-
1 extrēmus
extrēmus adj. sup. [exter], outermost, utmost, extreme, farthest, last: oppidum Allobrogum, Cs.: finis provinciae, L.: Indi, H.: in codicis extremā cerā: extremā lineā amare, i. e. to make love at a distance, T.: vinitor, i. e. at the end of his task, V.: cultores, in remotest lands, V.— The last part, end tip, extremity, boundary, surface (with a subst., denoting the whole): quibus (litteris) in extremis, at its end: in extremo libro tertio, at the end of: in extremo ponte, Cs.: cauda, tip, V.: extremis digitis aliquid attingere.—As subst n.: quod finitum est, habet extremum, an end: teretes, praeterquam ad extremum, at the end, L.: mundi: provinciae, Cs.: extrema agminis, L.—Of time or order, latest, last: mensis anni Februarius: finis vitae, L.: manus extrema non accessit operibus, finishing touches: extremum illud est, ut, etc., it remains only: ad extremam aetatem, old age, N.: extremo tempore, at last, N.: pueritia: extremo Peloponnesio bello, N.: Extremus galeāque imā subsedit Acestes, i. e. the lot of, V. — As subst m.: Extremi primorum, extremis usque priores, H.: Occupet extremum scabies, devil take the hindmost, H.—As subst n.: die extremum erat, S.: extremo anni, L.: in extremum (durare), O.: ad extremum incipit philosophari, at last: testis ad extremum reservatus, to the last: Extrema gemens, for the last time, V.— Fig., utmost, highest, greatest, extreme: fames, Cs.: ad extrema iura decurrere: extremae dementiae est (with infin.), the height of madness, S.: in extremis suis rebus, utmost danger, Cs. — As subst n.: audendi extrema cupido, V.: ad extrema ventum foret, ni, etc., L.: res p. in extremo sita, S.: non ad extremum perditus, utterly, L.— Last, least, lowest, meanest: Haud Ligurum, V.: ignis, flickering, V.: extremi ingeni est, qui, etc., L.* * *rear (pl.) -
2 extremus
extrēmus, a, um, v. exter, III. A. -
3 extremus
outermost, last, extreme. -
4 exter
exter or extĕrus (both forms only post-class. and very rare), tĕra, tĕrum, adj. [ comp. form, from ex], on the outside, outward, of another country, family, etc., foreign, strange (syn.: extraneus; alienus, peregrinus, adventicius).I.Pos. (in Cic. and Caes. used in the plur.):II.quod exter heres praestare cogeretur,
strange, Dig. 31, 1, 69:emancipatus vero aut exterus non aliter possunt hereditatem quaerere quam si, etc.,
ib. 29, 2, 84; cf. ib. 31, 1, 67, § 4:tactus corporis est sensus, vel cum res extera sese Insinuat, vel, etc.,
Lucr. 2, 435:vis,
id. 2, 277:haec lex socialis est, hoc jus nationum exterarum est,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18:exterarum gentium multitudo,
Suet. Caes. 84:non modo vestris civibus, verum etiam exteris nationibus,
Cic. Font. 11, 25; cf.:apud exteras civitates,
Cic. Caecin. 34, 100:apud exteras nationes,
Caes. B. C. 3, 43 fin.;ad nationes exteras,
Quint. 11, 1, 89:apud exteros,
Plin. 18, 3, 5, § 22 et saep.:ab extero hoste atque longinquo,
Cic. Cat. 2, 13.—In neutr. plur. with gen.:ad extera Europae noscenda missus Himilco,
Plin. 2, 67, 67, § 169:ad extera corporum,
id. 22, 23, 49, § 103.—Comp.: extĕrĭor, us (in signif. scarcely differing from its pos.), outward, outer, exterior; opp. interior (rare but class.):III.cum alterum fecisset exteriorem, interiorem alterum amplexus orbem,
Cic. Univ. 7; cf.:simul ex navibus milites in exteriorem vallum tela jaciebant... et legionarii, interioris munitionis defensores,
Caes. B. C. 3, 63, 6:colle exteriore occupato,
id. B. G. 7, 79, 1:circumire exteriores mutiones jubet,
id. ib. 7, 87, 4:pares munitiones contra exteriorem hostem perfecit,
id. ib. 7, 74:comes exterior,
i. e. on the left side, Hor. S. 2, 5, 17.—Sup. in two forms, extrēmus and extĭmus or extŭmus [ sup. of ex; cf. Gr. eschatos, Curt. Gr. Etym. p. 387].A.extrēmus, a, um (which in post-class. lang. is itself compared; comp.:1.extremior,
App. M. 1, p. 105; 7, p. 188; sup.:extremissimus,
Tert. Apol. 19), the outermost, utmost, extreme (so most freq.; cf.: ultimus, postremus, novissimus, supremus, imus).Lit.:2.extremum oppidum Allobrogum est Geneva,
Caes. B. G. 1, 6, 3:flumen Axona, quod est in extremis Remorum finibus,
on the farthest borders, id. ib. 2, 5, 4:fines,
Liv. 39, 28, 2; 45, 29, 14; cf.:ad extremum finem provinciae Galliae venerunt,
id. 40, 16, 5:impiger extremos currit mercator ad Indos,
the remotest, Hor. Ep. 1, 1, 45:Tanaïs,
id. C. 3, 10, 1:in extrema fere parte epistolae,
near the end, Cic. Att. 6, 1, 20; cf.:in codicis extrema cera,
id. Verr. 2, 1, 36, § 92; but to denote the last part of a thing it is used more freq. in immediate connection with the substantive denoting the whole:quibus (litteris) in extremis,
at its end, id. Att. 14, 8, 1; cf.:in qua (epistola) extrema,
id. ib. 13, 45, 1:in extremo libro tertio,
at the end of the third book, id. Off. 3, 2, 9:in extrema oratione,
id. de Or. 1, 10, 41:in extremo ponte turrim constituit,
Caes. B. G. 6, 29, 3; cf.:ad extremas fossas castella constituit,
id. ib. 2, 8, 3:ab extremo agmine,
id. ib. 2, 11, 4:in extrema Cappadocia,
Cic. Fam. 15, 4, 4:extremis digitis aliquid attingere,
id. Cael. 12, 28 et saep. —In the neutr. absol. and as subst.: extrē-mum, i, n., an end, the end: divitias alii praeponunt, alii honores, multi etiam voluptates;beluarum hoc quidem extremum,
Cic. Lael. 6, 20:quod finitum est, habet extremum,
id. Div. 2, 50, 103:missile telum hastili abiegno et cetera tereti, praeterquam ad extremum,
at the end, Liv. 21, 8, 10: in "Equo Trojano" scis esse in extremo "sero sapiunt," Cic. Fam. 7, 16, 1; cf.:quod erat in extremo,
id. Att. 6, 9, 1.—With gen.:aliquid ad extremum causae reservatum,
Cic. Deiot. 13, 35 (cf. infra, 2. a. fin.):caelum ipsum, quod extremum atque ultumum mundi est,
id. Div. 2, 43, 91:ab Ocelo, quod est citerioris provinciae extremum,
Caes. B. G. 1, 10, 5:summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus,
Plin. 11, 37, 68, § 179:in extremo montis,
Sall. J. 37, 4.— In plur.:extrema agminis,
Liv. 6, 32, 11:extrema Africae,
Plin. 8, 10, 10, § 31:extrema Galliae,
Flor. 3, 3, 1; 3, 20, 12; Tac. H. 5, 18; id. A. 4, 67; 4, 74.—Trop.a.In respect to time or the order of succession, the latest, last:a.inter prioris mensis senescentis extremum diem et novam lunam,
Varr. L. L. 6, § 10 Müll.:mensis anni Februarius,
Cic. Leg. 2, 21, 54:tempore diei,
Hirt. B. G. 8, 15, 6:eam amicitiam ad extremum finem vitae perduxit,
Liv. 37, 53, 8:matres ab extremo conspectu liberorum exclusae,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:manus extrema non accessit operibus ejus,
the finishing hand, the last touches, id. Brut. 33, 126:extremum illud est, ut te orem et obsecrem,
it remains only, id. Fam. 4, 13, 7; id. Att. 11, 16, 5.—To denote the last part of a thing (cf. above, 1.): quod eo die potest videri extrema et prima luna, i. e. the end and the beginning, Varr. L. L. l. l.:usque ad extremam aetatem ab adolescentia,
Nep. Cato, 2, 4; id. Att. 10, 3; cf.: ita tantum bellum Cn. Pompeius extrema hieme apparavit, ineunte vere suscepit, media aestate confecit, Cic. de lmp. Pomp. 12, 35:extremo anno,
Liv. 2, 64, 1:extremo tempore,
in the last time, at last, Nep. Dat. 10; id. Epam. 9; id. Eum. 5, 3 al.:extrema pueritia,
Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:extremo Peloponnesio bello,
Nep. Con. 1, 2: extremus dies, the close of day, the evening, Sil 7, 172; 14, 8.— Subst.:illum Praeteritum temnens extremos inter euntem,
Hor. S. 1, 1, 116; cf.: extremi primorum, extremis [p. 708] usque priores, id. Ep. 2, 2, 204:extremus dominorum,
Tac. H. 4, 42 fin.:die extremum erat,
Sall. J. 21, 2:extremum aestatis,
id. ib. 90, 1:extremo anni,
Liv. 35, 11, 1:sub extremum noctis,
Sil. 4, 88 al. —Prov.: extrema semper de ante factis judicant (cf. our wise after the event), Pub. Syr. 163 Rib.— Adv.: extremum.For the last time:b.alloquor extremum maestos abiturus amicos,
Ov. Tr. 1, 3, 15: cum diu occulte suspirassent, postea jam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt.—At last, finally, Cic. Att. 2, 21, 2:b.extremum tenues liquefacta medullas Tabuit,
Ov. M. 14, 431.—Adverb. phrase:ad extremum,
id. Phil. 13, 20, 45; Caes. B. G. 4, 4, 2 et saep.; cf., strengthened by tum:invenire quod dicas... deinde... post... tum ad extremum agere ac pronuntiare,
Cic. de Or. 2, 19, 79; and strengthened by denique:ad extremum ipsa denique necessitate excitantur,
id. Sest. 47, 100:decimo loco testis exspectatus et ad extremum reservatus dixit, etc.,
till the end, to the last, id. Caecin. 10, 28:ad extremum,
Ov. P. 1, 9, 28; 3, 7, 20;for which: in extremum (durare),
id. H. 7, 111:qui extremo mortuus est,
at last, Dig. 32, 1, 81:extremo,
Nep. Ham. 2, 3.—Extreme in quality or degree; used, like ultimus, to denote both the highest and the lowest grade.(α).The utmost, highest, greatest: cum extremum hoc sit (sentis enim, credo, me jam diu, quod telos Graeci dicunt, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum:(β).licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere) cum igitur hoc sit extremum, congruenter naturae vivere, etc.,
Cic. Fin. 3, 7, 26:extremam famem sustentare,
Caes. B. G. 7, 17, 3:ad extrema et inimicissima jura tam cupide decurrebas,
Cic. Quint. 15, 48; cf.:decurritur ad illud extremum atque ultimum S. C., Dent operam consules, etc.,
Caes. B. C. 1, 5, 3:extremam rationem belli sequens,
id. ib. 3, 44, 1:neque aliud se fatigando nisi odium quaerere, extremae dementiae est,
is the height of madness, Sall. J. 3, 3:in extremis suis rebus,
in the utmost, greatest danger, Caes. B. G. 2, 25 fin.:res,
Suet. Ner. 6 fin.; cf.:res jam ad extremum perducta casum,
Caes. B. G. 3, 5, 1:necessitate extrema ad mortem agi,
Tac. A. 13, 1.— Subst.: si nihil in Lepido spei sit, descensurum ad extrema, to desperate measures, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:ad extrema perventum est,
Curt. 4, 14, 14:ad extrema ventum foret, ni, etc.,
Liv. 2, 47, 8:compellere ad extrema deditionis,
to surrender at discretion, Flor. 4, 5; cf.:famem, ferrum et extrema pati,
Tac. H. 4, 59:plura de extremis loqui,
id. ib. 2, 47 al.:res publica in extremo sita,
Sall. C. 52, 11;Sen. de Ira, 1, 11, 5.—Adverb.: improbus homo, sed non ad extremum perditus,
utterly, Liv. 23, 2, 4.—The lowest, vilest, meanest (perh. not ante-Aug.):B.mancipia,
Sen. Ep. 70 fin.:latrones,
App. M. 3, p. 131:quidam sortis extremae juvenis,
Just. 15, 1:alimenta vitae,
Tac. A. 6, 24:extremi ingenii est,
Liv. 22, 29, 8.—extĭmus or extŭmus, a, um, the outermost, farthest, most remote (rare but class.):novem orbes, quorum unus est caelestis, extimus, qui reliquos omnes complectitur,
Cic. Rep. 6, 17:circum caesura membrorum,
Lucr. 3, 219; 4, 647:promontorium Oceani,
Plin. 5, 1, 1, § 1:gentes,
id. 2, 78, 80, § 190: factus sum extimus a vobis, i. e. discarded, estranged, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 609 P.— Subst.:Apuliae extima,
the borders, Plin. 6, 34, 39, § 217. -
5 extremum
exter or extĕrus (both forms only post-class. and very rare), tĕra, tĕrum, adj. [ comp. form, from ex], on the outside, outward, of another country, family, etc., foreign, strange (syn.: extraneus; alienus, peregrinus, adventicius).I.Pos. (in Cic. and Caes. used in the plur.):II.quod exter heres praestare cogeretur,
strange, Dig. 31, 1, 69:emancipatus vero aut exterus non aliter possunt hereditatem quaerere quam si, etc.,
ib. 29, 2, 84; cf. ib. 31, 1, 67, § 4:tactus corporis est sensus, vel cum res extera sese Insinuat, vel, etc.,
Lucr. 2, 435:vis,
id. 2, 277:haec lex socialis est, hoc jus nationum exterarum est,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18:exterarum gentium multitudo,
Suet. Caes. 84:non modo vestris civibus, verum etiam exteris nationibus,
Cic. Font. 11, 25; cf.:apud exteras civitates,
Cic. Caecin. 34, 100:apud exteras nationes,
Caes. B. C. 3, 43 fin.;ad nationes exteras,
Quint. 11, 1, 89:apud exteros,
Plin. 18, 3, 5, § 22 et saep.:ab extero hoste atque longinquo,
Cic. Cat. 2, 13.—In neutr. plur. with gen.:ad extera Europae noscenda missus Himilco,
Plin. 2, 67, 67, § 169:ad extera corporum,
id. 22, 23, 49, § 103.—Comp.: extĕrĭor, us (in signif. scarcely differing from its pos.), outward, outer, exterior; opp. interior (rare but class.):III.cum alterum fecisset exteriorem, interiorem alterum amplexus orbem,
Cic. Univ. 7; cf.:simul ex navibus milites in exteriorem vallum tela jaciebant... et legionarii, interioris munitionis defensores,
Caes. B. C. 3, 63, 6:colle exteriore occupato,
id. B. G. 7, 79, 1:circumire exteriores mutiones jubet,
id. ib. 7, 87, 4:pares munitiones contra exteriorem hostem perfecit,
id. ib. 7, 74:comes exterior,
i. e. on the left side, Hor. S. 2, 5, 17.—Sup. in two forms, extrēmus and extĭmus or extŭmus [ sup. of ex; cf. Gr. eschatos, Curt. Gr. Etym. p. 387].A.extrēmus, a, um (which in post-class. lang. is itself compared; comp.:1.extremior,
App. M. 1, p. 105; 7, p. 188; sup.:extremissimus,
Tert. Apol. 19), the outermost, utmost, extreme (so most freq.; cf.: ultimus, postremus, novissimus, supremus, imus).Lit.:2.extremum oppidum Allobrogum est Geneva,
Caes. B. G. 1, 6, 3:flumen Axona, quod est in extremis Remorum finibus,
on the farthest borders, id. ib. 2, 5, 4:fines,
Liv. 39, 28, 2; 45, 29, 14; cf.:ad extremum finem provinciae Galliae venerunt,
id. 40, 16, 5:impiger extremos currit mercator ad Indos,
the remotest, Hor. Ep. 1, 1, 45:Tanaïs,
id. C. 3, 10, 1:in extrema fere parte epistolae,
near the end, Cic. Att. 6, 1, 20; cf.:in codicis extrema cera,
id. Verr. 2, 1, 36, § 92; but to denote the last part of a thing it is used more freq. in immediate connection with the substantive denoting the whole:quibus (litteris) in extremis,
at its end, id. Att. 14, 8, 1; cf.:in qua (epistola) extrema,
id. ib. 13, 45, 1:in extremo libro tertio,
at the end of the third book, id. Off. 3, 2, 9:in extrema oratione,
id. de Or. 1, 10, 41:in extremo ponte turrim constituit,
Caes. B. G. 6, 29, 3; cf.:ad extremas fossas castella constituit,
id. ib. 2, 8, 3:ab extremo agmine,
id. ib. 2, 11, 4:in extrema Cappadocia,
Cic. Fam. 15, 4, 4:extremis digitis aliquid attingere,
id. Cael. 12, 28 et saep. —In the neutr. absol. and as subst.: extrē-mum, i, n., an end, the end: divitias alii praeponunt, alii honores, multi etiam voluptates;beluarum hoc quidem extremum,
Cic. Lael. 6, 20:quod finitum est, habet extremum,
id. Div. 2, 50, 103:missile telum hastili abiegno et cetera tereti, praeterquam ad extremum,
at the end, Liv. 21, 8, 10: in "Equo Trojano" scis esse in extremo "sero sapiunt," Cic. Fam. 7, 16, 1; cf.:quod erat in extremo,
id. Att. 6, 9, 1.—With gen.:aliquid ad extremum causae reservatum,
Cic. Deiot. 13, 35 (cf. infra, 2. a. fin.):caelum ipsum, quod extremum atque ultumum mundi est,
id. Div. 2, 43, 91:ab Ocelo, quod est citerioris provinciae extremum,
Caes. B. G. 1, 10, 5:summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus,
Plin. 11, 37, 68, § 179:in extremo montis,
Sall. J. 37, 4.— In plur.:extrema agminis,
Liv. 6, 32, 11:extrema Africae,
Plin. 8, 10, 10, § 31:extrema Galliae,
Flor. 3, 3, 1; 3, 20, 12; Tac. H. 5, 18; id. A. 4, 67; 4, 74.—Trop.a.In respect to time or the order of succession, the latest, last:a.inter prioris mensis senescentis extremum diem et novam lunam,
Varr. L. L. 6, § 10 Müll.:mensis anni Februarius,
Cic. Leg. 2, 21, 54:tempore diei,
Hirt. B. G. 8, 15, 6:eam amicitiam ad extremum finem vitae perduxit,
Liv. 37, 53, 8:matres ab extremo conspectu liberorum exclusae,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:manus extrema non accessit operibus ejus,
the finishing hand, the last touches, id. Brut. 33, 126:extremum illud est, ut te orem et obsecrem,
it remains only, id. Fam. 4, 13, 7; id. Att. 11, 16, 5.—To denote the last part of a thing (cf. above, 1.): quod eo die potest videri extrema et prima luna, i. e. the end and the beginning, Varr. L. L. l. l.:usque ad extremam aetatem ab adolescentia,
Nep. Cato, 2, 4; id. Att. 10, 3; cf.: ita tantum bellum Cn. Pompeius extrema hieme apparavit, ineunte vere suscepit, media aestate confecit, Cic. de lmp. Pomp. 12, 35:extremo anno,
Liv. 2, 64, 1:extremo tempore,
in the last time, at last, Nep. Dat. 10; id. Epam. 9; id. Eum. 5, 3 al.:extrema pueritia,
Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:extremo Peloponnesio bello,
Nep. Con. 1, 2: extremus dies, the close of day, the evening, Sil 7, 172; 14, 8.— Subst.:illum Praeteritum temnens extremos inter euntem,
Hor. S. 1, 1, 116; cf.: extremi primorum, extremis [p. 708] usque priores, id. Ep. 2, 2, 204:extremus dominorum,
Tac. H. 4, 42 fin.:die extremum erat,
Sall. J. 21, 2:extremum aestatis,
id. ib. 90, 1:extremo anni,
Liv. 35, 11, 1:sub extremum noctis,
Sil. 4, 88 al. —Prov.: extrema semper de ante factis judicant (cf. our wise after the event), Pub. Syr. 163 Rib.— Adv.: extremum.For the last time:b.alloquor extremum maestos abiturus amicos,
Ov. Tr. 1, 3, 15: cum diu occulte suspirassent, postea jam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt.—At last, finally, Cic. Att. 2, 21, 2:b.extremum tenues liquefacta medullas Tabuit,
Ov. M. 14, 431.—Adverb. phrase:ad extremum,
id. Phil. 13, 20, 45; Caes. B. G. 4, 4, 2 et saep.; cf., strengthened by tum:invenire quod dicas... deinde... post... tum ad extremum agere ac pronuntiare,
Cic. de Or. 2, 19, 79; and strengthened by denique:ad extremum ipsa denique necessitate excitantur,
id. Sest. 47, 100:decimo loco testis exspectatus et ad extremum reservatus dixit, etc.,
till the end, to the last, id. Caecin. 10, 28:ad extremum,
Ov. P. 1, 9, 28; 3, 7, 20;for which: in extremum (durare),
id. H. 7, 111:qui extremo mortuus est,
at last, Dig. 32, 1, 81:extremo,
Nep. Ham. 2, 3.—Extreme in quality or degree; used, like ultimus, to denote both the highest and the lowest grade.(α).The utmost, highest, greatest: cum extremum hoc sit (sentis enim, credo, me jam diu, quod telos Graeci dicunt, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum:(β).licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere) cum igitur hoc sit extremum, congruenter naturae vivere, etc.,
Cic. Fin. 3, 7, 26:extremam famem sustentare,
Caes. B. G. 7, 17, 3:ad extrema et inimicissima jura tam cupide decurrebas,
Cic. Quint. 15, 48; cf.:decurritur ad illud extremum atque ultimum S. C., Dent operam consules, etc.,
Caes. B. C. 1, 5, 3:extremam rationem belli sequens,
id. ib. 3, 44, 1:neque aliud se fatigando nisi odium quaerere, extremae dementiae est,
is the height of madness, Sall. J. 3, 3:in extremis suis rebus,
in the utmost, greatest danger, Caes. B. G. 2, 25 fin.:res,
Suet. Ner. 6 fin.; cf.:res jam ad extremum perducta casum,
Caes. B. G. 3, 5, 1:necessitate extrema ad mortem agi,
Tac. A. 13, 1.— Subst.: si nihil in Lepido spei sit, descensurum ad extrema, to desperate measures, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:ad extrema perventum est,
Curt. 4, 14, 14:ad extrema ventum foret, ni, etc.,
Liv. 2, 47, 8:compellere ad extrema deditionis,
to surrender at discretion, Flor. 4, 5; cf.:famem, ferrum et extrema pati,
Tac. H. 4, 59:plura de extremis loqui,
id. ib. 2, 47 al.:res publica in extremo sita,
Sall. C. 52, 11;Sen. de Ira, 1, 11, 5.—Adverb.: improbus homo, sed non ad extremum perditus,
utterly, Liv. 23, 2, 4.—The lowest, vilest, meanest (perh. not ante-Aug.):B.mancipia,
Sen. Ep. 70 fin.:latrones,
App. M. 3, p. 131:quidam sortis extremae juvenis,
Just. 15, 1:alimenta vitae,
Tac. A. 6, 24:extremi ingenii est,
Liv. 22, 29, 8.—extĭmus or extŭmus, a, um, the outermost, farthest, most remote (rare but class.):novem orbes, quorum unus est caelestis, extimus, qui reliquos omnes complectitur,
Cic. Rep. 6, 17:circum caesura membrorum,
Lucr. 3, 219; 4, 647:promontorium Oceani,
Plin. 5, 1, 1, § 1:gentes,
id. 2, 78, 80, § 190: factus sum extimus a vobis, i. e. discarded, estranged, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 609 P.— Subst.:Apuliae extima,
the borders, Plin. 6, 34, 39, § 217. -
6 ulter
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
7 ulteriora
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
8 ulteriores
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
9 ultima
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
10 ultimi
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
11 angulus
angulus ī, m [1 AC-], an angle, corner: ad pares angulos ferri, at right angles: huius lateris alter, Cs.: extremus, the farthest corner, O.: proximus, H. — Meton., a secret place, nook, corner, lurking-place: in angulum aliquo abire, T.: provinciae: Ille terrarum, H.: puellae risus ab angulo, H.: ut de his rebus in angulis disserant.—Of a little country-seat: Angulus iste, H.—Fig.: ad omnīs litterarum angulos revocare, i. e. petty discussions.* * *angle, apex; corner, nook, niche, recess, out-of-the-way spot -
12 errō
errō āvī, ātus, āre, to wander, stray, rove, roam: cum vagus et exsul erraret: non certis passibus, O.: circum villulas nostras: per urbem, L.— Pass impers.: solis erratur in agris, V.—Of things: quae (stellae) errantes nominarentur, planets: Stellae sponte suā iussaene errent, H.: ubi flexibus errat Mincius, V.: pulmonibus errat Ignis edax, spreads, O.: extremus si quis super halitus errat, flutters, V.: errantibus oculis, wavering, V.: relegens errata retrorsus Litora, V.: erratas dicere terras, O.—To miss the way, lose oneself, go astray: qui erranti monstrat viam, Enn. ap. C.: errare viā, V.—Fig., to wander, stray at random: ne errare cogatur oratio: errans sententia: dubiis adfectibus errat, O.: ne tuus erret honos, be in doubt, O.—To be in error, err, mistake, go wrong, go astray: de nostris verbis, T.: totā viā, T.: non totā re, sed temporibus: procul, S.: valde: cum Platone: errare, si sperent, etc., Cs.: te errantem persequi, S.: errans in ahenos fetūs natura, producing monsters, L.: Teneo quid erret, T.: errabant tempora, in chronology, O.— Pass impers.: si fuit errandum, O.: si erratur in nomine: et in cognomine erratum sit, L.* * *Ierrare, erravi, erratus Vwander, go astray; make a mistake, err; vacillateIItruant; vagabond, wanderer -
13 (exter or exterus, tera, terum)
(exter or exterus, tera, terum) adj. [ex], on the outside, outward, of another country, foreign, strange. — Only plur: ius nationum exterarum: civitates: regna, V.; see also exterior, extimus, extremus. -
14 extrēmitās
extrēmitās ātis, f [extremus], the extremity, end, terminus: mundi.—In geometry, the surface.* * *border/outline/perimeter; end/extremity; ending/suffix; extreme condition/case -
15 extrēmō
extrēmō adv. [extremus], at last, finally Hamilcarem imperatorem fecerunt, N. -
16 extrēmum
extrēmum adv. [extremus], at last, finally, C.: liquefacta Tabuit, O.— For the last time: te adfari, V.: Adloquor amicos, O.* * *limit, outside; end -
17 iactus
iactus ūs, m [IA-], a throwing, casting, hurling, throw, cast: fulminum: Pulveris, V.: teli iactu abesse, a spear's throw, L.: femineus, i. e. by a woman, O.: quatere fenestras Iactibus, i. e. by throwing stones, H.—Of dice, a throw, cast: talorum: in tesserarum prospero iactu, L.: extremus ac novissimus, Ta. -
18 sub-sīdō
sub-sīdō sēdī, sessus, ere, to sit down, crouch down, squat, settle down, sink down: adversus emissa tela, L.: Poplite subsidens, V.: subsedit in illā Ante fores arā, O.—With dat: iuvet ut tigrīs subsidere cervis, to yield, H.—To fall, subside, sink, settle: undae, V.: venti, O.: Extremus galeāque imā subsedit Acestes, remained at the bottom, V.: ebur posito rigore Subsidit digitis, ceditque, gives way, O.—To settle down, establish oneself, remain, abide, stay: in Siciliā: in castris, Cs.: commixti corpore tantum Subsident Teucri, V.—To crouch down on the watch, lie in wait, lie in ambush: eo in loco: in insidiis, L.—With acc: devictam Asiam subsedit adulter (i. e. Agamemnonem), lay in wait for, V. -
19 exter
extera -um, exterior -or -us, extremus -a -um ADJouter/external; outward; on outside, far; of another country, foreign; strange -
20 actus
1.actus, a, um, P. a., from ago.2.actus, ūs, m. [ago].I.A.. The moving or driving of an object, impulse, motion: linguae actu, Pacuv. ap. Non. 506, 17:B.mellis constantior est natura... et cunctantior actus,
Lucr. 3, 192:levi admonitu, non actu, inflectit illam feram,
by driving, Cic. Rep. 2, 40:fertur in abruptum magno mons inprobus actu,
Verg. A. 12, 687:pila contorsit violento spiritus actu,
Sen. Agam. 432; hominum aut animalium actu vehiculum adhibemus, Cael. Aurel. Tard. 1, 1.— Hence,Transf.1.The right of driving cattle through a place, a passage for cattle:2.aquae ductus, haustus, iter, actus,
Cic. Caec. 26; Ulp. Dig. 8, 3, 1.—A road between fields; a cart- or carriage-way, Dig. 8, 1, 5; 8, 5, 4; 43, 19, 1 al.—And,3.A measure or piece of land (in quo boves aguntur, cum aratur, cum impetu justo, Plin. 18, 59): actus minimus, 120 feet long and 4 feet wide: quadratus, 120 feet square; and duplicatus, 240 feet long and 120 feet wide, Varr. L. L. 5, § 34 Müll.; id. R. R. 1, 10; Paul. ex Fest. p. 17 Müll. Also a division made by bees in a hive, Plin. 11, 10, 10, § 22.II. A.In gen. (so not in Cic.; for Leg. 1, 11, inst. of pravis actibus, is to be read, pravitatibus;B.but often in the post-Aug. per.): post actum operis,
Quint. 2, 18, 1:in vero actu rei,
id. 7, 2, 41:rhetorice in actu consistit,
id. 2, 18, 2:donec residua diurni actus conficeret,
Suet. Aug. 78; so id. Claud. 30:non consenserat actibus eorum,
Vulg. Luc. 23, 51.—Esp.1.Public employment, business of state, esp. judicial:2.actus rerum,
jurisdiction, Suet. Aug. 32; id. Claud. 15, 23; also absol. actus, Dig. 39, 4, 16; 40, 5, 41 al.—The action accompanying oral delivery.a.Of an orator:b.motus est in his orationis et actus,
Quint. 9, 2, 4; 11, 3, 140.—Of an actor: the representation of a play, a part, a character, etc.:neque enim histrioni, ut placeat, peragenda est fabula, modo in quocunque fuerit actu, probetur,
Cic. de Sen. 19, 70:carminum actus,
recital, Liv. 7, 2:histrionum actus,
Quint. 10, 2, 11:in tragico quodam actu, cum elapsum baculum cito resumpsisset,
Suet. Ner. 24.—Hence, also, a larger division of a play, an act:primo actu placeo,
Ter. Hec. prol. 31:neque minor quinto, nec sit productior actu Fabula,
Hor. A. P. 189, and trop. (in Cic. very often):extremus actus aetatis,
Cic. de Sen. 2; id. Marcell. 9:quartus actus improbitatis,
id. Verr. 2, 2, 6; so id. Phil. 2, 14; id. Fam. 5, 12 al. [p. 26]
- 1
- 2
См. также в других словарях:
extremus — index extreme (last), final, ultimate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Extremus Versicherungs-AG — Rechtsform Aktiengesellschaft Gründung 3. September 2002 … Deutsch Wikipedia
Extremus AG — ⇡ Terrorismus … Lexikon der Economics
Terra Extremus — (Сантьяго,Чили) Категория отеля: Адрес: Vicuña Mackenna 38 Providencia, Сантьяго ц … Каталог отелей
Neolucanus extremus — Neolucanus extremus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
extrême — [ ɛkstrɛm ] adj. et n. m. • estreme XIIIe; lat. extremus, superl. de exter → 1. extérieur I ♦ Adj. 1 ♦ Qui est tout à fait au bout, qui termine (un espace, une durée). L extrême limite. ⇒ dernier. À l extrême pointe : tout au bout. Point, zone… … Encyclopédie Universelle
ЭКСТРЕМИЗМ — [< лат. extremus крайний] приверженность к крайним взглядам и мерам (преимущественно в политике). Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006. экстремизм (лат. extremus крайний) приверженность к крайним взглядам и мерам (преимущ. в политике).… … Словарь иностранных слов русского языка
extrem — EXTRÉM, Ă, extremi, e, adj., subst. I. adj. 1. Foarte mare, exagerat. ♢ loc. adv. La extrem = până la ultima limită, peste măsură. ♦ (Adverbial; urmat de determinări introduse prin prep. de , formează superlativul) Foarte, prea, extraordinar de … Dicționar Român
Brachypterygius — Ophthalmosaurus Temporal range: Late Jurassic, Kimmeridgian–Tithonian … Wikipedia
Walter Fuchs (Sinologe) — Walter Fuchs (* 1. August 1902 in Berlin; † 5. März 1979 in Köln[1]) war ein deutscher Sinologe und Tungusologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Veröffentlichungen (Auswahl) … Deutsch Wikipedia
экстремизм — а; м. [от лат. extremus крайний] Приверженность к крайним взглядам и мерам (обычно в политике). Э. в идеологии. Националистический э. Опасный, воинствующий э. ◁ Экстремистский (см.). * * * экстремизм (от лат. extremus крайний), приверженность к… … Энциклопедический словарь