Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lūsor

  • 1 lusor

    lūsŏr, ōris, m. [st2]1 [-] joueur. [st2]2 [-] acteur, pantomime. [st2]3 [-] poète badin. [st2]4 [-] qui se joue de, railleur. [st2]5 [-] Gloss. faux témoin.
    * * *
    lūsŏr, ōris, m. [st2]1 [-] joueur. [st2]2 [-] acteur, pantomime. [st2]3 [-] poète badin. [st2]4 [-] qui se joue de, railleur. [st2]5 [-] Gloss. faux témoin.
    * * *
        Lusor, lusoris, Verbale. Plaut. Joueur.
    \
        Lusor amorum. Ouid. Poete escrivant d'amours.

    Dictionarium latinogallicum > lusor

  • 2 lusor

    lūsor, ōris, m. [ludo], one who plays at a game; a player.
    I.
    Lit.:

    sic ne perdiderit, non cessat perdere lusor,

    Ov. A. A. 1, 1, 451; Sen. Ben. 2, 17, 3:

    furtum factum domi et eo tempore quo alea ludebatur, licet lusor non fuerit qui quid eorum fecerit, impune fit,

    Dig. 11, 5, 1, § 2.— Poet. transf.:

    cum lusore catello,

    a playful little dog, Juv. 9, 611.—
    II.
    Trop.
    A.
    A humorous writer: tenerorum lusor amorum, Ov Tr. 4, 10, 1.—
    B.
    A banterer, mocker:

    te ut deludam contra, lusorem meum,

    Plaut. Am. 2, 2, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > lusor

  • 3 lusor

    lūsor, ōris, m. (ludo), I) der Spieler, a) übh., mit Würfeln, Ov. art. am. 1, 451: studiosissimus aleae lusor, Aur. Vict. epit. 1, 21: mit dem Balle, Sen. de ben. 2, 17, 3: vollst. pilarum lusores, Firm. math. 8, 8. – b) = ludio, der Schauspieler, Pantomimist, Corp. inscr. Lat. 5, 2787. – II) übtr.: 1) der Scherzer, Schäkerer, tenerorum lusor amorum, v. Liebesdichter, Ov. trist. 4, 10, 1. – 2) der Äffer, Fopper, Plaut. Amph. 694.

    lateinisch-deutsches > lusor

  • 4 lusor

    lūsor, ōris, m. (ludo), I) der Spieler, a) übh., mit Würfeln, Ov. art. am. 1, 451: studiosissimus aleae lusor, Aur. Vict. epit. 1, 21: mit dem Balle, Sen. de ben. 2, 17, 3: vollst. pilarum lusores, Firm. math. 8, 8. – b) = ludio, der Schauspieler, Pantomimist, Corp. inscr. Lat. 5, 2787. – II) übtr.: 1) der Scherzer, Schäkerer, tenerorum lusor amorum, v. Liebesdichter, Ov. trist. 4, 10, 1. – 2) der Äffer, Fopper, Plaut. Amph. 694.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lusor

  • 5 lusor

    lusor lusor, oris m шутник

    Латинско-русский словарь > lusor

  • 6 lūsor

        lūsor ōris, m    [LVD-], one who plays, a player: non cessat perdere lusor, O.—Fig., a humorous writer: amorum, O.
    * * *
    player; tease; one who treats (of a subject) lightly

    Latin-English dictionary > lūsor

  • 7 lusor

    lūsor, ōris m. [ ludo ]
    1) играющий, игрок O, AV, Sen
    2) шутник, насмешник, балагур Pl

    Латинско-русский словарь > lusor

  • 8 lusor

    , oris m
      шутник, насмешник
      ♦ lusor tenerorum amorum певец любви

    Dictionary Latin-Russian new > lusor

  • 9 lusor

    см. ludere.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lusor

  • 10 lusorius

    lūsōrius, a, um [ lusor ]
    2) увеселительный, занимательный, развлекательный (spectaculum Sen; quaestio PM)
    3) предназначенный для крейсирования, т. е. патрульный ( naves Amm) (ср. lusoriae 2.)
    4) пустой, ничтожный, не имеющий значения (nomen Sen; edicta et decreta praetorum Dig)

    Латинско-русский словарь > lusorius

  • 11 perdo

    per-do, didī, ditum, ere
    1)
    б) уничтожать, убивать ( serpentera O)
    2) расстраивать, разрушать (civitatem, valetudinem, fruges C); портить ( oculos assiduis lucubrationibus C); обездоливать, разорять ( cives C); помрачать ( aethĕra umbrā VF)
    3) тратить, мотать ( fortunas suas Ter)
    4) проигрывать (litem C; causam C; multum in aleā C)
    ne perdiderit, non cessat p. lusor O — (зарвавшийся) игрок не перестаёт проигрывать в надежде, что проигрывать не будет
    5) терять (tempus C; spem Pl, L; liberes C); напрасно расточать ( blanditias O)
    scapulas perdidisse ирон. Ter — поплатиться спиной, т. е. быть избитым
    p. oleum et operam погов. Cтрудиться без пользы

    Латинско-русский словарь > perdo

  • 12 alea [2]

    2. ālea, ae, f. ( aus *acslea, vgl. altind. akšá-h), das Würfelspiel u. dann überh. Glücksspiel, Hasard, in Rom durch die Lex Titia et Publicia et Cornelia verboten, außer im Dezember während der Saturnalien (s. Hor. carm. 3, 24, 58. Mart. 4, 14, 7. Suet. Aug. 71, 1), I) eig.: leges aleae, Ambros. de Tob. 11, 39: lusus aleae, Suet. Cal. 41, 2 u. Claud. 39, 1: studiosissimus aleae lusor, Aur. Vict. epit. 1, 21: provocare alqm in aleam, ut ludat, Plaut.: ludere aleā, Cic. u.a. (erst nachaug. aleam ludere, Suet. u.a.: u. im Passiv, sunt aliis scriptae, quibus alea luditur, artes, Ov.: si luditur alea pernox, luven.: aleae ludendae causā, ICt.): id quod in alea lusum est, was im H. verloren worden, der Spielverlust, ICt.: exercere aleam, Tac.: aleae indulgere, Suet.: aleā se oblectare, Suet.: alqd in alea perdere, Cic.: prosperiore aleā uti, Suet.: eludere militem in alea, Plaut.: de alea condemnatus u. lege, quae de alea est, condemnatus, Cic.: qui pecuniam, quam a creditore acceperat, libidine et aleā absumpsit, Sen. de ben. 7, 16, 3: alius quantum aleā quaesierit (gewonnen hat), tantum bibit, Plin. 14, 140: cur tandem non de alea quoque ac de calculis et alveolo audent dicere, quisnam ibi ludentium vincat? Gell. 14, 1, 24. – iacta alea est, der Würfel ist geworfen! der Wurf ist gewagt! (der denkwürdige Ausspruch den Cäsar tat, als er nach langem Zaudern über den Rubikon zu gehen sich entschloß), Suet. Caes. 32; vgl. iudice fortunā cadat alea, Petron. poët. 122. v. 174. – II) übtr., übh. das Geratewohl, das Risiko, die Gefahr, Ungewißheit des Ausgangs, der blinde Zufall, das blinde Glück, das Wagnis, vitae ac rei familiaris, Varr.: belli, Liv.: incerti eventus quaedam, ut dicitur, alea, Ambros. ep. 82, 3: periculosae plenum opus aleae, Hor.: aleam periculorum omnium iacĕre abrupte, Amm.: dare in aleam tanti casus se regnumque, Liv.: ne elatus felicitate summam rerum temere in non necessariam aleam daret, Liv.: duos filios in aleam eius qui proponitur casus non committere, Liv.: alea est in alqa re, Cic., inest alci rei, Ov.: in dubiam imperii servitiique aleam ire, das ungewisse Spiel um H od. Skl. wagen, Liv.: aleam subire, Col., adire, Sen.: ancipitis machinae subire aleam, Apul.: M. Tullius extra omnem ingenii aleam positus, über allen Zweifel seines Vorzugs erhaben, Plin.: dah. (quasi) aleam emere, etwas Ungewisses, eine Sache auf gut Glück hin kaufen (wie einen Fischzug eine Jagbbeute u. dgl.), ICt. – / vulg. Nbf. ālia, Corp. inscr. Lat. 4, 2119.

    lateinisch-deutsches > alea [2]

  • 13 lusorius

    lūsōrius, a, um (lusor), I) zum Spiele gehörig, Spiel-, a) übh.: pila, Sen. u. Plin.: alveus, Plin.: mensa, Augustin.: tabula, Schol. Iuven. – übtr., gleichsam spielend, d.i. hin und her fahrend, naves, Kreuzer, Amm. – subst., lūsōriae, ārum, f., Lustjachten, Sen. de ben. 7, 20, 3, od. Kreuzer, Vopisc. Bon. 15, 1. Cod. Theod. 7, 17, 1. – b) zum Schauspiele gehörig, subst., lūsōrium, iī, n., der Schauplatz des Amphitheaters, Lampr. Heliog. 25, 8. Salv. de gub. dei 6, 3, 15. Schol. Iuven. 4, 100. – II) übtr.: 1) zur Kurzweil-, zum Zeitvertreib dienlich, kurzweilig, quaestio, Plin.: spectaculum, Sen.: arma, Sen. – subst. lūsōria, ōrum, n., lusoria ista, solche Kindereien, Sen. ep. 48, 8. – 2) was zum Scherze od. Spaße geschieht, dah. ohne Wirkung, nichtig, ungültig, nomen, Sen. de ben. 5, 8, 3: imperium praetoris, ICt.: minae, ICt.

    lateinisch-deutsches > lusorius

  • 14 perdo

    per-do, didī, ditum, ere, gleichs. zugrunde geben; dah. I) (im Passiv gew. pereo, perditus, perire, s. Lachm. Lucr. p. 121) zugrunde richten, vernichten, verderben, ruinieren, unglücklich machen (Ggstz. servare), A) im allg.: alqm, Cic.: puerum perditum perdere, vollends zugrunde richten, Cic.: perd. funditus civitatem, Cic.: desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia, Liv.: alqm capitis perdere, jmd. ums Leben bringen, dem Tode preisgeben, Plaut. asin. 132; Bacch. 490; mil. 371. Gell. 1, 3, 4: nos quidem miseras perdidit, sie hat uns (durch ihren Tod) in die tiefste Trauer versetzt, Ter. Andr. 803: quae (mors) omnes cives perdiderit et afflixerit, für alle B. ein harter Schlag war, Cic. Rosc. Am. 33. – poet., p. serpentem, töten, Ov.: aethera umbrā, verdunkeln, Val. Flacc. – im Passiv verbis perderis ipse tuis, Prosper epigr.: impii de terra perdentur, Vulg. prov. 2, 22: ne cum istis iudicer et perdar in die iudicii, Augustin. serm. 5, 3: quasi sterquilinium in fine perdetur, Vulg. Iob 20, 7: ut licentiosis cupiditatibus domitis haec vitia perderentur, Augustin. epist. 138, 14. – B) insbes.: 1) vertun, verschwenden, unnütz vergeuden, fortunas, Ter. – operam od. oleum et operam, Cic.: blanditias, Ov.: quae ego si non profundere ac perdere videbor, Cic.: mortem od. letum, Sen. u. Lucan.: Decius amisit vitam, at non perdidit, Cornif. rhet.: tempus, Cic. u. Sen.: poteras has horas non perdere, konntest sie sparen, Plin. ep.: perditur haec inter misero lux non sine votis, Hor. sat. 2, 6, 59 (wo Lachmann unnötig porgitur = porrigitur lesen will; vgl. no. I, A u. no. II, A die Beisp. m. Passiv). – 2) moralisch verderben, cur perdis adulescentem nobis? Ter.: imperii mores, Plin. – II) übtr., unwiederbringlich verlieren, verlustig gehen, verlustig werden, um etwas kommen, A) im allg.: vidulum cum auro atque argento multo, Plaut.: arma, zonam, Hor.: liberos, Cic.: vocem, Cic.: oculos, Cic.: vitam, Mart. (u. im Passiv si principis vita perditur, Amm. 14, 5, 4 [wo Gardth. periclitetur]): litem, Cic.: spem, Plaut. u. Liv.: fugam, den Weg zur Fl., Mart. – nomen, vergessen, Ter.: qui se putaret nihil habere, quod de existimatione perderet, Cornif. rhet.: ne quid aut ex amore aut ex iudicio tuo perdam, Planc. in Cic. ep. – B) insbes., im Spiele verlieren, quod in alea perdiderat, der Spielverlust, Cic.: absol., non cessat perdere lusor, Ov.: lucrandi perdendive temeritas, Spielwut, Tac. – / Vulg. Perf. perdedi, Corp. inscr. Lat. 7, 140 (wo perdedit). – archaist. Coniunct. Praes. perduim, is, it, int, Plaut. aul. 672; Amph. 845; Epid. 66 u.a. Ter. heaut. 811 u.a.: u. in der Verwünschungsformel di te (istum u. dgl.) perduint! Cic. Deiot. 21; ad Att. 15, 4, 3. Apul. met. 9. 21; apol. 75.

    lateinisch-deutsches > perdo

  • 15 alea

    2. ālea, ae, f. ( aus *acslea, vgl. altind. akšá-h), das Würfelspiel u. dann überh. Glücksspiel, Hasard, in Rom durch die Lex Titia et Publicia et Cornelia verboten, außer im Dezember während der Saturnalien (s. Hor. carm. 3, 24, 58. Mart. 4, 14, 7. Suet. Aug. 71, 1), I) eig.: leges aleae, Ambros. de Tob. 11, 39: lusus aleae, Suet. Cal. 41, 2 u. Claud. 39, 1: studiosissimus aleae lusor, Aur. Vict. epit. 1, 21: provocare alqm in aleam, ut ludat, Plaut.: ludere aleā, Cic. u.a. (erst nachaug. aleam ludere, Suet. u.a.: u. im Passiv, sunt aliis scriptae, quibus alea luditur, artes, Ov.: si luditur alea pernox, luven.: aleae ludendae causā, ICt.): id quod in alea lusum est, was im H. verloren worden, der Spielverlust, ICt.: exercere aleam, Tac.: aleae indulgere, Suet.: aleā se oblectare, Suet.: alqd in alea perdere, Cic.: prosperiore aleā uti, Suet.: eludere militem in alea, Plaut.: de alea condemnatus u. lege, quae de alea est, condemnatus, Cic.: qui pecuniam, quam a creditore acceperat, libidine et aleā absumpsit, Sen. de ben. 7, 16, 3: alius quantum aleā quaesierit (gewonnen hat), tantum bibit, Plin. 14, 140: cur tandem non de alea quoque ac de calculis et alveolo audent dicere, quisnam ibi ludentium vincat? Gell. 14, 1, 24. – iacta alea est, der Würfel ist geworfen! der Wurf ist gewagt! (der denkwürdige Ausspruch den Cäsar tat, als er nach langem Zaudern über den Ru-
    ————
    bikon zu gehen sich entschloß), Suet. Caes. 32; vgl. iudice fortunā cadat alea, Petron. poët. 122. v. 174. – II) übtr., übh. das Geratewohl, das Risiko, die Gefahr, Ungewißheit des Ausgangs, der blinde Zufall, das blinde Glück, das Wagnis, vitae ac rei familiaris, Varr.: belli, Liv.: incerti eventus quaedam, ut dicitur, alea, Ambros. ep. 82, 3: periculosae plenum opus aleae, Hor.: aleam periculorum omnium iacĕre abrupte, Amm.: dare in aleam tanti casus se regnumque, Liv.: ne elatus felicitate summam rerum temere in non necessariam aleam daret, Liv.: duos filios in aleam eius qui proponitur casus non committere, Liv.: alea est in alqa re, Cic., inest alci rei, Ov.: in dubiam imperii servitiique aleam ire, das ungewisse Spiel um H od. Skl. wagen, Liv.: aleam subire, Col., adire, Sen.: ancipitis machinae subire aleam, Apul.: M. Tullius extra omnem ingenii aleam positus, über allen Zweifel seines Vorzugs erhaben, Plin.: dah. (quasi) aleam emere, etwas Ungewisses, eine Sache auf gut Glück hin kaufen (wie einen Fischzug eine Jagbbeute u. dgl.), ICt. – vulg. Nbf. ālia, Corp. inscr. Lat. 4, 2119.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alea

  • 16 lusorius

    lūsōrius, a, um (lusor), I) zum Spiele gehörig, Spiel-, a) übh.: pila, Sen. u. Plin.: alveus, Plin.: mensa, Augustin.: tabula, Schol. Iuven. – übtr., gleichsam spielend, d.i. hin und her fahrend, naves, Kreuzer, Amm. – subst., lūsōriae, ārum, f., Lustjachten, Sen. de ben. 7, 20, 3, od. Kreuzer, Vopisc. Bon. 15, 1. Cod. Theod. 7, 17, 1. – b) zum Schauspiele gehörig, subst., lūsōrium, iī, n., der Schauplatz des Amphitheaters, Lampr. Heliog. 25, 8. Salv. de gub. dei 6, 3, 15. Schol. Iuven. 4, 100. – II) übtr.: 1) zur Kurzweil-, zum Zeitvertreib dienlich, kurzweilig, quaestio, Plin.: spectaculum, Sen.: arma, Sen. – subst. lūsōria, ōrum, n., lusoria ista, solche Kindereien, Sen. ep. 48, 8. – 2) was zum Scherze od. Spaße geschieht, dah. ohne Wirkung, nichtig, ungültig, nomen, Sen. de ben. 5, 8, 3: imperium praetoris, ICt.: minae, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lusorius

  • 17 perdo

    per-do, didī, ditum, ere, gleichs. zugrunde geben; dah. I) (im Passiv gew. pereo, perditus, perire, s. Lachm. Lucr. p. 121) zugrunde richten, vernichten, verderben, ruinieren, unglücklich machen (Ggstz. servare), A) im allg.: alqm, Cic.: puerum perditum perdere, vollends zugrunde richten, Cic.: perd. funditus civitatem, Cic.: desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia, Liv.: alqm capitis perdere, jmd. ums Leben bringen, dem Tode preisgeben, Plaut. asin. 132; Bacch. 490; mil. 371. Gell. 1, 3, 4: nos quidem miseras perdidit, sie hat uns (durch ihren Tod) in die tiefste Trauer versetzt, Ter. Andr. 803: quae (mors) omnes cives perdiderit et afflixerit, für alle B. ein harter Schlag war, Cic. Rosc. Am. 33. – poet., p. serpentem, töten, Ov.: aethera umbrā, verdunkeln, Val. Flacc. – im Passiv verbis perderis ipse tuis, Prosper epigr.: impii de terra perdentur, Vulg. prov. 2, 22: ne cum istis iudicer et perdar in die iudicii, Augustin. serm. 5, 3: quasi sterquilinium in fine perdetur, Vulg. Iob 20, 7: ut licentiosis cupiditatibus domitis haec vitia perderentur, Augustin. epist. 138, 14. – B) insbes.: 1) vertun, verschwenden, unnütz vergeuden, fortunas, Ter. – operam od. oleum et operam, Cic.: blanditias, Ov.: quae ego si non profundere ac perdere videbor, Cic.: mortem od. letum, Sen. u. Lucan.: Decius amisit vitam, at non perdidit, Cor-
    ————
    nif. rhet.: tempus, Cic. u. Sen.: poteras has horas non perdere, konntest sie sparen, Plin. ep.: perditur haec inter misero lux non sine votis, Hor. sat. 2, 6, 59 (wo Lachmann unnötig porgitur = porrigitur lesen will; vgl. no. I, A u. no. II, A die Beisp. m. Passiv). – 2) moralisch verderben, cur perdis adulescentem nobis? Ter.: imperii mores, Plin. – II) übtr., unwiederbringlich verlieren, verlustig gehen, verlustig werden, um etwas kommen, A) im allg.: vidulum cum auro atque argento multo, Plaut.: arma, zonam, Hor.: liberos, Cic.: vocem, Cic.: oculos, Cic.: vitam, Mart. (u. im Passiv si principis vita perditur, Amm. 14, 5, 4 [wo Gardth. periclitetur]): litem, Cic.: spem, Plaut. u. Liv.: fugam, den Weg zur Fl., Mart. – nomen, vergessen, Ter.: qui se putaret nihil habere, quod de existimatione perderet, Cornif. rhet.: ne quid aut ex amore aut ex iudicio tuo perdam, Planc. in Cic. ep. – B) insbes., im Spiele verlieren, quod in alea perdiderat, der Spielverlust, Cic.: absol., non cessat perdere lusor, Ov.: lucrandi perdendive temeritas, Spielwut, Tac. – Vulg. Perf. perdedi, Corp. inscr. Lat. 7, 140 (wo perdedit). – archaist. Coniunct. Praes. perduim, is, it, int, Plaut. aul. 672; Amph. 845; Epid. 66 u.a. Ter. heaut. 811 u.a.: u. in der Verwünschungsformel di te (istum u. dgl.) perduint! Cic. Deiot. 21; ad Att. 15, 4, 3. Apul. met. 9. 21; apol. 75.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perdo

  • 18 ludere

    1) играть, lud. pila (1. 11 pr. 52 § 4 D. 9, 2);

    alea s. aleam (см. s. 1);

    lud. in rem aliquam, in pecuniam (1. 2. § 1. 1. 4 pr. D. 11, 5);

    lud. argento, auro (1. 3 C. 3, 43), проигрывать (1. 4 § 2 D. eod.).

    2) насмехаться (1. 5 C. Th. 2, 4). Lusor, игрок (1. 1 § 2 eod.). Lusus, a) игра (1. 2 pr. eod. 1. 9 § 4. 1. 10 D. 9, 2);

    b) шутка, забава (1. 3 pr. D. 11, 3. 1. 51 § 4 D. 47, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ludere

  • 19 per-dō

        per-dō    (subj. perduint, T., C.), didī, ditus, ere, to make away with, destroy, ruin, squander, dissipate, throw away, waste, lose: fruges: se ipsum penitus: sumat, consumat, perdat, squander, T.: tempora precando, O.: oleum et operam.—Freq. in forms of cursing: te di deaeque omnes perduint, T.—Supin. acc.: Quor te is perditum? T.: se remque p. perditum ire, S.: Perditur haec lux, H.—To lose utterly, lose irrecoverably: omnīs fructūs industriae: litem, lose one's cause: causam: nomen perdidi, i. e. have quite forgotten, T.: ne perdiderit, non cessat perdere lusor, O.: perdendi temeritas (in gaming), Ta.

    Latin-English dictionary > per-dō

  • 20 lusoria

    lūsōrĭus, a, um, adj. [lusor], of or belonging to a player.
    I.
    Lit.:

    pila,

    a playing-ball, Plin. 7, 56, 57, § 205:

    alveus cum tesseris,

    id. 37, 2, 6, § 13.—Hence,
    2.
    Subst.: lūsōrĭum, ii, n., a place where shows of gladiators and wild beasts were given:

    statuit sibi triclinium in summo lusorio,

    Lampr. Heliog. 25; Lact. Mort. Persecut. 21.—
    B.
    Used for pleasure; hence, as subst.: lūsōrĭa, ae, f. (sc. navis), a [p. 1087] vessel for pleasure, yacht, Sen. Ben. 7, 20, 3; and, transf., any kind of light vessel, cutter:

    lusoriis navibus discurrere flumen ultro citroque,

    with cruisers, Amm. 17, 2, 3.— Plur.:

    lusoriae,

    swift-sailing cruisers, cutters, Vop. Bonos. 15: de lusoriis Danubii, Cod. Th. 7, tit. 17.—
    II.
    Trop.
    A.
    That serves for amusement or pastime, sportive:

    quaestio,

    Plin. 7, 53, 54, § 180:

    arma,

    Sen. Ep. 117, 25:

    spectaculum non fidele et lusorium,

    id. ib. 80, 2.—
    B.
    Transf., that is done or given in play; hence, empty, ineffectual, invalid, = irritus:

    nomen,

    Sen. Ben. 5, 8, 3:

    lusorias minas alicui facere,

    Dig. 35, 3, 4:

    imperium,

    ib. 43, 8, 1.—Hence, adv.: lūsōrĭē, playfully, in sport, not in earnest, apparently:

    lusorie (causam) agens,

    Dig. 30, 1, 50, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > lusoria

См. также в других словарях:

  • Lusor, S. — S. Lusor (4. u. 10. Nov.), frz. Ludre, ein Knabe von Bour Dieu (Déols) in der Landschaft Berry in Frankreich, Sohn eines Rathsherrn daselbst, findet sich im El. und im »A.H. L.«, scheint aber keine Verehrung zu genießen, da Migne ihn nicht… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • lusor — lusour f. lueur > « La lusour, au levant neblous … fai d estràngi palais de maubre » . Th. Aubanel. Metre en lusor : faire paraître, mettre en lumière, mettre au jour. voir claror, esclaire …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Spieler — 1. Alle Spieler gehen weg am Ende und haben leere Hände. – Birlinger, 471. 2. Alle Spieler haben am Ende wenig mehr als leere Hände. – Eiselein, 574. Böhm.: Hráč nejčastĕji bez penĕz. (Čelakovsky, 142.) Lat.: Sic, ne perdiderit, non cessat… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Weib — (s. ⇨ Frau). 1. A jüng Weib is wie a schön Vögele, was män muss halten in Steigele (Vogelbauer). (Jüd. deutsch. Warschau.) 2. A schämedig (schamhaftes) Weib is güt zü schlugen. (Warschau.) – Blass, 11. Weil es, um keinen Scandal zu machen, den… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Ovid — For other uses, see Ovid (disambiguation). Publius Ovidius Naso (Ovid) Imaginary depiction of Ovid with laurel wreath (from an engraving) Born March 20, 43 BC Sulmo, Roman Republic (modern …   Wikipedia

  • Kahless — the Unforgettable Species Klingon Home planet Qo noS Portrayed by Robert Herron and Kevin Conway In the fictional Star Trek universe, Kahless the Unforgettable is a …   Wikipedia

  • Tristia — ( Sadness ) is a work of poetry, in five books, written by the Roman poet Ovid at some time after he was banished from Rome in AD 8. It uses the elegiac couplet, a meter suitable for lamenting the misery of exile on the bleak edge of the Euxine,… …   Wikipedia

  • Amores — Die Amores des Ovid sind eine Sammlung von 49 Gedichten, ursprünglich in fünf, später um die Zeitenwende und von Ovid selbst in drei Büchern herausgegeben. Die Amores sind ein Hauptwerk der römischen Liebeselegie, als deren Begründer Lucius… …   Deutsch Wikipedia

  • Epistulae ex Ponto — Die Tristia (dt.: traurigen Dinge) sind in fünf Büchern überlieferte poetische Briefe in elegischer Form, die der Dichter Ovid aus seinem Verbannungsort Tomis am Schwarzen Meer ungefähr in den Jahren 8 bis 12 n. Chr. an verschiedene Adressaten… …   Deutsch Wikipedia

  • Gregor von Tours — (französisch Grégoire de Tours; * 30. November 538 [oder 539] in Riom bei Clermont Ferrand; † vermutlich 17. November 594 in Tours) war Bischof von Tours, Geschichtsschreiber und Hagiograph. Seine berühmten Zehn Bücher Geschichten gehören zu …   Deutsch Wikipedia

  • Hans Kayser — (* 1. April 1891 in Bad Buchau, Württemberg; † 14. April 1964 in Bern) war ein deutscher Kunst und Musiktheoretiker und Begründer der modernen harmonikalen Grundlagenforschung im 20. Jahrhundert. Inhaltsverzeichnis 1 Biografie 2 Harmonik …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»