Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

infirmity

  • 1 dēbilitās

        dēbilitās ātis, f    [debilis], lameness, debility, infirmity, weakness, helplessness: linguae: pedum, Ta.: subita, L.: debilitate carere, Iu.: a se debilitates repellere, Fin.—Fig., weakness: animi.
    * * *
    weakness, infirmity, debility, lameness; feebleness (intellectual/moral)

    Latin-English dictionary > dēbilitās

  • 2 valetudo

    vălētūdo ( vălītūdo), ĭnis, f. [valeo], habit, state, or condition of body, state of health, health, whether good or bad.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    optimā valetudine uti,

    Caes. B. C. 3, 49:

    valetudine minus commodā uti,

    id. ib. 3, 62:

    integra,

    Cic. Fin. 2, 20, 47:

    bona,

    Lucr. 3, 102; Cic. Lael. 6, 20; Quint. 10, 3, 26; Cato, R. R. 141, 3:

    melior,

    Plin. 23, 7, 63, § 120:

    commodior,

    Quint. 6, 3, 77:

    incommoda,

    Cic. Att. 5, 8, 1:

    infirma atque etiam aegra,

    id. Brut. 48, 180:

    quam tenui aut nullā potius valetudine,

    id. Sen. 11, 35:

    adversa,

    Just. 41, 6:

    dura,

    Hor. S. 2, 2, 88:

    confirmata,

    Cic. Att. 10, 17, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46; id. de Or. 1, 62, 265:

    ut valetudini tuae diligentissime servias,

    id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

    multum interest inter vires et bonam valetudinem,

    Sen. Q. N. 1, praef. 6.— Plur.: sic caecitas ferri facile possit, si non desint subsidia valetudinum, of different states of health, i. e. whatever they may be, Cic. Tusc. 5, 39, 113.—
    B.
    In partic.
    1.
    A good state or condition, soundness of body, good health, healthfulness (syn.:

    salus, sanitas): valetudo decrescit, adcrescit labor,

    Plaut. Curc. 2, 1, 4:

    valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,

    Cic. Lael. 6, 22:

    cui Gratia, fama, valetudo contingat abunde,

    Hor. Ep. 1, 4, 10:

    valetudo sustentatur notitiā sui corporis et observatione, quae res aut prodesse soleant aut obesse,

    Cic. Off. 2, 24, 86:

    melior fio valetudine, quam intermissis exercitationibus amiseram,

    id. Fam. 9, 18, 3:

    id pecus valetudinis tutissimae est,

    Col. 7, 22:

    hoc cibo... firmitatem valetudinis custodiri,

    Plin. 20, 5, 20, § 42; cf.:

    Quaque valetudo constat, nunc libera morbis, Nunc oppressa,

    Manil. 3, 140; cf. also Cic. de Or. 1, 62, 265.—
    2.
    A bad state or condition, ill health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition (syn.:

    infirmitas, imbecillitas): curatio valetudinis,

    Cic. Div. 2, 59, 123:

    gravitas valetudinis, quā tamen jam paulum videor levari,

    id. Fam. 6, 2, 1:

    affectus valetudine,

    Caes. B. C. 1, 31:

    gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat,

    id. ib. 3, 2:

    quodam valetudinis genere tentari,

    Cic. Att. 11, 23, 1:

    quod me propter valetudinem tuam... non vidisses,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    quod his Nonis in collegio nostro non affuisses, valetudinem causam, non maestitiam fuisse,

    id. Lael. 2, 8:

    excusatione te uti valetudinis,

    id. Pis. 6, 13:

    quibus (latere, voce) fractis aut imminutis aetate seu valetudine,

    Quint. 12, 11, 2:

    medicus quid in quoque valetudinis genere faciendum sit, docebit,

    id. 7, 10, 10:

    Blaesus novissimā valetudine conflictabatur,

    Plin. Ep. 2, 20, 7:

    major, i. e. morbus comitialis,

    Just. 13, 2:

    oculorum,

    Cic. Fam. 14, 4, 6:

    calculorum,

    Plin. 21, 27, 100, § 173.— Plur.:

    medicus regere valetudines principis solitus,

    Tac. A. 6, 50:

    valetudinibus fessi,

    id. H. 3, 2:

    quod ad febrium valitudines attinet,

    Plin. 23, 1, 24, § 48:

    graves et periculosas valetudines experiri,

    Suet. Aug. 81; id. Tib. 11; Vitr. 1, 4.—
    II.
    Trop. (rare but class.), of the mind, health, soundness, sanity:

    ii sunt constituti quasi malā valetudine animi, sanabiles tamen,

    Cic. Tusc. 4, 37, 80:

    roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis,

    Sen. Ep. 10, 4; cf.:

    valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

    unsound state of mind, mental infirmity, Suet. Calig. 50.—Rarely without animi:

    qui valetudinis vitio furerent et melancholici dicerentur,

    Cic. Div. 1, 38, 81.—
    B.
    Of style:

    quos (Lysiae studiosi), valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat,

    Cic. Brut. 16, 64. —
    III.
    Personified: Valetudo, Health, as a divinity, Mart. Cap. 1, § 55.

    Lewis & Short latin dictionary > valetudo

  • 3 valitudo

    vălētūdo ( vălītūdo), ĭnis, f. [valeo], habit, state, or condition of body, state of health, health, whether good or bad.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    optimā valetudine uti,

    Caes. B. C. 3, 49:

    valetudine minus commodā uti,

    id. ib. 3, 62:

    integra,

    Cic. Fin. 2, 20, 47:

    bona,

    Lucr. 3, 102; Cic. Lael. 6, 20; Quint. 10, 3, 26; Cato, R. R. 141, 3:

    melior,

    Plin. 23, 7, 63, § 120:

    commodior,

    Quint. 6, 3, 77:

    incommoda,

    Cic. Att. 5, 8, 1:

    infirma atque etiam aegra,

    id. Brut. 48, 180:

    quam tenui aut nullā potius valetudine,

    id. Sen. 11, 35:

    adversa,

    Just. 41, 6:

    dura,

    Hor. S. 2, 2, 88:

    confirmata,

    Cic. Att. 10, 17, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46; id. de Or. 1, 62, 265:

    ut valetudini tuae diligentissime servias,

    id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

    multum interest inter vires et bonam valetudinem,

    Sen. Q. N. 1, praef. 6.— Plur.: sic caecitas ferri facile possit, si non desint subsidia valetudinum, of different states of health, i. e. whatever they may be, Cic. Tusc. 5, 39, 113.—
    B.
    In partic.
    1.
    A good state or condition, soundness of body, good health, healthfulness (syn.:

    salus, sanitas): valetudo decrescit, adcrescit labor,

    Plaut. Curc. 2, 1, 4:

    valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,

    Cic. Lael. 6, 22:

    cui Gratia, fama, valetudo contingat abunde,

    Hor. Ep. 1, 4, 10:

    valetudo sustentatur notitiā sui corporis et observatione, quae res aut prodesse soleant aut obesse,

    Cic. Off. 2, 24, 86:

    melior fio valetudine, quam intermissis exercitationibus amiseram,

    id. Fam. 9, 18, 3:

    id pecus valetudinis tutissimae est,

    Col. 7, 22:

    hoc cibo... firmitatem valetudinis custodiri,

    Plin. 20, 5, 20, § 42; cf.:

    Quaque valetudo constat, nunc libera morbis, Nunc oppressa,

    Manil. 3, 140; cf. also Cic. de Or. 1, 62, 265.—
    2.
    A bad state or condition, ill health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition (syn.:

    infirmitas, imbecillitas): curatio valetudinis,

    Cic. Div. 2, 59, 123:

    gravitas valetudinis, quā tamen jam paulum videor levari,

    id. Fam. 6, 2, 1:

    affectus valetudine,

    Caes. B. C. 1, 31:

    gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat,

    id. ib. 3, 2:

    quodam valetudinis genere tentari,

    Cic. Att. 11, 23, 1:

    quod me propter valetudinem tuam... non vidisses,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    quod his Nonis in collegio nostro non affuisses, valetudinem causam, non maestitiam fuisse,

    id. Lael. 2, 8:

    excusatione te uti valetudinis,

    id. Pis. 6, 13:

    quibus (latere, voce) fractis aut imminutis aetate seu valetudine,

    Quint. 12, 11, 2:

    medicus quid in quoque valetudinis genere faciendum sit, docebit,

    id. 7, 10, 10:

    Blaesus novissimā valetudine conflictabatur,

    Plin. Ep. 2, 20, 7:

    major, i. e. morbus comitialis,

    Just. 13, 2:

    oculorum,

    Cic. Fam. 14, 4, 6:

    calculorum,

    Plin. 21, 27, 100, § 173.— Plur.:

    medicus regere valetudines principis solitus,

    Tac. A. 6, 50:

    valetudinibus fessi,

    id. H. 3, 2:

    quod ad febrium valitudines attinet,

    Plin. 23, 1, 24, § 48:

    graves et periculosas valetudines experiri,

    Suet. Aug. 81; id. Tib. 11; Vitr. 1, 4.—
    II.
    Trop. (rare but class.), of the mind, health, soundness, sanity:

    ii sunt constituti quasi malā valetudine animi, sanabiles tamen,

    Cic. Tusc. 4, 37, 80:

    roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis,

    Sen. Ep. 10, 4; cf.:

    valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

    unsound state of mind, mental infirmity, Suet. Calig. 50.—Rarely without animi:

    qui valetudinis vitio furerent et melancholici dicerentur,

    Cic. Div. 1, 38, 81.—
    B.
    Of style:

    quos (Lysiae studiosi), valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat,

    Cic. Brut. 16, 64. —
    III.
    Personified: Valetudo, Health, as a divinity, Mart. Cap. 1, § 55.

    Lewis & Short latin dictionary > valitudo

  • 4 īnfīrmitās

        īnfīrmitās ātis, f    [infirmus], want of strength, weakness, feebleness: valetudinis: corporis.— The weaker sex: patiendum huic infirmitati est, quodcumque, etc., L.—Fig., feebleness, infirmity: Quid habent infirmitatis nuptiae? defect, T.: naturae, S.: animi, want of spirit: Gallorum, quod, etc., inconstancy, Cs.
    * * *
    weakness; sickness

    Latin-English dictionary > īnfīrmitās

  • 5 valētūdō (valīt-)

        valētūdō (valīt-) inis, f    [valeo], habit, state of body, state of health, health: optimā valetudine uti, Cs.: bona: infirma: Dura, H.: valetudini tuae servire.—A good condition, soundness of body, good health, healthfulness: valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis: cui fama, valetudo contingat abunde, H. —A bad condition, ill-health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition: gravitas valetudinis: adfectus valetudine, Cs.: quod me propter valetudinem tuam... non vidisses: oculorum: si non desint subsidia valetudinum.—Fig., health, soundness, sanity: mala animi.—Of style, soundness, vigor.

    Latin-English dictionary > valētūdō (valīt-)

  • 6 aegrotatio

    aegrōtātĭo, ōnis, f. [aegroto], illness, sickness, disease, infirmity (prop. only of the body, while aegritudo also desig. that of the mind;

    much used in the philos. writings of Cic.): ut aegrotatio in corpore, sic aegritudo in animo,

    Cic. Tusc. 3, 10:

    cum sanguis corruptus est, morbi aegrotationesque nascuntur,

    id. ib. 4, 10:

    aegrotationes nostras portavit,

    Vulg. Matt. 8, 17; ib. Jer. 16, 4.—The distinction between aegrotatio and morbus Cicero gives as follows:

    Morbum appellant totius corporis corruptionem, aegrotationem morbum cum imbecillitate,

    Cic. Tusc. 4, 13, 29.—Only by catachresis, of the mind, morbid state or condition, disease, but never strictly for aegritudo.—Thus Cicero says, after giving, in the passage above quoted, the distinction between morbus and aegrotatio, in reference to the body:

    sed in animo tantum modo cogitatione possumus morbum ab aegrotatione sejungere.— So also: nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum, id est insanitatem et aegrotum animum, quam appellārunt insaniam,

    Cic. Tusc. 3, 4; and:

    aegrotationes animi, qualis est avaritia, gloriae cupiditas, etc.,

    id. ib. 4, 37, 79.—In Pliny, of plants, 17, 24, 37, § 231.

    Lewis & Short latin dictionary > aegrotatio

  • 7 debilitas

    dēbĭlĭtas, ātis, f. [debilis], lameness, [p. 516] debility, infirmity, weakness (good prose).
    I.
    Lit.:

    linguae,

    Cic. Pis. 1:

    membrorum,

    Liv. 33, 2: pedis, Labeo ap. Gell. 4, 2, 4:

    pedum,

    Tac. H. 1, 9: aliqua corporis, * Suet. Calig. 26 fin. et saep.— Absol.:

    bonum integritas corporis, miserum debilitas,

    Cic. Fin. 5, 28, 84; so id. Tusc. 3, 34; id. de Inv. 1, 25, 36; Liv. 2, 36; Cels. 5, 26, 28; Juv. 14, 156; Quint. 5, 12, 19; Plin. Ep. 8, 18, 9 al.— In plur.:

    a se dolores, morbos, debilitates repellere,

    Cic. Fin. 4, 8 fin.; Gell. 7, 1, 7; Arnob. 1, 46 sq.—
    II.
    Trop.:

    animi,

    Cic. Fin. 1, 15:

    mollis debilitate Galliambus,

    Mart. 2, 86, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > debilitas

  • 8 infirmitas

    infirmĭtas, ātis, f. [infirmus], want of strength; weakness, feebleness.
    I.
    Lit.:

    puerorum,

    Cic. de Sen. 10, 33:

    summa gracilitas et infirmitas corporis,

    id. Fam. 7, 1: oculorum, Plin. Ep. 7, 21:

    propter sexus infirmitatem,

    Ulp. Fragm. 11, 1:

    aetatis,

    Paul. Sent. 1, 7, 2. —
    2.
    In partic. (sc. corporis, valetudinis), infirmity, indisposition, sickness:

    suspicionem infirmitatis dare,

    Suet. Tib. 72:

    infirmitate correptus,

    Just. 28, 3; Plin. Ep. 10, 6, 1:

    infirmitate impeditus,

    Dig. 4, 6, 38.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of things:

    hordeo contra tempestates maxima infirmitas,

    Plin. 18, 7, 18, § 78:

    aedificii,

    Dig. 39, 2, 43:

    nimia vini,

    Col. 12; 20, 7.—
    2.
    Concr., of the weaker sex, women, Liv. 34, 7 fin.:

    infirmitas a robustioribus separanda est,

    children, Quint. 2, 2, 14. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    animi,

    want of spirit, want of courage, Cic. Rosc. Am. 4, 10:

    mentis,

    Sen. Ep. 11:

    memoriae,

    weakness, Dig. 41, 2, 44: necesse est aut infirmitati aut invidiae adsignetur, Caec. in Cic. Fam. 6, 7, 3. —
    B.
    In partic., fickleness, inconstancy:

    infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles,

    Caes. B. G. 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > infirmitas

  • 9 invaletudo

    in-vălētūdo, inis, f. [2. in], infirmity, indisposition, sickness (very rare; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 621),

    Plin. Val. 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > invaletudo

См. также в других словарях:

  • infirmity — index defect, deficiency, disability (physical inability), disadvantage, disease, disorder (abnormal condition), fault (weakness) …   Law dictionary

  • Infirmity — In*firm i*ty, n.; pl. {Infirmities}. [L. infirmitas : cf. F. infirmite. See {Infirm}, a.] 1. The state of being infirm; feebleness; an imperfection or weakness; esp., an unsound, unhealthy, or debilitated state; a disease; a malady; as, infirmity …   The Collaborative International Dictionary of English

  • infirmity — late 14c., disease, sickness; lack of capability, weakness, from L. infirmitatem (nom. infirmitas) want of strength, weakness, feebleness, noun of quality from infirmus (see INFIRM (Cf. infirm)). Cf. M.Fr. infirmité, O.Fr. enfermete …   Etymology dictionary

  • infirmity — [n] weakness, sickness affliction, ailing, ailment, confinement, debilitation, debility, decay, decrepitude, defect, deficiency, disease, diseasedness, disorder, failing, fault, feebleness, flu, frailty, ill health, imperfection, indisposition,… …   New thesaurus

  • infirmity — ► NOUN (pl. infirmities) ▪ physical or mental weakness …   English terms dictionary

  • infirmity — [in fʉr′ mə tē] n. [ME infirmite < L infirmitas] 1. the quality or state of being infirm; feebleness; weakness 2. pl. infirmities an instance of this; specif., a) a physical weakness or defect; frailty or ailment, as from old age b) a moral… …   English World dictionary

  • infirmity — noun ADJECTIVE ▪ mental, physical PHRASES ▪ age and infirmity (literary, esp. BrE) ▪ those incapable of supporting themselves by reason of age and infirmity …   Collocations dictionary

  • infirmity — UK [ɪnˈfɜː(r)mətɪ] / US [ɪnˈfɜrmətɪ] noun [countable/uncountable] Word forms infirmity : singular infirmity plural infirmities formal bad health caused by old age or illness …   English dictionary

  • infirmity — Synonyms and related words: abnormality, abulia, acute disease, advanced age, advanced years, affection, affliction, age of retirement, ailment, allergic disease, allergy, an incurable disease, anility, atrophy, bacterial disease, bad habit,… …   Moby Thesaurus

  • infirmity — noun (C, U) bad health or a particular illness: She blamed her infirmity on the damp climate …   Longman dictionary of contemporary English

  • infirmity — noun the family would never openly discuss Aunt Erma s infirmity Syn: illness, malady, ailment, disease, disorder, sickness, affliction, complaint, indisposition, frailty, weakness; disability, impairment …   Thesaurus of popular words

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»