-
1 zepchnąć
глаг.• спихнуть• столкнуть* * *zepchn|ąć\zepchnąćięty сов. 1. столкнуть, спихнуть;2. перен. разг. свалить, взвалить; \zepchnąć na kogoś obowiązki взвалить на кого-л. обязанности; 3. воен. потеснить (неприятеля)+1, 2. zwalić
* * *zepchnięty сов.1) столкну́ть, спихну́ть2) перен., разг. свали́ть, взвали́тьzepchnąć na kogoś obowiązki — взвали́ть на кого́-л. обя́занности
3) воен. потесни́ть ( неприятеля)Syn: -
2 spychać
глаг.• вталкивать• пихать• подталкивать• спихивать• спихнуть• сталкивать• столкнуть• толкать• толкнуть* * *spycha|ć\spychaćny несов. 1. сталкивать, спихивать;2. перен. разг. сваливать, взваливать; 3. воен. теснить (неприятеля); ср. zepchnąć+2. zwalać
* * *spychany несов.1) ста́лкивать, спи́хивать2) перен., разг. сва́ливать, взва́ливатьSyn:zwalać 2) -
3 zbić
глаг.• бить• биться* * *1) (argumenty) разбить, опровергнуть (доводы)2) zbić (pobić) избить3) zbić (rozbić) разбить4) zbić (złączyć) сбить (соединить)5) zbić (z tropu), poplątać, stropić, wytrącić сбить (с толку), смутить6) pot. zbić (pieniądze) разг. сбить, нажить, сколотить (деньги)ubić (np. masło) сбить (напр. масло)naprowadzić, skierować сбить (напр. разговор)obniżyć (np. cenę, temperaturę) сбить (напр. цену, температуру)otrzeć, zadrapać сбить (натереть)przesunąć, sprowadzić, zepchnąć, zsunąć сбить (оттеснить, сместить, заставить отклониться)zestrzelić сбить (подстрелить)sklecić, stłoczyć, zebrać сбить (собрать)pogmatwać, pokrzyżować сбить (сорвать, спутать)zdeptać (zniszczyć) сбить (стоптать, повредить)potrącić, strącić сбить (сшибить)* * *zbi|ć\zbićty сов. 1. сбить;\zbić deski сбить (сколотить) доски; \zbić z nóg сбить (свалить, сшибить) с ног;
2. разбить, расколоть;\zbić talerz разбить (расколоть) тарелку;
3. избить, поколотить, побить;\zbić kijem избить палкой;
4. перен. опровергнуть;\zbić argumenty опровергнуть аргументы; ● \zbić kapitał (pieniądze) разг. нажить (сколотить) капитал (деньги); \zbić z tropu (z panta-łyku) сбить с толку (с панталыку)
* * *zbity сов.1) сбитьzbić deski — сбить (сколоти́ть) до́ски
zbić z nóg — сбить (свали́ть, сшиби́ть) с ног
2) разби́ть, расколо́тьzbić talerz — разби́ть (расколо́ть) таре́лку
3) изби́ть, поколоти́ть, поби́тьzbić kijem — изби́ть па́лкой
4) перен. опрове́ргнутьzbić argumenty — опрове́ргнуть аргуме́нты
•- zbić pieniądze
- zbić z tropu
- zbić z pantałyku -
4 abdrängen
-
5 drängen
drängen v/t odpychać < odepchnąć> ( zur Seite na bok), spychać < zepchnąć> ( von der Straße z drogi); wypierać <- przeć> ( aus etwas z G); zur Eile usw przynaglać ( jemanden zu k-o do G); vi ( fordern) nalegać ( auf D na A);die Zeit drängt czas nagli; -
6 hinunterstürzen
hi'nunterstürzen v/t strącać <- cić>, spychać < zepchnąć> w dół; vi (sn) runąć pf ( von z G);vr sich hinunterstürzen von … rzucić się pf, skoczyć pf z (G) -
7 Peter
Peter m Piotr;Schwarzer Peter ( Spiel) czarny Piotruś;fig jemandem den schwarzen Peter zuschieben zepchnąć pf odpowiedzialność na k-o -
8 Rand
Rand m (Rand[e]s; Ränder) brzeg, krawędź f, skraj; eines Ortes, Waldes a kraniec; DRUK, fig margines;bis an den Rand voll napełniony po brzegi;außer Rand und Band sein nie posiadać się ( vor Freude usw z radości usw); Kinder rozdokazywać się, rozswawolić się;mit etwas, jemandem nicht zu Rande kommen →LINK="zurande" zurande -
9 schieben
-
10 stoßen
I v/tdie Kugel stoßen pchnąć pf kulą;jemandem den Dolch in die Brust stoßen pchnąć pf k-o sztyletem w pierś;von sich stoßen, zur Seite stoßen odpychać < odepchnąć> od siebie, w bok;7. fam. fig jemanden vor den Kopf stoßen urazić pf k-o;II v/i8. ( rütteln) trząść;9. ( angrenzen) stykać się, graniczyć (an A z I);auf Schwierigkeiten stoßen napot(y)kać trudności; (sich anschließen) dołączać <- czyć> (się) ( zu uns do nas);III v/r sich am Kopf stoßen stłuc pf sobie głowę;sich an der Tischkante stoßen uderzyć się pf o kant stołu;
См. также в других словарях:
zepchnąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}spychać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}usunąć [zepchnąć] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}w cień [na drugi plan] {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zepchnąć — dk Va, zepchnąćnę, zepchnąćniesz, zepchnąćnij, zepchnąćnął, zepchnąćnęła, zepchnąćnęli, zepchnąćnięty, zepchnąćnąwszy spychać ndk I, zepchnąćam, zepchnąćasz, zepchnąćają, zepchnąćaj, zepchnąćał, zepchnąćany 1. «pchnięciem spowodować zmianę… … Słownik języka polskiego
usunąć [zepchnąć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}w cień [na drugi plan] {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawić kogoś, coś dotychczasowego znaczenia, pozycji; czynić mniej ważnym, znaczącym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprawa ta usunęła w cień wszystkie zmartwienia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spychać — → zepchnąć … Słownik języka polskiego
spychać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, spychaćam, spychaća, spychaćają, spychaćany {{/stl 8}}– zepchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, spychaćnę, spychaćnie, spychaćnij, spychaćnął, spychaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
margines — 1. Być, znaleźć się na marginesie (czegoś) «przestać się liczyć, stracić na znaczeniu, na wartości, być odsuniętym od czegoś»: Z czasem podzielone wewnętrznie partie komunistyczne znalazły się właściwie na marginesie życia politycznego (...). A.… … Słownik frazeologiczny
dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… … Słownik języka polskiego
odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… … Słownik języka polskiego
piłeczka — I ż III, CMs. piłeczkaczce; lm D. piłeczkaczek «mała piłka do gry» Piłeczka pingpongowa. ◊ Odbić piłeczkę «w biurokratyczny sposób zepchnąć na kogoś jakąś pracę, odpowiedzialność za coś, nie podjąć się jakiejś pracy wbrew oczekiwaniom, przekazać… … Słownik języka polskiego
plan — m IV, D. u, Ms. plannie; lm M. y 1. «zamiar, zamysł, pomysł, projekt» Fantastyczny, realny, szalony, zuchwały plan. Plan co do kogoś, czegoś. Snuć plany na przyszłość. Mieć coś w planie. Plan dojrzewa. Plan się udał, spełzł na niczym. ◊ Pokrzyż … Słownik języka polskiego
popychadło — n III, Ms. popychadłodle; lm D. popychadłodeł pot. «osoba, którą się wszyscy posługują, nie wykazująca inicjatywy, niesamodzielna w pracy, traktowana lekceważąco» Być popychadłem w domu. Pozwolił się zepchnąć do roli popychadła. Traktować kogoś… … Słownik języka polskiego