Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ineptē

  • 1 ineptē

        ineptē adv.    [ineptus], improperly, impertinently, absurdly: disserere: dicere: nil molitur inepte, H.: fautor (i. e. favens), H.

    Latin-English dictionary > ineptē

  • 2 inepte

    ĭneptē, adv., v. ineptus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inepte

  • 3 Non vereor ne illam me amare hic potuerit resciscere; quippe haud etiam quicquam inepte feci

    I don't think anyone knows I love the girl; I haven't done anything really silly yet

    Latin Quotes (Latin to English) > Non vereor ne illam me amare hic potuerit resciscere; quippe haud etiam quicquam inepte feci

  • 4 ineptus

    ĭneptus, a, um, adj. [2. in-aptus], unsuitable, impertinent, improper, tasteless, senseless, silly, pedantic, absurd, inept, without tact (class.):

    quem enim nos ineptum vocamus, is mihi videtur ab hoc nomen habere ductum, quod non sit aptus. Idque in sermonis nostri consuetudine perlate patet. Nam qui aut tempus quid postulet, non videt, aut plura loquitur, aut se ostentat, aut eorum quibuscum est, vel dignitatis, vel commodi rationem non habet, aut denique in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus esse dicitur,

    Cic. de Or. 2, 4, 17:

    nihil insolens aut ineptum,

    id. Or. 9, 29:

    negotium,

    id. Tusc. 1, 35, 86:

    causa,

    Ter. And. 1, 5, 22:

    lusibus advertere numen ineptis,

    Ov. Tr. 2, 223:

    sententiae inepto inanique impetu,

    Gell. 12, 2, 1:

    ineptus et jactantior hic paulo est (i. q. nimis officiosus, negotiosus ardelio),

    Hor. S. 1, 3, 49:

    chartae,

    waste-paper, id. Ep. 2, 1, 270:

    lictor,

    foolish, impertinent, Pers. 5, 175.— Comp.:

    quod est multo ineptius,

    Quint. 9, 2, 70.— Sup.:

    ineptissimae figurae,

    Quint. 9, 3, 100: ineptissimum est, with a subject - clause, id. 1, 7, 2; 11, 3, 126.—

    As an abusive epithet: quid est, inepta, quid rides?

    Ter. Eun. 5, 7, 6; so,

    inepte,

    Ov. R. Am. 472; id. Am. 1, 14, 36; id. A. A. 1, 306.— Adv.: ĭneptē, improperly, impertinently, foolishly, absurdly, ineptly (class.):

    interdum inepte stultus es,

    Plaut. Most. 2, 2, 64:

    disserere,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    dicere,

    id. Brut. 82, 284:

    nil molitur inepte,

    Hor. A. P. 140:

    inepte et frigide uti verbis,

    Gell. 13, 24, 7:

    fautor ( = favens),

    Hor. S. 1, 10, 2:

    cornicari,

    Pers. 5, 12. — Comp.:

    delirare,

    Lact. Inst. 3, 17.— Sup.:

    ineptissime fieri,

    Quint. 11, 3, 131.

    Lewis & Short latin dictionary > ineptus

  • 5 fautor

    fautor (uncontr. făvĭtor, Lucil. ap. Non. 110, 23; Plaut. Am. prol. 78 and 79; Cic. Planc. 1, 1, acc. to Cod. Erf.), ōris, m. [faveo], a favorer, furtherer, promoter, maintainer, patron (class.).
    (α).
    With gen.:

    cujus ego dignitatis ab adulescentia fautor (with adjutor),

    Cic. Fam. 1, 9, 11; cf. id. ib. 10, 12 fin.;

    12, 25, 3: multi fautores laudis tuae,

    id. Planc. 23, 55; cf.:

    studiosi et fautores illius victoriae,

    id. Att. 1, 16, 8:

    nobilitatis,

    id. Rosc. Am. 6, 16;

    clamor ab utriusque fautoribus oritur,

    from the partisans, Liv. 1, 48:

    competitorum,

    Varr. R. R. 3, 5 fin.:

    regis,

    Sall. J. 27, 2:

    et cultor bonorum (populus),

    Liv. 9, 46, 13:

    inepte (i. q. inepte favens) Lucili,

    Hor. S. 1, 10, 2; cf.

    veterum,

    id. Ep. 2, 1, 23:

    omnes illi fautores illius flagitii,

    Cic. Att. 1, 16, 11:

    nequitiae,

    Hor. Ep. 1, 15, 33.—
    (β).
    With dat.: favitorem tibi me, amicum, amatorem putes, Lucil. ap. Non. 110, 23: aetati facieque tuae se Fautorem ostendat, id. ap. Gell. 9, 14, 23:

    cum tam multos et bonos viros ejus (Plancii) honori viderem esse favitores, etc.,

    Cic. Planc. 1, 1.—
    (γ).
    Absol.:

    virtute ambire oportet, non favitoribus: Sat habet favitorum semper, qui recte facit,

    i. e. applauders, claqueurs, Plaut. Am. prol. 78 sq.; so Suet. Ner. 43; id. Tit. 8; Hor. Ep. 1, 18, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > fautor

  • 6 cornicor

    cornīcor, āri, v. dep. [cornix], to caw like a crow (very rare):

    quid grave secum inepte,

    Pers. 5, 12; cf. Prisc. p. 828 P.; Hier. Ep. 125, n. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > cornicor

  • 7 frigidum

    frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. psuchros).
    I.
    Lit.:

    calida et frigida, et amara et dulcia,

    Cic. Rep. 3, 8 fin.:

    fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 849:

    fons,

    id. ib. 6, 873; 879; cf.:

    frigidior umor,

    id. 6, 840; 844:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13:

    loca frigidissima,

    Caes. B. G. 4, 1 fin.:

    rura,

    Hor. Ep. 1, 15, 9:

    Praeneste,

    id. C. 3, 4, 22:

    Tempe,

    Verg. G. 2, 469:

    aquilo,

    id. ib. 2, 404:

    aura,

    Ov. Am. 2, 16, 36; cf.:

    manet sub Jove frigido Venator,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    umbra noctis,

    Verg. E. 8, 14:

    caelum est hieme frigidum et gelidum,

    cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4:

    frigidus aëra vesper Temperat,

    Verg. G. 3, 336:

    frigidus latet anguis in herba,

    id. E. 3, 93:

    anguis,

    id. ib. 8, 71 (cf. psuchron ophin, Theogn. 602;

    Theocr. 15, 58): pellis duraque,

    Lucr. 6, 1194:

    febris,

    an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so,

    quartana,

    Hor. S. 2, 3, 290:

    fomenta,

    id. Ep. 1, 3, 26.— Poet.:

    ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit,

    i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6:

    frigidus annus,

    winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).—Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.—
    2.
    As subst.
    a.
    frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.— Plur.:

    frigida (opp. calida),

    Ov. M. 1, 19.—
    b.
    frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water):

    frigida lavare lubenter,

    Plaut. Most. 1, 3, 1:

    frigidam bibere,

    Cels. 1, 5:

    frigidam aegro dare,

    Suet. Claud. 40:

    frigidā lavari,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    noxia ut frigidam febri,

    Quint. 5, 11, 31.—
    c.
    In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.:

    solve nives,

    Mart. 5, 64).—
    B.
    In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.:

    est et frigida multa, comes formidinis aura,

    Lucr. 3, 290; poet.):

    illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā,

    Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also,

    transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat,

    Verg. G. 4, 525:

    membra nati,

    Ov. M. 14, 743:

    mors,

    Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.:

    pausa vitaï,

    Lucr. 3, 930:

    stricto Aesonides stans frigidus ense,

    stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530:

    miles nec frigidus aspicit hostem,

    i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.:

    formidine turpi Frigida corda tremunt,

    id. 2, 339:

    frigida mens criminibus,

    Juv. 1, 166:

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29.
    II.
    Trop.
    A.
    Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble:

    nimis lentus in dicendo et paene frigidus,

    Cic. Brut. 48, 178:

    accusatoribus frigidissimis utitur,

    lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3:

    non frigida virgo,

    i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.:

    frigidus aevo Laomedontiades,

    Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. [p. 782] G. 3, 97:

    (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit,

    in cold blood, Hor. A. P. 465:

    in re frigidissima cales, in ferventissima friges,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    frigidae litterae,

    cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1:

    solacia,

    Ov. P. 4, 2, 45; cf.

    cura,

    Lucr. 4, 1060 (with which cf.:

    curarum frigus,

    Ov. P. 3, 9, 25):

    frigida bello Dextera,

    feeble, Verg. A. 11, 338:

    ensis,

    inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502:

    (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,

    i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).—
    B.
    Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis;

    opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61; cf.:

    haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum,

    id. de Or. 2, 64, 260:

    (sententias) dicere leves, frigidas ineptas,

    Quint. 8, 5, 30:

    verba frigidiora vitare,

    Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89:

    frigidi et arcessiti joci,

    Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69:

    illud frigidum et inane,

    id. 10, 2, 17:

    illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc.,

    id. 5, 10, 31:

    frigida et puerilis affectatio,

    id. 4, 1, 77:

    frigida et inanis affectatio,

    id. 7, 3, 74:

    genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum,

    Cic. Brut. 67, 236:

    in salibus aliquando frigidus,

    Quint. 12, 10, 12:

    dies frigidis rebus absumere,

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    negotia,

    id. ib. 9, 2, 1; cf.:

    omnia ista frigida et inania videntur,

    id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.— With a subject-clause:

    leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit,

    Suet. Calig. 26.—
    * C.
    With active meaning, causing cold or fright, frightening:

    frigidus a rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50.—Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
    1.
    Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.—
    2.
    Flatly, trivially, insipidly, frigidly:

    verbis inepte et frigide uti,

    Gell. 13, 24, 7;

    so with inaniter,

    id. 7, 3, 43;

    with exigue, opp. graviter,

    id. 19, 3, 1; cf.

    also: quae sunt dicta frigidius,

    Quint. 6, 3, 4:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est... Et si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur,

    i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133:

    tum ille infantem suam frigidissime reportavit,

    id. 6, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > frigidum

  • 8 frigidus

    frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. psuchros).
    I.
    Lit.:

    calida et frigida, et amara et dulcia,

    Cic. Rep. 3, 8 fin.:

    fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 849:

    fons,

    id. ib. 6, 873; 879; cf.:

    frigidior umor,

    id. 6, 840; 844:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13:

    loca frigidissima,

    Caes. B. G. 4, 1 fin.:

    rura,

    Hor. Ep. 1, 15, 9:

    Praeneste,

    id. C. 3, 4, 22:

    Tempe,

    Verg. G. 2, 469:

    aquilo,

    id. ib. 2, 404:

    aura,

    Ov. Am. 2, 16, 36; cf.:

    manet sub Jove frigido Venator,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    umbra noctis,

    Verg. E. 8, 14:

    caelum est hieme frigidum et gelidum,

    cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4:

    frigidus aëra vesper Temperat,

    Verg. G. 3, 336:

    frigidus latet anguis in herba,

    id. E. 3, 93:

    anguis,

    id. ib. 8, 71 (cf. psuchron ophin, Theogn. 602;

    Theocr. 15, 58): pellis duraque,

    Lucr. 6, 1194:

    febris,

    an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so,

    quartana,

    Hor. S. 2, 3, 290:

    fomenta,

    id. Ep. 1, 3, 26.— Poet.:

    ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit,

    i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6:

    frigidus annus,

    winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).—Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.—
    2.
    As subst.
    a.
    frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.— Plur.:

    frigida (opp. calida),

    Ov. M. 1, 19.—
    b.
    frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water):

    frigida lavare lubenter,

    Plaut. Most. 1, 3, 1:

    frigidam bibere,

    Cels. 1, 5:

    frigidam aegro dare,

    Suet. Claud. 40:

    frigidā lavari,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    noxia ut frigidam febri,

    Quint. 5, 11, 31.—
    c.
    In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.:

    solve nives,

    Mart. 5, 64).—
    B.
    In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.:

    est et frigida multa, comes formidinis aura,

    Lucr. 3, 290; poet.):

    illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā,

    Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also,

    transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat,

    Verg. G. 4, 525:

    membra nati,

    Ov. M. 14, 743:

    mors,

    Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.:

    pausa vitaï,

    Lucr. 3, 930:

    stricto Aesonides stans frigidus ense,

    stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530:

    miles nec frigidus aspicit hostem,

    i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.:

    formidine turpi Frigida corda tremunt,

    id. 2, 339:

    frigida mens criminibus,

    Juv. 1, 166:

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29.
    II.
    Trop.
    A.
    Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble:

    nimis lentus in dicendo et paene frigidus,

    Cic. Brut. 48, 178:

    accusatoribus frigidissimis utitur,

    lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3:

    non frigida virgo,

    i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.:

    frigidus aevo Laomedontiades,

    Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. [p. 782] G. 3, 97:

    (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit,

    in cold blood, Hor. A. P. 465:

    in re frigidissima cales, in ferventissima friges,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    frigidae litterae,

    cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1:

    solacia,

    Ov. P. 4, 2, 45; cf.

    cura,

    Lucr. 4, 1060 (with which cf.:

    curarum frigus,

    Ov. P. 3, 9, 25):

    frigida bello Dextera,

    feeble, Verg. A. 11, 338:

    ensis,

    inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502:

    (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,

    i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).—
    B.
    Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis;

    opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61; cf.:

    haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum,

    id. de Or. 2, 64, 260:

    (sententias) dicere leves, frigidas ineptas,

    Quint. 8, 5, 30:

    verba frigidiora vitare,

    Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89:

    frigidi et arcessiti joci,

    Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69:

    illud frigidum et inane,

    id. 10, 2, 17:

    illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc.,

    id. 5, 10, 31:

    frigida et puerilis affectatio,

    id. 4, 1, 77:

    frigida et inanis affectatio,

    id. 7, 3, 74:

    genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum,

    Cic. Brut. 67, 236:

    in salibus aliquando frigidus,

    Quint. 12, 10, 12:

    dies frigidis rebus absumere,

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    negotia,

    id. ib. 9, 2, 1; cf.:

    omnia ista frigida et inania videntur,

    id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.— With a subject-clause:

    leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit,

    Suet. Calig. 26.—
    * C.
    With active meaning, causing cold or fright, frightening:

    frigidus a rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50.—Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
    1.
    Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.—
    2.
    Flatly, trivially, insipidly, frigidly:

    verbis inepte et frigide uti,

    Gell. 13, 24, 7;

    so with inaniter,

    id. 7, 3, 43;

    with exigue, opp. graviter,

    id. 19, 3, 1; cf.

    also: quae sunt dicta frigidius,

    Quint. 6, 3, 4:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est... Et si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur,

    i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133:

    tum ille infantem suam frigidissime reportavit,

    id. 6, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > frigidus

  • 9 stultus

    stultus, a, um, adj. [root star-; v. stolidus], foolish, simple, silly, fatuous, etc. (cf.: insulsus, ineptus, insipiens, brutus).
    I.
    Lit.:

    stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2; cf. Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    inepte stultus es,

    Plaut. Most. 2, 2, 64:

    mulier stulta atque inscita,

    id. Men. 2, 3, 85:

    ex stultis insanos facere,

    Ter. Eun. 2, 2, 23: deum qui non summum putet, stultum (existumat), Caecil. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 68:

    ego vero te non stultum ut saepe, non improbum, ut semper, sed dementem et insanum, rebus vincam necessariis,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    o stultos Camillos, Curios, Fabricios!

    id. Pis. 24, 58:

    auditor,

    id. Font. 6, 13: stultus est, qui cupida cupiens cupienter cupit, Enn. ap. Non. 91, 8:

    sicut ego feci stultus! contrivi diem,

    Plaut. Cas. 3, 3, 4:

    ut vel non stultus quasi stulte cum sale dicat aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 274:

    quos ait Caecilius comicos, stultos senes, hos significat credulos, obliviosos, dissolutos,

    id. Sen. 11, 36; cf. id. Lael. 26, 100:

    nisi sis stultior stultissimo,

    Plaut. Am. 3, 2, 26:

    stultior stulto fuisti,

    id. Curc. 4, 3, 19.—As subst.: stultus, i, m., a fool:

    stulto intellegens quid interest!

    Ter. Eun. 2, 2, 1; id. Ad. 4, 7, 6:

    stultorum plena sunt omnia,

    Cic. Fam. 9, 22, 4:

    lux stultorum festa,

    Ov. F. 2, 513; cf.:

    stultorum feriae appellabantur Quirinalia, quod eo die sacrificabant hi, qui solenni die aut non potuerunt rem divinam facere aut ignoraverunt,

    Fest. p. 316 Müll.—
    II.
    Transf., of things concrete and abstract:

    nulla est tam stulta civitas, etc.,

    Cic. Rep. 3, 18, 28:

    stultā ac barbarā arrogantiā elati,

    Caes. B. C. 3, 59:

    cogitationes,

    Hirt. B. G. 8, 10, 4:

    laetitia,

    Sall. C. 51, 31:

    levitas,

    Phaedr. 5, 7, 3: gloria, id. 3, 17, 12:

    dies,

    i. e. foolishly spent, Tib. 1, 4, 34; cf.

    vita,

    Sen. Ep. 15, 10:

    ignes,

    Ov. M. 9, 746:

    consilium stultissimum,

    Liv. 45, 23, 11:

    opes,

    Mart. 2, 16, 4:

    labor,

    id. 2, 86, 10:

    quod cavere possis, stultum admittere est,

    Ter. Eun. 4, 6, 23:

    quid autem stultius quam, etc.,

    Cic. Lael. 15, 55; cf. id. Rab. Post. 8, 22 (v. in the foll.).—Hence, adv.: stultē, foolishly, sillily:

    stulte facere,

    Plaut. Most. 1, 3, 30:

    dupliciter stulte dicunt,

    Varr. L. L. 9, § 45 M¨ll.— Comp.:

    quid stultius, quam, etc.,

    Cic. Rab. Post. 8, 22:

    stultius atque intemperantius,

    Liv. 30, 13, 14.— Sup.:

    haec et dicuntur et creduntur stultissime,

    Cic. N. D. 2, 28, 70.

    Lewis & Short latin dictionary > stultus

  • 10 sus

    sūs, sŭis (nom. suis, Prud. adv. Symm. 2, 813; gen. sueris, Plaut. ap. Fest. s. v. spectile, p. 330 Müll.; cf. Varr. L. L. 5, § 110 ib.; dat. plur. subus, Lucr. 5, 969; 6, 974; 6, 977; Plin. 29, 4, 23, § 75:

    suibus,

    Varr. R. R. 2, 1, 5), comm. [Gr. hus; O. H. Germ. sū; Engl. sow, swine].
    I.
    A swine, hog, pig, boar, sow, Varr. R. R. 2, 1, 5:

    ferus et fera,

    id. ib. 8, 78; Cic. N. D. 2, 64, 160; id. Div. 1, 13, 23; 1, 17, 31; Ov. F. 4, 414; Hor. Ep. 1, 2, 26; 2, 2, 75 al.—Prov.:

    sus Minervam (sc. docet) in proverbio est, ubi quis id docet alterum, cujus ipse inscius est,

    Fest. p. 310 Müll.:

    etsi non sus Minervam, ut aiunt, tamen inepte, quisquis Minervam docet,

    Cic. Ac. 1, 5, 18:

    etsi sus Minervam,

    id. Fam. 9, 18, 3:

    docebo sus, ut aiunt, oratorem eum, quem, etc.,

    id. de Or. 2, 57, 233; cf.:

    sus artium repertricem (docet),

    Hier. Ep. 46, 1.—
    II.
    A kind of fish, Ov. Hal. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > sus

См. также в других словарях:

  • inepte — [ inɛpt ] adj. • mil. XVe; lat. ineptus « qui n est pas approprié » 1 ♦ Vx ⇒ inapte. « mon cœur serait moins inepte à l amour » (Rousseau). 2 ♦ (1495) Mod. Qui dénote l absurdité, la sottise. ⇒ absurde, idiot, sot, stupide. Une histoire, un roman …   Encyclopédie Universelle

  • inepte — Inepte. adj. de tout genre. Absurde, impertinent, qui ne convient pas. Que cet homme est inepte! que cela est inepte …   Dictionnaire de l'Académie française

  • inepte — Inepte, Ineptus …   Thresor de la langue françoyse

  • inepte — (i nè pt ) adj. 1°   Qui n a point d aptitude. •   C est un homme inepte à tout, BOUHOURS Nouv. rem.. •   Quand mon coeur serait moins inepte à l amour, J. J. ROUSS. Hél. II, 5.    On dit aujourd hui de préférence inapte. 2°   Qui ne s adapte pas …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • INEPTE — adj. des deux genres Qui n a nulle aptitude à certaines choses. C est un homme tout à fait inepte aux sciences. Il est inepte à tout. Autant il a de dispositions pour les sciences, autant il est inepte en affaires.   Il signifie aussi, Sot,… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • INEPTE — adj. des deux genres Qui fait preuve de sottise, d’absurdité. C’est un homme inepte, l’homme du monde le plus inepte. Tout ce qu’il dit est inepte. Raisonnement inepte …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • inepte — in|ep|te Mot Pla Adjectiu variable …   Diccionari Català-Català

  • Et si sus Minervam tamen inepte, quisquis Minervam docet. — См. Хавронья …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ineptie — [ inɛpsi ] n. f. • 1546; lat. ineptia 1 ♦ Caractère de ce qui est inepte. ⇒ bêtise, sottise, stupidité. Propos, raisonnement d une rare ineptie. ⇒ débilité. 2 ♦ Action, parole inepte. ⇒ idiotie, sottise. Débiter gravement des inepties. « Une… …   Encyclopédie Universelle

  • con — con, conne [ kɔ̃, kɔn ] n. et adj. • XIIIe; lat. cunnus I ♦ N. m. (voc. érotique) Sexe de la femme. ⇒ sexe; vagin, vulve. Pubis de la femme. ⇒ chatte. « Ces cons rasés font un drôle d effet » (Flaubert). II ♦ Fam. 1 ♦ CON …   Encyclopédie Universelle

  • inept — INÉPT, Ă, inepţi, te, adj. (Rar) Prost, stupid, tâmpit. – Din fr. inepte, lat. ineptus. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98  INÉPT adj. v. nătâng, neghiob, neghiobesc, nerod, nerozesc, netot, prostesc, stupid. Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»