Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

hinc

  • 61 circumsisto

    circum-sisto, stetī od. (seltener) stitī, ere, um jmd. od. etwas sich stellen, herumtreten, jmd. od. etwas umstellen, umringen, I) im allg.: alqm, Caes.: signa sua, Tac. – im Passiv, fortitudo circumsistitur hinc audaciā inde timiditate, Apul. – absol., circumsistamus, alter hinc, hinc alter appellemus, Plaut.: cum paucis militibus circumsistens, Caes. – v. Lebl., circumsistentia tecta, die umstehenden Häuser, Iul. Val. 3, 42 (24). – II) insbes., feindlich umstellen, umringen, rings bedrängen, plures paucos circumsistebant, Caes.: armati circumsistunt ipsumque domumque, Verg.: naves, Caes.: lectum, Tac.: navem eius tribus quinqueremibus, Liv. – im Passiv, circumsisti ab omnibus civitatibus, Caes. – absol., haec cum maxime loqueretur, sex lictores circumsistunt, Cic.: circumstiterant viatores, Tac. hist. 3, 31. – übtr., anceps proelium Romanos circumsteterat, Liv. 25, 34, 10: at me tum primum saevus circumstetit horror, Verg. Aen. 2, 559: circumsteterat Civilem et alius metus, Tac. hist. 4, 79.

    lateinisch-deutsches > circumsisto

  • 62 exemplum

    exemplum, ī, n. (= exempulum, v. eximo), eig. ein aus einer Menge gleichartiger Dinge Ausgewähltes, woran die ihnen gemeinschaftlichen Eigenschaften anschaulich werden; dah. I) als etw. Ähnliches, Nachgebildetes, 1) die Probe, das Muster von etwas, purpurae, tritici, Cornif. rhet. 4, 9.

    2) die Abschrift, Kopie, a) objektiv, Caesaris litterarum exemplum tibi misi, Cic.: tuae litterae, quarum exemplum legi, Cic. – b) subjektiv = der Inhalt, Wortlaut einer Schrift, litterae sunt allatae hoc exemplo, dieses Inhaltes, Cic.: alterae (tabulae testamenti) eodem exemplo relictae, gleiches Inhaltes, gleichlautende, Caes.

    3) in der Kunst = die Kopie, das Abbild in der Malerei, der Abdruck in der Bildnerei, hinc exemplum ut pingeretis, Plaut.: hic quoque exemplum (einen Abdruck als Marke) reliquit, Plaut. – dah. übtr., unum aliquem te ex barbatis illis exemplum (Abbild) imperii veteris, imaginem (Konterfei) antiquitatis intueri, Cic.: exemplum dei quisque est in imagine parva, Manil. – Homeri ingenium sine exemplo (gleichs. ohne Gegenstück) maximum, der über allen Vergleich erhabene, Vell.: u. so supra omnia exempla sanctissima uxor, Inscr. (s. Ruhnken Vell. 1, 5 in.).

    4) die ähnliche Art, Weise der Beschaffenheit und Handlungsweise nach, ad idem exemplum (auf dieselbe W.) somnium quam simile somniavit, Plaut.: Ch. Nomen patris ... quod ad exemplum est? (mit welchem [andern Namen] hat er Ähnlichkeit, auf welche Art lautet er?) Sy. Ad hoc exemplum Char ... (ähnlich so wie Char...). Ch. an Chares? an Charidemus? Plaut.: ad hoc exemplum (so wie du da bist, so wie du da aussiehst) te exornavi, Plaut.: credo istoc exemplo (in dieser Stellung) tibi esse eundum ad portam, Plaut.: nunc huc nunc illuc, exemplo nubis aquosae (wie eine W.) fertur, Ov. – quaestionem haberi eodem exemplo, quo M. Pomponius praetor habuisset, auf dieselbe Weise wie usw., ganz ähnlich wie usw., Liv.: uno exemplo vitam vivere, auf einerlei Weise, Plaut.: exemplo malo committi, auf bedenkliche Weise, Iuven. – im Plur., alqm omnibus od. pessumis exemplis cruciare od. excruciare, jmd. auf jede od. die schrecklichste Art martern, Plaut.: te omnes di malis exemplis perdant, Ter. (vgl. Lindemann Plaut. capt. 3, 5, 33).

    II) als etwas Nachzuahmendes = das Beispiel, Muster, A) in technischer Hinsicht, 1) im allg.: si musici vocem docentium, pictores opera priorum, rustici probatam experimento culturam in exemplum intuentur, achten als wie auf ein Muster auf usw., Quint.: tempora illa, quae sine exemplis fuerunt, Quint.: quae in exemplum assumimus (sc. in orationibus), was wir zum M. nehmen, Quint.

    2) insbes.: a) in der Baukunst = das Muster, Modell, aedes probant; sibi quisque inde exemplum expetunt, Plaut.: superposuit altissimam turrem in exemplum Alexandrini Phari, Suet. – b) in der Bildnerei u. Malerei = das Original, in mutum simulacrum ab animali exemplo (nach einem lebenden O.) transfertur, Cic.: illi fuit exemplorum eligendi potestas, Cic.: huiusmodi tractare exempla, Plaut. – c) der Entwurf, das Konzept zu einer Schrift, litterarum exemplum componere, Cic.: cum ad te harum (litterarum) exemplum in codicillis exaravi, Cic.

    B) in geistiger u. ethischer Hinsicht: 1) das Muster, Vorbild für unser Verhalten, feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis, sie sind von den besten Vorbildern, der Natur u. der Wahrheit, genommen, Cic.: ex. innocentiae, pudicitiae, ein M. von usw., Cic.: vir mali exempli, Sen.: vir exempli recti, ein M. von Geradheit, Cic.: magnum exemplum continentiae, Ter.: honestum ex., ein M. von Bescheidenheit, Tac.: exemplum capere ex alqo, sich ein Beispiel an jmd. nehmen, Ter.: so auch exemplum capere de alqo, Ter.: ab alqo, Cic. u. Liv.: u. hinc exemplum capere, Plaut.: u. exemplum petere ab alqo, Cic. u. Liv.

    2) das Beispiel = das Verfahren, Benehmen, die Handlung (Tat), insofern es od. sie nachahmenswert od. verabscheuungswürdig ist, inductum pessimum exemplum, ut optimum opponeretur, Plin. pan.: alqd aliorum exemplo institutoque facere, etwas nach anderer Beispiel und Vorgange tun, Cic.: more et exemplo populi Romani, nach der Sitte und dem Verfahren (Brauch) des usw., Caes.: se exemplo (nach anderer Beispiel, Vorgang) fecisse, quod fecisset, Cic.: exemplum dare, Tac.: dare in (für) omnes provincias exemplum, Tac.: dare magna exempla, Iuven.: inter exempla esse od. haberi, als B. dienen, Sen. u. Solin.: alcis exemplum sequi, sich jmds. Beispiel (Benehmen) zum Muster nehmen, Nep.: commoverat quosdam magnitudine exempli, durch die Erhabenheit seines Beispiels (Benehmens), Tac.: insigne Epponinae uxoris exemplum (das ausgezeichnete Benehmen) suo loco reddemus, Tac.: singulare omnium saeculorum exemplum ausae, Iustin.: exemplo carens (beispiellos) luctus erat, Lucan. 9, 169. – plus exemplo (durch ihr übles Beispiel) quam peccato nocent, Cic.: in alqo exemplum periculosum prodere, Cic. – ut huius urbis iura et exempla corrumperes, Rechtsbestimmungen u. Vorgänge (= Verfahren u. Normen in der Ausübung des Rechts), Cic. – sub hoc exemplo, nach diesem B. (Vorgange), Plin. ep. 1, 18, 5; 2, 6, 6 u.a.: sub his exemplis, nach diesen Vorgängen, Vell. 2, 127, 3.

    3) das Beispiel zur Nachachtung, Warnung, daswarnende Beispiel, das Strafbeispiel (vgl. Brix Plaut. capt. 688. Spalding Quint. 4, 1, 7. Gronov Liv. 2, 30, 1), a) im allg.: ex. bonum, utile, Tac.: ut arcendis sceleribus exemplum nobile esset, damit ein auffallendes B. gegeben würde, um usw., Liv.: exemplum severitatis edere, Cic.: ea in civitatem Carthaginiensium exempla edere, Liv.: uterque in te exempla edent, Ter.: dare ultionis exemplum, Tac.: dare exemplum praecavendi, Tac.: exemplum praebere, ut etc., Hor.: exemplo territus huius, Ov. – b) das Strafbeispiel, die Strafe (vgl. Held Caes. b.G. 1, 31. § 9), habet aliquid ex iniquo omne magnum exemplum, Tac.: deditos in fidem populi Romani omni ultimae crudelitatis exemplo laceratos ac deletos esse, Liv.: exemplum statuere in alqm u. in alqo, Ter., Cic. u.a.: u. so statuite exemplum impudenti, date pudori praemium, Plaut.: statuite exemplum, quantae poenae sint in civitate hominibus istius modi comparatae, Cornif. rhet. – u. bes. im Plur., meritum novissima exempla Mithridatem, verdient habe M. die härteste Strafe, Tac.: exempla in alqm facere od. edere, jmd. empfindlich bestrafen, Komik., Caes. u.a. (s. Ruhnken Ter. eun. 5, 4, 24. Drak. Liv. 29, 27, 4): in alqm omnia exempla cruciatusque edere, an jmd. qualvolle Strafen vollziehen, Caes.: exempla in eum fient, er wird empfindlich bestraft werden, Ter.: mala exempla, übel angewandte Strafbeispiele, Sall.

    III) als etwas einen ähnlichen Fall Erläuterndes, Beweisendes, Bestätigendes (als Synon. von documentum, s. Cornif. rhet. 4, 5. Cic. de inv. 1, 49), das Beispiel, hisce ego rebus exempla adiungerem, nisi etc., Cic.: fieri tamen potest, ut ex aliis legibus exempla ducamus, per quae appareat etc., Quint.: magna exempla casuum humanorum, Liv.: exemplum insigne mutationis rerum humanarum, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 44, 5. Mützell Curt. 5, 4 [17], 5). – dah. exempli causā od. gratiā u. in exemplum, um als Beispiel zu dienen, um ein Beispiel zu geben od. anzuführen, beispielsweise (wenn ein histor. od. erdachtes Faktum zum Beweis usw. wirklich angeführt wird), exempli causā paucos nominavi, Cic.: in ea muliere etiamnunc, quasi exempli causā, vestigia antiqui officii remanent, Cic.: satis est unam rem, exempli gratiā, proferre, Nep.: vel exempli gratiā, in Verrem de L. Domitio, Quint.: ex quibus in exemplum pauca hinc inde subieci, Suet.

    lateinisch-deutsches > exemplum

  • 63 facesso

    facesso, īvī od. ī, ītum, ere (Intens. v. facio), I) (tr. mit Eifer tun, -machen, -verrichten, -ausführen, a) im guten Sinne: rem, Plaut.: iussa, Verg.: mille iocos, Ov. – im üblen Sinne, etwas Übles machen, schaffen, bereiten, alci negotium, s. negōtium: alci periculum, Cic. u. Tac. – II) intr. sich fortmachen, sich fortpacken, fortkommen, sich entfernen, hinc, Komik.: hinc ocius, Curt.: propere, Tac.: aedibus, Titin. fr.: propere urbe, die St. sofort räumen, Liv.: fac. cubitum, Apul.: hinc Tarquinios aut Corinthum, Liv.: so auch propere urbe finibusque, Liv.: cubiculo protinus, Apul.: e conspectu, Apul.: ab omni societate rei publicae, Cic.: operae facessant, Cic.: tempestas facessit, Lucr.: übtr., amicitiam facessere iubet, beiseite gesetzt (ausgesetzt) bleiben, Iustin.: ut omnis discordiae suspicio facessat (fern bleibe), Macr. – / Das Pers. lautet nach Prisc. 10, 46 nur facessi, u. dav. facesseris, Cic. div. in Caecil. 45: facessisset, Tac. hist. 4, 43.

    lateinisch-deutsches > facesso

  • 64 foras

    forās, Adv. = θύραζε (eigentl. Akk. v. *forae), I) heraus, hinaus, nach außen, auswärts (Ggstz. intro), a) in bezug auf leb. Wesen: α) übh.: abire f., Plaut. u. Catull.: se ducere od. educere f., Ter.: egredi f., Plaut.: exire f., Komik.: alqm eicere, excludere, extrudere f., Ter.: ire f., Ov. u. (v. Bienen) Varro.: prodire f., Plaut. u. Phaedr.: progredi f., Plaut.: alqm pellere f., Ter.: alqm proicere f., Cic.: vadere f., Phaedr. – mit nähern Bestimmungen, ambulare hinc f., Plaut.: ire hinc f., Ter.: inde egredi f., Ter.: inde huc egredi f., Ter.: egredi domo f., Ter.: quisnam a nobis egreditur f.? Ter.: hinc ire f., Ter.: huc effugere f., huc f. puerum evocare, Ter.: portis se f. erumpere, Cic.: foribus procedere f., Plaut. – β) in der Scheidungsformel: ei f., mulier! geh' aus meinem Hause! Plaut. Cas. 212: u. so uxor, vade f.! Mart. 11, 104. 1. – b) in bezug auf Lebl.: ferre cineres f., Verg.: f. necessum est, quidquid habeo, vendere, Plaut.: f. (außer Haus) dare pallium, Plaut.: ea (scripta) f. dare, Cic.: dicta f. eliminare, Hor.: in qua (domo) nihil geratur, quod f. perferendum sit, Cic.: evasit vox f., Poët. inc. bei Cic.: quae (vestigia) ubi omnia f. versa vidit, Liv. – m. Genet., ea tabes si foras corporis prospiravit, Apul. apol. 50. – m. Acc., extra urbem et foras portam (draußen vor dem Th.) loca sunt, in quibus truncantur capita damnatorum, Hieron. in Matth. 27, 33. – absol., aquam foras, vinum intro! Petron. 52, 7. – neben Substst., foras eiectus largior eius (animae), Lucr. 4, 957: foras castra, Vulg. Levit. 16, 27. – II) (in der Vulgärspr.) = foris, draußen, auswärts, foras cenare, Petron. 30, 3: omnia foras parata sunt, Petron. 47, 5.

    lateinisch-deutsches > foras

  • 65 Seite

    Seite, I) in weit. Bed., jede Fläche eines Körpers, be s. die außer der obern u. untern: pars (im allg.). – pagina, Dimin. pagella (die Seite eines Blattes Papier, z.B. ich stehe schon auf der zweiten S., altera iam pagina od. pagella procedit). – regio (Gegend, auch Himmelsgegend). – dievordere S., pars adversa; frons: die hintere S., pars aversa; tergum; vgl. »Rückseite (des Papiers etc.)«: die schwachen Seiten einer Stadt, ea urbis loca, quae parum munita sunt: von dieser S., hinc: von jener S., illinc: von allen Seiten, quoquoversus; ex omnibus partibus: nach allen Seiten hin, quoquoversus; in omnes partes: von beiden Seiten, hinc atque illinc. hinc et inde (von dieser u. jener Seite); utrimque (von jeder von beiden Seiten, Parteien etc., auf die Frage woher?); ultro et citro. ultro citroque (hin u. her, herüber und hinüber, von beiden Seiten, wechselseitig, z.B. beneficia dare et accipere): auf der einen S...., auf der andern S., ab hac parte... ab illa parte: auf der andern S. (= hinwiederum), rursus od. rursum: auf beiden Seiten, ab utroque latere (z.B. viae); ab utraque parte (auch = aufbeiden Parteien): auf jeder von beiden Seiten, utrobique: auf beiden Seiten eines Flusses, circa utramque ripam fluminis (z.B. wohnen, colere): nach beiden Seiten hin, utroque: nach verschiedenen Seiten hin, in varias partes: nach keiner Seite (hin), non usquam: nach keiner von beiden Seiten (hin), in neutram partem; neutro (bildl., z.B. sich neigen [von der Hoffnung, v. Glück], inclinari): von zwei, von drei Seiten, bipertīto, tripertīto (in zwei, drei Kolonnen, z.B. signa inferre: u. urbem aggredi). – von der S. einer Person od. Sache her, ab alqo. ab alqa re (z.B. von seiner S. haben wir nichts zu fürchten, ab eo nihil nobis timendum est): von seiten jmds., ab alqo (was jmd. anlangt, betrifft); alcis verbis. alcis nomine (in jmds. Namen, s. »Name« den sehr wesentlichen Untersch. beider Ausdrr.). – von meiner, deiner, unserer etc. S., a me, a te, a nobis etc., od. (bei Subst.) durch meus, tuus etc., z.B. ohne irgend einen Aufwand von meiner oder unserer S., sine ullo sumptu meo od. nostro. – auf seiten jmds., ad alqm (z.B. minus cladis ad hostes erat). – auf jmds. S. (Partei) sein od. stehen, s. Partei: jmd. auf seiner S. haben, alqm suum habere: auf jmds. S. treten, in alcis partes transire; ad alcis causam se adiungere: jmd. auf seine S. bringen, ziehen, alqm suum facere (zu dem seinigen, sich ergeben machen); alqm ad suam voluntatem perducere (für seine Absicht gewinnen, z.B. quinque talentis); alqm ad se [2114] od. ad suam causam perducere (auf seine Partei hinüberziehen, z.B. donis): jmd. auf seine S. zu bringen (zu ziehen) suchen, tentare alqm (abwendig zu machen suchen, z.B. cohortes in urbe); alqm allicere (anlocken, z.B. donis pollicitationibusque). – sich von der guten S. zeigen, se bonum praebere: etwasvon der guten S. ansehen, aufnehmen, alqd in bonam partem accipere (im allg.); alqd in meliorem partem interpretari (Worte etc.): zwei Seiten haben (bildl.), ancipitem esse (von Dingen, z.B. von einer Antwort).

    II) in eng. Bed., eine derjenigen Flächen des Körpers, die sich zwischen der vordern u. hintern Fläche befindet: latus. – von der S., ex od. a latere (an oder auf der Seite des Gegenstandes, von dem die Rede ist, nicht von vorn. nicht im Rücken); ex obliquo (schräg); ex transverso (querüber): auf beiden Seiten, ab utroque latere: den Arm in die S. setzen, stemmen, brachium in latus iactare. – die offene, ungedeckte S., latus apertum: die S. bloß geben (beim Fechten), s. »eine Blöße geben« unter »Blöße«. – sich auf die S. legen, in latus (dextrum od. sinistrum) cubare (von Menschen, beim Schlafen); inclinariet abire in latus. in latus nutare (v. Schiffen). – zu jmds. S. gehen, a latere alcis incedere; latus alcis od. alci tegere (jmds. S. gleichsam decken). – zu beiden Seiten jmds. gehen oder sitzen oder stehen (von zweien etc.), alcis latera cingere (jmds. Seiten umgeben); alcis latera tegere (jmds. Seiten decken): zur linken S. jemandes gehen, jmd. auf der rechten S. gehen lassen, latus alcis tegere od. claudere: nicht von der S. jemandes gehen oder kommen, nicht von jmds. S. weichen, numquam ab alqo od. ab alcis latere discedere; ab alqo non digredi: jmd. nicht von seiner S. lassen, alqm nullo tempore a se pati discedere: einen jmdm. zur S. geben, stellen, alqm alcis lateri adiungere (als Aufseher; alqm alci ministrum adiungere (als Gehilfen): jmd. zur S. haben, alqs ad latus meum sedet od. stat (eig., es sitzt, es steht jmd. an meiner S.); alqs mihi consilio adest (bildl., es steht mir jmd. mit Rat bei): jmdm. zur S. stehen, proximum lateri alcis stare. ad latus alcis stare (eig.); alci consilio adesse, in od. bei etw., in alqa re (bildl., jmdm. mit Rat beistehen); alci adiutorem esse in alqa re (bildl., jmdm. ein Unterstützer sein bei etc., z.B. bei seinen Studien, alci in litteris studiorum adi. esse): jmd. einem an die S. stellen, setzen (bildl.), alqm alci comparare od. conferre (jmd. mit einem vergleichen); alqm parem iudicare alci (jmd. einem gleich an Kenntnissen etc. halten); alqm adaequare cum alqo (jmd. einem gleichstellen, z.B. an Tapferkeit, virtute). – jmd. von der S. ansehen, alqm limis oculis aspicere (eig, nach ihm hinschielen); alqm despicere od. contemnere (bildl., jmd. verachten). – dem Feinde in die S. (Flanke) fallen, den Feind in die S. (Flanke) nehmen, den Feind von der S. (Flanke) angreifen, hostem a latere aggredi od. invadere; latus hostium invadere: den Feind in der S. (Flanke) umgehen, aciem hostium a latere circumire: die S. (Flanke) decken, latus tutum praestare: auf den Seiten [2115]( Flanken) stehen, latera cingere: auf beiden Seiten (Flanken) dem Feinde hart zusetzen, ab utroque laterehosti instare. – die schwache S. eines Reichs, nudum imperii latus (z.B. ostendere). – die schwache S. jmds., quod in alqo imbecillum est: die schwachen Seiten jmds., alcis imbecillitas. beiseite, secreto (getrennt von den andern Menschen, ohne Zeugen, z.B. de alqa re cum alqo agere). – auf die Seite oder beiseite gehen, treten, secedere (im allg.); de via secedere (auf dem Wege, damit es Platz gibt); viam oder locum dare. locum dare et cedere (Raum geben, Platz machen, damit jmd. hindurchgehen kann): jmd. beiseite gehen od. treten lassen, alqm submovere oder removere: etwas auf die S. bringen, schaffen, beiseite schaffen, alqd auferre (wegschaffen übh.); alqd clam removere (heimlich entfernen. um es zu verstecken); alqd domum suam auferre (sich zueignen); alqd avertere (etw. entwenden): jmd. auf die S. schaffen, alqm de od. e medio tollere; auch bl. tollere (z.B. potione): jmd. auf die S. od. beiseite rufen, alqm sevocare: jmd. auf die S. od. beiseite führen, nehmen, auf die S. ziehen, alqm in secretum abducere; alqm seducere: etwas beiseite legen od. setzen, alqd seponere (eig.); alqd intermittere od. omittere (bildl., etw. unterlassen, interm. auf einige Zeit, om. ganz u. gar).

    deutsch-lateinisches > Seite

  • 66 amolior

    āmōlĭor, īri, ītus sum - tr. - [st2]1 [-] enlever, déplacer, éloigner, écarter, repousser. [st2]2 [-] sens passif: être enlevé, être déplacé.    - se amoliri: s'éloigner, se retirer, détaler, déguerpir.    - jube haec hinc omnia amolirier (= amoliri), Plaut. Most.: fais emporter tout cela d'ici.
    * * *
    āmōlĭor, īri, ītus sum - tr. - [st2]1 [-] enlever, déplacer, éloigner, écarter, repousser. [st2]2 [-] sens passif: être enlevé, être déplacé.    - se amoliri: s'éloigner, se retirer, détaler, déguerpir.    - jube haec hinc omnia amolirier (= amoliri), Plaut. Most.: fais emporter tout cela d'ici.
    * * *
        Amolior, amoliris, pe. prod. amolitus sum, amoliri. Oster, ou remuer quelque chose avec grand peine.
    \
        Hinc vos amolimini. Terent. Ostez vous d'ici.
    \
        Amoliri periculum. Plinius. Preserver du danger, ou Chasser le danger.
    \
        Amoliri pro refellere. Quintil. Confuter.

    Dictionarium latinogallicum > amolior

  • 67 aufero

    aufĕro, auferre, abstŭli, ablātum - tr. - [st1]1 [-] emporter.    - multa palam domum suam auferebat, Cic. Amer. 23: il emportait ouvertement beaucoup de choses chez lui.    - e convivio aliquem tamquam e prœlio auferre, Cic. Verr. 5, 28: emporter qqn d'un banquet comme d'un champ de bataille.    - de armario, de sacrario ablatum aliquid, Cic. Verr. 4, 27: objet enlevé d'une armoire, d'un sanctuaire.    - sacra publica ab incendiis procul auferre, Liv, 5, 39, 11: emporter les objets du culte public loin de l'incendie.    - bona Sejani ablata aerario, Tac. An. 6, 2: les biens de Séjan enlevés du trésor public.    - multa domum suam auferebat, Cic. Rosc. Am. 8: il avait emporté chez lui beaucoup de choses. [st1]2 [-] emporter, entraîner (au loin); emporter, cesser.    - illum longius fuga abstulerat, Curt. 3, 11, 26: la fuite l'avait emporté bien loin.    - vento secundo e conspectu terrae ablati sunt, Liv. 29, 27, 6: entraînés par un vent favorable, ils perdirent de vue la terre.    - pavore fugientium auferebantur, Tac. An. 4, 73: les cohortes étaient entraînées par la panique des fuyards.    - ne te auferant aliorum consilia, Cic, Fam. 2, 7, 1: ne te laisse pas entraîner par les conseils des autres.    - abstulere me velut de spatio Graeciae res immixtae Romanis, Liv. 3: le lien étroit des affaires de la Grèce avec celles des Romains m'a entraîné en quelque sorte hors de la piste.    - aufer cavillam, Plaut.: porte au loin (cesse) tes plaisanteries, cf. Capt. 964,- Truc. 861, etc.    - aufer me terrere, Hor. S. 2, 7, 43: cesse de m'effrayer.    - aufer te hinc, Plaut. Asin. 469: ôte-toi d'ici; cf. Plaut. Rud. 1032; Ter. Phorm. Sb.    - aufer te domum, Plaut. Asin.: va-t-en chez toi.    - pernicitas equorum, quis seque et conjugem abstulit, Tac. An. 12, 51: la vitesse des chevaux, grâce auxquels il se déroba, lui et sa femme.    - conversis fugax aufertur habenis, Virg. En. 11, 713: ayant tourné bride, il s'éloigne en fuyant.    - pennis aufertur Olympum, Virg. En. 11, 867: elle s'envole vers l'Olympe.    - Armenia Euphrate amne aufertur Cappadociae, Plin. 6, 9, 9, § 25: l'Arménie est coupée de la Cappadoce par l'Euphrate.    - (asotos), qui in mensam vomant et qui de conviviis auferantur, Cic. Fin. 2, 8, 23: (des débauchés) qui vomissent sur la table et que l'on retire du festin. [st1]3 [-] enlever, arracher; poét. emporter, détruire, anéantir, faire disparaître.    - auferre aliquid ab aliquo: arracher qqch à qqn, enlever qqch à qqn.    - ab senatu judicia auferre, Cic. Verr. 1, 13: enlever au sénat le pouvoir judiciaire.    - auriculam mordicus auferre, Cic. Q. 3, 4, 2: enlever le bout de l'oreille d'un coup de dent.    - ex ipsa Diana, quod habebat auri, detructum atque ablatum esse dico, Cic. Verr. 1, 54: à Diane elle-même, tout ce qu'elle avait d'or, je dis que tu l'as arraché et enlevé.    - hominibus honestis de digitis anulos aureos abstulit, Cic. Verr. 4, 57: il a arraché des doigts à des personnes honorables leurs anneaux d'or.    - bullas aureas ex valvis auferre, Cic. Verr. 4, 124: arracher des portes les clous d'or.    - ab aliquo candelabrum auferre, Cic. Verr, 4, 67: enlever à qqn un candélabre, cf. Verr. 4, 37.    - pulvis elatus lucem ex oculis virorum equorumque aufert, Liv. 4, 33, 8: la poussière soulevée dérobe la lumière aux yeux des hommes et des chevaux.    - si se ipsos e conspectu nostro abstulerunt, Cic. Phil. 2, 114: s'ils se sont dérobés eux-mêmes à notre vue.    - mare Europam auferens Asiae, Plin. 4, 75: la mer enlevant l'Europe à l'Asie (= la séparant de l'Asie).    - ab senatu judicia auferre, Cic. Verr. 1, 23: enlever au sénat le pouvoir judiciaire.    - clientelam a patronis auferre, Cic. Verr. 4, 90: enlever à des patrons leurs clients.    - vitam alicui auferre, Cic. Phil. 9, 5: enlever la vie à qqn.    - spem alicui auferre, Cic. Verr. 1, 20: enlever l'espérance à qqn.    - senectus aufert viriditatem, Cic. Lael. 1.1: la vieillesse enlève la vigueur.    - quis tam esset ferreus, cui non auferret fructum voluptatum omnium solitudo? Cic. Lael. 87: serait-il un homme assez dur pour ne pas sentir que l'isolement lui enlève le fruit de tous les plaisirs?    - abstulit clarum cita mors Achillem, Hor. O. 2, 16, 29: une mort rapide a enlevé l'illustre Achille.    - quodcumque fuit populabile flammae, Mulciber abstulerat, Ov. M. 9, 263: tout ce que la flamme pouvait détruire, Vulcain [le feu] l'avait consumé. [st1]4 [-] emporter (comme salaire ou comme gain), obtenir, gagner, recevoir.    - auferre aliquid ab aliquo: obtenir qqch de qqn.    - responsum ab aliquo auferre, Cic. de Or. 1, 239: emporter une réponse de qqn.    - per eum, quod volemus, facile auferemus, Cic. Att. 14, 20, 5: grâce à lui, nous obtiendrons facilement ce que nous voudrons.    - a Scapulis paucos dies aufert, Cic. Quinct. 20: il obtient des Scapula un délai de quelques jours.    - quis est qui hoc non ex priore actione abstulerit, omnium ante damnatorum scelera vix cum hujus parva parte conferri posse? Cic. Verr. 1, 21: est-il personne dans le peuple romain qui n’ait emporté de la première action la conviction que les crimes de toutes les personnes condamnées jusqu'ici ne pourraient être comparés avec une faible partie de ceux de Verrès?
    * * *
    aufĕro, auferre, abstŭli, ablātum - tr. - [st1]1 [-] emporter.    - multa palam domum suam auferebat, Cic. Amer. 23: il emportait ouvertement beaucoup de choses chez lui.    - e convivio aliquem tamquam e prœlio auferre, Cic. Verr. 5, 28: emporter qqn d'un banquet comme d'un champ de bataille.    - de armario, de sacrario ablatum aliquid, Cic. Verr. 4, 27: objet enlevé d'une armoire, d'un sanctuaire.    - sacra publica ab incendiis procul auferre, Liv, 5, 39, 11: emporter les objets du culte public loin de l'incendie.    - bona Sejani ablata aerario, Tac. An. 6, 2: les biens de Séjan enlevés du trésor public.    - multa domum suam auferebat, Cic. Rosc. Am. 8: il avait emporté chez lui beaucoup de choses. [st1]2 [-] emporter, entraîner (au loin); emporter, cesser.    - illum longius fuga abstulerat, Curt. 3, 11, 26: la fuite l'avait emporté bien loin.    - vento secundo e conspectu terrae ablati sunt, Liv. 29, 27, 6: entraînés par un vent favorable, ils perdirent de vue la terre.    - pavore fugientium auferebantur, Tac. An. 4, 73: les cohortes étaient entraînées par la panique des fuyards.    - ne te auferant aliorum consilia, Cic, Fam. 2, 7, 1: ne te laisse pas entraîner par les conseils des autres.    - abstulere me velut de spatio Graeciae res immixtae Romanis, Liv. 3: le lien étroit des affaires de la Grèce avec celles des Romains m'a entraîné en quelque sorte hors de la piste.    - aufer cavillam, Plaut.: porte au loin (cesse) tes plaisanteries, cf. Capt. 964,- Truc. 861, etc.    - aufer me terrere, Hor. S. 2, 7, 43: cesse de m'effrayer.    - aufer te hinc, Plaut. Asin. 469: ôte-toi d'ici; cf. Plaut. Rud. 1032; Ter. Phorm. Sb.    - aufer te domum, Plaut. Asin.: va-t-en chez toi.    - pernicitas equorum, quis seque et conjugem abstulit, Tac. An. 12, 51: la vitesse des chevaux, grâce auxquels il se déroba, lui et sa femme.    - conversis fugax aufertur habenis, Virg. En. 11, 713: ayant tourné bride, il s'éloigne en fuyant.    - pennis aufertur Olympum, Virg. En. 11, 867: elle s'envole vers l'Olympe.    - Armenia Euphrate amne aufertur Cappadociae, Plin. 6, 9, 9, § 25: l'Arménie est coupée de la Cappadoce par l'Euphrate.    - (asotos), qui in mensam vomant et qui de conviviis auferantur, Cic. Fin. 2, 8, 23: (des débauchés) qui vomissent sur la table et que l'on retire du festin. [st1]3 [-] enlever, arracher; poét. emporter, détruire, anéantir, faire disparaître.    - auferre aliquid ab aliquo: arracher qqch à qqn, enlever qqch à qqn.    - ab senatu judicia auferre, Cic. Verr. 1, 13: enlever au sénat le pouvoir judiciaire.    - auriculam mordicus auferre, Cic. Q. 3, 4, 2: enlever le bout de l'oreille d'un coup de dent.    - ex ipsa Diana, quod habebat auri, detructum atque ablatum esse dico, Cic. Verr. 1, 54: à Diane elle-même, tout ce qu'elle avait d'or, je dis que tu l'as arraché et enlevé.    - hominibus honestis de digitis anulos aureos abstulit, Cic. Verr. 4, 57: il a arraché des doigts à des personnes honorables leurs anneaux d'or.    - bullas aureas ex valvis auferre, Cic. Verr. 4, 124: arracher des portes les clous d'or.    - ab aliquo candelabrum auferre, Cic. Verr, 4, 67: enlever à qqn un candélabre, cf. Verr. 4, 37.    - pulvis elatus lucem ex oculis virorum equorumque aufert, Liv. 4, 33, 8: la poussière soulevée dérobe la lumière aux yeux des hommes et des chevaux.    - si se ipsos e conspectu nostro abstulerunt, Cic. Phil. 2, 114: s'ils se sont dérobés eux-mêmes à notre vue.    - mare Europam auferens Asiae, Plin. 4, 75: la mer enlevant l'Europe à l'Asie (= la séparant de l'Asie).    - ab senatu judicia auferre, Cic. Verr. 1, 23: enlever au sénat le pouvoir judiciaire.    - clientelam a patronis auferre, Cic. Verr. 4, 90: enlever à des patrons leurs clients.    - vitam alicui auferre, Cic. Phil. 9, 5: enlever la vie à qqn.    - spem alicui auferre, Cic. Verr. 1, 20: enlever l'espérance à qqn.    - senectus aufert viriditatem, Cic. Lael. 1.1: la vieillesse enlève la vigueur.    - quis tam esset ferreus, cui non auferret fructum voluptatum omnium solitudo? Cic. Lael. 87: serait-il un homme assez dur pour ne pas sentir que l'isolement lui enlève le fruit de tous les plaisirs?    - abstulit clarum cita mors Achillem, Hor. O. 2, 16, 29: une mort rapide a enlevé l'illustre Achille.    - quodcumque fuit populabile flammae, Mulciber abstulerat, Ov. M. 9, 263: tout ce que la flamme pouvait détruire, Vulcain [le feu] l'avait consumé. [st1]4 [-] emporter (comme salaire ou comme gain), obtenir, gagner, recevoir.    - auferre aliquid ab aliquo: obtenir qqch de qqn.    - responsum ab aliquo auferre, Cic. de Or. 1, 239: emporter une réponse de qqn.    - per eum, quod volemus, facile auferemus, Cic. Att. 14, 20, 5: grâce à lui, nous obtiendrons facilement ce que nous voudrons.    - a Scapulis paucos dies aufert, Cic. Quinct. 20: il obtient des Scapula un délai de quelques jours.    - quis est qui hoc non ex priore actione abstulerit, omnium ante damnatorum scelera vix cum hujus parva parte conferri posse? Cic. Verr. 1, 21: est-il personne dans le peuple romain qui n’ait emporté de la première action la conviction que les crimes de toutes les personnes condamnées jusqu'ici ne pourraient être comparés avec une faible partie de ceux de Verrès?
    * * *
        Aufero, pen. corr. aufers, abstuli, pen. corr. ablatum, pen. prod. auferre. Cic. Oster, Emporter.
    \
        Auferre aliquid intro. Terent. Emporter dedans la maison.
    \
        Quanti vellet, auferret. Ci. L'emportast pour tel pris qu'il vouldroit, qui luy plairoit.
    \
        Auferri de conuiuio. Cic. Estre emporté.
    \
        Auferre e conspectu. Plin. Destourner qu'on ne le voye.
    \
        Auferre vberibus foetum, pro Ab vberibus. Plin. Oster arriere de la mamelle, Sevrer.
    \
        Auferri inter manus. Cic. Estre emporté entre les mains.
    \
        Auferre. Plaut. Desrobber, Ravir, Emporter.
    \
        Auferre per vim. Cic. Oster par force.
    \
        Auferre ab aliquo quidpiam per fallaciam. Terent. Par finesse tirer quelque chose d'un autre.
    \
        Auferre aliquid domum suam. Cic. Emporter en sa maison.
    \
        Auferre. Terent. Obtenir, Impetrer.
    \
        Auferre opem ab aliquo. Cic. Impetrer aide et secours.
    \
        Auferre paucos dies ab aliquo. Cic. Obtenir delay de peu de jours.
    \
        Auferre impetratum. Plaut. Impetrer ce qu'on demande.
    \
        Auferre litem. Plautus. Gaigner son proces, Emporter gaing de cause.
    \
        Auferre iudicio. Cic. Emporter et gaigner par sentence.
    \
        Auferre per iudicem. Vlpian. Gaigner par sentence du juge.
    \
        Me vultu terrere. Cesse, Deporte toy, etc.
    \
        AEquitati multum aufert fraus impiorum. Quintil. La tromperie des meschans porte grand dommage au bon droict.
    \
        Amorem auferre ab aliquo. Cic. Se deporter d'aimer quelcun, Oster son amour d'aucun.
    \
        Animam auferre. Sil. Oster la vie, Tuer.
    \
        Animum aufert ad contemplationem. Plinius. Ravist mon esprit à penser.
    \
        Nilus praecipitans se fragore auditur accolis aufert. Plin. Les rend sours, Leur oster l'ouye.
    \
        Auriculam mordicus auferre. Cic. Couper ou arracher l'oreille aux dens.
    \
        Caput alicui auferre. Liu. Le descapiter, Le descoller, Luy oster ou couper la teste.
    \
        Dies quindecim auferent hi ludi. Cic. Nous destourneront, ou nous feront perdre quinze jours, Dureront quinze jours, En emporteront quinze jours.
    \
        Dubitationem auferre. Hirt. Oster le doubte.
    \
        Fastidium auferre. Plin. Desennuyer, Desfacher, Oster le desgoustement, Remettre en appetit.
    \
        Formam alicui auferre. Plaut. Desfigurer, Desvisager.
    \
        Gloriam auferre. Plin. Emporter le pris et honneur.
    \
        Gloriam sempiternam auferre secum. Cic. Emporter et gaigner loz immortel.
    \
        Haud sic auferent. Terent. Ils n'en demoureront pas impunis, Ils ne l'emporteront pas ainsi.
    \
        Inultum auferre aliquid. Terent. N'en estre point puni.
    \
        Iudicia auferre a Senatu. Cic. Obtenir jugement et sentences du Senat.
    \
        Iurgium auferas hinc si sapias. Plaut. Porte hors d'ici tes noises, Va noiser ailleurs.
    \
        Lachrymas auferre. Lucret. S'abstenir de plourer.
    \
        Laudem ex aliqua re auferre. Ci. Remporter et gaigner louange.
    \
        Lumbifragium auferre. Plaut. Remporter les rains rompus.
    \
        Mensam auferre. Plaut. Desservir, Oster la table.
    \
        Nomen auferre alicui. Quintil. Luy oster son bon renom.
    \
        Nugas aufer. Plaut. Ne jases point.
    \
        Obliuio illud abstulit. Sallust. Oubli a emporté cela, Cela est oublié.
    \
        Pecuniam auferre ex edicto. Cic. Emporter argent par l'edict du juge.
    \
        Pignora auferre. Cic. Prendre biens meubles par execution.
    \
        Pollicitationes aufer. Terent. Porte tes promesses ailleurs.
    \
        Praemium auferre ab aliquo. Plaut. Recevoir.
    \
        Responsum ab aliquo auferre. Cic. Avoir response.
    \
        Se auferre. Virg. S'en aller, Se retirer, Se oster.
    \
        Somnum auferre. Celsus. Garder ou empescher de dormir.
    \
        Spem. Cic. Oster l'espoir.
    \
        Spiritum alicui auferre. Cic. Tuer.
    \
        Suspendas potius me quam tacita haec auferas. Plaut. On me pendroit plus tost que je me teusse de cela.
    \
        Me transuersum abstulit haec res. Pli. M'a emporté quasi envi. M'a transporté, M'a ravi.
    \
        Vitam auferre. Ouid. Tuer.
    \
        Voluntatem auferre. Cic. Destourner aucun de sa volunté.
    \
        Abstulerunt me velut despatio. Liu. M'ont distraict et esgaré hors de ma barriere.
    \
        Ne te auferant aliorum consilia. Cic. Garde toy d'estre seduict par le conseil d'autruy, Ne fais point à l'opinion et advis d'autruy, Garde toy d'estre transporté.

    Dictionarium latinogallicum > aufero

  • 68 expedio

    expĕdĭo, īre, īvi (ĭi), ītum [ex + pes]    - fut. arch. expedibo --- inf. passif expedirier. - tr. - [st1]1 [-] débarrasser le pied, ôter les entraves; dégager (des liens), débarrasser, délivrer, délier.    - se de aliqua re expedire: se débarrasser de qqch.    - se ex aliqua re expedire: se débarrasser de qqch.    - e laqueis se expedire, Cic.: se débarrasser des filets. [st1]2 [-] au fig. dégager, tirer d'embarras; rendre facile, terminer, achever, finir, venir à bout.    - se expedire curā, Ter.: se tirer d'embarras.    - quomodo ex hac expediam turbā? Ter.: comment sortir d'un tel embarras?    - ducente deo flammam inter et hostis expedior, Virg. En. 2: sous la conduite d'un dieu, je me dégage de l'incendie et des ennemis.    - per invias rupes iter fugae non expedientes, Liv. 38: sans pouvoir se frayer un chemin pour fuir parmi les rochers impraticables.    - per quot discrimina rerum expedior? Val. Fl. 1: à combien de périls je viens d'échapper? [st1]3 [-] démêler, débrouiller; expliquer, raconter.    - expedire nodum: résoudre une difficulté.    - capillus pectine quotidie expediendus est, Fronto: on doit démêler chaque jour les cheveux avec le peigne.    - ea de caede quam verissime expediam, Tac.: je raconterai ce meurtre le plus exactement possible.    - altius omnem expediam famam,Virg. G. 4: je vais, remontant assez haut, conter toute la légende.    - nemo expedit quo pacto... Phaedr.: personne n'explique comment... [st1]4 [-] tirer d'un endroit (qqch), sortir (qqch), déballer, exposer.    - hinc se expedivit, neque eo magis carebat suspicione, Nep.: il se tira de cette situation, mais il n'en resta pas moins suspect.    - cererem canistris expedire, Virg. En. 1: tirer le pain des corbeilles.    - vela expedire, Ov. H. 17: déployer les voiles. [st1]5 [-] apprêter, préparer, disposer; fournir, procurer.    - expedire arma, legiones, naves: préparer des armes, des légions, des navires.    - se (ad pugnam) expedire: se tenir prêt au combat.    - expediri ou expediri ad bellum, Tac.: se préparer au combat.    - ad oppugnationem sese expedire, Liv. 37: se disposer à faire le siège.    - expedire rem frumentariam, Caes.: assurer le ravitaillement, régler la question du blé.    - pecuniam expedire, Cic.: procurer de l'argent. [st1]6 [-] se développer, avoir son cours, aboutir.    - sese expedire ou expedire, Plaut.: se développer, aboutir.    - sese expediunt artes amoris, Plaut.: les ruses d'amour aboutissent.    - intr. avec dat. - [st1]7 [-] être utile à, être avantageux à.    - impers. - expedit: il est utile, il est avantageux, il est à propos, il faut, il importe.    - expediebat simulare ut Tarentinos sibi conciliarent, Liv. 9: il leur était avantageux de le faire croire pour se ménager la bienveillance des Tarentins.    - omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam, Cic. Phil. 13, 16: il importe à tous les gens de bien que l'Etat soit indemne.    - si ita expedit, Cic.: s'il y a avantage.    - expedit ut, Tac.: il est utile que....    - voir expeditus.
    * * *
    expĕdĭo, īre, īvi (ĭi), ītum [ex + pes]    - fut. arch. expedibo --- inf. passif expedirier. - tr. - [st1]1 [-] débarrasser le pied, ôter les entraves; dégager (des liens), débarrasser, délivrer, délier.    - se de aliqua re expedire: se débarrasser de qqch.    - se ex aliqua re expedire: se débarrasser de qqch.    - e laqueis se expedire, Cic.: se débarrasser des filets. [st1]2 [-] au fig. dégager, tirer d'embarras; rendre facile, terminer, achever, finir, venir à bout.    - se expedire curā, Ter.: se tirer d'embarras.    - quomodo ex hac expediam turbā? Ter.: comment sortir d'un tel embarras?    - ducente deo flammam inter et hostis expedior, Virg. En. 2: sous la conduite d'un dieu, je me dégage de l'incendie et des ennemis.    - per invias rupes iter fugae non expedientes, Liv. 38: sans pouvoir se frayer un chemin pour fuir parmi les rochers impraticables.    - per quot discrimina rerum expedior? Val. Fl. 1: à combien de périls je viens d'échapper? [st1]3 [-] démêler, débrouiller; expliquer, raconter.    - expedire nodum: résoudre une difficulté.    - capillus pectine quotidie expediendus est, Fronto: on doit démêler chaque jour les cheveux avec le peigne.    - ea de caede quam verissime expediam, Tac.: je raconterai ce meurtre le plus exactement possible.    - altius omnem expediam famam,Virg. G. 4: je vais, remontant assez haut, conter toute la légende.    - nemo expedit quo pacto... Phaedr.: personne n'explique comment... [st1]4 [-] tirer d'un endroit (qqch), sortir (qqch), déballer, exposer.    - hinc se expedivit, neque eo magis carebat suspicione, Nep.: il se tira de cette situation, mais il n'en resta pas moins suspect.    - cererem canistris expedire, Virg. En. 1: tirer le pain des corbeilles.    - vela expedire, Ov. H. 17: déployer les voiles. [st1]5 [-] apprêter, préparer, disposer; fournir, procurer.    - expedire arma, legiones, naves: préparer des armes, des légions, des navires.    - se (ad pugnam) expedire: se tenir prêt au combat.    - expediri ou expediri ad bellum, Tac.: se préparer au combat.    - ad oppugnationem sese expedire, Liv. 37: se disposer à faire le siège.    - expedire rem frumentariam, Caes.: assurer le ravitaillement, régler la question du blé.    - pecuniam expedire, Cic.: procurer de l'argent. [st1]6 [-] se développer, avoir son cours, aboutir.    - sese expedire ou expedire, Plaut.: se développer, aboutir.    - sese expediunt artes amoris, Plaut.: les ruses d'amour aboutissent.    - intr. avec dat. - [st1]7 [-] être utile à, être avantageux à.    - impers. - expedit: il est utile, il est avantageux, il est à propos, il faut, il importe.    - expediebat simulare ut Tarentinos sibi conciliarent, Liv. 9: il leur était avantageux de le faire croire pour se ménager la bienveillance des Tarentins.    - omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam, Cic. Phil. 13, 16: il importe à tous les gens de bien que l'Etat soit indemne.    - si ita expedit, Cic.: s'il y a avantage.    - expedit ut, Tac.: il est utile que....    - voir expeditus.
    * * *
        Expedio, expedis, pen. corr. expediui, expeditum, penult. prod. expedire. Cic. Delivrer, Despestrer, Desmesler, Despescher, Descombrer.
    \
        Expedire se de re aliqua. Cic. Sortir à son honneur de quelque affaire et s'en desvelopper.
    \
        Expedias me hinc te rogo. Cic. Je te prie trouve maniere de me despestrer d'ici, et que je m'en aille.
    \
        Expedire illigatum. Horat. Deslier, Delivrer.
    \
        Expedire virgas. Cic. Lier, Apprester.
    \
        Pyxidem. Cic. Tirer, ou mettre hors.
    \
        Cererem canistris. Virg. Tirer le pain hors des corbeilles pour mettre sur table.
    \
        Aggere et cratibus aditus expediunt. Caes. Font diligemment les approches et chemins pour entrer en un fort, Font des entrees.
    \
        Agrum lectione lapidum expedire. Colum. Oster les pierres d'un champ.
    \
        Alimenta arcu expedire. Tacit. Cercher sa vie à l'arc et aux fleiches, et tuer des bestes pour manger.
    \
        Animum metu. Horat. Delivrer de la paour qu'il ha.
    \
        Arcus. Stat. Tirer hors et apprester.
    \
        Arma. Tacit. Apprester.
    \
        Causam alicuius rei. Virg. Exposer, Declarer, Dire.
    \
        Consilia se expediunt. Valer. Flac. Prennent fin.
    \
        Conuiuia expediunt. Valer. Flac. Apprestent le banquet.
    \
        Hic hodie expediet hanc docte fallaciam. Plaut. Il viendra à bout et à chef de ceste tromperie.
    \
        Ferrum expedire. Liu. Desgainer.
    \
        Labores alicuius. Valerius Flac. Finer, Terminer, Mettre fin aux, etc.
    \
        Expedire se ex laqueis. Cic. Se despestrer des laqs.
    \
        Manus expedire. Virg. Lever les mains en hault.
    \
        Merces. Ouid. Desployer sa marchandise, Estaler.
    \
        Naues expedire. Caesar. Accoustrer, Apprester.
    \
        Explicare et expedire negotia alicuius. Cic. Desmesler et desvelopper.
    \
        Nodum. Cic. Desnouer un neud, Desmesler une difficulté.
    \
        Nomina. Cic. Chevir avec ses creanciers.
    \
        Expedire pecuniam. Tranquil. Faire argent et amasser.
    \
        Rem aliquam. Virgil. Faire, Expedier, Venir à chef de quelque chose.
    \
        Salutem. Cic. Se saulver et garentir sa vie.
    \
        Tela animosque expedire. Liu. Apprester.
    \
        Expedire se ex turba. Terent. Se desfaire et delivrer d'une presse.
    \
        Hoc mihi expedi. Terent. Di moy en peu de parolles.
    \
        Capita rerum expedire. Plaut. Despescher de dire les principaulx poincts de quelque affaire.
    \
        Causam aduentus. Liu. Dire.
    \
        Expedire iudicibus rem suam. Terent. Prouver son cas.
    \
        Expedire. Liu. Conclure et arrester.
    \
        Expedire. Cic. Despescher quelque affaire, Expedier.
    \
        Expedire. Tacit. Apprester, Appareiller.
    \
        Expedire se ad praelium, seu ad pugnam. Liu. S'apprester pour aller au combat.
    \
        Expedio me ad Drusum, inde ad Scaurum. Cic. Je m'appreste pour aller, etc.
    \
        Erat expeditum, omnibus remittere aequaliter, sed non satis aequum. Plin. iunior. C'estoit le plus court et le plustost faict, ou le plus aisé.

    Dictionarium latinogallicum > expedio

  • 69 longe

    longē, adv. [st1]1 [-] en long, en longueur; loin, au loin.    - vim suam longe lateque diffidunt, Cic. Div. 1, 79: (les dieux) répandent en long et en large leur puissance.    - omnibus longe lateque aedificiis incensis, Caes. BG. 4: après avoir incendié toutes les maisons sur une vaste étendue.    - longe gradi, Virg. En. 10, 572: faire de grands pas.    - longe abesse, Cic. Fam. 2, 7, 1: être éloigné.    - longe procedere, Cic. Verr. 2, 65: s'avancer loin.    - quam longe videmus? Cic. Ac. 2, 80: à quelle distance porte notre vue?    - domi aut non longe a domo esse, Cic. Phil. 12, 23: être chez soi ou non loin de chez soi.    - locum castris deligit ab Avarico longe milia passuum sedecim, Caes. BG. 7, 16, 1: il choisit un emplacement pour son camp à une distance de seize mille pas d'Avaricum.    - tria milia passuum longe a castris considere, Caes. BG. 5, 47, 5: prendre position à trois mille pas du camp.    - non longe ex eo loco abesse, Caes. BG. 5, 21, 2: n'être pas fort éloigné de ce lieu.    - longe gentium abesse, Cic. Att. 6, 3, 1: être à l'autre bout du monde.    - non longe a Syracusis, Cic.: non loin de Syracuse.    - longe esse alicui, Virg. (longe esse ab aliquo, Caes.): n'être d'aucun secours à qqn.    - compar. sans infl. sur la constr., c. amplius: non longius milia passuum octo abesse, Caes. BG. 5, 53, 7: n'être pas à plus de huit mille pas de distance. [st1]2 [-] au fig. longuement ; loin, au loin.    - aliquid longius dicere, Cic. Or. 162, exposer qqch plus longuement.    - labi longius, Cic. Leg. 1, 52: se laisser aller trop loin de son sujet.    - verbum longius ductum, Cic. Br. 274: mot tiré de trop loin, recherché.    - longe aliquid repetere, Cic. Leg. 1, 28: aller chercher qqch bien loin en arrière.    - longe prospicere casus futuros rei publicae, Cic. Lael. 40: voir au loin dans l'avenir les dangers qui menacent la république.    - quoad longissime potest mens mea respicere, Cic. Arch. 1: aussi loin que mon esprit peut revoir en arrière.    - alicujus vitam longius producere, Cic. Br. 60: faire vivre qqn plus longtemps, lui attribuer une vie plus longue.    - longius anno, Caes. BG. 4, 1, 7: plus d'un an.    - longius triduo, Caes. BG. 7, 9, 2: plus de trois jours.    - paullo longius, Caes. BG. 7, 71, 4: un peu plus longtemps. [st1]3 [-] grandement, beaucoup.    - mais avec des adj., adv. ou verbes marquant éloignement, différence, préférence: longe abhorrere, dissentire, praestare, excellere, antecellere, anteponere, longe alius, dissimilis, aliter, secus, etc.    - a vulgo longe longeque remoti, Hor. S. 1, 6, 18: écartés loin, loin de la foule.    - longe aliter est, Cic. Amer. 138: il en est tout autrement.    - ea res longe aliter ac ratus erat evenit, Sall. J. 7: l'issue fut tout autre qu'il n'avait pensé. [st1]4 [-] devant les superl.: de beaucoup, sans contredit.    - longe plurimum ingenio valere, Cic. Br. 55: avoir une très haute supériorité intellectuelle.    - longe eloquentissimus, Cic. Caec. 53: de beaucoup le plus éloquent.    - longe omnium princeps, Cic. Or. 62: de beaucoup le premier de tous.    - longe longeque plurimum tribuere honestati, Cic. Fin. 2, 68: faire la part de beaucoup la plus large à l'honnête.    - longe nobilissimus fuit et ditissimus, Caes. BG. 1, 2: de beaucoup le plus noble et le plus riche.    - devant les compar.: longe melior, Virg. En. 9, 556: bien supérieur.    - cf. Sall. H. 3, 48, 9 ; Liv. 24, 28, 5 ; Curt. 10, 3, 10; Tac. An. 4, 40; Quint. 10, 1, 7, etc.
    * * *
    longē, adv. [st1]1 [-] en long, en longueur; loin, au loin.    - vim suam longe lateque diffidunt, Cic. Div. 1, 79: (les dieux) répandent en long et en large leur puissance.    - omnibus longe lateque aedificiis incensis, Caes. BG. 4: après avoir incendié toutes les maisons sur une vaste étendue.    - longe gradi, Virg. En. 10, 572: faire de grands pas.    - longe abesse, Cic. Fam. 2, 7, 1: être éloigné.    - longe procedere, Cic. Verr. 2, 65: s'avancer loin.    - quam longe videmus? Cic. Ac. 2, 80: à quelle distance porte notre vue?    - domi aut non longe a domo esse, Cic. Phil. 12, 23: être chez soi ou non loin de chez soi.    - locum castris deligit ab Avarico longe milia passuum sedecim, Caes. BG. 7, 16, 1: il choisit un emplacement pour son camp à une distance de seize mille pas d'Avaricum.    - tria milia passuum longe a castris considere, Caes. BG. 5, 47, 5: prendre position à trois mille pas du camp.    - non longe ex eo loco abesse, Caes. BG. 5, 21, 2: n'être pas fort éloigné de ce lieu.    - longe gentium abesse, Cic. Att. 6, 3, 1: être à l'autre bout du monde.    - non longe a Syracusis, Cic.: non loin de Syracuse.    - longe esse alicui, Virg. (longe esse ab aliquo, Caes.): n'être d'aucun secours à qqn.    - compar. sans infl. sur la constr., c. amplius: non longius milia passuum octo abesse, Caes. BG. 5, 53, 7: n'être pas à plus de huit mille pas de distance. [st1]2 [-] au fig. longuement ; loin, au loin.    - aliquid longius dicere, Cic. Or. 162, exposer qqch plus longuement.    - labi longius, Cic. Leg. 1, 52: se laisser aller trop loin de son sujet.    - verbum longius ductum, Cic. Br. 274: mot tiré de trop loin, recherché.    - longe aliquid repetere, Cic. Leg. 1, 28: aller chercher qqch bien loin en arrière.    - longe prospicere casus futuros rei publicae, Cic. Lael. 40: voir au loin dans l'avenir les dangers qui menacent la république.    - quoad longissime potest mens mea respicere, Cic. Arch. 1: aussi loin que mon esprit peut revoir en arrière.    - alicujus vitam longius producere, Cic. Br. 60: faire vivre qqn plus longtemps, lui attribuer une vie plus longue.    - longius anno, Caes. BG. 4, 1, 7: plus d'un an.    - longius triduo, Caes. BG. 7, 9, 2: plus de trois jours.    - paullo longius, Caes. BG. 7, 71, 4: un peu plus longtemps. [st1]3 [-] grandement, beaucoup.    - mais avec des adj., adv. ou verbes marquant éloignement, différence, préférence: longe abhorrere, dissentire, praestare, excellere, antecellere, anteponere, longe alius, dissimilis, aliter, secus, etc.    - a vulgo longe longeque remoti, Hor. S. 1, 6, 18: écartés loin, loin de la foule.    - longe aliter est, Cic. Amer. 138: il en est tout autrement.    - ea res longe aliter ac ratus erat evenit, Sall. J. 7: l'issue fut tout autre qu'il n'avait pensé. [st1]4 [-] devant les superl.: de beaucoup, sans contredit.    - longe plurimum ingenio valere, Cic. Br. 55: avoir une très haute supériorité intellectuelle.    - longe eloquentissimus, Cic. Caec. 53: de beaucoup le plus éloquent.    - longe omnium princeps, Cic. Or. 62: de beaucoup le premier de tous.    - longe longeque plurimum tribuere honestati, Cic. Fin. 2, 68: faire la part de beaucoup la plus large à l'honnête.    - longe nobilissimus fuit et ditissimus, Caes. BG. 1, 2: de beaucoup le plus noble et le plus riche.    - devant les compar.: longe melior, Virg. En. 9, 556: bien supérieur.    - cf. Sall. H. 3, 48, 9 ; Liv. 24, 28, 5 ; Curt. 10, 3, 10; Tac. An. 4, 40; Quint. 10, 1, 7, etc.
    * * *
        Longe, Aduerbium. Loing.
    \
        Non longe ab aedibus. Cic. Il n'est pas fort loing de la maison.
    \
        Longe iam abieram. Terent. J'estoye ja allé assez loing.
    \
        Ne longe abeam per translationem. Cic. Sans que j'aille plus loing pour trouver exemple. Vide ABEO.
    \
        Longe hinc abest, vnde vectae Sumus. Plaut. Il y a loing d'ici d'où, etc.
    \
        Longe gentium abest. Cic. Il est fort loing.
    \
        Longe a me abest. Plaut. Il est loing de moy.
    \
        Ista stimulum longe habet. Plaut. Dont elle atteint de bien loing.
    \
        Illic longe vsque in campis vltimis habitat. Plaut. Il demeure là loing és champs.
    \
        Longe prospicere futuros casus. Cic. Preveoir de loing.
    \
        Longe est mihi. Martial. Il est loing de moy.
    \
        Pedibus longe melior Lycus. Virg. Il va beaucoup mieulx du pied.
    \
        Longe audacissimum habuimus. Cic. Beaucoup plus temeraire.
    \
        Longe, longeque plurimum tribuere honestati. Cic. Beaucoup, Beaucoup plus.
    \
        Longe caeteris artibus antecedit illud studium. Cic. Il est beaucoup plus excellent.
    \
        Longe aliter, atque a me dicta erant, detulerunt. Cic. Bien autrement.
    \
        Res aliter longe euenit. Liu. Est bien advenue autrement.
    \
        Longe ante videre. Cic. Preveoir de loing.
    \
        Longe secus est. Cic. Il va bien autrement.
    \
        Orationem longe aliam praebes nunc, atque olim quum dabam. Plaut. Tu parles bien autrement que, etc.
    \
        Longe princeps. Cic. Le plus excellent, ou plus grand.
    \
        Longe principes habentur Hedui. Caesar. Sont les plus estimez et honorez.
    \
        Longe primus ciuitatis est Epicrates. Cic. Il est le plus estimé de la cité, et le plus excellent.
    \
        Haec ciuitas longe plurimum totius Galliae equitatu valet. Caesar. Beaucoup plus sans comparaison.
    \
        Longe plurimos captiuos ante currum duxit. Liu. Bien fort grand nombre.
    \
        Longe anteire. Plaut. Passer de beaucoup.
    \
        Cuius ego iudicium longe antepono tuo. Cic. J'estime beaucoup plus son jugement que le tien.
    \
        - errat longe, Qui imperium credat grauius esse aut stabilius, Vi quod fit, quam illud quod amicitia adiungitur. Terent. Il erre grandement, Il s'abuse beaucoup.
    \
        Longe remotus ab ambitione. Plin. iunior. Qui est bien loing d'ambition.
    \
        Longius, Comparatiuum, Plus loing. Plautus, Auecta est, peregre hinc habitatum longius. Assez loing.
    \
        Non aberit longius. Terent. Il ne demeurera plus gueres qu'il ne vienne.
    \
        Non cogitas hinc longius abesse? Terent. Ne penses tu pas qu'il y a loing d'ici?
    \
        Longius abire. Terent. S'esloigner.
    \
        Longius currere. Cic. Bien avant.
    \
        Longius in amicitia prouecti. Cic. Lesquels il y a ja long temps qu'ils s'entr'aiment.
    \
        Longissime, Superlatiuus. Liu. Tresloing.
    \
        Longissime abest a vero. Cic. Il est tresloing de la verité.
    \
        Quid longissime meministi? Plaut. Dequoy te souvient il du plus loing?
    \
        - quam dudum in portum huc venis? P. Longissime. Plaut. Il y a fort long temps.

    Dictionarium latinogallicum > longe

  • 70 abripio

    ab-ripio, ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), fortraffen, I) fortraffen, fortreißen = von hinnen führen, fortführen, a) eig.: tres naves (v. Sturm), Verg.: beluam, verschlingen (v. Meere), Curt.: coniugem, in weite Ferne führen, Ov.: alqm procul a terra (im Bilde), Cic.: tempestate abripi, Quint. u. (im Bilde) Cic.: abripi vi fluminis, Caes.: abripi vi tempestatis ex Indicis aequoribus, Mela: abripi tempestatibus in Germaniam, Plin.: abripi tempestate ab Africa ad insulam Aegimurum, verschlagen werden, Liv.: abreptus pulchro caedum amore, Sil.: m. Dat., pecora litori abrepta, Plin. ep. 8, 20, 8: v. abstr. Subjj., cum dispersos pavor fugientium abriperet (mit sich fortriß), Tac. – dah. se abr., sich aus dem Staube machen, das Weite suchen, repente sese subito, Plaut.: se foras, Plaut.: sublatis signis se abr., Liv.: domum se abr., Suet. – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen, Cic. Verr. 5, 30: Romulum si natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, Cic. de rep. 1, 25: quos leves ob causas damnationis incursus abripuit, die V. rasch ereilte, Val. Max. 8, 1. damn. 5. – II) gewaltsam fortraffen, A) abbeißend usw. = abreißen, nasum mordicus, abbeißen, Plaut. Men. 195: articulos morsu, Phaedr. 6, 28, 5: nodum (v. einem Hunde), Pers. 5, 159. – B) weg-
    ————
    nehmend od. wegführend fortreißen, 1) wegnehmend = wegreißen, entreißen, wegnehmen, abnehmen, rauben, corpus, Verg.: quaedam signa (Feldzeichen), Tac.: equos armaquae, Tac.: non dona (Weihgeschenke) tantum, sed simulacra numinum, Tac.: quae regi portarentur, abripiebat, Nep.: quod ille unciatim vix de demenso suo compersit miser, id illa universum abripiet, Ter.: übtr., quā sacer abripitur caeco descensus hiatu, unterbrochen wird, Prop. 4, 8, 5: abrepto amore, der L. beraubt, Prop.1, 13, 2. – 2) wegführend = fortreißen, fortschleppen, a) übh.: alqm intro, Ter.: alqm intro inter manus, Plaut.: alqm inde, Cic.: Cappadocem de grege venalium, Cic.: m. Dat., Antonium simulacro Divi Iuli, Suet. Aug. 17, 5. – b) zur Haft, zur Strafe usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula, Cic: alqm hinc in cruciatum, Ter.: alqm ad quaestionem, Cic.: indemnatum et intestatum abripi, Plaut. Vgl. Garatoni zu Cic. Mil. 22, 69. p. 245 ed. Orell. – c) entführend, raubend fortschleppen, wegführen, entführen, rauben, eam (novam nuptam), Plaut.: familias, Cic.: omnes eius gentis cives, Nep.: coniugem (die Geliebte), Prop.: coniuges ad libita Caesarum, Tac.: Cererem, Cic.: parvolam hinc, Ter.: ex eo loco virginem, Cic.: parvolam (puellam) e Sunio, ex Attica hinc, Ter.: filios e complexu parentum, Cic.: virginem a complexu patris, Liv.: li-
    ————
    beros eorum obsidum nomine in servitutem, Auct. b. Afr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abripio

  • 71 asporto

    as-porto (abs-porto), āvī, ātum, āre, wegschaffen, wegbringen (zu Wagen, Schiffe) fortführen, fortschaffen, fortbringen, entführen, mitnehmen, a) v. Pers.: α) Lebl.: si quae asportassent reddere, Plaut.: is hoc (simulacrum Victoriae) e signo Cereris avellendum asportandumque curavit, Cic.: asp. vina, Cic.: multa de suis rebus secum, Cic.: omnia Salamina (nach S.), Nep.: vehiculis regum res, Liv.: ex Sicilia litteras, Cic.: res asini atque aliorum iumentorum dorso, Apul.: si qua asportari possent, sibi quemque deducere (es mit sich zu nehmen), iubet, Tac. – β) Pers.: Proserpinam, Cic.: abreptam ex eo loco virginem secum, Cic.: alqm secum, Auct. b. Afr.: alqm Pergamo secum in castra, Auct. b. Alex.: Alexandriam ad virum uxorem, ad patrem filias, Liv.: illam trans mare hinc venum, Plaut.: quoquo hinc asportabitur terrarum, Ter.: non hoc publicitus scelus hinc asportarier in solas terras, Ter. – b) v. Schiffen, naves paratae erant, quae tollerent atque asportarent (sc. tegulas marmoreas), Liv. 42, 3, 3. – Paragog. Infin. asportarier, Plaut. rud. prol. 67. Ter. Phorm. 978.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > asporto

  • 72 circumsisto

    circum-sisto, stetī od. (seltener) stitī, ere, um jmd. od. etwas sich stellen, herumtreten, jmd. od. etwas umstellen, umringen, I) im allg.: alqm, Caes.: signa sua, Tac. – im Passiv, fortitudo circumsistitur hinc audaciā inde timiditate, Apul. – absol., circumsistamus, alter hinc, hinc alter appellemus, Plaut.: cum paucis militibus circumsistens, Caes. – v. Lebl., circumsistentia tecta, die umstehenden Häuser, Iul. Val. 3, 42 (24). – II) insbes., feindlich umstellen, umringen, rings bedrängen, plures paucos circumsistebant, Caes.: armati circumsistunt ipsumque domumque, Verg.: naves, Caes.: lectum, Tac.: navem eius tribus quinqueremibus, Liv. – im Passiv, circumsisti ab omnibus civitatibus, Caes. – absol., haec cum maxime loqueretur, sex lictores circumsistunt, Cic.: circumstiterant viatores, Tac. hist. 3, 31. – übtr., anceps proelium Romanos circumsteterat, Liv. 25, 34, 10: at me tum primum saevus circumstetit horror, Verg. Aen. 2, 559: circumsteterat Civilem et alius metus, Tac. hist. 4, 79.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumsisto

  • 73 exemplum

    exemplum, ī, n. (= exempulum, v. eximo), eig. ein aus einer Menge gleichartiger Dinge Ausgewähltes, woran die ihnen gemeinschaftlichen Eigenschaften anschaulich werden; dah. I) als etw. Ähnliches, Nachgebildetes, 1) die Probe, das Muster von etwas, purpurae, tritici, Cornif. rhet. 4, 9.
    2) die Abschrift, Kopie, a) objektiv, Caesaris litterarum exemplum tibi misi, Cic.: tuae litterae, quarum exemplum legi, Cic. – b) subjektiv = der Inhalt, Wortlaut einer Schrift, litterae sunt allatae hoc exemplo, dieses Inhaltes, Cic.: alterae (tabulae testamenti) eodem exemplo relictae, gleiches Inhaltes, gleichlautende, Caes.
    3) in der Kunst = die Kopie, das Abbild in der Malerei, der Abdruck in der Bildnerei, hinc exemplum ut pingeretis, Plaut.: hic quoque exemplum (einen Abdruck als Marke) reliquit, Plaut. – dah. übtr., unum aliquem te ex barbatis illis exemplum (Abbild) imperii veteris, imaginem (Konterfei) antiquitatis intueri, Cic.: exemplum dei quisque est in imagine parva, Manil. – Homeri ingenium sine exemplo (gleichs. ohne Gegenstück) maximum, der über allen Vergleich erhabene, Vell.: u. so supra omnia exempla sanctissima uxor, Inscr. (s. Ruhnken Vell. 1, 5 in.).
    ————
    Handlungsweise nach, ad idem exemplum (auf dieselbe W.) somnium quam simile somniavit, Plaut.: Ch. Nomen patris ... quod ad exemplum est? (mit welchem [andern Namen] hat er Ähnlichkeit, auf welche Art lautet er?) Sy. Ad hoc exemplum Char ... (ähnlich so wie Char...). Ch. an Chares? an Charidemus? Plaut.: ad hoc exemplum (so wie du da bist, so wie du da aussiehst) te exornavi, Plaut.: credo istoc exemplo (in dieser Stellung) tibi esse eundum ad portam, Plaut.: nunc huc nunc illuc, exemplo nubis aquosae (wie eine W.) fertur, Ov. – quaestionem haberi eodem exemplo, quo M. Pomponius praetor habuisset, auf dieselbe Weise wie usw., ganz ähnlich wie usw., Liv.: uno exemplo vitam vivere, auf einerlei Weise, Plaut.: exemplo malo committi, auf bedenkliche Weise, Iuven. – im Plur., alqm omnibus od. pessumis exemplis cruciare od. excruciare, jmd. auf jede od. die schrecklichste Art martern, Plaut.: te omnes di malis exemplis perdant, Ter. (vgl. Lindemann Plaut. capt. 3, 5, 33).
    II) als etwas Nachzuahmendes = das Beispiel, Muster, A) in technischer Hinsicht, 1) im allg.: si musici vocem docentium, pictores opera priorum, rustici probatam experimento culturam in exemplum intuentur, achten als wie auf ein Muster auf usw., Quint.: tempora illa, quae sine exemplis fuerunt, Quint.: quae in exemplum assumimus (sc. in orationi-
    ————
    bus), was wir zum M. nehmen, Quint.
    2) insbes.: a) in der Baukunst = das Muster, Modell, aedes probant; sibi quisque inde exemplum expetunt, Plaut.: superposuit altissimam turrem in exemplum Alexandrini Phari, Suet. – b) in der Bildnerei u. Malerei = das Original, in mutum simulacrum ab animali exemplo (nach einem lebenden O.) transfertur, Cic.: illi fuit exemplorum eligendi potestas, Cic.: huiusmodi tractare exempla, Plaut. – c) der Entwurf, das Konzept zu einer Schrift, litterarum exemplum componere, Cic.: cum ad te harum (litterarum) exemplum in codicillis exaravi, Cic.
    B) in geistiger u. ethischer Hinsicht: 1) das Muster, Vorbild für unser Verhalten, feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis, sie sind von den besten Vorbildern, der Natur u. der Wahrheit, genommen, Cic.: ex. innocentiae, pudicitiae, ein M. von usw., Cic.: vir mali exempli, Sen.: vir exempli recti, ein M. von Geradheit, Cic.: magnum exemplum continentiae, Ter.: honestum ex., ein M. von Bescheidenheit, Tac.: exemplum capere ex alqo, sich ein Beispiel an jmd. nehmen, Ter.: so auch exemplum capere de alqo, Ter.: ab alqo, Cic. u. Liv.: u. hinc exemplum capere, Plaut.: u. exemplum petere ab alqo, Cic. u. Liv.
    2) das Beispiel = das Verfahren, Benehmen, die Handlung (Tat), insofern es od. sie nachahmenswert
    ————
    od. verabscheuungswürdig ist, inductum pessimum exemplum, ut optimum opponeretur, Plin. pan.: alqd aliorum exemplo institutoque facere, etwas nach anderer Beispiel und Vorgange tun, Cic.: more et exemplo populi Romani, nach der Sitte und dem Verfahren (Brauch) des usw., Caes.: se exemplo (nach anderer Beispiel, Vorgang) fecisse, quod fecisset, Cic.: exemplum dare, Tac.: dare in (für) omnes provincias exemplum, Tac.: dare magna exempla, Iuven.: inter exempla esse od. haberi, als B. dienen, Sen. u. Solin.: alcis exemplum sequi, sich jmds. Beispiel (Benehmen) zum Muster nehmen, Nep.: commoverat quosdam magnitudine exempli, durch die Erhabenheit seines Beispiels (Benehmens), Tac.: insigne Epponinae uxoris exemplum (das ausgezeichnete Benehmen) suo loco reddemus, Tac.: singulare omnium saeculorum exemplum ausae, Iustin.: exemplo carens (beispiellos) luctus erat, Lucan. 9, 169. – plus exemplo (durch ihr übles Beispiel) quam peccato nocent, Cic.: in alqo exemplum periculosum prodere, Cic. – ut huius urbis iura et exempla corrumperes, Rechtsbestimmungen u. Vorgänge (= Verfahren u. Normen in der Ausübung des Rechts), Cic. – sub hoc exemplo, nach diesem B. (Vorgange), Plin. ep. 1, 18, 5; 2, 6, 6 u.a.: sub his exemplis, nach diesen Vorgängen, Vell. 2, 127, 3.
    3) das Beispiel zur Nachachtung, Warnung, das
    ————
    warnende Beispiel, das Strafbeispiel (vgl. Brix Plaut. capt. 688. Spalding Quint. 4, 1, 7. Gronov Liv. 2, 30, 1), a) im allg.: ex. bonum, utile, Tac.: ut arcendis sceleribus exemplum nobile esset, damit ein auffallendes B. gegeben würde, um usw., Liv.: exemplum severitatis edere, Cic.: ea in civitatem Carthaginiensium exempla edere, Liv.: uterque in te exempla edent, Ter.: dare ultionis exemplum, Tac.: dare exemplum praecavendi, Tac.: exemplum praebere, ut etc., Hor.: exemplo territus huius, Ov. – b) das Strafbeispiel, die Strafe (vgl. Held Caes. b.G. 1, 31. § 9), habet aliquid ex iniquo omne magnum exemplum, Tac.: deditos in fidem populi Romani omni ultimae crudelitatis exemplo laceratos ac deletos esse, Liv.: exemplum statuere in alqm u. in alqo, Ter., Cic. u.a.: u. so statuite exemplum impudenti, date pudori praemium, Plaut.: statuite exemplum, quantae poenae sint in civitate hominibus istius modi comparatae, Cornif. rhet. – u. bes. im Plur., meritum novissima exempla Mithridatem, verdient habe M. die härteste Strafe, Tac.: exempla in alqm facere od. edere, jmd. empfindlich bestrafen, Komik., Caes. u.a. (s. Ruhnken Ter. eun. 5, 4, 24. Drak. Liv. 29, 27, 4): in alqm omnia exempla cruciatusque edere, an jmd. qualvolle Strafen vollziehen, Caes.: exempla in eum fient, er wird empfindlich bestraft werden, Ter.: mala exempla, übel angewandte Strafbeispiele, Sall.
    ————
    III) als etwas einen ähnlichen Fall Erläuterndes, Beweisendes, Bestätigendes (als Synon. von documentum, s. Cornif. rhet. 4, 5. Cic. de inv. 1, 49), das Beispiel, hisce ego rebus exempla adiungerem, nisi etc., Cic.: fieri tamen potest, ut ex aliis legibus exempla ducamus, per quae appareat etc., Quint.: magna exempla casuum humanorum, Liv.: exemplum insigne mutationis rerum humanarum, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 44, 5. Mützell Curt. 5, 4 [17], 5). – dah. exempli causā od. gratiā u. in exemplum, um als Beispiel zu dienen, um ein Beispiel zu geben od. anzuführen, beispielsweise (wenn ein histor. od. erdachtes Faktum zum Beweis usw. wirklich angeführt wird), exempli causā paucos nominavi, Cic.: in ea muliere etiamnunc, quasi exempli causā, vestigia antiqui officii remanent, Cic.: satis est unam rem, exempli gratiā, proferre, Nep.: vel exempli gratiā, in Verrem de L. Domitio, Quint.: ex quibus in exemplum pauca hinc inde subieci, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exemplum

  • 74 facesso

    facesso, īvī od. ī, ītum, ere (Intens. v. facio), I) (tr. mit Eifer tun, -machen, -verrichten, -ausführen, a) im guten Sinne: rem, Plaut.: iussa, Verg.: mille iocos, Ov. – im üblen Sinne, etwas Übles machen, schaffen, bereiten, alci negotium, s. negotium: alci periculum, Cic. u. Tac. – II) intr. sich fortmachen, sich fortpacken, fortkommen, sich entfernen, hinc, Komik.: hinc ocius, Curt.: propere, Tac.: aedibus, Titin. fr.: propere urbe, die St. sofort räumen, Liv.: fac. cubitum, Apul.: hinc Tarquinios aut Corinthum, Liv.: so auch propere urbe finibusque, Liv.: cubiculo protinus, Apul.: e conspectu, Apul.: ab omni societate rei publicae, Cic.: operae facessant, Cic.: tempestas facessit, Lucr.: übtr., amicitiam facessere iubet, beiseite gesetzt (ausgesetzt) bleiben, Iustin.: ut omnis discordiae suspicio facessat (fern bleibe), Macr. – Das Pers. lautet nach Prisc. 10, 46 nur facessi, u. dav. facesseris, Cic. div. in Caecil. 45: facessisset, Tac. hist. 4, 43.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facesso

  • 75 foras

    forās, Adv. = θύραζε (eigentl. Akk. v. *forae), I) heraus, hinaus, nach außen, auswärts (Ggstz. intro), a) in bezug auf leb. Wesen: α) übh.: abire f., Plaut. u. Catull.: se ducere od. educere f., Ter.: egredi f., Plaut.: exire f., Komik.: alqm eicere, excludere, extrudere f., Ter.: ire f., Ov. u. (v. Bienen) Varro.: prodire f., Plaut. u. Phaedr.: progredi f., Plaut.: alqm pellere f., Ter.: alqm proicere f., Cic.: vadere f., Phaedr. – mit nähern Bestimmungen, ambulare hinc f., Plaut.: ire hinc f., Ter.: inde egredi f., Ter.: inde huc egredi f., Ter.: egredi domo f., Ter.: quisnam a nobis egreditur f.? Ter.: hinc ire f., Ter.: huc effugere f., huc f. puerum evocare, Ter.: portis se f. erumpere, Cic.: foribus procedere f., Plaut. – β) in der Scheidungsformel: ei f., mulier! geh' aus meinem Hause! Plaut. Cas. 212: u. so uxor, vade f.! Mart. 11, 104. 1. – b) in bezug auf Lebl.: ferre cineres f., Verg.: f. necessum est, quidquid habeo, vendere, Plaut.: f. (außer Haus) dare pallium, Plaut.: ea (scripta) f. dare, Cic.: dicta f. eliminare, Hor.: in qua (domo) nihil geratur, quod f. perferendum sit, Cic.: evasit vox f., Poët. inc. bei Cic.: quae (vestigia) ubi omnia f. versa vidit, Liv. – m. Genet., ea tabes si foras corporis prospiravit, Apul. apol. 50. – m. Acc., extra urbem et foras portam (draußen vor dem Th.) loca sunt, in quibus truncantur capita damnatorum, Hieron. in Matth. 27, 33. –
    ————
    absol., aquam foras, vinum intro! Petron. 52, 7. – neben Substst., foras eiectus largior eius (animae), Lucr. 4, 957: foras castra, Vulg. Levit. 16, 27. – II) (in der Vulgärspr.) = foris, draußen, auswärts, foras cenare, Petron. 30, 3: omnia foras parata sunt, Petron. 47, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > foras

  • 76 abeo

    ăb-ĕo, ĭvi or ii, ītum, īre, v. n. (abin= abisne, Plaut. and Ter.; abiit, dissyl., v. Herm. Doctr. Metr. p. 153), to go from a place, to go away, depart.
    I.
    Lit..
    A.
    In gen., constr. with ab, ex, the simple abl., the acc. with in, the local adv. hinc, and absol.:

    abeo ab illo,

    Plaut. Cure. 2, 3, 70:

    abi in malam rem maxumam a me,

    id. Ep. 1, 1, 72 (v. infra); so id. Bacch. 4, 9, 107:

    abin e conspectu meo?

    id. Am. 1, 3, 20 (but also abin ab oculis? id. Trin. 4, 2, 140: id. Truc. 2, 5, 24):

    ablturos agro Argivos,

    id. Am. 1, 1, 53:

    abire in aliquas terras,

    Cic. Cat. 1, 8, 20:

    insanus, qui hinc abiit modo,

    Plaut. Merc. 2, 2, 61:

    abi prae, jam ego sequar,

    go on, I will soon follow, id. Am. 1, 3, 45. —With supine:

    abiit exsulatum,

    into exile, Plaut. Merc. 3, 4, 6; Liv. 2, 15 fin.; cf.:

    abi deambulatum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 26. — Absol.:

    (Catilina) abiit, excessit, evasit, erupit,

    Cic. Cat. 2, 1, 1:

    praetor de sellā surrexit atque abiit,

    id. Verr. 2, 4, 65 fin.:

    quae dederat abeuntibus,

    Verg. A. 1, 196 al.:

    sub jugum abire,

    Liv. 3, 2, 8 fin.With inf.:

    abi quaerere,

    Plaut. Cist. 2, 1, 26. —Of things:

    cornus sub altum pectus abit,

    penetrates deeply, Verg. A. 9, 700.
    B.
    In partic.
    1.
    To pass away, so that no trace remains; to disappear, vanish, cease.
    a.
    Of man, to die:

    qui nune abierunt hinc in communem locum (i.e. in Orcum),

    Plaut. Cas. prol. 19; cf.:

    ea mortem obiit, e medio abiit,

    Ter. Phorm. 5, 9, 30; so also Cic.: abiit e vitā, Tusc. 1, 30, 74 al. —
    b.
    Of time, to pass away, elapse:

    dum haec abiit hora,

    Ter. Eun. 2, 3, 50:

    menses,

    id. Ad. 4, 5, 57:

    annus,

    Cic. Sest. 33, 72:

    abit dies,

    Cat. 61, 195:

    tota abit hora,

    Hor. S. 1, 5, 14. —
    c.
    Of other things:

    per inane profundum,

    Lucr. 1, 1108:

    nausea jam plane abiit?

    Cic. Att. 14, 10, 2; so id. Fam. 9, 20; Ov. M. 7, 290 al.
    2.
    To be changed from one's own ways or nature into something else, to be transformed, metamorphosed; always constr. with in (chiefly poet., esp. in Ov. M., as a constant expression for metamorphosis): terra abit in nimbos imbremque, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 24 Mūll.:

    in corpus corpore toto,

    to pass with their whole body into another, Lucr. 4, 1111:

    aut abit in somnum,

    is, as it were, wholly dissolved in sleep, is all sleep, id. 3, 1066: E in V abiit. Varr. L. L. 5, § 91 Mūll.:

    in villos abeunt vestes, in crura lacerti,

    Ov. M. 1, 236; id. ib. 2, 674:

    jam barba comaeque in silvas abeunt,

    id. ib. 4, 657; 4, 396; so id. ib. 3, 398; 8,555; 14, 499;

    14, 551 al.: in vanum abibunt monentium verba,

    will dissolce into nothing, Sen. Ep. 94 med.;

    hence, in avi mores regem abiturum,

    would adopt the ways of, Liv. 1, 32.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to depart from, to leave off, to turn aside:

    ut ab jure non abeat,

    Cic. Verr. 2, 1, 44, § 114; so,

    ab emptione,

    Dig. 2, 14, 7, § 6; 18, 2, 14, § 2 sq.:

    a venditione,

    ib. 18, 5, 1: sed abeo a sensibus, leave, i. e. speak no more of, Cic. Ac. 2, 28, 9; so often with longe: non longe abieris, you need not go far to seek for examples, id. Fam. 7, 19; cf.:

    ne longius abeam,

    id. Rosc. Am. 16, 47; id. Caec. 33, 95 al.:

    quid ad istas ineptias abis?

    why do you have recourse to —? id. Rosc. Am. 16, 47:

    abit causa in laudes Cn. Pompeii,

    Quint. 9, 2, 55:

    illuc, unde abii, redeo,

    I set out, Hor. S. 1, 1, 108:

    pretium retro abiit,

    has fallen, Plin. Ep. 3, 19, 7.
    B.
    In partic.
    1.
    With abl., to retire from an office or occupation:

    abiens magistratu,

    Cic. Pis. 3, 6; id. Fam. 5, 2, 7: Liv. 2, 27 fin.; 3, 38 fin. al.; so,

    abire consulatu,

    Cic. Att. 1, 16, 5; cf.

    flaminio,

    Liv. 26, 23 fin.:

    sacerdotio,

    Gell. 6, 7, 4:

    honore,

    Suet. Aug. 26:

    tutelā,

    Dig. 26, 4, 3, § 8; cf.:

    tutelā vel curā,

    ib. 26, 10, 3, § 18 al.
    2.
    Of the consequence or result of an action, to turn out, end, terminate:

    mirabar hoc si sic abiret,

    Ter. And. 1, 2, 4: cf.:

    non posse ista sic abire,

    Cic. Att. 14, 1; so id. Fin. 5, 3, 7; Cat. 14, 16 al.
    3.
    In auctions, t. t., not to be knocked down to one:

    si res abiret ab eo mancipe,

    should not fall to him, Cic. Verr. 2, 1, 54; cf.:

    ne res abiret ab eo,

    that he may purchase it, id. 2, 3, 64; so Dig. 18, 2, 1; 50, 17, 205.
    4.
    The imper. abi is often a simple exclamation or address, either with a friendly or reproachful signif.
    a.
    Abi, Indis me, credo, Begone, you are fooling me! Plaut. Most. 5, 1, 32; so Ter. Ad. 4, 2, 25; cf. Hor. Ep. 2, 2, 205. —
    b.
    Begone! be off! abi modo, Plaut. Poen. 1, 3, 20:

    abi, nescis inescare homines,

    Ter. Ad. 2, 2, 12;

    bence in the malediction, abi in malam rem!

    go be hanged! Plaut. Pers. 2, 4, 17:

    abin hine in malam crucem?

    id. Most. 3, 2, 163 (ef. Cic.: quin tu abis in malam pestem malumque cruciatum? Phil. 13, 21); v. crux and cruciatus.

    Lewis & Short latin dictionary > abeo

  • 77 abhinc

    ăb-hinc, temp. adv.
    I.
    Of future time, henceforth, hence, hereafter (anteclass.): seque ad ludos jam inde abhinc exerceant, Pac. ap. Charis. 175 P. (Trag. Rel. p. 80 Rib.); so, aufer abhinc lacrimas. —But more usu.,
    II.
    Of past time, ago, since; with acc. or abl., and the cardin. num. (except the comic poets most freq. in Cic., both in his Orations and Letters).
    (α).
    With acc.:

    sed abhinc annos factumst sedecim,

    Plaut. Cas. prol. 39; so Ter. And. 1, 1, 42; id. Hec. 5, 3, 24; id. Phorm. 5, 9, 28; cf.:

    abhinc triennium,

    Cic. Rosc. Com. 13:

    abhinc annos quattuordecim,

    id. Verr. 2, 1, 12, § 34; cf. id. Balb. 6, 16; id. Phil. 2, 46, 119; Hor. Ep. 2, 1, 36 al.—
    (β).
    With abl.:

    qui abhinc sexaginta annis occisus foret,

    Plaut. Most. 2, 2, 63; so,

    abhinc annis xv.,

    Cic. Rosc. Com. 13:

    comitiis jam abhinc diebus triginta factis,

    thirty days ago, id. Verr. 2, 2, 52 fin. In Lucr. 3, 967: aufer abhinc lacrimas, it is prob. only a fuller expression for hinc, as in Plaut. Pers. 5, 2, 19: jurgium hinc auferas, since there is no other example where abhinc is used of place. Vid. upon this article, Hand, Turs. 1, 63-66.

    Lewis & Short latin dictionary > abhinc

  • 78 amolior

    ā-mōlĭor, ītus, 4, v. dep., to remove a person or thing from a place (with effort or difficulty), to move or carry away: amoliri dicuntur ea, quae cum magnā difficultate et molimine summoventur et tolluntur e medio, Don. ad Ter. And. 4, 2, 24 (never in Cic. or Hor.).
    I.
    Lit., Att. ap. Non. 75, 31:

    amoliri omnia,

    Plaut. Ps. 3, 2, 67; so id. Most. 2, 1, 44: impedimentum omne, Sisenn. ap. Non. 73, 15:

    omnia e medio,

    Plin. 11, 10, 10, § 25:

    obstantia silvarum,

    Tac. A. 1, 50:

    onus,

    Luc. 5, 354.—Hence, amoliri se (ante-class.), to take one's self away, to go away: non tu te e conspectu hinc amolire? Pac. ap. Non. 73, 13; Plaut. Truc. 2, 7, 68; so id. Ps. 1, 5, 144;

    hinc vos amolimini,

    begone, Ter. And. 4, 2, 24.—
    II.
    Trop., to put away, avert; in rhet., to refute, repel:

    religiosum id gestamen amoliendis periculis arbitrantur,

    Plin. 32, 2, 11, § 23;

    invidiam crimenque ab aliquo,

    Tac. H. 3, 75:

    dedecus,

    id. A. 14, 14: amolior et amoveo nomen meum, i. e. omitto, I pass over, lay no stress on, Liv 28, 28:

    videndum etiam, simul nobis plura aggredienda sint, an amolienda singula, i. e. refutanda,

    to be refuted, rebutted, Quint. 5, 13, 11; so id. 4, 1, 29; 4, 2, 27 al.
    Pass.:

    Jube haec hinc omnia amolirier,

    Plaut. Most. 2, 1, 24:

    cum amolita objecta onera armatis dedissent viam,

    Liv. 25, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > amolior

  • 79 at

    at or ast, conj. [Curtius connects the Sanscr. ati, ultra, nimis, the Gr. eti, the Lat. et, and at in atavus; Vanicek connects with these at, atque, and atqui. Thus the original idea of addition is prominent in eti, et, and atque; and the idea of opposition in at and atqui, which agree with at-ar in meaning as well as in form. After the same analogy, the Gr. pleon, more, has become plên, but; and the Lat. magis has passed into the same meaning in the Fr. mais and the Ital. mai. The confusion in MSS. between at, ac, and et, and between atque and atqui, was prob. caused as much by their connection in idea as in form] (it was sometimes, for the sake of euphony, written ad; cf. Quint. 12, 10; 12, 32; 1, 7, 5; Charis. p. 203 P., where, instead of at conjunctionem esse, ad vero praepositionem, the reading should be, ad conjunctionem esse, at vero praepositionem, Fr.; v. the pass. in its connection; cf. also Vel. Long. p. 2230 P.; Cassiod. p. 2287 P.; Mar. Vict. p. 2458 P. The form ast is found in the old laws; it occurs once in Trag. Rel., but never in Com. Rel. nor in Lucil.; at is found in Plautus about 280 times, and ast about 10 times; in Ter. at about 100 times, and ast once; in Hor. at 60 times, ast 3 times; in Verg. at 168 times, ast 16; in Juv. at 17 times, ast 7; Catull., Tibull., and Prop. use only at, and Pers. (Jahn) only ast; in prose, Cic. uses [p. 186] ast in his epistles. It joins to a previous thought a new one, either antithetical or simply different, and especially an objection; while sed denotes a direct opposition; and autem marks a transition, and denotes at once a connection and an opposition).
    I.
    In adding a diff., but not entirely opp. thought, a qualification, restriction, etc., moreover, but, yet; sometimes an emphasized (but never merely copulative) and.
    A.
    In gen.: SEI PARENTEM PVER VERBERIT AST OLE PLORASSIT PVER DIVEIS PARENTOM SACER ESTO, if the son strike his father, and the father complain, let the son, etc., Lex Serv. Tullii ap. Fest. s. v. plorare, p. 230 Müll.; Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 24: Philosophari est mihi necesse, at paucis, but only in a few words, Enn., Trag. Rel. p. 65 Rib.:

    DIVOS ET EOS QVI CAELESTES, SEMPER HABITI COLVNTO... AST OLLA PROPTER QVAE etc.,

    Cic. Leg. 2, 8, 19; 3, 4, 11: hinc Remus auspicio se devovet atque secundam Solus avem servat. At Romulus pulcer in alto Quaerit Aventino, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 83 Vahl.); Plaut. Capt. 5, 4, 22:

    si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit,

    id. ib. 3, 5, 25:

    paret Amor dictis carae genetricis. At Venus Ascanio placidam per membra quietem Inrigat,

    Verg. A. 1, 691:

    (Aeneas) finem dedit ore loquendi. At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro Bacchatur vates,

    id. ib. 6, 77; 11, 709 sq.: quo (odore) totum nati corpus perduxit;

    at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,

    id. G. 4, 416; so id. ib. 4, 460; 4, 513; id. A. 3, 259; 3, 675; 7, 81; 8, 241; 9, 793; Prop. 4, 4, 15; 4, 7, 11; Luc. 3, 664; 4, 36 al.—Also in prose (chiefly post-Aug.):

    una (navis) cum Nasidianis profugit: at ex reliquis una praemissa Massiliam, etc.,

    Caes. B. C. 2, 7:

    ubi facta sunt, in unum omnia miscentur. At pastilli haec ratio est, etc.,

    Cels. 5, 17; 6, 18:

    quamquam insideret urbem proprius miles, tres urbanae, novem praetoriae cohortes Etruriā ferme Umbriāque delectae aut vetere Latio et coloniis antiquitus Romanis. At apud idonea provinciarum sociae triremes etc.,

    Tac. A. 4, 5; 4, 6:

    negavit aliā se condicione adlecturum, quam si pateretur ascribi albo, extortum sibi a matre. At illa commota etc.,

    Suet. Tib. 51; id. Calig. 15; 44; id. Vesp. 5; id. Dom. 4; id. Galb. 7 al.—In the enumeration of particulars:

    Cum alio cantat, at tamen alii suo dat digito litteras, Naev., Com. Rel. p. 20 Rib.: dant alios aliae (silvae) fetus: dant utile lignum Navigiis pinos... At myrtus validis hastilibus et bona bello Cornus,

    Verg. G. 2, 447:

    Nam neque tum stellis acies obtunsa videtur... At nebulae magis etc.,

    id. ib. 1, 401; 3, 87; id. A. 7, 691:

    Hic altā Sicyone, ast hic Amydone relictā, Hic Andro, etc.,

    Juv. 3, 69.— The Vulg. often uses at as a mere continuative, where even et or atque might stand: sciscitabur ab iis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In etc., Matt. 2, 5; 4, 20; 8, 32; 14, 29; 15, 34 et persaep.—In transition,
    B.
    Esp.,
    1.
    To a new narration, like the Gr. de; so the commencement of the fourth book of the Æneid: At regina gravi jam dudum saucia curā, etc. (the third book closes with the narrative of Æneas); so the beginning of the third book of the Thebaid of Statius: At non Aoniae moderator perfidus aulae, etc.; Verg. A. 4, 504; 5, 35; 5, 545; 5, 700; 5, 779; 6, 679; 7, 5; 8, 370; 8, 608; 9, 503; 10, 689; 11, 597; 12, 134 et saep.—Also in the postAug. histt. and other prose writers; so after speaking of the Ubii etc., Tac. says: At in Chaucis coeptavere seditionem praesidium agitantes etc., A. 1, 38; so ib. 4, 13; 12, 62; 14, 23 et saep.—
    2.
    To a wonderful, terrible, unexpected, or exciting occurrence or circumstance:

    clamores simul horrendos ad sidera tollit, etc.... At gemini lapsu delubra ad summa dracones Effugiunt,

    Verg. A. 2, 225; 3, 225:

    Lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrae, Et facta agresti lignea falce Pales etc. At quā Velabri regio patet etc.,

    Tib. 2, 5, 33; Verg. G. 4, 471:

    consurgit Turnus in ensem et ferit. Exclamant Troes trepidique Latini, Arrectaeque amborum acies. At perfidus ensis Frangitur in medio,

    id. A. 12, 731; 10, 763:

    adusque Supremum tempus, ne se penuria victūs Opprimeret metuebat. At hunc liberta securi divisit medium,

    Hor. S. 1, 1, 99: Magnus quanto mucrone minatur Noctibus hibernis et sidera terret Orion. At sonipes habitus etc., Stat. S. 1, 1, 46.—
    3.
    To a passionate appeal, etc., in which case the antecedent clause is not expressed, but must be considered as existing in the mind of the speaker; cf. in Gr. alla su, su de.
    a.
    In passing to an interrogation, exhortation, request:

    At, scelesta, viden ut ne id quidem me dignum esse existumat?

    Plaut. As. 1, 2, 23; id. Aul. 1, 1, 8:

    At qui nummos tristis inuncat?

    Lucil. 15, 21 Müll.: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58: Ca. Non adest. Ps. At tu cita, id. Ps. 1, 1, 30:

    satis habeo, at quaeso hercle etiam vide,

    id. Merc. 5, 4, 53 (Ritschl, sat habeo. Sed):

    at unum hoc quaeso... Ut, etc.,

    id. Capt. 3, 5, 89:

    at tu, qui laetus rides mala nostra caveto Mox tibi,

    Tib. 1, 2, 87:

    Hunc ut Peleus vidit, At inferias, juvenum gratissime Crantor, Accipe, ait,

    Ov. M. 12, 367:

    at tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae Ossibus et capiti inhumato Particulam dare,

    Hor. C. 1, 28, 23.—In prose:

    at vide quid succenseat,

    Cic. Fam. 7, 24, 2:

    itaque pulsus ego civitate non sum, quae nulla erat: at vide, quam ista tui latrocinii tela contempserim,

    id. Part. Or. 4, 1, 28; id. Dom. 44; App. M. 6, p. 179, 18.—
    b.
    In expressions of passion, astonishment, indignation, pain, etc.:

    At ut scelesta sola secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13: Sc. Nunc quidem domi certost: certa res est Nunc nostrum opservare ostium, [ubi] ubist. Pa. At, Sceledre, quaeso, Ut etc., id. Mil. 2, 4, 46:

    At o deorum quidquid in caelo regit Terras et humanum genus, Quid iste fert tumultus?

    Hor. Epod. 5, 1:

    At tibi quanta domus rutila testudine fulgens, etc.,

    Stat. S. 2, 4, 11.—In prose:

    horum omnium studium una mater oppugnat: at quae mater?

    Cic. Clu. 70; id. Verr. 2, 2, 45:

    at per deos immortales! quid est, quod de hoc dici possit,

    id. ib. 2, 1, 46:

    institui senatores, qui omnia indicum responsa perscriberent. At quos viros!

    id. Sull. 42; id. Deiot. 19, 33:

    tangit et ira deos: at non impune feremus,

    Ov. M. 8, 279; 10, 724:

    at tibi Colchorum, memini, regina vacavi,

    id. H. 12, 1.—
    c.
    In indignant imprecations:

    At te di omnes cum consilio, Calve, mactāssint malo! Pomp., Com. Rel. p. 245 Rib.: At te Juppiter diique omnes perdant!

    Plaut. Most. 1, 1, 37:

    At te di deaeque faxint cum isto odio, Laches,

    Ter. Hec. 1, 2, 59:

    At te di perdant,

    id. Eun. 3, 1, 41:

    At tibi di dignum factis exitium duint,

    id. And. 4, 1, 42:

    At vobis male sit,

    Cat. 3, 13:

    At tibi, pro scelere, exclamat, pro talibus ausis Di... persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 535.—In prose:

    At vos, ait, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,

    Just. 14, 4, 10.—
    d.
    Rarely of friendly inclination, disposition:

    At tibi di bene faciant omnes,

    Plaut. Pers. 4, 3, 18:

    At tibi di semper, adulescens, quisquis es, faciant bene,

    id. Men. 5, 7, 32:

    At tu, Catulle, destinatus obdura,

    Cat. 8, 19.—
    e.
    In entreaty:

    At vos, o superi, miserescite regis,

    Verg. A. 8, 572:

    at tu, pater deūm hominumque, hinc saltem arce hostes,

    Liv. 1, 12.—
    II.
    In adding an entirely opposite thought, but, but indeed, but on the other hand, on the contrary, etc. (the strictly class. signif. of the word).
    A.
    In gen.: at differentiam rerum significat: ut cum dicimus, Scipio est bellator, at M. Cato orator, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.: splendet saepe, ast idem nimbis interdum nigret, Att., Trag. Rel. p. 170 Rib.: So. Mentire nunc. Me. At jam faciam, ut verum dicas dicere, Plaut. Am. 1, 1, 189: So. Per Jovem juro med etc. Me. At ego per Mercurium juro, tibi etc., id. ib. 1, 1, 280:

    Atque oppido hercle bene velle illud visus sum, Ast non habere quoi commendarem caprum,

    id. Merc. 2, 1, 22:

    fecit idem Themistocles... at idem Pericles non fecit,

    Cic. Att. 7, 11, 3:

    non placet M. Antonio consulatus meus, at placuit P. Servilio,

    id. Phil. 2, 5, 12:

    majores nostri Tusculanos Aequos... in civitatem etiam acceperunt, at Karthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    id. Off. 1, 11, 35: brevis a naturā nobis vita data est;

    at memoria bene redditae vitae sempiterna,

    id. Phil. 14, 12, 32; id. Cat. 2, 2, 3; id. Leg. 2, 18:

    crebras a nobis litteras exspecta, ast plures etiam ipse mittito,

    id. Att. 1, 16 fin.: Rejectis pilis comminus gladiis pugnatum est. At Germani phalange factā impetus gladiorum exceperunt, Caes. B. G. 1, 52:

    Postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur. At M. Porcius Cato hujusce modi orationem habuit,

    Sall. C. 52, 1:

    hac iter Elysium nobis, at laeva... ad impia Tartara mittit,

    Verg. A. 6, 542: T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi... M. At nos hinc alii sitientīs ibimus Afros, id. E. 1, 65: Dam. Malo me Galatea petit, lasciva puella... Men. At mihi sese offert ultro meus ignis Amyntas, id. ib. 3, 66; 7, 35; 7, 55; id. G. 1, 219; 1, 242; 1, 370; 2, 151; 2, 184; 3, 331; 4, 18; 4, 180; id. A. 2, 35; 2, 687; 3, 424; 5, 264;

    6, 489: Ast ego nutrici non mando vota,

    Pers. 2, 39:

    ast illi tremat etc.,

    id. 6, 74:

    Ast vocat officium,

    id. 6, 27:

    At Jesus audiens ait,

    Vulg. Matt. 9, 12; 9, 22; 12, 3; 12, 48 et persaep.—
    a.
    In order to strengthen a contrast, sometimes (esp. in Plaut. and Ter.) with contra, e contrario, potius, etiam, vero.
    (α).
    With contra:

    Summis nitere opibus, at ego contra ut dissimilis siem,

    Lucil. 26, 19 Müll.:

    Ergo quod magnumst aeque leviusque videtur... At contra gravius etc.,

    Lucr. 1, 366; so id. 1, 570; 1, 1087; 2, 235: L. Opimius ejectus est e patriā: At contra bis Catilina absolutus est, Cic. Pis. 95; id. Verr. 5, 66; id. Sex. Rosc. 131; id. Quinct. 75:

    At tibi contra Evenit, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 27:

    (Cornutus) taedio curarum mortem in se festinavit: at contra reus nihil infracto animo, etc.,

    Tac. A. 4, 28.—
    (β).
    With e contrario: apud nos mercenarii scribae existimantur;

    at apud illos e contrario nemo ad id officium admittitur, nisi, etc.,

    Nep. Eum. 1, 5:

    in locis siccis partibus sulcorum imis disponenda sunt semina, ut tamquam in alveolis maneant. At uliginosis e contrario in summo porcae dorso collocanda, etc.,

    Col. 11, 3, 44.—
    (γ).
    With potius:

    at satius fuerat eam viro dare nuptum potius,

    Plaut. Cist. 1, 1, 44:

    at potius serves nostram, tua munera, vitam,

    Ov. H. 3, 149.—
    (δ).
    With etiam: At etiam, furcifer, Male loqui mi audes? but do you even? etc., Plaut. Capt. 3, 4, 31; id. Trin. 4, 2, 151; id. Rud. 3, 4, 6:

    At etiam cubat cuculus. Surge, amator, i domum,

    but he is yet abed, id. As. 5, 2, 73; so id. Capt. 2, 3, 98; id. Mil. 4, 4, 6:

    Exi foras, sceleste. At etiam restitas, Fugitive!

    Ter. Eun. 4, 4, 1; 5, 6, 10: Proinde aut exeant, aut quiescant, etc.... at etiam sunt, Quirites, qui dicant, a me in exsilium ejectum esse Catilinam, on the contrary, there are indeed people who say. etc., Cic. Cat. 2, 6, 12; id. Phil. 2, 30, 76; id. Quinct. 56; id. Verr. 5, 77; id. Dom. 70 al.—
    (ε).
    With vero, but certainly:

    At vero aut honoribus aucti aut etc.,

    Cic. N. D. 3, 36, 87; id. Off. 2, 20, 70; 2, 23, 80; id. Fin. 1, 10, 33; id. Verr. 2, 5, 17 al.—
    (ζ).
    With certe:

    Numquam ego te, vitā frater amabilior, Aspiciam posthac. At certe semper amabo,

    Cat. 65, 11; 66, 25. —
    (η).
    So, quidem—at (very rare) = quidem —autem, Cic. Off. 1, 22, 75.—
    b.
    Ironically: Th. Quid valeam? Ly. At tu aegrota, si lubet, per me aetatem quidem, Plaut. Curc. 4, 3, 22:

    at, credo, mea numina tandem Fessa jacent,

    Verg. A. 7, 297; 7, 363; Ov. H. 1, 44.—
    B.
    Very freq. in adding an objection, from one's own mind or another's, against an assertion previously made, but, on the contrary, in opposition to this; sometimes, but one may say, it may be objected, and the like:

    Piscium magnam atque altilium vim interfecisti. At nego,

    Lucil. 28, 43 Müll.:

    Quid tandem te impedit? Mosne majorum? At persaepe etiam privati in hac re publicā perniciosos cives morte multārunt. An leges, quae de civium Romanorum supplicio rogatae sunt? At numquam in hac urbe etc.,

    Cic. Cat. 1, 11, 28:

    Appellandi tempus non erat? At tecum plus annum vixit. In Galliā agi non potuit? At et in provinciā jus dicebatur et etc.,

    id. Quinct. 41:

    Male judicavit populus. At judicavit. Non debuit. At potuit. Non fero. At multi clarissimi cives tulerunt,

    id. Planc. 11:

    sunt, quos signa, quos caelatum argentum delectant. At sumus, inquiunt, civitatis principes,

    id. Part. Or. 5, 2, 36; id. Fin. 4, 25, 71; id. Verr. 2, 2 fin.:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat: A quo? At patet,

    id. Mil. 6, 15; id. Phil. 2, 9: convivium vicinorum cotidie compleo, quod ad multam noctem, quam maxime possumus, vario sermone producimus. At non est voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo: sed ne desideratio quidem, [p. 187] id. Sen. 14, 47:

    multo magnus orator praestat minutis imperatoribus. At prodest plus imperator. Quis negat?

    id. Brut. 73, 256; id. Div. 2, 29, 62; 2, 31, 67; 2, 32, 69 al.:

    Maxime Juppiter! At in se Pro quaestu sumptum facit hic,

    Hor. S. 1, 2, 18 al. — In this case freq. strengthened,
    a.
    By pol, edepol, hercule: At pol ego neque florem neque flocces volo mihi, Caecil., Com. Rel. p. 67 Rib.: So. Non edepol volo profecto. Me. At pol profecto ingratiis, Plaut. Am. 1, 1, 215; so id. As. 2, 2, 34; 4, 2, 14; id. Capt. 3, 4, 64; id. Cas. 2, 3, 15; id. Cist. 4, 2, 70; id. Trin. 2, 4, 73: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, id. Poen. 5, 4, 61; 3, 1, 68:

    At hercule aliquot annos populus Romanus maximā parte imperii caruit,

    Cic. Imp. Pomp. 54; id. Sex. Rosc. 50:

    at hercle in eā controversiā, quae de Argis est, superior sum,

    Liv. 34, 31:

    At, Hercule, reliquis omnibus etc.,

    Plin. 7, 50, 51, § 169:

    At, hercules, Diodorus et in morbo etc.,

    id. 29, 6, 39, § 142:

    At hercule Germanicum Druso ortum etc.,

    Tac. A. 1, 3; 1, 17; 1, 26;

    3, 54: At, hercules, si conscius fuissem etc.,

    Curt. 6, 10, 20 al. —
    b.
    By enim, which introduces a reason for the objection implied in at, but certainly, but surely, but indeed, etc., alla gar: At enim tu nimis spisse incedis, Naev., Com. Rel. p. 16 Rib.; Turp. id. p. 93: at enim nimis hic longo sermone utimur;

    Diem conficimus,

    Plaut. Trin. 3, 3, 78:

    At enim istoc nil est magis etc.,

    Ter. Heaut. 4, 3, 21:

    At enim vereor, inquit Crassus, ne haec etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 188:

    cum dixisset Sophocles, O puerum pulchrum, Pericle. At enim praetorem, Sophocle, decet non solum manus, sed etiam oculos abstinentes habere, etc.,

    id. Off. 1, 40, 144 Beier; so id. Mur. 35, 74; id. Inv. 2, 17, 52 al.:

    at enim inter hos ipsos existunt graves controversiae,

    id. Quinct. 1; so id. Imp. Pomp. 17, 51; 20, 60; id. Phil. 2, 2, 3; id. Ac. 2, 17, 52:

    At enim cur a me potissimum hoc praesidium petiverunt?

    id. Div. in Caecil. 4, 15:

    At enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit?

    Sall. C. 51, 25 Kritz:

    At enim quid ita solus ego circum curam ago?

    Liv. 6, 15; 34, 32:

    At enim eo foedere, quod etc.,

    id. 21, 18; 34, 31; 39, 37: At enim nova nobis in fratrum filias conjugia;

    sed etc.,

    Tac. A. 12, 6.—
    c.
    By tamen: Jam id peccatum primum magnum, magnum, at humanum tamen, Ter. Ad. 4, 5, 53: Hi secretis sermonibus... conveniunt;

    nam publice civitas talibus inceptis abhorrebat. At tamen interfuere quidam etc.,

    Tac. H. 4, 55:

    At certe tamen, inquiunt, quod etc.,

    Cat. 10, 14.—
    C.
    With a preced. negative, sometimes no antithesis is appended by at, but it is indicated that if what has been said is not true, yet at least something else is true, but yet; sometimes with tamen, but yet; or certe, but at least, yet at least:

    Nolo victumas: at minimis me extis placare volo,

    Plaut. Ps. 1, 3, 95:

    Si tibi non cordi fuerant conubia nostra,... At tamen in vostras potuisti ducere sedes,

    Cat. 64, 158 sq.:

    Non cognoscebantur foris, at domi: non ab alienis, at a suis,

    Cic. Ac. 2, 11, 56:

    Liceat haec nobis, si oblivisci non possumus, at tacere,

    id. Fl. 25, 61:

    Si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

    Verg. A. 1, 543; so id. ib. 4, 615, and 6, 406. —With certe:

    Haec erant... quorum cognitio studiosis juvenibus si non magnam utilitatem adferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem,

    Quint. 12, 11, 31; Cels. 2, 15; Suet. Calig. 12, al.—
    D.
    The antithesis is sometimes not so much in the clause appended by at, as in the persons or things introduced in it; so,
    (α).
    Esp. freq. in conditional clauses with si, si non, si minus, etiam si, etc.; cf. Herm. ad Viger. 241: Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit; At erit mi hoc factum mortuo memorabile, if I perish here, but he does not return, yet etc., Plaut. Capt. 3, 5, 26; id. Bacch. 2, 3, 131:

    si ego digna hac contumeliā Sum maxime, at tu indignus qui faceres tamen,

    Ter. Eun. 5, 2, 25:

    Si tu oblitus es, at di meminerunt,

    Cat. 30, 11:

    si non eo die, at postridie,

    Cato, R. R. 2, 1:

    si non paulo, at aliquanto (post petīsses),

    Cic. Quinct. 40; 97; id. Mil. 93 al.:

    quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,

    id. Cat. 1, 22; id. Verr. 5, 69; id. Clu. 15: qui non possit, etiam si sine ullā suspitione, at non sine argumento male dicere, id. Cael. 3, 8.—
    (β).
    With etsi:

    ei, etsi nequāquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam referamus,

    Cic. de Or. 3, 4, 14; Tac. Or. 19.—
    (γ).
    With quod si:

    Quod si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, at ego ad deos confugiam,

    Liv. 9, 1; Tac. A. 1, 67.—
    E.
    At, like autem and de, sometimes serves simply to introduce an explanation: cum Sic mutilus miniteris. At illi foeda cicatrix etc., now an ugly scar etc., Hor. S. 1, 5, 60. —
    F.
    And also like de in Hom. and Hdt., it sometimes introduces an apodosis,
    a.
    With si: Bellona, si hobie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, if to-day thou bestow victory, then I etc., ean—de, Liv. 10, 19.—
    b.
    With quoniam: Nunc, quoniam tuum insanabile ingenium est, at tu tuo supplicio doce etc., since your disposition is past cure, at least etc., epei—de, Liv. 1, 28.
    A.
    At is sometimes repeated at the beginning of several clauses,
    a.
    In opposition each to the preceding clause: Soph. Tu quidem haut etiam octoginta's pondo. Paegn. At confidentiā Militia illa militatur multo magis quam pondere. At ego hanc operam perdo, Plaut. Pers. 2, 2, 47 sq.:

    Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit: At erit mi hoc factum mortuo memorabile,

    id. Capt. 3, 5, 25 sq.; id. As. 5, 2, 6 sqq. (Cic., in Quir. 7 and 10, opposes at to sed, and Tac., in A. 12, 6, sed to at).—
    b.
    In opposition to some common clause preceding:

    At etiam asto? At etiam cesso foribus facere hisce assulas?

    Plaut. Merc. 1, 2, 20: Quid tum esse existimas judicatum? Certe gratīs judicāsse. At condemnārat; at causam totam non audierat;

    at in contionibus etc.,

    Cic. Caecin. 113:

    Sit flagitiorum omnium princeps: at est bonus imperator, at felix,

    id. Verr. 5, 4; id. Sest. 47; id. Fragm. B. 16, 5 B. and K.: Nefarius Hippias Pisistrati filius arma contra patriam ferens;

    at Sulla, at Marius, at Cinna recte, imo jure fortasse,

    id. Att. 9, 10, 3: At non formosa est, at non bene culta puella;

    At, puto, non votis saepe petita meis?

    Ov. Am. 3, 7, 1 sq. Merk.:

    At quam sunt similes, at quam formosus uterque!

    id. F. 2, 395: rideri possit eo quod Rusticius tonso toga defluit: at est bonus ut melior vir Non alius quisquam; at tibi amicus;

    at ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore,

    Hor. S. 1, 3, 30 sqq. (cf. sed—

    sed,

    Cat. 64, 141; Juv. 5, 61; 8, 149; and a similar use of alla in Hellenistic Greek, as alla—alla, 2 Cor. 2, 17: alla—alla —alla, 1 Cor. 6, 11).—
    B.
    Though regularly occupying the first place in its clause or sentence, it sometimes stands second (cf. atque fin.):

    Saepius at si me, Lycida formose, revisas,

    Verg. E. 7, 67; id. G. 3, 331:

    Tutior at quanto merx est in classe secundā,

    Hor. S. 1, 2, 47:

    Mentior at si quid, etc.,

    id. ib. 1, 8, 37:

    Gramineis ast inde toris discumbitur,

    Val. Fl. 8, 255:

    Major at inde etc.,

    Stat. Th. 4, 116.—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 417-451; Wagner, Quaest. XXXVII. ad Verg. IV. pp. 581- 585.

    Lewis & Short latin dictionary > at

  • 80 facesso

    făcesso, cessi, ītum, 3, v. intens. a. and n. [facio, like capesso from capio].
    I. A.
    In gen. (mostly poet.): latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 ed. Vahl.): dicta, Afran. ap. Non. 306, 26; cf.:

    jussa facessunt,

    Verg. A. 4, 295:

    matris praecepta facessit,

    id. G. 4, 548:

    mille facesse jocos,

    Ov. A. A. 3, 367:

    dictum facessas doctum,

    bring to an end, be done with, Plaut. Men. 2, 1, 24.—
    B.
    In partic., in a bad sense, to bring on, cause, occasion, create (Ciceron.):

    de temeritate eorum, qui tibi negotium facesserent,

    Cic. Fam. 3, 10, 1: cf. in the pass.:

    si cui forte hac lege negotium facessetur,

    id. Clu. 57, 158; id. Verr. 2, 4, 64, § 142:

    innocenti periculum,

    id. Div. in Caecil. 14, 45; Tac. H. 4, 43:

    rem facesso,

    Plaut. Rud. 4, 4, 17.—
    II.
    Neutr., sc. se, to go away, retire, depart (class.): vos facessite, Enn. ap. Non. 306, 29 (Trag. v. 191 ed. Vahl.):

    ab omni societate rei publicae paulisper facessant,

    Cic. Leg. 1, 13, 39:

    propere ex urbe, ab ore atque oculis populi Romani,

    Liv. 6, 17, 8: aedibus, Titin. ap. Non. 306, 31: cf.:

    propere urbe finibusque,

    Liv. 4, 58, 7:

    hinc,

    id. 4, 58, 33; Afran. ib. 307, 3; cf.:

    hinc Tarquinios,

    Liv. 1, 47, 5:

    operae facessant, servitia sileant,

    Cic. Fl. 38 fin.:

    facessere interim privatam amicitiam jubet, cum mandata patriae intercedant,

    to be at an end, Just. 34, 4.—In a play upon the two meanings (cf. I. A.): Tr. Ego opinor rem facesso. Gr. Si quidem sis pudicus, hinc facessas, Plaut. Rud. 4, 4, 19 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > facesso

См. также в других словарях:

  • hinc|ty — «HIHNGK tee», adjective, ti|er, ti|est. U.S. Slang. snobbish; conceited. ╂[origin unknown] …   Useful english dictionary

  • HINC — Hawaii Information Network Corp. Information Service http://hinc.hinc.hawaii.gov/ …   Acronyms

  • HINC — Hawaii Information Network Corp. Information Service (http://hinc.hinc.hawaii.gov/) …   Acronyms von A bis Z

  • hınç — is., cı Öç alma duygusu ile dolu öfke, kin, gayz Kendisini bırakıp gittiğimden dolayı uğradığı ihanetin hıncı ile pek kolay affetmeyecekti. R. H. Karay Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller hınç (veya hıncını) almak hıncını çıkarmak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • Hinc illae lacrimae — Hinc illae lacrimae! (lat.: „Daher also die Tränen!“) ist ein geflügeltes Wort, das verwendet wird, wenn eine nicht auf der Hand liegende Ursache oder Erklärung für Handlungen oder Verhaltensweisen erkannt wird, insbesondere dann, wenn ein… …   Deutsch Wikipedia

  • Hinc illae lacrimae — Hinc illae lacrimae! (lat.), »Daher jene Tränen « Zitat aus Terenz »Andria«, I, 1, soviel wie: das also ist die wahre Ursache. Man zitiert auch: Hinc ira! oder Hinc illae irae! (eigentlich: Inde irae et lacrumae! »Daher der Zorn und die Tränen!«… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Hinc illae lacrymae. — Hinc illae lacr(u)ymae. См. Слово найдено …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Hinc illae lacrymae — (lat.), daher (kommen) jene Thränen; sprichwörtlich für: das ist die Ursache der Trauer …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hinc illae lacrimae — Hinc illae lacrĭmae (lat.), daher jene Tränen, Zitat aus Terenz, sprichwörtlich für: Das also ist der wahre Grund …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Hinc illae lacrymae — Hinc illae lacrymae, lat., daher jene Thränen, sprichwörtlich für: nun weiß man, woher die Trauer rührt …   Herders Conversations-Lexikon

  • hinc illae lacrimae — hinc il|lae la|cri|mae* [ hiŋk ile lakrimɛ] <lat. ; »daher jene Tränen«> das ist also der eigentliche Grund …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»