Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

in+confused

  • 61 coecus

    1.
    caecus (not coecus; sometimes in MSS. cēcus), a, um, adj. [akin to skia, skotos; Sanscr. khāyā, shadow], having no light, devoid of light.
    I.
    Act., not seeing, blind.
    A.
    Lit.:

    Appius, qui caecus annos multos fuit,

    Cic. Tusc. 5, 38, 112:

    traditum est enim Homerum caecum fuisse,

    id. ib. 5, 39, 114; Lucr. 5, 839:

    catuli, qui jam dispecturi sunt, caeci aeque et hi qui modo nati,

    Cic. Fin. 4, 23, 64:

    si facie miserabili senis, caeci, infantis,

    Quint. 4, 1, 42:

    caecum corpus,

    the blind part of the body, the back, Sall. J. 107, 1:

    perdices caecae impetu,

    Plin. 10, 33, 51, § 102:

    gigni,

    Vell. 1, 5, 2.—
    2.
    Prov.:

    ut si Caecus iter monstrare velit,

    Hor. Ep. 1, 17, 4:

    apparet id quidem etiam caeco,

    even a blind man can see that, Liv. 32, 34, 3:

    caecis hoc, ut aiunt, satis clarum est,

    Quint. 12, 7, 9.—
    B.
    Trop., mentally or morally blind, blinded (freq. in prose and poetry):

    o pectora caeca!

    Lucr. 2, 14:

    non solum ipsa Fortuna caeca est, sed eos etiam plerumque efficit caecos, quos complexa est,

    Cic. Lael. 15, 54; cf.

    casus,

    id. Div. 2, 6, 15:

    caecus atque amens tribunus,

    id. Sest. 7, 17:

    caecum me et praecipitem ferri,

    id. Planc. 3, 6:

    mater caeca crudelitate et scelere,

    id. Clu. 70, 199:

    cupidine,

    Sall. J. 25, 7:

    amentiā,

    Cic. Har. Resp. 23, 48:

    quem mala stultitia Caecum agit,

    Hor. S. 2, 3, 44:

    amatorem amicae Turpia decipiunt caecum vitia,

    id. ib. 1, 3, 39:

    mens,

    Tac. Agr. 43.—With ad:

    caecus ad has belli artes,

    Liv. 21, 54, 3.—With gen.:

    caecus animi,

    Quint. 1, 10, 29; Gell. 12, 13, 4:

    fati futuri,

    ignorant of, Luc. 2, 14; cf. Claud. Rapt. Pros. 1, 138.— Subst.: Caeci, ōrum, m., the blind people, i.e. the people of Chalcedon, according to the oracle at Delphi. Tac. A. 12, 63; cf. Plin. 5, 32, 43, § 149. —
    2.
    Meton. of the passions themselves:

    caeca honorum cupido,

    Lucr. 3, 59; Ov. M. 3, 620:

    ac temeraria dominatrix animi cupiditas,

    Cic. Inv. 1, 2, 2; id. Pis. 24, 57:

    exspectatio,

    id. Agr. 2, 25, 66:

    amor,

    Ov. F. 2, 762:

    amor sui,

    Hor. C. 1, 18, 14:

    festinatio,

    Liv. 22, 39, 22:

    furor,

    Hor. Epod. 7, 13:

    caeca et sopita socordia,

    Quint. 1, 2, 5:

    ambitio,

    Sen. Ben. 7, 26, 4.—
    3.
    Pregn., blind, i.e. at random, vague, indiscriminate, aimless:

    in hac calumniā timoris et caecae suspitionis tormento,

    Cic. Fam. 6, 7, 4:

    caeco quodam timore... quaerebant aliquem ducem,

    id. Lig. 1, 3:

    caecique in nubibus ignes Terrificant animos,

    Verg. A. 4, 209:

    caeca regens filo vestigia,

    id. ib. 6, 30:

    ne sint caecae, pater, exsecrationes tuae,

    Liv. 40, 10, 1:

    et caeco flentque paventque metu,

    Ov. F. 2, 822:

    lymphatis caeco pavore animis,

    Tac. H. 1, 82:

    cervus... Caeco timore proximam villam petit,

    Phaedr. 2, 8, 3:

    timor,

    Ov. Am. 1, 4, 42.—
    C.
    Transf.
    1.
    Of plants, without buds or eyes:

    rami,

    Plin. 16, 30, 54, § 125; cf. caeco and oculus. —
    2.
    Of the large intestine:

    intestinum,

    the cœcum, Cels. 4, 1, 28; 4, 14, 1.—
    II. A.
    Lit.: sunt igitur venti nimirum corpora caeca, winds are accordingly bodies, although invisible, Lucr. 1, 278; 1, 296; 1, 329;

    2, 713: vallum caecum,

    Caes. B. C. 1, 28; cf.: caecum vallum dicitur, in quo praeacuti pali terrae affixi herbis vel frondibus occuluntur, Paul. ex Fest. p. 44 Müll.; so,

    fossae,

    covered, Col. 2, 2, 9; Pall. Mai, 3. 1:

    in vada caeca ferre,

    Verg. A. 1, 536:

    fores,

    private, id. ib. 2, 453:

    spiramenta,

    id. G. 1, 89:

    colubri,

    Col. 10, 231:

    ignis,

    Lucr. 4, 929:

    venenum,

    id. 6, 822:

    tabes,

    Ov. M. 9, 174:

    viae,

    blind ways, Tib. 2, 1, 78:

    insidiae armaque,

    Ov. F 2, 214; cf. Sil. 5, 3:

    saxa,

    Verg. A. 3, 706; 5, 164:

    vulnus,

    a secret wound, Lucr. 4, 1116;

    but also,

    a wound upon the back, Verg. A. 10, 733; cf.

    in the same sense, ictus,

    Liv. 34, 14, 11; Sil. 9, 105 (cf.: caecum corpus, the back, I. A. supra):

    caeca manus, i.e. abscondita,

    Ov. M. 12, 492:

    caecum domūs scelus,

    Verg. A. 1, 356.—
    B.
    Trop.:

    caecas exponere causas,

    Lucr. 3, 317:

    improba navigii ratio, tum caeca jacebat,

    lay still concealed, id. 5, 1004; so,

    venti potestas,

    id. 3, 248; 3, 270: fluctus, Sisenn. ap. Non. p. 449, 10:

    caeca et clandestina natura,

    Lucr. 1, 779:

    res caecae et ab aspectūs judicio remotae,

    Cic. de Or. 2, 87, 357:

    obscurum atque caecum,

    id. Agr. 2, 14, 36:

    fata,

    Hor. C. 2, 13, 16:

    sors,

    id. S. 2, 3, 269:

    tumultus,

    secret conspiracies, Verg. G. 1, 464:

    amor,

    id. ib. 3, 210; cf.:

    stimulos in pectore caecos Condidit,

    Ov. M. 1, 726. In Plaut. once, prob. taken from the vulgar lang.: caecā die emere, upon a concealed ( pay-) day, i.e. to purchase on credit (opp. oculata dies, i.e. for ready money): Ca. Pereo inopiā argentariā. Ba. Emito die caecā hercle olivom, id vendito oculatā die, Plaut. Ps. 1, 3, 67.—
    2.
    By poet. license, transf. to the hearing:

    murmur,

    Verg. A. 12, 591 (as we, by a similar meton., say a hollow sound; cf. on the other hand, in Gr. tuphlos ta ôta); so,

    clamor,

    Val. Fl. 2, 461:

    mugitusterrae,

    Sen. Troad. 171.—
    III.
    Neutr., that obstructs the sight, or trop., the perception; dark, gloomy, thick, dense, obscure.
    A.
    Lit.:

    nox,

    Cic. Mil. 19, 50; Lucr. 1, 1108; Cat. 68, 44; Ov. M. 10, 476; 11, 521:

    caligo,

    Lucr. 3, 305; 4, 457; Cat. 64, 908; Verg. A. 3, 203; 8, 253:

    tenebrae,

    Lucr. 2, 54; 2, 746; 2, 798; 3, 87; 6, 35;

    3, 87: silentia, i.e. nox,

    Sil. 7, 350:

    latebrae,

    Lucr. 1, 409:

    iter,

    Ov. M. 10, 456:

    loca,

    Prop. 1, 19, 8:

    cavernae,

    Ov. M. 15, 299; Sil. 7, 372:

    latus,

    Verg. A. 2, 19:

    cubiculum si fenestram non habet, dicitur caecum,

    Varr. L. L. 9, § 58 Müll.; so,

    domus,

    without windows, Cic. Or. 67, 224:

    parietes,

    Verg. A. 5, 589:

    pulvis,

    id. ib. 12, 444:

    carcer,

    id. ib. 6, 734:

    sardonyches,

    not transparent, opaque, Plin. 37, 6, 23, § 86:

    smaragdi,

    id. 37, 5, 18, § 68: acervus (of chaos), chaotic, confused, Ov M. 1, 24; Col. 4, 32, 4' chaos, Sen. Med. 741, Sil. 11, 456.—
    B.
    Trop., uncertain, doubtful: obscurā spe et caecā exspectatione pendere, i.e. of an uncertain consequence or result, Cic. Agr. 2, 25, 66:

    quod temere fit caeco casu,

    id. Div. 2, 6, 15. cursus (Fortunae), Luc. 2, 567:

    eventus,

    Verg. A. 6, 157:

    caeci morbi, quorum causas ne medici quidem perspicere queunt,

    Col. 1, 5, 6; so,

    dolores,

    Plin. 29, 2, 10, § 38; 29, 3, 13, § 55:

    crimen,

    that cannot be proved, Liv. 45, 31, 11.— Subst.: caecum, i, n., uncertainty, obscurity ( poet.):

    verum in caeco esse,

    Manil. 4, 304.—
    * Comp., Hor. S. 1, 2, 91.— Sup. and adv. not in. use.
    2.
    Caecus, i, m.; agnomen of Appius Claudius Crassus, as being blind, Cic. Brut. 14, 55; cf. Liv. 9, 29, 11; Cic. Sen. 6, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > coecus

  • 62 confundo

    con-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a.
    I.
    To pour, mingle, or mix together (class. in prose and poetry).
    A.
    Prop.:

    unā multa jura (cocos),

    Plaut. Most. 1, 3, 120; cf.:

    jus confusum sectis herbis,

    Hor. S. 2, 4, 67:

    (venenum) in poculo, cum ita confusum esset ut secerni nullo modo posset,

    Cic. Clu. 62, 173; Dig. 6, 1, 3, § 2:

    cum ignis oculorum cum eo igne, qui est ob os offusus, se confudit et contulit,

    Cic. Univ. 14:

    cumque tuis lacrimis lacrimas confundere nostras,

    Ov. H. 2, 95:

    confundere crebroque permiscere mel, acetum, oleum,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    omnia arenti ramo (Medea),

    Ov. M. 7, 278:

    (Alpheus) Siculis confunditur undis,

    mingles, Verg. A. 3, 696:

    mixtum flumini subibat mare,

    Curt. 9, 9, 7:

    (cornua cervi contrita) pulvereae confusa farinae,

    Ov. Med. Fac. 61:

    aes auro,

    Plin. 34, 2, 3, § 5.—
    B.
    Meton.
    1.
    In gen., to mingle, unite, join, combine (rare):

    (decorum) totum illud quidem est cum virtute confusum, sed mente cogitatione distinguitur,

    Cic. Off. 1, 27, 95; so,

    vera cum falsis,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    est id quidem in totam orationem confundendum,

    id. de Or. 2, 79, 322:

    vis quaedam sentiens quae est toto confusa mundo,

    id. Div. 1, 52, 118:

    sermones in unum,

    Liv. 7, 12, 14; cf. id. 40, 46, 13:

    duo populi in unum confusi,

    id. 1, 23, 2: diversum confusa genus panthera camelo ( = camelopardalis, the giraffe), Hor. Ep. 2, 1, 195:

    rusticus urbano confusus,

    id. A. P. 213; cf.:

    quinque continuos dactylos,

    Quint. 9, 4, 49:

    subjecta sibi vocalis in unum sonum coalescere et confundi nequiret,

    id. 1, 7, 26.—Of bringing together in speech:

    cuperem equidem utrumque (una dijudicare), sed est difficile confundere,

    Cic. Tusc. 1, 11, 23; cf. id. Brut. 26, 100.— Poet.:

    proelia cum aliquo,

    Hor. C. 1, 17, 23 al. —More freq.,
    2.
    Esp., with the idea of confounding, disarranging, to confound, confuse, jumble together, bring into disorder:

    an tu haec ita confundis et perturbas, ut quicumque velit, quod velit, quo modo velit possit dedicare?

    Cic. Dom. 49, 127:

    omnis corporis atque animi sensus,

    Lucr. 2, 946; cf. id. 2, 439:

    aëra per multum confundi verba necesse'st Et conturbari vocem,

    id. 4, 558: confusa venit vox inque pedita, id. 4, 562 sq.:

    censeo omnis in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes,

    Cic. Or. 57, 195:

    particulae primum confusae postea in ordinem adductae a mente divinā,

    id. Ac. 2, 37, 118:

    signa et ordines peditum atque equitum,

    Liv. 9, 27, 10:

    jura gentium,

    id. 4, 1, 2:

    priora,

    Quint. 10, 5, 23:

    ordinem disciplinae,

    Tac. H. 1, 60; cf.:

    ordinem militiae,

    id. ib. 2, 93:

    lusum,

    Suet. Claud. 33:

    annum (together with conturbare),

    id. Aug. 31 et saep.: foedus, to violate (suncheein, Hom. Il. 4, 269), Verg. A. 5, 496; 12, 290:

    summa imis,

    Curt. 8, 8, 8:

    imperium, promissa, preces confundit in unum,

    mingles together, Ov. M. 4, 472:

    jura et nomina,

    id. ib. 10, 346:

    fasque nefasque,

    id. ib. 6, 585:

    in chaos,

    id. ib. 2, 299:

    mare caelo,

    Juv. 6, 283 (cf.:

    caelum terris miscere,

    id. 2, 25):

    ora fractis in ossibus,

    i. e. to disfigure the features, make them undistinguishable, Ov. M. 5, 58; Sen. Troad. 1117; cf.:

    omnia corporis lineamenta,

    Petr. 105, 10; Just. 3, 5, 11;

    and vultus,

    Luc. 2, 191; 3, 758; Stat. Th. 2, 232:

    oris notas,

    Curt. 8, 3, 13:

    si irruptione fluminis fines agri confudit inundatio,

    Dig. 19, 2, 31:

    ossa Non agnoscendo confusa reliquit in ore,

    Ov. M. 12, 251:

    vultum Lunae,

    to cloud, obscure, id. ib. 14, 367.—Of disordered health:

    neque apparet, quod corpus confuderit,

    Cels. 3, 5, 3.—
    b.
    Trop., of intellectual confusion, to disturb, disconcert, confound, perplex (freq. after the Aug. per.;

    perh. not in Cic.): audientium animos, etc.,

    Liv. 45, 42, 1; 34, 50, 1:

    cum confusa memoria esset,

    id. 5, 50, 6:

    nos (fulmina),

    Quint. 8, 3, 5; Plin. Ep. 3, 10, 2:

    me gravi dolore (nuntius),

    id. ib. 5, 5, 1; Quint. 1, 12, 1:

    intellectum,

    Plin. 21, 18, 70, § 117:

    inmitem animum imagine tristi,

    Tac. H. 1, 44:

    Alexander pudore confusus,

    Curt. 7, 7, 23:

    illum ingens confundit honos inopinaque turbat gloria,

    Stat. Th. 8, 283; Juv. 7, 68:

    diligentiam monitoris confundit multitudo,

    Col. 1, 9, 7.—
    II.
    To diffuse, suffuse, spread over (rare).
    A.
    Prop.:

    cibus in eam venam, quae cava appellatur, confunditur,

    diffuses itself, Cic. N. D. 2, 55, 137:

    vinum in ea (vasa),

    Col. 12, 28 fin.:

    cruorem in fossam,

    Hor. S. 1, 8, 28.—
    2.
    Poet., to throw in great numbers:

    tela per foramina muri,

    Sil. 14, 333.—
    B.
    Trop.:

    aliquid in totam orationem,

    Cic. de Or. 2, 79, 322:

    vim quandam sentientem atque divinam, quae toto confusa mundo sit,

    id. Div. 2, 15, 35: rosa ingenuo confusa rubore, suffused with, etc., Col. poët. 10, 260.—Hence, confūsus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2.), brought into disorder, confused, perplexed, disorderly (class. in prose and poetry):

    ruina mundi,

    Lucr. 6, 607; cf.

    natura,

    id. 6, 600:

    vox,

    id. 4, 562; 4, 613; cf.:

    oratio confusa, perturbata,

    Cic. de Or. 3, 13, 50:

    stilus,

    Quint. 1, 1, 28:

    verba,

    Ov. M. 2, 666; 12, 55; 15, 606:

    suffragium,

    Liv. 26, 18, 9 Drak. ad loc. (cf.:

    confusio suffragiorum,

    Cic. Mur. 23, 47):

    confusissimus mos,

    Suet. Aug. 44:

    clamor,

    Liv. 30, 6, 2.—With abl.:

    ipse confusus animo,

    Liv. 6, 6, 7; cf. id. 35, 35, 18:

    maerore,

    id. 35, 15, 9:

    eodem metu,

    Quint. 1, 10, 48:

    somnio,

    Suet. Caes. 7:

    irā, pudore,

    Curt. 7, 7, 23; cf. Ov. H. 21, 111; id. Tr. 3, 1, 81:

    fletu,

    Petr. 134, 6:

    turbā querelarum,

    Just. 32, 2, 3 al.:

    ex recenti morsu animi,

    Liv. 6, 34, 8.— Absol.:

    Masinissa ex praetorio in tabernaculum suum confusus concessit,

    Liv. 30, 15, 2:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60; Petr. 74, 10; 91, 1 al.:

    confusus atque incertus animi,

    Liv. 1, 7, 6:

    rediit confuso voltu,

    id. 41, 15, 1; Ov. Tr. 3, 5, 11:

    ore confuso,

    Curt. 6, 7, 18; cf.:

    confusior facies,

    Tac. A. 4, 63:

    pavor confusior,

    Plin. 7, prooem. 1, § 5.— Hence, confūsē, adv., confusedly, without order, disorderly (several times in Cic.; elsewh. rare;

    not in Quint.): confuse et permiste dispergere aliquid,

    Cic. Inv. 1, 30, 49:

    loqui,

    id. Fin. 2, 9, 27; cf.:

    confuse varieque sententias dicere,

    Gell. 14, 2, 17:

    agere,

    Cic. N. D. 3, 8, 19:

    utraque res conjuncte et confuse comparata est, Auct. her. 4, 47, 60: universis mancipiis constitutum pretium,

    in the lump, Dig. 21, 1, 36.—
    * Comp.:

    confusius acta res est,

    Cic. Phil. 8, 1, 1.— Sup. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > confundo

  • 63 confusim

    confūsim, adv. [confusus], in a confused, perplexed manner, = confuse, Varr. L. L. 9, § 4 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > confusim

  • 64 conturbatio

    conturbātĭo, ōnis, f. [conturbo], disorder, confusion. *
    I.
    Lit.: oculorum, confused, indistinct vision, as a disease, Scrib. Comp. 19.—
    II.
    Trop., confusion, disquiet, perturbation of mind (rare):

    conturbatio metus excutiens cogitata,

    a fear that drives away all thought, Cic. Tusc. 4, 8, 19; id. Top. 12, 52:

    mentis,

    id. Tusc. 4, 13, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > conturbatio

  • 65 dissonus

    dis-sŏnus, a, um, adj., opp. consonus, dissonant, discordant, confused (not anteAug.; nor in Verg., Ov., or Hor.).
    I.
    Lit.:

    chorus canentium dissonum quiddam canere,

    Col. 12, 2, 4; so,

    clamores,

    Liv. 4, 28; Plin. Ep. 3, 20, 4:

    voces (opp. congruens clamor),

    Liv. 30, 34:

    questus,

    Tac. A. 1, 34:

    vapor,

    i. e. making a dissonant sound, Plin. 2, 43, 43, § 112.—
    2.
    In gen., disagreeing, different:

    gentes sermone moribusque,

    Liv. 1, 18; cf.:

    linguā agmina,

    Sil. 16, 19:

    linguis castra,

    id. 3, 221;

    linguis turba,

    Claud. Laud. Stil 1, 152:

    diversi postulantium habitus ac dissonae voces,

    Plin. Pan. 56, 6:

    ora vulgi,

    Luc. 3, 289:

    nationes,

    Amm. 23, 6 et saep.:

    venustas (opp. jucunde consonat),

    Quint. 9, 3, 72:

    cursus solis,

    Plin. 36, 10, 15, § 73:

    carmina,

    i. e. in elegiac measure, Stat. S. 2, 2, 114:

    nationes,

    Mart. Cap. 2, § 203:

    elementa,

    id. 9, § 912 et saep.—With ab:

    nihil apud Latinos dissonum ab Romana re,

    Liv. 8, 8, 2.—
    * II.
    Trop., discordant, jarring:

    collidens dissona corda Seditio,

    Sil. 11, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > dissonus

  • 66 impliciscor

    implĭciscor ( inpl-), sci, v. dep. inch. n. [implico], to become confused, disordered:

    ubi primum tibi sensisti, mulier, impliciscier?

    Plaut. Am. 2, 2, 97. — In the act. form: ne quid tibi ex frigore impliciscat, Poët. ap. Fronto, Ep. ad M. Caes. 3, 13; cf.: implicisco apotropiazô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > impliciscor

  • 67 implico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > implico

  • 68 inconditus

    incondĭtus, a, um, adj.
    I.
    (Acc. to condo, I.) Not made, uncreated (post-class.):

    ne quid innatum et inconditum praeter solum deum crederemus,

    Tert. adv. Hermog. 18.—
    II.
    (Acc. to condo, II.)
    A.
    Not stored up:

    fructus,

    Col. 1, 5, 6; 3, 2, 1.—
    B.
    Without order, irregular, disordered, confused, unformed, uncouth, rude (the class. signif. of the word): inconditum non ordinate compositum, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.:

    acies, with inordinata,

    Liv. 44, 39, 1; so,

    agmen,

    Tac. A. 2, 12:

    ordo ramorum,

    Plin. 16, 30, 53, § 122:

    turbidusque clamor,

    Plin. Ep. 9, 13, 4:

    jus civile,

    Cic. de Or. 1, 44, 197:

    genus dicendi,

    id. Brut. 69, 242; cf.:

    dicendi consuetudo,

    id. de Or. 3, 44, 137:

    sententias inconditis verbis efferre,

    id. Or. 44, 150: carmina, artless, rude soldiers ' songs, Liv. 4, 20, 2; cf.:

    ibi haec incondita solus... jactabat,

    Verg. E. 2, 5:

    inter jocos militares, quos inconditos jaciunt,

    Liv. 5, 49, 7; 5, 47, 4; 4, 13, 4:

    si alicujus inconditi arripias dissipatam aliquam sententiam,

    Cic. Or. 70, 233:

    homines,

    i. e. not accustomed to military fatigue, Tac. H. 2, 16:

    urbanitas, in qua nihil inconditum possit deprehendi,

    Quint. 6, 3, 107; cf.:

    Syphax inconditae barbariae rex,

    Liv. 30, 28, 3:

    nova atque incondita libertas,

    id. 24, 24, 2.—
    C.
    Unburied:

    corpora,

    Luc. 6, 101:

    per patris cineres, qui inconditi sunt,

    Sen. Contr. 3 praef. § 7.— Adv.: in-condĭtē, confusedly, Cic. Or. 3, 44; id. Div. 2, 71 al.; Gell. praef. § 3; Spart. Carac. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inconditus

  • 69 inconfusibilis

    inconfūsĭbĭlis, e, adj. [2. in-confusus], that cannot be embarrassed or confused (late Lat.):

    operarius,

    Vulg. 2 Tim. 2, 15.— Adv.: inconfūsĭbĭlĭter, without confusion:

    misceri,

    Claud. Mam. Stat. An. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inconfusibilis

  • 70 inconfusibiliter

    inconfūsĭbĭlis, e, adj. [2. in-confusus], that cannot be embarrassed or confused (late Lat.):

    operarius,

    Vulg. 2 Tim. 2, 15.— Adv.: inconfūsĭbĭlĭter, without confusion:

    misceri,

    Claud. Mam. Stat. An. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inconfusibiliter

  • 71 indigestus

    1.
    in-dīgestus, a, um, adj., unarranged, without order, confused ( poet. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    (Chaos) rudis indigestaque moles,

    Ov. M. 1, 7:

    simplicitas,

    Plin. 13, 15, 30, § 98:

    turba,

    id. 17, 10, 12, § 65:

    multitudo,

    Sen. Ben. 6, 31, 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of food, undigested, Macr. S. 7, 7; Veg. Vet. 3, 53, 1.—
    B.
    Suffering from indigestion, Schol. Juv. 1, 143; Cael. Aur. Acut. 3, 21, 198.— Adv.: indīgestē, without arrangement, immethodically, Gell. praef. 3; Macr. S. praef. init.
    2.
    indīgestus, ūs, m. [in-digero], indigestion: stomachi, Schol. Juv. 4, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > indigestus

  • 72 indispositus

    in-dispŏsĭtus, a, um, adj., without order, confused (post-Aug. and very rare):

    apud Vitellium omnia indisposita, temulenta, etc.,

    Tac. H. 2, 68.—
    II.
    Of persons, unprepared, August. Ep. 59.—
    * Adv.: in-dispŏsĭtē, without order, confusedly:

    moveri,

    Sen. Ep. 124, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > indispositus

  • 73 indistinctus

    in-distinctus, a, um, adj. (post-Aug.).
    I.
    Not properly distinguished, confused:

    neque inordinata, neque indistincta,

    Quint. 8, 2, 23; Cat. 64, 283: cf.:

    indistincta et confusa,

    Gell. 13, 30, 5.—
    B.
    Esp., indistinct, obscure:

    vocabulum,

    Gell. 10, 20, 9; 13, 30, 5:

    defensio,

    Tac. A. 6, 8. —
    II.
    Devoid of display, unambitious, self-restrained:

    an non in privatis et acutus et indistinctus et non super modum elatus M. Tullius?

    Quint. 12, 10, 39.— Adv.: indistinctē.
    1.
    Without distinction, indiscriminately: indistincte atque promiscue annotabam, Gell. praef. § 2; Dig. 4, 8, 32, § 6 (for which: sine distinctione, ib. 5, 1, 24, § 2) al.—
    2.
    Generally, Dig. 40, 9, 3; 26, 1, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > indistinctus

  • 74 inexpeditus

    ĭn-expĕdītus, a, um, adj., not free.
    I.
    Entangled, confused:

    sicut pugna inexpeditior in angustiis, ita caedes atrocior fuit,

    Liv. 24, 16, 3 (al. impeditior).—
    II.
    Not ready, not quick at any thing (postclass.).
    A.
    Of persons:

    in rebus obeundis,

    Arn. 7, 247.—
    B.
    Of things, not easy, difficult:

    inexpeditissimum est traducere,

    Arn. 5, 182.

    Lewis & Short latin dictionary > inexpeditus

  • 75 inpliciscor

    implĭciscor ( inpl-), sci, v. dep. inch. n. [implico], to become confused, disordered:

    ubi primum tibi sensisti, mulier, impliciscier?

    Plaut. Am. 2, 2, 97. — In the act. form: ne quid tibi ex frigore impliciscat, Poët. ap. Fronto, Ep. ad M. Caes. 3, 13; cf.: implicisco apotropiazô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > inpliciscor

  • 76 inplico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > inplico

  • 77 passivitas

    passīvĭtas, ātis, f. [1. passivus], a scattered or confused condition, want of distinction, promiscuousness (post-class.), Tert. Pall. 4 med.; id. Apol. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > passivitas

  • 78 passivus

    1.
    passīvus, a, um, adj. [2. pando].
    I.
    Spread about, general, common, found everywhere (post-class.):

    nomen dei,

    applied to many, common, Tert. adv. Marc. 1, 7: cupiditates, Firm. Math. 5, 1.—
    II.
    Promiscuous, confused:

    seminum passiva congeries,

    App. M. 6, p. 177, 14.—Hence,
    B.
    Subst.: passīvus, i, m., i. q. popularis: vagi Romanorum, quos passivos appellant, Aug. contr. Adamant. 24; so, populari, passivo, Schol. Juv. 8, 182.— Adv.: passīvē:

    crines per colla passive dispositi,

    dispersedly, App. M. 11 init.; Tert. adv. Psych. 2.
    2.
    passīvus, a, um, adj. [patior], capable of feeling or suffering, passible, passive (post-class.):

    anima passiva et interibilis,

    Arn. 2, 65; App. de Deo Socr. p. 49.—
    II.
    In partic., in gram., passive:

    verbum passivum... quod habet naturam patiendi,

    Quint. 1, 6, 10:

    verba,

    Charis. 2; Diom. 1; Prisc. 8 et saep.— Adv.: pas-sīvē, passively, Lucil. ap. Prisc. p. 791 P.

    Lewis & Short latin dictionary > passivus

  • 79 permisceo

    per-misceo, scŭi, stum, and xtum, 2, v. a., to mix or mingle together; to commingle, intermingle.
    I.
    Lit.:

    naturam cum materiā,

    Cic. Univ. 7:

    permixti cum suis fugientibus,

    Caes. B. G. 7, 62:

    permixtum senatui populi concilium,

    Liv. 21, 14:

    equites turbae hostium,

    id. 39, 51:

    fructus acerbitate permixti,

    Cic. Planc. 38, 92; Plin. 28, 17, 67, § 231:

    generique cruorem Sanguine cum soceri permiscuit impius ensis,

    Ov. M. 14, 801:

    omnes in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes,

    Cic. Or. 57, 195:

    (gagates lapis) medetur strumis cerae permixtus,

    Plin. 36, 19, 34, § 142:

    corpora viva permista sepultis,

    Luc. 2, 152:

    alicui totum ensem,

    to plunge his whole sword into his body, Sil. 10, 259.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to mix or mingle together; to commingle, intermingle:

    ne tuas sordes cum clarissimorum virorum splendore permisceas,

    Cic. Vatin. 5, 13:

    tristia laetis,

    Sil. 13, 385:

    geminas e sanguine matris permistura domos,

    Luc. 2, 333:

    acerbitas morum ne vino quidem permista,

    Cic. Phil. 12, 11, 26.—Of language:

    quibus (intervallis longis et brevibus) implicata atque permixta oratio,

    Cic. Or. 56, 187.—
    B.
    In partic., to confound, disturb, throw into confusion, Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123:

    omnia,

    id. Planc. 17, 41; cf.:

    omnia divina humanaque jura permiscentur,

    Caes. B. C. 1, 6 fin.:

    domum,

    Verg. A. 7, 348; Sall. J. 5, 2:

    Graeciam,

    Cic. Or. 9, 20:

    omnia gravi timore,

    Flor. 1, 18, 12.—Hence, permixtus, a, um (perh. not permistus in class. Lat.), P. a.
    A.
    Promiscuous, confused:

    permixta caedes,

    Lucr. 3, 643; 5, 1313:

    mores,

    disordered, disorderly, id. 3, 749.—
    B.
    Filled:

    permixtus maerore,

    App. M. 9, p. 235 fin.—Adv.: per-mixtē, confusedly, promiscuously, Cic. Inv. 1, 22, 32; id. Part. 7, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > permisceo

  • 80 pertricosus

    per-trīcōsus, a, um, adj., very confused or perplexed, very strange:

    res pertricosa,

    Mart. 3, 63, 14 dub. (al. praetricosa).

    Lewis & Short latin dictionary > pertricosus

См. также в других словарях:

  • Confused.com — Confused.com, part of the Admiral Group, is a British price comparison website specialising in insurance and financial services. confused.com logo mascot Contents 1 History …   Wikipedia

  • confused — adj. 1. same as {confounded}; as, bewildered and confused. Syn: at sea, befuddled, bemused, bewildered, confounded, mazed, mixed up. [WordNet 1.5] 2. lacking orderly continuity. Syn: disconnected, disjointed, disordered, disorganized, desultory,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Confused Moth — Conservation status Extinct (IUCN 2.3) Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • confused — early 14c., discomfited, routed, defeated (of groups), serving at first as an alternative pp. of CONFOUND (Cf. confound), as Latin confusus was the pp. of confundere to pour together, mix, mingle; to join together; hence, figuratively, to throw… …   Etymology dictionary

  • confused — [adj1] disoriented mentally abashed, addled, at a loss*, at sea*, at sixes and sevens*, baffled, befuddled, bewildered, come apart*, dazed, discombobulated*, disconcerted, disorganized, distracted, flummoxed, flustered, fouled up*, glassy eyed*,… …   New thesaurus

  • confused — index ambiguous, complex, deranged, disjointed, disordered, disorderly, haphazard, inextricable, lost ( …   Law dictionary

  • confused language — index jargon (unintelligible language) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • confused mass — index melange Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • confused meaning — index ambiguity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • confused talk — index jargon (unintelligible language) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • confused — ► ADJECTIVE 1) bewildered. 2) lacking order and so difficult to understand or distinguish. DERIVATIVES confusedly adverb …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»