-
1 adumbrātus
adumbrātus adj. [P. of adumbro], sketched, shadowed, in outline: dii: imago gloriae.—Apparent, feigned, unreal: comitia: Pippae vir, pretended husband: indicium, fictitious information.* * *adumbrata, adumbratum ADJsketchy, shadowy, unsubstantial, obscure; outline; pretended, feigned, spurious -
2 adsimulātus (ass-)
adsimulātus (ass-) adj. [P. of adsimulo], feigned, pretended, fictitious: virtus: consuetudo, N. -
3 coēmptiō
coēmptiō ōnis, f [coëmo].—In law, a form of marriage by a pretended sale, transferring the woman, with her estate, to the man (in manum).— A fictitious marriage (to free an heiress from special burdens).* * *fictitious marriage to free heiress; mock sale of estate to free it of burdens -
4 commentīcius
commentīcius (not -tītius), adj. [comminiscor], thought out, devised, fabricated, invented, new: nomina.—Feigned, pretended, ideal, imaginary: civitas Platonis: di: crimen, false.* * *commenticia, commenticium ADJinvented, devised, improvised; imaginary; fabricated/fictitious; forged, false -
5 commentus
commentus adj. [P. of comminiscor], devised, invented, feigned, fictitious: funera, O.: crimen, L.* * *commenta, commentum ADJfeigned, pretended, fabricated, devised, fictitious, invented -
6 et-sī
et-sī conj. I. Introducing a concession, though, although, albeit: Etsi scio ego meum ius esse... ego tamen, etc., T.: etsi non iniquum est, tamen est inusitatum: etsi aliquo accepto detrimento, tamen, etc., Cs.: etsi nihil aliud abstulissetis, tamen oportebat, etc.: etsi priore foedere staretur, satis cautum erat, L.: id etsi antea iam consecratum esset, tamen tum se dare, etc., although, as he pretended, etc.: etsi non iniquum certe triste senatūs consultum factum est, L.— II. Introducing a correction or limitation, although, and yet, but, though I know that: virtutem si unam amiseris— etsi amitti non potest virtus, sed si, etc. -
7 faciō
faciō fēcī (old fut perf. faxo; subj. faxim), factus, ere; imper. fac (old, face); pass. fīō, fierī; pass imper. fī [2 FAC-], to make, construct, fashion, frame, build, erect, produce, compose: Lectulos faciundos dedit, T.: navīs: candelabrum factum e gemmis: de marmore signum, O.: pontem in Arare, Cs.: (fanum) a civitatibus factum, founded, L.: duumviri ad aedem faciendam, L.: statuam faciendam locare: (valvae) ad cludendum factae: comoedias, T.: sermonem: epigramma: verbum, speak: carmina, Iu.: scutis ex cortice factis, Cs.: auri pondera facti, wrought, V.—Of actions, to do, perform, make, carry on, execute: Opus, T.: officium, T.: Si tibi quid feci quod placeat, T.: proelium, join, Cs.: iter, Cs.: clamores: clamor fit: eruptiones ex oppido, Cs.: gradum: imperata, Cs.: promissum, fulfil: iudicium: deditionem, S.: fac periclum in litteris, put (him) to the test, T.: me advorsum omnia, oppose me in everything, T.: omnia amici causā: multa crudeliter, N.: initium, begin: praeter aetatem Facere, work too hard for your years, T.: perfacile factu esse, conata perficere, Cs.— To make, produce, cause, occasion, bring about, bring to pass: turbam, T.: ignem ex lignis: iniuriam, Cs.: causas morae, S.: ducis admirationem, excite, L.: luxuriae modum, impose, S.: fugam ex ripā fecit (i. e. fugavit), L.: somnum, induce, Iu.: metum insidiarum, excite, L.: silentio facto, L.: ne qua eius adventūs significatio fiat, become known, Cs.: faciam ut intellegatis: facito, ut sciam: putasne te posse facere, ut, etc.?: fieri potest, ut recte quis sentiat, it may happen: ita fit, ut adsint, it happens: faciendum mihi est, ut exponam, is incumbent: me Facit ut te moneam, compels, T.: facere non possum, quin mittam, etc., I cannot forbear: di faxint ne sit alter (cui, etc.): fac ne quid aliud cures, take care: domi adsitis, facite, T.: ita fac cupidus sis, ut, etc., be sure: iam faxo scies, T.: nulla res magis talīs oratores videri facit, quales, etc. (i. e. ut viderentur): hoc me Flere facit, O.— To make, acquire, obtain, gather, accumulate, gain, take, receive, incur, suffer: rem, T.: praedam, Cs.: pecuniam: stipendia, earn, S.: corhortīs, form, Cs.: corpus, grow fat, Ph.: viam sibi, force, L.: alqm suum, win as a friend, T.: terram suam, i. e. conquer, Cs.: vitae iacturam, Cs.: naufragium: damnum.— To make, render, grant, give, impart, confer: arbitria, H.: potestatem dicendi: sibi iure iurando fidem, give assurance, Cs.: Romanis animum, inspire, L.: copiam pugnandi militibus, L.: audientiam orationi: cui si libido Fecerit auspicium, i. e. if the whim seize him, H.: cognomen colli, L.: mihi medicinam, administer: nobis otia, V.: alcui dolorem: desiderium decemviros creandi, L.— To celebrate, conduct, give, perform, represent: cenas: res divinas: sacra pro civibus: cui (Iunoni), make offerings: vitulā pro frugibus, make sacrifice, V.: cum pro populo fieret: ut fieret, edere, L. — To practise, follow: naviculariam: mercaturas.— To make, depict, represent, assert, say, pretend: in libro se exeuntem e senatu: pugnam ex auro, V.: me unum ex iis feci, qui, etc., pretended to be: ex industriā factus ad imitationem stultitiae, L.: inpendere apud inferos saxum Tantalo: Fecerat et fetam Procubuisse lupam, V.: facio me alias res agere, make as if.—To suppose, assume, grant, admit (only imper. with obj clause): fac audisse (Glauciam): fac ita esse: fac (me) velle, V.— To make, constitute, choose, appoint, render: senatum firmiorem vestrā auctoritate: heredem filiam: exercitum sibi fidum, S.: iter factum conruptius imbri, H.: hi consules facti sunt: ex coriis utres fierent, S.: Candida de nigris, O.: si ille factus esset, had been chosen (consul): alqm certiorem facere, inform ; see certus: ne hoc quidem sibi reliqui facit, ut, etc., does not leave himself so much character.—Pass., to become, be turned into, be made: fit Aurum ingens coluber, V.: sua cuique deus fit dira cupido? V.— To put in possession of, subject to, refer to: omnia quae mulieris fuerunt, viri fiunt: omnem oram Romanae dicionis fecit, L.: dicionis alienae facti, L.— To value, esteem, regard, appraise, prize: parum id facio, S.: te maxumi, T.: quos plurimi faciunt: voluptatem minimi: dolorem nihili: istuc Aequi bonique facio, am content with, T.— To do (resuming the meaning of another verb): cessas ire ac facere, i. e. do as I say, T.: oppidani bellum parare: idem nostri facere, S.: ‘evolve eius librum’—‘Feci mehercule:’ bestiae simile quiddam faciunt (i. e. patiuntur): aut facere aut non promisse, Ct.: Sicuti fieri consuevit, to happen, S.— To do, act, deal, conduct oneself: Facere contra huic aegre, T.: tuis dignum factis feceris, will act like yourself, T.: bene: adroganter, Cs.: per malitiam, with malice: aliter, S.: facere quam dicere malle, act, S.: mature facto opus est, prompt action, S. — To act, take part, take sides: idem plebes facit, S.: idem sentire et secum facere Sullam: cum veritas cum hoc faciat, is on his side: nihilo magis ab adversariis quam a nobis: eae res contra nos faciunt: adversus quos fecerint, N.— To arrange, adjust, set: Vela, spread, V.: pedem, brace, V.— To be fit, be useful, make, serve, answer, do: Ad talem formam non facit iste locus, O.: ad scelus omne, O.: Stemmata quid faciunt? avail, Iu.* * *Ifacere, additional forms Vdo, make; create; acquire; cause, bring about, fashion; compose; accomplishIIfacere, feci, factus Vdo, make; create; acquire; cause, bring about, fashion; compose; accomplish -
8 falsiparēns
falsiparēns entis, adj. [falsus+parens], having a pretended father, Ct. -
9 falsus
falsus adj. [P. of fallo], deceptive, feigned, spurious, deceitful, false, pretended, delusive, unfounded: nuptiae, T.: lacrimula, T.: indices: testes malitiā: spes, misleading: viri species, O.: crimen, V.: pater, supposed, O.: rumores, Cs.: litterae, forged: opprobria, undeserved, H.: falsi Simoëntis ad undam (i. e. simulati), V.— Deceived, mistaken: ne illi falsi sunt qui expectant, etc., S.: vates, L.* * *falsa, falsum ADJwrong, lying, fictitious, spurious, false, deceiving, feigned, deceptive -
10 imāginārius
imāginārius adj. [imago], seeming, fancied: fasces, pretended authority, L.* * *imaginaria, imaginarium ADJ -
11 īnsitīvus
-
12 mendāx
mendāx dācis, adj. with comp. [1 MAN-], of men, given to lying, false, mendacious: homo: amicus, pretended, H.: aretalogus, Iu.: Parthis mendacior, H.: Saepe fui mendax pro te mihi, O.: in parentem, H.: quidquid Graecia mendax Audet in historiā, Iu.—As subst m., a liar: quid interest inter periurum et mendacem?—Of things, false, deceptive, feigned, fictitious, counterfeit, not real: visa: fundus, disappointing, H.: infamia, slander, H.: somnus, Tb.: pennae, O.* * *(gen.), mendacis ADJlying, false; deceitful; counterfeit -
13 speciōsus
speciōsus adj. [species], good-looking, showy, handsome, beautiful, splendid, brilliant: familia gladiatoria: alqs pelle decorā, H.: cornibus altis frons, O.: nomina, Ta.— In pretence, for show, pretended, plausible, specious: reversionis causae: speciosum Graeciae liberandae tulisse titulum, L.: vocabula rerum, H.: specioso eripe damno, from this splendid misery, O.: dictu speciosa, L.* * *speciosa -um, speciosior -or -us, speciosissimus -a -um ADJbeautiful/handsome/good-looking; attractive/appealing; presentable/respectable; spectacular/brilliant/impressive/splendid; showy/public; plausible, specious -
14 adsimilatus
adsimilata, adsimilatum ADJsimilar, like, made similar; imitated, feigned, pretended. dissembled -
15 adsimulatus
adsimulata, adsimulatum ADJsimilar, like, made similar; imitated, feigned, pretended. dissembled -
16 assimilatus
assimilata, assimilatum ADJsimilar, like, made similar; imitated, feigned, pretended. dissembled -
17 assimulatus
assimulata, assimulatum ADJsimilar, like, made similar; imitated, feigned, pretended. dissembled -
18 hypocrisis
hypocrisy, pretended sanctity; mimicry, imitation of speech/gestures -
19 adsimilo
as-sĭmŭlo ( adsĭmŭlo, Ritschl, Lachmann, Fleck., B. and K., Rib., Halm in Tac.; assĭmŭlo, Merk.; adsĭmĭlo, Halm in Quint., Tisch.), āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.Lit., to make one thing like another, to consider as similar, to compare (in the class. period rare):II.Linquitur, ut totis animalibus adsimulentur,
that they are like complete animals, Lucr. 2, 914:nolite ergo adsimulari iis,
be like them, Vulg. Matt. 6, 8; 7, 24:simile ex specie comparabili aut ex conferundā atque adsimulandā naturā judicatur,
Cic. Inv. 1, 28, 42:pictor, perceptā semel imitandi ratione, adsimulabit quidquid acceperit,
Quint. 7, 10, 9:nec cohibere parietibus deos neque in ullam humani oris speciem adsimulare,
Tac. G. 9:convivia assimulare freto,
Ov. M. 5, 6:formam totius Britanniae bipenni adsimulavere,
Tac. Agr. 10; so id. A. 1, 28; 15, 39:os longius illi adsimulat porcum,
Claud. Eid. 2, 6:cui adsimilāstis me,
Vulg. Isa. 46, 5; ib. Marc. 4, 30:quam (naturam) Gadareus primus adsimulāsse aptissime visus est,
to have designated by very suitable comparisons, Suet. Tib. 57. —To represent something that is not, as real, to imitate, counterfeit, to pretend, to feign, simulate; constr. usu. with acc.; ante - class. with inf., acc. and inf., or with quasi; v. assimilis (mostly poet. or in post - Aug. prose).(α).With acc.:(β).has bene ut adsimules nuptias,
Ter. And. 1, 1, 141:clipeumque jubasque Divini adsimulat capitis,
Verg. A. 10, 639:Assimulavit anum,
Ov. M. 14, 656:odium cum conjuge falsum Phasias assimulat,
id. ib. 7, 298:fictos timores,
Sil. 7, 136:sermonem humanum,
Plin. 8, 30, 44, § 106:me sic adsimulabam, quasi stolidum,
Plaut. Ep. 3, 3, 40:se laetum,
Ter. Heaut. 5, 1, 15:amicum me,
id. Phorm. 1, 2, 78.—With simple inf.: furere adsimulavit, Pac. ap. Cic. Off. 3, 26, 98:(γ).amare,
Plaut. Cist. 1, 1, 98.—With acc. and inf.:(δ).ego me adsimulem insanire,
Plaut. Men. 5, 2, 79:adsimulet se Tuam esse uxorem,
id. Mil. 3, 1, 195:Nempe ut adsimulem me amore istius differri,
id. ib. 4, 4, 27; id. Poen. 3, 1, 57; id. Truc. 2, 4, 36; 2, 5, 11; 2, 5, 19:venire me adsimulabo,
Ter. And. 4, 3, 20; id. Phorm. 5, 6, 53 al.—With quasi:► The much-discussed question, whether adsimilo or adsimulo is the best orthog.adsimulato quasi hominem quaesiveris,
Plaut. Ep. 2, 2, 11: Ad. Ita nos adsimulabimus. Co. Sed ita adsimulatote, quasi ego sim peregrinus, id. Poen. 3, 2, 23; id. Stich. 1, 2, 27:adsimulabo quasi nunc exeam,
Ter. Eun. 3, 2, 8.—And absol.:Obsecro, Quid si adsimulo, satin est?
Ter. Phorm. 1, 4, 33.—(cf. Gron. Diatr. Stat. c. 6, p. 72 sq., and Hand ad h. l.; Quint. 7, 10, 9 Spald.; id. 10, 2, 11 Frotscher; Suet. Tib. 57 Bremi; Tac. G. 9 Passow; id. Agr. 10 Walch; Bessel, Misc. Phil. Crit. 1, 5 al.), is perh. solved in the foll. remarks: Such is the affinity of the sound of ŭ and ĭ in Lat., that when they stand in two successive syllables, separated by the semivowel l, the u is accommodated to the i. Thus, from consŭl arises consĭlĭum; from exsŭl, exsĭlĭum; from famŭl, famĭlĭa; so the terminations ĭlis and ŭlus, not ŭlis and ĭlus (these few, mutĭlus, nubĭlus, pumĭlus, [p. 181] rutĭlus, appear to be founded in the u of the first syllable; but for the heteroclites gracila, sterila, etc., a nom. sing. gracilus, sterilus, etc., is no more needed than for Bacchanal orum, a nom. Bacchanalium, and for carioras, Manil. ap. Varr. L. L. 7, § 28 MSS., a form cariorus, a, um); and so it is also explained, that from the orig. facul and difficul arose faculter, facultas; difficulter, difficultas; not facŭlis, facŭliter, facŭlītas; difficŭlis, difficŭlĭter, difficŭlĭtas; but facilis, faciliter, facilitas; difficilis, difficiliter, difficilitas. This principle, applied to the derivatives of simul, shows the correctness of the orthography simulo, simulatio, simulator, with similis, similitudo, similitas; adsimulo, adsimulatio, adsimulator, with adsimilis; dissimulo, dissimulatio, dissimulator, with dissimilis and dissimilitudo, etc.; cf. Diom. p. 362 P.: Similo non dicimus, sed similis est. Sane dixerunt auctores simulat per u, hoc est homoiazei. But since the copyists knew that the more rare signif. of making like was not generically connected in the words simulare and adsimulare with the more usual one of imitating, dissembling, they wrote, where the former was required, sim i lo, adsim i lo, and gave occasion thereby to the entirely unfounded supposition that the ancients wrote, for the signif. making like, similo, adsimilo; for that of imitating, feigning, simulo, adsimulo Fr.—Hence, assĭmŭlātus ( ads-), a, um, P. a.A.Made similar, similar, like:B.totis mortalibus adsimulata Ipsa quoque ex aliis debent constare elementis,
Lucr. 2, 980:montibus adsimulata Nubila,
id. 6, 189:litterae lituraeque omnes adsimulatae,
Cic. Verr. 2, 2, 77:Italia folio querno adsimulata,
Plin. 3, 5, 6, § 43:phloginos ochrae Atticae adsimulata,
id. 37, 10, 66, § 179:favillae adsimilatus,
Vulg. Job, 30, 19:adsimilatus Filio Dei,
ib. Heb. 7, 3.—Imitated, i. e. feigned, pretended, dissembled:familiaritas adsimulata,
Cic. Clu. 13:virtus,
id. Cael. 6, 14:adsimulatā castrorum consuetudine,
Nep. Eum. 9, 4:alia vera, alia adsimulata,
Liv. 26, 19:minus sanguinis ac virium declamationes habent quam orationes, quod in illis vera, in his adsimilata materia est,
Quint. 10, 2, 12; 9, 2, 31 al.— Comp., sup., and adv. not in use.—* assĭmŭlanter ( ads-), adv. (qs. from the P. a. assimulans, which is not found), in a similar manner: dicta haec, Nigid. ap. Non. p. 40, 25. ‡ * assĭpondĭum, ii, n. [as-pondus], the weight of one as, a pound weight, Varr. L. L. 5, § 169 Müll. -
20 adsimulatus
as-sĭmŭlo ( adsĭmŭlo, Ritschl, Lachmann, Fleck., B. and K., Rib., Halm in Tac.; assĭmŭlo, Merk.; adsĭmĭlo, Halm in Quint., Tisch.), āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.Lit., to make one thing like another, to consider as similar, to compare (in the class. period rare):II.Linquitur, ut totis animalibus adsimulentur,
that they are like complete animals, Lucr. 2, 914:nolite ergo adsimulari iis,
be like them, Vulg. Matt. 6, 8; 7, 24:simile ex specie comparabili aut ex conferundā atque adsimulandā naturā judicatur,
Cic. Inv. 1, 28, 42:pictor, perceptā semel imitandi ratione, adsimulabit quidquid acceperit,
Quint. 7, 10, 9:nec cohibere parietibus deos neque in ullam humani oris speciem adsimulare,
Tac. G. 9:convivia assimulare freto,
Ov. M. 5, 6:formam totius Britanniae bipenni adsimulavere,
Tac. Agr. 10; so id. A. 1, 28; 15, 39:os longius illi adsimulat porcum,
Claud. Eid. 2, 6:cui adsimilāstis me,
Vulg. Isa. 46, 5; ib. Marc. 4, 30:quam (naturam) Gadareus primus adsimulāsse aptissime visus est,
to have designated by very suitable comparisons, Suet. Tib. 57. —To represent something that is not, as real, to imitate, counterfeit, to pretend, to feign, simulate; constr. usu. with acc.; ante - class. with inf., acc. and inf., or with quasi; v. assimilis (mostly poet. or in post - Aug. prose).(α).With acc.:(β).has bene ut adsimules nuptias,
Ter. And. 1, 1, 141:clipeumque jubasque Divini adsimulat capitis,
Verg. A. 10, 639:Assimulavit anum,
Ov. M. 14, 656:odium cum conjuge falsum Phasias assimulat,
id. ib. 7, 298:fictos timores,
Sil. 7, 136:sermonem humanum,
Plin. 8, 30, 44, § 106:me sic adsimulabam, quasi stolidum,
Plaut. Ep. 3, 3, 40:se laetum,
Ter. Heaut. 5, 1, 15:amicum me,
id. Phorm. 1, 2, 78.—With simple inf.: furere adsimulavit, Pac. ap. Cic. Off. 3, 26, 98:(γ).amare,
Plaut. Cist. 1, 1, 98.—With acc. and inf.:(δ).ego me adsimulem insanire,
Plaut. Men. 5, 2, 79:adsimulet se Tuam esse uxorem,
id. Mil. 3, 1, 195:Nempe ut adsimulem me amore istius differri,
id. ib. 4, 4, 27; id. Poen. 3, 1, 57; id. Truc. 2, 4, 36; 2, 5, 11; 2, 5, 19:venire me adsimulabo,
Ter. And. 4, 3, 20; id. Phorm. 5, 6, 53 al.—With quasi:► The much-discussed question, whether adsimilo or adsimulo is the best orthog.adsimulato quasi hominem quaesiveris,
Plaut. Ep. 2, 2, 11: Ad. Ita nos adsimulabimus. Co. Sed ita adsimulatote, quasi ego sim peregrinus, id. Poen. 3, 2, 23; id. Stich. 1, 2, 27:adsimulabo quasi nunc exeam,
Ter. Eun. 3, 2, 8.—And absol.:Obsecro, Quid si adsimulo, satin est?
Ter. Phorm. 1, 4, 33.—(cf. Gron. Diatr. Stat. c. 6, p. 72 sq., and Hand ad h. l.; Quint. 7, 10, 9 Spald.; id. 10, 2, 11 Frotscher; Suet. Tib. 57 Bremi; Tac. G. 9 Passow; id. Agr. 10 Walch; Bessel, Misc. Phil. Crit. 1, 5 al.), is perh. solved in the foll. remarks: Such is the affinity of the sound of ŭ and ĭ in Lat., that when they stand in two successive syllables, separated by the semivowel l, the u is accommodated to the i. Thus, from consŭl arises consĭlĭum; from exsŭl, exsĭlĭum; from famŭl, famĭlĭa; so the terminations ĭlis and ŭlus, not ŭlis and ĭlus (these few, mutĭlus, nubĭlus, pumĭlus, [p. 181] rutĭlus, appear to be founded in the u of the first syllable; but for the heteroclites gracila, sterila, etc., a nom. sing. gracilus, sterilus, etc., is no more needed than for Bacchanal orum, a nom. Bacchanalium, and for carioras, Manil. ap. Varr. L. L. 7, § 28 MSS., a form cariorus, a, um); and so it is also explained, that from the orig. facul and difficul arose faculter, facultas; difficulter, difficultas; not facŭlis, facŭliter, facŭlītas; difficŭlis, difficŭlĭter, difficŭlĭtas; but facilis, faciliter, facilitas; difficilis, difficiliter, difficilitas. This principle, applied to the derivatives of simul, shows the correctness of the orthography simulo, simulatio, simulator, with similis, similitudo, similitas; adsimulo, adsimulatio, adsimulator, with adsimilis; dissimulo, dissimulatio, dissimulator, with dissimilis and dissimilitudo, etc.; cf. Diom. p. 362 P.: Similo non dicimus, sed similis est. Sane dixerunt auctores simulat per u, hoc est homoiazei. But since the copyists knew that the more rare signif. of making like was not generically connected in the words simulare and adsimulare with the more usual one of imitating, dissembling, they wrote, where the former was required, sim i lo, adsim i lo, and gave occasion thereby to the entirely unfounded supposition that the ancients wrote, for the signif. making like, similo, adsimilo; for that of imitating, feigning, simulo, adsimulo Fr.—Hence, assĭmŭlātus ( ads-), a, um, P. a.A.Made similar, similar, like:B.totis mortalibus adsimulata Ipsa quoque ex aliis debent constare elementis,
Lucr. 2, 980:montibus adsimulata Nubila,
id. 6, 189:litterae lituraeque omnes adsimulatae,
Cic. Verr. 2, 2, 77:Italia folio querno adsimulata,
Plin. 3, 5, 6, § 43:phloginos ochrae Atticae adsimulata,
id. 37, 10, 66, § 179:favillae adsimilatus,
Vulg. Job, 30, 19:adsimilatus Filio Dei,
ib. Heb. 7, 3.—Imitated, i. e. feigned, pretended, dissembled:familiaritas adsimulata,
Cic. Clu. 13:virtus,
id. Cael. 6, 14:adsimulatā castrorum consuetudine,
Nep. Eum. 9, 4:alia vera, alia adsimulata,
Liv. 26, 19:minus sanguinis ac virium declamationes habent quam orationes, quod in illis vera, in his adsimilata materia est,
Quint. 10, 2, 12; 9, 2, 31 al.— Comp., sup., and adv. not in use.—* assĭmŭlanter ( ads-), adv. (qs. from the P. a. assimulans, which is not found), in a similar manner: dicta haec, Nigid. ap. Non. p. 40, 25. ‡ * assĭpondĭum, ii, n. [as-pondus], the weight of one as, a pound weight, Varr. L. L. 5, § 169 Müll.
См. также в других словарях:
Pretended — Pre*tend ed, a. Making a false appearance; unreal; false; as, pretended friend. {Pre*tend ed*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
pretended — index artificial, assumed (feigned), deceptive, delusive, evasive, fictitious, hypothetical, illusory … Law dictionary
pretended — [adj] alleged; imaginary affected, artificial, assumed, avowed, bluffing, bogus, charlatan, cheating, concealed, counterfeit, covered, dissimulated, factitious, fake, false, falsified, feigned, fictitious, impostrous, imposturous, lying, make… … New thesaurus
pretended — [prē ten′did, priten′did] adj. 1. not genuine; feigned 2. reputed or alleged … English World dictionary
Pretended — Pretend Pre*tend , v. t. [imp. & p. p. {Pretended}; p. pr. & vb. n. {Pretending}.] [OE. pretenden to lay claim to, F. pr[ e]tendre, L. praetendere, praetentum, to stretch forward, pretend, simulate, assert; prae before + tendere to stretch. See… … The Collaborative International Dictionary of English
pretended — pretendedly, adv. /pri ten did/, adj. 1. insincerely or falsely professed: a pretended interest in art. 2. feigned, fictitious, or counterfeit: His pretended wealth was proved to be nonexistent. 3. alleged or asserted; reputed. [1425 75; late ME; … Universalium
pretended — pre|tend|ed [prıˈtendıd] adj something that is pretended appears to be real but is not ▪ Her eyes widened in pretended astonishment … Dictionary of contemporary English
pretended — pre•tend•ed [[t]prɪˈtɛn dɪd[/t]] adj. 1) insincerely or falsely professed: a pretended interest in art[/ex] 2) feigned; counterfeit: pretended wealth[/ex] … From formal English to slang
pretended — adjective Date: 15th century professed or avowed but not genuine < pretended affection > • pretendedly adverb … New Collegiate Dictionary
pretended — pre|tend|ed [ prı tendəd ] adjective not real or sincere: Terry s eyes widened in pretended surprise … Usage of the words and phrases in modern English
pretended — adjective false or unreal, in spite of seeming to be true or real: pretended sorrow … Longman dictionary of contemporary English