Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

humorous

  • 1 facētus

        facētus adj. with sup.    [1 FAC-], fine, courteous, polite, gentle: mulier, T.: quemque facetus adopta, H.: qui (ambulet) facetus, in fine parade, H.—As subst n., elegance, grace: facetum Vergilio adnuerunt Camenae, H.— Merry, witty, jocose, humorous, facetious: Socrates: narratores: facetus esse voluisti: ioco mordente, Iu.: facetissimus poëta: iocandi genus: ironia.— Plur n. as subst: faceta innumerabilia.
    * * *
    faceta, facetum ADJ
    witty, humorous; clever, adept

    Latin-English dictionary > facētus

  • 2 fēstīvus

        fēstīvus adj. with comp. and sup.    [festus], agreeable, pleasing, pretty: poëma: copia librorum, a fair number.—Jovial, jocose, agreeable, dear: quibus (pueris) nihil potest esse festivius: homo: pater festivissime! T.: caput, T.— Humorous, pleasant, witty: sermo: acroama.
    * * *
    festiva -um, festivior -or -us, festivissimus -a -um ADJ
    feast (days); excellent, fine; jovial (person), genial; lively (speech), witty

    Latin-English dictionary > fēstīvus

  • 3 iocōsus

        iocōsus adj.    [iocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious, sportive: Maecenas, H.: Musa, O.: res: verba, O.: furtum, H.: Nilus (i. e. of the merry Egyptians), O.

    Latin-English dictionary > iocōsus

  • 4 lūsor

        lūsor ōris, m    [LVD-], one who plays, a player: non cessat perdere lusor, O.—Fig., a humorous writer: amorum, O.
    * * *
    player; tease; one who treats (of a subject) lightly

    Latin-English dictionary > lūsor

  • 5 salapūtium

        salapūtium ī, n    (a humorous appellation), a little man, manikin, Liliputian, Ct.
    * * *
    little man, mannikin

    Latin-English dictionary > salapūtium

  • 6 urbānus

        urbānus adj. with comp. and sup.    [urbs], of the city, of the town, in the city, in Rome: vitam urbanam atque otium Secutus sum, T.: tribus: praetor, Cs.: exercitus, L.: administratio rei p.— As subst n., an inhabitant of a city, city man, citizen, resident in Rome: omnes urbani, rustici: otiosi, L.— In city fashion, in city style, citizenlike, polished, refined, cultivated, courteous, elegant, nice: hominem ut nunc loquimur urbanum: resonare urbanius: sic utroque distinctior et urbanior Cicero, Ta.— Witty, humorous, facetious, jocose, clever: in isto genere urbanissimus: sales: urbanus coepit haberi, H.— Bold, forward, impudent: frons, H.: audacia.
    * * *
    I
    urbana, urbanum ADJ
    of the city; courteous; witty, urbane
    II
    city wit, urbane man

    Latin-English dictionary > urbānus

  • 7 cottabus

    game in which wine is thrown so as to fall noisily on a mark; blows (humorous)

    Latin-English dictionary > cottabus

  • 8 jocosus

    jocosa, jocosum ADJ
    humorous, funny, droll; sportive; factious; full of jesting/jokes/fun

    Latin-English dictionary > jocosus

  • 9 Carina

    1.
    cărīna, ae, f. [cf. karuon, cornu].
    I.
    The keel of a ship, Plaut. Mil. 3, 3, 42; Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 54; Liv. 22, 20, 2; 28, 8, 14; Tac. A. 2, 6; Curt. 7, 3, 9; 10, 1, 19; Ov. M. 14, 552; id. P. 4, 3, 5.—In the poets very freq. (in Ovid's Met. alone about thirty times).—
    II.
    Meton.
    A.
    (Pars pro toto.) A vessel, boat, ship, Enn. Ann. 379; 476; 560 Vahl.; Cat. 64, 10; 64, 250; Prop. 3 (4), 9, 35; Verg. G. 1, 303; 1, 360; 2, 445; id. A. 2, 23; 4, 398; 5, 158; Hor. C. 1, 4, 2; 1, 14, 7; id. Epod. 10, 20; Ov. M. 1, 134.—
    B.
    Transf., of objects of similar form; of the shells of nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88; of the bodies of dogs, Nemes. Cyneg. 110 Wernsd.; cf. Schol. Stat. Th. 11, 512 and 2. carino.—
    2.
    Esp. freq. as nom. propr.: Cărīnae, ārum, f., the Keels, a celebrated quarter in the fourth region of Rome, between the Cœlian and Esquiline Hills, now S. Pietro in vincoli, Varr. L. L. 5, § 46 sq.; Cic. Q. Fr. 2, 3, 7; Liv. 26, 10, 1; Hor. Ep. 1, 7, 48; Suet. Gram. 15 al.; cf.

    Becker, Antiq. 1, p. 522 sq.: lautae,

    Verg. A. 8, 361 Serv.—Here stood also the house of Pompey, Suet. Tib. 15; id. Gram. 15; hence the humorous play upon the word carinae, ships ' keels, Vell. 2, 77, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 84; cf. Dio. Cass. 48, 38, p. 555.
    2.
    Cărīna, ae, f., a town of Troas, Plin. 5, 32, 41, § 145.
    3.
    Cărīna, ae, m., a mountain in Crete, Plin. 21, 14, 46, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > Carina

  • 10 carina

    1.
    cărīna, ae, f. [cf. karuon, cornu].
    I.
    The keel of a ship, Plaut. Mil. 3, 3, 42; Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 54; Liv. 22, 20, 2; 28, 8, 14; Tac. A. 2, 6; Curt. 7, 3, 9; 10, 1, 19; Ov. M. 14, 552; id. P. 4, 3, 5.—In the poets very freq. (in Ovid's Met. alone about thirty times).—
    II.
    Meton.
    A.
    (Pars pro toto.) A vessel, boat, ship, Enn. Ann. 379; 476; 560 Vahl.; Cat. 64, 10; 64, 250; Prop. 3 (4), 9, 35; Verg. G. 1, 303; 1, 360; 2, 445; id. A. 2, 23; 4, 398; 5, 158; Hor. C. 1, 4, 2; 1, 14, 7; id. Epod. 10, 20; Ov. M. 1, 134.—
    B.
    Transf., of objects of similar form; of the shells of nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88; of the bodies of dogs, Nemes. Cyneg. 110 Wernsd.; cf. Schol. Stat. Th. 11, 512 and 2. carino.—
    2.
    Esp. freq. as nom. propr.: Cărīnae, ārum, f., the Keels, a celebrated quarter in the fourth region of Rome, between the Cœlian and Esquiline Hills, now S. Pietro in vincoli, Varr. L. L. 5, § 46 sq.; Cic. Q. Fr. 2, 3, 7; Liv. 26, 10, 1; Hor. Ep. 1, 7, 48; Suet. Gram. 15 al.; cf.

    Becker, Antiq. 1, p. 522 sq.: lautae,

    Verg. A. 8, 361 Serv.—Here stood also the house of Pompey, Suet. Tib. 15; id. Gram. 15; hence the humorous play upon the word carinae, ships ' keels, Vell. 2, 77, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 84; cf. Dio. Cass. 48, 38, p. 555.
    2.
    Cărīna, ae, f., a town of Troas, Plin. 5, 32, 41, § 145.
    3.
    Cărīna, ae, m., a mountain in Crete, Plin. 21, 14, 46, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > carina

  • 11 Carinae

    1.
    cărīna, ae, f. [cf. karuon, cornu].
    I.
    The keel of a ship, Plaut. Mil. 3, 3, 42; Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 54; Liv. 22, 20, 2; 28, 8, 14; Tac. A. 2, 6; Curt. 7, 3, 9; 10, 1, 19; Ov. M. 14, 552; id. P. 4, 3, 5.—In the poets very freq. (in Ovid's Met. alone about thirty times).—
    II.
    Meton.
    A.
    (Pars pro toto.) A vessel, boat, ship, Enn. Ann. 379; 476; 560 Vahl.; Cat. 64, 10; 64, 250; Prop. 3 (4), 9, 35; Verg. G. 1, 303; 1, 360; 2, 445; id. A. 2, 23; 4, 398; 5, 158; Hor. C. 1, 4, 2; 1, 14, 7; id. Epod. 10, 20; Ov. M. 1, 134.—
    B.
    Transf., of objects of similar form; of the shells of nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88; of the bodies of dogs, Nemes. Cyneg. 110 Wernsd.; cf. Schol. Stat. Th. 11, 512 and 2. carino.—
    2.
    Esp. freq. as nom. propr.: Cărīnae, ārum, f., the Keels, a celebrated quarter in the fourth region of Rome, between the Cœlian and Esquiline Hills, now S. Pietro in vincoli, Varr. L. L. 5, § 46 sq.; Cic. Q. Fr. 2, 3, 7; Liv. 26, 10, 1; Hor. Ep. 1, 7, 48; Suet. Gram. 15 al.; cf.

    Becker, Antiq. 1, p. 522 sq.: lautae,

    Verg. A. 8, 361 Serv.—Here stood also the house of Pompey, Suet. Tib. 15; id. Gram. 15; hence the humorous play upon the word carinae, ships ' keels, Vell. 2, 77, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 84; cf. Dio. Cass. 48, 38, p. 555.
    2.
    Cărīna, ae, f., a town of Troas, Plin. 5, 32, 41, § 145.
    3.
    Cărīna, ae, m., a mountain in Crete, Plin. 21, 14, 46, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > Carinae

  • 12 cibicida

    cĭbĭcīda, ae, m. [cibus-caedo], breadwaster, bread-consumer, probably a humorous designation of a slave, Lucil. ap. Non. p. 88, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > cibicida

  • 13 facetus

    făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. pha- in phêmi, phainô; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.
    I.
    Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20:

    facetis victibus vivere,

    Plaut. Most. 1, 1, 43.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare):

    vir facetus atque magnificus,

    Plaut. Most. 2, 2, 84:

    mulier commoda et faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 11:

    ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,

    Hor. Ep. 1, 6, 55:

    est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus,

    i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.—
    B.
    Of speech.
    * 1.
    Elegant, fine:

    molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem ( faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.—
    2.
    Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
    a.
    Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem eirôna Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108:

    elegantes, faceti,

    id. Brut. 16, 63:

    esse quamvis facetum atque salsum,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus,

    id. Brut. 47, 173:

    imitatores et narratores faceti,

    id. de Or. 2, 54, 219:

    etiam quodam loco facetus esse voluisti,

    id. Phil. 2, 8, 20:

    conviva joco mordente facetus,

    Juv. 9, 10 et saep.—
    b.
    Of inanim. and abstr. things:

    duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    ironia faceta et elegans,

    id. Brut. 85, 292:

    faceta et urbana innumerabilia,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    sermo,

    id. ib. 1, 8, 32:

    dictum,

    id. ib. 2, 54, 219:

    joci,

    Just. 39, 2.— Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll. — Sup.:

    Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    argutiae facetissimi salis,

    Plin. 35, 10, 37, § 117.—Hence, adv.: făcēte,
    1.
    (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.):

    hanc ego rem exorsus sum facete et callide,

    Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114:

    facete dictum,

    well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.):

    numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    facete et urbane Stoicos ridere,

    id. Fin. 1, 11, 39:

    multa colligere ridicule ac facete,

    id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11:

    (Cicero) plura quam quisquam dixit facete,

    Quint. 6, 3, 4.— Comp.:

    nos ab isto nebulone facetius eludimur,

    Cic. Rosc. Am. 44, 128:

    disputare,

    id. de Or. 2, 54, 217.— Sup.:

    noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit,

    Cic. de Or. 2, 55, 223:

    dicere,

    Plin. Ep. 1, 9 fin.:

    ludere,

    id. ib. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > facetus

  • 14 festivum

    festīvus, a, um, adj. [1. festus; lit., feast-like, belonging to a feast; hence], lively, gay, festive, joyous, gladsome, merry (syn.: lepidus, urbanus, salsus, facetus).
    I.
    Lit. (ante- and post-class.): festivum festinant diem, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):

    ludi,

    Plaut. Cas. 4, 1, 3; cf.

    alea,

    Gell. 18, 13, 1:

    locus,

    Plaut. Capt. 2, 1, 5; id. Poen. 5, 1, 9:

    facinus lepidum et festivum,

    id. ib. 1, 2, 95:

    hospitium in lepido loco,

    id. ib. 3, 3, 82; cf.:

    festivissimum convivium,

    Just. 38, 8 fin.
    * B.
    Subst.: festīvum, i, n., festive jollity, festivity:

    in vindemiarum festivo,

    Lampr. Heliog. 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., agreeable, pleasing, handsome, pretty:

    luculenta atque festiva femina,

    Plaut. Mil. 4, 1, 12; cf. id. Ep. 5, 1, 17:

    nonne igitur sunt ista festiva?

    Cic. Par. 5, 2, 38:

    aedes festivissimae,

    Plaut. Curc. 1, 1, 93:

    area parvula sed festiva,

    Plin. Ep. 2, 17, 4:

    copia librorum,

    Cic. Att. 2, 6, 1:

    opera,

    Plaut. Mil. 2, 6, 108. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of behavior, character, etc., jovial, jocose, agreeable, dear:

    quod te isti facilem et festivum putant,

    Ter. Ad. 5, 9, 29:

    puer,

    Cic. Att. 1, 12 fin.; cf.:

    quibus (pueris) nihil potest esse festivius,

    id. Fam. 6, 4, 3:

    filius,

    id. Fl. 36, 91:

    homo,

    id. Phil. 5, 5, 13; id. de Or. 2, 68, 277. —
    2.
    As a term of endearment:

    o mi pater festivissime!

    Ter. Ad. 5, 9, 26; so,

    festivum caput!

    id. ib. 2, 3, 8.—
    3.
    Of speech, humorous, pleasant, witty:

    dulcis et facetus festivique sermonis,

    Cic. Off. 1, 30, 108:

    poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,

    id. Pis. 29, 70:

    oratio,

    id. de Or. 3, 25, 100:

    acroama,

    id. Verr. 2, 4, 22, § 49; Quint. 6, 3, 39.— Hence, adv., in two forms, festīve (class.) and festīvĭter (ante- and post-class.).
    * 1.
    Joyously, gayly, cheerfully:

    loco in festivo sumus festive accepti,

    Plaut. Ps. 5, 1, 9.—
    2.
    Transf.
    * a.
    Agreeably, pleasantly, delightfully: o domus parata pulchrae familiae festiviter! Naev. ap. Non. 510, 16. —
    b. (α).
    Form festive:

    agere fabellam,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 3:

    crimen contexere,

    id. Deiot. 6, 19:

    dissolvere argumentum,

    id. Div. 2, 15, 35:

    aliquid odorari,

    id. Att. 4, 14, 2:

    tradere elementa loquendi,

    id. Ac. 2, 28, 92. As a particle of assent:

    quare bene et praeclare quamvis nobis saepe dicatur: belle et festive nimium saepe nolo,

    Cic. de Or. 3, 26, 101.—
    (β).
    Form festiviter: Epictetus severe simul ac festiviter sejunxit a vero Stoico, qui esset akôlutos, Gell. 1, 2, 7:

    respondere,

    id. 1, 22, 6.— Sup.: decorare festum festivissime, Poët. ap. Charis. 2, p. 180 P. (Rib. Fragm. Trag. Inc. 223).

    Lewis & Short latin dictionary > festivum

  • 15 festivus

    festīvus, a, um, adj. [1. festus; lit., feast-like, belonging to a feast; hence], lively, gay, festive, joyous, gladsome, merry (syn.: lepidus, urbanus, salsus, facetus).
    I.
    Lit. (ante- and post-class.): festivum festinant diem, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):

    ludi,

    Plaut. Cas. 4, 1, 3; cf.

    alea,

    Gell. 18, 13, 1:

    locus,

    Plaut. Capt. 2, 1, 5; id. Poen. 5, 1, 9:

    facinus lepidum et festivum,

    id. ib. 1, 2, 95:

    hospitium in lepido loco,

    id. ib. 3, 3, 82; cf.:

    festivissimum convivium,

    Just. 38, 8 fin.
    * B.
    Subst.: festīvum, i, n., festive jollity, festivity:

    in vindemiarum festivo,

    Lampr. Heliog. 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., agreeable, pleasing, handsome, pretty:

    luculenta atque festiva femina,

    Plaut. Mil. 4, 1, 12; cf. id. Ep. 5, 1, 17:

    nonne igitur sunt ista festiva?

    Cic. Par. 5, 2, 38:

    aedes festivissimae,

    Plaut. Curc. 1, 1, 93:

    area parvula sed festiva,

    Plin. Ep. 2, 17, 4:

    copia librorum,

    Cic. Att. 2, 6, 1:

    opera,

    Plaut. Mil. 2, 6, 108. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of behavior, character, etc., jovial, jocose, agreeable, dear:

    quod te isti facilem et festivum putant,

    Ter. Ad. 5, 9, 29:

    puer,

    Cic. Att. 1, 12 fin.; cf.:

    quibus (pueris) nihil potest esse festivius,

    id. Fam. 6, 4, 3:

    filius,

    id. Fl. 36, 91:

    homo,

    id. Phil. 5, 5, 13; id. de Or. 2, 68, 277. —
    2.
    As a term of endearment:

    o mi pater festivissime!

    Ter. Ad. 5, 9, 26; so,

    festivum caput!

    id. ib. 2, 3, 8.—
    3.
    Of speech, humorous, pleasant, witty:

    dulcis et facetus festivique sermonis,

    Cic. Off. 1, 30, 108:

    poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,

    id. Pis. 29, 70:

    oratio,

    id. de Or. 3, 25, 100:

    acroama,

    id. Verr. 2, 4, 22, § 49; Quint. 6, 3, 39.— Hence, adv., in two forms, festīve (class.) and festīvĭter (ante- and post-class.).
    * 1.
    Joyously, gayly, cheerfully:

    loco in festivo sumus festive accepti,

    Plaut. Ps. 5, 1, 9.—
    2.
    Transf.
    * a.
    Agreeably, pleasantly, delightfully: o domus parata pulchrae familiae festiviter! Naev. ap. Non. 510, 16. —
    b. (α).
    Form festive:

    agere fabellam,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 3:

    crimen contexere,

    id. Deiot. 6, 19:

    dissolvere argumentum,

    id. Div. 2, 15, 35:

    aliquid odorari,

    id. Att. 4, 14, 2:

    tradere elementa loquendi,

    id. Ac. 2, 28, 92. As a particle of assent:

    quare bene et praeclare quamvis nobis saepe dicatur: belle et festive nimium saepe nolo,

    Cic. de Or. 3, 26, 101.—
    (β).
    Form festiviter: Epictetus severe simul ac festiviter sejunxit a vero Stoico, qui esset akôlutos, Gell. 1, 2, 7:

    respondere,

    id. 1, 22, 6.— Sup.: decorare festum festivissime, Poët. ap. Charis. 2, p. 180 P. (Rib. Fragm. Trag. Inc. 223).

    Lewis & Short latin dictionary > festivus

  • 16 jocosus

    jŏcōsus, a, um, adj. [jocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious (class.).
    A.
    Of persons:

    homo humanus et jocosus,

    Varr. R. R. 2, 5:

    Maecenas,

    Hor. Epod. 3, 20:

    Musa,

    Ov. Tr. 2, 354.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    res,

    Cic. Off. 1, 37:

    lis,

    Ov. M. 3, 332:

    verba,

    id. F. 6, 692:

    furtum,

    Hor. C. 1, 10, 7: Nilus, the sportive Nile, with reference to the merry lives of the Egyptians, Ov. Tr. 1, 2, 80.— Adv.: jŏ-cōsē, jestingly, jocosely:

    eumque lusi jocose satis,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 2.— Comp.:

    dicere aliquid jocosius,

    Cic. Fam. 9, 24, 4; Hor. S. 1, 4, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > jocosus

  • 17 lusor

    lūsor, ōris, m. [ludo], one who plays at a game; a player.
    I.
    Lit.:

    sic ne perdiderit, non cessat perdere lusor,

    Ov. A. A. 1, 1, 451; Sen. Ben. 2, 17, 3:

    furtum factum domi et eo tempore quo alea ludebatur, licet lusor non fuerit qui quid eorum fecerit, impune fit,

    Dig. 11, 5, 1, § 2.— Poet. transf.:

    cum lusore catello,

    a playful little dog, Juv. 9, 611.—
    II.
    Trop.
    A.
    A humorous writer: tenerorum lusor amorum, Ov Tr. 4, 10, 1.—
    B.
    A banterer, mocker:

    te ut deludam contra, lusorem meum,

    Plaut. Am. 2, 2, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > lusor

  • 18 salaputium

    sălăpūtĭum, ii, n., a humorous appellation for a little, tiny man, a manikin, Liliputian:

    di magni, salaputium disertum!

    Cat. 53, 5; cf. Sen. Contr. 3, 19 med.

    Lewis & Short latin dictionary > salaputium

  • 19 saliens

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > saliens

  • 20 salio

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > salio

См. также в других словарях:

  • Humorous — Hu mor*ous, a. [Cf. L. humorosus, umorosus, moist. See {Humor}.] 1. Moist; humid; watery. [Obs.] [1913 Webster] All founts wells, all deeps humorous. Chapman. [1913 Webster] 2. Subject to be governed by humor or caprice; irregular; capricious;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • humorous — [hyo͞o′mər əs, yo͞o′mər əs] adj. [ HUMOR + OUS; HUMOROUS sense 2 < Fr humoreux (< L), HUMOROUS sense 3 < L humorosus] 1. having or expressing humor; funny; amusing; comical 2. Archaic whimsical; capricious …   English World dictionary

  • humorous — index jocular, ludicrous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • humorous — early 15c., “relating to the body humors,” a native formation from humor, or else from M.Fr. humoreux damp, from O.Fr. humor (see HUMOR (Cf. humor)). The meaning “funny” dates from 1705 in English. Related: Humorously; humorousness …   Etymology dictionary

  • humorous — *witty, facetious, jocular, jocose Analogous words: droll, comic, comical, farcical, funny, *laughable: amusing, diverting, entertaining (see AMUSE) Contrasted words: grave, *serious, earnest, solemn, sober …   New Dictionary of Synonyms

  • humorous — [adj] funny, comical amusing, camp*, campy*, comic, droll, entertaining, facetious, farcical, hilarious, jocose, jocular, jokey, joshing, laughable, ludicrous, merry, playful, pleasant, priceless, ribald, screaming*, side splitting*, too funny… …   New thesaurus

  • humorous — ► ADJECTIVE 1) causing amusement. 2) having or showing a sense of humour. DERIVATIVES humorously adverb humorousness noun …   English terms dictionary

  • humorous — humorous1 humorously, adv. humorousness, n. /hyooh meuhr euhs/ or, often, /yooh /, adj. 1. characterized by humor; funny; comical: a humorous anecdote. 2. having or showing the faculty of humor; droll; facetious: a humorous person. [1570 80;… …   Universalium

  • humorous — adj. VERBS ▪ be ▪ become ▪ find sth ADVERB ▪ extremely, fairly, very, etc …   Collocations dictionary

  • humorous — [[t]hju͟ːmərəs[/t]] ADJ GRADED If someone or something is humorous, they are amusing, especially in a clever or witty way. He was quite humorous, and I liked that about him. ...a humorous magazine. Derived words: humorously ADV GRADED ADV with v …   English dictionary

  • humorous — hu|mor|ous [ˈhju:mərəs US ˈhju: , ˈju: ] adj funny and enjoyable ▪ humorous stories ▪ The film has some mildly humorous moments. >humorously adv …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»