-
1 graniczyć
глаг.• граничить• окаймлять* * *несов. граничить* * *несов.грани́чить -
2 miedza
сущ.• кайма• край• межа• ободок* * *miedz|a♀ межа;graniczyć o \miedzaę быть смежным; соседствовать
* * *жмежа́graniczyć o miedzę — быть сме́жным; сосе́дствовать
-
3 przypierać
глаг.• припирать* * *przypiera|ć\przypieraćny несов. do czego 1. припирать, прижимать к чему;2. примыкать к чему, соприкасаться с чем+1. przyciskać 2. przytykać, graniczyć
* * *przypierany несов. do czego1) припира́ть, прижима́ть к чему2) примыка́ть к чему, соприкаса́ться с чемSyn: -
4 przytykać
глаг.• прикладывать* * *przytyka|ć\przytykaćny несов. 1. прикладывать, приставлять; ср. przytknąć;2. do czego прилегать к чему+1. przykładać 2. sąsiadować, graniczyć
* * *przytykany несов.1) прикла́дывать, приставля́ть; ср. przytknąć2) do czego прилега́ть к чемуSyn: -
5 sąsiadować
глаг.• граничить• окаймлять• соседствовать* * *несов. 1. жить по соседству; быть соседом (соседями);2. (graniczyć) соседствовать* * *несов.1) жить по сосе́дству; быть сосе́дом (сосе́дями)2) ( graniczyć) сосе́дствовать -
6 aneinander
anein'ander jeden (jedno) przy drugim, jeden (jedno) obok drugiego, jedna przy oder obok drugiej, do siebie, ze sobą, o sobie;aneinander binden przywiąz(yw)ać jeden (jedno) do drugiego, związ(yw)ać (ze sobą);aneinander fügen <z>łączyć ze sobą;aneinander grenzen, aneinander stoßen v/i graniczyć ze sobą;aneinander kleben v/i zlepi(a)ć się;aneinander schieben przysuwać <- sunąć> do siebie;aneinander vorbeireden mówić nie słuchając jeden drugiego -
7 angrenzen
angrenzen v/i (an A) graniczyć (z I), przylegać (do G) -
8 grenzen
grenzen vi (-zt) graniczyć (an A z I) -
9 stoßen
I v/tdie Kugel stoßen pchnąć pf kulą;jemandem den Dolch in die Brust stoßen pchnąć pf k-o sztyletem w pierś;von sich stoßen, zur Seite stoßen odpychać < odepchnąć> od siebie, w bok;7. fam. fig jemanden vor den Kopf stoßen urazić pf k-o;II v/i8. ( rütteln) trząść;9. ( angrenzen) stykać się, graniczyć (an A z I);auf Schwierigkeiten stoßen napot(y)kać trudności; (sich anschließen) dołączać <- czyć> (się) ( zu uns do nas);III v/r sich am Kopf stoßen stłuc pf sobie głowę;sich an der Tischkante stoßen uderzyć się pf o kant stołu;
См. также в других словарях:
graniczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, graniczyćczę, graniczyćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o jakimś obszarze, terytorium: przylegać do czegoś, mieć wspólną granicę; sąsiadować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Graniczyć z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
graniczyć — ndk VIb, graniczyćczę, graniczyćczysz, graniczyćicz, graniczyćył 1. «przylegać do czegoś terytorialnie, mieć wspólną granicę» Polska graniczy od południa z Czechami i Słowacją. Ogród graniczył z podwórzem. Pole graniczyło z lasem i rzeką.… … Słownik języka polskiego
graniczyć — Coś graniczy z cudem «o czymś nieprawdopodobnym, prawie niemożliwym, co zdarza się bardzo rzadko»: Przedostanie się z jednego końca miasta na drugi, w godzinach szczytu, graniczy z cudem. GłW 11/03/1999 … Słownik frazeologiczny
miedza — Graniczyć, sąsiadować, mieszkać o miedzę (z kimś) «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.»: Do opuszczonych przez rdzennych Mazurów gospodarstw, leśniczówek, rybakówek stopniowo, ale już systematycznie wprowadzali się… … Słownik frazeologiczny
cud — 1. pot. Cuda niewidy, wianki «o czymś (rzekomo) niezwykłym, rzadko spotykanym; także: o czymś niezrozumiałym, dziwacznym»: (...) zostaje zatrzymany przez patrol MO, oskarżony o cuda niewidy, usunięty z partii (...). P. Kuncewicz, Agonia. 2. pot.… … Słownik frazeologiczny
dotykać — ndk I, dotykaćam, dotykaćasz, dotykaćają, dotykaćaj, dotykaćał, dotykaćany 1. forma ndk czas. dotknąć (p.) 2. «sięgać aż do czegoś, stykać się, graniczyć z czymś» Ulica dotyka parku … Słownik języka polskiego
graniczenie — n I rzecz. od graniczyć … Słownik języka polskiego
miedza — ż II, DCMs. miedzadzy; lm D. miedz «wąski pas nie zoranej ziemi między uprawnymi polami, rozgraniczający te pola; granica» Iść miedzą. ◊ Graniczyć, sąsiadować itp. o miedzę «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.» przen … Słownik języka polskiego
przylegać — ndk I, przylegaćga, przylegaćają, przylegaćał 1. «być ściśle dopasowanym do czegoś, dotykać bezpośrednio; opinać ściśle, przywierać do czegoś» Deski podłogi ściśle przylegają do siebie. Włosy (gładko) przylegały do głowy. Koszula przylegała mu do … Słownik języka polskiego
przytykać — ndk I, przytykaćam, przytykaćasz, przytykaćają, przytykaćaj, przytykaćał, przytykaćany 1. forma ndk czas. przytknąć (p.) 2. «stykać się, graniczyć z czymś; przylegać do czegoś» Jego ogród przytyka do naszego … Słownik języka polskiego
sąsiadować — ndk IV, sąsiadowaćduję, sąsiadowaćdujesz, sąsiadowaćduj, sąsiadowaćował 1. «być czyimś sąsiadem; mieszkać w pobliżu kogoś; rzadziej: zajmować miejsce przy kimś, siedzieć obok kogoś» Sąsiadować z kimś przez ścianę. Sąsiadować z kimś przy stole. 2 … Słownik języka polskiego