dĕin-ceps

dĕin-ceps (dissyl., Hor. S. 2, 8, 80; but trisyl. Prud. Cath. 7, 136. Cf. dehinc and deinde), adj. and adv. [capio. Prop., taking place next or after, v. Corss. Ausspr. 2, 591; cf.: particeps, princeps].

Adj. ( gen. deincipis or deincipitis), following thereafter, next following: deinceps qui deinde cepit, ut princeps qui primum cepit, Paul. ex Fest. p. 71, 2 Müll.; cf.:

deincipem antiqui dicebant proxime quemque captum ut principem primum captum,

ib. 75, 4. So only: deincipiti die, Ap. Flor. no. 16, p. 353, 33.—

Adv., in a constant series, one after another, successively, in turn, = hexês or ephexês (for syn. cf.: deinde, exinde, inde, indidem, post, postea, porro—freq. and good prose).

In space:

arboribus deinceps constitutis,

Varr. R. R. 1, 14, 2:

his (saxis) collocatis et coagmentatis alius insuper ordo adicitur, etc.... sic deinceps omne opus contexitur,

Caes. B. G. 7, 23, 4; cf. id. B. C. 1, 25, 8: ea quae akrostichis dicitur, cum deinceps ex primis versuum litteris aliquid conectitur, Cic. Div. 2, 54, 111; cf. id. de Or. 3, 47, 183:

prima... ac deinceps,

Sall. J. 19, 3.—

In time:

duo deinceps reges civitatem auxerunt,

Liv. 1, 21:

ut deinceps qui accubarent canerent ad tibiam clarorum virorum laudes,

Cic. Tusc. 4, 2, 3:

trīs fratres, quos video deinceps tribunos plebis per triennium fore,

id. Fam. 2, 18, 2; cf. Liv. 6, 5:

clamore significant, hunc alii deinceps excipiunt, etc.,

Caes. B. G. 7, 3.—Esp. freq. with alii, reliqui, multi, omnes, totus:

stationes dispositas haberent atque alios alii deinceps exciperent,

Caes. B. G. 5, 16 fin.; cf. Cic. Rep. 1, 37; 6, 21:

receperunt Arverni eum deincepsque aliae gentes,

Liv. 27, 39; 29, 3; 29, 14 et saep.:

reliquis deinceps diebus Caesar silvas caedere instituit,

Caes. B. G. 3, 29; cf. id. ib. 5, 40, 4; 7, 23; id. B. C. 3, 56:

possum deinceps totam rem explicare, deinde ad extremum, etc.,

Cic. Verr. 2, 1, 10, § 28; Col. 2, 4, 3.—

In order.

With ordinals (rare):

septimus sum deinceps praetorius in gente nostra,

the seventh in succession, Varr. R. R. 2, 4, 2; cf. Quint. 12, 8, 15.—

In denoting the successive parts of a discourse:

de justitia satis dictum est: deinceps, ut erat propositum, de beneficentia ac de liberalitate dicatur, i. e. ordine sic ferente,

successively, in order, Cic. Off. 1, 14, 42; cf. id. ib. 2, 15, 52; 3, 2, 7.—

To indicate an immediate sequence:

si non ab eo, in quo proxime desitum, deinceps incipietur,

id. Inv. 1, 20, 28; cf. id. Ac. 2, 14, 46:

annales Ennii ut deinceps legi possint,

that they may be read on continuously, id. N. D. 2, 37, 93; Auct. Her. 1, 9, 14. In this use deinceps is often very nearly = deinde, Cic. Phil. 4, 4, 8; Liv. 44, 31, 1 al. —

In particular combinations.

Deinde deinceps, inde deinceps, postea deinceps, Gr. epeita hexês:

deinde etiam deinceps posteris prodebatur,

Cic. Leg. 3, 2, 4; cf. id. ib. 3, 19, 43; Liv. 2, 47; Auct. Her. 3, 18:

deinceps inde multae, quas non minus diligenter elaboratas... afferebamus,

Cic. Brut. 90, 312; so,

deinceps inde,

Liv. 5, 37:

inde deinceps,

id. 1, 44:

aequitate sua postea trium regum bellis deinceps omnibus functum officiis,

id. 45, 14. —

Corresp. with primus: primum est officium, ut se conservet in naturae statu:

deinceps, ut ea teneat, quae, etc.,

Cic. Fin. 3, 6, 20; cf.:

principes sint patria et parentes... proximi liberi totaque domus... deinceps bene convenientes propinqui,

id. Off. 1, 17, 58, and Tac. H. 1, 48.—

Hence, after enumerations, in phrases like Eng. and so forth:

ut prima (officia) diis immortalibus, secunda patriae, tertia parentibus, deinceps gradatim reliqua reliquis debeantur,

and so on Cic. Off. 1, 45, 160; cf.:

nam et in prooemio primum est aliquid et secundum ac deinceps,

Quint. 7, 10, 5; Tac. A. 1, 81; cf. Cic. Div. 1, 30, 64:

et deinceps, ac deinceps,

and so forth, Just. Inst. 1, 12, 6 al. —

Perge deinceps, go on, Varr. R. R. 3, 8, 1:

gallinae villaticae sunt, quas deinceps rure habent in villis,

continually, id. ib. 3, 9, 2; cf. Hand, Turs. II. p. 232-238.