Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lŭo

  • 1 luō

        luō luī, —, ere    [1 LV-], to loose, free, pay off: aes alienum, Cu.—Fig., of punishment, to suffer, undergo: poenas parricidi: Supplicium, V.: Exsilium dirā poenam pro caede luebat, was undergoing banishment as a punishment, O.— To atone for, expiate: morte, V.: noxam pecuniā, L.: sanguine periuria, V.: Delicta maiorum, H.: pericula publica, i. e. avert by expiation, L.
    * * *
    I
    luere, lui, luitus V
    pay; atone for
    II
    luere, lui, lutus V
    pay; redeem/free; pay fine, compensate/atone

    Latin-English dictionary > luō

  • 2 luo

    1.
    lŭo, lui, 3, v. a. [root lu-, to wash; Gr. louô, loutron; cf. luma, luthron, polluo, diluo, and lavo], to wash, lave. — Lit.:

    Graecia luitur Ionio,

    Sil. 11, 22: amnis moenia luit, Prud. steph. 3, 190.—
    II.
    Trop., to cleanse, purge:

    insontes errore luit,

    Val. Fl. 3, 407.
    2.
    lŭo, lui (no sup., but fut. part. act. luiturus, Tert. adv. Marc. 5, 16; Claud. VI. Cons. Hon. 140; Prud. Psych. 535; v. Neue, Formenl. 2, p. 585), 3, v. a. [root lu, to loose, let go; Gr. luô; cf. lutêr, lutron; Lat. solvo, reluo; Germ. los; Engl. loose; prob. not connected with luo, 1.], to loose, let go, set free. —Hence,
    A.
    To release from debt:

    fundum a testatore obligatum,

    Dig. 36, 1, 78, § 6.—
    B.
    To pay a debt or penalty:

    aes alienum,

    Curt. 10, 2, 25:

    debitum, Cod. Th. 2, 4, 3: cautum est ut lueret in singulas (arbores caesas) aeris XXV.,

    Plin. 17, 1, 1, § 7.—
    C.
    Luere poenas or poenam, to suffer as a punishment, undergo:

    itaque mei peccati luo poenas,

    Cic. Att. 3, 9, 1:

    ad luendas rei publicae poenas,

    id. Sull. 27, 76:

    qui Tuscā pulsus ab urbe Exsilium dirā poenam pro caede luebat,

    was undergoing banishment as a punishment, Ov. M. 3, 624:

    augurium malis,

    to suffer the misfortune which the augury predicted, Plin. 7, 8, 6, § 46:

    supplicia crucibus,

    Just. 2, 5, 6.—
    D.
    To atone for, expiate (class.):

    stuprum voluntariā morte luere,

    Cic. Fin. 5, 22, 64:

    noxam pecuniā,

    Liv. 38, 37:

    qui (obsides) capite luerent, si pacto non staretur,

    id. 9, 5:

    sanguine perjuria,

    Verg. G. 1, 502:

    commissa,

    id. ib. 4, 454.—
    E.
    To satisfy, appease:

    libidinem alicujus sanguine innocentium,

    Cic. Verr. 2, 1, 30, § 77.—
    F.
    To avert by expiation or punishment:

    pericula publica,

    Liv. 10, 28, 13:

    responsa,

    to render void, of no effect, Val. Fl. 2, 569.

    Lewis & Short latin dictionary > luo

  • 3 ab-luō

        ab-luō luī, lūtus, ere,    to wash away, remove by washing: Aeneae quaecumque obnoxia morti, all that is mortal, O.: ablutā caede, blood, V.—Fig.: perturbatio animi placatione abluatur, removed by propitiation: periuria, O.—To wash, cleanse by washing: pedes alicuius: manūs undā, O.: me flumine vivo, V.

    Latin-English dictionary > ab-luō

  • 4 ad-luō (all-)

        ad-luō (all-) uī, —, ere,    to flow near to, wash against, bathe: non adluuntur a mari moenia: urbs mari adluitur, L.: mare, quod adluit (Italiam) infra, V.—Fig., to beset: (Massilia) barbariae fluctibus adluitur.

    Latin-English dictionary > ad-luō (all-)

  • 5 (circum-luō)

       (circum-luō) —, —, ere,    to flow around: Rhenus tergum insulae circumluit, Ta.: quo (mari) pars arcis circumluitur, L.

    Latin-English dictionary > (circum-luō)

  • 6 con-luō

        con-luō luī, —, ere,    to moisten, wet: ora, O.

    Latin-English dictionary > con-luō

  • 7 dī-luō

        dī-luō uī, ūtus, ere,    to wash away, dissolve, dilute, wash, drench: ne aqua lateres diluere posset, Cs.: sata laeta, V.: unguenta lacrimis, O.: diluta labella guttis, moistened, Ct.—To dissolve, temper, dilute, mix, steep: venenum, L.: favos lacte, V.: mella Falerno, H.—Fig., to weaken, lessen, impair, extenuate: res levīs crimen: molestias omnīs: horam mero, O.: quae Popilius obiecerat, L.: unāquāque de re.

    Latin-English dictionary > dī-luō

  • 8 ē-luō

        ē-luō uī, ūtus, ere,    to wash off, cleanse by washing: corpus, O.—To wash away, remove by washing: macula elui non potest: ut sanguis eluatur. —Fig., to wash away, remove, blot out, get rid of: libidinem sanguine: eluitur scelus, V.: amicitiae remissione usūs eluendae: amara curarum, H.

    Latin-English dictionary > ē-luō

  • 9 inter-luō

        inter-luō —, —, ere.—Of streams,    to wash under, flow between: pontus arva et urbīs interluit, V.: quosque secans interluit Allia, V.: saxa interluens unda, Cu.

    Latin-English dictionary > inter-luō

  • 10 per-luō

        per-luō uī, ūtus, ere,    to wash off, wash, bathe, lave: manūs puras undā, O.: perluitur solitā Titania lymphā, bathes, O.: in fluminibus perlui, Cs.

    Latin-English dictionary > per-luō

  • 11 prō-luō

        prō-luō luī, lūtus, ere,    to wash forth, throw out, cast out: genus omne natantum fluctus Proluit, V.—To wash off, wash away: tempestas ex montibus nives proluit, Cs.: silvas Eridanus, V.—To wash, moisten, wet, drench: vivo rore manūs, O.: leni praecordia mulso, H.: se pleno auro, V.

    Latin-English dictionary > prō-luō

  • 12 sub-luō

        sub-luō —, lūtus, ere,    to wash underneath, flow below, wash at the foot: montem flumen subluebat, Cs.: Asia, quā Hellesponto subluitur, Cu.

    Latin-English dictionary > sub-luō

  • 13 lavo

    lăvo, lāvi, lautum, lăvātum and lōtum (in class. prose, perf. lāvi; sup. always lavātum; perf. part. lautus; the other forms of the first conj. Also, pres. lavĕre; second pers. lavis, ante-class. and poet.; cf. Diom. 1, p. 377; v. Neue, Formenl. second ed. 2, p. 420), 1 and 3, v. a. and n. [Gr. lu- in luthron; strengthened in louô, loutron; cf. loWetron; Lat. luo (pol-luo, etc.), diluvium, lutus], to wash, bathe, lave.
    I.
    Lit.:

    si inquinata erit lavito,

    Cato, R. R. 65: puerum, Enn. ap. Non. 504, 17; Plaut. Truc. 5, 10:

    manus lavite,

    Titin. ib. 22:

    manus lava,

    Cic. de Or. 2, 60, 246: cum jam manus pransores lavarent, Veran. ap. Macrob. S. 3, 6, 14.—Mid.: cum soceris generi non lavantur, do not bathe themselves or bathe, id. Off. 1, 35, 129:

    lavantur in fluminibus,

    Caes. B. G. 4, 1:

    cur te lautum voluit occidere?

    Cic. Deiot. 7, 20:

    lautis manibus,

    Hor. S. 2, 3, 282:

    lotis pedibus,

    Plin. 24, 11, 62, § 103:

    vestimenta lota,

    Petr. 30 fin.:

    qui it lavatum in balineas,

    Plaut. Rud. 2, 3, 51; so,

    eo lavatum,

    id. Aul. 3, 6, 43; id. Stich. 4, 1, 62; Ter. Eun. 3, 5, 44; 52; id. Heaut. 4, 1, 42:

    (venias) vasa lautum, non ad cenam dico,

    Plaut. Stich. 4, 2, 15.—
    (β).
    Neutr.:

    pisces ego credo, qui usque dum vivunt, lavant, Minus diu lavere, quam haec lavat Phronesium,

    Plaut. Truc. 2, 3, 1 sqq.:

    illa si jam laverit, mihi nuncia,

    Ter. Heaut. 4, 1, 5:

    lavanti regi dicitur nuntiatum, hostes adesse,

    Liv. 44, 6.—
    B.
    Transf., to wet, moisten, bedew:

    eas (tabellas) lacrimis lavis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 8:

    si... neque quicquam captumst piscium, salsi lautique pure domum redimus clanculum,

    soaked, id. Rud. 2, 1, 12; Lucr. 5, 950:

    lacrimis vultum lavere profusis,

    Ov. M. 9, 680; Luc. 6, 709;

    esp. of bloodshed: lavit ater corpora sanguis,

    Verg. G. 3, 221:

    lavit improba teter Ora cruor,

    id. A. 10, 727:

    sanguine largo Colla,

    id. ib. 12, 722:

    arma cerebro,

    Val. Fl. 4, 153:

    his (rivis) nunc illa viridia, nunc haec, interdum simul omnia lavantur,

    Plin. Ep. 5, 6, 40; cf.

    of rivers: flavus quam Tiberis lavat,

    Hor. C. 2, 3, 18; id. Epod. 16, 28;

    of the ocean: quas Oceani refluum mare lavit arenas,

    Ov. M. 7, 267.—
    II.
    Trop., to wash away:

    venias nunc precibus lautum peccatum tuum,

    Ter. Phorm. 5, 7, 80:

    dulci Mala vino lavere,

    Hor. C. 3, 12, 2.—Hence, lautus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., washed, bathed, laved (very rare): nam itast ingenium muliebre;

    bene quom lauta tersa ornata fictast, infectast tamen,

    Plaut. Stich. 5, 5, 4: in double meaning with C., v. infra: lautam vis an nondum lauta quae sit? Pa. Siccam, at sucidam, Plaut. Mil. 3, 1, 192 Lorenz ad loc.—
    B.
    Hence, transf., neat, elegant, splendid, sumptuous, luxurious: tute tibi puer es;

    lautus luces cereum,

    i. e. in a fine dress, Plaut. Curc. 1, 1, 9:

    nihil apud hunc lautum, nihil elegans, nihil exquisitum,

    Cic. Pis. 27, 67:

    lauta supellex,

    id. de Or. 1, 36, 165: lautum victum et elegantem colere, id. Fragm. ap. Non. 337, 27:

    magnificum et lautum,

    id. Fam. 9, 16, 8:

    lautiora opera,

    Plin. 16, 15, 26, § 67:

    lauto cenare paratu,

    Juv. 14, 13:

    epulae lautiores,

    Stat. S. 1, 6, 32:

    lautissima vina,

    Plin. 14, 13, 15, § 92:

    lautissima cena,

    Plin. Ep. 9, 17:

    praetor,

    Juv. 14, 257:

    lautum et copiosum patrimonium,

    rich, splendid, noble, Cic. Rab. Post. 14, 38:

    in civitate Halaesina tam lauta, tamque nobili,

    wealthy, id. Fam. 13, 32, 1:

    valde jam lautus es, qui gravere litteras ad me dare,

    you are now very grand, id. ib. 7, 14, 1:

    homines lauti et urbani,

    noble, distinguished, id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    libertis minus lautis servisque nihil defuit: nam lautiores eleganter accepti,

    id. Att. 13, 52, 2:

    certumque fit... cocos tum panem lautioribus coquere solitos,

    for the rich, Plin. 18, 11, 28, § 108: orborum lautissimus. Juv. 3, 221.—
    (β).
    With inf.:

    rhombos libertis ponere lautus,

    splendid, Pers. 6, 23.—
    C.
    Trop., noble, glorious, etc.: beneficentiae et liberalitatis est ratio duplex: nam aut opera benigne fit indigentibus, aut pecunia: facilior est haec posterior, locupleti praesertim: sed illa lautior ac splendidior, nobler, [p. 1045] more glorious, Cic. Off. 2, 15, 52:

    lautum negotium,

    honorable, id. Att. 6, 1, 13:

    omnium hortensiorum lautissima cura asparagis,

    the most diligent, the nicest, Plin. 19, 8, 42, § 145:

    lautus habetur,

    a gentleman, Juv. 11, 1; 1, 67.—Hence, adv.: lautē, neatly, elegantly, splendidly, sumptuously.
    1.
    Lit.:

    laute exornatus,

    Plaut. Cas. 4, 1, 10:

    facete, lepide, laute,

    Ter. Eun. 3, 1, 37:

    vivere,

    Nep. Chabr. 3:

    res domesticas lautius tueri,

    Cic. Tusc. 1, 1, 2:

    lautius accipi,

    Suet. Calig. 55.—
    2.
    Trop., excellently, beautifully, finely:

    loquitur laute,

    Plaut. Mil. 4, 4, 25:

    militem laute ludificari,

    id. ib. 4, 4, 25:

    munus administrasti tuum,

    Ter. Ad. 5, 1, 2.— Comp.:

    si quis existat, qui putet nos lautius fecisse, quam orationis severitas exigat,

    that I have made more use of ornament, Plin. Ep. 2, 5.— Sup.: hodie me ante omnes comicos stultos senes Versaris atque emunxeris lautissime, Poët. ap. Cic. Lael. 26, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > lavo

  • 14 lustrum

    1.
    lustrum, i, n. [1. luo, lavo; cf.: monstrum, moneo], a slough, bog, morass, puddle.
    I.
    Lit.:

    prodigunt in lutosos limites ac lustra, ut volutentur in luto,

    Varr. R. R. 2, 4, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    A haunt or den of wild beasts:

    lustra ferarum,

    Verg. G. 2, 471; id. A. 3, 647:

    lustra horrida monstris,

    Val. Fl. 4, 370.—
    2.
    A wood, forest:

    postquam altos ventum in montes atque invia lustra,

    Verg. A. 4, 151:

    inter horrentia lustra,

    id. ib. 11, 570.—
    B.
    A house of ill-repute: ubi in lustra jacuisti? St. Egone in lustra? Plaut. Cas. 2, 3, 26:

    quod dem scortis, quodque in lustris comedim,

    id. Bacch. 4, 4, 91; id. Curc. 4, 2, 22: in lustris latet, Turp. ap. Non. 333, 15:

    in lustris, popinis, alea, vino tempus aetatis omne consumpsisses,

    Cic. Phil. 13, 11, 24:

    homo emersus ex diuturnis tenebris lustrorum,

    id. Sest. 9, 20.—
    2.
    Debauchery; cf.: lustra significant lacunas lutosas, quae sunt in silvis aprorum cubilia. A quā similitudine, hi, qui in locis abditis et sorditis ventri et gulae operam dant, dicuntur in lustris vitam agere, Paul. ex Fest. p. 120:

    domus, in qua lustra, libidines, luxuries, omnia denique inaudita vitia, versentur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    studere lustris,

    Plaut. As. 5, 2, 17:

    lustris perire,

    Lucr. 4, 1136:

    vino lustrisque confectus,

    Cic. Phil. 2, 3, 6:

    qui pugnent, marcere Campana luxuria, vino et scortis omnibusque lustris per totam hiemem confectos,

    Liv. 23, 45, 3.
    2.
    lustrum, i, n. [2. luo], a purificatory sacrifice, expiatory offering, lustration, made by the censors for the whole people once in five years, after completing the census, and in which a swine, a sheep, and a bull were offered (suovetaurilia): lustrum condere, to make the lustral sacrifice:

    lustrum condidit et taurum immolavit,

    Cic. de Or. 2, 66, 268:

    censu perfecto edixit, ut omnes cives Romani in campo primā luce adessent. Ibi exercitum omnem suovetaurilibus lustravit: idque conditum lustrum appellatum, quia is censendo finis factus est,

    Liv. 1, 44; 3, 24; cf. id. 35, 9; 38, 36; 42, 10. The census could also be taken without being followed by a lustrum, Liv. 3, 22, 1; 24, 43, 4: sub lustrum censeri, at the close of the census, when the lustrum should begin:

    sub lustrum censeri, germani negotiatoris est (because these were usually not in Rome, and were included in the census last of all),

    Cic. Att. 1, 18, 8.—Being a religious ceremonial, the lustrum was sometimes omitted, when circumstances seemed to forbid it:

    census actus eo anno: lustrum propter Capitolium captum, consulem occisum, condi religiosum fuit,

    Liv. 3, 22, 1. Hence in part, doubtless, must be explained the small number of lustra actually celebrated; thus, A. U. C. 296:

    census perficitur, idque lustrum ab origine urbis decimum conditum ferunt,

    Liv. 3, 24, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    A propitiatory offering:

    quinto die Delphis Apollini pro me exercitibusque et classibus lustra sacrificavi,

    Liv. 45, 41, 3.—
    B.
    A period of five years, a lustrum (because every five years a lustrum was performed).
    1.
    In gen.:

    cujus octavum trepidavit aetas Claudere lustrum,

    Hor. C. 2, 4, 24; Ov. Tr. 4, 10, 78; Mart. 10, 38, 9.—
    2.
    As the period of taxation, in reference to the imposition of duties, Varr, L. L. 6, 2, 11:

    hoc ipso lustro,

    Cic. Att. 6, 2, 5:

    superioris lustri reliqua,

    id. Fam. 2, 13, 3.—
    C.
    In gen., a period of several years; of four years (of the Julian calendar), Ov. F. 3, 163; cf. Plin. 2, 47, 47, § 122: ingens lustrum, the grand lustrum, a hundred years, at the end of which the ludi saeculares were celebrated, Mart. 4, 1, 7.—
    D.
    From the time of Domitian, the Capitoline games, recurring every fifth year, Suet. Dom. 4; Censor. de Die Nat. 18; cf. Stat. S. 4, 2, 60:

    certamine Jovis Capitolini lustro sexto,

    Inscr. Grut. 332, 3;

    called lustri certamen,

    Aur. Vict. Caes. 27, 7.—
    E.
    Hectoris Lustra (not Lytra), title of a tragedy of Ennius; v. Trag. Rel. p. 28 sq. Rib.; Vahl. Enn. p. 113 sq.—
    F.
    The term of a lease:

    priore lustro,

    Plin. Ep. 9, 37, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > lustrum

  • 15 circumluviō

        circumluviō ōnis, f    [circum + luo], the formation of an island (by floods): circumluvionum iura, the law of title to alluvial lands.
    * * *
    formation of alluvial land (in middle of river); land so formed; right to it

    Latin-English dictionary > circumluviō

  • 16 polluō

        polluō uī, ūtus, ere    [pro+luo], to soil, defile, stain, foul, pollute: ore dapes, V.: ora cruore, O. —Fig., to defile, pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate: iura scelere: stupro religionis: Iovem, Pr.: tragico pollutus concubitu, Iu.: polluta pax, V.
    * * *
    polluere, pollui, pollutus V TRANS
    soil/foul/dirty/stain/pollute; infect (w/disease); make impure; break (fast); violate; dishonor/defile/degrade (w/illicit sexual conduct/immoral actions)

    Latin-English dictionary > polluō

  • 17 solvō

        solvō solvī (soluit, Ct.; soluisse, Tb.), solūtus, ere    [2 se+luo], to loosen, unbind, unfasten, unfetter, untie, release: iube solvi (eum), T.: ad palum adligati repente soluti sunt: ita nexi soluti (sunt), L.: Solvite me, pueri, V.: quo modo solvantur (nodi), Cu.: solve capillos, untie, O.: crines, let down, O.: terrae quem (florem) ferunt solutae, i. e. thawed, H.: Solve senescentem equum, i. e. from service, H.: talibus ora solvit verbis, freely opens, O.: Solvite vela, unfurl, V.— To detach, remove, part, disengage, free: ancorā solutā (i. e. a litore): classis retinacula solvi iussit, O.: teque isto corpore solvo, V.: partūs, to bring forth, O.—Of ships, to free from land, set sail, weigh anchor, leave land, depart: navīs solvit, Cs.: primis tenebris solverat navem, L.: cum foedere solvere navīs, O.: navīs a terrā solverunt, Cs.: ab Corintho solvere navīs, L.: tertia fere vigiliā solvit (sc. navem), Cs.: nos eo die cenati solvimus: a Brundusio solvit, L.: Alexandriā solvisse: portu solventes.— To untie, unfasten, unlock, unseal, open: ille pharetram Solvit, uncovered, O.: solutā epistulā, N.: solutis fasciis, Cu.— To take apart, disintegrate, disunite, dissolve, separate, break up, scatter, dismiss: ubi ordines procursando solvissent, L.: agmina Diductis solvēre choris, V.: solvit maniplos, Iu.: coetuque soluto Discedunt, O.: urbem solutam reliquerunt, disorganized: si solvas ‘Postquam discordia tetra’... Invenias, etc., H.— To relax, benumb, make torpid, weaken: ima Solvuntur latera, V.: pennā metuente solvi, i. e. unflagging, H.: illi solvuntur frigore membra, V.: corpora somnus Solverat, O.: somno vinoque solutos, O.: Solvitur in somnos, V.— To loosen, break up, part, dissolve, disperse, divide, scatter: omne conligatum solvi potest: solvere navīs et rursus coniungere, Cu.: membra ratis, O.— To dissolve, melt, turn, change: nives solvere, melt, O.: (vitulo) per integram solvuntur viscera pellem, V.—Of fastenings, to loose, remove, cancel, untie, unlock: nullo solvente catenas, O.: Frenum solvit, Ph.: Solvitur acris hiemps, H.: a corpore bracchia, relaxes his hold, O.: crinalīs vittas, V.: vinculum epistulae, Cu.—Fig., to free, set free, release, loose, emancipate, relieve, exempt: linguam ad iurgia, O.: cupiditates suas, Cu.: Bassanitas obsidione, L.: ut religione civitas solvatur: Vopiscus, solvatur legibus, be exempted: petente Flacco ut legibus solveretur, L.: ut is per aes et libram heredes testamenti solvat, release the testamentary heirs: reus Postumus est eā lege... solutus ac liber, i. e. the law does not apply to: solutus Legibus insanis, H.: vos curis ceteris, T.: solvent formidine terras, V.: Vita solutorum miserā ambitione, H.: longo luctu, V.: calices quem non fecere Contractā in paupertate solutum? i. e. from cares, H.: ego somno solutus sum, awoke.— To acquit, absolve, cleanse, relieve: ut scelere solvamur, be held guiltless: hunc scelere solutum periculo liberavit: Sit capitis damno Roma soluta mei, O.— To relax, smooth, unbend, quiet, soothe (poet.): solvatur fronte senectus (i. e. frons rugis solvatur), be cleared, H.: arctum hospitiis animum, H.—Of ties, obligations, or authority, to remove, cancel, destroy, efface, make void, annul, overthrow, subvert, violate, abolish: solutum coniugium, Iu.: nec coniugiale solutum Foedus in alitibus, O.: culpa soluta mea est, O.: quos (milites), soluto imperio, licentia conruperat, S.: solvendarum legum principium (i. e. dissolvendarum), Cu.: disciplinam militarem, subvert, L.: pactique fide data munera solvit, i. e. took back, O.— To loosen, impair, weaken, scatter, disperse, dissolve, destroy: plebis vis soluta atque dispersa, S.: senectus quae solvit omnia, L.: nodum (amicitiae) solvere Gratiae, H.: hoc firmos solvit amores, O.— To end, remove, relieve, soothe: ieiunia granis, O.: Curam Dulci Lyaeo, H.: corde metum, V.: pudorem, V.: solutam cernebat obsidionem, the siege raised, L.: Solventur risu tabulae (see tabula), H.— To accomplish, fulfil, complete, keep (of funeral ceremonies, vows, and promises): omnia paterno funeri iusta, finish the burial rites: iustis defunctorum corporibus solutis, Cu.: exsequiis rite solutis, V.: vota, fulfil: Vota Iovi, O.: solvisti fidem, you have kept your promise, T.: Esset, quam dederas, morte soluta fides, i. e. your pledge (to be mine through life), O.— To solve, explain, remove: quā viā captiosa solvantur, i. e. are refuted: Carmina non intellecta, O.: nodos iuris, Iu.—Of debts, to fulfil, pay, discharge, pay off: hoc quod debeo peto a te ut... solutum relinquas, settled: Castricio pecuniam iam diu debitam, a debt of long standing: ex quā (pensione) maior pars est ei soluta: rem creditori populo solvit, L.: ut creditae pecuniae solvantur, Cs.: debet vero, solvitque praeclare.—Of persons, to make payment, pay: cuius bona, quod populo non solvebat, publice venierunt: ei cum solveret, sumpsit a C. M. Fufiis: pro vecturā: tibi quod debet ab Egnatio, pay by a draft on Egnatius: numquam vehementius actum est quam ne solveretur, to stop payments: nec tamen solvendo aeri alieno res p. esset, able to pay its debt, L.; hence the phrase, solvendo esse, to be solvent: solvendo non erat, was insolvent: cum solvendo civitates non essent: ne videatur non fuisse solvendo.—Of money or property, to pay, pay over, hand over (for pecuniā rem or debitum solvere): emi: pecuniam solvi: pro quo (frumento) pretium, L.: quae praemia senatus militibus ante constituit, ea solvantur: arbitria funeris, the expenses of the funeral: Dona puer solvit, paid the promised gifts, O.: HS CC praesentia, in cash: legatis pecuniam pro frumento, L.—Of a penalty, to accomplish, fulfil, suffer, undergo: iustae et debitae poenae solutae sunt: capite poenas, S.: meritas poenas solvens, Cu.
    * * *
    solvere, solvi, solutus V
    loosen, release, unbind, untie, free; open; set sail; scatter; pay off/back

    Latin-English dictionary > solvō

  • 18 abluo

    ab-lŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to wash off or away, to wash, cleanse, purify.
    I.
    Lit.: pulverem lymphis, Pac. ap. Gell. 2, 26, 13 (Trag. Rel. p. 108 Rib.):

    Ulixi pedes abluens,

    Cic. Tusc. 5, 16, 46:

    donec me flumine vivo abluero,

    Verg. A. 2, 719:

    abluendo cruori balneas petit,

    Tac. H. 3, 32.— Poet.:

    abluere sitim,

    to quench, Lucr. 4, 876; and: abluere sibi umbras, to remove darkness (by bringing a light), id. 4, 378.—Of the washing away of earth by a shower, Varr. R. R. 1, 35.—In eccl. Lat., of baptism: munere divinitatis abluti, Cod. Th. 19, 6, 4.—
    II.
    Trop., of calming the passions: omnis ejusmodi perturbatio animi placatione abluatur, be removed (fig. derived from the religious rite of washing in expiation of sin), Cic. Tusc. 4, 28, 60:

    maculam veteris industriae laudabili otio,

    to wash out, Plin. Ep. 3, 7, 3:

    perjuria,

    Ov. F. 5, 681 al.

    Lewis & Short latin dictionary > abluo

  • 19 adluo

    al-lŭo ( adl-), ŭi, 3, v. n., to flow near to, to wash against, to bathe, of the sea, the waves, etc. (perh. not used before the Cic. per.).
    I.
    Lit.:

    non adluuntur a mari moenia,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96:

    ita jactantur fluctibus, ut numquam adluantur,

    id. Sex. Rosc. 72:

    fluvius latera haec adluit,

    id. Leg. 2, 3, 6:

    flumen quo adluitur oppidum,

    Plin. 6, 4; Verg. A. 8, 149:

    amnis ora vicina adluens,

    Sen. Hippol. 1232:

    adluit gentes Maeotis,

    id. Oedip. 475.—
    II.
    Fig.:

    (Massilia) cincta Gallorum gentibus barbariae fluctibus adluitur,

    Cic. Fl. 26, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > adluo

  • 20 alluo

    al-lŭo ( adl-), ŭi, 3, v. n., to flow near to, to wash against, to bathe, of the sea, the waves, etc. (perh. not used before the Cic. per.).
    I.
    Lit.:

    non adluuntur a mari moenia,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96:

    ita jactantur fluctibus, ut numquam adluantur,

    id. Sex. Rosc. 72:

    fluvius latera haec adluit,

    id. Leg. 2, 3, 6:

    flumen quo adluitur oppidum,

    Plin. 6, 4; Verg. A. 8, 149:

    amnis ora vicina adluens,

    Sen. Hippol. 1232:

    adluit gentes Maeotis,

    id. Oedip. 475.—
    II.
    Fig.:

    (Massilia) cincta Gallorum gentibus barbariae fluctibus adluitur,

    Cic. Fl. 26, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > alluo

См. также в других словарях:

  • Luo Yi — (羅藝) (d. 627), known during service to Tang Dynasty as Li Yi (李藝), courtesy name Ziyan (子延) or Ziting (子廷), [The Book of Tang , [http://www.sidneyluo.net/a/a16/056.htm vol. 56] , gives Luo Yi s courtesy name as Ziyan, but the New Book of Tang ,… …   Wikipedia

  • Luo — steht für: Luo (Sprache), eine Sprache in Kenia und Tansania Luo (Ethnie), eine Volksgruppe in Kenia und Tansania Luo Punkt (TCM), eine besondere Gruppe von Akupunkturpunkten in der Traditionellen Chinesischen Medizin Die Abkürzung LUO steht für …   Deutsch Wikipedia

  • Luo He — ist mehrdeutig. Es bezeichnet die Flüsse Luo He 洛河, im Chinesischen auch Bei Luo He 北洛河 Nördlicher Luo He genannt, in West Shaanxi, ein Nebenfluss des Wei Flusses (Wei He), siehe Nördlicher Luo He Luo He 洛河, im Chinesischen auch Nan Luo He 南洛河… …   Deutsch Wikipedia

  • Luo Yu — (chinesisch 骆羽; * 11. Januar 1991) ist eine chinesische Badmintonspielerin. Karriere Luo Yu gewann 2010 den Indonesia Open Grand Prix Gold im Damendoppel mit ihrer Zwillingsschwester Luo Ying. Bei den Canada Open 2011 wurde sie im… …   Deutsch Wikipedia

  • LUO — LU Vivant au Kenya, dans la province de Nyanza, autour du golfe de Kavirondo, à l’est du lac Victoria, les Luo (3 millions d’individus environ) constituent, dans les années 1990, 13 p. 100 de la population du pays. D’origine nilotique, ils n’ont… …   Encyclopédie Universelle

  • Luo — Luo,   Lwo,    1) Gruppe westnilotischer Sprachen, die in Südsudan und Uganda, auch in Äthiopien, Kenia, Nordtansania und im Nordosten der Demokratischen Republik Kongo von etwa 3 Mio. Menschen gesprochen werden. Die Luo gliedern sich im Norden… …   Universal-Lexikon

  • Luo — may refer to: *Luo (family of ethnic groups), a group of related African ethnic groups. *Luo (Kenya and Tanzania) (also called Jo Luo), a people of Kenya and Tanzania, part of the above named group *Luo languages *Luo (surname), a Chinese surname …   Wikipedia

  • Luo si — bezeichnet: das Lo Kloster (tib. lo dgon pa; chin. Luo si (洛寺, Pinyin: Luò Sì)) in Tibet das Luo Kloster (chin. Luo si 罗寺) im Wutai Shan 五台山, ein Nationaler chinesischer Schwerpunkttempel des Buddhismus auf Han chinesischem Gebiet, siehe Luo… …   Deutsch Wikipedia

  • Luo — /ˈluoʊ/ (say loohoh) noun 1. a Nilotic people of Uganda and western Kenya. 2. (plural Luo or Luos) a member of this people. 3. their language, belonging to the Nilotic group of the Nilo Saharan family. –adjective 4. of or relating to this people… …  

  • Luo Mu — (1622 1706) was a painter, poet and prose writer born in Jiangxi. He spent most of his life in the capital Nanchang. He was noted for his landscape paintings, especially of mountains, and for what would be termed the The JiangXi Style . His… …   Wikipedia

  • LUO — (Kenya and Tanzania) (Regional » Language Codes (3 Letters)) * Luena, Angola (Regional » Airport Codes) …   Abbreviations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»