Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

gaining

  • 1 conciliātiō

        conciliātiō ōnis, f    [concilio], a connection, union, bond: generis hominum: civilis.—Fig., a conciliating, making friendly, gaining over: conciliationis causā. — In rhet., a gaining over, conciliating (of a judge or audience).—In philos., an inclination, longing: hominis ad ea, quae, etc.: naturae.—An acquiring, procuring, winning: gratiae.
    * * *
    connection/union; winning over/favor; attraction; acceptance; desire; procuring

    Latin-English dictionary > conciliātiō

  • 2 conciliatio

    concĭlĭātĭo, ōnis, f. [concilio] (in Cic. and Quint.).
    I.
    A connection, union.
    A.
    Prop.:

    totius generis hominum,

    Cic. Off. 1, 41, 149; so,

    quasi civili conciliatione et societate conjunctos (deos),

    id. N. D. 2, 31, 78.—
    B.
    Trop.
    1.
    A uniting in feeling, a conciliating, making friendly, a gaining over:

    quae conciliationis causā leniter aut permotionis vehementer aguntur,

    Cic. de Or. 2, 53, 216:

    honestum ad conciliationem satis per se valet,

    Quint. 4, 1, 41; cf. id. 3, 8, 12.—
    b.
    As a rhet. t. t., the gaining over or winning of hearers, a judge, etc., = oikeiôsis, Cic. de Or. 3, 53, 205; cf. Quint. 9, 1, 32; 9, 2, 3.—
    2.
    (In acc. with conciliatus.) In philos. lang., an inclination, desire or longing for:

    prima est enim conciliatio hominis ad ea, quae sunt secundum naturam,

    Cic. Fin. 3, 6, 21; so id. Ac. 2, 42, 131; cf. in plur.:

    conciliationes = res conciliatae,

    id. Fin. 3, 6, 22 Madv.—
    II.
    An acquiring, procuring:

    pecuniam dedit ad conciliationem gratiae,

    Cic. Clu. 31, 84; cf.: omnis conventio conciliatio nominatur, Don. ad Ter. Eun. 4, 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conciliatio

  • 3 comparātiō (conp-)

        comparātiō (conp-) ōnis, f    [1 comparo], a preparing, providing for, preparation: novi belli: veneni, L.: dicendi.—A procuring, gaining, acquiring: testium: voluptatis: criminis, i. e. of the materials for an accusation.

    Latin-English dictionary > comparātiō (conp-)

  • 4 dēlectātiō

        dēlectātiō ōnis, f    [delecto], a delighting, delight, pleasure, amusement, satisfaction: nulla alia, T.: oculorum: ridendi: conviviorum: mira in cognoscendo: suae delectationis causā.
    * * *
    conferring/gaining delight; (source of) delight/pleasure/enjoyment/amusement; straining/effort/tenesmus; inclination/futile straining to void bowels/bladder

    Latin-English dictionary > dēlectātiō

  • 5 quaestus

        quaestus ūs (old gen. quaestuis, T.; quaestī, T.), m    a gaining, acquiring, gain, acquisition, profit, advantage: ad quaestūs pecuniae mercaturasque vis, Cs.: consequendi quaestūs studio: quaestus ac lucrum unius anni et unius agri: quibus fides, decus, omnia quaestui sunt, are venal, S.: quaestui habere rem p., to use public office for personal gain: iudicio abuti ad quaestum: pecuniam in quaestu relinquere, to let money at interest: hos quaestūs recipere: decumanorum nomine ad suos quaestūs esse abusum.—A way of making money, business, occupation, employment, trade: meretricius: de quaestibus, qui liberales habendi. —Of courtesans: quaestum corpore facere, L.: quaestum occipit, T.: in quaestu pro meretrice sedet, O.—Fig., gain, profit, advantage: qui sui quaestūs causā fictas suscitant sententias, Enn. ap. C.: nullum in eo facio quaestum.
    * * *
    gain, profit

    Latin-English dictionary > quaestus

  • 6 comparatio

    1.
    compărātĭo ( conp-), ōnis, f. [1. comparo], a comparing, comparison (in good prose).
    I.
    In gen.: comparationis duo sunt modi;

    unus cum idemne sit an aliquid intersit quaeritur: alter, cum quid praestet aliud alii quaeritur,

    Cic. de Or. 3, 29, 117; cf. id. ib. §

    116: potest incidere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum honestius,

    id. Off. 1, 43, 152:

    majorum, minorum, parium,

    id. Top. 18, 71:

    orationis suae cum scriptis alienis,

    id. de Or. 1, 60, 257:

    rerum,

    Quint. 2, 4, 24:

    argumentorum,

    id. 5, 13, 57:

    in comparatione alicujus (post-Aug.): strata erant itinera vilioribus sarcinis, quas in conparatione meliorum avaritia contempserat,

    Curt. 3, 11, 20 Vogel ad loc.; so,

    ex conparatione regis novi, desiderium excitabatur amissi,

    id. 10, 8, 9; cf. Lact. 7, 15, 7.—
    II.
    Esp.
    A.
    A trial of skill, contention:

    in comparationem se demittere,

    Suet. Rhet. 6.—
    B.
    A relation, comparison:

    cum solis et lunae et quinque errantium ad eandem inter se comparationem est facta conversio,

    Cic. N. D. 2, 20, 51.—
    C.
    Translation of the Gr. analogia, Cic. Univ. 4 fin.; 5; 7.—
    * D.
    An agreement, contract (v. 1. comparo, II. B.):

    provincia sine sorte, sine comparatione, extra ordinem data,

    Liv. 6, 30, 3.—
    E.
    Of animals, a coupling, pairing:

    boum,

    Col. 6, 2, 13.—
    F.
    In rhet.:

    criminis,

    a defensive comparison of a crime with a good deed, on account of which the crime was committed, Cic. Inv. 1, 11, 15; 2, 24, 72; Auct. Her. 1, 14, 24; 1, 15, 25.—
    G.
    In gram.
    1.
    A climax, Don. p. 1745 P.—
    2.
    The comparative degree, Quint. 1, 5, 45.
    2.
    compărātĭo, ōnis, f. [2. comparo].
    I.
    A preparing, providing for, preparation, etc. (rare, but in good prose):

    novi belli,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 9; cf.

    pugnae, Auct. B. Afr. 35: veneni,

    Liv. 42, 17, 6:

    comparatio disciplinaque dicendi,

    Cic. Brut. 76, 263:

    novae amicitiae,

    Sen. Ep. 9, 6.—
    II.
    A procuring, gaining, acquiring:

    testium,

    Cic. Mur. 21, 44:

    voluptatis,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    criminis,

    i. e. of all the materials for an accusation, id. Clu. 67, 191:

    quibus ego ita credo, ut nihil de meā comparatione deminuam,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16.—Hence,
    B.
    In late Lat., a purchasing, purchase, Dig. 5, 1, 52; 41, 3, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > comparatio

  • 7 conparatio

    1.
    compărātĭo ( conp-), ōnis, f. [1. comparo], a comparing, comparison (in good prose).
    I.
    In gen.: comparationis duo sunt modi;

    unus cum idemne sit an aliquid intersit quaeritur: alter, cum quid praestet aliud alii quaeritur,

    Cic. de Or. 3, 29, 117; cf. id. ib. §

    116: potest incidere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum honestius,

    id. Off. 1, 43, 152:

    majorum, minorum, parium,

    id. Top. 18, 71:

    orationis suae cum scriptis alienis,

    id. de Or. 1, 60, 257:

    rerum,

    Quint. 2, 4, 24:

    argumentorum,

    id. 5, 13, 57:

    in comparatione alicujus (post-Aug.): strata erant itinera vilioribus sarcinis, quas in conparatione meliorum avaritia contempserat,

    Curt. 3, 11, 20 Vogel ad loc.; so,

    ex conparatione regis novi, desiderium excitabatur amissi,

    id. 10, 8, 9; cf. Lact. 7, 15, 7.—
    II.
    Esp.
    A.
    A trial of skill, contention:

    in comparationem se demittere,

    Suet. Rhet. 6.—
    B.
    A relation, comparison:

    cum solis et lunae et quinque errantium ad eandem inter se comparationem est facta conversio,

    Cic. N. D. 2, 20, 51.—
    C.
    Translation of the Gr. analogia, Cic. Univ. 4 fin.; 5; 7.—
    * D.
    An agreement, contract (v. 1. comparo, II. B.):

    provincia sine sorte, sine comparatione, extra ordinem data,

    Liv. 6, 30, 3.—
    E.
    Of animals, a coupling, pairing:

    boum,

    Col. 6, 2, 13.—
    F.
    In rhet.:

    criminis,

    a defensive comparison of a crime with a good deed, on account of which the crime was committed, Cic. Inv. 1, 11, 15; 2, 24, 72; Auct. Her. 1, 14, 24; 1, 15, 25.—
    G.
    In gram.
    1.
    A climax, Don. p. 1745 P.—
    2.
    The comparative degree, Quint. 1, 5, 45.
    2.
    compărātĭo, ōnis, f. [2. comparo].
    I.
    A preparing, providing for, preparation, etc. (rare, but in good prose):

    novi belli,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 9; cf.

    pugnae, Auct. B. Afr. 35: veneni,

    Liv. 42, 17, 6:

    comparatio disciplinaque dicendi,

    Cic. Brut. 76, 263:

    novae amicitiae,

    Sen. Ep. 9, 6.—
    II.
    A procuring, gaining, acquiring:

    testium,

    Cic. Mur. 21, 44:

    voluptatis,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    criminis,

    i. e. of all the materials for an accusation, id. Clu. 67, 191:

    quibus ego ita credo, ut nihil de meā comparatione deminuam,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16.—Hence,
    B.
    In late Lat., a purchasing, purchase, Dig. 5, 1, 52; 41, 3, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > conparatio

  • 8 lucratio

    lū̆crātĭo, ōnis, f. [lucror], a gaining, gain:

    spes lucrationis,

    Tert. ad Uxor. 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > lucratio

  • 9 lucrativus

    lū̆crātīvus, a, um, adj. [id.], gaining, attended with gain.
    I.
    In gen., gainful, profitable, lucrative (rare but class.):

    apricatio in illo lucrativo sole,

    Cic. Att. 7, 11, 1 B. and K.:

    opera,

    Quint. 10, 7, 27; Spald. N. cr.:

    lucrativa in tantis negotiis tempora,

    Front. ad Anton. Ep. 2 Mai.:

    potu,

    Ambros. in Luc. 2, § 72.—
    II.
    In partic., in jurid. Lat.: res lucrativae, things bequeathed or given to a person (because the acquisition is pure gain, without payment), Paul. Sent. 5, 11, 5; Cod. Just. 10, 35, 1: ex causa lucrativa habere (acquirere) aliquid, to receive something by bequest or as a gift, Dig. 31, 1, 87 pr.; 40, 1, 4:

    ex causa lucrativa (fundus) meus factus est,

    Paul. Sent. 2, 17, 8; so,

    lucrativa possessio,

    Gai. Inst. 2, 56; Dig. 29, 4, 2:

    lucrativa usucapio,

    Gai. Inst. 2, 60:

    lucrativa acquisitio,

    Dig. 44, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lucrativus

  • 10 quaestus

    quaestus, ūs (archaic gen. quaesti, Plaut. Aul. 1, 2, 5; id. Poen. prol. 95; Ter. Hec. 5, 3, 38; Titin., Nov., Turp., and Caecil. ap. Non. 483, 19 sq.; Varr. ib. 492, 20.— Gen. quaestuis, Varr. ap. Non. 483, 32), m. [quaero], a gaining, acquiring; gain, acquisition, profit, advantage (quite class.; syn.: lucrum, emolimentum).
    I.
    Lit.:

    quaestus pecuniae,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    emendi aut vendendi quaestu et lucro duci,

    Cic. Tusc. 5, 3, 9:

    pauperes homines, quibus nec quaestus est, nec, etc.,

    Plaut. Rud. 2, 1, 2:

    ad suom quemque hominem quaestum esse aequomst callidum,

    id. As. 1, 3, 34:

    quaestus ac lucrum unius agri, et unius anni,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106:

    cum quaestu compendioque dimittere,

    id. ib. 2, 2, 3, §

    6: quibus fides, decus, pietas, postremo honesta atque inhonesta omnia quaestui sunt,

    are venal, are turned to gain, Sall. J. 31, 12:

    quaestui deditum esse,

    id. C. 13, 5:

    quaestui servire,

    Cels. 3, 4:

    ad suom quaestum callere,

    Plaut. Truc. 2, 5, 40:

    in quaestu esse,

    to bring gain, be turned to profit, Quint. 1, prooem. § 13: quaestui habere rem publicam, to derive advantage, enrich one ' s self, by the administration of public affairs, Cic. Off. 2, 22, 77:

    pecuniam in quaestu relinquere,

    to let out money at interest, on usury, id. Pis. 35, 86.—

    Prov.: non potest quaestus consistere, si eum sumptus superat,

    Plaut. Poen. 1, 2, 74; cf.:

    is (sumptibus suis) vel Herculi conterere quaestum possiet,

    i. e. he could spend all the tithes offered to Hercules, id. Most. 4, 2, 68:

    omnes homines ad suom quaestum callent et fastidiunt,

    every one looks to his own interest, id. Truc. 2, 5, 40; cf. id. ib. 2, 4, 62.—
    B.
    Transf., a way of making money, a business, occupation, employment, trade:

    meretricius,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.— Plur.:

    meretricii quaestus,

    Sen. Contr. 1, 2, 4:

    de quaestibus, qui liberales habendi,

    Cic. Off. 1, 42, 150; Plaut. Rud. 4, 3, 50:

    malus,

    id. Most. 3, 2, 92.—

    Of a prostitute (freq. and class.): corpore indignum quaestum facere,

    Plaut. Poen. 5, 3, 21; Liv. 26, 33, 8; Tac. A. 2, 85; Val. Max. 6, 1, 6:

    quaestum corpore factitare,

    id. 6, 1, 10; so without corpore:

    uti quaestum faceret,

    Ter. Heaut. 4, 1, 27:

    quaestum occipit,

    id. And. 1, 1, 52; id. Ad. 2, 1, 52; Plaut. Capt. 1, 1, 30.—Of a parasite:

    antiquom quaestum meum alimoniae servo,

    Plaut. Pers. 1, 2, 1. —
    II.
    Trop., gain, profit, advantage: qui sui quaestus causā fictas suscitant sententias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 40, 88 (Trag. v. 447 Vahl.):

    ut quaestui habeant male loqui melioribus,

    Plaut. Poen. 3, 3, 12:

    nullum in eo facio quaestum,

    Cic. Fam. 15, 14, 1:

    est autem quaestus magnus pietas,

    Vulg. 1 Tim. 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestus

См. также в других словарях:

  • Gaining — Gain Gain, v. t. [imp. & p. p. {Gained} (g[=a]nd); p. pr. & vb. n. {Gaining}.] [From gain, n. but. prob. influenced by F. gagner to earn, gain, OF. gaaignier to cultivate, OHG. weidin[=o]n, weidinen to pasture, hunt, fr. weida pasturage, G. weide …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Gaining twist — Gain Gain, v. i. To have or receive advantage or profit; to acquire gain; to grow rich; to advance in interest, health, or happiness; to make progress; as, the sick man gains daily. [1913 Webster] Thou hast greedily gained of thy neighbors by… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Gaining twist — Twist Twist, n. 1. The act of twisting; a contortion; a flexure; a convolution; a bending. [1913 Webster] Not the least turn or twist in the fibers of any one animal which does not render them more proper for that particular animal s way of life… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • gaining cognition — pažinimas statusas T sritis švietimas apibrėžtis Aukščiausia objektyviosios tikrovės atspindėjimo forma. Skiriami šie lygiai: jutiminis, kognityvusis, empirinis ir teorinis pažinimas, kurio yra dvi formos: individualusis ir kolektyvinis.… …   Enciklopedinis edukologijos žodynas

  • gaining — n. attainment, achievement geɪn n. profit; asset; achievement; addition, increase v. acquire; earn; add; purchase …   English contemporary dictionary

  • gaining — present part of gain …   Useful english dictionary

  • gaining stream — a stream or a part of a stream where flow increases because of groundwater discharge. Also called effluent stream …   Dictionary of ichthyology

  • gaining stream —    A stream or reach of a stream whose flow is being increased by inflow of ground water [22] …   Lexicon of Cave and Karst Terminology

  • gaining weight — increasing in one s body weight, getting fat …   English contemporary dictionary

  • gaining control — noun the act of forcibly dispossessing an owner of property • Syn: ↑capture, ↑seizure • Derivationally related forms: ↑seize (for: ↑seizure), ↑capture (for: ↑ …   Useful english dictionary

  • gaining machine — noun Etymology: gain (VI) + ing : a machine for cutting a gain …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»