-
1 imi
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
2 imum
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
3 inferiores
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
4 inferus
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
5 infime
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
6 infimum
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
7 īmus
īmus adj. sup. [contr. for infimus], the lowest, deepest, last: ab imis unguibus usque ad verticem summum: penetralia, O.: imā verrit vestigia caudā, tip, V.: fundo in imo, at the very bottom, V.: vox, the highest treble (opp. summa, the bass), H.: conviva, at the foot, H.: ad imam quercum, at the foot of the oak, Ph.: currūs, low wheels (of the plough-team), V.: deorum Gratus imis, of the lower world, H.—As subst n., the bottom, depth, lowest part: murus ab imo ad summum, L.: locus ab imo acclivis, Cs.: Ianus summus ab imo, from end to end, H.: vertere ab imo moenia, utterly, V.: (aurīs) instabiles imo facit, at the roots, O.: aquae perspicuae imo, to the bottom, O.: medio ne discrepet imum, the end, H.: Dormiet in lucem... ad imum Thraex erit, at last, H.: inter Ima pedis, clefts of the hoof, V.: ima summis Mutare, turn the lowest into the highest, H.: qui regit ima, the under world, O.—Fig., of time or rank, the last (poet.): mensis, O.: poëma, Si paulum summo decessit, vergit ad imum, from the sublime... to the ridiculous, H. -
8 subsisto
sub-sisto, stĭti, 3, v. n. and a.I. A.Lit.1.In gen.:b.reliqui in itinere substiterant,
Caes. B. C. 2, 41:in locis campestribus,
id. ib. 1, 79:in eodem loco,
Hirt. B. G. 8, 16: ad insulam Tauridem, Auct. B. Alex. 45, 1: circa ima (opp. ad summa niti), Quint. prooem. § 20.— Absol.:quo proelio sublati Helvetii audacius subsistere... coeperunt,
Caes. B. G. 1, 15:substitit Aeneas et se collegit in arma,
Verg. A. 12, 491; 12, 622; Petr. 111, 8; 115, 8; Plin. 8, 4, 5, § 9:in aliquo flexu viae... occultus subsistebat,
stationed himself in ambush, Liv. 22, 12; so,occultus,
id. 9, 23.—Of things:2.substitit unda,
Verg. A. 8, 87:amnis,
Plin. Pan. 30, 4:lacrimae,
Quint. 11, 1, 54:ros salsus in alarum sinu,
Plin. 27, 9, 47, § 71:subsistit radius cubiti,
remains in its place, Cels. 8, 16:substitit auspicii lingua timore mali,
Ov. H. 13, 86.—In partic.a.To stay, tarry, abide, remain in a place:b.locus ubi nationum subsisterent legati,
Varr. L. L. 5, § 155 Müll.:erimus ibi die dedicationis: subsistemus fortasse et sequenti,
Plin. Ep. 4, 1, 6:intra tecta (opp. in aperto vagari),
id. ib. 6, 16, 15:ut eā die domi subsisteret, orabat,
Vell. 2, 57, 2.—Esp. (late Lat.), to remain alive, Dig. 34, 4, 30, § 3; Vulg. Job, 32, 22.—c.To make a stand, i. e. to stand firm, hold out; to withstand, oppose, resist:(β).nisi suffulcis firmiter, Non potes subsistere,
Plaut. Ep. 1, 1, 78: Hannibali atque ejus armis, Liv. 27, 7:clipeo juvenis,
Verg. A. 9, 806.—Of things:B.quod neque ancorae funesque subsisterent, neque, etc.,
stood, held out, Caes. B. G. 5, 10.—Trop.1.In gen., to stop, halt, pause; to stay, continue, remain, subsist:2.subsistere (in dicendo),
Quint. 4, 5, 20; Ov. M. 12, 147:subsistit omnis sententia,
Quint. 8, 5, 27:altius ibunt qui ad summa nitentur, quam qui circa ima substiterint,
id. 1, prooem. 20:intra priorem paupertatem subsistere,
Tac. A. 12, 53: equitum nomen subsistebat in turmis equorum publicorum, still remains or subsists only in, etc., Plin. 33, 1, 7, § 30:servum quoque et filium familias procuratorem posse habere aiunt: et quantum ad filium familias, verum est: in servo subsistimus,
we pause, hesitate, are in doubt, Dig. 3, 3, 33; 12, 1, 32.—In partic.a.To stand still permanently, i. e. to come to a stop, to cease:b.substitit ut clamor pressus gravitate regentis,
Ov. M. 1, 207:ingeniumque meis substitit omne malis,
id. H. 15, 196: si nihil refert, brevis an longa sit ultima, idem pes erit;verum nescio quo modo sedebit hoc, illud subsistet,
Quint. 9, 4, 94.—(Acc. to A. 2. c.) To stand, withstand, be adequate to, sustain, support a thing: non si Varronis thesauros haberem, subsistere sumptui possem, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 5: tantis periclis, Claud. ap. Eutr. 2, 368:c.liti,
Dig. 21, 2, 62, § 1.—To stand by, support any one (Appuleian):d.meis extremis aerumnis subsiste,
App. M. 11, p. 257, 39; so id. ib. 2, p. 126, 23; 3, p. 139, 28; 5, p. 167, 9; 6, p. 174, 14. —To stand or hold good, to subsist (late Lat.):e.non eo minus sententia adversus te latā juris ratione subsistit,
Cod. Just. 2, 13, 14; 7, 2, 11.—To withstand, make resistance:II.aut hanc esse veram religionem, cui ad vincendum tanta vis inest, aut illam falsam, quae subsistere non potest,
Lact. 4, 27, 6.—Act. (acc. to I. A. 2. c.), to make a stand against, withstand, encounter any one (very rare):praepotentem armis Romanum subsistere,
Liv. 9, 31:feras,
id. 1, 4. -
9 adytum
adytum ī, n, ἄδυτον. — Usu. plur, the inmost recess, holiest place: adyti incola, H.: penetralia, V.: ima, the inmost part of a tomb, V.* * *innermost part of a temple, sanctuary, shrine; innermost recesses/chamber -
10 aliēnum
aliēnum ī, n the property of a stranger, another's possessions: alienum appetere: alieni appetens sui profugus, S.: necessitas ex alieno praedandi, L.: exstruere aedificium in alieno: aliis sua eripere, aliis dare aliena.— Plur: aliena ut cures, the affairs of strangers, T.: aliena ut melius videant quam sua, T.: aliena ac nihil profutura petere, unsuitable things, S.: ima petit volvens aliena vitellus, the foreign matters, H.: aliena loqui, to talk strangely, O.* * *another's property/land/possessions; foreign soil; other's affairs/views (pl.) -
11 chorda
chorda ae, f, χορδή, catgut, a string (of a musical instrument): chordae intentae: resonat (vox) chordis quattuor ima, i. e. most acute, H.: Verba socianda chordis, by the lyre, H.: querulae, O.* * *tripe; catgut, musical instrument (string); rope/cord (binding slave) (L+S) -
12 condō
condō didī, ditus, ere [com- + do], to put together, make by joining, found, establish, build, settle: oppida, H.: urbem: urbs condita vi et armis, L.: ante Romam conditam, before the foundation of Rome: post urbem conditam: gentem, V.: optato conduntur Thybridis alveo, they settle, V.—To erect, make, construct, build, found: aram, L.: sepulcrum, H.: moenia, V.—To compose, write, celebrate, treat, describe: conditum ab Livio poëtā carmen, L.: poëma: festa numeris, O. — To establish, found, be the author of, produce, make: aurea saecula, V.: collegium novum, L.—To put away, lay by, lay up, store, treasure: pecuniam: fructūs: (pocula) condita servo, V.: quod mox depromere possim, H.: Sabinum testā lēvi, H.: mella puris amphoris, H.: messīs, O.: (piratas) in carcerem, to imprison: captivos in vincula, L.: sortes eo: litteras in aerario: se (aves) in foliis, V.: domi conditus consulatus, i. e. safe: omne bonum in visceribus medullisque.—To preserve, pickle: corna in faece, O.—To inter, bury: mortuos cerā circumlitos: animam sepulcro, V.: te humi, V.: fraternas umbras tumulo, O.: patrem, Ph.: fulgura publica, i. e. things blasted, Iu.: tempora Notis condita fastis, i. e. recorded, H.: longos Cantando soles, to bury, dispose of, V.: diem collibus in suis, H.: lūstrum, to complete, close (by offering sacrifices): idque conditum lūstrum appellavit, L.—To conceal, hide, secrete, suppress: Sibylla condita: aetas condet nitentia, H.: caelum umbrā, V.: aliquid iocoso furto, make away with, H.: voltum aequore, O.: ensīs, sheathe, H.: ferrum, Ph.: oculos, shut, O.: lumina, V.: se in viscera (terrae), O.: per omnīs se portas, retire, V.: Numidarum turmas medio in saltu, place in ambush, L.—To strike deep, plunge, bury: in gurgitis ima sceptrum, O.: digitos in lumina, O.: Pectore in adverso ensem, V.: telum iugulo, O.: stimulos caecos in pectore, O.* * *condere, condidi, conditus V TRANSput/insert (into); store up/put away, preserve, bottle (wine); bury/inter; sink; build/found, make; shut (eyes); conceal/hide/keep safe; put together, compose; restore; sheathe (sword); plunge/bury (weapon in enemy); put out of sight -
13 ex-aestuō
ex-aestuō āvī, ātus, āre, to boil up, foam up, ferment: exaestuat mare, L.: unda ima verticibus, V.: mens irā, V.: ignis (amoris), O. -
14 extrēmus
extrēmus adj. sup. [exter], outermost, utmost, extreme, farthest, last: oppidum Allobrogum, Cs.: finis provinciae, L.: Indi, H.: in codicis extremā cerā: extremā lineā amare, i. e. to make love at a distance, T.: vinitor, i. e. at the end of his task, V.: cultores, in remotest lands, V.— The last part, end tip, extremity, boundary, surface (with a subst., denoting the whole): quibus (litteris) in extremis, at its end: in extremo libro tertio, at the end of: in extremo ponte, Cs.: cauda, tip, V.: extremis digitis aliquid attingere.—As subst n.: quod finitum est, habet extremum, an end: teretes, praeterquam ad extremum, at the end, L.: mundi: provinciae, Cs.: extrema agminis, L.—Of time or order, latest, last: mensis anni Februarius: finis vitae, L.: manus extrema non accessit operibus, finishing touches: extremum illud est, ut, etc., it remains only: ad extremam aetatem, old age, N.: extremo tempore, at last, N.: pueritia: extremo Peloponnesio bello, N.: Extremus galeāque imā subsedit Acestes, i. e. the lot of, V. — As subst m.: Extremi primorum, extremis usque priores, H.: Occupet extremum scabies, devil take the hindmost, H.—As subst n.: die extremum erat, S.: extremo anni, L.: in extremum (durare), O.: ad extremum incipit philosophari, at last: testis ad extremum reservatus, to the last: Extrema gemens, for the last time, V.— Fig., utmost, highest, greatest, extreme: fames, Cs.: ad extrema iura decurrere: extremae dementiae est (with infin.), the height of madness, S.: in extremis suis rebus, utmost danger, Cs. — As subst n.: audendi extrema cupido, V.: ad extrema ventum foret, ni, etc., L.: res p. in extremo sita, S.: non ad extremum perditus, utterly, L.— Last, least, lowest, meanest: Haud Ligurum, V.: ignis, flickering, V.: extremi ingeni est, qui, etc., L.* * *rear (pl.) -
15 immisceō (in-m-)
immisceō (in-m-) miscuī, mīxtus, ēre, to mix in, intermix, intermingle, blend: nives caelo prope inmixtae, L.: summis ima, O.: se nubi atrae, V. —Of boxers: manūs manibus, entwine, V.— Pass, to be mingled, be associated, join: feminas metus turbae virorum immiscuerat, L.: inmixti turbae militum togati, L.—With se, to join, associate with: se peditibus, L.: se conloquiis montanorum, joined in, L.: se nocti, to disappear in, V.—Fig., to mingle, mix, confound, blend: fugienda petendis, H.: immixta vota timori, O.: variis casibus inmixtis, L.— Pass, to take part in, concern oneself with, meddle with: rebus Graeciae inmisci, L.—With se, to take part in, meddle with: foro se, L. -
16 lacūna
lacūna ae, f [lacus], a ditch, pit, hole, pool, pond: cavae, V.: tenet ima lacunae salix, O.: caecas lustravit luce lacunas.—Fig., a gap, void, defect, want: rei familiaris: in auro.* * *pool; hollow, pit, cavity -
17 os
os ossis, gen plur. ossium, n a bone.— Sing: devoratum, Ph.: ferrum ex osse revolsum est, O.: duro sudem vix osse revulsit, O.— Plur: cur hunc dolorem cineri eius atque ossibus inussisti?: ossa legere (after burning a corpse), V.: condere, bury, V.—The marrow, inmost part: exarsit iuveni <*>dolor ossibus ingens, in his bones, V.: per ima cu<*>currit Ossa tremor, V.: tremis ossa pavore, H.— Fig., in plur, the bones, outlines: imitari nec ossa solum, sed etiam sanguinem.* * *Imouth, speech, expression; face; pronunciationIIbone; (implement, gnawed, dead); kernel (nut); heartwood (tree); stone (fruit)IIIbones (pl.); (dead people) -
18 serpō
serpō psī, ptus, ere [SERP-], to creep, crawl (of animals): serpere anguiculos: animalia, alia serpendo ad pastum accedunt: imā vipera humo, O.: draco In platanum, O.—Of things, to move slowly, pass imperceptibly, creep along, proceed gradually: Ister tectis in mare serpit aquis, O.: vitis serpens multiplici lapsu: tempora circum hederam tibi serpere, V.: cancer, O.—Fig., to creep, crawl, extend gradually, grow imperceptibly, m<*>e way stealthily, spread abroad, increase, prevail: <*>eque enim serpit, sed volat in optimum statum res p.: serpet hoc malum longius quam putatis: ne latius serperet res, L.: serpit hic rumor: per agmina murmur, V.—Rarely of a person: serpere occulte coepisti nihil dum aliis suspicantibus.—Of style, to crawl, be low: (poëta) Serpit humi tutus, H.* * *serpere, serpsi, serptus Vcrawl; move slowly on, glide; creep on -
19 solvō
solvō solvī (soluit, Ct.; soluisse, Tb.), solūtus, ere [2 se+luo], to loosen, unbind, unfasten, unfetter, untie, release: iube solvi (eum), T.: ad palum adligati repente soluti sunt: ita nexi soluti (sunt), L.: Solvite me, pueri, V.: quo modo solvantur (nodi), Cu.: solve capillos, untie, O.: crines, let down, O.: terrae quem (florem) ferunt solutae, i. e. thawed, H.: Solve senescentem equum, i. e. from service, H.: talibus ora solvit verbis, freely opens, O.: Solvite vela, unfurl, V.— To detach, remove, part, disengage, free: ancorā solutā (i. e. a litore): classis retinacula solvi iussit, O.: teque isto corpore solvo, V.: partūs, to bring forth, O.—Of ships, to free from land, set sail, weigh anchor, leave land, depart: navīs solvit, Cs.: primis tenebris solverat navem, L.: cum foedere solvere navīs, O.: navīs a terrā solverunt, Cs.: ab Corintho solvere navīs, L.: tertia fere vigiliā solvit (sc. navem), Cs.: nos eo die cenati solvimus: a Brundusio solvit, L.: Alexandriā solvisse: portu solventes.— To untie, unfasten, unlock, unseal, open: ille pharetram Solvit, uncovered, O.: solutā epistulā, N.: solutis fasciis, Cu.— To take apart, disintegrate, disunite, dissolve, separate, break up, scatter, dismiss: ubi ordines procursando solvissent, L.: agmina Diductis solvēre choris, V.: solvit maniplos, Iu.: coetuque soluto Discedunt, O.: urbem solutam reliquerunt, disorganized: si solvas ‘Postquam discordia tetra’... Invenias, etc., H.— To relax, benumb, make torpid, weaken: ima Solvuntur latera, V.: pennā metuente solvi, i. e. unflagging, H.: illi solvuntur frigore membra, V.: corpora somnus Solverat, O.: somno vinoque solutos, O.: Solvitur in somnos, V.— To loosen, break up, part, dissolve, disperse, divide, scatter: omne conligatum solvi potest: solvere navīs et rursus coniungere, Cu.: membra ratis, O.— To dissolve, melt, turn, change: nives solvere, melt, O.: (vitulo) per integram solvuntur viscera pellem, V.—Of fastenings, to loose, remove, cancel, untie, unlock: nullo solvente catenas, O.: Frenum solvit, Ph.: Solvitur acris hiemps, H.: a corpore bracchia, relaxes his hold, O.: crinalīs vittas, V.: vinculum epistulae, Cu.—Fig., to free, set free, release, loose, emancipate, relieve, exempt: linguam ad iurgia, O.: cupiditates suas, Cu.: Bassanitas obsidione, L.: ut religione civitas solvatur: Vopiscus, solvatur legibus, be exempted: petente Flacco ut legibus solveretur, L.: ut is per aes et libram heredes testamenti solvat, release the testamentary heirs: reus Postumus est eā lege... solutus ac liber, i. e. the law does not apply to: solutus Legibus insanis, H.: vos curis ceteris, T.: solvent formidine terras, V.: Vita solutorum miserā ambitione, H.: longo luctu, V.: calices quem non fecere Contractā in paupertate solutum? i. e. from cares, H.: ego somno solutus sum, awoke.— To acquit, absolve, cleanse, relieve: ut scelere solvamur, be held guiltless: hunc scelere solutum periculo liberavit: Sit capitis damno Roma soluta mei, O.— To relax, smooth, unbend, quiet, soothe (poet.): solvatur fronte senectus (i. e. frons rugis solvatur), be cleared, H.: arctum hospitiis animum, H.—Of ties, obligations, or authority, to remove, cancel, destroy, efface, make void, annul, overthrow, subvert, violate, abolish: solutum coniugium, Iu.: nec coniugiale solutum Foedus in alitibus, O.: culpa soluta mea est, O.: quos (milites), soluto imperio, licentia conruperat, S.: solvendarum legum principium (i. e. dissolvendarum), Cu.: disciplinam militarem, subvert, L.: pactique fide data munera solvit, i. e. took back, O.— To loosen, impair, weaken, scatter, disperse, dissolve, destroy: plebis vis soluta atque dispersa, S.: senectus quae solvit omnia, L.: nodum (amicitiae) solvere Gratiae, H.: hoc firmos solvit amores, O.— To end, remove, relieve, soothe: ieiunia granis, O.: Curam Dulci Lyaeo, H.: corde metum, V.: pudorem, V.: solutam cernebat obsidionem, the siege raised, L.: Solventur risu tabulae (see tabula), H.— To accomplish, fulfil, complete, keep (of funeral ceremonies, vows, and promises): omnia paterno funeri iusta, finish the burial rites: iustis defunctorum corporibus solutis, Cu.: exsequiis rite solutis, V.: vota, fulfil: Vota Iovi, O.: solvisti fidem, you have kept your promise, T.: Esset, quam dederas, morte soluta fides, i. e. your pledge (to be mine through life), O.— To solve, explain, remove: quā viā captiosa solvantur, i. e. are refuted: Carmina non intellecta, O.: nodos iuris, Iu.—Of debts, to fulfil, pay, discharge, pay off: hoc quod debeo peto a te ut... solutum relinquas, settled: Castricio pecuniam iam diu debitam, a debt of long standing: ex quā (pensione) maior pars est ei soluta: rem creditori populo solvit, L.: ut creditae pecuniae solvantur, Cs.: debet vero, solvitque praeclare.—Of persons, to make payment, pay: cuius bona, quod populo non solvebat, publice venierunt: ei cum solveret, sumpsit a C. M. Fufiis: pro vecturā: tibi quod debet ab Egnatio, pay by a draft on Egnatius: numquam vehementius actum est quam ne solveretur, to stop payments: nec tamen solvendo aeri alieno res p. esset, able to pay its debt, L.; hence the phrase, solvendo esse, to be solvent: solvendo non erat, was insolvent: cum solvendo civitates non essent: ne videatur non fuisse solvendo.—Of money or property, to pay, pay over, hand over (for pecuniā rem or debitum solvere): emi: pecuniam solvi: pro quo (frumento) pretium, L.: quae praemia senatus militibus ante constituit, ea solvantur: arbitria funeris, the expenses of the funeral: Dona puer solvit, paid the promised gifts, O.: HS CC praesentia, in cash: legatis pecuniam pro frumento, L.—Of a penalty, to accomplish, fulfil, suffer, undergo: iustae et debitae poenae solutae sunt: capite poenas, S.: meritas poenas solvens, Cu.* * *solvere, solvi, solutus Vloosen, release, unbind, untie, free; open; set sail; scatter; pay off/back -
20 sub-sīdō
sub-sīdō sēdī, sessus, ere, to sit down, crouch down, squat, settle down, sink down: adversus emissa tela, L.: Poplite subsidens, V.: subsedit in illā Ante fores arā, O.—With dat: iuvet ut tigrīs subsidere cervis, to yield, H.—To fall, subside, sink, settle: undae, V.: venti, O.: Extremus galeāque imā subsedit Acestes, remained at the bottom, V.: ebur posito rigore Subsidit digitis, ceditque, gives way, O.—To settle down, establish oneself, remain, abide, stay: in Siciliā: in castris, Cs.: commixti corpore tantum Subsident Teucri, V.—To crouch down on the watch, lie in wait, lie in ambush: eo in loco: in insidiis, L.—With acc: devictam Asiam subsedit adulter (i. e. Agamemnonem), lay in wait for, V.
См. также в других словарях:
Ima — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres … Wikipédia en Français
Ima — steht für: ein in ägyptischen Quellen erwähntes Land in Nubien, siehe Jam (Land) eine altägyptische Nutzpflanze, siehe Ima (Pflanze) einen Dokumentarfilm von Caterina Klusemann Die Abkürzung IMA steht für: Civic IMA, Integrated Motor Assist, die… … Deutsch Wikipedia
IMA — may stand for:In Medias: * The Interactive Media Awards, an annual, international website awards competition. * Integrated Media AssociationIn Music: * Ima, an album by Brian Transeau * Ima, a singer from Quebec produced by Guy Cloutier… … Wikipedia
imã — s. m. O mesmo que ímã. ‣ Etimologia: francês aimant • Nota: Segundo Rebelo Gonçalves, ímã é forma consagrada pelo uso, mas menos preferível. imã s. m. 1. Ministro da religião muçulmana. 2. Título do chefe de certos estados árabes. • Sinônimo… … Dicionário da Língua Portuguesa
ima — ima·go; ima·ret; ima·ri; … English syllables
IMA — UK US noun ► ACCOUNTING ABBREVIATION for INSTITUTE OF MANAGEMENT ACCOUNTANTS(Cf. ↑Institute of Management Accountants): an international organization for management accountants (= accountants who help managers decide how to make profits or save… … Financial and business terms
ímã — s. m. 1. Óxido natural de ferro que atrai o ferro e alguns metais. = MAGNETE 2. Barra ou agulha de ferro que adquiriu artificialmente a mesma propriedade. 3. [Figurado] Atração, encanto. 4. Qualquer objeto que possui a capacidade de atrair o… … Dicionário da Língua Portuguesa
Ima — (женское имя) Подарок. Японские имена. Словарь значений … Словарь личных имен
Ima — Ima, See auf der Insel Madagascar (Ostafrika) … Pierer's Universal-Lexikon
IMA — 1. Abreviatura de infarto de miocardio anterior. 2. Siglas de Industrial Medical Association. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 … Diccionario médico
IMA — acronyme pour Institut du monde arabe, fondation (à Paris, 5e arr.) chargée de développer en France la connaissance de la civilisation arabo islamique … Encyclopédie Universelle