-
1 quietus
quiētus, a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, griech. ἥσυχος, I) eig., nach Tätigkeit Ruhe haltend, A) im allg.: α) v. leb. Wesen: sex ego te totos hos menses quietum reddam, Ter. eun. 277. – β) v. lebl. Subjj.: aër, Verg.: caeli status (Ggstz. procellosus atque imbrifer), Colum.: amnis, ruhig fließend, Verg.: aequor quietius, Hor.: portus omnium quietissimus, Sen. – baca, eine abgelageite (Ggstz. recens), Colum. – neutr. subst., quiētum, ī, n., die ruhige, stille Luft, Petron. 131, 9. – B) insbes.: 1) ruhend, schlafend, Tac. ann. 1, 49. – dah. subst., quiētī, ōrum, m., prägn., die Ruhenden, Fortschlafenden = die Toten, Nemes. ecl. 1, 38. – 2) sich ruhig verhaltend, ruhig, untätig, a) übh. = sich der Unruhe-, des Aufstandes-, bes. sich der Feindseligkeiten enthaltend, α) v. leb. Wesen: quieto sedente rege ad Enipeum, Liv.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, Liv. – β) v. Ort, Staat, wo man sich eines Aufstandes, der Feindseligkeiten enthält, frei von Tumult, frei-, ruhig von Aufstand, -von Kampf-, -von Krieg, ne tribunal quidem satis quietum erat, Liv. – quieta, quietior Gallia, Caes.: pacatissima et quietissima pars, Caes. – nihilo quietiora ea (sc. hiberna) ipsis aestivis habuit, Liv. – u. m. ab u. Abl., a seditione et a bello quietis rebus, Liv.: a bello ut quieta esset provincia, Liv. Vgl. Drak. Liv. 2, 34, 1. – nihil interim apud hostes quietum pati, quo minus subitis excursibus popularetur, er gestattete dem Feinde keine Ruhe, sondern unternahm plötzlich verheerende Streifzüge, Tac. Agr. 20. – neutr. pl. subst., quieta movere, die öffentliche Ruhe stören, Sall. Cat. 21, 1: quieta turbidis antehabeo, ich ziehe die Ruhe der Verwirrung vor, Tac. ann. 1, 58. – b) am Kriege-, am Kampfe nicht teilnehmend, ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. so subst., quiēti, ōrum, m., die Ruhigen, Neutralen, Sall. fr. u.a. – 3) vom öffentl. Leben, Staatsleben sich zurückhaltend, ruhig, zurückgezogen, eingezogen, in der Stille-, in Muße lebend, α) v. Pers.: maior cura efficiendi rem publicam gerentibus quam quietis, Cic. – β) v. Zuständen: vita privata et qu., Cic.: vita placata, tranquilla, quieta, Cic.: otiosam aetatem et quietam sine ullo aut labore aut contentione traducere, Cic. – II) übtr., dem Gemüte, dem Charakter nach ruhig, 1) ruhig, gelassen, friedsam, sanft (Ggstz. acer, heftig, wild; vgl. Isid. orig. 10, 233), α) v. leb. Wesen: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell.: integri, quieti, otiosi homines, Cic.: equi demptis testiculis fiunt quietiores (vorher placidi, Ggstz. acres), Varro: quietus esto, inquam, sei ruhig, unbesorgt, Ter.: homo quietissimus, Cic.: meminero, de istoc quietus esto, sei ruhig, ereifere dich nicht. Plaut. – v. Gemüte selbst, animus qu., qu. et solutus, Cic.: animus quietus et in tranquilla statione collocatus (Ggstz. an. iratus), Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, Cic.: tranquillitas, id est placida quietaque constantia, Cic.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem (Gewissenhaftigkeit), quaeris, Sen. – 2) ruhig, bedächtig, im üblen Sinne ohne Energie, phlegmatisch (Ggstz. acer), α) v. Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) v. Zuständen: cogitatio (Nachdenken), Cels.: ad omnia, quae agenda forent, quieta cum industria aderat, Tac. – 3) nicht vom Ehrgeiz getrieben, frei von Ehrgeiz, anspruchslos, bescheiden, vir rectus, integer, quietus ac paene ultra modum verecundus, Plin.: alioqui quietissimus, Plin. ep.
-
2 quietus
quĭētus, a, um [st2]1 [-] part. passé de quiesco. [st2]2 [-] tranquille, calme, paisible, en paix. [st2]3 [-] endormi. [st2]4 [-] sans ambition. [st2]5 [-] neutre, impartial. - quieti, orum, m.: - [abcl]a - les morts. - [abcl]b - les gens neutres. - te quietum reddam, Ter.: je vais te donner du repos. - homo quietissimus, Plaut.: l'homme le plus calme du monde. - quietus amnis, m.: fleuve paisible. - quieta provincia, Liv.: province en paix. - quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep. Pelop.: il se tint tranquille chez lui, tant qu'on se battit contre des citoyens. - Philippus tum te quieto totam molem sustinebat belli, Liv. 36: tandis que tu restais neutre, Philippe soutenait alors tout le poids de la guerre. - nihilo quietiora hiberna aestivis, Liv. 33: des quartiers d'hiver nullement plus reposants que ceux d'été. - illis quieta movere magna merces videbatur, Sall.: à leurs yeux, troubler la paix était une grande récompense.* * *quĭētus, a, um [st2]1 [-] part. passé de quiesco. [st2]2 [-] tranquille, calme, paisible, en paix. [st2]3 [-] endormi. [st2]4 [-] sans ambition. [st2]5 [-] neutre, impartial. - quieti, orum, m.: - [abcl]a - les morts. - [abcl]b - les gens neutres. - te quietum reddam, Ter.: je vais te donner du repos. - homo quietissimus, Plaut.: l'homme le plus calme du monde. - quietus amnis, m.: fleuve paisible. - quieta provincia, Liv.: province en paix. - quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep. Pelop.: il se tint tranquille chez lui, tant qu'on se battit contre des citoyens. - Philippus tum te quieto totam molem sustinebat belli, Liv. 36: tandis que tu restais neutre, Philippe soutenait alors tout le poids de la guerre. - nihilo quietiora hiberna aestivis, Liv. 33: des quartiers d'hiver nullement plus reposants que ceux d'été. - illis quieta movere magna merces videbatur, Sall.: à leurs yeux, troubler la paix était une grande récompense.* * *Quietus, pen. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Plaut. Qui est en repos, Quoy.\Quietus esto. Terentius. Ne te soulcie de rien, Repose toy, Sois à requoy.\Quietum aliquem reddere. Terentius. Mettre hors de soulci et de peine.\AEquor quietius. Horat. Plus calme et tranquille.\Quieto animo viuere. Cic. En repos d'esprit.\Annus quietus. Liu. Une annee de repos et sans guerre.\Homo quietissimus. Cic. Fort paisible.\Traducere vitam quietam et otiosam. Cic. Vivre en repos. -
3 quietus
quiētus, a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, griech. ἥσυχος, I) eig., nach Tätigkeit Ruhe haltend, A) im allg.: α) v. leb. Wesen: sex ego te totos hos menses quietum reddam, Ter. eun. 277. – β) v. lebl. Subjj.: aër, Verg.: caeli status (Ggstz. procellosus atque imbrifer), Colum.: amnis, ruhig fließend, Verg.: aequor quietius, Hor.: portus omnium quietissimus, Sen. – baca, eine abgelageite (Ggstz. recens), Colum. – neutr. subst., quiētum, ī, n., die ruhige, stille Luft, Petron. 131, 9. – B) insbes.: 1) ruhend, schlafend, Tac. ann. 1, 49. – dah. subst., quiētī, ōrum, m., prägn., die Ruhenden, Fortschlafenden = die Toten, Nemes. ecl. 1, 38. – 2) sich ruhig verhaltend, ruhig, untätig, a) übh. = sich der Unruhe-, des Aufstandes-, bes. sich der Feindseligkeiten enthaltend, α) v. leb. Wesen: quieto sedente rege ad Enipeum, Liv.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, Liv. – β) v. Ort, Staat, wo man sich eines Aufstandes, der Feindseligkeiten enthält, frei von Tumult, frei-, ruhig von Aufstand, -von Kampf-, -von Krieg, ne tribunal quidem satis quietum erat, Liv. – quieta, quietior Gallia, Caes.: pacatissima et quietissima pars, Caes. – nihilo quietiora ea (sc. hiberna) ipsis aestivis habuit, Liv. – u. m. ab u. Abl., a seditione et a bello quietis rebus, Liv.: a bello ut quieta esset provincia, Liv. Vgl. Drak. Liv. 2, 34, 1. – nihil interim————apud hostes quietum pati, quo minus subitis excursibus popularetur, er gestattete dem Feinde keine Ruhe, sondern unternahm plötzlich verheerende Streifzüge, Tac. Agr. 20. – neutr. pl. subst., quieta movere, die öffentliche Ruhe stören, Sall. Cat. 21, 1: quieta turbidis antehabeo, ich ziehe die Ruhe der Verwirrung vor, Tac. ann. 1, 58. – b) am Kriege-, am Kampfe nicht teilnehmend, ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. so subst., quiēti, ōrum, m., die Ruhigen, Neutralen, Sall. fr. u.a. – 3) vom öffentl. Leben, Staatsleben sich zurückhaltend, ruhig, zurückgezogen, eingezogen, in der Stille-, in Muße lebend, α) v. Pers.: maior cura efficiendi rem publicam gerentibus quam quietis, Cic. – β) v. Zuständen: vita privata et qu., Cic.: vita placata, tranquilla, quieta, Cic.: otiosam aetatem et quietam sine ullo aut labore aut contentione traducere, Cic. – II) übtr., dem Gemüte, dem Charakter nach ruhig, 1) ruhig, gelassen, friedsam, sanft (Ggstz. acer, heftig, wild; vgl. Isid. orig. 10, 233), α) v. leb. Wesen: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell.: integri, quieti, otiosi homines, Cic.: equi demptis testiculis fiunt quietiores (vorher placidi, Ggstz. acres), Varro: quietus esto, inquam, sei ruhig, unbesorgt, Ter.: homo quietissimus, Cic.: meminero, de istoc quietus esto, sei ruhig, erei-————fere dich nicht. Plaut. – v. Gemüte selbst, animus qu., qu. et solutus, Cic.: animus quietus et in tranquilla statione collocatus (Ggstz. an. iratus), Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, Cic.: tranquillitas, id est placida quietaque constantia, Cic.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem (Gewissenhaftigkeit), quaeris, Sen. – 2) ruhig, bedächtig, im üblen Sinne ohne Energie, phlegmatisch (Ggstz. acer), α) v. Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) v. Zuständen: cogitatio (Nachdenken), Cels.: ad omnia, quae agenda forent, quieta cum industria aderat, Tac. – 3) nicht vom Ehrgeiz getrieben, frei von Ehrgeiz, anspruchslos, bescheiden, vir rectus, integer, quietus ac paene ultra modum verecundus, Plin.: alioqui quietissimus, Plin. ep. -
4 quiētus
quiētus adj. with comp. and sup. [P. of quiesco], at rest, free from exertion, inactive, in repose: Sex te mensīs quietum reddam, T.: aër, V.: amnes, flowing gently, H.: Quietiore ferri aequore, H.— Undisturbed, free from agitation, quiet, peaceful: aetatem quietam traducere: quietā re p.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, L.: habuit post id factum quietiorem Galliam, Cs.: pacatissima et quietissima pars, Cs.: nihilo quietiora ea (hiberna) aestivis habuit, L.: nihil apud hostīs quietum pati, quo minus popularetur, etc., Ta.: omnia a bello, L.— Plur n. as subst: quieta movere, the public tranquillity, S.— Inactive, taking no part, neutral: ne Iugurtha quidem interea quietus erat, idle, S.: aut boni sunt aut quieti: quieto sedente rege ad Elpeum, L.—Of speech, calm, quiet: sermo.—Of time, undisturbed, restful, quiet: caelestium quieti dies feriae nominarentur: neque Iugurthae dies aut nox ulla quieta fuit, S.—Fig., quiet, calm, unruffled, still, silent: homines: virtus, quae in tempestate saevā quieta est: quieto sum animo: quietus aciem exornat, quietly, S.: Quietus esto, inquam, don't be uneasy, T.* * *quieta -um, quietior -or -us, quietissimus -a -um ADJat rest; quiet, tranquil, calm, peaceful; orderly; neutral; still; idle -
5 quietus
quietus [kwaɪˊi:təs] n1) что-л. успока́ивающее или подавля́ющее2) коне́ц, смерть;to get one's quietus умере́ть
3) уст. квита́нция, распи́ска в упла́те (до́лга) -
6 quietus
quietus quietus, a, um спокойный -
7 quietus
quietus quietus, a, um тихий, спокойный -
8 quietus
-
9 quietus
n.• golpe decisivo s.m.• muerte s.f.[kwaɪ'iːtǝs]N (pl quietuses) liter golpe m de gracia; (=death) muerte f ; (Comm) quitanza f, finiquito m -
10 quietus
-
11 quietus
quĭētus, a, um, Part. and P. a., v. quiesco. -
12 quietus
quietus, a, um, quiet, 1 Th. 4:11; 1 T. 2:2; 1 P. 3:4.* -
13 quietus
-
14 quietus
{kwai'i:təs}
1. уреждане (на дълг и пр.)
2. прен. край, смърт
to get one's QUIETUS умирам
to give someone his QUIETUS убивам някого* * *{kwai'i:tъs} n 1. уреждане (на дьлг и пр.); 2. прен. край; см* * *1. to get one's quietus умирам 2. to give someone his quietus убивам някого 3. прен. край, смърт 4. уреждане (на дълг и пр.)* * *quietus[kwai´i:təs] n 1. ост. уреждане (на дълг и пр.); 2. прен. край, смърт; to give a \quietus to a rumour слагам край на слух (мълва); to get o.'s \quietus умирам; 3. (период на) бездействие. -
15 quietus
квитанция имя существительное: -
16 quietus
qui·etus<pl -es>[kwaɪˈi:təs, AM t̬əs]n [befreiender] Tod, [erlösendes] Ende* * *[kwaɪ'iːtəs] Todesstoß mto give sb his/sth its quietus — jdm/einer Sache den Todesstoß versetzen
he found his quietus — er schied von hinnen (liter)
* * *quietus [kwaıˈiːtəs] s1. Ende n, Tod m2. Todes-, Gnadenstoß m:give sb their quietus jemandem den Gnadenstoß geben, jemandem den Garaus machen;give the quietus to a rumo(u)r ein Gerücht endgültig zum Verstummen bringen3. (restlose) Tilgung (einer Schuld)4. JURa) Br Endquittung f* * *n.Ende -n n. -
17 quietus
[kwaɪˈi:təs]quietus конец, смерть; to get one's quietus умереть quietus уст. квитанция, расписка в уплате (долга) quietus конец, смерть; to get one's quietus умереть -
18 quietus
kwaɪˈi:təs сущ.
1) квитанция, расписка в уплате (долга)
2) конец, смерть to get one's quietus ≈ умереть Syn: death, decease
3) последнее решение, решающий довод
4) что-л. успокаивающее( книжное) смерть, конец - to get one's * умереть - to make one's * покончить жизнь самоубийством( книжное) решающий довод, аргумент - the arrival of militia gave the riot its * прибытие милиции сыграло решающую роль в подавлении мятежа - having given a * to the argument he left поставив точку в споре /сказав решающее слово/, он ушел( книжное) (редкое) квитанция;
расписка в уплате (долга) (книжное) что-л. успокаивающее или подавляющее (книжное) (устаревшее) увольнение со службы, отставка ~ конец, смерть;
to get one's quietus умереть quietus уст. квитанция, расписка в уплате (долга) ~ конец, смерть;
to get one's quietus умереть -
19 quietus
[kwaıʹi:təs] n книжн.1. 1) смерть, конец2) решающий довод, аргументthe arrival of militia gave the riot its quietus - прибытие милиции сыграло решающую роль в подавлении мятежа
having given a quietus to the argument he left - поставив точку в споре /сказав решающее слово/, он ушёл
2. редк. квитанция; расписка в уплате (долга)3. что-л. успокаивающее или подавляющее4. арх. увольнение со службы, отставка -
20 quietus
[kwaií:təs]nounporavnava (dolga); British English juridically pobotnica; konec, smrt, smrtni udarecto give the quietus to s.th. — napraviti konec s čimto give s.o. his quietus — zadati komu smrtni udarec, uničiti koga
См. также в других словарях:
Quietus — Saltar a navegación, búsqueda «Quietus» Sencillo de Epica del álbum Consign to Oblivion Publicación 28 de Octubre de 2005 Formato Cd … Wikipedia Español
Quiétus — Usurpateur romain Règne 260 261 (qqs mois) / Syrie Empereur … Wikipédia en Français
Quietus — Quiétus Quiétus Usurpateur romain … Wikipédia en Français
Quietus — Студийный альбом Evoken Дата выпуска 2001 Записан октябрь ноябрь 1999 … Википедия
Quietus 2 — was a post punk band formed in London, Ontario, Canada. Active between 1980 and 1986, the band’s line up varied over the years, but the core duo of Christopher James (guitar, bass, vocals) and Raj (synthesizer and drum machine) remained constant … Wikipedia
Quietus — Qui*e tus, n. [LL. quietus quit, discharged, L., at rest, quiet, dead. See {Quiet}, a., and cf. {Quit}, a.] Final discharge or acquittance, as from debt or obligation; that which silences claims; (Fig.) rest; death. [1913 Webster] When he himself … The Collaborative International Dictionary of English
quietus — (n.) discharge, 1530s, short for Latin phrase quietus est he is quit (see QUIT (Cf. quit)) … Etymology dictionary
quietus — ► NOUN (pl. quietuses) 1) literary death or a cause of death, regarded as a release from life. 2) archaic something calming or soothing. ORIGIN from Latin quietus est he is quit (see QUIT(Cf. ↑quit)), originally used as a receipt on payment of a… … English terms dictionary
quietus — [kwī ēt′əs] n. [< ME quietus (est) < ML, (he is) quit < L, QUIET] 1. discharge or release from debt, obligation, or office 2. discharge or release from life; death 3. anything that kills 4. anything that serves to quiet, curb, or end an… … English World dictionary
Quiētus — Quiētus, Sohn des römischen Kaisers Marcian, im 3. Jahrh. n.Chr. einer der 30 Tyrannen im Römischen Reiche, wurde von Aureolus besiegt, worauf ihn Odenatus hinrichten ließ … Pierer's Universal-Lexikon
quietus — I index denouement II index extremity (death) III index inac … Law dictionary