Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

inductiō

  • 1 inductio

    inductĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'amener, d'introduire, introduction. [st2]2 [-] action de déterminer, détermination, parti pris (après réflexion). [st2]3 [-] action d'étendre sur; enduit; couche. [st2]4 [-] action de déployer, tenture. [st2]5 [-] Ulp. rature. [st2]6 [-] t. de log.: induction.    - inductiones aquarum, Cic.: irrigations.    - inductio ficta personarum, Cic.: prosopopée (mise en scène de personnages imaginaires).    - animi inductio, Cic.: résolution, détermination.    - erroris inductio: tromperie.
    * * *
    inductĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'amener, d'introduire, introduction. [st2]2 [-] action de déterminer, détermination, parti pris (après réflexion). [st2]3 [-] action d'étendre sur; enduit; couche. [st2]4 [-] action de déployer, tenture. [st2]5 [-] Ulp. rature. [st2]6 [-] t. de log.: induction.    - inductiones aquarum, Cic.: irrigations.    - inductio ficta personarum, Cic.: prosopopée (mise en scène de personnages imaginaires).    - animi inductio, Cic.: résolution, détermination.    - erroris inductio: tromperie.
    * * *
        Inductio, Verbale: vt Inductio aquarum. Cic. Conduicte d'eaues en quelque lieu.
    \
        Inductio. Vlp. Effacement d'escripture, ou cancellement.
    \
        Inductio animi. Cic. Conduicte de l'esprit, Duisson, Induction, Persuasion.

    Dictionarium latinogallicum > inductio

  • 2 inductiō

        inductiō ōnis, f    [1 in+DVC-], a bringing in, introducing, production, admission: aquarum inductiones: horum (iuvenum in circum), for exhibition, L.—Fig., a purpose, resolution, determination: animi.—An inclination, leaning: animi. —Inphilos., induction, reasoning from instances, generalization, C.—In rhet., in the phrase, personarum ficta inductio, personification, speaking in an assumed character: erroris inductio, a misguiding, persuasion to error.
    * * *
    leading or bringing in; application

    Latin-English dictionary > inductiō

  • 3 inductio

    inductio, ōnis, f. (induco), I) das Hineinführen, das Einführen, A) eig.: 1) das Auftretenlassen in der Arena, iuvenum armatorum, Liv. 44, 9, 5. – 2) das Hineinleiten des Wassers, inductiones aquarum, Bewässerungen, Cic. de nat. deor. 2, 152. – B) übtr.: 1) ind. animi, der feste (entschiedene) Vorsatz, Cic. Tusc. 2, 31; ep. 1, 8, 2; ad Q. fr. 1, 1, 11. § 32. – 2) als Redefig.: α) personarum ficta ind. = προςωποποιία, die erdichtete Einführung von Personen, die Personendichtung, Cic. de or. 3, 205. – β) erroris ind. = ἀποπλάνησις, die Verleitung zum Irrtum, das Irreführen, Cic. de or. 3, 205. – 3) = επαγωγή, die Beweisführung durch Anführung ähnlicher Beispiele u. Fälle, die Induktion, Cic. de inv. 1, 51; top. 42. Quint. 5, 10, 73; 5, 11, 2 sqq. – 4) = ὑπόθεσις, die Annahme, Voraussetzung, Prisc. 18, 87. – II) das Überziehen, a) meton., der Überzug, das schützende Dach des Theaters, des Marktes usw. aus übergespanntem Segeltuch, velorum inductiones, Vitr. 10. praef. § 3. – b) das Überstreichen der Wand mit Kalk, das Tünchen, Pallad. 1, 15. – c) der Umschlag, das Bähmittel, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 216. – d) das Ausstreichen, Durchstreichen des Geschriebenen auf des Wachstafel usw., im Sing. u. Plur., ICt.

    lateinisch-deutsches > inductio

  • 4 inductio

    inductio, ōnis, f. (induco), I) das Hineinführen, das Einführen, A) eig.: 1) das Auftretenlassen in der Arena, iuvenum armatorum, Liv. 44, 9, 5. – 2) das Hineinleiten des Wassers, inductiones aquarum, Bewässerungen, Cic. de nat. deor. 2, 152. – B) übtr.: 1) ind. animi, der feste (entschiedene) Vorsatz, Cic. Tusc. 2, 31; ep. 1, 8, 2; ad Q. fr. 1, 1, 11. § 32. – 2) als Redefig.: α) personarum ficta ind. = προςωποποιία, die erdichtete Einführung von Personen, die Personendichtung, Cic. de or. 3, 205. – β) erroris ind. = ἀποπλάνησις, die Verleitung zum Irrtum, das Irreführen, Cic. de or. 3, 205. – 3) = επαγωγή, die Beweisführung durch Anführung ähnlicher Beispiele u. Fälle, die Induktion, Cic. de inv. 1, 51; top. 42. Quint. 5, 10, 73; 5, 11, 2 sqq. – 4) = ὑπόθεσις, die Annahme, Voraussetzung, Prisc. 18, 87. – II) das Überziehen, a) meton., der Überzug, das schützende Dach des Theaters, des Marktes usw. aus übergespanntem Segeltuch, velorum inductiones, Vitr. 10. praef. § 3. – b) das Überstreichen der Wand mit Kalk, das Tünchen, Pallad. 1, 15. – c) der Umschlag, das Bähmittel, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 216. – d) das Ausstreichen, Durchstreichen des Geschriebenen auf des Wachstafel usw., im Sing. u. Plur., ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inductio

  • 5 inductio

    in-ductĭo, ōnis, f. [id.], a leading [p. 938] or bringing into, introducing, admission (class.).
    I.
    Lit.:

    nos aquarum inductionibus terris fecunditatem damus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152:

    horum (juvenum in circum),

    introduction, exhibition, Liv. 44, 9, 5;

    so on the stage: ficta personarum,

    Cic. de Or. 3, 53, 205:

    prima trullis frequentetur inductio,

    a plastering, Pall. 1, 15.—Of a striking out, erasing of writing (cf. induco, 1. C. 3.):

    lituras, inductiones, superductiones ipse feci,

    Dig. 28, 4, 1.—
    B.
    Transf., concr.
    1.
    An awning drawn over a theatre to protect the audience from the sun, Vitr. 10 praef.—
    2.
    A fomentation, Cael. Aur. Acut. 2, 27, 216.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (acc. to induco II. B. 2. b.), a purpose, resolution, inclination, intention:

    animi,

    Cic. Q. Fr. 1, 11, 32; id. Fam. 1, 8, 2:

    cedet profecto virtuti dolor et animi inductione languescet,

    id. Tusc. 2, 13, 31.—
    B.
    In partic., rhet. t. t.
    1.
    Induction, a mode of reasoning from known particulars to generals, the Gr. epagôgê, Cic. Top. 10, 42; id. Inv. 1, 31, 51; Quint. 5, 10, 73; 5, 11, 2 sq.:

    erroris,

    id. 9, 1, 31.—
    2.
    Personarum ficta, = prosôpopoiïa, the introduction of a fictitious person, Cic. de Or. 3, 53, 205.—
    3.
    Erroris inductio, = apoplanêsis, a leading into error, misguiding, Cic. de Or. 3, 53, 205.—
    4.
    An assumption, supposition, Prisc. 1144 P.

    Lewis & Short latin dictionary > inductio

  • 6 inductio

    ōnis f. [ induco ]
    1) выведение (на сцену), представление ( juvenum armatorum L)
    i. animi C — сердечное влечение, склонность или намерение, решение
    velorum inductiones Vtrпокрывание парусиной (театра, рыночной площади)
    3) ритор. (тж. personarum ficta i. C) просопопея, т. е. выведение вымышленных лиц
    4) (греч. epagōgē) индукция, приведение аналогичных примеров (для доказательства) чего-л. C, Q
    5) обмазка, покрывание штукатуркой (sc. pariĕtum tecturae Pall)
    6) стирание, вычёркивание ( liturae et inductiones facere Dig)
    7) мед. припарка, компресс CA

    Латинско-русский словарь > inductio

  • 7 inductio

    см. inducere s. 8.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > inductio

  • 8 Inductio per enumeratiōnem simplicem

    Индукция через простое перечисление.
    Логический термин.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Inductio per enumeratiōnem simplicem

  • 9 Индукция через простое перечисление

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Индукция через простое перечисление

  • 10 prosopopoeia

    prosōpopoeia, ae f. (греч. ; лат. ficta personarum inductio или personificatio)
    1) ритор. олицетворение Q
    2) представление речи в форме диалога, драматизация Q

    Латинско-русский словарь > prosopopoeia

  • 11 prosopopoeia

    prosōpopoeia, ae, f. (προςωποποιΐα), die Prosopopöie, Personendichtung, rein lat. ficta personarum inductio, auch personae effictio, auch bl. deformatio, effiguratio, Quint. 1, 8, 3 (wo Plur.) u.a. Isid. orig. 2, 13. § 1; 2, 21. § 45 (griech. bei Rutil. Lup. 2, 6. Aquil. Rom. de fig. sent. 3. Rufinian. de schem. dian. 14).

    lateinisch-deutsches > prosopopoeia

  • 12 prosopopoeia

    prosōpopoeia, ae, f. (προςωποποιΐα), die Prosopopöie, Personendichtung, rein lat. ficta personarum inductio, auch personae effictio, auch bl. deformatio, effiguratio, Quint. 1, 8, 3 (wo Plur.) u.a. Isid. orig. 2, 13. § 1; 2, 21. § 45 (griech. bei Rutil. Lup. 2, 6. Aquil. Rom. de fig. sent. 3. Rufinian. de schem. dian. 14).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prosopopoeia

  • 13 inducere

    1) вводить a) приносить, проводить, относить, aquam ind. in fundum (1. 31 D. 8, 3);

    inducta, invecta, importata in praedia (1. 32 D. 20, 1. 1. 4 pr. 1. 7 § 1 D. 20, 2. 1. 5 C. 4, 65. 1. 3 pr. D. 7, 1 1. 11 § 1 D. 20, 1);

    in possessionem (1. 35 § 1. D. 39, 5. 1. 33. 52 § 2 D. 41, 2. l. 15 § 6 D. 42, 1. 1. 7 § 19 D. 42, 4);

    b) вводить: moribus et consuetudine inductum (1. 32 pr. D. 1, 3. 1. 3 pr. D. 47, 15. 1. 1 D 7, 5. 1. 29 pr. § 14 D. 28, 2. 1. 3 § 1 D. 4, 9. 1. 1 D. 10, 4. 1. 1 § 1 D. 39, 1);

    c) представлять свое дело в суд (1. 19 D. 49, 1).

    2) предъявлять, induc. et actionem et exceptionem (1. 28 § 10 D. 12, 2);

    condictionem (1. 56 D. 12, 6).

    3) допускать, применять, in bonorum possess. induc. aliquem: induci edieto Praetoris (1. 1 § 6 D. 37, 4. 1. 5 § 2. 1. 10 § 1 D. 38, 17. 1. 1 § 2. 1. 11 § 6. 1. 18 pr. 1. 32 § 4 D. 35, 2. 1. 18 § 1 eod. 1. 3 § 2 D. 38, 4. 1. 36 D. 26, 7);

    officium Praetoris (1. 1 § 2 D. 8, 3. 1. 4 D. 5, 2).

    4) приводить, дать: vitricum iuduc. pupillis (1. 1 C. 5, 49). 5) побуждать, склонять, ut fideiubeat (1. 48 § 1 D. 46, 1);

    calore inductus (1. 7 § 3 D. 48, 11).

    6) заставлять, приучать (1. 11 D. 50, 4; по мнению других induere или imbuere). 7) покрывать, induc. tectorium (1. 38 D. 6, 1). 8) написанное (на дощечках) вновь покрыть воском, затирать написанное;

    inductio, стирание, написание (1. 1 pr. § 1. 1. 2. 3 D. 28, 4. 1. 15 § 1 D. 29, 1. 1. 16. D. 34, 4. 1. 12. 16 § 2 D. 34, 9. 1 2 § 7 D. 37, 11. 1. 8 § 1 D. 48, 13. 1. 22 C. 8, 43).

    9) отменять: cognitio appellationis inducenda (l. 9 D. 49, 14. 1. 7 pr. D. 5, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > inducere

  • 14 epagoge

    ĕpăgōge, ēs, f., = epagôgê, rhet. t. t. = inductio, induction, Rufin. de Fig. O. 26, p. 215 Ruhnk.

    Lewis & Short latin dictionary > epagoge

  • 15 frequentato

    frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].
    I.
    (Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

    sermones eorum, qui frequentant domum meam,

    Cic. Fam. 5, 21, 1:

    juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

    Sall. C. 14, 7:

    domum alicujus,

    Quint. 12, 11, 5:

    (Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

    Suet. Vesp. 2:

    scholam alicujus,

    id. Gram. 7:

    dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

    Ov. M. 10, 169:

    plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

    often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

    juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

    Tac. A. 5, 10.—With dat.:

    istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

    ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

    Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

    si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    quae loca et nationes minus frequentata sunt,

    Sall. J. 17, 2:

    tu primas quasque partes in animo frequenta,

    frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

    haec frequentat Phalereus maxime,

    Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

    turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

    Ov. H. 12, 143:

    memoriam alicujus,

    to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

    exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

    exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

    nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

    became more frequent, Tac. A. 3, 25:

    prima trullis frequentetur inductio (calcis),

    be repeated, Pall. 1, 15:

    verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

    Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

    quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

    id. Rep. 1, 3. —
    II. A.
    In gen.:

    urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

    be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

    Italiae solitudinem frequentari,

    id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

    templa frequentari nunc decet,

    to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

    piscinas,

    id. 8, 16, 2:

    castaneta,

    id. 4, 33, 3:

    vineam,

    id. 4, 15, 1:

    quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

    had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

    populum,

    id. Dom. 33, 89:

    acervatim multa frequentans,

    crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

    tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

    id. de Or. 3, 52, 201:

    digressis qui Pacarium frequentabant,

    Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—
    B.
    In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

    nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

    Liv. 36, 39:

    sacra,

    Ov. M. 4, 37:

    ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

    Tac. A. 3, 48.—
    2.
    Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

    Baccheaque sacra frequento,

    Ov. M. 3, 691:

    festos dies apud Baias Nero frequentabat,

    Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

    dies sollennes,

    Suet. Aug. 53:

    quorundam exsequias usque ad rogum,

    id. Tib. 32:

    Cererem (Ennaeae nurus),

    Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.
    A.
    Frequent, common, much used:

    pavimenta,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    gemma reginis,

    id. 37, 10, 54, § 145.—
    * B.
    Full of, rich or abounding in:

    aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

    Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frequentato

  • 16 frequento

    frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].
    I.
    (Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

    sermones eorum, qui frequentant domum meam,

    Cic. Fam. 5, 21, 1:

    juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

    Sall. C. 14, 7:

    domum alicujus,

    Quint. 12, 11, 5:

    (Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

    Suet. Vesp. 2:

    scholam alicujus,

    id. Gram. 7:

    dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

    Ov. M. 10, 169:

    plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

    often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

    juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

    Tac. A. 5, 10.—With dat.:

    istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

    ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

    Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

    si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    quae loca et nationes minus frequentata sunt,

    Sall. J. 17, 2:

    tu primas quasque partes in animo frequenta,

    frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

    haec frequentat Phalereus maxime,

    Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

    turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

    Ov. H. 12, 143:

    memoriam alicujus,

    to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

    exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

    exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

    nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

    became more frequent, Tac. A. 3, 25:

    prima trullis frequentetur inductio (calcis),

    be repeated, Pall. 1, 15:

    verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

    Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

    quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

    id. Rep. 1, 3. —
    II. A.
    In gen.:

    urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

    be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

    Italiae solitudinem frequentari,

    id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

    templa frequentari nunc decet,

    to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

    piscinas,

    id. 8, 16, 2:

    castaneta,

    id. 4, 33, 3:

    vineam,

    id. 4, 15, 1:

    quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

    had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

    populum,

    id. Dom. 33, 89:

    acervatim multa frequentans,

    crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

    tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

    id. de Or. 3, 52, 201:

    digressis qui Pacarium frequentabant,

    Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—
    B.
    In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

    nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

    Liv. 36, 39:

    sacra,

    Ov. M. 4, 37:

    ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

    Tac. A. 3, 48.—
    2.
    Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

    Baccheaque sacra frequento,

    Ov. M. 3, 691:

    festos dies apud Baias Nero frequentabat,

    Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

    dies sollennes,

    Suet. Aug. 53:

    quorundam exsequias usque ad rogum,

    id. Tib. 32:

    Cererem (Ennaeae nurus),

    Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.
    A.
    Frequent, common, much used:

    pavimenta,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    gemma reginis,

    id. 37, 10, 54, § 145.—
    * B.
    Full of, rich or abounding in:

    aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

    Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frequento

  • 17 in

    1.
    in (old forms endŏ and indŭ, freq. in ante-class. poets; cf. Enn. ap. Gell. 12, 4; id. ap. Macr. S. 6, 2; Lucil. ap. Lact. 5, 9, 20; Lucr. 2, 1096; 5, 102; 6, 890 et saep.), prep. with abl. and acc. [kindr. with Sanscr. an; Greek en, en-tha, en-then, eis, i. e. en-s, ana; Goth. ana; Germ. in], denotes either rest or motion within or into a place or thing; opp. to ex; in, within, on, upon, among, at; into, to, towards.
    I.
    With abl.
    A.
    In space.
    1.
    Lit., in (with abl. of the place or thing in which):

    aliorum fructus in terra est, aliorum et extra,

    Plin. 19, 4, 22, § 61:

    alii in corde, alii in cerebro dixerunt animi esse sedem et locum,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    eo in rostris sedente suasit Serviliam legem Crassus,

    id. Brut. 43, 161:

    qui sunt cives in eadem re publica,

    id. Rep. 1, 32 fin.:

    facillimam in ea re publica esse concordiam, in qua idem conducat omnibus,

    id. ib.:

    T. Labienus ex loco superiore, quae res in nostris castris gererentur, conspicatus,

    Caes. B. G. 2, 26, 4:

    quod si in scaena, id est in contione verum valet, etc.,

    Cic. Lael. 26, 97:

    in foro palam Syracusis,

    id. Verr. 2, 2, 33, § 81:

    plures in eo loco sine vulnere quam in proelio aut fuga intereunt,

    Caes. B. C. 2, 35:

    tulit de caede, quae in Appia via facta esset,

    Cic. Mil. 6, 15:

    in via fornicata,

    Liv. 22, 36:

    vigebat in illa domo mos patrius et disciplina,

    Cic. de Sen. 11, 37:

    in domo furtum factum ab eo qui domi fuit,

    Quint. 5, 10, 16:

    nupta in domo,

    Liv. 6, 34, 9:

    copias in castris continent,

    in, within, Caes. B. C. 1, 66:

    cum in angusto quodam pulpito stans diceret,

    Quint. 11, 3, 130:

    se ac suos in vehiculo conspici,

    Liv. 5, 40, 10:

    malo in illa tua sedecula sedere, quam in istorum sella curuli,

    Cic. Att. 4, 10:

    sedere in solio,

    id. Fin. 2, 21, 66:

    Albae constiterant, in urbe opportuna,

    id. Phil. 4, 2, 6. —

    Sometimes, also, with names of places: omnes se ultro sectari in Epheso memorat mulieres,

    Plaut. Mil. 3, 1, 182:

    heri aliquot adolescentuli coiimus in Piraeo,

    Ter. Eun. 3, 4, 1:

    navis et in Cajeta est parata nobis et Brundisii,

    Cic. Att. 8, 3, 6:

    complures (naves) in Hispali faciendas curavit,

    Caes. B. C. 2, 18:

    caesos in Marathone ac Salamine,

    Quint. 12, 10, 24:

    in Berenice urbe Troglodytarum,

    Plin. 2, 73, 75, § 183.—
    2.
    In indicating a multitude or number, of, in, or among which a person or thing is, in, among (= gen. part.):

    in his poeta hic nomen profitetur suum,

    Ter. Eun. prol. 3:

    Thales, qui sapientissimus in septem fuit,

    Cic. Leg. 2, 11, 26:

    peto ut eum complectare, diligas, in tuis habeas,

    id. Fam. 13, 78, 2; cf.:

    in perditis et desperatis,

    id. ib. 13, 56, 1:

    omnia quae secundum naturam fiunt, sunt habenda in bonis,

    id. de Sen. 19, 71:

    dolor in maximis malis ducitur,

    id. Leg. 1, 11, 31:

    justissimus unus in Teucris,

    Verg. A. 2, 426:

    cecidere in pugna ad duo milia... in his quatuor Romani centuriones,

    Liv. 27, 12, 16:

    in diis et feminae sunt,

    Lact. 1, 16, 17.—
    3.
    Of analogous relations of place or position:

    sedere in equo,

    on horseback, id. Verr. 2, 5, 10:

    quid legati in equis,

    id. Pis. 25, 60:

    sedere in leone,

    Plin. 35, 10, 36, § 109:

    in eo flumine pons erat,

    on, over, Caes. B. G. 2, 5:

    in herboso Apidano,

    on the banks of, Prop. 1, 3, 6:

    in digitis,

    on tiptoe, Val. Fl. 4, 267:

    castra in limite locat,

    on the rampart, Tac. A. 1, 50:

    ipse coronam habebat unam in capite, alteram in collo,

    on, Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    oleae in arbore,

    Cels. 2, 24:

    Caesaris in barbaris erat nomen obscurius,

    among, Caes. B. C. 1, 61:

    in ceteris nationibus, Cels. praef. 1: qui in Brutiis praeerat,

    Liv. 25, 16, 7:

    in juvenibus,

    Quint. 11, 1, 32:

    nutus in mutis pro sermone est,

    id. 11, 3, 66.—Of dress, like cum, q. v.:

    in veste candida,

    Liv. 45, 20, 5; 34, 7, 3:

    in calceis,

    id. 24, 38, 2:

    in insignibus,

    id. 5, 41, 2:

    in tunicis albis,

    Plin. Ep. 7, 27, 13:

    in Persico et vulgari habitu,

    Curt. 3, 3, 4:

    in lugubri veste,

    id. 10, 5, 17:

    in Tyriis,

    Ov. A. A. 2, 297:

    in Cois,

    id. ib. v. 298; cf.:

    homines in catenis Romam mittere,

    Liv. 29, 21, 12; 32, 1, 8: quis multa te in rosa urget, etc., Hor C. 1, 5, 1; so, in viola aut in rosa, Cic. Tusc. [p. 912] 5, 26, 73.—So of arms:

    duas legiones in armis,

    Caes. B. G. 7, 11, 6; cf. Verg. A. 3, 395:

    in armis hostis,

    under arms, Ov. M. 12,65:

    quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt (= coram),

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81; so,

    in oculis provinciae,

    id. Q. Fr. 1, 1, 2:

    in oculis omnium,

    id. ib. 1, 3, 7:

    divitiae, decus, gloria in oculis sita sunt,

    Sall. C. 20, 14; Curt. 4, 13, 1; Liv. 22, 12, 6:

    Julianus in ore ejus (Vitellii) jugulatur,

    Tac. H. 3, 77; Sen. Ben. 7, 19, 7.—Of a passage in any writing (but when the author is named, by meton., for his works, apud is used, Krebs, Antibarb. p. 561):

    in populorum institutis aut legibus,

    Cic. Leg. 1, 15, 42:

    in illis libris qui sunt de natura deorum,

    id. Fat. 1, 1:

    in Timaeo dicit,

    id. N. D. 1, 12, 30:

    epistula, in qua omnia perscripta erant,

    Nep. Pelop. 3, 2:

    perscribit in litteris, hostes ab se discessisse,

    Caes. B. G. 5, 49; but in is also used with an author's name when, not a place in his book, but a feature of his style, etc., is referred to:

    in Thucydide orbem modo orationis desidero,

    Cic. Or. 71, 234:

    in Herodoto omnia leniter fluunt,

    Quint. 9, 4, 18.—Of books:

    libri oratorii diu in manibus fuerunt,

    Cic. Att. 4, 13, 2; id. Lael. 25, 96; but more freq. trop.: in manibus habere, tenere, etc., to be engaged, occupied with, to have under control or within reach:

    philosophi quamcunque rem habent in manibus,

    id. Tusc. 5, 7, 18:

    quam spem nunc habeat in manibus, exponam,

    id. Verr. 1, 6, 16:

    rem habere in manibus,

    id. Att. 6, 3, 1; cf.:

    neque mihi in manu fuit Jugurtha qualis foret,

    in my power, Sall. J. 14, 4:

    postquam nihil esse in manu sua respondebatur,

    Liv. 32, 24, 2:

    quod ipsorum in manu sit,... bellum an pacem malint,

    Tac. A. 2, 46; but, cum tantum belli in manibus esset, was in hand, busied (cf.:

    inter manus),

    Liv. 4, 57, 1; so,

    quorum epistulas in manu teneo,

    Cic. Phil. 12, 4, 9; cf. id. Att. 2, 2, 2:

    in manu poculum tenens,

    id. Tusc. 1, 29, 71:

    coronati et lauream in manu tenentes,

    Liv. 40, 37, 3; Suet. Claud. 15 fin. —Of that which is thought of as existing in the mind, memory, character, etc.:

    in animo esse,

    Cic. Fam. 14, 11:

    in animo habere,

    id. Rosc. Am. 18, 52:

    lex est ratio insita in natura,

    id. Leg. 1, 6, 18:

    in memoria sedere,

    id. de Or. 2, 28, 122; cf.:

    tacito mutos volvunt in pectore questus,

    Luc. 1, 247:

    quanta auctoritas fuit in C. Metello!

    Cic. de Sen. 17, 61. —So freq. of a person's qualities of mind or character:

    erat in eo summa eloquentia, summa fides,

    Cic. Mur. 28, 58; cf.:

    in omni animante est summum aliquid atque optimum, ut in equis,

    id. Fin. 4, 41, 37:

    si quid artis in medicis est,

    Curt. 3, 5, 13; cf.:

    nibil esse in morte timendum,

    Lucr. 3, 866.— Esp., in eo loco, in that state or condition:

    in eo enim loco res sunt nostrae, ut, etc.,

    Liv. 7, 35, 7: si vos in eo loco essetis, quid aliud fecissetis? Cat. ap. Quint. 9, 2, 21; so,

    quo in loco, etc.: cum ex equitum et calonum fuga, quo in loco res essent, cognovissent,

    Caes. B. G. 2, 26:

    videtis, quo in loco res haec siet, Ter Phorm. 2, 4, 6: quod ipse, si in eodem loco esset, facturus fuerit,

    Liv. 37, 14, 5.—Hence, without loco, in eo esse ut, etc., to be in such a condition, etc.:

    non in eo esse Carthaginiensium res, ut Galliam armis obtineant,

    Liv. 30, 19, 3:

    cum res non in eo esset, ut Cyprum tentaret,

    id. 33, 41, 9; 8, 27, 3; 2, 17, 5; Nep. Mil. 7, 3; id. Paus. 5, 1 (cf. I. C. 1. infra).—
    B.
    In time, indicating its duration, in, during, in the course of:

    feci ego istaec itidem in adulescentia,

    in my youth, when I was young, Plaut. Bacch. 3, 3, 6:

    in tempore hoc,

    Ter. And. 4, 5, 24:

    in hoc tempore,

    Tac. A. 13, 47:

    in tali tempore,

    Sall. C. 48, 5; Liv. 22, 35; 24, 28 al.:

    in diebus paucis,

    Ter. And. 1, 1, 77:

    in brevi spatio,

    id. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Vesp. 4:

    in qua aetate,

    Cic. Brut. 43 fin.:

    in ea aetate,

    Liv. 1, 57:

    in omni aetate,

    Cic. de Sen. 3, 9:

    in aetate, qua jam Alexander orbem terrarum subegisset,

    Suet. Caes. 7:

    qua (sc. Iphigenia) nihil erat in eo quidem anno natum pulchrius,

    in the course of, during the year, Cic. Off. 3, 25, 95 (al. eo quidem anno):

    nihil in vita se simile fecisse,

    id. Verr. 2, 3, 91: nihil in vita vidit calamitatis A. Cluentius. id. Clu. 6, 18:

    in tota vita inconstans,

    id. Tusc. 4, 13, 29.—
    b.
    In tempore, at the right or proper time, in time (Cic. uses only tempore; v. tempus): eccum ipsum video in tempore huc se recipere, Ter. Phorm. 2, 4, 24:

    ni pedites equitesque in tempore subvenissent,

    Liv. 33, 5:

    spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit,

    id. 2, 47:

    rebellaturi,

    Tac. A. 12, 50:

    atque adeo in ipso tempore eccum ipsum obviam,

    Ter. And. 3, 2, 52: in tempore, opportune. Nos sine praepositione dicimus tempore et tempori, Don. ad Ter. And. 4, 4, 19.—
    c.
    In praesentia and in praesenti, at present, now, at this moment, under these circumstances:

    sic enim mihi in praesentia occurrit,

    Cic. Tusc. 1, 8, 14:

    vestrae quidem cenae non solum in praesentia, sed etiam postero die jucundae sunt,

    id. ib. 5, 35, 100:

    id quod unum maxime in praesentia desiderabatur,

    Liv. 21, 37:

    haec ad te in praesenti scripsi, ut, etc.,

    for the present, Cic. Fam. 2, 10, 4.—
    d.
    With gerunds and fut. pass. participles, to indicate duration of time, in:

    fit, ut distrahatur in deliberando animus,

    Cic. Off. 1, 3, 9; id. Fam. 2, 6, 2:

    vitiosum esse in dividendo partem in genere numerare,

    id. Fin. 2, 9, 26:

    quod in litteris dandis praeter consuetudinem proxima nocte vigilarat,

    id. Cat. 3, 3, 6:

    ne in quaerendis suis pugnandi tempus dimitteret,

    Caes. B. G. 2, 21:

    in agris vastandis incendiisque faciendis hostibus,

    in laying waste, id. ib. 5, 19:

    in excidenda Numantia,

    Cic. Off. 1, 22, 76:

    cum in immolanda Iphigenia tristis Calchas esset,

    id. Or. 21, 74.—
    C.
    In other relations, where a person or thing is thought of as in a certain condition, situation, or relation, in:

    qui magno in aere alieno majores etiam possessiones habent,

    Cic. Cat. 2, 8, 18:

    se in insperatis repentinisque pecuniis jactare,

    id. Cat. 2, 9, 20:

    Larinum in summo timore omnium cum armatis advolavit,

    id. Clu. 8, 25.—

    So freq., of qualities or states of mind: summa in sollicitudine ac timore Parthici belli,

    Caes. B. C. 3, 31:

    torpescentne dextrae in amentia illa?

    Liv. 23, 9, 7:

    hunc diem perpetuum in laetitia degere,

    Ter. Ad. 4, 1, 5; Cic. Cat. 4, 1, 2:

    in metu,

    Tac. A. 14, 43:

    in voluptate,

    Cic. Fin. 1, 19, 62:

    alicui in amore esse,

    beloved, id. Verr. 2, 4, 1, § 3:

    alicui in amoribus esse,

    id. Att. 6, 1, 12:

    res in invidia erat,

    Sall. J. 25, 5; Liv. 29, 37, 17: sum in expectatione omnium rerum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 10:

    num... Diogenem Stoicum coegit in suis studiis obmutescere senectus?

    in his studies, Cic. de Sen. 7, 21:

    mirificam cepi voluptatem ex tua diligentia: quod in summis tuis occupationibus mihi tamen rei publicae statum per te notum esse voluisti,

    even in, notwithstanding your great occupations, id. Fam. 3, 11, 4.—

    So freq., of business, employment, occupations, etc.: in aliqua re versari,

    Cic. Verr. 2, 4, 47, § 105:

    similia iis, quae in consilio dixerat,

    Curt. 5, 5, 23:

    in certamine armorum atque in omni palaestra quid satis recte cavetur,

    Quint. 9, 4, 8:

    agi in judiciis,

    id. 11, 1, 78:

    tum vos mihi essetis in consilio,

    Cic. Rep. 3, 18, 28:

    in actione... dicere,

    Quint. 8, 2, 2.—Of an office, magistracy:

    in quo tum magistratu forte Brutus erat,

    Liv. 1, 59, 7; 4, 17, 1:

    in eo magistratu pari diligentia se praebuit,

    Nep. Han. 7, 5 (cf. B. 1. supra):

    in ea ipsa causa fuit eloquentissimus,

    Cic. Brut, 43, 160:

    qui non defendit nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio, quam, etc.,

    is in the wrong, acts wrongly, id. Off. 1, 7, 23:

    etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

    is wrong, id. Fin. 5, 11, 31:

    non sunt in eo genere tantae commoditates corporis,

    id. ib. 4, 12, 29; cf.:

    an omnino nulla sit in eo genere distinctio,

    id. Or. 61, 205:

    Drusus erat de praevaricatione absolutus in summa quatuor sententiis,

    on the whole, Cic. Q. Fr. 2, 16; cf.:

    et in omni summa, ut mones, valde me ad otium pacemque converto,

    id. ib. 3, 5, 5;

    but, in summa, sic maxime judex credit, etc.,

    in a word, in fine, Quint. 9, 2, 72; Auct. B. Alex. 71; Just. 37, 1, 8:

    horum (juvenum) inductio in parte simulacrum decurrentis exercitus erat: ex parte elegantioris exercitii quam militaris artis,

    in part, Liv. 44, 9, 5; cf.:

    quod mihi in parte verum videtur,

    Quint. 2, 8, 6:

    patronorum in parte expeditior, in parte difficilior interrogatio est,

    id. 5, 7, 22:

    hoc facere in eo homine consueverunt,

    in the case of, Caes. B. G. 7, 21:

    in furibus aerarii,

    Sall. C. 52, 12:

    Achilles talis in hoste fuit,

    Verg. A. 2, 540:

    in hoc homine saepe a me quaeris, etc.,

    in the case of, Cic. Verr. 2, 3, 3, § 6: in nominibus impiis, Sall. C. 51, 15:

    suspectus et in morte matris fuit,

    Suet. Vit. 14:

    qui praesentes metuunt, in absentia hostes erunt, = absentes,

    Curt. 6, 3, 8 (cf. I. B. c. supra).—Of the meaning of words, etc.:

    non solum in eodem sensu, sed etiam in diverso, eadem verba contra,

    Quint. 9, 3, 36:

    aliter voces aut eaedem in diversa significatione ponuntur,

    id. 9, 3, 69:

    Sallustius in significatione ista non superesse sed superare dicit,

    Gell. 1, 22, 15:

    stips non dicitur in significatione trunci,

    Charis. 1, 18, 39:

    semper in significatione ea hortus,

    Plin. 19, 4, 19, § 50. —
    2.
    In with abl. of adjj. is used with the verbs esse and habere to express quality:

    cum exitus haud in facili essent, i. e. haud faciles,

    Liv. 3, 8, 9:

    adeo moderatio tuendae libertatis in difficili est,

    id. 3, 8, 11; 3, 65, 11; but mostly with adjj. of the first and second declension:

    in obscuro esse, Liv. praef. § 3: in dubio esse,

    id. 2, 3, 1; 3, 19, 8; Ov. H. 19, 174:

    dum in dubiost animus,

    Ter. And. 1, 5, 31; 2, 2, 10:

    in integro esse,

    Cic. Fam. 15, 16, 3; id. Att. 11, 15, 4:

    in incerto esse,

    Liv. 5, 28, 5:

    in obvio esse,

    id. 37, 23, 1:

    in tuto esse,

    id. 38, 4, 10; cf.:

    videre te in tuto,

    Cat. 30, 6:

    in aequo esse,

    Liv. 39, 37, 14; Tac. A. 2, 44:

    in expedito esse,

    Curt. 4, 2, 22:

    in proximo esse,

    Quint. 1, 3, 4:

    in aperto esse,

    Sall. C. 5, 3:

    in promisco esse,

    Liv. 7, 17, 7:

    in augusto esse,

    Cels. 5, 27, 2:

    in incerto haberi,

    Sall. J. 46, 8; Tac. A. 15, 17:

    in levi habitum,

    id. H. 2, 21; cf.:

    in incerto relinquere,

    Liv. 5, 28, 5; Tac. H. 2, 83.
    II.
    With acc.
    A.
    In space, with verbs of motion, into or to a place or thing (rarely with names of towns and small islands;

    v. Zumpt, Gram. § 398): influxit non tenuis quidam e Graecia rivulus in hanc urbem,

    Cic. Rep. 2, 19:

    in Ephesum advenit,

    Plaut. Mil. 2, 1, 35:

    in Epirum venire,

    Cic. Att. 13, 25, 3:

    ibo in Piraeeum, visamque, ecquae advenerit in portum ex Epheso navis mercatoria,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 2: venio ad Piraeea, in quo magis reprehendendus sum, quod... Piraeea scripserim, non Piraeeum, quam in quod addiderim;

    non enim hoc ut oppido praeposui, sed ut loco,

    Cic. Att. 7, 3, 10:

    se contulisse Tarquinios, in urbem Etruriae florentissimam,

    id. Rep. 2, 19:

    remigrare in domum veterem e nova,

    id. Ac. 1, 4, 13:

    cum in sua rura venerunt,

    id. Tusc. 5, 35, 102:

    a te ipso missi in ultimas gentes,

    id. Fam. 15, 9:

    in Ubios legatos mittere,

    Caes. B. G. 4, 11:

    dein Thalam pervenit, in oppidum magnum et opulentum,

    Sall. J. 75, 1:

    Regillum antiquam in patriam se contulerat,

    Liv. 3, 58, 1:

    abire in exercitum,

    Plaut. Am. prol. 102.— With nuntio:

    cum id Zmyrnam in contionem nuntiatum est,

    Tac. A. 4, 56:

    nuntiatur in castra,

    Lact. Most. Pers. 46; cf.:

    allatis in castra nuntiis,

    Tac. H. 4, 32: in manus sumere, tradere, etc., into one's hands:

    iste unumquodque vas in manus sumere,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63:

    Falerios se in manus Romanis tradidisse,

    Liv. 5, 27, 3.—Rarely with the verbs ponere, collocare, etc. (pregn., i. e. to bring into... and place there):

    in crimen populo ponere,

    Plaut. Trin. 3, 3, 10:

    ut liberos, uxores suaque omnia in silvas deponerent,

    Caes. B. G. 4, 19:

    duplam pecuniam in thesauros reponi,

    Liv. 29, 19, 7:

    prius me collocavi in arborem,

    Plaut. Aul. 4, 8, 6:

    sororem et propinquas suas nuptum in alias civitates collocasse,

    Caes. B. G. 1, 18.— Motion in any direction, up to, to, into, down to:

    in caelum ascendere,

    Cic. Lael. 23 fin.:

    filium ipse paene in umeros suos extulisset,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    tamquam in aram confugitis ad deum,

    up to the altar, id. Tusc. 3, 10, 25:

    Saturno tenebrosa in Tartara misso,

    Ov. M. 1, 113:

    in flumen deicere,

    Cic. Rosc. Am. 25, 70; Nep. Chab. 4, 3.—
    2.
    Denoting mere direction towards a place or thing, and hence sometimes joined with versus, towards:

    quid nunc supina sursum in caelum conspicis,

    Plaut. Cist. 2, 3, 78:

    si in latus aut dextrum aut sinistrum, ut ipsi in usu est, cubat,

    Cels. 2, 3:

    Belgae spectant in septentriones et orientem solem,

    Caes. B. G. 1, 1:

    in orientem Germaniae, in occidentem Hispaniae obtenditur, Gallis in meridiem etiam inspicitur,

    Tac. Agr. 10:

    in laevum prona nixus sedet Inachus urna,

    Stat. Th. 2, 218.—With versus:

    castra ex Biturigibus movet in Arvernos versus,

    towards, Caes. B. G. 7, 8 fin.:

    in Galliam versus movere,

    Sall. C. 56, 4: in [p. 913] ltaliam versus, Front. Strat. 1, 4, 11:

    si in urbem versus venturi erant,

    Plin. Ep. 10, 82. —
    3.
    So of that which is thought of as entering into the mind, memory, etc. (cf. I. A. 2. fin.):

    in memoriam reducere,

    Cic. Inv 1, 52, 98:

    in animum inducere,

    Liv. 27, 9:

    in mentem venire,

    Cic. Fam. 7, 3:

    frequens imitatio transit in mores,

    Quint. 1, 11, 3. —

    Or into a writing or speech: in illam Metellinam orationem addidi quaedam,

    Cic. Att. 1, 13, 5.—
    B.
    In time, into, till, for:

    dormiet in lucem,

    into the daylight, till broad day, Hor. Ep. 1, 18, 34:

    statim e somno, quem plerumque in diem extrahunt, lavantur,

    Tac. G. 22: sermonem in multam noctem produximus, deep into the night, Cic. Rep. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 239 Lindem.:

    in multam noctem luxit,

    Suet. Tib. 74:

    si febris in noctem augetur,

    Cels. 7, 27:

    dixit in noctem atque etiam nocte illatis lucernis,

    Plin. Ep. 4, 9, 14:

    indutias in triginta annos impetraverunt,

    for thirty years, Liv. 9, 37, 12; 7, 20, 8:

    nisi id verbum in omne tempus perdidissem,

    forever, Cic. Fam. 5, 15, 1:

    ad cenam hominem in hortos invitavit in posterum diem,

    for the following day, id. Off. 3, 14, 58:

    audistis auctionem constitutam in mensem Januarium,

    id. Agr. 1, 2, 4:

    subito reliquit annum suum seque in annum proximum transtulit,

    id. Mil. 9, 24:

    solis defectiones itemque lunae praedicuntur in multos annos,

    for many years, id. Div. 2, 6, 17:

    postero die Romani ab sole orto in multum diei stetere in acie,

    Liv. 27, 2:

    qui ab matutino tempore duraverunt in occasum,

    Plin. 2, 31, 31, § 99:

    seritur (semen lini) a Kalendis Octobribus in ortum aquilae,

    Col. 2, 10, 17.—With usque:

    neque illi didicerunt haec usque in senectutem,

    Quint. 12, 11, 20:

    in illum usque diem servati,

    id. 8, 3, 68:

    in serum usque patente cubiculo,

    Suet. Oth. 11:

    regnum trahat usque in tempora fati,

    Sil. 11, 392: in posterum (posteritatem) or in futurum, in future, for the future: in praesens, for the present: in perpetuum or in aeternum, forever:

    sancit in posterum, ne quis, etc.,

    Cic. Cat. 4, 5, 10:

    res dilata est in posterum,

    id. Fam. 10, 12, 3:

    video quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,

    id. Cat. 1, 9, 22:

    id aegre et in praesentia hi passi et in futurum etiam metum ceperunt,

    Liv. 34, 27, 10; cf.:

    ingenti omnium et in praesens laetitia et in futurum spe,

    id. 30, 17, 1:

    effugis in futurum,

    Tac. H. 1, 71:

    quod eum tibi quaestoris in loco constitueras, idcirco tibi amicum in perpetuum fore putasti?

    Cic. Verr. 2, 1, 30; cf.:

    oppidum omni periculo in perpetuum liberavit,

    id. Fam. 13, 4, 2:

    quae (leges) non in tempus aliquod, sed perpetuae utilitatis causa in aeternum latae sunt,

    Liv. 34, 6, 4: in tempus, for a while, for a short time, for the occasion (postAug.):

    sensit miles in tempus conficta,

    Tac. A. 1, 37:

    ne urbs sine imperio esset, in tempus deligebatur, qui jus redderet,

    id. ib. 6, 11:

    scaena in tempus structa,

    id. ib. 14, 20. —So in diem, for the day, to meet the day's want:

    nihil ex raptis in diem commeatibus superabat,

    Liv. 22, 40, 8:

    rapto in diem frumento,

    id. 4, 10, 1;

    but, cum illa fundum emisset in diem,

    i. e. a fixed day of payment, Nep. Att. 9, 5: in singulos dies, or simply in dies, with comparatives and verbs denoting increase, from day to day, daily:

    vitium in dies crescit,

    Vell. 2, 5, 2:

    in dies singulos breviores litteras ad te mitto,

    Cic. Att. 5, 7:

    qui senescat in dies,

    Liv. 22, 39, 15: in diem, daily:

    nos in diem vivimus,

    Cic. Tusc. 5, 11, 33:

    in diem et horam,

    Hor. S. 2, 6, 47;

    and in horas,

    hourly, id. C. 2, 13, 14; id. S. 2, 7, 10.—
    C.
    In other relations, in which an aiming at, an inclining or striving towards a thing, is conceivable, on, about, respecting; towards, against; for, as; in, to; into:

    id, quod apud Platonem est in philosophos dictum,

    about the philosophers, Cic. Off. 1, 9, 28:

    Callimachi epigramma in Ambraciotam Cleombrotum est,

    id. Tusc. 1, 34, 84; cf.:

    cum cenaret Simonides apud Scopam cecinissetque id car men, quod in eum scripsisset, etc.,

    id. de Or. 2, 86, 352:

    quo amore tandem inflammati esse debemus in ejus modi patriam,

    towards, id. ib. 1, 44, 196:

    in liberos nostros indulgentia,

    id. ib. 2, 40, 168:

    de suis meritis in rem publicam aggressus est dicere,

    id. Or. 38, 133: ita ad impietatem in deos, in homines adjunxit injuriam, against, id. N. D. 3, 34 fin.:

    in dominum quaeri,

    to be examined as a witness against, id. Mil. 22, 60:

    in eos impetum facere,

    id. Att. 2, 22, 1:

    invehi in Thebanos,

    Nep. Epam. 6, 1; id. Tim. 5, 3:

    quaecumque est hominis definitio, una in omnes valet,

    id. Leg. 1, 10, 29:

    num etiam in deos immortales inauspicatam legem valuisse?

    Liv. 7, 6, 11:

    vereor coram in os te laudare amplius,

    to your face, Ter. Ad. 2, 4, 5:

    si in me exerciturus (pugnos), quaeso, in parietem ut primum domes,

    Plaut. Am. 1, 1, 168:

    in puppim rediere rates,

    Luc. 3, 545 Burm. (cf.:

    sic equi dicuntur in frena redire, pulsi in terga recedere, Sulp. ad loc.): Cumis eam vidi: venerat enim in funus: cui funeri ego quoque operam dedi,

    to the funeral, to take charge of the funeral, Cic. Att. 15, 1, B:

    se quisque eum optabat, quem fortuna in id certamen legeret,

    Liv. 21, 42, 2:

    quodsi in nullius mercedem negotia eant, pauciora fore,

    Tac. A. 11, 6:

    haec civitas mulieri redimiculum praebeat, haec in collum, haec in crines,

    Cic. Verr. 2, 3, 33:

    Rhegium quondam in praesidium missa legio,

    Liv. 28, 28; so,

    datae in praesidium cohortes,

    Tac. H. 4, 35: hoc idem significat Graecus ille in eam sententiam versus, to this effect or purport, Cic. Div. 2, 10, 25; cf. id. Fam. 9, 15, 4:

    haec et in eam sententiam cum multa dixisset,

    id. Att. 2, 22:

    qui omnia sic exaequaverunt, ut in utramque partem ita paria redderent, uti nulla selectione uterentur,

    id. Fin. 3, 4, 12:

    in utramque partem disputat,

    on both sides, for and against, id. Off. 3, 23, 89: te rogo, me tibi in omnes partes defendendum putes, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10 fin.:

    facillime et in optimam partem cognoscuntur adulescentes, qui se ad claros et sapientes viros contulerunt,

    id. Off. 2, 13, 46:

    cives Romani servilem in modum cruciati et necati,

    in the manner of slaves, Cic. Verr. 1, 5, 13; cf.:

    miserandum in modum milites populi Romani capti, necati sunt,

    id. Prov. Cons. 3, 5:

    senior quidam Veiens vaticinantis in modum cecinit,

    Liv. 5, 15, 4;

    also: domus et villae in urbium modum aedificatae,

    Sall. C. 12, 3:

    perinde ac si in hanc formulam omnia judicia legitima sint,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    judicium quin acciperet in ea ipsa verba quae Naevius edebat, non recusasse,

    id. Quint. 20, 63; cf.:

    senatusconsultum in haec verba factum,

    Liv. 30, 43, 9:

    pax data Philippo in has leges est,

    id. 33, 30:

    Gallia omnis divisa est in partes tres,

    Caes. B. G. 1, 1; cf.:

    quae quidem in confirmationem et reprehensionem dividuntur,

    Cic. Part. Or. 9, 33: describebat censores binos in singulas civitates, i. e. for or over each state, id. Verr. 2, 2, 53; cf. id. ib. 2, 4, 26:

    itaque Titurium Tolosae quaternos denarios in singulas vini amphoras portorii nomine exegisse,

    id. Font. 5, 9:

    extulit eum plebs sextantibus collatis in capita,

    a head, for each person, Liv. 2, 33 fin.:

    Macedonibus treceni nummi in capita statutum est pretium,

    id. 32, 17, 2; cf.:

    Thracia in Rhoemetalcen filium... inque liberos Cotyis dividitur (i. e. inter),

    Tac. A. 2, 67.—
    2.
    Of the object or end in view, regarded also as the motive of action or effect:

    non te in me illiberalem, sed me in se neglegentem putabit,

    Cic. Fam. 13, 1, 16:

    neglegentior in patrem,

    Just. 32, 3, 1:

    in quem omnes intenderat curas,

    Curt. 3, 1, 21:

    quos ardere in proelia vidi,

    Verg. A. 2, 347:

    in bellum ardentes,

    Manil. 4, 220:

    nutante in fugam exercitu,

    Flor. 3, 10, 4:

    in hanc tam opimam mercedem agite ( = ut eam vobis paretis, Weissenb. ad loc.),

    Liv. 21, 43, 7:

    certa praemia, in quorum spem pugnarent,

    id. 21, 45, 4:

    in id sors dejecta,

    id. 21, 42, 2:

    in id fide accepta,

    id. 28, 17, 9:

    in spem pacis solutis animis,

    id. 6, 11, 5 et saep.:

    ingrata misero vita ducenda est in hoc, ut, etc.,

    Hor. Epod. 17, 63:

    nec in hoc adhibetur, ut, etc.,

    Sen. Ep. 16, 3:

    alius non in hoc, ut offenderet, facit, id. de Ira, 2, 26, 3: in quod tum missi?

    Just. 38, 3, 4.—So, like ad, with words expressing affections or inclination of the mind:

    in obsequium plus aequo pronus,

    Hor. Ep. 1, 18, 10:

    paratus in res novas,

    Tac. H. 4, 32:

    in utrumque paratus,

    Verg. A. 2, 61.—
    3.
    Of the result of an act or effort:

    denique in familiae luctum atque in privignorum funus nupsit,

    Cic. Clu. 66, 188:

    paratusque miles, ut ordo agminis in aciem adsisteret,

    Tac. A. 2, 16: excisum Euboicae latus ingens rupis in antrum, Verg. A. 6, 42:

    portus ab Euroo fluctu curvatus in arcum,

    id. ib. 3, 533:

    populum in obsequia principum formavit,

    Just. 3, 2, 9:

    omnium partium decus in mercedem conruptum erat,

    Sall. H. 1, 13 Dietsch:

    commutari ex veris in falsa,

    Cic. Fat. 9, 17; 9, 18:

    in sollicitudinem versa fiducia est,

    Curt. 3, 8, 20.—
    4.
    Esp. in the phrase: in gratiam or in honorem, alicujus, in kindness, to show favor, out of good feeling, to show honor, etc., to any one (first in Liv.; cf. Weissenb. ad Liv. 28, 21, 4;

    Krebs, Antibarb. p. 562): in gratiam levium sociorum injuriam facere,

    Liv. 39, 26, 12:

    pugnaturi in gratiam ducis,

    id. 28, 21, 4:

    quorum in gratiam Saguntum deleverat Hannibal,

    id. 28, 39, 13; cf. id. 35, 2, 6; 26, 6, 16:

    oratio habita in sexus honorem,

    Quint. 1, 1, 6:

    convivium in honorem victoriae,

    id. 11, 2, 12:

    in honorem Quadratillae,

    Plin. Ep. 7, 24, 7:

    in honorem tuum,

    Sen. Ep. 20, 7; 79, 2; 92, 1; Vell. 2, 41 al.—
    5.
    In the phrase, in rem esse, to be useful, to avail (cf.: e re esse;

    opp.: contra rem esse): ut aequom est, quod in rem esse utrique arbitremur,

    Plaut. Aul. 2, 1, 10:

    si in rem est Bacchidis,

    Ter. Hec. 1, 2, 27; 2, 2, 7:

    hortatur, imperat, quae in rem sunt,

    Liv. 26, 44, 7:

    cetera, quae cognosse in rem erat,

    id. 22, 3, 2; 44, 19, 3:

    in rem fore credens universos adpellare,

    Sall. C. 20, 1; cf.:

    in duas res magnas id usui fore,

    Liv. 37, 15, 7:

    in hos usus,

    Verg. A. 4, 647.—
    6.
    To form adverbial expressions:

    non nominatim, qui Capuae, sed in universum qui usquam coissent, etc.,

    in general, Liv. 9, 26, 8; cf.:

    terra etsi aliquanto specie differt, in universum tamen aut silvis horrida aut paludibus foeda,

    Tac. G. 5:

    in universum aestimanti, etc.,

    id. ib. 6:

    aestate in totum, si fieri potest, abstinendum est (Venere),

    wholly, entirely, Cels. 1, 3 fin.; cf. Col. 2, 1, 2:

    in plenum dici potest, etc.,

    fully, Plin. 16, 40, 79, § 217:

    Marii virtutem in majus celebrare,

    beyond due bounds, Sall. J. 73, 5:

    aliter se corpus habere atque consuevit, neque in pejus tantum, sed etiam in melius,

    for the worse, for the better, Cels. 2, 2:

    in deterius,

    Tac. A. 14, 43:

    in mollius,

    id. ib. 14, 39:

    quid enim est iracundia in supervacuum tumultuante frigidius? Sen. de Ira, 2, 11: civitas saepta muris neque in barbarum corrupta (v. barbarus),

    Tac. A. 6, 42; cf.:

    aucto in barbarum cognomento,

    id. H. 5, 2:

    priusquam id sors cerneret, in incertum, ne quid gratia momenti faceret, in utramque provinciam decerni,

    while the matter was uncertain, Liv. 43, 12, 2:

    nec puer Iliaca quisquam de gente Latinos In tantum spe tollet avos,

    so much, Verg. A. 6, 876:

    in tantum suam felicitatem virtutemque enituisse,

    Liv. 22, 27, 4; cf.:

    quaedam (aquae) fervent in tantum, ut non possint esse usui,

    Sen. Q. N. 3, 24:

    viri in tantum boni, in quantum humana simplicitas intellegi potest,

    Vell. 2, 43, 4:

    quippe pedum digitos, in quantum quaeque secuta est, Traxit,

    Ov. M. 11, 71:

    meliore in omnia ingenio animoque quam fortuna usus,

    in all respects, Vell. 2, 13:

    ut simul in omnia paremur,

    Quint. 11, 3, 25:

    in antecessum dare,

    beforehand, Sen. Ep. 118.—
    7.
    Sometimes with esse, habere, etc., in is followed by the acc. (constr. pregn.), to indicate a direction, aim, purpose, etc. (but v. Madvig. Gram. § 230, obs. 2, note, who regards these accusatives as originating in errors of pronunciation); so, esse in potestatem alicujus, to come into and remain in one ' s power: esse in mentem alicui, to come into and be in one ' s mind: esse in conspectum, to appear to and be in sight: esse in usum, to come into use, be used, etc.:

    quod, qui illam partem urbis tenerent, in eorum potestatem portum futurum intellegebant,

    Cic. Verr. 2, 5, 38:

    ut portus in potestatem Locrensium esset,

    Liv. 24, 1, 13; 2, 14, 4:

    eam optimam rem publicam esse duco, quae sit in potestatem optimorum,

    Cic. Leg. 3, 17:

    neque enim sunt motus in nostram potestatem,

    Quint. 6, 2, 29:

    numero mihi in mentem fuit,

    Plaut. Am. 1, 1, 25; cf.:

    ecquid in mentem est tibi?

    id. Bacch. 1, 2, 53:

    nec prius surrexisse ac militibus in conspectum fuisse, quam, etc.,

    Suet. Aug. 16:

    quod satis in usum fuit, sublato, ceterum omne incensum est,

    Liv. 22, 20, 6: ab hospitibus clientibusque suis, ab exteris nationibus, quae in amicitiam populi Romani dicionemque essent, injurias propulsare, Cic. Div. ap. Caecil. 20, 66: adesse in senatum [p. 914] jussit a. d. XIII. Kal. Octobr., id. Phil. 5, 7, 19.—Less freq. with habere: facito in memoriam habeas tuam majorem filiam mihi te despondisse, call or bring to mind, Plaut. Poen. 5, 4, 108:

    M. Minucium magistrum equitum, ne quid rei bellicae gereret, prope in custodiam habitum,

    put in prison, kept in prison, Liv. 22, 25, 6:

    reliquos in custodiam habitos,

    Tac. H. 1, 87.—So rarely with other verbs:

    pollicetur se provinciam Galliam retenturum in senatus populique Romani potestatem,

    Cic. Phil. 3, 4, 8. —
    III.
    In composition, n regularly becomes assimilated to a foll. l, m, or r, and is changed before the labials into m: illabor, immitto, irrumpo, imbibo, impello.—As to its meaning, according as it is connected with a verb of rest or motion, it conveys the idea of existence in a place or thing, or of motion, direction, or inclination into or to a place or thing: inesse; inhibere, inferre, impellere, etc. See Hand, Turs. III. pp. 243- 356.
    2.
    in (before b and p, im; before l, m, and r, the n assimilates itself to these consonants), an inseparable particle [kindred with Sanscr. a-, an-; Gr. a-, an; Goth. and Germ. un-], which negatives the meaning of the noun or participle with which it is connected; Engl. un-, in-, not: impar, unequal: intolerabilis, unbearable, intolerable: immitis, not mild, rude, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > in

  • 18 tam diu

    tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.
    I.
    With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

    haud quidquam est quod cupiam tam diu,

    id. Curc. 1, 3, 15:

    quid tam intus fuisse te dicam diu?

    id. Mil. 4, 5, 2:

    quid illic tam diu restitisti?

    id. Most. 3, 2, 100:

    credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

    id. Stich. 1, 1, 2:

    sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    in ludo qui fuisti tam diu,

    id. As. 1, 3, 73:

    ubi te oblectasti tam diu?

    Ter. Hec. 1, 2, 9:

    quae tam permansit diu,

    id. ib. 3, 1, 25:

    abs te tam diu nihil litterarum?

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    te abfuisse tam diu a nobis dolui,

    id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
    II.
    As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.
    A.
    By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

    ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

    Cic. Att. 9, 4, 1:

    ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

    Sen. Ira, 1, 7, 3:

    (Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    (Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

    id. Fam. 12, 19, 2:

    quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

    id. Or. 2, 23, 94:

    cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

    id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

    Col. 12, 21, 2.—With subj.:

    tam diu discendum est, quam diu nescias,

    Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
    B.
    By quam:

    Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

    Cic. Brut. 1, 4:

    M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

    id. ib. 67, 236.—
    C.
    By dum:

    Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

    only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

    id. Off. 2, 12, 43:

    eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

    id. Att. 9, 6, 5:

    (Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

    id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

    ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

    Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
    D.
    By quoad (very rare):

    tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

    Cic. Off. 1, 1, 2.—
    E.
    By donec (very rare):

    tam diu incenditur, donec, etc.,

    Col. 12, 18, 6:

    tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

    Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —
    F.
    By ut (very rare):

    (Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

    Pall. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > tam diu

  • 19 tamdiu

    tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.
    I.
    With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

    haud quidquam est quod cupiam tam diu,

    id. Curc. 1, 3, 15:

    quid tam intus fuisse te dicam diu?

    id. Mil. 4, 5, 2:

    quid illic tam diu restitisti?

    id. Most. 3, 2, 100:

    credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

    id. Stich. 1, 1, 2:

    sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    in ludo qui fuisti tam diu,

    id. As. 1, 3, 73:

    ubi te oblectasti tam diu?

    Ter. Hec. 1, 2, 9:

    quae tam permansit diu,

    id. ib. 3, 1, 25:

    abs te tam diu nihil litterarum?

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    te abfuisse tam diu a nobis dolui,

    id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
    II.
    As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.
    A.
    By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

    ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

    Cic. Att. 9, 4, 1:

    ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

    Sen. Ira, 1, 7, 3:

    (Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    (Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

    id. Fam. 12, 19, 2:

    quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

    id. Or. 2, 23, 94:

    cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

    id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

    Col. 12, 21, 2.—With subj.:

    tam diu discendum est, quam diu nescias,

    Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
    B.
    By quam:

    Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

    Cic. Brut. 1, 4:

    M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

    id. ib. 67, 236.—
    C.
    By dum:

    Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

    only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

    id. Off. 2, 12, 43:

    eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

    id. Att. 9, 6, 5:

    (Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

    id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

    ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

    Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
    D.
    By quoad (very rare):

    tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

    Cic. Off. 1, 1, 2.—
    E.
    By donec (very rare):

    tam diu incenditur, donec, etc.,

    Col. 12, 18, 6:

    tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

    Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —
    F.
    By ut (very rare):

    (Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

    Pall. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > tamdiu

  • 20 tandiu

    tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.
    I.
    With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

    haud quidquam est quod cupiam tam diu,

    id. Curc. 1, 3, 15:

    quid tam intus fuisse te dicam diu?

    id. Mil. 4, 5, 2:

    quid illic tam diu restitisti?

    id. Most. 3, 2, 100:

    credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

    id. Stich. 1, 1, 2:

    sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    in ludo qui fuisti tam diu,

    id. As. 1, 3, 73:

    ubi te oblectasti tam diu?

    Ter. Hec. 1, 2, 9:

    quae tam permansit diu,

    id. ib. 3, 1, 25:

    abs te tam diu nihil litterarum?

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    te abfuisse tam diu a nobis dolui,

    id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
    II.
    As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.
    A.
    By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

    ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

    Cic. Att. 9, 4, 1:

    ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

    Sen. Ira, 1, 7, 3:

    (Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    (Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

    id. Fam. 12, 19, 2:

    quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

    id. Or. 2, 23, 94:

    cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

    id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

    Col. 12, 21, 2.—With subj.:

    tam diu discendum est, quam diu nescias,

    Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
    B.
    By quam:

    Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

    Cic. Brut. 1, 4:

    M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

    id. ib. 67, 236.—
    C.
    By dum:

    Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

    only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

    id. Off. 2, 12, 43:

    eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

    id. Att. 9, 6, 5:

    (Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

    id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

    ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

    Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
    D.
    By quoad (very rare):

    tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

    Cic. Off. 1, 1, 2.—
    E.
    By donec (very rare):

    tam diu incenditur, donec, etc.,

    Col. 12, 18, 6:

    tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

    Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —
    F.
    By ut (very rare):

    (Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

    Pall. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > tandiu

См. также в других словарях:

  • inductio — index introduction Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • inductio —    (s.f.) È il procedimento logico che procede dal particolare al ge­nerale o dagli effetti alle cause. Ad esempio, l oratore può cercare di spiegare le cose (generale) a partire dall osservazione dei fatti (partico­lare). / Secondo Cicerone l… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • Inductio — indukcija statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Inductio ryšiai: platesnis terminas – ląstelių atsiradimas ir formavimasis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Inductio — indukcija statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Inductio ryšiai: platesnis terminas – organų formavimasis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • inductio — (лат.) возбуждение” …   Словарь ботанических терминов

  • inductio — /indaksh(iy)ow/ In the civil law, obliteration, by drawing the pen over the writing …   Black's law dictionary

  • inductio — /indaksh(iy)ow/ In the civil law, obliteration, by drawing the pen over the writing …   Black's law dictionary

  • inductio — (Civil law.) A cancellation; an obliteration …   Ballentine's law dictionary

  • traditio nihil aliud est quam rei corporalis de persona in personam, de manu in manum, translatio aut in possessionem inductio; sed res incorporates, quae sunt ipsum jus rei vel corpori inhaerens, traditionem non patiuntur — Livery is nothing but the transfer or the induction into possession of a corporeal hereditament from person to person, from hand to hand; but an incorporeal hereditament, which is the right itself to a thing or inherent in the person does not… …   Ballentine's law dictionary

  • Индукция — (inductio введение, наведение) – функциональное взаимодействие нервных центров, проявляющееся изменением их возбудимости; выделяют положительную и отрицательную, одновременную и последовательную …   Словарь терминов по физиологии сельскохозяйственных животных

  • ИНДУКЦИЯ — (лат. inductio, от in в, и duco веду). 1) возбуждение электричества в проволоке посредством приближения её к электризованному телу. 2) метод мышления, иначе наз. наведение, при котором из частных положений выводят общее заключение. Словарь… …   Словарь иностранных слов русского языка

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»