-
1 incogitatus
thoughtless, inconsiderate / spontaneous -
2 in-cōnsīderātus
in-cōnsīderātus adj. with comp. and sup, not considered, headstrong, thoughtless: cupiditas: inconsideratissima temeritas.—Of persons, thoughtless, heedless, inconsiderate: alquis: inconsideratior, quam, etc., N. -
3 in-cōgitāns
in-cōgitāns antis, adj., thoughtless, inconsiderate: ni fuissem incogitans, T. -
4 temerārius
temerārius adj. [temere], rash, heedless, thoughtless, imprudent, inconsiderate, indiscreet, unadvised, precipitate: homines, Cs.: mulier: meo temerarius periclo, O.: animi partes: consilium: vox, L.: error, O.: tela, i. e. sent thoughtlessly, O.* * *temeraria, temerarium ADJcasual, rash, accidental; reckless -
5 improvidus
improvida, improvidum ADJimprovident; thoughtless; unwary -
6 incogitans
(gen.), incogitantis ADJinconsiderate, thoughtless -
7 inconsideratus
inconsiderata, inconsideratum ADJthoughtless, inconsiderat; unadvised, reckless (passive) -
8 inconsultus
inconsulta, inconsultum ADJrash, ill-advised, thoughtless, injudicious; unconsulted, not asked -
9 improvidus
improvident, negligent, thoughtless, feckless. -
10 Brutus
1.brūtus, a, um, adj. [kindr. with barus, perh. contr. from barutus, a lengthened form of barus, like actutum, astutus, cinctutus, versutus, from actu, astus, cinctus, versus; cf. also brithus, heavy, weighty; Fr. and Engl. brute, brutal].I.Lit., heavy, unwieldy, immovable (rare): brutum antiqui gravem dicebant, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.:II. A.pondus,
falling down with heavy weight, Lucr. 6, 105: tellus, * Hor. C. 1, 34, 9 (cf.:terra iners,
id. ib. 3, 4, 45:immota tellus,
Sen. Thyest. 1020:terra semper immobilis,
Serv. ad Verg. A. 10, 102:Unde Horatius. Et bruta tellus): corpora neque tam bruta quam terrea, neque tam levia quam aetheria,
App. de Deo Socr. p. 47, 5.—Of men:B.brutum dicitur hebes et obtusum... Pacuvius Hermiona: et obnoxium esse aut brutum aut elinguem putes,
Non. p. 77, 31 sq.: fortunam insanam esse et caecam et brutam perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36:quod bruti nec satis sardare queunt, Naev. ap. Fest. s. v. sardare, p. 322 Müll. (Bell. Punic. v. 65, p. 18 Vahl.): T. Manlius relegatus a patre ob adulescentiam brutam atque hebetem,
Sen. Ben. 3, 37, 4; App. M. 7, p. 191, 30:homo,
Lact. 7, 4, 12; Prud. steph. 2, 66; cf. 2. Brutus, II. B.—Esp. in a play on the name, 2. Brutus, v. h. v.—Of animals, irrational ( = anaisthêtos, Arist. Part. Anim. 3, 4) (so several times in Pliny the elder):C.animalium hoc maxime brutum (sc. sus),
Plin. 8, 51, 77, § 207; 9, 29, 46, § 87; 11, 37, 70, § 183; 11, 39, 92, § 226.—But only late Lat. as a general designation of animals opp. to men, our brute, irrational, dumb, Greg. Mag. in Job, 10, 13, 23; 17, 30, 46 al.—Of inanimate things: bruta fulmina et vana, ut quae nulla veniant ratione naturae, qs. striking blindly, Plin. 2, 43, 43, § 113: scitum Caesaris, thoughtless, inconsiderate, Prud. steph. 5, 66.—* Sup., Jul. Val. Rer. Gest. Alex. Magn. 3, 67.2.Brūtus, i, m., = Broutos [1. brutus], a Roman cognomen.I.L. Junius, the relative of Tarquinius Superbus, saved by his feigned stupidity [whence the name], and the deliverer of Rome from regal dominion, Liv. 1, 56, 7 sq.; Ov. F. 2, 717; 2, 837; Verg. A. 6, 818; Cic. Tusc. 1, 37, 89 saep. After him, Brutus was the cognomen of the patrician gens Junia.—II.From the plebeian gens Junia,A.M. Junius, son of Servilia, a half-sister of Cato Uticensis by M. Brutus (not by Cæsar; v. Ellendt Cic. Brut. p. cxxvii.), an intimate friend of Cicero about the 21 st year of his age, and one of the murderers of Julius Cœsar, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56, 3; 2, 58, 1; Tac. A. 1, 2; Cic. Phil. 1, 3, 8; 1, 4, 9 and 10; 2, 12, 28 sq.; 2, 13, 31; id. Fam. 3, 4, 2;B.as a philos. and orator active and respected,
id. Ac. 1, 3, 12; id. Fin. 1, 3, 8; id. Tusc. 5, 1, 1 sq.; id. Att. 12, 5, 3; 13, 9, 2; Plut. Brut. 4; Cic. Or. 71, 237; Quint. 10, 1, 123; Tac. Or. 17 sq.; 21; cf. Ellendt, above cited; Meyer, Fragm. Orat. 205. To him Cic. dedicated his writings: Orator, Brutus, de Deorum Naturā, de Finibus, and Tusc. Quaestiones.—D. Junius, a fellow-conspirator with the preceding, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56 sq.; Cic. Phil. 3, 1, 4; id. Fam. 10, 11, 2; id. ad Brut. 1, 2, 2;2.to him are addressed the letters,
Cic. Fam. 11, 5 sqq.;12 sqq. al.—To these two Cicero's witticism has reference: quid ergo? Ista culpa Brutorum? Minime illorum quidem, sed aliorum brutorum, qui se cautos ac sapientes putant,
Cic. Att. 14, 14, 2; cf. id. Phil. 4, 2, 7; id. Att. 14, 20, 2; Liv. 1, 56, 8; Ov. F. 2, 717.—Derivv.a.Brūtĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to ( M. Junius) Brutus:b.castra,
Vell. 2, 72:Cassianaeque partes,
id. 2, 74:bellum civile,
Lact. 2, 7 fin. —Brūtīnus, a, um, adj., of or pertaining to Brutus ( M. Junius):III.consilia rei publicae liberandae,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 15.—D. Junius Brutus Callaicus, consul with P. Corn. Scipio Nasica Serapio A.U.C. 616, Cic. Brut. 28, 107; id. Leg. 3, 9, 20; id. Balb. 17, 40; Vell. 2, 5.—IV.D. Junius Brutus Julianus, consul with Mamercus Æmilius Lepidus A.U.C. 677, Cic. Brut. 47, 175; id. de Or. 2, 33, 142; id. Att. 12, 22, 2.—V.M. Junius Brutus, the husband of Servilia, and father of the murderer of Cœsar, a distinguished lawyer, Cic. Brut. 62, 222. -
11 brutus
1.brūtus, a, um, adj. [kindr. with barus, perh. contr. from barutus, a lengthened form of barus, like actutum, astutus, cinctutus, versutus, from actu, astus, cinctus, versus; cf. also brithus, heavy, weighty; Fr. and Engl. brute, brutal].I.Lit., heavy, unwieldy, immovable (rare): brutum antiqui gravem dicebant, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.:II. A.pondus,
falling down with heavy weight, Lucr. 6, 105: tellus, * Hor. C. 1, 34, 9 (cf.:terra iners,
id. ib. 3, 4, 45:immota tellus,
Sen. Thyest. 1020:terra semper immobilis,
Serv. ad Verg. A. 10, 102:Unde Horatius. Et bruta tellus): corpora neque tam bruta quam terrea, neque tam levia quam aetheria,
App. de Deo Socr. p. 47, 5.—Of men:B.brutum dicitur hebes et obtusum... Pacuvius Hermiona: et obnoxium esse aut brutum aut elinguem putes,
Non. p. 77, 31 sq.: fortunam insanam esse et caecam et brutam perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36:quod bruti nec satis sardare queunt, Naev. ap. Fest. s. v. sardare, p. 322 Müll. (Bell. Punic. v. 65, p. 18 Vahl.): T. Manlius relegatus a patre ob adulescentiam brutam atque hebetem,
Sen. Ben. 3, 37, 4; App. M. 7, p. 191, 30:homo,
Lact. 7, 4, 12; Prud. steph. 2, 66; cf. 2. Brutus, II. B.—Esp. in a play on the name, 2. Brutus, v. h. v.—Of animals, irrational ( = anaisthêtos, Arist. Part. Anim. 3, 4) (so several times in Pliny the elder):C.animalium hoc maxime brutum (sc. sus),
Plin. 8, 51, 77, § 207; 9, 29, 46, § 87; 11, 37, 70, § 183; 11, 39, 92, § 226.—But only late Lat. as a general designation of animals opp. to men, our brute, irrational, dumb, Greg. Mag. in Job, 10, 13, 23; 17, 30, 46 al.—Of inanimate things: bruta fulmina et vana, ut quae nulla veniant ratione naturae, qs. striking blindly, Plin. 2, 43, 43, § 113: scitum Caesaris, thoughtless, inconsiderate, Prud. steph. 5, 66.—* Sup., Jul. Val. Rer. Gest. Alex. Magn. 3, 67.2.Brūtus, i, m., = Broutos [1. brutus], a Roman cognomen.I.L. Junius, the relative of Tarquinius Superbus, saved by his feigned stupidity [whence the name], and the deliverer of Rome from regal dominion, Liv. 1, 56, 7 sq.; Ov. F. 2, 717; 2, 837; Verg. A. 6, 818; Cic. Tusc. 1, 37, 89 saep. After him, Brutus was the cognomen of the patrician gens Junia.—II.From the plebeian gens Junia,A.M. Junius, son of Servilia, a half-sister of Cato Uticensis by M. Brutus (not by Cæsar; v. Ellendt Cic. Brut. p. cxxvii.), an intimate friend of Cicero about the 21 st year of his age, and one of the murderers of Julius Cœsar, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56, 3; 2, 58, 1; Tac. A. 1, 2; Cic. Phil. 1, 3, 8; 1, 4, 9 and 10; 2, 12, 28 sq.; 2, 13, 31; id. Fam. 3, 4, 2;B.as a philos. and orator active and respected,
id. Ac. 1, 3, 12; id. Fin. 1, 3, 8; id. Tusc. 5, 1, 1 sq.; id. Att. 12, 5, 3; 13, 9, 2; Plut. Brut. 4; Cic. Or. 71, 237; Quint. 10, 1, 123; Tac. Or. 17 sq.; 21; cf. Ellendt, above cited; Meyer, Fragm. Orat. 205. To him Cic. dedicated his writings: Orator, Brutus, de Deorum Naturā, de Finibus, and Tusc. Quaestiones.—D. Junius, a fellow-conspirator with the preceding, Suet. Caes. 80 sq.; id. Aug. 10; Vell. 2, 56 sq.; Cic. Phil. 3, 1, 4; id. Fam. 10, 11, 2; id. ad Brut. 1, 2, 2;2.to him are addressed the letters,
Cic. Fam. 11, 5 sqq.;12 sqq. al.—To these two Cicero's witticism has reference: quid ergo? Ista culpa Brutorum? Minime illorum quidem, sed aliorum brutorum, qui se cautos ac sapientes putant,
Cic. Att. 14, 14, 2; cf. id. Phil. 4, 2, 7; id. Att. 14, 20, 2; Liv. 1, 56, 8; Ov. F. 2, 717.—Derivv.a.Brūtĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to ( M. Junius) Brutus:b.castra,
Vell. 2, 72:Cassianaeque partes,
id. 2, 74:bellum civile,
Lact. 2, 7 fin. —Brūtīnus, a, um, adj., of or pertaining to Brutus ( M. Junius):III.consilia rei publicae liberandae,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 15.—D. Junius Brutus Callaicus, consul with P. Corn. Scipio Nasica Serapio A.U.C. 616, Cic. Brut. 28, 107; id. Leg. 3, 9, 20; id. Balb. 17, 40; Vell. 2, 5.—IV.D. Junius Brutus Julianus, consul with Mamercus Æmilius Lepidus A.U.C. 677, Cic. Brut. 47, 175; id. de Or. 2, 33, 142; id. Att. 12, 22, 2.—V.M. Junius Brutus, the husband of Servilia, and father of the murderer of Cœsar, a distinguished lawyer, Cic. Brut. 62, 222. -
12 incogitabilis
in-cōgĭtābĭlis, e, adj.I.Act., thoughtless, inconsiderate (ante- and post - class.):II.nunc demum scio, me fuisse excordem, caecum, incogitabilem,
Plaut. Mil. 2, 6, 63; Lact. 1, 8.—Pass., inconceivable, incomprehensible (post-class.):immensitas efficientiae,
Mart. Cap. 9, § 922:dementia,
Amm. 15, 3: incogitabile est, eandem esse causam, etc., Fragm. Jur. Civ. p. 23 Mai. -
13 incogitans
incōgĭtans, antis, adj. [2. in-cogito], thoughtless, inconsiderate (ante- and postclass.):ni fuissem incogitans,
Ter. Phorm. 1, 3, 3:adeon' te esse incogitantem atque impudentem, ut? etc.,
id. ib. 3, 2, 14; Aus. Sap. Periandr. 15. -
14 incogitatus
incōgĭtātus, a, um, adj. [2. in-cogito].I.Pass., unconsidered, unstudied (postAug.):II.opus,
Sen. Ben. 6, 23 med.:alacritas,
id. Ep. 57:incogitata dicere,
App. Flor. p. 364 (de Deo. Soc. p. 102 Hild.).—Act., thoughtless, inconsiderate (ante- and postclass.):animus,
Plaut. Bacch. 4, 3, 1:ne incogitati dicere cogerentur,
Lampr. Alex. Sev. 16. -
15 inconsideratio
inconsīdĕrātĭo, ōnis, f., inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus, a, um, adj. (class.).I.Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus):II.nos ita leves atque inconsiderati sumus,
Cic. Div. 2, 27, 59:quam natura muliebris facit inconsideratam,
Auct. Her. 4, 16, 23:inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,
Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate:cupiditas,
Cic. Quint. 25:inconsideratissima temeritas,
id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē, inconsiderately, rashly (class.):temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,
Cic. Off. 1, 29, 104:tractare aliquid,
Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.:inconsideratius proeliando,
Val. Max. 1, 5, 9. -
16 inconsideratus
inconsīdĕrātĭo, ōnis, f., inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus, a, um, adj. (class.).I.Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus):II.nos ita leves atque inconsiderati sumus,
Cic. Div. 2, 27, 59:quam natura muliebris facit inconsideratam,
Auct. Her. 4, 16, 23:inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,
Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate:cupiditas,
Cic. Quint. 25:inconsideratissima temeritas,
id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē, inconsiderately, rashly (class.):temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,
Cic. Off. 1, 29, 104:tractare aliquid,
Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.:inconsideratius proeliando,
Val. Max. 1, 5, 9. -
17 socors
sōcors (o short, Prud. Cath. 1, 33; cf. socordia), cordis, adj. [se, = sine, and cor(d)s], mentally dull, i. e.,I.Narrow-minded, silly, foolish, blockish, stupid, thoughtless, senseless, etc. (rare but class.;II.syn.: stultus, stolidus, ineptus, insipiens, insulsus): socors naturā neglegensque,
Cic. Brut. 68, 239:homines non socordes ad veri investigandi cupiditatem excitare,
id. N. D. 1, 2, 4:stolidi ac socordes,
Liv. 9, 34:socors ingenium,
Tac. A. 13, 47:animus,
id. H. 3, 36:Tiberius callidior, Claudius socordior,
Sid. Ep. 5, 7 fin. (cf. under socordia, I., the passage ap. Suet. Claud. 3):apud socordissimos Scythas Anacharsis sapiens natus est,
App. Mag. p. 289, 25.—Careless, negligent, sluggish, slothful, lazy, inactive, etc. (not in Cic.;syn.: ignavus, segnis),
Plaut. Cist. 4, 2, 5:languidus et socors,
Sall. H. Fragm. 3, 61, 8 Dietsch:neque victoriā socors aut insolens factus,
id. J. 100, 1:Sejanus nimiā fortunā socors,
Tac. A. 4, 39:vulgus sine rectore praeceps, pavidum, socors,
id. H. 4, 37.—With gen.:nolim ceterarum rerum te socordem eodem modo,
Ter. Ad. 4, 5, 61:gregarius miles futuri socors,
Tac. H. 3, 31.—Hence, adv.: sŏcor-dĭter (acc. to II.), carelessly, negligently, slothfully (not used in posit.); comp.: socordius ire milites occepere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 235, 15; so,res acta,
Liv. 1, 22:agere,
Tac. H. 2, 15. -
18 supinum
sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).I.Lit.A.In gen. (freq. and class.), of persons:B.stertitque supinus,
Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,
Cic. Div. 1, 53, 120:refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,
Lucr. 4, 441:quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:cubitus,
a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:caput,
thrown back, Quint. 11, 3, 69:cervix,
id. 11, 3, 82:vultus,
id. 1, 11, 9:ora,
Cic. Univ. 14:venter,
Hor. S. 1, 5, 85:testudines,
Plin. 32, 4, 14, § 41:apes,
id. 11, 8, 8, § 19:pugnans falce supinā,
Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,manus,
Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,
Plin. 11, 37, 45, § 125:cathedra,
an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:in arborum tonsurā supiniore,
Plin. 17, 23, 35, § 214. —In partic.1.Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):2.nec redit in fontes unda supina suos,
Ov. Med. Fac. 40:cursus fluminum,
id. P. 4, 5, 43:carmen,
i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—Of localities.a.Sloping, inclined (not in Cic.;b.syn. declivis): tabulae scheda,
Plin. 13, 12, 23, § 77:scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,
Quint. 12, 10, 79:per supinam vallem fusi,
Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),
Verg. G. 2, 276:per supina camporum,
undulating, Amm. 22, 15, 7. —Stretched out, extended:II.Tibur,
Hor. C. 3, 4, 23:solum,
Plin. Pan. 30, 4:mare,
Plin. 9, 2, 1, § 2:vindemia,
id. 17, 22, 35, § 185. —Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Of the mind.1.Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:2.otiosi et supini (oratores),
Quint. 10, 2, 17 Spald.:supini securique,
id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:animus,
Cat. 17, 25:Maecenas,
Juv. 1, 66:auris,
Mart. 6, 42, 22:compositio (with tarda),
Quint. 9, 4, 137:ignorantia,
Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:deliciae supiniores,
Mart. 2, 6, 13. —With head thrown back, haughty, proud:B.haec et talia dum refert supinus,
Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).1.The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—2.The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:beneficium accipere,
Sen. Ben. 2, 24, 3. -
19 supinus
sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).I.Lit.A.In gen. (freq. and class.), of persons:B.stertitque supinus,
Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,
Cic. Div. 1, 53, 120:refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,
Lucr. 4, 441:quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:cubitus,
a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:caput,
thrown back, Quint. 11, 3, 69:cervix,
id. 11, 3, 82:vultus,
id. 1, 11, 9:ora,
Cic. Univ. 14:venter,
Hor. S. 1, 5, 85:testudines,
Plin. 32, 4, 14, § 41:apes,
id. 11, 8, 8, § 19:pugnans falce supinā,
Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,manus,
Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,
Plin. 11, 37, 45, § 125:cathedra,
an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:in arborum tonsurā supiniore,
Plin. 17, 23, 35, § 214. —In partic.1.Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):2.nec redit in fontes unda supina suos,
Ov. Med. Fac. 40:cursus fluminum,
id. P. 4, 5, 43:carmen,
i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—Of localities.a.Sloping, inclined (not in Cic.;b.syn. declivis): tabulae scheda,
Plin. 13, 12, 23, § 77:scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,
Quint. 12, 10, 79:per supinam vallem fusi,
Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),
Verg. G. 2, 276:per supina camporum,
undulating, Amm. 22, 15, 7. —Stretched out, extended:II.Tibur,
Hor. C. 3, 4, 23:solum,
Plin. Pan. 30, 4:mare,
Plin. 9, 2, 1, § 2:vindemia,
id. 17, 22, 35, § 185. —Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Of the mind.1.Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:2.otiosi et supini (oratores),
Quint. 10, 2, 17 Spald.:supini securique,
id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:animus,
Cat. 17, 25:Maecenas,
Juv. 1, 66:auris,
Mart. 6, 42, 22:compositio (with tarda),
Quint. 9, 4, 137:ignorantia,
Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:deliciae supiniores,
Mart. 2, 6, 13. —With head thrown back, haughty, proud:B.haec et talia dum refert supinus,
Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).1.The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—2.The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:beneficium accipere,
Sen. Ben. 2, 24, 3. -
20 temerarius
tĕmĕrārĭus, a, um, adj. [temere].I.That happens by chance, accidental, casual (so very rare; cf.II.fortuitus): sed quid hoc, quod picus ulmum tundit? hau temerarium'st,
Plaut. As. 2, 1, 14:non temerarium est, ubi dives blande appellat pauperem,
id. Aul. 2, 2, 7: quaestus temerarius incertusque, Fest. s. v. navalis scriba, p. 169 Müll.;tributum temerarium,
id. p. 364, b, ib.; cf. Becker, Antiq. 3, 2, p. 129 sq. —Rash, heedless, thoughtless, imprudent, inconsiderate, indiscreet, unadvised, audacious (freq. and class.;syn.: audax, audens): temulenta mulier et temeraria,
Ter. And. 1, 4, 2:homines temerarii atque imperiti,
Caes. B. G. 6, 20:hominem esse barbarum, iracundum, temerarium,
id. ib. 1, 31:caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas,
Cic. Inv 1, 2, 2:non sum tam temerarius nec audax,
Mart. 4, 43, 2:parce meo, juvenis, temerarius esse periclo,
Ov. M. 10, 545.—Of things: ea sunt et turbulenta et temeraria et periculosa,
Cic. Caecin. 12, 34; id. N. D. 1, 1, 1; Liv. 25, 37, 17:duabus animi temerariis partibus conpressis,
Cic. Div. 1, 29, 61: consilium, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 2;vox, Liv 23, 22, 9: virtus,
Ov. M. 8, 407:error,
id. ib. 12, 59:querela,
id. Tr. 5, 13, 17:bella,
id. M. 11, 13:tela,
i. e. sent thoughtlessly, id. ib. 2, 616:temerarium est, ante crassitudinem pollicarem viti imperare,
Plin. 17, 22, 35, § 177:temerarium est, secundis non esse contentum,
Plin. Ep. 4, 9, 10.
См. также в других словарях:
Thoughtless — «Thoughtless» Сингл Korn из альбома Untouchables … Википедия
Thoughtless — Thought less, adv. 1. Lacking thought; careless; inconsiderate; rash; as, a thoughtless person, or act. [1913 Webster] 2. Giddy; gay; dissipated. [R.] Johnson. [1913 Webster] 3. Deficient in reasoning power; stupid; dull. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
thoughtless — [adj1] inconsiderate antisocial, apathetic, asocial, blind, boorish, brash, deaf, discourteous, egocentric, hasty, heedless, hot headed, impolite, inattentive, incautious, indelicate, indifferent, indiscreet, insensitive, listless, madcap,… … New thesaurus
thoughtless — I adjective absent minded, abstracted, blank, blockish, careless, casual, dazed, disregardful, distracted, distrait, dull, flighty, foolhardy, giddy, harebrained, headlong, heedless, ill advised, improvident, imprudens, imprudent, impulsive,… … Law dictionary
thoughtless — inconsiderate, 1794, from THOUGHT (Cf. thought) + LESS (Cf. less) … Etymology dictionary
thoughtless — *careless, heedless, inadvertent Analogous words: rash, reckless, foolhardy (see ADVENTUROUS): *indifferent, unconcerned, incurious, aloof: lax, remiss, *negligent Antonyms: thoughtful … New Dictionary of Synonyms
thoughtless — ► ADJECTIVE 1) not showing consideration for other people. 2) without consideration of the consequences. DERIVATIVES thoughtlessly adverb thoughtlessness noun … English terms dictionary
thoughtless — [thôt′lis] adj. 1. not stopping to think; careless 2. not given thought; ill considered; rash 3. not considerate of others; inconsiderate 4. Rare stupid; senseless thoughtlessly adv. thoughtlessness n … English World dictionary
Thoughtless — Infobox Single Name = Thoughtless Artist = Korn from Album = Untouchables Released = October 15, 2002 Format = 7 , CD, DVD Recorded = 2002 Genre = Alternative metal Nu metal Length = 4:33 Label = Epic Producer = Michael Beinhorn Chart position =… … Wikipedia
thoughtless — adj. thoughtless to + inf. (it was thoughtless of them to make noise) * * * [ θɔːtlɪs] thoughtless to + inf. (it was thoughtless of them to make noise) … Combinatory dictionary
thoughtless — [[t]θɔ͟ːtləs[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you describe someone as thoughtless, you are critical of them because they forget or ignore other people s wants, needs, or feelings. ...a small minority of thoughtless and inconsiderate people... It… … English dictionary