Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

incitement

  • 41 invitamentum

    invītāmentum, i, n. [id.], an invitation.
    I.
    Lit. (post-class.):

    filia invitamento matris suae circumlata,

    App. Mag. p. 322, 39; id. M. 1, p. 103, 40.—
    II.
    Trop., an allurement, incitement, inducement:

    invitamenta naturae,

    Cic. Fin. 5, 6, 17 fin.:

    is (honos), autem, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis praemium,

    id. Fam. 10, 10, 2:

    temeritatis,

    Liv. 2, 42, 6:

    sceleris,

    Vell. 2, 67, 3:

    pulchritudinem ejus non libidinis habuerat invitamentum, sed gloriae,

    Curt. 4, 10, 24 (al. incitamentum): ad res necessarias, id. ap. Non. 321, 16:

    invitamenta urbis et fori,

    attractions, Cic. Sull. 26, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > invitamentum

  • 42 invitatio

    invītātĭo, ōnis, f. [id.], an invitation, incitement, challenge (class.):

    aderat et hospitum invitatio liberalis,

    Cic. Phil. 9, 3, 6:

    in Epirum invitatio quam suavis!

    id. Att. 9, 12, 1:

    quaedam ad dolendum,

    id. Tusc. 3, 34, 82:

    fit invitatio, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 66.—With gen.:

    largior vini,

    Gell. 15, 2, 4; cf.

    benigna,

    feast, revel, banquet, Liv. 40, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > invitatio

  • 43 irritamen

    irrītāmen ( inr-), ĭnis, n. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative ( poet.):

    opes, animi inritamen avari,

    Ov. M. 13, 434:

    amoris,

    id. ib. 9, 133.—In plur.:

    cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis,

    Ov. M. 12, 103:

    corporis,

    Prud. Ham. 523.

    Lewis & Short latin dictionary > irritamen

  • 44 irritamentum

    irrītāmentum ( inr-), i, n. [id.], an incitement, incentive, provocative (not before the Aug. period, and most freq. in plur.;

    syn.: incitamentum, invitamentum, illecebra): irritamentis iras militum acuere,

    Liv. 40, 27:

    certaminum equestrium,

    id. 30, 11:

    gulae,

    Sall. J. 89, 7:

    invidiae,

    Tac. A. 3, 9:

    pacis,

    id. Agr. 20; cf.:

    belli, non pacis,

    Just. 31, 7, 9:

    opes, inritamenta malorum,

    Ov. M. 1, 140:

    Veneris languentis,

    Juv. 11, 16.—Of things, a provocation, obstruction acting as a dam:

    (fluvius) insulis inpactus, totidem incitatus inritamentis,

    Plin. 5, 9, 10, § 54.

    Lewis & Short latin dictionary > irritamentum

  • 45 irritatio

    irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).
    I.
    Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:

    tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,

    Gell. 7, 16, 6.—
    II.
    Of the feelings or passions.
    A.
    In gen.:

    ad amicitiam naturalis irritatio,

    Sen. Ep. 9, 17:

    vinum multum... irritationem et iram facit,

    Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:

    (feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,

    Tac. G. 19.— With gen. obj.:

    inesse irritationem animis commutandi sedes,

    a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.—
    B.
    Esp., wrath, anger, irritation:

    animorum,

    Liv. 31, 14, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > irritatio

  • 46 stimulatio

    stĭmŭlātĭo, ōnis, f. [stimulo], a pricking on, incitement, stimulation (post-Aug.):

    ingens,

    Plin. 35, 2, 2, § 7:

    privata cuique,

    Tac. H. 1, 90 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulatio

  • 47 stimulus

    stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. stizô; v. stilus].
    I.
    A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., [p. 1760] esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.:

    jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc.,

    Plaut. Men. 5, 2, 112:

    parce, puer, stimulis, et fortius utere loris,

    Ov. M. 2, 127:

    aut stimulo tardos increpuisse boves,

    Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647:

    ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    aliquem stimulo fodere,

    id. Curc. 1, 2, 40:

    dum te stimulis fodiam,

    Cic. Phil. 2, 34, 86:

    numquam stimulo lacessat juvencum,

    Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves:

    stimulorum seges,

    Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11:

    stimulorum tritor,

    id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.:

    si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,

    i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.:

    advorsum stimulum calces,

    kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—
    B.
    Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).
    1.
    A sting, torment, pang:

    mens sibi conscia factis... adhibet stimulos torretque flagellis,

    Lucr. 3, 1019; cf.:

    subesse caecum aliquem cordi stimulum,

    id. 3, 874:

    ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum,

    Plaut. Truc. 4, 3, 79:

    stimulos doloris contemnere,

    Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.:

    (res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc.,

    id. ib. 3, 16, 35:

    stimulos in pectore caecos Condidit,

    Ov. M. 1, 726.—
    2.
    A spur, incentive, incitement, stimulus:

    animum gloriae stimulis concitare,

    Cic. Arch. 11, 29:

    quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum),

    id. Cael. 5, 12:

    quot stimulos admoverit homini victoriae studioso,

    id. Sest. 5, 12; cf.:

    defendendi Vatinii,

    id. Fam. 1, 9, 19:

    omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit,

    Ov. M. 6, 480:

    ardet, et injusti stimulis agitatur amoris,

    id. F. 2, 779:

    non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis,

    Liv. 30, 14, 1:

    ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    ad dicendum etiam pudor stimulos habet,

    Quint. 10, 7, 16:

    agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat,

    Liv. 2, 54; cf.:

    acriores quippe aeris alieni stimulos esse,

    id. 6, 11:

    subdere stimulos animo,

    id. 6, 34:

    in aliquem stimulis accendi,

    Tac. H. 3, 45; cf.:

    suis stimulis excitos Moesiae duces,

    id. ib. 3, 53:

    secundae res acrioribus stimulis animos explorant,

    id. ib. 1, 15:

    acres Subjectat lasso stimulos,

    Hor. S. 2, 7, 94:

    stimulos sub pectore vertit Apollo,

    Verg. A. 6, 101:

    movere acres stimulos irarum,

    Luc. 2, 324:

    accensae stimulis majoribus irae,

    Stat. Th. 11, 497:

    dare stimulos laudum,

    id. Achill. 1, 203.—
    II.
    In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.:

    sudes, stipes),

    Caes. B. G. 7, 73 fin.:

    se stimulis induere,

    id. ib. 7, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulus

  • 48 suscitabulum

    suscĭtābŭlum, i, n. [suscito], a stimulant, incitement: vocis, Varr. ap. Non. 176, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > suscitabulum

См. также в других словарях:

  • incitement — index catalyst, cause (reason), incentive, inducement, influence, instigation, invitation, persuasion …   Law dictionary

  • Incitement — In*cite ment, n. [Cf. F. incitement.] [1913 Webster] 1. The act of inciting. [1913 Webster] 2. That which incites the mind, or moves to action; motive; incentive; impulse. Burke. [1913 Webster] From the long records of a distant age, Derive… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • incitement — (n.) 1590s, from INCITE (Cf. incite) + MENT (Cf. ment) …   Etymology dictionary

  • incitement — *stimulus, stimulant, excitant, impetus Analogous words: spur, goad, incentive, inducement, impulse, *motive, spring: provoking or provocation, excitement, stimulation, piquing (see corresponding verbs at PROVOKE): motivation, activation,… …   New Dictionary of Synonyms

  • incitement — Incitement, Inuitatus, huius inuitatus, Inuitatio …   Thresor de la langue françoyse

  • Incitement — In English criminal law, incitement is an anticipatory common law offence and is the act of persuading, encouraging, instigating, pressuring, or threatening so as to cause another to commit a crime.It will be abolished on 1 October 2008 [… …   Wikipedia

  • incitement — n. incitement to (incitement to riot) * * * [ɪn saɪtmənt] incitement to (incitement to riot) …   Combinatory dictionary

  • incitement — [[t]ɪnsa͟ɪtmənt[/t]] incitements N VAR: oft N to n If someone is accused of incitement to violent or illegal behaviour, they are accused of encouraging people to behave in that way. British law forbids incitement to murder... He still faces… …   English dictionary

  • incitement — (in si te man) s. m. Action d inciter. HISTORIQUE    XVIe s. •   Comme metaux et pierres de valeurs, Incitemens à tous maux et malheurs, MAROT IV, 19. ÉTYMOLOGIE    ital. incitamento ; du lat. incitamentum, de incitare, inciter. SUPPLÉMENT AU… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • incitement — incite ► VERB 1) encourage or stir up (violent or unlawful behaviour). 2) urge or persuade to act in a violent or unlawful way. DERIVATIVES incitement noun inciter noun. ORIGIN Latin incitare, from citare rouse …   English terms dictionary

  • incitement — noun 1. an act of urging on or spurring on or rousing to action or instigating (Freq. 3) the incitement of mutiny • Syn: ↑incitation • Derivationally related forms: ↑incite, ↑incite (for: ↑ …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»