humanitas

hūmānĭtas, ātis, f. [humanus], human nature, humanity, in a good sense; the qualities, feelings, and inclinations of mankind.

In gen. (for the most part only in Cic.):

magna est vis humanitatis, multum valet communio sanguinis,

Cic. Rosc. Am. 22, 63:

naturas hominum vimque omnem humanitatis penitus perspicere,

id. de Or. 1, 12, 53:

humanitatis societas,

id. Rep. 2, 26:

communis humanitatis jus,

id. Fl. 11, 24; cf.:

communis humanitatis causa,

id. Quint. 16, 51:

peterem errato veniam ex humanitate communi,

id. Sull. 23, 64:

humanitatis prima species,

id. Tusc. 4, 14, 32:

at natura certe dedit, ut humanitatis non parum haberes,

id. Rosc. Am. 16, 46:

humanitatem tuam amoremque in tuos reditus celeritas declarabit,

id. Att. 4, 15, 2:

nec potuisse (te) non commoveri (viri amicissimi morte) nec fuisse id humanitatis tuae,

id. Lael. 2, 8:

fac, id quod est humanitatis tuae, ne quid aliud cures hoc tempore, nisi ut quam commodissime convalescas,

which you owe to yourself as a man, id. Fam. 16, 11, 1:

assiduitate molestiarum sensum omnem humanitatis ex animis amittimus,

id. Rosc. Am. 53, 154 fin.; cf.:

jam ad ista obduruimus et humanitatem omnem exuimus,

id. Att. 13, 2, 1; id. Lig. 5, 14:

nisi ex ejus animo exstirpatam humanitatem arbitramur,

id. Lael. 13, 48:

age vero, quid esse potest in otio aut jucundius aut magis proprium humanitatis quam sermo facetus ac nulla in re rudis?

id. de Or. 1, 8, 32:

homines quidem pereunt: ipsa humanitas, ad quam homo effingitur, permanet,

Sen. Ep. 65.—

Transf., concr., i. q. humanum genus, the human race, mankind (very rare;

mostly post-class.): ista in figura hominis feritas a communi tamquam humanitatis corpore segreganda est,

Cic. Off. 3, 6, 32:

humanitatem hoc loco dicimus omne hominum genus,

Hier. Ep. 147:

timorem omnem, quo humanitas regitur, sustulerunt,

Min. Fel. Oct. 8; App. Dogm. Plat. 1, p. 11; id. Trism. p. 288.

In partic.

Humane or gentle conduct towards others, humanity, philanthropy, gentleness, kindness, politeness (syn.: comitas, facilitas, mansuetudo, clementia, opp. severitas;

very freq. and class.): quemquamne existimas Catone proavo tuo commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?... Sed si illius comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, etc.,

Cic. Mur. 31, 66; cf.:

pro tua facilitate et humanitate,

id. Fam. 13, 24, 2:

difficillimam illam societatem gravitatis cum humanitate,

id. Leg. 3, 1, 1:

ut summa severitas summa cum humanitate jungatur,

id. Fam. 12, 27:

ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum, studiis bellandi jam immanes ac feros,

id. Rep. 2, 14; cf. id. Sull. 33, 92; id. de Imp. Pomp. 14, 42; cf.

also: omnia plena clementiae, mansuetudinis, humanitatis,

id. Q. Fr. 1, 1, 8 fin.; and: pro sua clementia atque humanitate, Hirt. B. G. 8, 21, 2; Caes. B. C. 3, 20, 2:

tantaque poena (eos) afficiamus, quantam aequitas humanitasque patitur,

Cic. Off. 2, 5, 18:

singularis humanitas suavissimique mores,

id. Att. 16, 16, A, 6:

Caesaris summa erga nos humanitas,

id. Fam. 4, 13, 2; cf.:

amorem erga me, humanitatem suavitatemque desidero,

id. Att. 15, 1, A, 1:

humanitas vetat superbum esse adversus socios,

Sen. Ep. 88 med.:

humanitatis praecipua pars est, honestissimum quemque complecti, etc.,

Plin. Ep. 9, 5, 1:

illa vero vitiosissima, quae jam humanitas vocatur, invicem qualiacumque laudandi,

Quint. 2, 2, 10.—

Mental cultivation befitting a man, liberal education, good breeding, elegance of manners or language, refinement (cf. on this signif. Gell. 13, 16; syn.: doctrina, litterae, eruditio;

freq. and class.): homo non communium litterarum et politioris humanitatis expers,

Cic. de Or. 2, 17, 72:

esse politum propriis humanitatis artibus,

id. Rep. 1, 17; cf.:

humanitate politiores,

id. de Or. 2, 37, 154:

in omni recto studio atque humanitate versari,

id. ib. 1, 60, 256:

sine ulla bona arte, sine humanitate, sine ingenio, sine litteris,

id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

doctrinae studium atque humanitatis,

id. Cael. 10, 24; cf.:

propter humanitatem atque doctrinam Anco regi familiaris,

id. Rep. 2, 20:

in omni genere sermonis, in omni parte humanitatis dixerim oratorem perfectum esse debere,

id. de Or. 1, 16, 71; cf. id. ib. 1, 9, 35 (Ellendt ad loc.):

orator inops quidam humanitatis atque inurbanus,

id. ib. 2, 10, 40:

ea quae multum ab humanitate discrepant, ut si quis in foro cantet,

good manners, id. Off. 1, 40, 145:

Socratem opinor in hac ironia dissimulantiaque longe lepore et humanitate omnibus praestisse,

polished language, id. de Or. 2, 67, 270:

(epistulae) humanitatis sparsae sale,

id. Att. 1, 13, 1:

alicujus litteras aut humanitatem adamare,

id. Rosc. Am. 41, 121:

litteris, et humanitate alicujus delectari,

id. Verr. 2, 3, 4, § 8.

* * *

* * *

    Humanitas, pen. corr. huius humanitatis. Cic. Le debvoir qu'un homme doibt à l'autre. C'est aussi l'esguillon que nature a mis en nous d'aimer et secourir l'un l'autre, Nature humaine.

\

    Humanitas. Cic. Debonnaireté, Doulceur, Courtoisie, Humanité.

\

    Humanitatis intuitu obnoxius esse debet, etc. Papinianus. Il est d'equité et de raison naturelle que, etc. B.

\

    Obtinemus ipsius Caesaris summam erga nos humanitatem. Cic. Il nous est doulx et debonnaire.

\

    Humanitas, etiam pro eruditione. Gell. Enseignement et institution des sciences liberales, Science des arts liberaulx.

hūmānitās, ātis, f. (humanus), I) die Menschennatur, Menschlichkeit, die menschliche Würde, das menschliche Gefühl (im Ggstz. zur wilden Natur des Tieres), 1) eig.: humanitas, ad quam homo effingitur, Sen.: omnem humanitatem exuere, Cic.: commune humanitatis corpus, der moralische Gemeinkörper, Cic.: natura tibi dedit, ut humanitatis non parum haberes, menschliches Gefühl, Cic.: fac id quod est humanitatis tuae (was du dir als Mensch schuldig bist), ne quid aliud cures hoc tempore, nisi ut quam commodissime convalescas, Cic. – 2) meton., die Menschheit = menschliche Gesellschaft, das menschliche Geschlecht, Apul. de dogm. Plat. 1, 16. Min. Fel. 8, 2. Arnob. 2, 46 extr. – II) insbes.: A) = φιλανθρωπία, die Menschenliebe, Menschenfreundlichkeit, Leutseligkeit, das liebreiche Wesen, die Freundlichkeit im Umgange mit andern (Ggstz. inhumanitas, superbia), Cic. u.a.: edictorum (in den Ed.), Cic.: adversus minores h., Sen nat. qu. 4. praef. § 18. – B) = παιδεία, a) die feinere-, höhere Bildung (Ggstz. immanitas), die bes. aus einer vertrauten Bekanntschaft mit Dichtern, Rednern, Geschichtschreibern u. den zu ihrem Verständnis nötigen Kenntnissen entsteht (vgl. Ellendt Cic. de or. 1, 35), propterea quod (Belgae) a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes.: quid esse potest

————

magis proprium humanitatis, quam sermo facetus ac nulla in re rudis, Cic.: communium litterarum ac politioris humanitatis expers, Cic.: de studiis humanitatis ac litterarum loqui, Cic. – b) (als Folge der höheren Bildung) der feine Geschmack, das feinere Gefühl für Anstand und Schicklichkeit, die feine Lebensart, (orator) inops quidam humanitatis atque inurbanus, Cic.: ea, quae multum ab humanitate discrepant, grobe Verstöße gegen Anstand u. Schicklichkeit, Cic.

1) человеческая природа, человеческое достоинство

2) человеколюбие, гуманность, доброта, обходительность (adversus minores Sen)

3) образованность, духовная культура

4) утончённый вкус, тонкость обращения, изящество манер, изысканность речи, учтивость, воспитанность ( pro tuā facilitate et humanitate C)

5) ( редко) человеческий род, человечество Ap, MF, Eccl

* * *

f; -, kein Pl.; geh. humanitarianism

* * *

Humanitas f; -, kein pl; geh humanitarianism

kindness, culture, refinement.

, atis f

  человеколюбие; образованность, духовная культура; просвещение