-
1 κρούω
κρούω (verwandt mit κρότος), 1) schlagen, anschlagen, klopfen, stoßen; nach B. A. 101 eigtl. von leiser Berührung, aber im gew. Gebrauche für κόπτειν; bes. τὰς ϑύρας, was die Atticisten tadeln, obgleich es sich auch bei Attikern findet; Ar. Eccl. 317; Plat. Prot. 310 a u. öfter; Xen. Conv. 1, 11; Posidipp. bei Poll. 10, 22; auch A., wie Hatth. 7, 7, vgl. Lob. zu Phryn. 177; auch im obscönen Sinne sagt eine Frau ὅταν γε κρούσῃς τὴν ἐμὴν ϑύραν Ar. Eccl. 990; so auch bei Sp.; nach B. A. a. a. O. κατὰ τοῦ κακεμφάτου ἐν τῇ συνηϑείᾳ τὸ κροῦσαι κεῖται ἀντὶ τοῦ συγγενέσϑαι. – Bes. ein Saiteninstrument mit dem Plektron schlagen, κρούειν τῷ πλήκτρῳ, Plat. Lys. 209 b; πλῆκτρον ἔχει φόρμιγγος, ἔχει καὶ πλῆκτρον ἔρωτος, κρούει δ' ἀμφοτέροις καὶ φρένα καὶ κιϑάρην, von einer Citherspielerinn gesagt, Paul. Sil. 55 ( Plan. 278); so auch A.; auch κρεμβάλοις κρούειν, = κρεμβαλίζω, Ath. XIV, 636 d; u. αὐλὸν κρούειν, s. Jacobs A. P. p. 664. – Vom Tanze, κρούειν τοῖς ποσὶ τὴν γῆν Arr. An. 7, 1, 7; ähnl. Πιερίδες ἐν δαιτὶ ϑεῶν χρυσεοσάνδαλον ἴχνος ἐν γᾷ κρούουσαι Eur. I. A. 1043; χο-ρευέτω κρούουσα πόδα Herc. Fur. 1304; – auch χεῖρας, die Hände zusammenschlagen, klatschen, Suppl. 742; – ähnl. ὅπως τὰ ὅπλα μὴ κρουόμενα πρὸς ἄλληλα αἴσϑησιν παρέχοι, die aneinanderschlagenden Waffen, Thuc. 3, 22; τὰς ἀσπίδας πρὸς τὰ δόρατα ἔκρουσαν Xen. An. 4, 5, 18, vgl. 6, 1, 10; – übh. stoßen, drängen, λόγους λόγοις Plat. Theaet. 154 e; πέπλον Eur. Cycl. 328, mit schmutziger Nebenbdtg; – κέραμον κρούειν, an ein irdenes Gefäß klopfen, um zu untersuchen, ob es einen Sprung hat, dah. übh. untersuchen, τὸ καλόν Plat. Hipp. mai. 301 b, u. Plut. – Uebh. treffen, κνῖσα κρούει ῥινὸς ἄκρας Ephipp. bei Ath. IX, 370 c. – 2) wie κρουσιμετρέω, betrügen, vom Messen des Getreides hergenommen oder vom Wägen, Harpocr.; Phocylid. 5, 13 sagt κρούειν σταϑμὸν ἑτερόζυγον. – Med., πρύμναν κρούεσϑαι, sich langsam mit dem Schiffe zurückziehen, ohne es umzuwenden, vgl. Schol. Ar. Vesp. 397; Thuc. 1, 50. 3, 78 u. Sp., die auch das activum so brauchen, wie Pol. 16, 3, 8; κρούεσϑαι ἐπὶ πρύμναν, App. B. C. 5, 119; κρούεσϑαι τὸ πτερόν, zurückfliegen, Ael. N. A. 3, 13.
-
2 κρούω
κρούω, (1) schlagen, anschlagen, klopfen, stoßen; eigtl. von leiser Berührung, aber im gew. Gebrauche für κόπτειν;; auch im obszönen Sinne sagt eine Frau ὅταν γε κρούσῃς τὴν ἐμὴν ϑύραν. Bes. ein Saiteninstrument mit dem Plektron schlagen. Vom Tanze; auch χεῖρας, die Hände zusammenschlagen, klatschen; ὅπως τὰ ὅπλα μὴ κρουόμενα πρὸς ἄλληλα αἴσϑησιν παρέχοι, die aneinanderschlagenden Waffen; übh. stoßen, drängen; πέπλον, mit schmutziger Nebenbdtg; κέραμον κρούειν, an ein irdenes Gefäß klopfen, um zu untersuchen, ob es einen Sprung hat, dah. übh. untersuchen. Übh. treffen. (2) wie κρουσιμετρέω, betrügen, vom Messen des Getreides hergenommen oder vom Wägen. Med., πρύμναν κρούεσϑαι, sich langsam mit dem Schiffe zurückziehen, ohne es umzuwenden; κρούεσϑαι τὸ πτερόν, zurückfliegen -
3 προ-κρούω
προ-κρούω (s. κρούω), durch Schlagen, Treiben, Hämmern od. Schmieden ausdehnen, recken u. martern, s. Προκρούστης, nom. propr. – Bei Ar. Eccl. 1017 = ein Frauenzimmer beschlafen, wie κρούω. – Vgl. auch πρόκροον.
-
4 ὑπο-κρούω
ὑπο-κρούω (s. κρούω), von unten od. leise klopfen, daran schlagen, auch wie ὑποκρέκω, von Saiteninstrumenten, die Saiten anschlagen, auch den Takt dazu schlagen, Plut. Dem. 20; dah. andeuten, sagen, Ar. Plut. 548, von Poll. νουϑετῆσαι erkl., 9, 139; übrtr., in die Rede fallen, Alexis in B. A. 115, wo es ἐμποδίσαι erkl. wird, Aesch. 1, 35 im Gesetz; unterbrechen, Plat. Eryx. 395 e; λόγον Pol.; dah. antworten, widersprechen, βοᾶν, ὑποκρούειν, λοιδορεῖν τοὺς ῥήτορας Ar. Ach. 38, Schol. ἀντιλέγειν, ἐπὶ τῶν ϑορυβούντων λέγεται; τινί, Plut. u. a. Sp.; s. Phryn. in B. A. 68; Pol. 1, 7, 4,3; – entunzüchtigen Sinne, wie κρούω, vom Beischlafe, Ar. Eccl. 256. 618.
-
5 προς-επι-κρούω
προς-επι-κρούω (s. κρούω), noch dazu darauf, daran schlagen, τὶ πρός τι, D. Cass. 36, 32.
-
6 προς κρούω
προς κρούω (s. κρούω), anstoßen, insbes. – a) Einem aufstoßen, auf ihn stoßen, ihm zufällig begegnen, τινί, hineingerathen, ὅτε πυρὶ προςκρούσειε Plat. Tim. 43 c. – b) bei Einem anstoßen, ihn beleidigen, ihm verfeindet werden, wie προςκόπτω; ϑαμὰ προςκρούων μισεῖ πάντας, Plat. Phaed. 90 e; ἀνϑρώπῳ, Dem. 24, 6, der auch τὴν ἀπὸ τῆς εἰρήνης ἡσυχίαν dem τὸ προςκρούειν entgegstzt, 5, 25; προςκέκρουκεν ἐμοί, 21, 206; Sp., Luc. Demon. 11.
-
7 προς-ανα-κρούω
προς-ανα-κρούω (s. κρούω), anfangen zu sprechen, v. l. für προανακρούομαι bei Plut. de esu carn. I g. E.
-
8 προ-εκ-κρούω
προ-εκ-κρούω (s. κρούω), vorher herausstoßen, Sp., wie D. Cass. 43, 4.
-
9 προ-ανα-κρούω
προ-ανα-κρούω (s. κρούω), zuvor od. zuerst zurückstoßen, pass. zuvor zurückgestoßen werden, sich vorher zurückziehen, Sp. – Med. vorher die Saiten schlagen, übh. präludiren; Plut. sept. sap. conv. 18 p. 44, der de esu carn. 1 g. E. verbindet προανακρούσασϑαι (v. l. προςανακρ.) καὶ προαναφωνῆσαι; τί δή μοι ταυτὶ προανακέκρουσται, Philostr. iun. imagg. praef.; vgl. Schaef. melet. p. 13.
-
10 παρα-κρούω
παρα-κρούω (s. κρούω), daneben, an der Seite schlagen, dran vorbei schlagen, dah. falsch schlagen, bes. ein Saiteninstrument; wegstoßen, -schlagen, Plut. Sull. 18 Lucull. 28; aber ἡ ὀϑόνη παρακέκρουσται ist = ist beigesetzt, Luc. catapl. 1. – Uebtr. nach Harpocr. μετῆκται ἀπὸ τοῦ τοὺς ἱστάντας τι ἢ μετροῦντας κρούειν τὰ μέτρα καὶ διασείειν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν, also eigtl. an die Wagschale oder das Maaß schlagen und dadurch betrügen, schnellen, vom rechten Wege abführen, οὐκ ἄν σε παρακρούοι ἡ παροῦσα ξυμφορά, Plat. Crit. 47 a; besonders im med., παρακρούσασϑαι, dem ἐξαπατῆσαι entsprechend, Dem. 24, 79, u. oft dem φενακίζειν entsprechend, wie 31, 12; mit doppeltem accus., πῆ παρακρούεταί ποϑ' ἕκαστα ὑμᾶς, 29, 1; τηλικοῦτον πρᾶγμα παρακρουόμενοι τοὺς δικαστάς, 43, 39; vgl. Wolf Lept. p. 291; Sp., μῶν παρακέκρουσμαί σε, Luc. Tim. 57; pass., παρακρουσϑῆναι ὑπὸ τῆς γοητείας, Din. 1, 66; ἡ πόλις παρακέκρουσται, Dem. 24, 37 (aber παρακεκρουμένος 6, 23 Bekk., vulg. mit σ) Plat. τὰ σφάλματα, ἃ αὐτὸς ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ τῶν προτέρων συνουσιῶν παρεκέκρουστο, Theaet. 168 a; ὑφ' οὗ παρακρουσϑῆναι πολλούς, Pol. 34, 5, 2. – Auch παρακεκροῦσϑαι τῶν φρενῶν ἢ τοῦ νοῦ, nach Phryn. in B. A. 59, 27 παραπεπαῖσϑαι καὶ μὴ ἐν τῷ καϑεστῶτι εἶναι, verrückt sein; u. so auch neutral, παρέκρουσε, er war wahnsinnig, Hippocr. u. Sp.
-
11 συγ-κρούω
συγ-κρούω (s. κρούω), zusammenschlagen, χεῖρε, Ar. Ran. 1029; πόλεμον, Krieg erregen, D. Sic.; – zusammenbringen, -hetzen, verfeinden; συγκρούειν τι τῶν πραγμάτων entspricht dem ποιεῖν στασιάζειν, Isocr. 4, 134; αὐτοὺς ἀλλήλοις συγκρούειν ἐβούλοντο, Thuc. 1, 44; πάντας συνέκρουε καὶ πρὸς αὐτοὺς ἐτάραττε, Dem. 17, 19, vgl. 163; – widerlegen, Strab. 11, 7, 4; zusammenstellen u. vergleichen, πρὸς τὰ νῠν, 8, 3, 23; – intr., an einander gerathen, νῆες ἀλλήλαις συγκρούουσαι, Pol. 1, 50, 3. 3, 93, 3; Plut. Alex. 47.
-
12 κατα-κρούω
κατα-κρούω (s. κρούω), herunter-, niederschlagen, Hippocr. u. Sp.; mit einer Lanzette zerschlagen, die Haut schröpfen; bei Plat. Legg. VIII, 843 e von Bienen, ἐὰν ἐσμοὺς ἀλλοτρίους σφετερίζῃ τις, τῇ τῶν μελιττῶν ἡδονῇ ξυνεπόμενος καὶ κατακρούων οὕτως οἰκειῶται, die man durch das Schlagen kupferner Geräthe von einem Orte fort u. an sich lockt. – Bei Sp. betäuben, Poll. 8, 154.
-
13 μετα-κρούω
μετα-κρούω (s. κρούω), zurückstoßen, Sp. (abs., sc. τὴν ναῦν), übertr., seine Meinung ändern, Plut. adv. Stoic. 22.
-
14 δια-κρούω
δια-κρούω (s. κρούω), 1) hindurchschlagen; σφῆνας, durchtreiben, Theophr.; ein irdenes Gefäß durch Anklopfen prüfen, ob es einen Riß hat, Luc. parasit. 4; vgl. Schol. Ar. Ran. 78; dah. übertr., erproben, untersuchen; τὴν οὐσίαν, εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαϑρὸν φϑέγγεται Plat. Theaet. 179 d. – 2) unterbrechen, hindern; διακρουσϑῆναι τῆς τιμωρίας, an der Bestrafung, Dem. 24, 132; ἑαυτὸν ἐν τοῖς πράγμασιν Plut. de prof. virt. sent. p. 255. – Med., von sich zurückstoßen, abweisen; Plut. Cat. min. 30; δεήσεις, Caes. 66; ἀπορίαν, beseitigen, Philop. 14; bes. eine Anklage durch falsche Entschuldigungen; τοὺς Ἕλληνας, d. i. hinhalten, täuschen, Her. 7, 168; durch Aufschub u. Ausflüchte ausweichen, τινά, Dem. 24, 13; τὸν παρόντα χρόνον, verzögern, 19, 33, vgl. Plut. Caes. 64; entgehen, φυλακάς 24, 36, u. öfter; προφάσει, Dion. Hal. 10, 17; ϑεραπείαις τισὶ τὴν ὀργήν, Strab. XIV p. 674; τὴν δίκην, Plut. Num. 12; τὴν πρόςοδον, Dion. Hal. 3, 3.
-
15 ἀπο-κρούω
ἀπο-κρούω (s. κρούω), zurückstoßen, -schlagen, bes. pass., ἀμφοτέρωϑεν ἀπεκρούσϑη Thuc. 4, 107; τινά τινος, von Soldaten, Xen. Hell. 5, 3, 22; ἀπεκρούσϑη τῆς ἐμβολῆς 6, 4, 4; ἀπό τινος ἀποκεκρουμένος 7, 4, 26; τῶν ἵππων ἀποκρούεσϑαι, von den Pferden abgeworfen werden, Hipparch. 3, 14; τῆς μηχανῆς ἀπεκρούσϑησαν, ihre List wurde vereitelt, Pol. 22, 11; vgl. Plut. Cleom. 37; – κοτυλίσκιον τὸ χεῖλος ἀποκεκρουσμένον (v. l. ἀποκεκρουμένον, wie auch B. A. 429 citirt ist) Ar. Ach. 435, mit abgebrochenem Rande, Schol. ἀποκεκλασμένον. – Med., von sich zurückschlagen, abwehren, Her. 4, 200. 8, 61 Thuc. 2, 4 Xen. u. Sp., die wie im activ. τινά τινος ver binden.
-
16 ἀντι-κρούω
ἀντι-κρούω (s. κρούω), 1) zurückstoßen, Plat. Legg. IX, 857 b; Arist. pol. 2, 6, 8. – 2) intrans., entgegen sein, πρός τι, διὰ τὸν ἀντικρούσαντα πρὸς τὴν δόξαν αὐτοῦ φϑόνον Plut. Cat. mai. 24; ἀντεκεκρούκει αὐτοῖς, es war ihnen mißglückt Thuc. 6, 46; ἀντέκρουσέ τε καὶ γέγονεν οἱον οὐκ ἔδει Dem. 18, 198.
-
17 ἀνα-κρούω
ἀνα-κρούω (s. κρούω), zurückstoßen, hemmen, mit Gewalt aufhalten, ἵππον χαλινῷ Xen. Equ. 11, 3; ἀνακρουστέον Equ. 10, 12; τὸ ζεῠγος, Plut.; gew. im med., das Schiff anhalten und so rückwärts fahren, daß der Schnabel den Feinden zugekehrt bleibt, ἐπὶ πρύμναν Her. 8, 48 (vgl. Schol. Thuc. 1, 50, wo πρύμναν κρούεσϑαι sieht); auch allein, Thuc. 7, 38. 40; übh. sich zurückziehen, bes. in guter Ordnung, πρύμναν ἀνακρούεσϑαι Ar. Vesp. 399; übertr., λόγον Plat. Phil. 13 d. – In der Musik: ein Instrument anschlagen, präludiren; einen Gesang anstimmen, Theocr. 4, 31; von der Rede, Pol. 4, 22, 11; Luc. Nigr. 8 μικρὸν ἀνακρουόμενος; wohin auch ἀνεκρούου νέκταρ ἐναρμόνιον gehört Ant. Sid. 75 (VII, 29).
-
18 ἐπι-κρούω
ἐπι-κρούω (s. κρούω), daraufschlagen, χϑόνα βάκτροις ἐπικρούσαντες, auf die Erde mit dem Stocke stoßen, Aesch. Ag. 196; auf einen Nagel, um ihn einzuschlagen, Ar. Th. 1004; τῇ χειρὶ τὸ ξίφος, mit der Hand an's Schwert schlagen, Plut. Pomp. 58; a. Sp. Uebertr., εἰς δασύποδα τινὰ ἐπικροῦσαι, verspotten, Macho Ath. XIII, 579 (v. 23).
-
19 ἐπ-ανα-κρούω
ἐπ-ανα-κρούω ( κρούω), zurückstoßen. – Med., zurückkehren, δεῦρο Ar. Av. 848.
-
20 ἐγ-κρούω
ἐγ-κρούω (s. κρούω), ein-, anschlagen, παττάλους Ar. Vesp. 130; εἰς τὰ ὑποδήματα ἥλους Theophr. Char. 4; ἀκρὶς – ἐγκρούουσα φίλοις ποσσὶ λάλους πτέρυγας, die Flügel an die Füße schlagend, Mel. 112 (VII, 195).
См. также в других словарях:
κρούω — strike pres subj act 1st sg κρούω strike pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρούω — κρούω, έκρουσα βλ. πίν. 40 … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
κρούω — (AM κρούω) 1. χτυπώ, πλήττω (α. «κρούσας δέ πλευρά», Ευρ. β. «κρούειν δὲ τοῑς ποσὶ τὴν γῆν ἐφ ἧς βεβηκότες ἧσαν», Αρρ.) 2. πλήττω τις χορδές έγχορδου μουσικού οργάνου ή, γενικά, παίζω μουσικό όργανο («ψῆλαι καὶ κρούειν τῷ πλήκτρῳ», Πλάτ.) νεοελλ … Dictionary of Greek
κρούω — έκρουσα, κρούστηκα, κρουσμένος 1. χτυπώ, βαρώ: Κρούει την πόρτα. 2. παίζω όργανο: Κρούει την κιθάρα του. 3. φρ., «Kρούω τον κώδωνα του κινδύνου» σημαίνει ότι προαναγγέλλω δημόσια τον κίνδυνο που επέρχεται. 4. το μέσ., κρούομαι σημαίνει ότι… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
κροῦον — κρούω strike pres part act masc voc sg κρούω strike pres part act neut nom/voc/acc sg κρούω strike imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) κρούω strike imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κεκρουσμένα — κρούω strike perf part mp neut nom/voc/acc pl κεκρουσμένᾱ , κρούω strike perf part mp fem nom/voc/acc dual κεκρουσμένᾱ , κρούω strike perf part mp fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κροῦσον — κρούω strike aor imperat act 2nd sg κρούω strike fut part act masc voc sg κρούω strike fut part act neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρούετε — κρούω strike pres imperat act 2nd pl κρούω strike pres ind act 2nd pl κρούω strike imperf ind act 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρούσει — κρούω strike aor subj act 3rd sg (epic) κρούω strike fut ind mid 2nd sg κρούω strike fut ind act 3rd sg κρού̱σει , κροῦσις striking fem nom/voc/acc dual (attic epic) κρού̱σεϊ , κροῦσις striking fem dat sg (epic) κρού̱σει , κροῦσις striking fem… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρούσω — κρούω strike aor subj act 1st sg κρούω strike fut ind act 1st sg κρούω strike aor ind mid 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρούσῃ — κρούω strike aor subj mid 2nd sg κρούω strike aor subj act 3rd sg κρούω strike fut ind mid 2nd sg κρού̱σηι , κροῦσις striking fem dat sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)