-
1 grzebać
grzebać < pogrzebać> (-ię) (chować zmarłych) bestatten, begraben; (zasypać) unter sich begraben;grzebać w cudzych rzeczach schnüffeln; -
2 grzebać
I. vt< perf po-> ( chować zmarłego) begraben, bestatten\grzebać w czymś in etw +dat stöbern [ lub wühlen], etw durchwühlen -
3 pogrzebać
pogrzebać pf (pogrzebię) zmarłych bestatten, begraben; (zasypać) verschütten, unter sich begraben; (pogmerać) (herum)wühlen, (herum)suchen (w L in D); fig begraben;pogrzebać nadzieje die Hoffnung begrabengrzebać < pogrzebać> (-ię) (chować zmarłych) bestatten, begraben; (zasypać) unter sich begraben;grzebać w cudzych rzeczach schnüffeln; -
4 herumwursteln
herum|wurstelnvi ( fam)1) ( ziellos vor sich hinarbeiten) guzdrać [o grzebać] się z robotąich habe den ganzen Morgen in der Küche herumgewurstelt cały dzień guzdrałam się z robotą w kuchni2) ( herummachen) grzebać, bałaganićhör jetzt endlich auf, in deinen Sachen herumzuwursteln! przestań wreszcie grzebać w twoich rzeczach! -
5 babrać
III. vr\babrać się z czymś mit etw herumtrödeln ( fam) -
6 chować
chować [xɔvaʨ̑]I. vt\chować klucze do kieszeni die Schlüssel in die [Hosen]Tasche stecken\chować coś przed kimś etw vor jdm verstecken [ lub verbergen]6) \chować głowę w piasek den Kopf in den Sand steckenII. vr3) ( rozwijać się)jak się chowają twoje dzieci? wie machen sich deine Kinder? ( fam) -
7 begraben
begraben *vt irr -
8 kramen
in der Schublade nach etw \kramen szperać w szufladzie szukając czegośII. vtetw aus der Handtasche/dem Schrank \kramen wyszperać coś z torebki/szafy -
9 scharren
scharren ['ʃarən] -
10 stochern
-
11 wühlen
wühlen ['vy:lən]II. vr1) ( sich bewegen)sich in die Erde \wühlen Maulwurf: wryć się w ziemię2) (fam: arbeiten)sich durch etw \wühlen przebrnąć przez coś
См. также в других словарях:
grzebać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, grzebaćbię grzebaćbie, grzebaćany {{/stl 8}}– pogrzebać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} składać ciało zmarłego człowieka do grobu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grzebać zmarłych. Pogrzebać poległych w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grzebać — ndk IX, grzebaćbię, grzebaćbiesz, grzeb, grzebaćał, grzebaćany rzad. grzebnąć dk Va, grzebaćnę, grzebaćniesz, grzebaćnij, grzebaćnął, grzebaćnęła, grzebaćnęli, grzebaćnąwszy 1. «rozgarniać, rozrzucać coś, przerzucać szukając, przetrząsać; gmerać… … Słownik języka polskiego
grzebać — pot. Grzebać (widelcem, łyżką) w talerzu «jeść niechętnie, bez apetytu»: (...) przycupnęła gdzieś w kąciku, bezmyślnie grzebiąc widelcem w kolorowej sałatce. A. Lewańska, Sonata … Słownik frazeologiczny
grzebać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, grzebać siębię się, grzebać siębie się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}to samo co grzebać w zn. 1.: Grzebać się w szpargałach. Grzebać się w piasku. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grzebać się — pot. Grzebać się w ziemi «uprawiać działkę dla przyjemności»: Obydwoje są w ogródku i grzebią się w ziemi. A. Bobkowski, Szkice … Słownik frazeologiczny
grzebnąć — → grzebać … Słownik języka polskiego
talerz — Grzebać (widelcem, łyżką) w talerzu zob. grzebać … Słownik frazeologiczny
łyżka — 1. żart. Jadłoby się, chciałoby się jeść kogoś łyżkami «o kimś miłym, sympatycznym (zwykle o dziecku)»: Ach, jaki słodki dzidziuś, chciałoby się go jeść łyżkami. PR rep 2001. 2. Ktoś utopiłby kogoś, rad by, chciałby itp. utopić kogoś w łyżce wody … Słownik frazeologiczny
widelec — pot. żart. A nuż, widelec «powiedzenie oznaczające: a jeśli, może jednak (żart językowy oparty na identycznym brzmieniu słów nuż i nóż)»: (...) nie wiadomo, a nuż, widelec się uda? Roz bezp 1998. Grzebać widelcem w talerzu zob. grzebać … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
babrać — ndk IX, babraćbrzę, babraćbrzesz, babrz, babraćbrał, babraćany a. I, babraćam, babraćasz, babraćają, babraćaj, babraćał, babraćany 1. pot. «brudzić; paprać» Babrać ręce błotem. 2. pot. «rozgarniać coś; grzebać w czymś» Babrać łyżką w zupie. 3.… … Słownik języka polskiego