-
1 indywiduum
сущ.• индивидуум• личность• особа• персона• человек* * *☼ индивидуум ♂, индивид ♂;podejrzane \indywiduum подозрительная личность
+ osobnik* * *синдиви́дуум m, индиви́д mpodejrzane indywiduum — подозри́тельная ли́чность
Syn: -
2 indywiduum
- um; -a; gen pl -ów; nt; pej* * *n.sing. indecl. pl. -ua Gen. - uów1. (= osoba, osobnik) individual.2. pog. (= podejrzany osobnik) shady character.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > indywiduum
-
3 indywiduum
-
4 indywiduum
indywiduum [indɨviduum] nt -
5 indywiduum
individu -
6 indywiduum
duine -
7 indywiduum
njeri -
8 indywiduum
adam; birey -
9 indywiduum
[індивідуум]nіндивідуум, індивід -
10 indywiduum
pagkatao -
11 indywiduum
adam; kişi -
12 indywiduum chemiczne
• chemical individual• pure substanceSłownik polsko-angielski dla inżynierów > indywiduum chemiczne
-
13 nazwać indywiduum
назвать индивидуумуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nazwać indywiduum
-
14 osobnik
сущ.• индивидуум• личность• образец• особа• особь• персона• тип• человек* * *osobni|k♂ 1. мн. И. \osobnikki особь ž, индивидуум;2. мн. И. \osobnikсу тип, личность ž; podejrzany \osobnik nor дозрительная личность, подозрительный тип+1. jednostka, okaz 2. osoba, indywiduum
* * *м1) мн, И osobniki о́собь ż, индиви́дуум2) мн, И osobnicy тип, ли́чность żpodejrzany osobnik — подозри́тельная ли́чность, подозри́тельный тип
Syn: -
15 osobni|k
Ⅰ m pers. pejor. (indywiduum) individual, character; (typ) type- podejrzany osobnik a suspicious-looking character- był osobnikiem nietowarzyskim he was an unsociable typeⅡ m anim. Biol. (okaz) specimenThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > osobni|k
-
16 jednostka
-
17 nędzny
-
18 Individuum
Individuum [ɪndi'vi:duʊm] <-s, Individuen> nt -
19 Subjekt
Subjekt [zʊp'jɛkt] <-[e]s, -e> nt
См. также в других словарях:
indywiduum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. indywiduumdua {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pojedynczy okaz, przedstawiciel jakiejś grupy, gatunku; osobnik, pojedynczy żywy organizm, egzemplarz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzadko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
indywiduum — n VI; lm M. indywiduumdua, D. indywiduumduów 1. «poszczególna jednostka, poszczególny żywy organizm; osobnik» 2. lekcew. «osoba bliżej nie znana (zwykle podejrzana, niepewna); osobnik» Nędzne, podłe, podejrzane indywiduum. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
facet — m IV, DB. a, Ms. facetecie; lm M. faceteci, DB. ów pot. «żartobliwie z odcieniem ironii o mężczyźnie mało znanym; osobnik, gość, indywiduum, ktoś» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
figura — ż IV, CMs. figuraurze; lm D. figuraur 1. «postać ludzka lub zwierzęca wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie; posąg, statua; gwarowe i potoczne: krzyż, posąg, przydrożna kapliczka umieszczane w miejscach otwartych (przy drogach, na placach itp.) i… … Słownik języka polskiego
kreatura — ż IV, CMs. kreaturaurze; lm D. kreaturaur pot. «lichy, podły człowiek, nędzne indywiduum; nędznik» Marna, podejrzana kreatura. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nędzny — nędznyni, nędznyniejszy 1. «świadczący o nędzy, będący wynikiem nędzy; lichy, zniszczony» Nędzne ubranie, umeblowanie. Nędzna chałupa. Nędzny wygląd. Nędzne życie. ∆ Nędzny posiłek, nędzne jedzenie «posiłek, jedzenie mające małą wartość… … Słownik języka polskiego
osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… … Słownik języka polskiego
ponadindywidualny — ponadindywidualnyni «wykraczający poza to, co jest właściwe danej jednostce (indywiduum), odnoszący się nie tylko do jednostki, nadrzędny w stosunku do jednostki» Ponadindywidualna idea. Język ponadindywidualny … Słownik języka polskiego
sztuka — ż III, CMs. sztukauce; lm D. sztukauk 1. «dziedzina ludzkiej działalności artystycznej, wyróżniana ze względu na związane z nią wartości estetyczne (zwłaszcza piękno); jej wytwory stanowią trwały dorobek kultury» Sztuka współczesna, barokowa,… … Słownik języka polskiego
typ — m IV, D. u, Ms. typpie; lm M. y 1. «model, wzór, któremu odpowiada pewna seria przedmiotów, ludzi, zjawisk, form» Ciekawy, antypatyczny, zabawny typ człowieka. Oryginalny typ urody. Filmy jednego typu. Broń, samochód dawnego, starego typu. Szkoły … Słownik języka polskiego
osobnik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} jednostkowy okaz gatunku w przeciwstawieniu do pojęcia gatunku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszczególne osobniki tego gatunku różnią się ubarwieniem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień