-
41 чукам
чу́кам гл. 1. klopfen sw.V.hb itr.V., pochen sw.V.hb itr.V. ( по нещо an etw. (Akk)); 2. (с чук, силно) hämmern sw.V.hb itr.V.; чукам по прозореца an die Fensterscheibe klopfen, hämmern; дъждът чукаше по прозорците der Regen klopfte gegen die Fensterscheiben; чукам по масата an den Tisch pochen; чукам с един пръст на машинописната машина mit dem Zeigefinger auf die Schreibmaschine tippen. -
42 kovati
schmieden, hämmern; (novac) prägen, münzen; k. željezo (bakar, zlato) Eisen (Kupfer, Gold) schmieden (hämmern, pägen); k. novac Münzen prägen; k. spletke (zavjeru) Ränke (Anschläge) schmieden; k-n geschmie'det; geprä'gt, gemü'nzt; Schmiede-: k-no željezo Schmiedeeisen n (-s); k-novac gemünztes Geld (Hartgeld) n; k. u zvijezde j-n über den grünen Klee loben -
43 стучать
1) klópfen vi, hämmern vi, póchen viстуча́ть в дверь — an die Tür klópfen
стуча́т в дверь — es klopft an der [die] Tür
стуча́ть кулако́м по́ столу — mit der Faust auf den Tisch schlágen (непр.) vi
се́рдце стучи́т — das Herz klopft [pocht]
стуча́ть зуба́ми — mit den Zähnen kláppern vi
в виска́х стучи́т безл. — die Schläfen hämmern
2) разг. ( доносить) Zúträger seinстуча́ть на кого́-либо — j-m (A) ánzeigen
-
44 ковка
ковка ж. Freiformschmieden n; Hufbeschlag m; Schmiedearbeit f; Schmieden nковка ж. в холодном состоянии Hartschmieden n; Kaltschlagen n; Kaltschmieden n; Schmieden n unterhalb der Rekristallisationstemperaturковка ж. под молотом Freiformschmieden n; мет. Hämmern n; Schmiedehämmern n; maschinelles Freiformschmieden n -
45 hamre
-
46 klopfen
klopfen ['klɔpfən]I. vi1) ( leicht schlagen)[an die Tür] \klopfen pukać [ perf za-] [do drzwi]ans Fenster/an [o gegen] die Wand \klopfen zastukać w okno/ścianęmit dem Spazierstock \klopfen zastukać laskądas Klopfen stukanie nt2) ( schlagen)jdm auf die Schulter \klopfen poklepać kogoś po ramieniu3) ( pulsieren) Herz: bić, pukaćII. vimperses klopft [an der Tür] słychać pukanie [do drzwi]III. vt1) ( entfernen)2) ( hämmern)einen Nagel in die Wand \klopfen wbić gwóźdź w ścianę -
47 çekiçlemek
-
48 habilis
habilis, e (habeo), I) leicht zu handhaben, handlich, lenksam, beweglich, behend, geschmeidig, elastisch, arcus, Verg.: currus, Ov.: papillae, Ov.: mit Abl. (durch), gladius brevitate h., Liv.: navis velis h., leicht segelndes, Tac.: v. Pers., dic habilem, quaecumque brevis, Ov.: haec habilis (handlich) brevitate suā est, Ov. – II) übtr., handlich = passend, bequem, geeignet, geschickt, gewandt, tauglich, fähig, tüchtig, rüstig, a) physisch: α) v. Lebl., galea, gut passender, Verg.: iuventa, Tac.: vigor, Verg.: corpus minus h., siecher, Vell.: mit Dat., figura corporis habilis et apta ingenio humano, Cic.: Aegyptum habiliorem annonae publicae reddere, Suet.: h. lateri clipeus, Verg.: aetas feturae h., Verg.: m. Dat. Gerund., rubens (ferrum) non est habile tundendo (läßt sich nicht gut hämmern), Plin.: nidi (hirundinum) occultandis habiles pullis, Plin.: m. ad n. Akk., calceus habilis et aptus ad pedem, Cic.: gladius ad propiorem h. pugnam, Liv.: m. ad u. Akk. Gerund., loca habilia ad plantandum, Amm.: m. in u. Akk., naves habiles in omnia, quae usus posceret, Flor 4, 11, 6. – β) v. Pers., m. Dat., exercitus h. gubernaculo, leicht zu führen, Vell.: gens equis tantum h., nur als Reiter brauchbar, Liv.: h. armis, waffenfähig, Vell.: h. militiae, dienstfähig, Curt.: parum h. proelio, Tac.: lectuli otio quam labori proeliorum habilior, Val. Max. 5, 7, 1: mit Dat. Gerund., nondum portandis habiles gravioribus armis, Sil.: m. ad u. Akk., habiles ad aratra Labici, Sil.: ad latrocinia habiles, Amm. – m. folg. Infin., Lucan. 3, 553. Stat. Theb. 4, 225. – b) geistig: α) v. Lebl.: negotia, Sen.: m. ad u. Akk., numquam ingenium idem ad res diversissimas, parendum atque imperandum, habilius fuit, Liv. – β) v. Pers., m. Dat., h. publico muneri, Suet.: m. Dat. Gerund., h. capessendae rei publicae, Tac.: m. ad u. Akk. Gerund., ut acutior quis atque habilior sit ad inveniendum, Quint.: m. in (in) u. Abl., sunt autem quidam ita in eisdem rebus habiles, ut etc., Cic. – / Superl. habilissimus, Cels. 2, 1. p. 28, 23. Not. Tir. 7, 66c.
-
49 procudo
prō-cūdo, cūdī, cūsum, ere, I) schmieden, schärfen, aes fundere procudereque, gießen u. hämmern, Iustin. 36, 4, 4: dentem vomeris obtusi, schärfen, Verg. georg. 1, 261: in acuta ac tenuia mucronum fastigia, Lucr. 5, 1263: prägn., schmieden = schmiedend bereiten, enses, Hor. carm. 4, 15, 19. – übtr., hervorbringen, ignem ignes procudunt, Lucr.: pr. prolem propagando, Lucr. – II) bildl.: a) übh.: ora mercenaria ad expugnandam veritatem, die feile Zunge zur Bekämpfung der Wahrheit spitzen, Amm. 30, 4, 13: linguam, der Z. Bildung u. Form geben, Cic. de or. 3, 121: u. so ingenium, Amm. 16, 5, 6. – b) bereiten, dolos, Plaut.: voluptatem, Lucr. – c) ausdehnen = hinbringen, legendo et scribendo vitam, Varro sat. Men. 551.
-
50 tundor
-
51 προ-κρούω
προ-κρούω (s. κρούω), durch Schlagen, Treiben, Hämmern od. Schmieden ausdehnen, recken u. martern, s. Προκρούστης, nom. propr. – Bei Ar. Eccl. 1017 = ein Frauenzimmer beschlafen, wie κρούω. – Vgl. auch πρόκροον.
-
52 σφῡρόω
-
53 σφῡρο-κοπέω
σφῡρο-κοπέω, mit dem Hammer schlagen, hämmern; Schol. Ar. Lys. 397; LXX.
-
54 σφῡρο-κοπία
σφῡρο-κοπία, ἡ, das Schlagen mit dem Hammer, das Hämmern, LXX.
-
55 σφῡρ-ηλατέω
σφῡρ-ηλατέω, mit dem Hammer treiben, bearbeiten, hämmern, Philo.
-
56 σφῡρ-ηλάτησις
σφῡρ-ηλάτησις, ἡ, das Treiben mit dem Hammer, das Hämmern. Timario.
-
57 τύπος [2]
τύπος, ὁ, 1) der Schlag; τύπος ἀντίτυπος, Her. 1, 67, im Orak., wo Hammer u. Ambos damit angedeutet ist; – das durch den Schlag Hervorgebrachte; – a) der sichtbare Eindruck vom Schlage; Schlag oder Gepräge der Münze, mit u. ohne νομίσματος, Sp.; τὸν τύπον ἀπέματτε Luc. Alex. 21. – Die Züge der in Stein gehauenen Schriftzeichen, χαρακτήρων, τύποι γραμμάτων, Plut. Alex. 17. – Τῶν ἥλων, Nägelmale, N. T. – Ueh. durch Hämmern des Metalls oder Behauen des Steins hervorgebrachtes Kunstwerk, σιδηρονώτοις ἀσπίδος τύποις Eur. Phoen. 1137, vgl. Rhes. 305; χρυσέων ξοάνων τύποι, Troad. 1074; τύποις ἐσκευάσϑαι, ἐγγεγλύφϑαι, von erhabener Arbeit in Stein, mit eingeschnitzten Figuren versehen, geziert sein, Her. 2, 138; τύποι, übh. Bildhauerarbeit, 2, 86, vgl. 3, 88; Bildsäule, Agath. 36. 39 ( Plan. 331. VII, 602); ἐν τύπῳ od. ἐπὶ τύπου, in erhabener Arbeit, Paus. 2, 19, 7. 9, 11, 3. – Uebh. Eindruck von einem Tritt od. Druck, Spur, στίβου Soph. Phil. 29; πληγῶν Plut. Aemil. Paull. 19; χύτρας, die Spur, welche der Topf da zurückließ, wo er stand, Ath. – Uebertr., τύπος, ὃν ἄν τις βούληται ἐνσημήνασϑαι ἑκάστῳ, Plat. Rep. II, 377 b. – b) der hörbare Eindruck vom Schlage, z. B. des Hammers, vom Hufschlage der Pferde u. ä., Xen. Equit. 11, 12 u. A. – 2) Uebh. Form, Gestalt, Abbild; Ἱππομέδοντος σχῆμα καὶ μέγας τύπος, Aesch. Spt. 470; ἐν γυναικείοις τύποις, Suppl. 279. – Uebertr., τύπος ῥήτορος, Plat. Rep. III, 396 e; εἰς ἀρχὴν καὶ τύπον τινὰ τῆς δικαιοσύνης κινδυνεύομεν ἐμβεβηκέναι, IV, 443 c; – Umriß, kurze, unausgeführte Darstellung od. Beschreibung einer Sache, bes. τύπῳ, ὡς τύπῳ, ἐν τύπῳ λέγειν, im Umriß, oberflächlich, überhaupt, ohne nähere Bestimmung; ὡς ἐν τύπῳ, μὴ δι' ἀκριβείας εἰρῆσϑαι, III, 414 a (vgl. Arist. eth. 2, 2, 3); ἤτοι σαφῶς ἢ καί τινα τύπον αὐτοῦ ληπτέον, Phil. 61 a; Folgde, δόντες τοὺς τύπους τούτους ὑπὲρ τῆς ὅλης διοικήσεως, Andeutungen, Pol. 22, 7, 9. – Auch Vorbild, Muster, Modell, wonach Etwas gearbeitet wird; τύπον, adv., nach Art, gleichwie, Sp. oft. – 3) eine gewisse Regel oder Ordnung, nach welcher Krankheiten zu- od. abnehmen, Medic. – 4) eine Klage wider einen säumigen Schuldner, Poll. 8, 29.
-
58 χαλκο-τυπέω
χαλκο-τυπέω, Erz hämmern, Kupfer schmieden, in Erz oder Kupfer arbeiten, übh. verfertigen, τιμαὶ γραφόμεναι ἢ χαλκοτυπούμεναι, Plut. reip. ger. praec. 27.
-
59 μυδρο-κτυπέω
μυδρο-κτυπέω, glühendes Eisen hämmern, schmieden, vom Hephästus, Aesch. Prom. 366.
-
60 κόπτω
κόπτω, perf. bei Hom. κεκοπώς, vgl. διακέκοφα, aor. ἐκόπην, s. κατακ., – 1) schlagen, hauen; ὅστις σ' ἀμφὶ κάρη κεκοπὼς χερσὶ στιβαρῇσιν δώματος ἐκπέμψῃσι Od. 18, 334; κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον, er schlug ihn auf die Wange, Il. 23, 690; ποτὶ γαίῃ Od. 9, 289; δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους 8, 528, treffen. verwunden; auch übertr., ῥήμασι κόπτειν, mit Schmähreden verwunden; ῥήμασι καὶ κοπίσιν Ep. ad. 89 (XI, 335); erschlagen, schlachten, von Ochsen, ll. 17, 521, von Schweinen, Od. 14, 425, die auf den Kopf geschlagen werden; so κόπτοντες βοῦς καὶ ὄνους ἐπορίζοντο σῖτον Xen. An. 2, 1, 5; vgl. auch ἱκτῆρας ἐκϑύει ξένους κόπτων Eur. Cycl. 371; ἐν δ' ἀτέρμονι κόπτει πεδήσασ' ἄνδρα δαιδάλῳ πέπλῳ Aesch. Eum. 605, vgl. Ag. 1251; – abhauen, χεῖρας καὶ πόδας, κεφαλὴν ἀπὸ δειρῆς, Il. 13, 203 Od. 22, 477; κύπερος κεκομμένος Her. 4, 71; bes. Bäume umhauen, δένδρα Xen. Hell. 5, 2, 43, und daher ἐπορεύετο κόπτων καὶ κάων τὴν χώραν, 3, 2, 26, das Land verheerend, durch Umhauen der Bäume u. Anzünden des Getreides u. des Strauchwerks, wie der Häuser, und allein, τὴν χώραν κόπτων, 4, 6, 5; häufiger τέμνειν. – Aber σῖτος κόπτεται ist = das Getreide verdirbt, eigtl. wird von Würmern beschädigt, Theophr.; – schlagen, verwunden; κόψε γὰρ αὐτὸν κατὰ στῆϑος, von einer Schlange, beißen, Il. 12, 204; τὰ μέτωπα κόπτονται μαχαίραις Her. 2, 61; von Vögeln, hacken, Arist. H. A. 9, 1; Arat. 448; von Fischen, anbeißen, Arist. H. A. 9, 37; – auch von Schiffen, die einen Stoß der feindlichen erhalten, κοπεῖσαι ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν Thuc. 8, 13, wie Plut. Alc. 27 sagt προςκείμενος ἔκοπτε τὰς ναῦς καὶ συνετί. τρωσκε ἄνδρας. – Uebertr., Aesch. Ag. 479 φρενῶν κεκομμένος, wie sonst βεβλαμμένος, vom Wahnsinn. – Auch schlagen, um zum Laufen anzutreiben, wie Odysseus die Rosse mit dem Bogen schlägt, Il. 10, 513, u. Poseidon die beiden Aias ermuthigt, ἀμφοτέρω κεκοπὼς πλῆσεν μένεος 13, 60; – hämmern, schmieden, κόπτε δὲ δεσμούς, vom Hephästus, Il. 18, 379 Od. 8, 274 (vgl. ἐλαύνω). – Bes. auch = Geld schlagen, prägen, νόμισμα μολίβδου, Münze aus Blei, Her. 3, 56; καλλίστοις νομισμάτων καὶ μόνοις ὀρϑῶς κοπεῖσιν Ar. Ran. 721; Arist. Oec. 2, 20 und Sp.; auch med., = schlagen lassen, Her. 4, 166; und = act., Αἰγινῆται πρῶτον νόμισμα ἐκόψαντο, eigtl. für sich, Ael. V. H. 10, 12; – ϑύραν, an die Thür klopfen, pochen, wie der thut, der in das Haus hineingehen will, nach den Atticisten die eigtl. att, Form, hellenistisch κρούειν (w. m. s.); τίς ἔσϑ' ὁ κόπτων τὴν ϑύραν; Ar. Plut. 1097; Xen. Hell. 5, 4, 7 u. A.; auch Sp., wie Plut. Alc. 8; auch πρὸς τὴν ϑύραν, Luc. Nigrin. 2; – zerstoßen, im Mörser, Her. 4, 71; κόνις κοπτομένη ὑφ' ἅρμασι Hes. sc. 62. – 2) im mildern Sinne, Einem lästig fallen, ihn bedrängen, quälen; οἱ κοπτόμενοι wird Dem. 2, 16 ταλαιπωρούμενοι erkl.; vgl. Hegesipp. bei Ath. VII, 290 b u. Sosipat. ib. IX, 378 b (v. 20); ermüden, obtundere, ἐρωτήμασιν ἀκαίροις Plut. Phoc. 7. – Aehnl. von Pferden, stoßen, durch Stoßen den Reiter ermüden, τὸν ἀναβάτην κόπτει ὁ ἵππος Xen. de re equ. 1, 4, vgl. 8, 7. – 3) Med. sich schlagen, κεφαλήν Il. 22, 33, wie Her. 2, 161, 4; bes. = sich die Brust schlagen, zum Zeichen der Trauer, dah. trauern, wehklagen, wie plangere; πόλις στένει, κέκοπται Aesch. Pers. 683, der auch ἔκοψε κομμὸν Ἄρειον verbindet in dieser Bdtg, Ch. 417; κόπτεσϑ' Ἄδωνιν Ar. Lys. 397; κόπτεσϑαι καὶ ὀδύρεσϑαι τὴν αἵρεσιν Plat. Rep. X, 619 c; βοῶσάν τε καὶ κοπτομένην Phaed. 60 a; neben πενϑεῖν, Luc. Sacrif. 15; a. Sp.
См. также в других словарях:
Hämmern — Stadt Wipperfürth Koordinaten … Deutsch Wikipedia
Hämmern — Hämmern, verb. reg. act. Schläge mit dem Hammer thun, am häufigsten in Absicht auf den dadurch verursachten Schall. Das Hämmern schlägt dem Schmid die Ohren voll, Sir. 38, 10. Zuweilen, obgleich seltener, und nur im gemeinen Leben, auch in… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Hämmern — Hämmern, Dorf im meiningischen Amte Sonneberg, im Thal der Effelder; Schiefer u. Wetzsteinbrüche, Eisenstein u. Farbenerdengruben, Farbenmühle; 800 Ew. Dazu gehört das Hammerwerk Augustenthal mit Hohofen, Eisengießerei u. Zainhammer … Pierer's Universal-Lexikon
hämmern — V. (Aufbaustufe) mit einem Körperteil o. Ä. heftig gegen etw. schlagen Synonyme: trommeln, ballern (ugs.), hauen (ugs.), knallen (ugs.) Beispiele: Er hat mit den Fäusten an die Wand gehämmert. Der Regen hämmerte gegen die Fensterscheibe … Extremes Deutsch
hämmern — heftig pochen * * * häm|mern [ hɛmɐn]: 1. a) <itr.; hat mit dem Hammer arbeiten, klopfen, schlagen: der Handwerker hämmert schon seit heute Morgen. b) <tr.; hat mit einem Hammer bearbeiten: Blech hämmern; gehämmerter Schmuck. 2. <itr.;… … Universal-Lexikon
Hammern — Hamry … Deutsch Wikipedia
hämmern — hạ̈m·mern; hämmerte, hat gehämmert; [Vi] 1 mit dem ↑Hammer (1) mehrere Male schlagen 2 irgendwohin hämmern (in kurzen Abständen) mehrere Male kräftig gegen eine Fläche schlagen (und ein lautes Geräusch erzeugen) ≈ klopfen, pochen: Er hämmerte mit … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Hämmern — 1. Vom blossen Hämmern wird der Thon nicht hart. – Altmann VI, 398. 2. Wer hämmern will, muss nicht zur Zange greifen. Auch die Russen sprechen die Erfahrung aus: Es hat mancher hämmern wollen, der zur Zange griff. (Altmann VI, 412.) 3. Wohl… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
hämmern — Angestrengt arbeiten ♦ Ich muss die ganze Woche voll hämmern; Geht jetzt nicht, ich bin gerade beim Hämmern … Jugendsprache Lexikon
hämmern — 1. klopfen, pochen, prasseln, schlagen, trommeln; (ugs.): ballern, bumsen, donnern, hauen, knallen, wummern; (landsch., bes. südd., österr. ugs.): pumpern. 2. (ugs.): donnern; (Fußballjargon): bumsen; (Sportjargon): ballern, knallen. * * *… … Das Wörterbuch der Synonyme
hammern — [hammàn] hämmern … Bayrische Wörterbuch von Rupert Frank