. Rab. 126:

    maleficium,

    id. Sext. Rosc. 62:

    scelus,

    Nep. Ep. 6:

    facinus miserabile,

    Sall. J. 53, 7:

    pessimum facinus pejore exemplo,

    Liv. 3, 72, 2:

    tantum dedccoris,

    id. 4, 2; so 2, 37; 3, 59 al.

    Lewis & Short latin dictionary > admitto

  • 97 adsto

    a-sto ( asto, Fleck., Rib., B. and K.; adsto, Ritschl, Lachm.), stĭti, no sup., 1, v. n., to stand at or near a person or thing, to stand by, stand (syn.: adsisto, adsum, faveo).
    I.
    Lit. (very freq. and class.); constr. absol., with ad, juxta, propter, in with abl., ante, coram, contra, supra, etc.; with dat., acc., and abl., and with local adv.:

    astitit illum locum, et illo, et illi, et circa illum,

    Prisc. p. 1181 P.: marinas propter plagas, Enn. ap. Fest. p. 309 Müll. (Sat. v. 41 Vahl.):

    si iste stabit, adstato simul,

    Plaut. Ps. 3. 2, 75: cum omnis multitudo adstaret, Vulg. Lev. 9, 5; ib. Psa. 2, 2; ib. Act. 22, 20:

    ante ostium,

    Plaut. Truc. 1, 2, 72; so id. Men. 4, 3, 2:

    ante aras,

    Lucr. 1, 90:

    ante oculos astare,

    Verg. A. 3, 150:

    adstare ante Dominum,

    Vulg. Tob. 12, 15; ib. Luc. 1, 19:

    intra limen adstate illic,

    Plaut. Most. 5, 1, 16:

    ut mihi confidenter contra adstitit!

    id. Capt. 3, 5, 6:

    Postquam ille hinc abiit, tu adstas solus!

    id. Ps. 1, 4, 1; so id. Bacch. 5, 2, 16; id. Stich. 3, 2, 11; id. Mil. 2, 4, 5; 2, 5, 36; id. Poen. 1, 2, 49 al.:

    adsta atque audi,

    id. Cist. 2, 3, 53; so id. Ep. 1, 1, 61; id. Most. 1, 4, 11:

    cum patre astans,

    Ter. Phorm. 4, 3, 2:

    cum Alexander in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset,

    Cic. Arch. 10, 24:

    in eopse adstas lapide,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17:

    astat in conspectu meo,

    Cic. Cat. 4, 2:

    multis coram adstantibus,

    Vulg. Gen. 45, 1:

    adstat coram vobis,

    ib. Act. 4, 10:

    supra caput,

    Verg. A. 4, 702; 5, 10:

    nec opinanti Mors ad caput adstitit,

    Lucr. 3, 959:

    adstiterunt ad januam,

    Vulg. Act. 10, 17:

    adstiterunt juxta illos,

    ib. ib. 1, 10:

    qui campis adstiterant,

    Tac. A. 2, 17 Halm:

    tribunali,

    id. ib. 12, 36 fin.:

    mensae,

    Suet. Tib. 61; so Mart. 8, 56, 13:

    adstabo tibi,

    Vulg. Psa. 5, 5; ib. Act. 27, 23:

    aliquem adstare,

    Plin. Pan. 23, 2, where Keil reads astaret:

    limine divae Adstitit,

    Stat. Th. 9, 607.—
    II.
    Trop.:

    Certa quidem finis vitae mortalibus adstat,

    awaits, Lucr. 3, 1078.— Also, to stand at one's side as counsel or aid, to assist (cf.:

    assisto, adsum, etc.): Amanti supparisator, hortor, adsto, admoneo, gaudeo,

    Plaut. Am. 3, 4, 10:

    Dum adsto advocatus cuidam cognato meo,

    id. Cas. 3, 3, 4.— Poet., of an object still existing or remaining: astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (for this Verg. has: Priami dum regna manebant, A. 2, 22).—
    III.
    Transf., to stand up, to stand upright (cf. ad, I. 1.):

    squamis astantibus,

    Verg. G. 3, 545:

    Minerva, quae est in Parthenone adstans,

    Plin. 34, 8, 19, § 54, where Jan reads stans.

    Lewis & Short latin dictionary > adsto

  • 98 aestivo

    aestīvo, āvi, ātum, 1, v. n. [aestivus], to spend or pass the summer in a place (like hiemo, to pass the winter; so in Gr. therizô and cheimazô), Varr. R. R. 2, 1:

    mihi greges in Apuliā hibernabant, qui in Reatinibus montibus aestivabant,

    id. ib. 2, 2:

    intra saepem aestivant pastores opacam,

    Plin. 12, 5, 11, § 22; Suet. Galb. 4; id. Vesp. 24; Stat. S. 4, 4, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > aestivo

  • 99 aliquantus

    ălĭquantus, a, um, adj. [alius-quantus; v. aliquis], somewhat, some, moderate, tolerable; considerable, not a little (designating the medium between much and little; cf. Ernest. ad Suet. Caes. 87; Wolf ad Suet. Caes. 10; Hotting. ad Cic. Div. 2, 1; Herz. ad Caes. B. G. 3, 13; 5, 10; Brut. ad Nep. Dion, 3, 3; Kritz ad Sall. C. 8, 2).
    I.
    In gen.: M. sed quaero, utrum aliquid actum superioribus diebus, an nihil arbitremur: A. Actum vero et aliquantum quidem, Cic. Tusc. 5, 6, 15:

    Romani signorum et armorum aliquanto numero, hostium paucorum potiti,

    Sall. J. 74, 3:

    timor aliquantus, sed spes amplior,

    id. ib. 105, 4:

    spatium,

    Liv. 38, 27:

    iter,

    id. 25, 35:

    pecunia,

    App. Mag. p. 320, 1.—
    II.
    Esp.
    A.
    In the neutr. as subst.:

    ad quos aliquantum ex cotidianis sumptibus redundet,

    Cic. Cael. 57:

    Alienus ex eā facultate, si quam habet, aliquantum detracturus est,

    somewhat, id. Div. in Caecil. 15:

    ut aliquantum se arbitrentur adeptos ad dicendum,

    id. Off. 1, 1; id. Phil. 8, 27; and esp. with partit. gen., some part, some:

    aliquantum agri,

    Cic. Off. 1, 10, 33:

    nummorum aliquantum et auri,

    id. Clu. 179:

    temporis,

    id. Quint. 22:

    animi,

    id. Att. 7, 13 fin.:

    noctis,

    id. Fam. 7, 25 fin. al.:

    aliquantum negotii sustinere,

    id. Q. Fr. 1, 1, 7:

    itineris,

    Caes. B. G. 5, 10 Herz.:

    equorum et armorum,

    Sall. J. 62, 5:

    famae et auctoritatis,

    Liv. 44, 33; 21, 28; 30, 8; 41, 16 al.; Suet. Caes. 81.—
    B.
    The plur. rare, and only in later Lat.:

    aliquanti in caelestium numerum referuntur,

    Aur. Vict. Caes. 33:

    aliquanta oppida,

    Eutr. 4 fin.; Spart. Hadr. 7 fin.:

    aliquantis diebus,

    Pall. 1, 19.—Whence, ălĭquantum and ălĭ-quantō, adv. (on the proportionate use of these forms with the posit. and comp. v. Beier ad Cic. Off. 3, 9, 38; Herz. ad Caes. B. G. 5, 10; Web. ad Luc. 2, 225; Zumpt, Gr. § 488), somewhat, in some degree, a little, rather; considerably, not a little (cf. aliquantus).
    1.
    In gen.
    (α).
    Aliquantum: Ba. Nam ut in navi vecta es, credo timida es. So. Aliquantum, soror, somewhat so, Plaut. Bacch. 1, 1, 73:

    quae (consolatio) mihi quidem ipsi sane aliquantum medetur, ceteris item multum illam profuturam puto,

    Cic. Div. 2, 1, 3: item qui processit aliquantum ad virtutis aditum ( has come somewhat near), nihilominus, etc., id. Fin. 3, 14, 48:

    aliquantum commoveri,

    id. Clu. 140:

    quod nisi meo adventu illius conatus aliquantum repressissem,

    id. Verr. 2, 64:

    movit aliquantum oratio regis legatos,

    Liv. 39, 29; so id. 5, 23 al.: huc concede aliquantum ( a little), Plaut. Trin. 2, 4, 116:

    aliquantum ventriosus,

    id. As. 2, 3, 20:

    quale sit, non tam definitione intellegi potest (quamquam aliquantum potest), quam, etc.,

    to some extent, in some degree, Cic. Fin. 2, 14, 45:

    litteris lectis aliquantum acquievi,

    id. Fam. 4, 6:

    adjutus aliquantum,

    Suet. Tib. 13.—
    (β).
    Aliquanto:

    non modo non contra legem, sed etiam intra legem et quidem aliquanto,

    not a little, considerably so, Cic. Fam. 9, 26, 9: terra etsi aliquanto specie differt, etc., * Tac. G. 5.—
    2.
    Esp., with compp. it has greater or less force, acc. to the context, much more or a little more, somewhat more (the latter sometimes ironic. instead of the former; cf. Quint. 1, 12, 4 Spald.; in class. prose very freq.; most freq. prob. in Suet.; but never perh. in poetry, except in the examples from the ante-class. per.).
    (α).
    With aliquanto: Ch. Abeamus intro hinc ad me. St. Atque aliquanto lubentius quam abs te sum egressus, Plaut. Ep. 3, 2, 43:

    aliquanto amplius,

    id. As. 3, 3, 2; so Cic. Verr. 2, 1:

    aliquanto plus,

    id. ib. 2, 1:

    minus aliquanto,

    id. Div. in Caecil. 18:

    melius aliquanto,

    id. Brut. 78, 270:

    sed certe idem melius aliquanto dicerent, si, etc.,

    id. de Or. 2, 24, 103:

    carinae aliquanto planiores quam nostrarum navium,

    much flatter, Caes. B. G. 3, 13 Herz.; so,

    aliquanto crudelior esse coepit,

    Nep. Dion, 3, 3:

    cum majore aliquanto numero quam decretum erat,

    Sall. J. 86, 4; so id. C. 8, 2; id. J. 79, 4:

    aliquanto superior,

    Liv. 5, 26, 6:

    ad majus aliquanto certamen redit,

    Liv. 5, 29, 5; so id: 27, 36, 7; Quint. 1, 12, 4; Suet. Caes. 10; 86; id. Tib. 62 al.:

    soluta est navis aliquanto prius,

    some time before, Plaut. Stich. 3, 1, 15:

    maturius aliquanto lupinus seritur,

    Pall. R. R. 10, 5:

    aliquanto serius quam per aetatem liceret,

    Cic. Agr. 2, 3.—So with ante and post:

    aliquanto ante in provinciam proficiscitur, quam,

    Cic. Verr. 1, 149; 3, 44:

    ante aliquanto quam est mortuus,

    id. ib. 2, 46; id. Vatin. 25:

    ad illos aliquanto post venit,

    id. Verr. 4, 85:

    porticum post aliquanto Q. Catulus fecit,

    id. Dom. 102: atque ille primo quidem negavit; post autem aliquanto ( but some time afterwards) surrexit, id. Cat. 3, 11:

    postea aliquanto,

    id. Inv. 2, 51, 154.—
    (β).
    With aliquantum:

    aliquantum ad rem est avidior,

    Ter. Eun. 1, 2, 51:

    fortasse aliquantum iniquior erat,

    id. Heaut. 1, 2, 27:

    aliquantum amplior augustiorque,

    Liv. 1, 7, 9:

    aliquantum taetrior,

    Val. Max. 5, 9, 3:

    Garumna aliquantum plenior,

    Mel. 3, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > aliquantus

  • 100 amicitia

    ămīcĭtĭa, ae, f. ( gen. sing. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. Charis. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) [amicus], friendship (very freq. in Cic., occurring more than 200 times).
    I.
    Lit.:

    Est autem amicitia nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate summa consensio,

    Cic. Am. 6: eo ego ingenio natus sum: amicitiam atque inimicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Non. 129, 26:

    jam diu ego huic bene et hic mihi volumus, et amicitia est antiqua,

    Plaut. Ps. 1, 3, 4:

    Per te deos oro et nostram amicitiam,

    Ter. And. 3, 3, 6:

    sperata voluptas Suavis amicitiae,

    Lucr. 1, 142:

    vincula amicitiaï,

    id. 3, 83. The expressions usually connected with it are:

    amicitiam incipere,

    Ter. And. 3, 3, 7:

    amicitia nascitur,

    Cic. Am. 9, 29:

    amicitia exardescit,

    id. ib. 27, 100:

    est mihi amicitia cum aliquo,

    id. Clu. 42:

    amicitia est inter aliquos,

    id. Planc. 33:

    esse in amicitiā cum aliquo,

    Nep. Hann. 2, 4:

    in amicitiam recipere,

    Cic. Att. 2, 20:

    amicitiam colere,

    id. Fam. 15, 14:

    contrahere,

    id. Am. 14:

    gerere,

    id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3:

    tueri,

    Cic. Fin. 1, 20:

    jungere,

    Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12:

    expetere,

    Cic. Am. 13:

    comparare,

    id. Rosc. Am. 38:

    parere,

    Nep. Alcib. 7, 5:

    conferre se ad amicitiam alicujus,

    Cic. Brut. 81:

    dedere se amicitiae alicujus,

    Caes. B. G. 3, 22:

    accedere ad amicitiam alicujus,

    Nep. Eum. 1, 4:

    in amicitias incidere,

    Cic. Am. 12, 42:

    amicitiā alicujus uti,

    Ter. Ad. 2, 2, 43:

    pervenire in intimam amicitiam alicujus,

    Nep. Alcib. 5, 3:

    manere in amicitiā,

    Cic. Verr 2, 5, 32:

    amicitiam violare,

    Liv. 34, 31:

    deserere jura amicitiae,

    Cic. Am. 10:

    funditus evertere,

    id. Fin. 2, 25:

    dissociare,

    id. Am. 20:

    dimittere, dissuere, discindere,

    id. ib. 21:

    dirumpere,

    id. ib. 22 fin.:

    dissolvere,

    Vulg. Eccli. 22, 5:

    deficere ab amicitiā alicujus,

    Nep. Con. 2, 2:

    repudiare amicitiam alicujus,

    Cic. Planc. 19:

    renunciare amicitiam alicui,

    Liv. 42, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    In the histt., a league of friendship, an alliance between different nations, = foedus:

    Ubii, qui amicitiam fecerant,

    Caes. B. G. 4, 16:

    amicitiam populi Romani colere,

    Sall. J. 8, 2:

    in amicitiam Populi Romani venire,

    Liv. 22, 37:

    reges bello victos in amicitiam recipere,

    Sall. J. 14, 5:

    foedus et amicitia,

    id. ib. 104, 5:

    amicitia et foedus,

    id. ib. 104, 4:

    amicitia ac societas,

    Liv. 7, 31:

    amicitiae foedus,

    id. 42, 12:

    amicitiam petere,

    id. 38, 18:

    quae urbes in amicitiā permanserant,

    id. 43, 21; 10, 45:

    amicitias cum aliquo facere,

    Vulg. 2 Reg. 31, 2:

    cum aliquo inire,

    ib. 2 Par. 20, 35 al. —
    B.
    In botany, of plants, sympathy:

    rutae cum flco,

    Plin. 19, 8, 45, § 156:

    inter has vitium amicitiā accipitur ulmus,

    id. 16, 17, 29, § 72.—
    C.
    In post-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici:

    hospitem nisi ex amicitiā domini quam rarissime recipiat,

    Col. 11, 1, 23 (cf. before:

    hospitem nisi amicum familiaremque domini necessarium receperit): quin et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres,

    Tac. A. 5, 2:

    omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus adflixit,

    Suet. Tib. 51.

    Lewis & Short latin dictionary > amicitia

См. также в других словарях:

  • intra- — ♦ Élément, du lat. intra « à l intérieur de ». ⊗ CONTR. 1. Extra . ● intra Préfixe indiquant la présence à l intérieur de quelque chose. intra Préfixe, du lat. intra, à l intérieur de . ⇒INTRA , élém. formant Élém. tiré du lat. intra « à l… …   Encyclopédie Universelle

  • Intra — bezeichnet: intra („innerhalb“), lateinische Präposition sowie ein daraus hervorgegangenes Präfix, siehe Liste lateinischer Präfixe Intra, neben Pallanza eine der beiden Städte, aus deren Vereinigung 1939 die Stadt Verbania hervorging Intra… …   Deutsch Wikipedia

  • intra- — pref. Exprime a noção de dentro (ex.: intradorso, intrauterino).   ‣ Etimologia: latim intra, dentro de   • Nota: É seguido de hífen quando o segundo elemento começa por vogal, h, r ou s (ex.: intra arterial, intra hepático, intra ocular, intra… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • intra- — prefix 1: within intra state 2: during intra day Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • intra — /inˈtrə or inˈträ/ (Latin) Within intra muros /mūˈrōs or mooˈrōs/ Within the walls intra vires /vīˈrēz, wēˈ or vēˈrās/ Within the legal power of intra vitam /vēˈtam, vīˈtam or wēˈtäm/ During life …   Useful english dictionary

  • intra- — [ıntrə] prefix formal or technical [: Late Latin; Origin: Latin intra inside , from an unrecorded Latin interus; INTERIOR2] 1.) inside = ↑within ▪ intra departmental (=within a department) 2.) into ▪ an intravenous injection (=into a …   Dictionary of contemporary English

  • intra- — prefix meaning within, inside, on the inside, from L. intra on the inside, within, related to inter between, from PIE *en t(e)ro , from root *en in (see IN (Cf. in)). Commonly opposed to extra , but the use of intra as a prefix was rare in… …   Etymology dictionary

  • Intra- — In tra [L. intra, prep., within, on the inside; akin to inter. See {Inter }.] A prefix signifying in, within, interior; as, intraocular, within the eyeball; intramarginal. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • intra- — Prefijo que significa dentro de. Medical Dictionary. 2011 …   Diccionario médico

  • intra- — UK US /ɪntrə / prefix ► used to form adjectives meaning inside or within a place or group: »The regulations aim to counter the risks of harmful intra European competition. → Compare INTER (Cf. ↑inter ) …   Financial and business terms

  • intra- — [dal lat. intra dentro ]. Pref. di parole dotte e di molti agg. che significa situato nella parte interna , con sign. spesso analogo a endo o ento  ; contrapp. a extra …   Enciclopedia Italiana

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»