Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

incitement

  • 21 impulsio

    external pressure; influence; incitement

    Latin-English dictionary > impulsio

  • 22 impulsus

    shock, impact; incitement

    Latin-English dictionary > impulsus

  • 23 inpulsio

    external pressure; influence; incitement

    Latin-English dictionary > inpulsio

  • 24 inritamentum

    incitement, incentive

    Latin-English dictionary > inritamentum

  • 25 irritatio

    incitement, provocation

    Latin-English dictionary > irritatio

  • 26 calcar

    calcar, āris, n. [for carcar; cf. Sanscr. kar, wound; and Lat. calx].
    I.
    Lit., a spur as worn on the heel:

    calcaria dicta, quia in calce hominis ligantur, ad stimulandos equos,

    Isid. Orig. 20, 16, 6 (class. in prose and poetry;

    esp. freq. trop.): calcari quadrupedem agitare,

    Plaut. As. 3, 3, 118: incendere equum calcaribus, to spur one ' s horse, Hirt. B. G. 8, 48; so,

    concitare,

    Liv. 2, 6, 8; Curt. 7, 4, 18:

    stimulare,

    Val. Max. 3, 2, 9:

    subdere equo calcaria,

    Liv. 2, 20, 2; Curt. 3, 13, 8; 7, 2, 4:

    calcaribus subditis,

    Liv. 4, 19, 4; 4, 33, 7; Curt. 4, 16, 6:

    equi fodere calcaribus armos,

    Verg. A. 6, 881:

    calcaribus auferre equum,

    Sil. 10, 280.—
    B.
    Trop., spur, stimulus, incitement: calcaribus ictus amoris, *Lucr. 5, 1074:

    dicebat Isocrates se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere,

    Cic. de Or. 3, 9, 36:

    alter frenis eget, alter calcaribus,

    id. Att. 6, 1, 12; cf. id. Brut. 56, 204; Quint. 2, 8, 11; 10, 1, 74: anticipate atque addite calcar, Varr. ap. Non. p. 70, 13; * Hor. Ep. 2, 1, 217:

    immensum gloria calcar habet,

    Ov. P 4, 2, 36.—So also of the driving winds: ventus calcar admovere, Varr. ap. Non. p. 451, 29.—Prov.:

    addere calcaria sponte currenti,

    to spur a willing horse, Plin. Ep. 1, 8, 1.—
    II.
    Transf., the spur on the leg of the cock, Col. 8, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > calcar

  • 27 emetica

    ēmĕtĭcus, a, um, adj., = emetikos, emetic, turning the stomach:

    bolbus,

    App. Herb. 55.—Hence, subst.: † ĕmĕtĭca, ae, f., = emetikê, an incitement to vomit, an emetic (employed by the Roman gourmands as the means of renewed gluttony), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4 (cf. bibit et vomit, Juv. 6, 432; dub.; Bait. embaeneticam; al. pineticam, or peneticam).

    Lewis & Short latin dictionary > emetica

  • 28 emeticus

    ēmĕtĭcus, a, um, adj., = emetikos, emetic, turning the stomach:

    bolbus,

    App. Herb. 55.—Hence, subst.: † ĕmĕtĭca, ae, f., = emetikê, an incitement to vomit, an emetic (employed by the Roman gourmands as the means of renewed gluttony), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4 (cf. bibit et vomit, Juv. 6, 432; dub.; Bait. embaeneticam; al. pineticam, or peneticam).

    Lewis & Short latin dictionary > emeticus

  • 29 fax

    fax, făcis (also in the nom. sing. ‡ faces, acc. to Paul. ex Fest. p. 87, 9 Müll.; gen. plur.: facum, acc. to Charis. p. 113 P., but without example), f. [root bhā, to shine; cf. favilla], a torch, firebrand, flambeau, link, orig. of pine or other resinous wood.
    I.
    Lit. (syn.: taeda, funale, cerĕus, candela, lucerna, laterna): alii faces atque aridam materiem de muro in aggerem eminus jaciebant, * Caes. B. G. 7, 24, 4; Liv. 22, 16, 7:

    ambulare cum facibus,

    Hor. S. 1, 4, 52:

    malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; cf.:

    ego faces jam accensas ad hujus urbis incendium exstinxi,

    id. Pis. 2, 5:

    servi in tecta nostra cum facibus immissi,

    id. Att. 14, 10, 1; cf.:

    faces incendere,

    id. Phil. 2, 36, 91:

    si te in Capitolium faces ferre vellet,

    id. Lael. 11, 37:

    ardentem facem praeferre,

    id. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    castris inicere,

    Tac. H. 4, 60;

    subdere urbi,

    Curt. 5, 7, 4:

    faces ferro inspicare,

    Verg. G. 1, 292; cf.:

    facis incidere,

    Plin. 18, 26, 63, § 233:

    dilapsam in cineres facem,

    Hor. C. 4, 13, 28.—At weddings, the torch carried before the bride on the way to her home, usually made of white-thorn (Spina alba) or pine, the nuptial torch: spina, nuptiarum facibus auspicatissima, Masur. ap. Plin. 16, 18, 30, § 75; Fest. s. v. patrimi, p. 245; s. v. rapi, p. 289 Müll.; Varr. ap. Non. 112, 27; id. ap. Serv. Verg. E. 8, 29; Plaut. Cas. 1, 30; Cat. 61, 98 sq.; Verg. E. 8, 29; Ov. M. 10, 6; Stat. Th. 2, 259 al.;

    hence, nuptiales,

    Cic. Clu. 6, 15; Liv. 30, 13, 12:

    maritae,

    Ov. H. 11, 101:

    legitimae,

    Luc. 2, 356.—Cf. Anthon's Dict. of Antiq. p. 434, and v. infra. Torches were also carried in funeral processions, Verg. A. 11, 142; Prop. 3, 13 (4, 12), 17; Ov. F. 2, 561; id. H. 21, 172; Sen. Tranq. 11; id. Vit. Beat. fin.; id. Ep. 222;

    and in the Eleusinian mysteries,

    Juv. 15, 140.—An attribute of Cupid, Tib. 2, 1, 82; Prop. 3, 16 (4, 15), 16; Ov. M. 1, 461; 10, 312 al.;

    of the Furies,

    Verg. A. 7, 337; Ov. M. 4, 482; 508; 6, 430; Quint. 9, 3, 47 al.—
    B.
    Transf.
    1.
    On account of the use of torches at weddings ( poet.), a wedding, marriage:

    face nuptiali digna,

    Hor. C. 3, 11, 33; cf.:

    te face sollemni junget sibi,

    Ov. M. 7, 49.—And referring at the same time to the funeral torch:

    viximus insignes inter utramque facem,

    i. e. between marriage and death, Prop. 4 (5), 11, 46.—
    2.
    The light of the heavenly bodies ( poet.):

    dum roseā face sol inferret lumina caelo,

    Lucr. 5, 976; cf.:

    Phoebi fax, Cic. poët. Div. 1, 11, 18: canentes Rite crescentem face Noctilucam,

    Hor. C. 4, 6, 38:

    aeterna fax,

    i. e. the sun, Sen. Thyest. 835.—
    3.
    A fiery meteor, fire-ball, shooting-star, comet:

    noctivagaeque faces caeli flammaeque volantes,

    Lucr. 5, 1191; cf.:

    nocturnasque faces caeli, sublime volantes,

    id. 2, 206:

    emicant et faces non nisi cum decidunt visae, etc.,

    Plin. 2, 26, 25, § 96:

    tum facibus visis caelestibus, tum stellis iis, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant,

    Cic. N. D. 2, 5, 14; id. Cat. 3, 8, 18; Liv. 41, 21, 13; 29, 14, 3; Verg. A. 2, 694; Ov. M. 15, 787; Luc. 1, 528; Petr. 122; Sen. Oet. 232.—
    b.
    Of lightning:

    facem flammantem dirigere,

    Val. Fl. 1, 569; id. 4, 671. —
    4.
    Of the eyes:

    oculi, geminae, sidera nostra, faces,

    Prop. 2, 3, 14:

    has ego credo faces, haec virginis ora Dianae,

    Val. Fl. 5, 380; cf.:

    tranquillaeque faces oculis et plurima vultu materinest,

    Stat. Ach. 1, 164.—
    5.
    Prima fax (noctis), early torchlight, immediately after dark (post-class.); cf.:

    luminibus accensis, Auct. B. Afr. 89: tempus diei occiduum, mox suprema tempestas, hoc est diei novissimum tempus: deinde vespera: ab hoc tempore prima fax dicitur, deinde concubia, etc.,

    Macr. S, 1, 3 fin.; Gell. 3, 2, 11; 18, 1 fin.; App. M. 2, p. 119, 20.
    II.
    Trop.
    A.
    That which illuminates, makes conspicuous ( poet.):

    incipit parentum nobilitas facem praeferre pudendis,

    Juv. 8, 139; cf. Sall. J. 80.—
    B.
    That which inflames or incites, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction (freq. and class.):

    cum corporis facibus inflammari soleamus ad omnes fere cupiditates eoque magis incendi, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 19, 44:

    me torret face mutua Calais,

    flame of love, Hor. C. 3, 9, 13; cf.:

    iraï fax,

    Lucr. 3, 303:

    dicendi faces,

    flames, fires of eloquence, Cic. de Or. 2, 51, 205; cf.:

    alicui quasi quasdam verborum faces admovere,

    id. ib. 3, 1, 4:

    alicui acriores ad studia dicendi faces subdere,

    Quint. 1, 2, 25 Spald.:

    hortator studii causaque faxque mei,

    guide, leader, Ov. Pont. 1, 7, 28; and: incitator et fax omnium, Prud. steph. 10, 67:

    subicere faces invidiae alicujus,

    Cic. Mil. 35, 98; cf.:

    flagrantibus jam militum animis velut faces addere,

    Tac. H. 1, 24:

    acerrimam bello facem praetulit,

    id. ib. 2, 86:

    (rogationes promulgavit) duas faces novantibus res ad plebem in optimates accendendam,

    Liv. 32, 38, 9:

    inde faces ardent, a dote,

    Juv. 6, 139: adolescentulo ad libidinem facem praeferre, i. e. to be a leader or guide, Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Antonius omnium Clodi incendiorum fax,

    instigator, id. Phil. 2, 19, 48; cf.:

    fax accusationis et origo,

    Plin. Ep. 4, 9, 3:

    fax hujus belli (Hannibal),

    Liv. 21, 10, 11; Vell. 2, 25, 3:

    dolorum cum admoventur faces,

    Cic. Off. 2, 10, 37; cf. id. Tusc. 2, 25, 61:

    (dolor) ardentes faces intentat,

    id. ib. 5, 27, 76:

    quae (Agrippinae) Gaium et Domitium Neronem principes genuere totidem facis generis humani,

    destroyers, Plin. 7, 8, 6, § 45.— Absol.:

    cum his furiis et facibus, cum his exitiosis prodigiis (i e. Gabinio et Pisone),

    Cic. Har. Resp. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fax

  • 30 hortamen

    hortāmen, ĭnis, n. [hortor], an incitement, encouragement, exhortation (not anteAug.):

    non est hortamine longo Nunc, ait, utendum,

    Ov. M. 1, 277:

    Decii eventus, ingens hortamen ad omnia pro re publica audenda,

    Liv. 10, 29, 5:

    clamoris et verberis,

    Pall. Mart. 11, 3.—In plur.:

    hortamina, laudes,

    Val. Fl. 6, 93:

    cibos et hortamina pugnantibus gestant,

    Tac. G. 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > hortamen

  • 31 hortamentum

    hortāmentum, i, n. [id.], an incitement, encouragement (not in Cic. or Cæs.) ea cuncta Romanis hortamento erant, Sall J. 98, 7:

    celeritatis,

    Gell. 13, 24, 21: virtutis Just. 3, 5, 9.—In plur.:

    in conspectu parentum conjugumque ac liberorum, quae magna etiam absentibus hortamenta animi, etc.,

    Liv. 7, 11, 6:

    victoriae,

    Tac. H. 4, 18; Lact. 5, 19, 9; 4, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > hortamentum

  • 32 hortatus

    hortātus, ūs, m. [id.], incitement, encouragement, exhortation (in class. prose only in abl. sing.):

    haec vox hujus hortatu praeceptisque conformata, nonnullis aliquando saluti fuit,

    Cic. Arch. 1, 1:

    aliorum consilio, hortatu, auctoritate,

    id. Fam. 13, 29, 7:

    suorum omnium hortatu,

    Caes. B. C. 3, 86, 1:

    hortatu suo,

    Ov. Tr. 5, 14, 46; Luc. 6, 317.— Dat.:

    hortatui,

    Macr. S. 7, 5.— With obj. gen.:

    hortatus laudum,

    Sil. 12, 67.—In plur., Ov. M. 3, 242; 7, 339; Val. Fl. 3, 550; 4, 81 al.

    Lewis & Short latin dictionary > hortatus

  • 33 impulsus

    1.
    impulsus ( inp-), a, um, Part., from impello.
    2.
    impulsus ( inp-), ūs, m. [impello], a pushing or striking against.
    I.
    Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.):

    impulsu scutorum,

    Cic. Caecin. 15, 43:

    orbium,

    id. Rep. 6, 18:

    quae (natura) a primo impulsu moveatur,

    id. ib. 6, 25 fin.:

    is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur,

    id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.—
    II.
    Trop., incitement, instigation, influence (class.):

    ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt,

    Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65:

    ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo,

    Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:

    impulsu patrum,

    id. Rep. 2, 10:

    ne civitas eorum impulsu deficeret,

    Caes. B. G. 5, 25, 4:

    impulsu patrum,

    Cic. Rep. 6, 26:

    qui simili impulsu aliquid commiserint,

    id. Inv. 2, 5, 19:

    oratio pondere modo et impulsu proeliatur,

    Quint. 9, 1, 20:

    temeritatis subiti et vehementes impulsus,

    Val. Max. 9, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > impulsus

  • 34 incitamentum

    incĭtāmentum, i, n. [id.], an incitement, inducement, incentive.
    I.
    In abstr. with gen. or ad: et periculorum et laborum, * Cic. Arch. 10, 23:

    educandi,

    Plin. Pan. 27, 1:

    turbarum,

    Amm. 21, 12 al.:

    ad honeste moriendum,

    Curt. 9, 5, 4; so,

    ad incessendum,

    id. 3, 11, 5.— With quo and comp.:

    inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo promptius adversaretur,

    Tac. A. 2, 38.— In plur.:

    incitamenta irarum,

    Tac. A. 1, 55:

    victoriae,

    id. Agr. 32:

    spei,

    Curt. 4, 14, 1 al. —
    II.
    In concr., of persons (in Tac.):

    Sextia uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit,

    that instigated, Tac. A. 6, 29 fin. —In plur.:

    acerrima seditionum ac discordiae incitamenta interfectores Galbae,

    id. H. 2. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > incitamentum

  • 35 incitatio

    incĭtātĭo, ōnis, f. [incito], an inciting, incitement in an act. and pass. sense (Ciceron.).
    I.
    Act., an inciting, rousing, instigating:

    languentis populi,

    Cic. de Or. 2, 9, 35:

    acris et vehemens,

    id. ib. 2, 43, 183.—
    II. A.
    Lit.:

    qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit,

    Cic. Ac. 2, 26, 82:

    ejaculari incitatione,

    Scrib. Comp. 84.—
    B.
    Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3:

    mentis,

    Cic. Div. 1, 40, 89:

    sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim,

    id. de Or. 1, 35, 161.

    Lewis & Short latin dictionary > incitatio

  • 36 inpulsus

    1.
    impulsus ( inp-), a, um, Part., from impello.
    2.
    impulsus ( inp-), ūs, m. [impello], a pushing or striking against.
    I.
    Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.):

    impulsu scutorum,

    Cic. Caecin. 15, 43:

    orbium,

    id. Rep. 6, 18:

    quae (natura) a primo impulsu moveatur,

    id. ib. 6, 25 fin.:

    is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur,

    id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.—
    II.
    Trop., incitement, instigation, influence (class.):

    ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt,

    Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65:

    ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo,

    Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:

    impulsu patrum,

    id. Rep. 2, 10:

    ne civitas eorum impulsu deficeret,

    Caes. B. G. 5, 25, 4:

    impulsu patrum,

    Cic. Rep. 6, 26:

    qui simili impulsu aliquid commiserint,

    id. Inv. 2, 5, 19:

    oratio pondere modo et impulsu proeliatur,

    Quint. 9, 1, 20:

    temeritatis subiti et vehementes impulsus,

    Val. Max. 9, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > inpulsus

  • 37 inritamen

    irrītāmen ( inr-), ĭnis, n. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative ( poet.):

    opes, animi inritamen avari,

    Ov. M. 13, 434:

    amoris,

    id. ib. 9, 133.—In plur.:

    cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis,

    Ov. M. 12, 103:

    corporis,

    Prud. Ham. 523.

    Lewis & Short latin dictionary > inritamen

  • 38 inritamentum

    irrītāmentum ( inr-), i, n. [id.], an incitement, incentive, provocative (not before the Aug. period, and most freq. in plur.;

    syn.: incitamentum, invitamentum, illecebra): irritamentis iras militum acuere,

    Liv. 40, 27:

    certaminum equestrium,

    id. 30, 11:

    gulae,

    Sall. J. 89, 7:

    invidiae,

    Tac. A. 3, 9:

    pacis,

    id. Agr. 20; cf.:

    belli, non pacis,

    Just. 31, 7, 9:

    opes, inritamenta malorum,

    Ov. M. 1, 140:

    Veneris languentis,

    Juv. 11, 16.—Of things, a provocation, obstruction acting as a dam:

    (fluvius) insulis inpactus, totidem incitatus inritamentis,

    Plin. 5, 9, 10, § 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inritamentum

  • 39 inritatio

    irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).
    I.
    Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:

    tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,

    Gell. 7, 16, 6.—
    II.
    Of the feelings or passions.
    A.
    In gen.:

    ad amicitiam naturalis irritatio,

    Sen. Ep. 9, 17:

    vinum multum... irritationem et iram facit,

    Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:

    (feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,

    Tac. G. 19.— With gen. obj.:

    inesse irritationem animis commutandi sedes,

    a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.—
    B.
    Esp., wrath, anger, irritation:

    animorum,

    Liv. 31, 14, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > inritatio

  • 40 instigatio

    instīgātĭo, ōnis, f. [instigo], an urging, stimulating, instigating, an incitement, instigation:

    auditorum,

    Auct. Her. 2, 30, 47:

    novercalibus instigationibus corrupti,

    Dig. 5, 2, 4:

    praedonum,

    Lact. 5, 19, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > instigatio

См. также в других словарях:

  • incitement — index catalyst, cause (reason), incentive, inducement, influence, instigation, invitation, persuasion …   Law dictionary

  • Incitement — In*cite ment, n. [Cf. F. incitement.] [1913 Webster] 1. The act of inciting. [1913 Webster] 2. That which incites the mind, or moves to action; motive; incentive; impulse. Burke. [1913 Webster] From the long records of a distant age, Derive… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • incitement — (n.) 1590s, from INCITE (Cf. incite) + MENT (Cf. ment) …   Etymology dictionary

  • incitement — *stimulus, stimulant, excitant, impetus Analogous words: spur, goad, incentive, inducement, impulse, *motive, spring: provoking or provocation, excitement, stimulation, piquing (see corresponding verbs at PROVOKE): motivation, activation,… …   New Dictionary of Synonyms

  • incitement — Incitement, Inuitatus, huius inuitatus, Inuitatio …   Thresor de la langue françoyse

  • Incitement — In English criminal law, incitement is an anticipatory common law offence and is the act of persuading, encouraging, instigating, pressuring, or threatening so as to cause another to commit a crime.It will be abolished on 1 October 2008 [… …   Wikipedia

  • incitement — n. incitement to (incitement to riot) * * * [ɪn saɪtmənt] incitement to (incitement to riot) …   Combinatory dictionary

  • incitement — [[t]ɪnsa͟ɪtmənt[/t]] incitements N VAR: oft N to n If someone is accused of incitement to violent or illegal behaviour, they are accused of encouraging people to behave in that way. British law forbids incitement to murder... He still faces… …   English dictionary

  • incitement — (in si te man) s. m. Action d inciter. HISTORIQUE    XVIe s. •   Comme metaux et pierres de valeurs, Incitemens à tous maux et malheurs, MAROT IV, 19. ÉTYMOLOGIE    ital. incitamento ; du lat. incitamentum, de incitare, inciter. SUPPLÉMENT AU… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • incitement — incite ► VERB 1) encourage or stir up (violent or unlawful behaviour). 2) urge or persuade to act in a violent or unlawful way. DERIVATIVES incitement noun inciter noun. ORIGIN Latin incitare, from citare rouse …   English terms dictionary

  • incitement — noun 1. an act of urging on or spurring on or rousing to action or instigating (Freq. 3) the incitement of mutiny • Syn: ↑incitation • Derivationally related forms: ↑incite, ↑incite (for: ↑ …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»