Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

indidem

  • 1 indidem

    indĭdem, adv. [st2]1 [-] du même lieu, de là-même. [st2]2 [-] de la même chose. [st2]3 [-] sur ce, alors, là-dessus.    - Meneclides indidem Thebis, Nep.: Ménéclide, comme lui, de Thèbes.
    * * *
    indĭdem, adv. [st2]1 [-] du même lieu, de là-même. [st2]2 [-] de la même chose. [st2]3 [-] sur ce, alors, là-dessus.    - Meneclides indidem Thebis, Nep.: Ménéclide, comme lui, de Thèbes.
    * * *
        Indidem, pen. corr. Aduerbium de loco, compositum ab Inde et idem. Cic. De ce lieu là mesme.

    Dictionarium latinogallicum > indidem

  • 2 indidem

    indĭdem, adv. [inde-idem], from the same.
    I.
    Lit., of place, from the same place:

    quos homines? indidemne Ameria, an hosce ex urbe sicarios?

    Cic. Rosc. Am. 27, 74:

    Thebis,

    likewise from Thebes, Nep. Epam. 5, 2:

    ex Aventino,

    Liv. 39, 12, 1: Megaris, Auct. ap. Gell. 6, 10, 4:

    additi erant Bruttiorum indidem perfugae,

    i. e. from the same Sicily, Liv. 27, 12, 5:

    hilarissimum convivam hinc indidem promam,

    Plaut. Mil. 3, 1, 72; id. Ps. 2, 4, 50: altae renovataeque stellae atque omnis aether refundant eodem et rursum trahunt indidem, Cic. N. D. 2, 46, 118. —
    II.
    From the same matter or thing:

    unde simile duci potest (potest autem ex omnibus) indidem verbum unum,

    Cic. de Or. 3, 40, 161:

    illud Enni,

    Varr. L. L. 7, § 13 Müll.:

    venena,

    Liv. 39, 8, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > indidem

  • 3 indidem

        indidem adv.    [inde], from the same place. quos homines? indidemne Ameriā an ex urbe?: Thebis, likewise from Thebes, N.: additi erant Bruttiorum indidem perfugae, also from Sicily, L. —From the same thing, from the same source: unde simile duci potest indidem verbum: venena, L.
    * * *
    from the same place, source or origin

    Latin-English dictionary > indidem

  • 4 indidem

    indi-dem, Adv. (inde u. Affix dem), I) im Raume = ebendaher, Liv. u.a.: mit Angabe des Ortes, indidem Thebis, ebenfalls aus Th., Nep.: indidem Ameriā, Cic.: indidem ex Achaia, Liv.; vgl. Drak. Liv. 25, 15, 7. – II) übtr., ebendaher, d.i. von (aus) eben der Sache od. Pers., Pacuv. fr., Cic., Liv. u.a.: hinc ind., Plaut.; vgl. Oudend. Apul. met. 2, 1. p. 83.

    lateinisch-deutsches > indidem

  • 5 indidem

    indi-dem, Adv. (inde u. Affix dem), I) im Raume = ebendaher, Liv. u.a.: mit Angabe des Ortes, indidem Thebis, ebenfalls aus Th., Nep.: indidem Ameriā, Cic.: indidem ex Achaia, Liv.; vgl. Drak. Liv. 25, 15, 7. – II) übtr., ebendaher, d.i. von (aus) eben der Sache od. Pers., Pacuv. fr., Cic., Liv. u.a.: hinc ind., Plaut.; vgl. Oudend. Apul. met. 2, 1. p. 83.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indidem

  • 6 indidem

    [ inde + dem\]
    1) оттуда же (hinc i. Pl)
    i. Ameriā C (ex Achajā L) — также из Америи (Ахайи)
    Meneclīdes, i. Thebis Nep — Менеклид, также родом из Фив

    Латинско-русский словарь > indidem

  • 7 indidem

      adv.
      оттуда же

    Dictionary Latin-Russian new > indidem

  • 8 scilicet

    scīlĭcet, adv. [sci(re) + licet] [st1]1 [-] [avec prop. inf., arch.] on peut aisément se rendre compte que, il va de soi que, il va sans dire que.    - Plaut. Curc. 363 ; Rud. 395 ; Ter. Haut. 358 ; 856 ; Lucr. 2, 469 ; Sall. J. 4, 6 ; 113, 3.    - scilicet me facturum, Ter.: il est clair que je le ferai.    - scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, Sall.: il va de soi que ce n'était ni la cire ni les traits inanimés qui avaient en soi une telle puissance. [st1]2 [-] [adv., formant parenthèse] il va de soi, bien entendu, cela s'entend, naturellement.    - Ter. Haut. 263 ; And. 185 ; Cic. Rep. 1, 60 ; 2, 69 ; Att. 13, 3, 1; Fam. 1, 6, 1; CM 26, etc.    - terram osculo contigit, scilicet quod ea communis mater omnium mortalium esset, Liv. 1, 56: il embrassa le sol, parce que, bien entendu, la terre est la mère de tous les hommes.    - habuit obtrectatorem Menecliden quendam, indidem Thebis, satis exercitatum in dicendo, ut Thebanum scilicet, Nep.: ll eut pour détracteur un certain Ménéclide, né aussi à Thèbes, assez exercé dans la parole, pour un Thébain, s'entend. [st1]3 [-] évidemment, bien sûr.    - ridet scilicet nostram amentiam, Cic. Quint. 17, 55: bien sûr, il rit de notre folie.    - exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem, Cic. Fam. 16, 3, 2: je vous attends, toi d'abord, bien entendu, puis Marion.    - souvent suivi de sed, tamen species inanis scilicet, sed... Cic. Fin. 5, 1, 3: apparence vaine, il est vrai, mais...    - nihil scilicet novi, ea tamen quae te ipsum probaturum esse confidam, Cic. Fin. 1, 8, 28:    - cf. Cic. Fam. 9, 23; Mur. 20, 42; Tusc. 5, 39, 114. [st1]4 [-] [dans une réponse] évidemment, naturellement, etc.    - Plaut. Ps. 879 ; Ter. Ad. 729 ; Hec. 467 ; Phorm. 792 ; Eun. 401, etc. [st1]5 [-] [ironiqt] sans doute, apparemment.    - Cic. Verr. 1, 142 ; Sull. 67 ; Pis. 19 ; Fin. 2. 102, etc. [st1]6 [-] [postclass.] à savoir, savoir.    - sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris, Suet. Aug. 20: sous un autre nom, savoir celui de ses petits-fils, de sa femme.    - cf. Suet. Tib. 14; Vesp. 2; Gram. 4; Vulg. Gen. 2, 25, etc.    - cf. gr. δηλονότι.
    * * *
    scīlĭcet, adv. [sci(re) + licet] [st1]1 [-] [avec prop. inf., arch.] on peut aisément se rendre compte que, il va de soi que, il va sans dire que.    - Plaut. Curc. 363 ; Rud. 395 ; Ter. Haut. 358 ; 856 ; Lucr. 2, 469 ; Sall. J. 4, 6 ; 113, 3.    - scilicet me facturum, Ter.: il est clair que je le ferai.    - scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, Sall.: il va de soi que ce n'était ni la cire ni les traits inanimés qui avaient en soi une telle puissance. [st1]2 [-] [adv., formant parenthèse] il va de soi, bien entendu, cela s'entend, naturellement.    - Ter. Haut. 263 ; And. 185 ; Cic. Rep. 1, 60 ; 2, 69 ; Att. 13, 3, 1; Fam. 1, 6, 1; CM 26, etc.    - terram osculo contigit, scilicet quod ea communis mater omnium mortalium esset, Liv. 1, 56: il embrassa le sol, parce que, bien entendu, la terre est la mère de tous les hommes.    - habuit obtrectatorem Menecliden quendam, indidem Thebis, satis exercitatum in dicendo, ut Thebanum scilicet, Nep.: ll eut pour détracteur un certain Ménéclide, né aussi à Thèbes, assez exercé dans la parole, pour un Thébain, s'entend. [st1]3 [-] évidemment, bien sûr.    - ridet scilicet nostram amentiam, Cic. Quint. 17, 55: bien sûr, il rit de notre folie.    - exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem, Cic. Fam. 16, 3, 2: je vous attends, toi d'abord, bien entendu, puis Marion.    - souvent suivi de sed, tamen species inanis scilicet, sed... Cic. Fin. 5, 1, 3: apparence vaine, il est vrai, mais...    - nihil scilicet novi, ea tamen quae te ipsum probaturum esse confidam, Cic. Fin. 1, 8, 28:    - cf. Cic. Fam. 9, 23; Mur. 20, 42; Tusc. 5, 39, 114. [st1]4 [-] [dans une réponse] évidemment, naturellement, etc.    - Plaut. Ps. 879 ; Ter. Ad. 729 ; Hec. 467 ; Phorm. 792 ; Eun. 401, etc. [st1]5 [-] [ironiqt] sans doute, apparemment.    - Cic. Verr. 1, 142 ; Sull. 67 ; Pis. 19 ; Fin. 2. 102, etc. [st1]6 [-] [postclass.] à savoir, savoir.    - sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris, Suet. Aug. 20: sous un autre nom, savoir celui de ses petits-fils, de sa femme.    - cf. Suet. Tib. 14; Vesp. 2; Gram. 4; Vulg. Gen. 2, 25, etc.    - cf. gr. δηλονότι.
    * * *
        Scilicet, pen. corr. Aduerbium negandi per ironiam. Virg. Voire dea, Ouy dea, Vrayement voire, Il est bien à scavoir, Dieu scait que voire. Un mot qu'on dit par moquerie.
    \
        Id populus curat scilicet. Terent. Il est bien à scavoir que le peuple s'en soulcie bien, Voire dea on s'en soulcie beaucoup, Le monde s'en soulcie bien, Comme qui diroit, Pense tu que le peuple s'en soulcie? Il ne s'en soulcie nullement.
    \
        Scilicet equidem istuc factum ignoscam. Terent. C'est bien dict, Ouy dea que je te le pardonne. En se moquant.
    \
        Scilicet expectemus legitimum illud quinquennium. Cicero. Voire dea que nous, etc.
    \
        Scilicet, Interrogatiuum. Cicero, Scilicet tibi grauiorem dolorem patrui tui mors attulit, quam C. Graccho fratris? Seroit il possible que, etc. Pourroit il estre vray que, etc.
    \
        Scilicet ita res est. Plaut. Certes, Pour certain la chose est ainsi.
    \
        Fratris igitur Thais tota est? C. scilicet. Terent. Il est ainsi, Vous le devez ainsi entendre.
    \
        Scilicet id agitur, vtrum hac petitione, an proxima Praetor fias. Cic. Voire vrayement je le croy que, etc.
    \
        - non vides? P. Videam obsecro, quem? PH. hunc scilicet. Terent. Cestuy ci veulx je dire.
    \
        Tu quod facere te diligentissime sciebam, facies, scilicet vt mea mandata digeras. Cic. C'est à scavoir.
    \
        Me quidem haec loca requirentem species quaedam commouit, inanis scilicet, sed commouit tamen. Cic. A la verité, Veritablement.
    \
        Et scilicet. Cicero, et Flauii causa, et scilicet Pompeii omnia facies. Et ce croy je bien.

    Dictionarium latinogallicum > scilicet

  • 9 expromo

    ex-prōmo, prōmpsī, prōmptum, ere, hervornehmen, hervorbringen, I) eig.: omnem apparatum supplicii, Liv. 28, 29, 11: cibos, Plin.: vinum in urceum, ausgießen, Plaut. – II) übtr.: 1) Töne hervorstoßen, laut werden lassen, maestas voces, Verg. Aen. 2, 280: veras voces, Lucan. 1, 360: multas mente querelas, das Herz ausschütten mit Kl., Catull. 64, 223. – 2) an den Tag legen, äußern, entfalten, entwickeln, betätigen, a) übh.: sensus, Lucr.: exprome benignum ex te ingenium, Plaut.: amorem, Fronto: crudelitatem suam in alqo, an jmd. seine Gr. auslassen, sein Mütchen kühlen, Cic.: in causa vim eloquentiae, Cic.: ut apud eos ipsos, quod ab iis didicerimus, velimus expromere, Cic.: vel hilarissimum convivam hinc indidem expromam tibi, ich will mich als h. G. geben, Plaut. mil. 666. – b) insbes., durch Worte an den Tag geben, etw. eröffnen, über etw. die od. eine Eröffnung machen, mit etw. (einem Vorschlag usw.) hervortreten, sich über etw. auslassen, etw. darlegen, apud alqm omnia sua occulta expr., Ter.: leges de religione, Cic.: suum, Memmi, Metelli Nepotis odium, sich darüber auslassen, wie man selbst, wie Memmius, wie Metellus Nepos den Cäsar hasse, Cic.: causas et ordinem belli, Liv.: sententiam (Vorschlag), Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., expromit repertum... specum, Tac. ann. 16, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, quanta vis sit eius (eloquentiae) expromere, Cic.: quid in quamque sententiam dici possit, expromere, Cic.: nisi expromeret, quas insidiarum minas iaceret, Liv.: expromeret, super qua re Romam venisset, Liv.

    lateinisch-deutsches > expromo

  • 10 hinc

    hinc, Adv., I) von hier, von da, A) eig., Cic. u.a. – a nobis hinc profecti, Cic.: hinc Romā qui veneramus, Cic. – prägn., von hier = aus dieser Welt. Augustin. conf. 6, 11. – B) übtr.: 1) = hieraus, daher, Cic. u.a.: hinc illae lacrimae, Ter. – u. von da = von diesem Menschen, hinc scibo iam, ubi siet, Ter. adelph. 361: u. so vel hilarissimum convivam hinc indidem (von eben da = von ebendemselben Menschen = von mir) expromam tibi, Plaut. mil. 666. – u. hiervon (von dieser Sache) ab, hinc quantum cuique videbitur decīdere atque amputare, Cic. de or. 1, 65. – 2) in der Zeit: a) von jetzt an, von nun an, quam si hinc ducentos annos fuerim mortuus, Plaut.: hinc consules coepere creari, Eutr.: quisquis es, amissos hinc iam obliviscere Graios, Verg. – b) von da an, dann, darauf, hinc toto praeceps se corpore ad undas misit, Verg.: sacra hinc et immolationes nefandas, Tac.: orsus hinc a pietatis ostentatione, Suet.: Suetonius hinc Paulinus biennio prosperas res habuit, Tac. – II) von ( auf) dieser Seite (Ggstz. illinc), Cic. u.a.: oft verb. hinc illincque od. hinc atque illinc, auf der und jener Seite, auf beiden Seiten, Cic., Liv. u.a.: so auch hinc... illinc, Liv.: hinc... hinc, Liv.: hinc atque hinc, Verg.: hinc... hinc... hinc... illinc, Liv.: hinc inde, hinc et inde, von beiden Seiten, Suet.

    lateinisch-deutsches > hinc

  • 11 subvenio

    sub-venio, vēnī, ventum, īre, I) unten an etwas hinkommen, dazukommen, 1) übtr.: tantundem (salis) nocte subvenit, quantum die auferas, Plin. 31, 73. – 2) bildl.: a) vorkommen, ut quaeque vox indidem digna animadverti subvenerat, quā nos quoque possemus uti, memoriae mandabamus, Gell. 19, 7, 2. – b) in die Gedanken kommen, einfallen, mit folg. Infin., Apul. met. 3, 29 in. – II) zu Hilfe anrücken, -kommen, beistehen, 1) eig., als milit. t.t.: quibus (equitibus) celeriter subveniunt levis armaturae pedites, Hirt. b.G.: circumvento filio subvenit, Caes.: absol., priusquam ex castris subveniretur, Sall.: nisi Romani subvenissent, Liv.: ni castris exciti repente pedites equitesque in tempore subvenissent, Liv. – 2) übtr., jmdm. zu Hilfe kommen, beistehen, einem Übel begegnen, abhelfen, a) übh., m. Dat., alci, Plaut., Cic. u.a.: patriae, Cic.: saluti remediis, Cic.: vitae alcis, Caes.: gravedini, Cic.: morbo, Plin.: erroribus, Lact.: impers.: rei publicae difficillimo tempore esse subventum, Cic. – m. Dat. u. folg. quo minus u. Konj., reliquis, quo minus vi aut obsidio subigerentur, praematura montis Haemi et saeva hiems subvenit, kam zustatten, Tac. ann. 4, 51 extr. – absol., Plaut., Cic. u.a. – b) insbes., v. Prätor = durch rechtliche Hilfe beistehen, aequissimum erit praetorem ei subvenire, Ulp. dig. 47, 10, 7. § 2. – Archaist. Fut. subvenibo, Plaut. Men. 1009.

    lateinisch-deutsches > subvenio

  • 12 eben [2]

    2. eben, Adv., I) genau: diligenter, z.B. das kann ich so e. nicht wissen, hanc rem non ita diligenter teneo.

    II) gerade, a) um einen bestimmten Moment der Zeit zu bezeichnen: commodum. commode. – tantum quod (soeben: m. folg. cum = soeben, als etc.). – in praesentia (gegenwärtig, für jetzt, z.B. numeratam pecuniam non habere). – modo. proxime (kaum erst, just od. neulich erst, von der zunächst verflossenen Zeit, z.B. fabula, quam proxime scripserat). – auch durch das Adjekt. recens mit folg. ab od. ex mit Abl. od. mit bl. lokat. Ablat. (eben erst kommend von etc., frischweg von etc., z.B. eben erst geboren, recens a partu: eben erst aus der Provinz gekommen, e provincia recens: eben erst von Rom gekommen, Romā recens). – b) = zufällig: forte (z.B. rex forte aderat). – damals e., tum forte.

    III) zur Bezeichnung einer Gleichheit, in Verbindungen wie ebenso, aeque; perinde; pariter; similiter; item (u. dafür idem, eadem, idem, aufs Subjekt od. Objekt bezogen); itidem; eodem od. pari modo (auf dieselbe Art): ebensoreden, ineandem sententiam disputare: ebenso jmd. lieben, aeque amare alqm. ebenso od. ebensowohl... als od. wie, aeque... ac (atque, et, ut); perinde... ac (atque, ut, quasi); similiter... ac (atque, et, ut); item... ut (uti, quemadmodum, quasi); itidem... et (quasi); non secus ac; ut... ita; cum... tum; non minus... quam; talis... qualis. is mit folg. qui (wenn ebenso... wie = eben ein solcher... wie). – ebenso, als wenn od. als ob, aeque (pariter, perinde), ac si; similiter, ut si od. ac si.ebensogut... wie, [636] tam... quam; item... ut.ebensogut... als irgend einer, tam... quam qui maxime; auch ita, ut cum maxime. nicht od. kein... ebensowenig, non... non magis, non... nihilo plus (od. non plus). ebensowenig, nihilo magis. ebensowenig... als, non magis od. non plus... quam (nicht mehr... a is); nec... nec od. neque... neque (weder... noch, s. Liv. 3, 53, 9: nec inferendo iniuriam nec patiendo).ebensosehr... als, non magis... quam (d. i. nicht mehr od. minder... als); non minus... quam (nicht minder). – ebensogroß, aeque magnus; idem (z.B. eadem impudentia). ebensoviel, tantundem (... als, quantum; der Beschaffenheit nach); totidem (... als, atque, ac od. das korrelat. quot; der Menge nach); ebensoviel Schiffe, totidemnaves; par navium numerus. ebensoweit, parispatio.ebender (-dieser, -derselbe etc.), idem. hic idem. hic is. idem hic idem ille.idem iste (wenn der Gegenstand schon bekannt, besprochen ist = derselbe auch); is ipse. hic ipse (wenn es zur nachdrücklichen Hervorhebung eines Gegenstandes und zur Ausschließung eines andern dient = gerade der und kein anderer, just eben der), z.B. muß denn der Gebildete ebendas loben, was der große Hause lobt? num, quod probat multitudo, hoc idem doctis probandum est?: das war e. die Ursache zum Kriege, ea ipsa causa belli fuit: zu ebender Zeit, wo etc., eo ipso tempore (z.B. venire), quo etc.: zu ebender Stunde, eā ipsā horā. ebenderselbe mit od. wie (als), idem qui oder qui et (ebenderselbe, der, oder der auch (zur Bezeichnung der Gleichheit [Identität] zweier Wörter etc.); idem alci od. cum alqo (zur Bezeichnungeines und desselben Prädikats in bezug auf zwei verschiedene Personen), z.B. dieses, obgleich es ähnlich ist, ist doch nicht dasselbe wie jenes. hoc quam quam est simile, illi non idem est: wenn nicht vielleicht Pupienus ebenderselbe mit dem Maximus ist, nisi forte idem est Pupienus qui et Maximus: man hält die Diana für ebendieselbe mit der Luna, Dianam et Lunam eandem esse putant: von ebendemselben Vater (gezeugt) wie ich eodem mecum patregenitus.-ebendarum (-deshalb, -daher, -deswegen), eandem ob causam; eadem od. ea ipsa de causa; ob id ipsum. ebendamals, illo ipso tempore. eben jetzt, nunc ipsum. ebenda (-daselbst), ibidem; eodem loci (an derselben Stelle): eādem (sc. viā, auf demselben Wege). – ebendaher, indidem; ex eodem loco: ebendaher gebürtig wie jmd., in eadem cum alqo terra genitus. ebendahin, eodem.

    IV) dient es übh., um den Begriff eines Wortes mit Nachdruck hervorzuheben od. genau einzuschränken: in primis. potissimum. maxime. praecipue (vorzugsweise, vornehmlich, s. »besonders no. III« den Untersch.). – quidem (zwar, wenigstens). – utique. sane (allerdings). – scilicet. videlicet (versteht sich, [637] natürlich). – jetzt eben (d. i. jetzt vornehmlich), nunc cum maxime; auch bl. cum maxime. damals eben, tum cum maxime. dann eben, tum maxime. nicht eben od. eben nicht, haud ita. non ita, auch bl. haud od. non; parum. non nimis (nicht sonderlich). – e. nicht sehr groß, haud ita magnus: e. nicht in od. mit Ehren, parum od. non nimis honeste: es ist e. nicht notwendig etc., non ita necesse est. – das wohl nun e. nicht, aber etc., immo; immo vero; immo enimvero.

    deutsch-lateinisches > eben [2]

  • 13 Landsmann

    Landsmann, popularis (eig. aus demselben Volksstamm, dann auch aus demselben Lande, Staate, aus derselben Gegend, aus derselben Stadt). – homo eiusdem populi od. gentis oder nationis (von demselben Volk, Volksstamm). – in eadem civitate natus u. eadem mecum civitate genitus (aus demselben Staate, Lande gebürtig). – civis (Mitbürger, L. aus derselben Stadt). – municeps (Mitbürger aus demselben municipium, aus derselben Munizipalstadt). – homo eiusdem linguae (ein Mensch von derselben Sprache). – mein L., in eadem mecum civitate natus [1538] od. genitus. civis meus (mein Mitbürger); homo linguae meae (der meine Sprache spricht): unser L., nostras; popularis, civis, municeps noster; homo linguae nostrae (s. vorher): euer L., vestras; homo vestrae linguae. – mein (dein etc.) L. aus Achaia, indidem ex Achaia oriundus: was für ein L. bist du? cuias es? – Landsleute, homines eiusdem gentis od. civitatis: unsere L., populares nostri; nostri homines, auch bl. nostri; nostrates: meine (deine) afrikanischen L, in eadem mecum (tecum etc.) Africa geniti. Landsmännin, durch das Femin. der Ausdrücke unter »Landsmann«.

    deutsch-lateinisches > Landsmann

  • 14 expromo

    ex-prōmo, prōmpsī, prōmptum, ere, hervornehmen, hervorbringen, I) eig.: omnem apparatum supplicii, Liv. 28, 29, 11: cibos, Plin.: vinum in urceum, ausgießen, Plaut. – II) übtr.: 1) Töne hervorstoßen, laut werden lassen, maestas voces, Verg. Aen. 2, 280: veras voces, Lucan. 1, 360: multas mente querelas, das Herz ausschütten mit Kl., Catull. 64, 223. – 2) an den Tag legen, äußern, entfalten, entwickeln, betätigen, a) übh.: sensus, Lucr.: exprome benignum ex te ingenium, Plaut.: amorem, Fronto: crudelitatem suam in alqo, an jmd. seine Gr. auslassen, sein Mütchen kühlen, Cic.: in causa vim eloquentiae, Cic.: ut apud eos ipsos, quod ab iis didicerimus, velimus expromere, Cic.: vel hilarissimum convivam hinc indidem expromam tibi, ich will mich als h. G. geben, Plaut. mil. 666. – b) insbes., durch Worte an den Tag geben, etw. eröffnen, über etw. die od. eine Eröffnung machen, mit etw. (einem Vorschlag usw.) hervortreten, sich über etw. auslassen, etw. darlegen, apud alqm omnia sua occulta expr., Ter.: leges de religione, Cic.: suum, Memmi, Metelli Nepotis odium, sich darüber auslassen, wie man selbst, wie Memmius, wie Metellus Nepos den Cäsar hasse, Cic.: causas et ordinem belli, Liv.: sententiam (Vorschlag), Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., expromit repertum... specum, Tac. ann. 16, 1. – m. folg. indir.
    ————
    Fragesatz, quanta vis sit eius (eloquentiae) expromere, Cic.: quid in quamque sententiam dici possit, expromere, Cic.: nisi expromeret, quas insidiarum minas iaceret, Liv.: expromeret, super qua re Romam venisset, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expromo

  • 15 hinc

    hinc, Adv., I) von hier, von da, A) eig., Cic. u.a. – a nobis hinc profecti, Cic.: hinc Romā qui veneramus, Cic. – prägn., von hier = aus dieser Welt. Augustin. conf. 6, 11. – B) übtr.: 1) = hieraus, daher, Cic. u.a.: hinc illae lacrimae, Ter. – u. von da = von diesem Menschen, hinc scibo iam, ubi siet, Ter. adelph. 361: u. so vel hilarissimum convivam hinc indidem (von eben da = von ebendemselben Menschen = von mir) expromam tibi, Plaut. mil. 666. – u. hiervon (von dieser Sache) ab, hinc quantum cuique videbitur decīdere atque amputare, Cic. de or. 1, 65. – 2) in der Zeit: a) von jetzt an, von nun an, quam si hinc ducentos annos fuerim mortuus, Plaut.: hinc consules coepere creari, Eutr.: quisquis es, amissos hinc iam obliviscere Graios, Verg. – b) von da an, dann, darauf, hinc toto praeceps se corpore ad undas misit, Verg.: sacra hinc et immolationes nefandas, Tac.: orsus hinc a pietatis ostentatione, Suet.: Suetonius hinc Paulinus biennio prosperas res habuit, Tac. – II) von ( auf) dieser Seite (Ggstz. illinc), Cic. u.a.: oft verb. hinc illincque od. hinc atque illinc, auf der und jener Seite, auf beiden Seiten, Cic., Liv. u.a.: so auch hinc... illinc, Liv.: hinc... hinc, Liv.: hinc atque hinc, Verg.: hinc... hinc... hinc... illinc, Liv.: hinc inde, hinc et inde, von beiden Seiten, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hinc

  • 16 subvenio

    sub-venio, vēnī, ventum, īre, I) unten an etwas hinkommen, dazukommen, 1) übtr.: tantundem (salis) nocte subvenit, quantum die auferas, Plin. 31, 73. – 2) bildl.: a) vorkommen, ut quaeque vox indidem digna animadverti subvenerat, quā nos quoque possemus uti, memoriae mandabamus, Gell. 19, 7, 2. – b) in die Gedanken kommen, einfallen, mit folg. Infin., Apul. met. 3, 29 in. – II) zu Hilfe anrücken, -kommen, beistehen, 1) eig., als milit. t.t.: quibus (equitibus) celeriter subveniunt levis armaturae pedites, Hirt. b.G.: circumvento filio subvenit, Caes.: absol., priusquam ex castris subveniretur, Sall.: nisi Romani subvenissent, Liv.: ni castris exciti repente pedites equitesque in tempore subvenissent, Liv. – 2) übtr., jmdm. zu Hilfe kommen, beistehen, einem Übel begegnen, abhelfen, a) übh., m. Dat., alci, Plaut., Cic. u.a.: patriae, Cic.: saluti remediis, Cic.: vitae alcis, Caes.: gravedini, Cic.: morbo, Plin.: erroribus, Lact.: impers.: rei publicae difficillimo tempore esse subventum, Cic. – m. Dat. u. folg. quo minus u. Konj., reliquis, quo minus vi aut obsidio subigerentur, praematura montis Haemi et saeva hiems subvenit, kam zustatten, Tac. ann. 4, 51 extr. – absol., Plaut., Cic. u.a. – b) insbes., v. Prätor = durch rechtliche Hilfe beistehen, aequissimum erit praetorem ei subvenire, Ulp. dig. 47, 10, 7. § 2. – Archaist. Fut. subvenibo,
    ————
    Plaut. Men. 1009.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subvenio

  • 17 deinceps

    dĕin-ceps (dissyl., Hor. S. 2, 8, 80; but trisyl. Prud. Cath. 7, 136. Cf. dehinc and deinde), adj. and adv. [capio. Prop., taking place next or after, v. Corss. Ausspr. 2, 591; cf.: particeps, princeps].
    I.
    Adj. ( gen. deincipis or deincipitis), following thereafter, next following: deinceps qui deinde cepit, ut princeps qui primum cepit, Paul. ex Fest. p. 71, 2 Müll.; cf.:

    deincipem antiqui dicebant proxime quemque captum ut principem primum captum,

    ib. 75, 4. So only: deincipiti die, Ap. Flor. no. 16, p. 353, 33.—
    II.
    Adv., in a constant series, one after another, successively, in turn, = hexês or ephexês (for syn. cf.: deinde, exinde, inde, indidem, post, postea, porro—freq. and good prose).
    A.
    In space:

    arboribus deinceps constitutis,

    Varr. R. R. 1, 14, 2:

    his (saxis) collocatis et coagmentatis alius insuper ordo adicitur, etc.... sic deinceps omne opus contexitur,

    Caes. B. G. 7, 23, 4; cf. id. B. C. 1, 25, 8: ea quae akrostichis dicitur, cum deinceps ex primis versuum litteris aliquid conectitur, Cic. Div. 2, 54, 111; cf. id. de Or. 3, 47, 183:

    prima... ac deinceps,

    Sall. J. 19, 3.—
    B.
    In time:

    duo deinceps reges civitatem auxerunt,

    Liv. 1, 21:

    ut deinceps qui accubarent canerent ad tibiam clarorum virorum laudes,

    Cic. Tusc. 4, 2, 3:

    trīs fratres, quos video deinceps tribunos plebis per triennium fore,

    id. Fam. 2, 18, 2; cf. Liv. 6, 5:

    clamore significant, hunc alii deinceps excipiunt, etc.,

    Caes. B. G. 7, 3.—Esp. freq. with alii, reliqui, multi, omnes, totus:

    stationes dispositas haberent atque alios alii deinceps exciperent,

    Caes. B. G. 5, 16 fin.; cf. Cic. Rep. 1, 37; 6, 21:

    receperunt Arverni eum deincepsque aliae gentes,

    Liv. 27, 39; 29, 3; 29, 14 et saep.:

    reliquis deinceps diebus Caesar silvas caedere instituit,

    Caes. B. G. 3, 29; cf. id. ib. 5, 40, 4; 7, 23; id. B. C. 3, 56:

    possum deinceps totam rem explicare, deinde ad extremum, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 28; Col. 2, 4, 3.—
    C.
    In order.
    (α).
    With ordinals (rare):

    septimus sum deinceps praetorius in gente nostra,

    the seventh in succession, Varr. R. R. 2, 4, 2; cf. Quint. 12, 8, 15.—
    (β).
    In denoting the successive parts of a discourse:

    de justitia satis dictum est: deinceps, ut erat propositum, de beneficentia ac de liberalitate dicatur, i. e. ordine sic ferente,

    successively, in order, Cic. Off. 1, 14, 42; cf. id. ib. 2, 15, 52; 3, 2, 7.—
    (γ).
    To indicate an immediate sequence:

    si non ab eo, in quo proxime desitum, deinceps incipietur,

    id. Inv. 1, 20, 28; cf. id. Ac. 2, 14, 46:

    annales Ennii ut deinceps legi possint,

    that they may be read on continuously, id. N. D. 2, 37, 93; Auct. Her. 1, 9, 14. In this use deinceps is often very nearly = deinde, Cic. Phil. 4, 4, 8; Liv. 44, 31, 1 al. —
    2.
    In particular combinations.
    a.
    Deinde deinceps, inde deinceps, postea deinceps, Gr. epeita hexês:

    deinde etiam deinceps posteris prodebatur,

    Cic. Leg. 3, 2, 4; cf. id. ib. 3, 19, 43; Liv. 2, 47; Auct. Her. 3, 18:

    deinceps inde multae, quas non minus diligenter elaboratas... afferebamus,

    Cic. Brut. 90, 312; so,

    deinceps inde,

    Liv. 5, 37:

    inde deinceps,

    id. 1, 44:

    aequitate sua postea trium regum bellis deinceps omnibus functum officiis,

    id. 45, 14. —
    b.
    Corresp. with primus: primum est officium, ut se conservet in naturae statu:

    deinceps, ut ea teneat, quae, etc.,

    Cic. Fin. 3, 6, 20; cf.:

    principes sint patria et parentes... proximi liberi totaque domus... deinceps bene convenientes propinqui,

    id. Off. 1, 17, 58, and Tac. H. 1, 48.—
    c.
    Hence, after enumerations, in phrases like Eng. and so forth:

    ut prima (officia) diis immortalibus, secunda patriae, tertia parentibus, deinceps gradatim reliqua reliquis debeantur,

    and so on Cic. Off. 1, 45, 160; cf.:

    nam et in prooemio primum est aliquid et secundum ac deinceps,

    Quint. 7, 10, 5; Tac. A. 1, 81; cf. Cic. Div. 1, 30, 64:

    et deinceps, ac deinceps,

    and so forth, Just. Inst. 1, 12, 6 al. —
    d.
    Perge deinceps, go on, Varr. R. R. 3, 8, 1:

    gallinae villaticae sunt, quas deinceps rure habent in villis,

    continually, id. ib. 3, 9, 2; cf. Hand, Turs. II. p. 232-238.

    Lewis & Short latin dictionary > deinceps

  • 18 expromo

    ex-prōmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a., to take out or forth, to draw out, fetch out, bring forth (syn. proferre).
    I.
    Lit. (rare):

    heminas octo in urceum,

    Plaut. Mil. 3, 2, 18:

    mox inde sensim ad mandendum manibus expromit,

    Plin. 10, 72, 93, § 199:

    maestas voces,

    Verg. A. 2, 280.—
    II.
    Trop., to show forth, discover, exert, practise, exhibit, display (class.; syn. proferre).
    A.
    In gen.:

    exprome benignum ex tete ingenium,

    Plaut. Mil. 4, 2, 64; cf.:

    quidquid est incoctum non expromet, bene coctum dabit,

    id. ib. 2, 2, 53:

    supplicia in civis Romanos,

    Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    in meo inimico crudelitatem exprompsisti tuam,

    id. Mil. 13, 33:

    vim eloquentiae in ea causa,

    id. Or. 36, 125:

    omnem industriam vitae et vigilandi laborem in antelucanis cenis,

    id. Cat. 2, 10, 22:

    suum odium,

    id. Att. 2, 12, 2:

    sed quid ego vestram crudelitatem expromo,

    id. Dom. 23, 60:

    vel hilarissimum convivam hinc indidem expromam tibi,

    I'll show myself to you, Plaut. Mil. 3, 1, 72. (In Plaut. Bacch. 4, 4, 9, promat, v. Ritschl ad h. l.)—
    B.
    In partic., of speech, to utter, disclose, declare, state (syn.:

    exponere, narrare, etc.): occulta apud amicum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 14:

    sed jam exprome, si placet, istas leges de religione,

    Cic. Leg. 2, 7, 17:

    sententiam,

    Tac. A. 12, 9:

    multas mente querelas,

    Cat. 64, 223:

    causas,

    Ov. F. 3, 725 et saep.—With acc. and inf. or rel.-clause as object:

    expromit, repertum in agro suo specum altitudine immensa,

    Tac. A. 16, 1:

    quid in quamque sententiam dici possit, expromere,

    Cic. Div. 2, 72, 150:

    expromerent, quid sentirent,

    Liv. 29, 1, 7:

    indignationem expromens,

    Vell. 2, 19.—Hence, expromptus, a, um, P. a., ready, at hand:

    nunc opus est tua mihi exprompta malitia atque astutia,

    Ter. And. 4, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > expromo

  • 19 expromptus

    ex-prōmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a., to take out or forth, to draw out, fetch out, bring forth (syn. proferre).
    I.
    Lit. (rare):

    heminas octo in urceum,

    Plaut. Mil. 3, 2, 18:

    mox inde sensim ad mandendum manibus expromit,

    Plin. 10, 72, 93, § 199:

    maestas voces,

    Verg. A. 2, 280.—
    II.
    Trop., to show forth, discover, exert, practise, exhibit, display (class.; syn. proferre).
    A.
    In gen.:

    exprome benignum ex tete ingenium,

    Plaut. Mil. 4, 2, 64; cf.:

    quidquid est incoctum non expromet, bene coctum dabit,

    id. ib. 2, 2, 53:

    supplicia in civis Romanos,

    Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    in meo inimico crudelitatem exprompsisti tuam,

    id. Mil. 13, 33:

    vim eloquentiae in ea causa,

    id. Or. 36, 125:

    omnem industriam vitae et vigilandi laborem in antelucanis cenis,

    id. Cat. 2, 10, 22:

    suum odium,

    id. Att. 2, 12, 2:

    sed quid ego vestram crudelitatem expromo,

    id. Dom. 23, 60:

    vel hilarissimum convivam hinc indidem expromam tibi,

    I'll show myself to you, Plaut. Mil. 3, 1, 72. (In Plaut. Bacch. 4, 4, 9, promat, v. Ritschl ad h. l.)—
    B.
    In partic., of speech, to utter, disclose, declare, state (syn.:

    exponere, narrare, etc.): occulta apud amicum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 14:

    sed jam exprome, si placet, istas leges de religione,

    Cic. Leg. 2, 7, 17:

    sententiam,

    Tac. A. 12, 9:

    multas mente querelas,

    Cat. 64, 223:

    causas,

    Ov. F. 3, 725 et saep.—With acc. and inf. or rel.-clause as object:

    expromit, repertum in agro suo specum altitudine immensa,

    Tac. A. 16, 1:

    quid in quamque sententiam dici possit, expromere,

    Cic. Div. 2, 72, 150:

    expromerent, quid sentirent,

    Liv. 29, 1, 7:

    indignationem expromens,

    Vell. 2, 19.—Hence, expromptus, a, um, P. a., ready, at hand:

    nunc opus est tua mihi exprompta malitia atque astutia,

    Ter. And. 4, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > expromptus

  • 20 refundo

    rĕ-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour back; to pour out, cause to overflow, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.: quibus (vaporibus) altae renovataeque stellae atque omnis aether refundunt eodem et rursum trahunt indidem, * Cic. N. D. 2, 46, 118:

    aequor refundit in aequor,

    Ov. M. 11, 488:

    ponto refuso,

    Verg. G. 2, 163:

    sanguinem, v. B. infra: luna glaciem refundit,

    melts, Plin. 2, 101, 104, § 223:

    imis Stagna refusa vadis,

    flowing back, Verg. A. 1, 126; cf.:

    Acheronte refuso,

    id. ib. 6, 107:

    unda refunditur,

    Stat. Th. 9, 465:

    Tiberis refusus,

    Tac. H. 1, 86: refusus Oceanus, i. e. flowing back into itself (the Homeric apsorroos), Verg. A. 7, 225; Luc. 8, 797.—
    B.
    Transf., of things not liquid:

    refunditur alga,

    is flung back, Verg. A. 7, 590:

    intestina,

    Cels. 7, 16: quam libenter tot spoliatis, tot trucidatis sanguinem et bona [p. 1549] refudisses, i. e. hadst given back, restored, Plin. Pan. 40, 4; cf.:

    refudimus Nilo suas copias,

    id. ib. 31, 3:

    quod accepit,

    Dig. 12, 4, 5 fin.:

    fructus venditori,

    ib. 18, 2, 6:

    invicem impensas,

    ib. 19, 5, 5, § 4: huic dabis loricam, quam refundat, Val. Imp. ap. Treb. Pol. Claud. 14, 6; Veg. Mil. 1, 20. — Poet.:

    refusa Conjugis in gremium,

    stretched out, lying at length, Luc. 8, 105:

    refusis in spatium immensum campis,

    i.e. outspread, Sil. 13, 322.—
    II.
    Trop.:

    fletu super ora refuso,

    pouring forth, Ov. M. 11, 657 (dub.;

    al. profuso): necem in Tatiani consilia,

    i. e. to infuse, Spart. Hadr. 9: per cujus oboedientiam humani generis culpa deleta, refusa justitia est, checked, satisfied, Ambros. Apol. David, 17, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > refundo

См. также в других словарях:

  • Garcilaso de la Vega — «Garcilaso» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Garcilaso (desambiguación). Para el escritor peruano véase Inca Garcilaso de la Vega. Posible retrato de Garcilaso de la Vega, por Jacopo Carrucci Pontormo (Galería de pintura de Kassel).[1 …   Wikipedia Español

  • ABBATES Mitrati dicuntur — quibus Episcopalia ornamenta, id est, Mitram, Sandalia, Chirothecas ac Annulum deferendi Pontificibus Roman. indidem iura indulta sunt: quod non Episcopi duntaxat, quorum privilegiis hôc modô derogatum, graviter tulêre sed ipsi interdum Abbates… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ABONNATI — Dominorum feudalium subditi dicuntur, apud recentioris aetatis Scriptores, quorum praestationes ex condicto, pacto vel privilegio ad certam ac definitam pecuniae, aut alterius tei solutionem sunt limitatae, ita ut talliis ac eaeteris servitiis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ABROTONUM — I. ABROTONUM Africae urbs ad mare mediterraneum, Straboni et Plinio l. 5 c. 4. erica Syrtim. Stephanus ex Ephoro ait, eandem esse cum Neapoli, At in Strabone Neapolis est Leptis; tursus in Mela l. 1. c. 7. et Plinio, Neapolis, Abrotonum, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ACRABATANUS — Aethiopiae lacus, prope Estamenam aut Astaboram fluv. cuius accolas pepulit σκορπίν πλῆθος ἄμαχον, Scorpionum multitudo inexpugnabilis; ubi perperam Α῎ῤραταν, pro Α᾿κροβαταν῾, ab Aeliano vocaril Hist. l. 17. c. 40. censet Bochart. Acrabatan enim… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANAX — I. ANAX Caeli et Terrae fil. a qo Miletus olim dicta fuit Anactoria. Indidem id esse factum putaverim, quod, apud Poetarum antiquissimos, nomen Anax in honore fuit, tamquam sacrum et augustum, Regibusque, et Heroibus peculiare. Etiam Dioscuros… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANNONA — apud Romanos Dea τῆς εὐθηνίας καὶ εὐετίας, fertilitatis et ubertatis anmtorum redituum. Unde vetus Inscr. DIVAE ANNONAE, apud Salmas. ad Solin. p. 250. Idem de Pomona factum; quae pomorum proventus, sicut Annona unius anni fetus, proprie fuit;… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANTIGENIDAS — Thebanus, primus multiforatilem tibiam πολύτρητον κάλαμον, excogitâsse legitur apud Theophrastum; cum ante ipsum tibia paucis foramimibus, et dextera Phrygia quidem unô, sinistra duobus tantum essent apertae. Horat. de Art. Poet. v. 202. Tibia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • APOLYSIS — Graece Α᾿πόλυσις, in Ecclesia Graeca, dimissio coetus, idem quod sequiori aevô, in Latina vox Missa, i. e. missio. Hinc quod Ioannes Vitâ Epiphanii, vocat Α᾿πόλυσιν τῆς Εκκλησίας, Cassianus de Caenob. Instit. l. 3. c. 7. appellat Missam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARENA — I. ARENA Aurosa, Χρυσῖτις ἄμμος, Vide infra Aurosa. II. ARENA apud Iustin. l. 1. c. 2. ubi de Semiramide, Haec Babyloniam condidit, murumque urbi coctô latere circumdedit, harenae vice bitumine interstrato: sola memoratur, cum in parietibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ATHMONUM — pars Cecropis tribûs. Steph. Erat ibi Templum Veneris Uraniae, exstructum a Rege Porphyrione, qui ante Atticum his locis regnaverat, item Templum Dianae Amarysiae, cuius in honorem festum cognomine celebrabatur Athenis. Hinc Α᾿θμονεὺς, demô seu… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»