-
1 abjectus
abjectus, a, um participe passé de abjicio. [st2]1 [-] jeté, rejeté, mis de côté. [st2]2 [-] jeté à bas, abattu. [st2]3 [-] abject, vil. [st2]4 [-] plat, banal, bas, humble, commun. - abjectior animus, Cic.: âme découragée. - abjectissimus quisque animus, Quint.: les âmes les plus basses. -
2 abjectus
abjectus, a, um, v. abicio, P. a. -
3 abjectus
1. a, umpart. pf. к abjicio2. adj. тк. перен.1) вялый, плоский, прозаический (versus, oratio C)2) низкого происхождения, простой ( familia C)3) низкий, пошлый, вульгарный ( verba C); презренный ( negotium VM)4) надломленный, приунывший, лишённый бодрости ( animus C)abjecto Bruto Nep ( = quum Brutus a. esset) — когда Брут пал духомa. metu C — обезумевший от страха5) небрежный, неотделанный, необработанный ( senarii C) -
4 abjectus
-a/um adj Arejeté, repoussé -
5 abjectus
abjecta -um, abjectior -or -us, abjectissimus -a -um ADJdowncast, dejected; humble, low, common, mean; subservient; base, sordid, vile -
6 abicio
ăbĭcĭo or abjĭc- (in the best MSS. abicio; cf.I.ăbĭci,
Ov. P. 2, 3, 37;ăbĭcit,
Juv. 15, 17), ĕre, jēci, jectum, 3, v. a. [ab-jacio], to cast away, to throw away, throw down.Lit.:II.in sepulcrum ejus abjecta gleba non est,
Varr. L. L. 5, § 23 Müll.:scutum,
Cic. Tusc. 2, 23:insigne regium de capite,
id. Sest. 27:socer ad pedes abjectus,
id. ib. 34; so,se ad pedes,
id. Phil. 2, 34, 86:se e muro in mare,
id. Tusc. 1, 34; so,corpus in mare,
id. Phil. 11, 2, 5:impelluntur, feriuntur, abiciuntur, cadunt,
id. Tusc. 2, 15, 36:se abjecit exanimatus,
he threw himself down as if lifeless, id. Sest. 37.— Absol.:si te uret sarcina, abicito,
throw it down, Hor. Ep. 1, 13, 7.—Also with in and abl., when the place from which a thing is thrown is designated:anulum in mari,
Cic. Fin. 5, 30, 92 Madv. N. cr.; so, ut se abiceret in herba, id. de Or. 1, 7, 28:statuas in propatulo domi,
Nep. Hann. 9, 3:cadaver in viā,
Suet. Ner. 48; cf.:ubi cadaver abjeceris,
Tac. A. 1, 22.Fig.A.In gen., to cast off, throw away, give up, etc.:B.ut primum tenebris abjectis inalbabat,
as soon as the day, having dispelled the darkness, was beginning to brighten, Enn. Ann. v. 219 Vahl.: nusquam ego vidi abjectas aedīs, nisi modo hasce, thrown away, i.e. sold too low, Plaut. Most. 3, 3, 3: psaltria aliquo abiciendast, must be got rid off ( il faut se defaire d'elle, Dacier), Ter. Ad. 4, 7, 26:vitam,
Cic. Att. 3, 19:salutem pro aliquo,
id. Planc. 33:memoriam beneficiorum,
id. Phil. 8, 11:versum,
to declaim it carelessly, id. de Or. 3, 26 (cf. with id. ib. 3, 59: ponendus est ille ambitus, non abiciendus, the period must be brought gradually to a close, not broken off abruptly).In partic.1.To throw off, cast aside care for, remembrance of, etc., to give up, abandon:2.abicimus ista,
we let that go, Cic. Att. 13, 3:fama ingenii mihi est abicienda,
I must renounce, id. ib. 9, 16: domum Sullanam desperabam jam... sed tamen non abjeci, but yet I have not abandoned it, i. e. its purchase, id. Fam. 9, 15:abjectis nugis,
nonsense apart, Hor. Ep. 2, 2, 141 (cf. amoto ludo, id. S. 1, 1, 27).To cast down to a lower grade, to degrade, humble, Cic. Leg. 1, 9: hic annus senatus auctoritatem abjecit, degraded or lowered the authority of the Senate, id. Att. 1, 18; so also id. Tusc. 5, 18; id. de Or. 3, 26, 104.—Hence, abjectae res, reduced circumstances (opp. florentes), Nep. Att. 8; Cic. Quint. 30; Tac. A. 4, 68.3.Abicere se, to throw one's self away, degrade one's self, v. Cic. Tusc. 2, 23: ut enim fit, etc.—Hence, abjectus, a, um, P. a., downcast, disheartened, désponding; low, mean, abject, worthless, unprincipled.A.Quo me miser conferam? An domum? matremne ut miseram lamentantem videam et abjectam? Gracch. ap. Cic. de Or. 3, 56, 214:B.plura scribere non possum, ita sum animo perculso et abjecto,
Cic. Att. 3, 2.—Nihil abjectum, nihil humile cogitare, Cic. Fin. 5, 20:1.contemptum atque abjectum,
id. Agr. 2, 34:verbis nec inops nec abjectus,
id. Brut. 62, 222 al. — Comp.:animus abjectior,
Cic. Lael. 16; Liv. 9, 6.— Sup.:animus abjectissimus,
Quint. 11, 1, 13 al. — Adv.: abjectē.Dispiritedly, despondingly:2.in dolore est providendum, ne quid abjecte, ne quid timide, ne quid ignave faciamus,
Cic. Tusc. 2, 23, 55; id. Phil. 3, 11, 28.—Low, meanly:quo sordidius et abjectius nati sunt,
Tac. Or. 8:incuriose et abjecte verbum positum,
improperly, Gell. 2, 6, 1. -
7 humile
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
8 humilis
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med. -
9 abjecte
abjectē [ abjectus ]1) небрежно, неряшливо ( verbum positum AG)2) среди социальных низов (sordide et a. natus T)3) неблагородно, низко, малодушно ( aliquid facere C) -
10 partus
I a, um part. pf. к pario II partus, ūs m. [ pario ]1) рождениеaliquem partu ēdere (enīti, dare, reddere) O, L etc. — произвести кого-л. на свет2) происхождение, возникновение, начало ( Graeciae oratorum partūs atque fontes C)3) роды, время родов (p. appropinquat C)4) утробный плод, зародыш ( Latona partu gravīda T)5) дитяpartūs Ledae Prp = — Елена и Клитемнестраpartūs terrae H = — Гиганты -
11 abicio
abicere, abjeci, abjectus V TRANSthrow/cast away/down/aside; abandon; slight; humble; debase; sell too cheaply -
12 abjicio
abjicere, abjeci, abjectus V TRANSthrow/cast away/down/aside; abandon; slight; humble; debase; sell too cheaply -
13 Депрессия
- depressio; animi imminutio, animi (vitae) taedium, animus fractus;• быть/пребывать в депрессии - abjectus, demissus, fractus, debilitatus, abjecto animo sum;
-
14 Малодушие
- infirmitas animi; ignavia (timiditas et i.); egestas animi; pusillanimitas; animus abjectus / pusillus / fractus / demissus; -
15 Низменный
- demissus; depressus; abjectus; dejectus; -
16 adfligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
17 affligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
18 contemno
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim). -
19 contempno
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim). -
20 contemte
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim).
См. также в других словарях:
Caseolus abjectus — ? Caseolus abjectus Научная классификация Царство: Животные Тип: Моллюски Класс: Брюхоногие … Википедия
Caseolus abjectus — Taxobox name = Caseolus abjectus status = LR/nt | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda ordo = Stylommatophora familia = Hygromiidae genus = Caseolus species = C. abjectus binomial = Caseolus abjectus… … Wikipedia
Juncus hemiendytus var. abjectus — ID 43781 Symbol Key JUHEA Common Name Herman s dwarf rush Family Juncaceae Category Monocot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution CA, ID, NV, OR Growth Habit Graminoid … USDA Plant Characteristics
Juncus abjectus F.J. Herm. — Symbol JUHEA Synonym Symbol JUAB2 Botanical Family Juncaceae … Scientific plant list
Juncus hemiendytus F.J. Herm. var. abjectus (F.J. Herm.) Ertter — Symbol JUHEA Common Name Herman s dwarf rush Botanical Family Juncaceae … Scientific plant list
Juncus hemiendytus F.J. Herm. var. abjectus (F.J. Herm.) Ertter — Symbol JUHEA Common Name Herman s dwarf rush Botanical Family Juncaceae … Scientific plant list
abject — abject, e [ abʒɛkt ] adj. • av. 1460; lat. abjectus ♦ Digne du plus grand mépris, qui inspire une violente répulsion. ⇒ abominable, dégoûtant, ignoble, infâme, méprisable, odieux, vil. Un être abject. Il a été abject. Des sentiments abjects. Son… … Encyclopédie Universelle
abjecte — ● abject, abjecte adjectif (latin abjectus, rejeté) Qui inspire le dégoût, le mépris, par sa bassesse, sa dégradation morale ; ignoble : Une conduite abjecte. ● abject, abjecte (difficultés) adjectif (latin abjectus, rejeté) Prononciation … Encyclopédie Universelle
abject — abjéct, ă adj. care inspiră dezgust, repulsie, dispreţ; abominabil. (< fr. abject, lat. abiectus) Trimis de tavi, 08.01.2003. Sursa: MDN ABJÉCT, Ă, abjecţi, te, adj. Care inspiră repulsie, dispreţ; josnic, netrebnic, mizerabil. – Din fr.… … Dicționar Român
abject — ab ject ([a^]b j[e^]kt), a. [L. abjectus, p. p. of abjicere to throw away; ab + jacere to throw. See {Jet} a shooting forth.] 1. Cast down; low lying. [Obs.] [1913 Webster] From the safe shore their floating carcasses And broken chariot wheels;… … The Collaborative International Dictionary of English
abject — adjective Etymology: Middle English, from Latin abjectus, from past participle of abicere to cast off, from ab + jacere to throw more at jet Date: 15th century 1. sunk to or existing in a low state or condition < to lowest pitch of abject fortune … New Collegiate Dictionary