Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

imaginary

  • 1 commentīcius

        commentīcius (not -tītius), adj.    [comminiscor], thought out, devised, fabricated, invented, new: nomina.—Feigned, pretended, ideal, imaginary: civitas Platonis: di: crimen, false.
    * * *
    commenticia, commenticium ADJ
    invented, devised, improvised; imaginary; fabricated/fictitious; forged, false

    Latin-English dictionary > commentīcius

  • 2 amarantus

        amarantus ī, n, ἀμάραντοσ, the amaranth, O., Tb.
    * * *
    amaranth (imaginary flower said never to fade)/(ornamental w/colored leaves)

    Latin-English dictionary > amarantus

  • 3 imāginārius

        imāginārius adj.    [imago], seeming, fancied: fasces, pretended authority, L.
    * * *
    imaginaria, imaginarium ADJ

    Latin-English dictionary > imāginārius

  • 4 opīnābilis

        opīnābilis e, adj.    [opinor], conjectural, imaginary: artes: mediocritates.

    Latin-English dictionary > opīnābilis

  • 5 cepolendrum

    Latin-English dictionary > cepolendrum

  • 6 cicilendrum

    Latin-English dictionary > cicilendrum

  • 7 cicimalindrum

    Latin-English dictionary > cicimalindrum

  • 8 cicimandrum

    Latin-English dictionary > cicimandrum

  • 9 cocilendrum

    Latin-English dictionary > cocilendrum

  • 10 commentitius

    commentitia, commentitium ADJ
    invented, devised, improvised; imaginary; fabricated/fictitious; forged, false

    Latin-English dictionary > commentitius

  • 11 phantasmaticus

    phantasmatica, phantasmaticum ADJ

    Latin-English dictionary > phantasmaticus

  • 12 phantasticus

    phantastica, phantasticum ADJ
    imaginary; visionary

    Latin-English dictionary > phantasticus

  • 13 scholastica

    Latin-English dictionary > scholastica

  • 14 scolastica

    Latin-English dictionary > scolastica

  • 15 commenticius

    commentĭcĭus or - tĭus, a, um, adj., [commentus, comminiscor], thought out, devised, fabricated (most freq. in Cicero).
    I.
    Opp. to that already existing, invented, new:

    nominibus novis et commenticiis appellata,

    Cic. Fin. 5, 30, 90:

    spectacula (opp. usitata),

    Suet. Claud. 21; Dig. 48, 19, 20.—
    II.
    Opp. to that which is actual.
    A.
    In gen., feigned, pretended, ideal, imaginary:

    civitas Platonis,

    Cic. de Or. 1, 53, 230:

    commenticii et ficti di,

    id. N. D. 2, 28, 70; 1, 11, 28.—
    B.
    In opp. to moral reality, truth, fabricated, feigned, forged, false:

    crimen,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    res,

    id. ib. 29, 82:

    fabula,

    id. Off. 3, 9, 39:

    fraudes,

    Gell. 12, 1, 8:

    epistulae, Cod. Th. 7, 18, 11, § 1: jus,

    Dig. 20, 48, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > commenticius

  • 16 commentitius

    commentĭcĭus or - tĭus, a, um, adj., [commentus, comminiscor], thought out, devised, fabricated (most freq. in Cicero).
    I.
    Opp. to that already existing, invented, new:

    nominibus novis et commenticiis appellata,

    Cic. Fin. 5, 30, 90:

    spectacula (opp. usitata),

    Suet. Claud. 21; Dig. 48, 19, 20.—
    II.
    Opp. to that which is actual.
    A.
    In gen., feigned, pretended, ideal, imaginary:

    civitas Platonis,

    Cic. de Or. 1, 53, 230:

    commenticii et ficti di,

    id. N. D. 2, 28, 70; 1, 11, 28.—
    B.
    In opp. to moral reality, truth, fabricated, feigned, forged, false:

    crimen,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    res,

    id. ib. 29, 82:

    fabula,

    id. Off. 3, 9, 39:

    fraudes,

    Gell. 12, 1, 8:

    epistulae, Cod. Th. 7, 18, 11, § 1: jus,

    Dig. 20, 48, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > commentitius

  • 17 Cryphiolathronia

    Cryphĭŏlăthrŏnĭa, ae, f. [kruphioslathra], the name of an imaginary country, Plaut. Mil. 1, 1, 43 Ritschl (ex conj.; Brix, Scytholatronia).

    Lewis & Short latin dictionary > Cryphiolathronia

  • 18 emptor

    emptor ( emt-), ōris, m. [id.], a buyer, purchaser (cf.:

    negotiator, mercator, caupo, institor),

    Plaut. Poen. 1, 2, 128 sq.; id. Pers. 4, 4, 31; Cic. Off. 3, 12, 51; id. Phil. 2, 38; id. Caecin. 7, 19; Hor. S. 1, 2, 88; id. Ep. 2, 2, 167 et saep.; cf., on the laws affecting him, the authorities cited under emptio: pretiosus dedecorum, i. e. who buys them dearly (=magno pretio emens), Hor. C. 3, 6, 32: familiae, the imaginary purchaser of an inheritance per aes et libram, Suet. Ner. 4 Bremi; cf. Rein's Privatr. p. 375.

    Lewis & Short latin dictionary > emptor

  • 19 emtor

    emptor ( emt-), ōris, m. [id.], a buyer, purchaser (cf.:

    negotiator, mercator, caupo, institor),

    Plaut. Poen. 1, 2, 128 sq.; id. Pers. 4, 4, 31; Cic. Off. 3, 12, 51; id. Phil. 2, 38; id. Caecin. 7, 19; Hor. S. 1, 2, 88; id. Ep. 2, 2, 167 et saep.; cf., on the laws affecting him, the authorities cited under emptio: pretiosus dedecorum, i. e. who buys them dearly (=magno pretio emens), Hor. C. 3, 6, 32: familiae, the imaginary purchaser of an inheritance per aes et libram, Suet. Ner. 4 Bremi; cf. Rein's Privatr. p. 375.

    Lewis & Short latin dictionary > emtor

  • 20 fictum

    fingo, finxi, fictum, 3, v. a. [Sanscr. dih-, dēhmi, smear; Gr. thig, thinganô, touch; whence figulus, figura, etc.; prop., to handle].
    I.
    Lit.
    A.
    To touch, handle, stroke, touch gently (rare):

    mulcere alternos, et corpora fingere lingua,

    Verg. A. 8, 634:

    saepe manus aegras manibus fingebat amicis,

    Ov. F. 5, 409.—
    B.
    Esp., to form, shape, fashion, frame, make (class.), whence also figulus:

    esse aliquam vim, quae finxerit, vel, ut tuo verbo utar, quae fabricata sit hominem,

    Cic. Ac. 2, 27, 87; cf.:

    ab aliquo deo ficti esse videantur,

    id. de Or. 1, 25, 115:

    fingere et construere nidos,

    build, id. ib. 2, 6, 23:

    favos,

    id. Off. 1, 44, 157:

    ut illa bestia fetum ederet informem, lambendo postgea fingeret, etc.,

    Gell. 17, 10, 3.—
    C.
    In partic.
    1.
    Of the plastic art, to form or fashion by art (in wax, clay, stone, etc.), to mould or model, as a statuary:

    quorum alterum fingere opinor e cera solitum esse, alterum esse pictorem,

    Cic. Verr. 2, 4, 13, § 30; cf.:

    in ceris aut fictilibus figuris,

    id. N. D. 1, 26, 71:

    similitudines ex argilla,

    Plin. 35, 12, 43, § 151; cf.

    , sarcastically: hic homullus, ex argilla et luto fictus Epicurus,

    Cic. Pis. 25, 59:

    pocula de humo,

    Ov. Tr. 2, 489:

    Alexander ab Apelle potissimum pingi et a Lysippo fingi volebat... qui neque pictam neque fictam imaginem suam passus est esse, etc.,

    Cic. Fam. 5, 12, 7; cf.:

    fingendi ars,

    of making statues, statuary, id. de Or. 3, 7, 26:

    corpora fingendo pingendove efficere,

    Quint. 5, 12, 21.—
    2.
    With the access. notion of arranging, adorning, etc., to set to rights, arrange; to adorn, dress, trim ( poet. syn.:

    componere, excolere, ornare): Bene cum lauta est (mulier), tersa, ornata, ficta est: infecta est tamen,

    Plaut. Stich. 5, 5, 4:

    cum se non finxerit ulli,

    Ov. R. Am. 341:

    isti ficti, compositi, crispi cincinni,

    Plaut. Truc. 2, 2, 32; cf.:

    canas fingere comas,

    Tib. 1, 2, 92:

    comas presso pollice,

    Prop. 3, 10 (4, 9), 14; Ov. A. A. 1, 306; Mart. 6, 57; cf.:

    comas auro,

    Stat. Th. 5, 228:

    crinem,

    Verg. A. 4, 148; cf. also Phaedr. 2, 2, 9:

    vitem putando,

    Verg. G. 2, 407 Forbig.—
    3.
    With the access. notion of untruth, to alter, change, for the purpose of dissembling:

    hi neque vultum fingere, neque interdum lacrimas tenere poterant,

    Caes. B. G. 1, 39, 4; cf.:

    vultus quoque hominum fingit scelus,

    i. e. makes men change countenance, Ter. Heaut. 5, 1, 14.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to form, fashion, make: Ly. multa eveniunt homini quae [p. 751] volt, quae nevolt. Ph. Mentire, gnate, nam sapiens quidem pol ipsus fingit fortunam sibi, Plaut. Trin. 2, 2, 84; cf.

    the vv. foll.: natura fingit homines et creat imitatores et narratores facetos,

    Cic. de Or. 2, 54, 219:

    animos fingere, formare,

    id. Brut. 38, 142: cf.:

    moderari et fingere mentem ac voluntates,

    id. Leg. 3, 18, 40:

    ea quae nobis non possumus fingere, vultus, facies, sonus,

    id. de Or. 1, 28, 127: formam totius rei publicae velim mittas, ex qua me fingere possim, regulate myself, i. e. proceed, act, id. Att. 6, 3, 4; cf.:

    ad eorum (qui audiunt) arbitrium et nutum totos se fingunt et accommodant,

    id. Or. 8, 24:

    ea (verba) nos sicut mollissimam ceram ad nostrum arbitrium formamus et fingimus,

    id. de Or. 3, 45, 177; cf.

    also: arbitrio fingere,

    id. Brut. 79, 274:

    fortuna humana fingit artatque ut lubet,

    Plaut. Capt. 2, 2, 54; cf.:

    vitam subito flecti fingique posse,

    shaped, directed, Cic. Sull. 28, 79; cf. id. ib. 25, 69:

    jure erat semper idem voltus, cum mentis, a qua is fingitur, nulla fieret mutatio,

    id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:

    circumspexit amictus et finxit vultum,

    composed, Ov. M. 4, 318:

    lingua vocem immoderate profusam fingit et terminat,

    forms, Cic. N. D. 2, 59, 149; cf.:

    Peripateticorum institutis commodius fingeretur oratio,

    id. Brut. 31, 119: ego apis Matinae more modoque operosa parvus carmina fingo (like the Gr. plattô), make, compose, Hor. C. 4, 2, 32:

    carmina,

    id. Ep. 2, 1, 227; id. A. P. 331; 240:

    versus,

    id. ib. 382:

    poëmata,

    Suet. Tit. 3:

    opprobria in quemvis,

    Hor. Ep. 1, 15, 30.—
    B.
    In partic.
    1.
    With a double predicate, to form, make into something or in a certain manner:

    finxit te ipsa natura ad honestatem, gravitatem... ad omnes denique virtutes magnum hominem et excelsum,

    Cic. Mur. 29, 60:

    nec, si miserum fortuna Sinonem Finxit, vanum etiam mendacemque improba finget,

    Verg. A. 2, 79:

    (illum) spissae nemorum comae Fingent Aeolio carmine nobilem,

    Hor. C. 4, 3, 12:

    di bene fecerunt, inopis me quodque pusilli Finxerunt animi,

    id. S. 1, 4, 18: timui, mea me finxisse minora putarer Dissimulator opis propriae, to have lessened, i. e. purposely disparaged it, id. Ep. 1, 9, 8.—
    2.
    To form by instruction, to instruct, teach, train:

    idem mire finxit filium,

    i. e. caused him to play his part, Ter. Heaut. 5, 1, 25; cf.:

    voce paterna Fingeris ad rectum,

    Hor. A. P. 367:

    fingitur artibus,

    id. C. 3, 6, 22:

    fingit equum tenera docilem cervice magister Ire viam, qua monstret eques,

    id. Ep. 1, 2, 64.—
    3.
    To form mentally or in speech, to represent in thought, to imagine, conceive, think, suppose; to sketch out:

    fingite animis... fingite cogitatione imaginem hujus condicionis meae, etc.,

    Cic. Mil. 29, 79; cf.:

    omnia quae cogitatione nobismet ipsi possumus fingere,

    id. N. D. 3, 18, 47:

    fingere animo,

    id. de Sen. 12, 41: cf.

    also: animo et cogitatione,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    ex sua natura ceteros,

    to conceive of, id. Rosc. Am. 9, 26:

    quid magis exercitum dici aut fingi potest?

    id. Mil. 2, 5:

    maleficium,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    tu, stulta, deos, tu fingis inania vera,

    Prop. 3, 20 (4, 19), 5:

    qui utilitatum causa fingunt amicitias,

    suppose, Cic. Lael. 14, 51:

    principatum sibi ipse opinionis errore finxerat,

    had imagined to himself, id. Off. 1, 8, 26:

    in summo oratore fingendo,

    in representing, sketching out, id. Or. 2, 7:

    finge tamen te improbulum,

    Juv. 5, 72.—
    (β).
    With double acc.:

    quod si qui me astutiorem fingit,

    Cic. Fam. 3, 8, 6:

    Tiresiam sapientem fingunt poetae... at vero Polyphemum Homerus immanem finxit,

    id. Tusc. 5, 39, 115.—
    (γ).
    With an object-clause, and in pass., with a subject-clause:

    finge, aliquem nunc fierisapientem, nondum esse,

    suppose, Cic. Ac. 2, 36, 117:

    finge solum natum nothum,

    Quint. 3, 6, 100.—Ellipt.: interfecti aliqui sunt;

    finge a nobis,

    assume, grant, Liv. 39, 37, 11:

    fingamus Alexandrum dari nobis,

    Quint. 1, 1, 24:

    non omnia corpora fingunt in medium niti,

    Lucr. 1, 1083; cf. id. 2, 175:

    qui naufragus fingitur se suspendisse,

    Quint. 8, 5, 22:

    qui suos artus morsu lacerasset, fingitur in scholis supra se cubasse,

    id. 8, 2, 20.—
    b.
    Pregn., with the access. notion of creating by thinking, to contrive, devise, invent, feign something (esp. untrue):

    argento comparando fingere fallaciam,

    Plaut. As. 2, 1, 2; 4:

    fallacias,

    Ter. Heaut. 3, 2, 22:

    fallaciam,

    id. And. 1, 3, 15; cf.: nonne ad senem aliquam fabricam fingit? id. Heaut. 3, 2, 34:

    fingit causas, ne det, sedulo,

    id. Eun. 1, 2, 58:

    falsas causas ad discordiam,

    id. Hec. 4, 4, 71:

    si mihi aliquam (rem publicam), ut apud Platonem Socrates, ipse finxero,

    Cic. Rep. 2, 1 fin.; cf. id. ib. 2, 11:

    ex eventis fingere,

    id. Fam. 6, 6, 4:

    (crimina) in istum fingere,

    id. Verr. 1, 5, 15:

    ea quae sunt in usu vitaque communi, non ea, quae finguntur aut optantur,

    id. Lael. 5, 18:

    in faciem moresque meos nova crimina fingis,

    Ov. H. 12, 177:

    fingere qui non visa potest, commissa tacere Qui nequit,

    Hor. S. 1, 4, 84:

    quaelibet in quemvis opprobria fingere,

    id. Ep. 1, 15, 30:

    finguntur et testamenta,

    Quint. 7, 4, 39:

    nemo dolorem fingit in hoc casu,

    Juv. 13, 132: qui sub obtentu monituum deorum scientes eos fingunt, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 2, 6. —With double acc.:

    bonois se ac liberales,

    Sen. Ben. 4, 17, 3.—With inf.:

    ignorare fingit,

    Claud. in Eutrop. 2, 306.—Hence, fic-tus, a, um, P. a., feigned, fictitious, false:

    in amicitia nihil fictum est, nihil simulatum,

    Cic. Lael. 8, 26; cf. id. ib. 18, 65:

    ficto officio et simulata sedultiate conjunctus,

    id. Caecin. 5, 14:

    in re ficta (opp. in vera),

    id. Lael. 7, 24:

    falsum est id totum neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

    id. Rep. 2, 15:

    commenticii et ficti dii,

    id. N. D. 2, 28, 70:

    fabula,

    id. Off. 3, 9, 39:

    in rebus fictis et adumbratis,

    id. Lael. 26, 97:

    amor,

    Lucr. 4, 1192:

    gemitus,

    Ov. M. 6, 565:

    cunctatio,

    Tac. A. 1, 46:

    ficto pectore fatur,

    Verg. A. 2, 107.— Poet. and in post-Aug. prose also, of persons:

    pro bene sano Ac non incauto fictum astutumque vocamus,

    dissembling, false, Hor. S. 1, 3, 62:

    alii fictum (eum), ingratum, immemorem loquuntur,

    Plin. Ep. 8, 18, 3;

    but: ficta pellice plorat,

    imaginary, Juv. 6, 272.— Poet., subst.: fictum, i, n., deception, fiction:

    ficti pravique tenax,

    Verg. A. 4, 188:

    jam consumpserat omnem Materiam ficti,

    Ov. M. 9, 767.—Adverb.:

    fictumque in colla minatus, Crura subit,

    Stat. Th. 6, 876.— Adv.: ficte, feignedly, fictitiously:

    ficte et simulate quaestus causa insusurrare,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13:

    ficte reconciliata gratia,

    id. Fam. 3, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fictum

См. также в других словарях:

  • Imaginary — can refer to:* Imaginary (sociology), a concept in sociology * Imaginary number, a concept in mathematics * Imaginary time, a concept in physics * Imagination, a mental faculty * Object of the mind, an object of the imagination * Imaginary enemy… …   Wikipedia

  • Imaginary — Im*ag i*na*ry, a. [L. imaginarius: cf. F. imaginaire.] Existing only in imagination or fancy; not real; fancied; visionary; ideal. [1913 Webster] Wilt thou add to all the griefs I suffer Imaginary ills and fancied tortures? Addison. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imaginary — «Imaginary» Сингл Evanescence из альбома Fallen Выпущен 2004 Формат CD, Цифровая дистрибуция …   Википедия

  • imaginary — adj 1 Imaginary, fanciful, visionary, fantastic, chimerical, quixotic are comparable when they are applied to conceptions or to the persons who form the conceptions and mean unreal or unbelievable and out of keeping with things as they are or… …   New Dictionary of Synonyms

  • Imaginary — «Imaginary» Sencillo de Evanescence del álbum Fallen Formato CD Grabación 2003 Género(s) Metal Gótico Rock Gotico Duración …   Wikipedia Español

  • imaginary — imaginary, imaginative Imaginary means ‘existing only in the imagination, not real’, whereas imaginative means ‘having or showing a high degree of imagination’. Both words can be applied to people as well as things; an imaginary person is one who …   Modern English usage

  • Imaginary — Im*ag i*na*ry, n. (Alg.) An imaginary expression or quantity. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • imaginary — (adj.) not real, late 14c., ymaginaire, from IMAGINE (Cf. imagine) + ARY (Cf. ary); or else from L.L. imaginarius seeming, fancied, from imaginari. Imaginary friend (one who does not exist) attested by 1789 …   Etymology dictionary

  • imaginary — ► ADJECTIVE 1) existing only in the imagination. 2) Mathematics expressed in terms of the square root of 1 (represented by i or j): imaginary numbers. DERIVATIVES imaginarily adverb …   English terms dictionary

  • imaginary — index artificial, delusive, fictitious, hypothetical, illusory, insubstantial, nonexistent, speculative …   Law dictionary

  • imaginary — [adj] fictitious, invented abstract, apocryphal, apparitional, assumed, chimerical, deceptive, delusive, dreamed up*, dreamlike, dreamy, fabulous, fancied, fanciful, fantastic, fictional, figmental, fool’s paradise*, hallucinatory, hypothetical,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»