-
21 impulsio
external pressure; influence; incitement -
22 impulsus
shock, impact; incitement -
23 inpulsio
external pressure; influence; incitement -
24 inritamentum
incitement, incentive -
25 irritatio
incitement, provocation -
26 calcar
calcar, āris, n. [for carcar; cf. Sanscr. kar, wound; and Lat. calx].I.Lit., a spur as worn on the heel:B.calcaria dicta, quia in calce hominis ligantur, ad stimulandos equos,
Isid. Orig. 20, 16, 6 (class. in prose and poetry;esp. freq. trop.): calcari quadrupedem agitare,
Plaut. As. 3, 3, 118: incendere equum calcaribus, to spur one ' s horse, Hirt. B. G. 8, 48; so,concitare,
Liv. 2, 6, 8; Curt. 7, 4, 18:stimulare,
Val. Max. 3, 2, 9:subdere equo calcaria,
Liv. 2, 20, 2; Curt. 3, 13, 8; 7, 2, 4:calcaribus subditis,
Liv. 4, 19, 4; 4, 33, 7; Curt. 4, 16, 6:equi fodere calcaribus armos,
Verg. A. 6, 881:calcaribus auferre equum,
Sil. 10, 280.—Trop., spur, stimulus, incitement: calcaribus ictus amoris, *Lucr. 5, 1074:II.dicebat Isocrates se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere,
Cic. de Or. 3, 9, 36:alter frenis eget, alter calcaribus,
id. Att. 6, 1, 12; cf. id. Brut. 56, 204; Quint. 2, 8, 11; 10, 1, 74: anticipate atque addite calcar, Varr. ap. Non. p. 70, 13; * Hor. Ep. 2, 1, 217:immensum gloria calcar habet,
Ov. P 4, 2, 36.—So also of the driving winds: ventus calcar admovere, Varr. ap. Non. p. 451, 29.—Prov.:addere calcaria sponte currenti,
to spur a willing horse, Plin. Ep. 1, 8, 1.—Transf., the spur on the leg of the cock, Col. 8, 2, 8. -
27 emetica
ēmĕtĭcus, a, um, adj., = emetikos, emetic, turning the stomach:bolbus,
App. Herb. 55.—Hence, subst.: † ĕmĕtĭca, ae, f., = emetikê, an incitement to vomit, an emetic (employed by the Roman gourmands as the means of renewed gluttony), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4 (cf. bibit et vomit, Juv. 6, 432; dub.; Bait. embaeneticam; al. pineticam, or peneticam). -
28 emeticus
ēmĕtĭcus, a, um, adj., = emetikos, emetic, turning the stomach:bolbus,
App. Herb. 55.—Hence, subst.: † ĕmĕtĭca, ae, f., = emetikê, an incitement to vomit, an emetic (employed by the Roman gourmands as the means of renewed gluttony), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4 (cf. bibit et vomit, Juv. 6, 432; dub.; Bait. embaeneticam; al. pineticam, or peneticam). -
29 fax
fax, făcis (also in the nom. sing. ‡ faces, acc. to Paul. ex Fest. p. 87, 9 Müll.; gen. plur.: facum, acc. to Charis. p. 113 P., but without example), f. [root bhā, to shine; cf. favilla], a torch, firebrand, flambeau, link, orig. of pine or other resinous wood.I.Lit. (syn.: taeda, funale, cerĕus, candela, lucerna, laterna): alii faces atque aridam materiem de muro in aggerem eminus jaciebant, * Caes. B. G. 7, 24, 4; Liv. 22, 16, 7:B.ambulare cum facibus,
Hor. S. 1, 4, 52:malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,
Cic. Cat. 1, 13, 32; cf.:ego faces jam accensas ad hujus urbis incendium exstinxi,
id. Pis. 2, 5:servi in tecta nostra cum facibus immissi,
id. Att. 14, 10, 1; cf.:faces incendere,
id. Phil. 2, 36, 91:si te in Capitolium faces ferre vellet,
id. Lael. 11, 37:ardentem facem praeferre,
id. Verr. 2, 4, 34, § 74:castris inicere,
Tac. H. 4, 60;subdere urbi,
Curt. 5, 7, 4:faces ferro inspicare,
Verg. G. 1, 292; cf.:facis incidere,
Plin. 18, 26, 63, § 233:dilapsam in cineres facem,
Hor. C. 4, 13, 28.—At weddings, the torch carried before the bride on the way to her home, usually made of white-thorn (Spina alba) or pine, the nuptial torch: spina, nuptiarum facibus auspicatissima, Masur. ap. Plin. 16, 18, 30, § 75; Fest. s. v. patrimi, p. 245; s. v. rapi, p. 289 Müll.; Varr. ap. Non. 112, 27; id. ap. Serv. Verg. E. 8, 29; Plaut. Cas. 1, 30; Cat. 61, 98 sq.; Verg. E. 8, 29; Ov. M. 10, 6; Stat. Th. 2, 259 al.;hence, nuptiales,
Cic. Clu. 6, 15; Liv. 30, 13, 12:maritae,
Ov. H. 11, 101:legitimae,
Luc. 2, 356.—Cf. Anthon's Dict. of Antiq. p. 434, and v. infra. Torches were also carried in funeral processions, Verg. A. 11, 142; Prop. 3, 13 (4, 12), 17; Ov. F. 2, 561; id. H. 21, 172; Sen. Tranq. 11; id. Vit. Beat. fin.; id. Ep. 222;and in the Eleusinian mysteries,
Juv. 15, 140.—An attribute of Cupid, Tib. 2, 1, 82; Prop. 3, 16 (4, 15), 16; Ov. M. 1, 461; 10, 312 al.;of the Furies,
Verg. A. 7, 337; Ov. M. 4, 482; 508; 6, 430; Quint. 9, 3, 47 al.—Transf.1.On account of the use of torches at weddings ( poet.), a wedding, marriage:2.face nuptiali digna,
Hor. C. 3, 11, 33; cf.:te face sollemni junget sibi,
Ov. M. 7, 49.—And referring at the same time to the funeral torch:viximus insignes inter utramque facem,
i. e. between marriage and death, Prop. 4 (5), 11, 46.—The light of the heavenly bodies ( poet.):3.dum roseā face sol inferret lumina caelo,
Lucr. 5, 976; cf.:Phoebi fax, Cic. poët. Div. 1, 11, 18: canentes Rite crescentem face Noctilucam,
Hor. C. 4, 6, 38:aeterna fax,
i. e. the sun, Sen. Thyest. 835.—A fiery meteor, fire-ball, shooting-star, comet:b.noctivagaeque faces caeli flammaeque volantes,
Lucr. 5, 1191; cf.:nocturnasque faces caeli, sublime volantes,
id. 2, 206:emicant et faces non nisi cum decidunt visae, etc.,
Plin. 2, 26, 25, § 96:tum facibus visis caelestibus, tum stellis iis, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant,
Cic. N. D. 2, 5, 14; id. Cat. 3, 8, 18; Liv. 41, 21, 13; 29, 14, 3; Verg. A. 2, 694; Ov. M. 15, 787; Luc. 1, 528; Petr. 122; Sen. Oet. 232.—Of lightning:4.facem flammantem dirigere,
Val. Fl. 1, 569; id. 4, 671. —Of the eyes:5.oculi, geminae, sidera nostra, faces,
Prop. 2, 3, 14:has ego credo faces, haec virginis ora Dianae,
Val. Fl. 5, 380; cf.:tranquillaeque faces oculis et plurima vultu materinest,
Stat. Ach. 1, 164.—Prima fax (noctis), early torchlight, immediately after dark (post-class.); cf.:II.luminibus accensis, Auct. B. Afr. 89: tempus diei occiduum, mox suprema tempestas, hoc est diei novissimum tempus: deinde vespera: ab hoc tempore prima fax dicitur, deinde concubia, etc.,
Macr. S, 1, 3 fin.; Gell. 3, 2, 11; 18, 1 fin.; App. M. 2, p. 119, 20.Trop.A.That which illuminates, makes conspicuous ( poet.):B.incipit parentum nobilitas facem praeferre pudendis,
Juv. 8, 139; cf. Sall. J. 80.—That which inflames or incites, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction (freq. and class.):cum corporis facibus inflammari soleamus ad omnes fere cupiditates eoque magis incendi, quod, etc.,
Cic. Tusc. 1, 19, 44:me torret face mutua Calais,
flame of love, Hor. C. 3, 9, 13; cf.:iraï fax,
Lucr. 3, 303:dicendi faces,
flames, fires of eloquence, Cic. de Or. 2, 51, 205; cf.:alicui quasi quasdam verborum faces admovere,
id. ib. 3, 1, 4:alicui acriores ad studia dicendi faces subdere,
Quint. 1, 2, 25 Spald.:hortator studii causaque faxque mei,
guide, leader, Ov. Pont. 1, 7, 28; and: incitator et fax omnium, Prud. steph. 10, 67:subicere faces invidiae alicujus,
Cic. Mil. 35, 98; cf.:flagrantibus jam militum animis velut faces addere,
Tac. H. 1, 24:acerrimam bello facem praetulit,
id. ib. 2, 86:(rogationes promulgavit) duas faces novantibus res ad plebem in optimates accendendam,
Liv. 32, 38, 9:inde faces ardent, a dote,
Juv. 6, 139: adolescentulo ad libidinem facem praeferre, i. e. to be a leader or guide, Cic. Cat. 1, 6, 13:Antonius omnium Clodi incendiorum fax,
instigator, id. Phil. 2, 19, 48; cf.:fax accusationis et origo,
Plin. Ep. 4, 9, 3:fax hujus belli (Hannibal),
Liv. 21, 10, 11; Vell. 2, 25, 3:dolorum cum admoventur faces,
Cic. Off. 2, 10, 37; cf. id. Tusc. 2, 25, 61:(dolor) ardentes faces intentat,
id. ib. 5, 27, 76:quae (Agrippinae) Gaium et Domitium Neronem principes genuere totidem facis generis humani,
destroyers, Plin. 7, 8, 6, § 45.— Absol.:cum his furiis et facibus, cum his exitiosis prodigiis (i e. Gabinio et Pisone),
Cic. Har. Resp. 2, 4. -
30 hortamen
hortāmen, ĭnis, n. [hortor], an incitement, encouragement, exhortation (not anteAug.):non est hortamine longo Nunc, ait, utendum,
Ov. M. 1, 277:Decii eventus, ingens hortamen ad omnia pro re publica audenda,
Liv. 10, 29, 5:clamoris et verberis,
Pall. Mart. 11, 3.—In plur.:hortamina, laudes,
Val. Fl. 6, 93:cibos et hortamina pugnantibus gestant,
Tac. G. 7 fin. -
31 hortamentum
hortāmentum, i, n. [id.], an incitement, encouragement (not in Cic. or Cæs.) ea cuncta Romanis hortamento erant, Sall J. 98, 7:celeritatis,
Gell. 13, 24, 21: virtutis Just. 3, 5, 9.—In plur.:in conspectu parentum conjugumque ac liberorum, quae magna etiam absentibus hortamenta animi, etc.,
Liv. 7, 11, 6:victoriae,
Tac. H. 4, 18; Lact. 5, 19, 9; 4, 1, 8. -
32 hortatus
hortātus, ūs, m. [id.], incitement, encouragement, exhortation (in class. prose only in abl. sing.):haec vox hujus hortatu praeceptisque conformata, nonnullis aliquando saluti fuit,
Cic. Arch. 1, 1:aliorum consilio, hortatu, auctoritate,
id. Fam. 13, 29, 7:suorum omnium hortatu,
Caes. B. C. 3, 86, 1:hortatu suo,
Ov. Tr. 5, 14, 46; Luc. 6, 317.— Dat.:hortatui,
Macr. S. 7, 5.— With obj. gen.:hortatus laudum,
Sil. 12, 67.—In plur., Ov. M. 3, 242; 7, 339; Val. Fl. 3, 550; 4, 81 al. -
33 impulsus
1. 2. I.Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.):II.impulsu scutorum,
Cic. Caecin. 15, 43:orbium,
id. Rep. 6, 18:quae (natura) a primo impulsu moveatur,
id. ib. 6, 25 fin.:is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur,
id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.—Trop., incitement, instigation, influence (class.):ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt,
Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65:ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo,
Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:impulsu patrum,
id. Rep. 2, 10:ne civitas eorum impulsu deficeret,
Caes. B. G. 5, 25, 4:impulsu patrum,
Cic. Rep. 6, 26:qui simili impulsu aliquid commiserint,
id. Inv. 2, 5, 19:oratio pondere modo et impulsu proeliatur,
Quint. 9, 1, 20:temeritatis subiti et vehementes impulsus,
Val. Max. 9, 8. -
34 incitamentum
I.In abstr. with gen. or ad: et periculorum et laborum, * Cic. Arch. 10, 23:II.educandi,
Plin. Pan. 27, 1:turbarum,
Amm. 21, 12 al.:ad honeste moriendum,
Curt. 9, 5, 4; so,ad incessendum,
id. 3, 11, 5.— With quo and comp.:inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo promptius adversaretur,
Tac. A. 2, 38.— In plur.:incitamenta irarum,
Tac. A. 1, 55:victoriae,
id. Agr. 32:spei,
Curt. 4, 14, 1 al. —In concr., of persons (in Tac.):Sextia uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit,
that instigated, Tac. A. 6, 29 fin. —In plur.:acerrima seditionum ac discordiae incitamenta interfectores Galbae,
id. H. 2. 23. -
35 incitatio
I.Act., an inciting, rousing, instigating:II. A.languentis populi,
Cic. de Or. 2, 9, 35:acris et vehemens,
id. ib. 2, 43, 183.—Lit.:B.qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit,
Cic. Ac. 2, 26, 82:ejaculari incitatione,
Scrib. Comp. 84.—Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3:mentis,
Cic. Div. 1, 40, 89:sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim,
id. de Or. 1, 35, 161. -
36 inpulsus
1. 2. I.Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.):II.impulsu scutorum,
Cic. Caecin. 15, 43:orbium,
id. Rep. 6, 18:quae (natura) a primo impulsu moveatur,
id. ib. 6, 25 fin.:is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur,
id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.—Trop., incitement, instigation, influence (class.):ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt,
Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65:ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo,
Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:impulsu patrum,
id. Rep. 2, 10:ne civitas eorum impulsu deficeret,
Caes. B. G. 5, 25, 4:impulsu patrum,
Cic. Rep. 6, 26:qui simili impulsu aliquid commiserint,
id. Inv. 2, 5, 19:oratio pondere modo et impulsu proeliatur,
Quint. 9, 1, 20:temeritatis subiti et vehementes impulsus,
Val. Max. 9, 8. -
37 inritamen
irrītāmen ( inr-), ĭnis, n. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative ( poet.):opes, animi inritamen avari,
Ov. M. 13, 434:amoris,
id. ib. 9, 133.—In plur.:cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis,
Ov. M. 12, 103:corporis,
Prud. Ham. 523. -
38 inritamentum
irrītāmentum ( inr-), i, n. [id.], an incitement, incentive, provocative (not before the Aug. period, and most freq. in plur.;syn.: incitamentum, invitamentum, illecebra): irritamentis iras militum acuere,
Liv. 40, 27:certaminum equestrium,
id. 30, 11:gulae,
Sall. J. 89, 7:invidiae,
Tac. A. 3, 9:pacis,
id. Agr. 20; cf.:belli, non pacis,
Just. 31, 7, 9:opes, inritamenta malorum,
Ov. M. 1, 140:Veneris languentis,
Juv. 11, 16.—Of things, a provocation, obstruction acting as a dam:(fluvius) insulis inpactus, totidem incitatus inritamentis,
Plin. 5, 9, 10, § 54. -
39 inritatio
irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).I.Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:II.tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,
Gell. 7, 16, 6.—Of the feelings or passions.A.In gen.:B.ad amicitiam naturalis irritatio,
Sen. Ep. 9, 17:vinum multum... irritationem et iram facit,
Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:(feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,
Tac. G. 19.— With gen. obj.:inesse irritationem animis commutandi sedes,
a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.— -
40 instigatio
instīgātĭo, ōnis, f. [instigo], an urging, stimulating, instigating, an incitement, instigation:auditorum,
Auct. Her. 2, 30, 47:novercalibus instigationibus corrupti,
Dig. 5, 2, 4:praedonum,
Lact. 5, 19, 2.
См. также в других словарях:
incitement — index catalyst, cause (reason), incentive, inducement, influence, instigation, invitation, persuasion … Law dictionary
Incitement — In*cite ment, n. [Cf. F. incitement.] [1913 Webster] 1. The act of inciting. [1913 Webster] 2. That which incites the mind, or moves to action; motive; incentive; impulse. Burke. [1913 Webster] From the long records of a distant age, Derive… … The Collaborative International Dictionary of English
incitement — (n.) 1590s, from INCITE (Cf. incite) + MENT (Cf. ment) … Etymology dictionary
incitement — *stimulus, stimulant, excitant, impetus Analogous words: spur, goad, incentive, inducement, impulse, *motive, spring: provoking or provocation, excitement, stimulation, piquing (see corresponding verbs at PROVOKE): motivation, activation,… … New Dictionary of Synonyms
incitement — Incitement, Inuitatus, huius inuitatus, Inuitatio … Thresor de la langue françoyse
Incitement — In English criminal law, incitement is an anticipatory common law offence and is the act of persuading, encouraging, instigating, pressuring, or threatening so as to cause another to commit a crime.It will be abolished on 1 October 2008 [… … Wikipedia
incitement — n. incitement to (incitement to riot) * * * [ɪn saɪtmənt] incitement to (incitement to riot) … Combinatory dictionary
incitement — [[t]ɪnsa͟ɪtmənt[/t]] incitements N VAR: oft N to n If someone is accused of incitement to violent or illegal behaviour, they are accused of encouraging people to behave in that way. British law forbids incitement to murder... He still faces… … English dictionary
incitement — (in si te man) s. m. Action d inciter. HISTORIQUE XVIe s. • Comme metaux et pierres de valeurs, Incitemens à tous maux et malheurs, MAROT IV, 19. ÉTYMOLOGIE ital. incitamento ; du lat. incitamentum, de incitare, inciter. SUPPLÉMENT AU… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
incitement — incite ► VERB 1) encourage or stir up (violent or unlawful behaviour). 2) urge or persuade to act in a violent or unlawful way. DERIVATIVES incitement noun inciter noun. ORIGIN Latin incitare, from citare rouse … English terms dictionary
incitement — noun 1. an act of urging on or spurring on or rousing to action or instigating (Freq. 3) the incitement of mutiny • Syn: ↑incitation • Derivationally related forms: ↑incite, ↑incite (for: ↑ … Useful english dictionary