Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ignāvē

  • 1 ignave

    īgnāvē u. īgnāviter, Adv. (ignavus), I) träg, ohne Energie, mit Unlust, ignave dicere multa, unkräftig, müßig, Hor.: curam ignaviter quaeris, Lucil. fr.: an ego, cum omnes caleant, ignaviter aliquid faciam? Hirt. in Cic. ep.: Compar., summas carpere ignavius herbas, Verg. georg. 3, 465. – II) insbes., feig, feigherzig, ne quid timide, ne quid ignave faciamus, Cic. Tusc. 2, 55.

    lateinisch-deutsches > ignave

  • 2 ignave

    īgnāvē u. īgnāviter, Adv. (ignavus), I) träg, ohne Energie, mit Unlust, ignave dicere multa, unkräftig, müßig, Hor.: curam ignaviter quaeris, Lucil. fr.: an ego, cum omnes caleant, ignaviter aliquid faciam? Hirt. in Cic. ep.: Compar., summas carpere ignavius herbas, Verg. georg. 3, 465. – II) insbes., feig, feigherzig, ne quid timide, ne quid ignave faciamus, Cic. Tusc. 2, 55.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ignave

  • 3 ignave

    ignāvē [ ignavus ]
    1) вяло, без энергии, неохотно ( dicere H); лениво ( ignavius summas herbas carpĕre V)
    2) трусливо, малодушно ( facere C)

    Латинско-русский словарь > ignave

  • 4 īgnāvē

        īgnāvē adv. with comp.    [ignavus], sluggishly, slothfully, without spirit: ne quid faciamus: dicere multa, flatly, H.: carpere ignavius herbas, V.

    Latin-English dictionary > īgnāvē

  • 5 ignave

    ignāvē, adv., v. ignavus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ignave

  • 6 ignavus

    ignāvus, a, um, adj. [in-gnavus, navus], inactive, lazy, slothful, idle, sluggish, listless, without spirit, cowardly, dastardly (syn.: iners, socors; opp.: strenuus, alacer, fortis).
    I.
    Lit., of living beings (freq. and class.):

    homines,

    Plaut. Rud. 3, 5, 49:

    si non fecero Ei male aliquo pacto, me esse dicito ignavissimum,

    id. Bacch. 3, 6, 27:

    quid ergo ille ignavissumus mi latitabat?

    id. Trin. 4, 2, 82; 1, 2, 128; id. Poen. 4, 2, 24:

    homo inertior, ignavior, magis vir inter mulieres proferri non potest,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    ignavus miles ac timidus,

    id. Tusc. 2, 23, 54; cf.:

    compertum habeo, milites neque ex ignavo strenuum neque fortem ex timido exercitum oratione imperatoris fieri,

    Sall. C. 58, 1:

    feroces et inquieti inter socios, ignavi et imbelles inter hostes,

    Liv. 26, 2, 11:

    ignavissimus ac fugacissimus hostis,

    id. 5, 28, 8:

    ignavissimi homines (opp.: fortissimi viri),

    Sall. C. 12 fin.:

    canis Ignavus adversum lupos,

    Hor. Epod. 6, 2:

    (apes) Ignavaeque fame et contracto frigore pigrae,

    Verg. G. 4, 259:

    ignavum, fucos, pecus a praesepibus arcent,

    id. A. 1, 435:

    genus ignavum quod lecto gaudet,

    Juv. 7, 105.— Subst.:

    cedentibus ignavis et imbecillis,

    Cic. Rep. 1, 32:

    in bello poena ignavis ab imperatoribus constituitur,

    id. Caecin. 16, 46:

    in victoria vel ignavis gloriari licet, adversae res etiam bonos detractant,

    Sall. J. 53 fin.; cf.:

    gloriam, honorem, imperium bonus ignavus aeque sibi exoptant,

    id. C. 11, 2:

    favimus ignavo,

    Ov. Am. 3, 2, 73.—
    (β).
    With gen.:

    legiones operum et laboris ignavae,

    Tac. A. 11, 18; cf.:

    possis ignavus haberi et subiti casus improvidus, si, etc.,

    Juv. 3, 272.
    II.
    Transf.
    A.
    Of inanim. and abstr. things (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    quae vitia non sunt senectutis, sed inertis, ignavae, somniculosae senectutis,

    Cic. de Sen. 11, 36:

    nemora,

    i. e. unfruitful, Verg. G. 2, 208:

    globus,

    i. e. immovable, Plin. 2, 8, 6, § 33; cf.

    gravitas,

    Ov. M. 2, 821:

    stagna jacentis aquae,

    Luc. 5, 442:

    ignavo stupuerunt verba palato,

    i. e. speechless, Ov. Am. 2, 6, 47:

    mora,

    id. A. A. 1, 186:

    anni,

    spent in idleness, id. Am. 1, 15, 1; cf.

    otia,

    id. Tr. 1, 7, 25:

    septima lux,

    i. e. the Jewish Sabbath, Juv. 14, 106: ignavum conferunt stipendium, only money, not soldiers, arms, etc., Vell. 2, 39, 1:

    sucus meconium vocatur, multum opio ignavior,

    weaker, less efficacious, Plin. 20, 18, 76, § 202: quorundam flos tantum jucundus, reliquae partes ignavae, ut violae ac rosae, without smell, id. 21, 7, 18, § 37:

    cornicula ante oculos ignava,

    i. e. of no use, id. 11, 28, 34, § 100:

    ignavum est rediturae parcere vitae,

    Luc. 1, 492.—
    B.
    Of things that produce inactivity or indolence, that renders slothful or inactive: nec nos impediet illa ignava ratio, quae dicitur: appellatur enim quidam a philosophis argos logos, cui si pareamus, nihil omnino agamus in vita. Sic enim interrogant:

    Si fatum tibi est, etc.... Recte genus hoc interrogationis ignavum et iners nominatum est, quod eadem ratione omnis e vita tolletur actio,

    relaxing, Cic. Fat. 12, 28 sq.:

    frigus,

    Ov. M. 2, 763:

    aestus,

    id. ib. 7, 529:

    dolor,

    Plin. 11, 18, 20, § 64.—Hence, adv. in two forms, ignāvē and ignā-vĭter.
    (α).
    Ignave, sluggishly, slothfully, without spirit:

    ne quid abjecte, ne quid timide, ne quid ignave, ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55:

    dicere multa,

    flatly, tamely, Hor. Ep. 2, 1, 67.—
    (β).
    Ignaviter, lazily, sluggishly, tardily: ignaviter quaerere, Lucil. ap. Non. 513, 14; Quadrig. ap. Prisc. p. 1010 P.; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2.—
    b.
    Comp.:

    carpere ignavius herbas,

    Verg. G. 3, 465.

    Lewis & Short latin dictionary > ignavus

  • 7 ignaviter

    ignāviter LM, Hirt = ignave

    Латинско-русский словарь > ignaviter

  • 8 ignaviter

    īgnāviter, Adv., s. īgnāvē.

    lateinisch-deutsches > ignaviter

  • 9 Energie

    Energie, vis (Kraft, Feuer, Nachdruck, z.B. vis ingens imperii [gewaltige E. im Kommando]: vis ingenii consiliique). – virtus (Tüchtigkeit); verb. vis ac virtus, vis virtusque (z.B. oratoris). – fortitudo (geistige Stärke, Vollkraft, energischer Mut [Ggstz. ignavia, Mangel an Energie], z.B. in periculis). – vigor (Lebhaftigkeit, Regsamkeit, rege Kraft, z.B. ingenii, animi). – impigritas (unverdrossene Tatkraft). – industria (nachhaltige Tätigkeit, nachhaltiger, reger Fleiß [Ggstz. socordia, ignavia, Mangel an Energie], z.B. im Handeln, in agendo). – animus fortis et acer (ein kraftvoller u. feuriger Geist). – ingenium vegetum (ein frischer, regsamer Geist). – ingenium impigrum atque acre (ein unverdrossener u. feuriger Geist). – consilia acerrima (sehr strenge Maßregeln). – gravitas (die Gewichtigkeit, eindringliche Kraft, z.B. verborum et sententiarum). – voll E., mit E., s. energisch: ohne E., ignavus, Adv. ignave (ohne rege Tätigkeit); iners (ohne Tatkraft); socors (ohne geistige Regsamkeit); mollis (ohne Ausdauer). – E. zeigen bei etw., s. »sich energisch zeigen« unter »energisch«: jmd. aller E. berauben, debilitare alqm od. alcis ani mum.

    deutsch-lateinisches > Energie

  • 10 faul

    faul, I) in Fäulnis übergegangen: a) eig.: putidus (v. Fleisch, Obst etc.). – putridus (verfault, morsch, angegangen, v. Zähnen, v. einem Hause etc.). – cariosus (morsch). – vitiatus (angegangen, vom Fleisch u. Obst). – s. von Geschmack, sapore corruptior (z.B. vom Wasser). – s. werden (faulen), putrescere; putrefieri; vitiari (angehen): leicht s. werden (faulen), facilem esse in cariem: nicht s. werden (faulen), immunem servari a carie. – Sprichw., das sind faule Fische, dolo malo haec fiunt omnia (Ter. eun. 515). – b) übtr., mißlich etc., z.B. die ganze Sache ist s., tota res vacillat et claudicat: was du auch von allen diesen Punkten anrühren magst, alles ist s., quidquid horum attigeris, ulcus est. – II). untätig etc.: ignavus. piger. iners. segnis. desidiosus (s. »Faulheit« den Untersch. der Substst.). – laboris fugiens (arbeitsscheu). – sehr faul sein, inertissimae esse segnitiel: faul werden, socordiae se atque ignaviae tradere; languori se desidiaeque dedere.Adv.ignave; pigre; segniter.

    deutsch-lateinisches > faul

  • 11 feig

    feig, ignavus (träge aus Mangel an Mut, an Tapferkeit, bes. von Kriegern, Ggstz. fortis, strenuus). – iners (ohne Energie, Ggstz. fortis). – timidus (furchtsam, verzagt, Ggstz. fortis, audax). – s. Furcht, metus ac timor.Adv.ignave; timide.

    deutsch-lateinisches > feig

  • 12 untätig

    untätig, segnis (schläfrig, unt. aus Hang zur Bequemlichkeit). – ignavus (lässig, ohne Trieb zum Handeln). – iners (träge u. schlaff, unt. aus Mangel an Luft od. Kraft zum Handeln). – deses. desidiosus (der die Hände müßig in den Schoß legt, der Müßiggänger, u. zwar mit dem Untersch., daß deses =, nichts tuend, desidiosus = zum Nichtstun geneigt); verb. segnis ac deses. – reses (der ruhig sitzen bleibt, während andere handeln, unbeschäftigt). – otiosus (der nichts zu tun hat od. auch nichts tut). – feriatus (der einen Feiertag hat und deshalb der Ruhe pflegt). – quietus (im Zustande der Ruhe befindlich). – nihil agens (übh. nichts tuend). – unt. sein, otiosum esse (müßig sein, -sitzen); nihil agere (übh. nichts tun); cessare (feiern, sich dem Nichtstun ergeben); domi desĭdem sedere. compressis, quod aiunt, manibus sedere, auch bl. sedere (zu Hause die Hände müßig in den Schoß legen). – im Kampfe unt. sein, pugnae expertem esse: der Geist kann nicht unt. sein, nihil agere animus non potest: unt. bleiben, abstinere a rebus gerendis (nicht in amtliche Tätigkeit treten). – Adv. segniter; ignave. – unt. zusehen bei etw., se praebere otiosum spectatorem alcis rei.

    deutsch-lateinisches > untätig

  • 13 ignaviter

    īgnāviter, Adv., s. ignave.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ignaviter

  • 14 Ленивый

    - ignavus (ad aliquid; alicujus rei); piger; iners; segnis; desidiosus; лениво - segniter; pigre; ignave;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ленивый

  • 15 abicio

    ăbĭcĭo or abjĭc- (in the best MSS. abicio; cf.

    ăbĭci,

    Ov. P. 2, 3, 37;

    ăbĭcit,

    Juv. 15, 17), ĕre, jēci, jectum, 3, v. a. [ab-jacio], to cast away, to throw away, throw down.
    I.
    Lit.:

    in sepulcrum ejus abjecta gleba non est,

    Varr. L. L. 5, § 23 Müll.:

    scutum,

    Cic. Tusc. 2, 23:

    insigne regium de capite,

    id. Sest. 27:

    socer ad pedes abjectus,

    id. ib. 34; so,

    se ad pedes,

    id. Phil. 2, 34, 86:

    se e muro in mare,

    id. Tusc. 1, 34; so,

    corpus in mare,

    id. Phil. 11, 2, 5:

    impelluntur, feriuntur, abiciuntur, cadunt,

    id. Tusc. 2, 15, 36:

    se abjecit exanimatus,

    he threw himself down as if lifeless, id. Sest. 37.— Absol.:

    si te uret sarcina, abicito,

    throw it down, Hor. Ep. 1, 13, 7.—Also with in and abl., when the place from which a thing is thrown is designated:

    anulum in mari,

    Cic. Fin. 5, 30, 92 Madv. N. cr.; so, ut se abiceret in herba, id. de Or. 1, 7, 28:

    statuas in propatulo domi,

    Nep. Hann. 9, 3:

    cadaver in viā,

    Suet. Ner. 48; cf.:

    ubi cadaver abjeceris,

    Tac. A. 1, 22.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to cast off, throw away, give up, etc.:

    ut primum tenebris abjectis inalbabat,

    as soon as the day, having dispelled the darkness, was beginning to brighten, Enn. Ann. v. 219 Vahl.: nusquam ego vidi abjectas aedīs, nisi modo hasce, thrown away, i.e. sold too low, Plaut. Most. 3, 3, 3: psaltria aliquo abiciendast, must be got rid off ( il faut se defaire d'elle, Dacier), Ter. Ad. 4, 7, 26:

    vitam,

    Cic. Att. 3, 19:

    salutem pro aliquo,

    id. Planc. 33:

    memoriam beneficiorum,

    id. Phil. 8, 11:

    versum,

    to declaim it carelessly, id. de Or. 3, 26 (cf. with id. ib. 3, 59: ponendus est ille ambitus, non abiciendus, the period must be brought gradually to a close, not broken off abruptly).
    B.
    In partic.
    1.
    To throw off, cast aside care for, remembrance of, etc., to give up, abandon:

    abicimus ista,

    we let that go, Cic. Att. 13, 3:

    fama ingenii mihi est abicienda,

    I must renounce, id. ib. 9, 16: domum Sullanam desperabam jam... sed tamen non abjeci, but yet I have not abandoned it, i. e. its purchase, id. Fam. 9, 15:

    abjectis nugis,

    nonsense apart, Hor. Ep. 2, 2, 141 (cf. amoto ludo, id. S. 1, 1, 27).
    2.
    To cast down to a lower grade, to degrade, humble, Cic. Leg. 1, 9: hic annus senatus auctoritatem abjecit, degraded or lowered the authority of the Senate, id. Att. 1, 18; so also id. Tusc. 5, 18; id. de Or. 3, 26, 104.—Hence, abjectae res, reduced circumstances (opp. florentes), Nep. Att. 8; Cic. Quint. 30; Tac. A. 4, 68.
    3.
    Abicere se, to throw one's self away, degrade one's self, v. Cic. Tusc. 2, 23: ut enim fit, etc.—Hence, abjectus, a, um, P. a., downcast, disheartened, désponding; low, mean, abject, worthless, unprincipled.
    A.
    Quo me miser conferam? An domum? matremne ut miseram lamentantem videam et abjectam? Gracch. ap. Cic. de Or. 3, 56, 214:

    plura scribere non possum, ita sum animo perculso et abjecto,

    Cic. Att. 3, 2.—
    B.
    Nihil abjectum, nihil humile cogitare, Cic. Fin. 5, 20:

    contemptum atque abjectum,

    id. Agr. 2, 34:

    verbis nec inops nec abjectus,

    id. Brut. 62, 222 al. — Comp.:

    animus abjectior,

    Cic. Lael. 16; Liv. 9, 6.— Sup.:

    animus abjectissimus,

    Quint. 11, 1, 13 al. — Adv.: abjectē.
    1.
    Dispiritedly, despondingly:

    in dolore est providendum, ne quid abjecte, ne quid timide, ne quid ignave faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; id. Phil. 3, 11, 28.—
    2.
    Low, meanly:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8:

    incuriose et abjecte verbum positum,

    improperly, Gell. 2, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > abicio

  • 16 unguentatus

    unguento, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to rub with sweet ointments, to anoint, perfume (in verb. finit. very rare): DEAS VNGVENTAVERVNT, Inscr. Fratr. Arval. Orell. 2271, 391 (cf. Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77).—More freq. in part. perf.: unguentātus, a, um, anointed, perfumed:

    unguentatus per vias, ignave, incedis,

    Plaut. Cas. 2, 3, 23:

    cincinni,

    id. Truc. 2, 2, 32: homo, P. Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5; Sen. Fragm. ib. 12, 2, 11:

    maritus,

    Cat. 61, 142.

    Lewis & Short latin dictionary > unguentatus

  • 17 unguento

    unguento, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to rub with sweet ointments, to anoint, perfume (in verb. finit. very rare): DEAS VNGVENTAVERVNT, Inscr. Fratr. Arval. Orell. 2271, 391 (cf. Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77).—More freq. in part. perf.: unguentātus, a, um, anointed, perfumed:

    unguentatus per vias, ignave, incedis,

    Plaut. Cas. 2, 3, 23:

    cincinni,

    id. Truc. 2, 2, 32: homo, P. Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5; Sen. Fragm. ib. 12, 2, 11:

    maritus,

    Cat. 61, 142.

    Lewis & Short latin dictionary > unguento

  • 18 лениво

    segniter; pigre; ignave

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > лениво

  • 19 COWARDLY

    [A]
    IGNAVUS (-A -UM)
    INERS (-ERTIS)
    TIMENS (-ENTIS)
    TIMENDUS (-A -UM)
    TIMIDUS (-A -UM)
    IMBELLIS (-E)
    INBELLIS (-E)
    CUSSILIRIS (-IS -E)
    [ADV]
    IGNAVE
    IGNAVITER

    English-Latin dictionary > COWARDLY

  • 20 ENERGY: WITHOUT ENERGY

    [A]
    ENERVIS (-E)
    ENERVATUS (-A -UM)
    [ADV]
    SEGNITER
    IGNAVE
    IGNAVITER

    English-Latin dictionary > ENERGY: WITHOUT ENERGY

См. также в других словарях:

  • ignave — …   Useful english dictionary

  • Crataegus ignave — ID 22301 Symbol Key CRIG2 Common Name Bedford Springs hawthorn Family Rosaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution AL, GA Growth Habit Tree, Shrub Dur …   USDA Plant Characteristics

  • Crataegus ignave Beadle — Symbol CRIG2 Common Name Bedford Springs hawthorn Botanical Family Rosaceae …   Scientific plant list

  • Crataegus — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Heckendorn — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Mehlbeerbaum — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Mehldorn — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Weissdorn — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Weißdorn — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Weißdornbusch — Weißdorne Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Weißdorne — Zweigriffeliger Weißdorn (Crataegus laevigata) Systematik Ordnung: Rosenartige (Rosales) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»