Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ferula

  • 1 ferula

        ferula ae, f    [2 FER-], a reed, whip, rod, ferule, staff: ferulā caedere, H.: manum ferulae subducere, Iu.: ferulā ebrius artūs sustinet, O.
    * * *
    stick, rod

    Latin-English dictionary > ferula

  • 2 ferula

    fĕrŭla, ae, f., the plant fennel-giant, Ferula, Linn., in the pith of which Prometheus is feigned to have preserved the fire which he stole from heaven.
    I.
    Lit., Plin. 13, 22, 42, § 122; 7, 56, 57, § 198; Hyg. Fab. 144; Serv. Verg. E. 6, 42.—
    II.
    Transf.
    A.
    The thin or slender branch of a tree, Plin. 17, 21, 35, § 152.—
    B.
    A staff, walkingstick (for syn. cf.: baculum, bacillum, scipio, fustis;

    virga),

    Plin. 13, 22, 42, § 123.—
    C.
    A whip, rod, to punish slaves or schoolboys, Hor. S. 1, 3, 120; Juv. 6, 479; Mart. 14, 80; 10, 62, 10; Juv. 1, 15; Mart. Cap. 3, § 224;

    for driving draught cattle,

    Ov. M. 4, 26; cf. id. A. A. 1, 546.—
    D.
    As an attribute of Silvanus, Verg. E. 10, 25.—
    E.
    A splint for broken bones, Cels. 8, 10, 1.—
    F.
    The young stag's horn, Plin. 8, 32, 50, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > ferula

  • 3 ferula

    the herb fennel / a rad to beat children with.

    Latin-English dictionary of medieval > ferula

  • 4 ut or utī

        ut or utī adv.    [for * quoti or * cuti; 2 CA-].    I. Of place, where (poet.): Nisus Labitur, caesis ut forte iuvencis Fusus madefecerat herbas, V.: Utque aër, tellus illic, O.—    II. Of time, when, as soon as, just as: ut hinc te intro ire iussi, opportune hic fit mi obviam, T.: ut peroravit, surrexit Clodius: ut vero aquam ingressi sunt... tum, etc., L.: Ariovistum, ut semel Gallorum copias vicerit, crudeliter imperare, Cs.: atque ego, ut primum fletu represso loqui posse coepi, Quaeso inquam, etc., as soon as ever: Siculi, ut primum videre volgari morbos, in suas quisque urbes dilapsi sunt, L.: deinde ut nulla vi perculsos sustinere poterat, Quid ultra moror, inquit, etc., L.: ut hinc forte ea ad obstetricem erat missa, T.: ut ad mare nostrae cohortes excubuerant, accessere subito Pompeiani, Cs.: litteras scripsi... statim ut tuas legerem (i. e. litteras nunc scribo, ut tuas legi): neque, ut quaeque res delata ad nos, tum denique scrutari locos (debemus): traditum esse ut quando aqua Albana abundasset, tum... victoriam de Veientibus dari, L.— Since, from the time at which: ut Brundisio profectus es, nullae mihi abs te sunt redditae litterae.—Of repeated action, whenever: ut quisque istius animum offenderat, in lautumias statim coniciebatur: ut cuique erat locus attributus, ad munitiones accedunt, Cs.: ut quisque arma ceperat... inordinati in proelium ruunt, L.: ut enim quisque dixerat, ita postulabatur, etc.—    III. Of manner.    A. Interrog., how, in what way, in what manner: Ut vales? T.: ut sese in Samnio res habent? L.: Ut valet? ut meminit nostri? H. —Usu. in dependent questions, with subj: Narratque ut virgo ab se integra etiam tum siet, T.: credo te audisse ut me circumsteterint: docebat ut omni tempore totius Galliae principatum Aedui tenuissent, Cs.: veniat in mentem, ut trepidos quondam maiores vestros... defenderimus, L.: Vides ut altā stet nive candidum Soracte, H.— With indic. (old or poet.): Illud vide, os ut sibi distorsit carnufex, T.: Aspice, venturo laetantur ut omnia saeclo! (i. e. omnia laetantia), V.—After verbs of fearing, how, in what way, lest... not, that... not: rem frumentariam, ut satis commode supportari posset, timere dicebant, Cs.: verebar ut redderentur: timeo ut sustineas: o puer, ut sis Vitalis, metuo, et maiorum ne quis amicus Frigore te feriat, H.: quia nihil minus, quam ut egredi obsessi moenibus auderent, timeri poterat, L.: ut ferulā caedas meritum... non vereor, H.—In exclamations: ut falsus animi est! T.: Gnaeus autem noster... ut totus iacet: Ut vidi, ut perii! ut me malus abstulit error! V.: ut tu Semper eris derisor! H.—    B. Relative, as: ut potero, feram, T.: Ciceronem et ut rogas amo, et ut meretur et debeo: Labienus, ut erat ei praeceptum... abstinebat, Cs.: ut plerumque fit, L.—Introducing an example, as, for example, for instance: est quiddam, quod suā vi nos inlectos ducit, ut amicitia: ceteri morbi, ut gloriae cupiditas, etc.: qui aliis nocent, in eādem sunt iniustitiā, ut si in suam rem aliena convertant: ut si quis ei quem urgeat fames venenum ponat, L.: causas, ut honorificentissimis verbis consequi potero, complectar: si virtus digna est gloriatione, ut est (i. e. sicut est): nemo, ut opinor, in culpā est, in my judgment: qui, ut credo, duxit, etc., I believe.—With correlative ita, sic, sometimes idem, item, as, just as, in the same manner as: omnīs posthabui mihi res, ita uti par fuit, T.: ut viro forti dignum fuit, ita calumniam eius obtrivit: si ut animis sic oculis videre possemus: disputationem exponimus, eisdem fere verbis, ut disputatumque est: fecisti item ut praedones solent: haec ut brevissime dici potuerunt, ita a me dicta sunt (i. e. ita breviter dicta sunt ut dici potuerunt): te semper sic colam ut quem diligentissime: eruditus autem sic ut nemo Thebanus magis, N.—In comparative clauses with indefinite subjects, ut quisque with a sup. or an expression implying a superlative, usu. followed by ita with a sup, the more... the more: ut quisque est vir optimus, ita difficillime alios improbos suspicatur, the better man one is, the harder it is for him to, etc.: ut quisque (morbus) est difficillimus, ita medicus nobilissimus quaeritur; cf. facillime ad res iniustas impellitur ut quisque altissimo animo est: ut quisque gradu proximus erat, ita ignominiae obiectus, L.: de captivis, ut quisque liber aut servus esset, suae fortunae a quoque sumptum supplicium est, according to each one's station, whether free or bound, L.—Introducing a general statement for comparison or confirmation, as, considering that, in accordance with the fact that, in view of what: haud scio hercle, ut homost, an mutet animum, T.: atque ille, ut semper fuit apertissimus, non se purgavit, sed, etc.: transire pontem non potuit, ut extrema resoluta crant, etc., L.: Epicharmi, acuti nec insulsi hominis, ut Siculi, as was natural for a Sicilian.—Introducing a limiting circumstance, as, considering, for: hic Geta ut captus est servorum, non malus, i. e. as far as this can be said of slaves, T.: civitas florens, ut est captus Germanorum, Cs.: Caelius Antipater, scriptor, ut temporibus illis, luculentus, for those times: (orationis genus) ut in oratore exile, for an orator: gens, ut in eā regione, divitiis praepollens, L.— With perinde or pro eo, as, in proportion as, according as, to the extent that, in the measure that: in exspectatione civitas erat, perinde ut evenisset res, ita communicatos honores habitura, L.: pro eo ut temporis difficultas aratorumque penuria tulit.—With a relat., as it is natural for persons, like one, since, seeing that: proficiscuntur, ut quibus esset persuasum, non ab hoste consilium datum, etc., like men convinced that, etc., Cs.: inde consul, ut qui iam ad hostīs perventum cerneret, procedebat, L.—Introducing a motive or assumption, as if, on the supposition that, in the belief that: narratio est rerum gestarum aut ut gestarum expositio: (Galli) laeti, ut exploratā victoriā, ad castra pergunt, L.—With ita or sic, introducing an oath or attestation, as, as it is true that: ita me di ament ut ego Laetor, etc., T.: ita vivam ut maximos sumptūs facio.—With correlative ita or sic, introducing contrasted clauses, as... so, as on the one hand... so on the other, although... yet, while... still, both... and: ut errare potuisti, sic decipi te non potuisse, quis non videt?: consul, ut fortasse vere, sic parum utiliter in praesens certamen, respondit, etc., L.: uti longe a luxuriā, ita famae propior, Ta.—Repeated as indefinite relative, in whatever manner, howsoever (only with indic.): Sed ut ut haec sunt, tamen hoc faciam, T.: sed ut ut est, indulge valetudini tuae.—Indefinite, in concessive or conditional clauses, however, in whatever manner, in whatever degree, although, granting that: quod ut ita sit—nihil enim pugno —quid habet ista res aut laetabile aut gloriosum?: nihil est prudentiā dulcius, quam, ut cetera auferat, adfert certe senectus: ut enim neminem alium rogasset, scire potuit, etc.: qui, ut non omnis peritissimus sim belli, cum Romanis certe bellare didici, L.: ac iam ut omnia contra opinionem acciderent, tamen se plurimum navibus posse, Cs.: Ut desint vires tamen est laudanda voluntas, O.

    Latin-English dictionary > ut or utī

  • 5 vereor

        vereor itus, ērī, dep.    [1 VEL-], to reverence, revere, respect, stand in awe: quem (patrem) ut deum: gratia et eloquentia; quarum alteram vereor, alteram metuo: veremur vos... etiam timemus, L.—To fear, be afraid, dread, apprehend, shrink: hostem, Cs.: patris adventum, T.: reprehensionem doctorum: pauperiem, H.: maius, something serious, H.: invidiam, N.: Vereor dicere, hesitate, T.: vereor committere, ut, etc.: Insanos qui inter vereare insanus haberi, H.: quos non est veritum in voluptate summum bonum ponere, who did not shrink from, etc.: huius feminae, T.: tui testimoni: eo minus veritus navibus, quod, etc., with the less anxiety for the ships, Cs.— With ne, lest, that: sed vereor, ne videatur oratio mea, etc.: ne Divitiaci animum offenderet verebatur, Cs.: vereor ne cui plus credas, etc., H.: si... vereor ne barbarorum rex fuerit (Romulus), I suspect that.—With ne... non: intellexi te vereri ne superiores (litterae) mihi redditae non essent. —After a negat. expressed or implied (instead of ut): non vereor ne hoc officium meum P. Servilio non probem: non vereor, ne non scribendo te expleam.—With ut, that not: vereris ut possis contendere?: qui vereri videntur ut habeam satis praesidi.—Poet.: ut ferulā caedas meritum maiora subire Verbera non vereor (i. e. ne caedas), H.—To await with fear, fear, dread: heri semper lenitas Verebar quorsum evaderet, T.: Pomptinum quod scribis in urbem introisse, vereor, quid sit, am apprehensive what it may mean: de quā (Carthagine) vereri.
    * * *
    vereri, veritus sum V DEP
    revere, respect; fear; dread

    Latin-English dictionary > vereor

  • 6 corymbias

    Latin-English dictionary > corymbias

  • 7 galbanen

    gum resin of umbelliferous plant in Persia/Syria (species of Ferula), galbanum

    Latin-English dictionary > galbanen

  • 8 galbanum

    gum resin of umbelliferous plant in Persia/Syria (species of Ferula), galbanum

    Latin-English dictionary > galbanum

  • 9 galbanus

    galbana, galbanum ADJ
    galbaneous, characteristic of galbanum/gum resin from species of Ferula

    Latin-English dictionary > galbanus

  • 10 adservo

    as-servo ( ads-, Fleck., B. and K., Weissenb., Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to watch over, keep, preserve, observe, guard ( carefully) a person or thing (very freq. of things kept in custody;

    in the class. per. mostly in prose): adservatote haec, sultis, navales pedes (i. e. mercenarii),

    Plaut. Men. 2, 2, 75:

    tabulae neglegentius adservatae,

    Cic. Arch. 5:

    corpora (mortuorum) in conditorio,

    Plin. 7, 16, 16, § 75:

    ignem in ferulā,

    id. 7, 56, 57, § 198:

    thynni sale adservantur,

    id. 9, 15, 18, § 48;

    and, in sale adservari,

    id. 9, 25, 41, § 80:

    Hunc quoque adserva ipsum, ne quo abitat,

    watch, Plaut. Rud. 3, 4, 72:

    sinito ambulare, si foris, si intus volent, Sed uti adserventur magnā diligentiā,

    id. Capt. 1, 2, 6:

    acerrime adservabimus,

    we shall very closely watch, Cic. Att. 10, 16:

    portas murosque,

    Caes. B. C. 1, 21:

    arcem,

    Curt. 9, 7:

    ut vinctum te adservet domi,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 98:

    cura adservandum vinctum,

    Ter. And. 5, 2, 24; so id. Heaut. 3, 3, 32; 4, 4, 12:

    imperat dum res judicetur, hominem ut adservent,

    Cic. Verr. 2, 3, 22; 2, 5, 30:

    ut domi meae te adservarem, rogāsti,

    id. Cat. 1, 8, 19:

    Vitrubium in carcerem adservari jussit,

    Liv. 8, 20; 40, 23; 27, 19 fin.;

    6, 30: sacra fideli custodiā,

    id. 5, 40:

    puella Adservanda nigerrimis diligentius uvis,

    Cat. 17, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > adservo

  • 11 asservo

    as-servo ( ads-, Fleck., B. and K., Weissenb., Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to watch over, keep, preserve, observe, guard ( carefully) a person or thing (very freq. of things kept in custody;

    in the class. per. mostly in prose): adservatote haec, sultis, navales pedes (i. e. mercenarii),

    Plaut. Men. 2, 2, 75:

    tabulae neglegentius adservatae,

    Cic. Arch. 5:

    corpora (mortuorum) in conditorio,

    Plin. 7, 16, 16, § 75:

    ignem in ferulā,

    id. 7, 56, 57, § 198:

    thynni sale adservantur,

    id. 9, 15, 18, § 48;

    and, in sale adservari,

    id. 9, 25, 41, § 80:

    Hunc quoque adserva ipsum, ne quo abitat,

    watch, Plaut. Rud. 3, 4, 72:

    sinito ambulare, si foris, si intus volent, Sed uti adserventur magnā diligentiā,

    id. Capt. 1, 2, 6:

    acerrime adservabimus,

    we shall very closely watch, Cic. Att. 10, 16:

    portas murosque,

    Caes. B. C. 1, 21:

    arcem,

    Curt. 9, 7:

    ut vinctum te adservet domi,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 98:

    cura adservandum vinctum,

    Ter. And. 5, 2, 24; so id. Heaut. 3, 3, 32; 4, 4, 12:

    imperat dum res judicetur, hominem ut adservent,

    Cic. Verr. 2, 3, 22; 2, 5, 30:

    ut domi meae te adservarem, rogāsti,

    id. Cat. 1, 8, 19:

    Vitrubium in carcerem adservari jussit,

    Liv. 8, 20; 40, 23; 27, 19 fin.;

    6, 30: sacra fideli custodiā,

    id. 5, 40:

    puella Adservanda nigerrimis diligentius uvis,

    Cat. 17, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > asservo

  • 12 caecidi

    caedo, cĕcīdi (in MSS. freq. caecīdi, v. Neue, Formenl. 2, 460), caesum, 3, v. a. [root cīd- for scid-; cf. scindo; Gr. schizô].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    To cut, hew, lop, cut down, fell, cut off, cut to pieces: caesa abiegna trabes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75 (Trag. v. 281 Vahl.):

    frondem querneam caedito,

    Cato, R. R. 5, 8:

    arbores,

    Cic. Div. 2, 14, 33; Ov. M. 9, 230:

    robur,

    Cic. Div. 2, 41, 86; Ov. M. 8, 769:

    lignum,

    Plaut. Merc. 2, 3. 63: silvam, Varr ap. Non. p. 272, 5; Lucr. 5, 1265; Caes. B. G. 3, 29; Ov. M. 8, 329; Suet. Aug. 94 fin.; Pall. Mai, 4, 1:

    nemus,

    Ov. M. 2, 418; cf. id. ib. 1, 94; 9, 230; 9, 374;

    14, 535: harundinem,

    Dig. 7, 1, 59, § 2:

    arboris auctum,

    Lucr. 6, 167:

    comam vitis,

    Tib. 1, 7, 34:

    faenum,

    Col. 2, 18, 1:

    murus latius quam caederetur ruebat,

    Liv. 21, 11, 9:

    caesis montis fodisse medullis,

    Cat. 68, 111; so,

    caedi montis in marmora,

    Plin. 12, prooem. §

    2: lapis caedendus,

    Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147:

    silicem,

    id. Div. 2, 41, 85:

    marmor,

    Dig. 24, 3, 7, § 13:

    toga rotunda et apte caesa,

    cut out, Quint. 11, 3, 139: caedunt securibus umida vina, with axes they cut out the wine (formerly liquid, now frozen), Verg. G. 3, 364: volutas, to carve or hollow out volutes, Vitr. 3, 3: tineae omnia caedunt, Lucil. ap. Non. p. 272, 14.—
    b.
    Prov.:

    ut vineta egomet caedam mea,

    i. e. carry my own hide to market, Hor. Ep. 2, 1, 220 (proverbium in eos dicitur, qui sibi volentes nocent, Schol. Crucq.; cf. Tib. 1, 2, 98; Verg. A. 5, 672).—
    c.
    Ruta caesa; v ruo, P. a.—
    2.
    In gen., to strike upon something, to knock at, to beat, strike, cudgel, etc.:

    ut lapidem ferro quom caedimus evolat ignis,

    strike upon with iron, Lucr. 6, 314:

    caedere januam saxis,

    Cic. Verr 2, 1, 27, § 69:

    silicem rostro,

    Liv. 41, 13, 1:

    vasa dolabris,

    Curt. 5, 6, 5:

    femur, pectus, frontem,

    Quint. 2, 12, 10; cf. id. 11, 3, 123 al.:

    verberibus,

    Plaut. Most. 5, 2, 45; so Ter. And. 1, 2, 28:

    pugnis,

    Plaut. Curc. 1, 3, [p. 262] 43:

    aliquem ex occulto,

    Ter. Eun. 4, 7, 17:

    at validis socios caedebant dentibus apri,

    they fell with their strong tusks upon their own party, Lucr. 5, 1325; cf. Plaut. Poen. 3, 3, 71:

    virgis ad necem caedi,

    Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Hor. S. 1, 2, 42:

    populum saxis,

    id. ib. 2, 3, 128:

    ferulā aliquem,

    id. ib. 1, 3, 120:

    flagris,

    Quint. 6, 3, 25:

    aliquem loris,

    Cic. Phil. 8, 8, 24; Suet. Ner. 26; 49; id. Dom. 8:

    caeduntur (agrestes) inter potentium inimicitias,

    Sall. H. Fragm. 3, 61, 27 Dietsch:

    nudatos virgis,

    Liv. 2, 5, 8:

    hastilibus caedentes terga trepidantium,

    id. 35, 5, 10:

    servum sub furcā caesum medio egerat circo, i.e. ita ut simul caederet,

    id. 2, 36, 1.—
    b.
    Prov.:

    stimulos pugnis caedere,

    to kick against the pricks, to aggravate a danger by foolish resistance, Plaut. Truc. 4, 2, 55.—
    c.
    Trop.:

    in judicio testibus caeditur,

    is pressed, hard pushed, Cic. Q. Fr. 3, 3, 3.—
    B.
    Pregn.
    1.
    (Cf. cado, I. B. 2.) To strike mortally, to kill, murder:

    ille dies, quo Ti. Gracchus est caesus,

    Cic. Mil. 5, 14:

    P. Africanus de Tiberio Graccho responderat jure caesum videri,

    id. de Or. 2, 25, 106; id. Off. 2, 12, 43:

    caeso Argo,

    Ov. M. 2, 533; 5, 148; 12, 113; 12, 590; 12, 603; Suet. Caes. 76 al. — Poet., transf. to the blood shed in slaying:

    caeso sparsuros sanguine flammam,

    Verg. A. 11, 82.—Esp. freq.,
    b.
    In milit. lang., to slay a single enemy; or, when a hostile army as a whole is spoken of, to conquer with great slaughter, to cut to pieces, vanquish, destroy (cf. Oud., Wolf, and Baumg.Crus. upon Suet. Vesp. 4):

    exercitus caesus fususque,

    Cic. Phil. 14, 1, 1:

    Romani insecuti (hostem), caedentes spoliantesque caesos, castra regia diripiunt,

    Liv. 32, 12, 10; 2, 47, 9:

    infra arcem caesi captique multi mortales,

    id. 4, 61, 6; 22, 7, 2 and 9; Quint. 12, 10, 24; Suet. Aug. 21; 23; id. Vesp. 4:

    Indos,

    Curt. 9, 5, 19:

    passim obvios,

    id. 5, 6, 6:

    praesidium,

    id. 4, 5, 17:

    propugnatores reipublicae,

    Quint. 12, 10, 24:

    caesus (hostis) per calles saltusque vagando circumagatur,

    Liv. 44, 36, 10 Kreyss.:

    consulem exercitumque caesum,

    id. 22, 56, 2:

    legio-nes nostras cecidere,

    id. 7, 30, 14; so Nep. Dat. 6, 4; Tac. Agr. 18; Suet. Claud. 1.— And poet., the leader is put for the army:

    Pyrrhum et ingentem cecidit Antiochum Hannibalemque dirum,

    Hor. C. 3, 6, 36.—In poet. hypallage:

    caesi corporum acervi (for caesorum),

    Cat. 64, 359.—
    c.
    To slaughter animals, esp. for offerings, to kill, slay, sacrifice:

    caedit greges armentorum,

    Cic. Phil. 3, 12, 31:

    boves,

    Ov. M. 15, 141:

    deorum mentes caesis hostiis placare,

    Cic. Clu. 68, 194:

    caesis victimis,

    id. Att. 1, 13, 1; Liv. 8, 6, 11; 10, 7, 10; 45, 7, 1; Tac. A. 2, 75; Suet. Caes. 81; id. Calig. 14; id. Ner. 25; id. Oth. 8; id. Galb. 18; id. Claud. 25; Just. 11, 5, 6 al.; Verg. A. 5, 96; Hor. Epod. 2, 59; Ov.M.13, 637; Juv. 6, 48; 6, 447; 8, 156; 12, 3 al.: inter caesa et porrecta; v. porricio.—
    d.
    Hence, since security for a person was anciently given by the deposit of sheep belonging to him, which were slaughtered in case of forfeiture, leg. t. t.: pignus caedere (or concidere), to declare the for feiture of a security, to confiscate a pledge: non tibi illa sunt caedenda, si L. Crassum vis coërcere, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 1, 4.—
    2.
    In mal. part. ( = concido; cf.:

    jam hoc, caede, concide: nonne vobis verba depromere videtur ad omne genus nequitiae accommodata?

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155); Cat. 56, 7; Auct. Priap. 25, 10; Tert. Pall. 4.—
    II.
    Trop.: caedere sermones, a Grecism, acc. to Prisc. 18, p. 1118 P., = koptein ta rhêmata, to chop words, chat, talk, converse, Ter. Heaut. 2, 3, 1; cf. Non. p. 272, 13, and Prisc. p. 1188 P.:

    oratio caesa,

    i. e. asyndeton, Auct. Her. 4, 19, 26; Aquil. Rom. §§ 18 and 19; Mart. Cap. 5; § 528.—Hence, caesum, i, n.; subst. in gram. synon. with comma, a stop, pause, comma, Mart. Cap. 5, § 527; Aquil. Rom. § 19; Fortun. Art. Rhet. 3, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > caecidi

  • 13 caedo

    caedo, cĕcīdi (in MSS. freq. caecīdi, v. Neue, Formenl. 2, 460), caesum, 3, v. a. [root cīd- for scid-; cf. scindo; Gr. schizô].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    To cut, hew, lop, cut down, fell, cut off, cut to pieces: caesa abiegna trabes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75 (Trag. v. 281 Vahl.):

    frondem querneam caedito,

    Cato, R. R. 5, 8:

    arbores,

    Cic. Div. 2, 14, 33; Ov. M. 9, 230:

    robur,

    Cic. Div. 2, 41, 86; Ov. M. 8, 769:

    lignum,

    Plaut. Merc. 2, 3. 63: silvam, Varr ap. Non. p. 272, 5; Lucr. 5, 1265; Caes. B. G. 3, 29; Ov. M. 8, 329; Suet. Aug. 94 fin.; Pall. Mai, 4, 1:

    nemus,

    Ov. M. 2, 418; cf. id. ib. 1, 94; 9, 230; 9, 374;

    14, 535: harundinem,

    Dig. 7, 1, 59, § 2:

    arboris auctum,

    Lucr. 6, 167:

    comam vitis,

    Tib. 1, 7, 34:

    faenum,

    Col. 2, 18, 1:

    murus latius quam caederetur ruebat,

    Liv. 21, 11, 9:

    caesis montis fodisse medullis,

    Cat. 68, 111; so,

    caedi montis in marmora,

    Plin. 12, prooem. §

    2: lapis caedendus,

    Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147:

    silicem,

    id. Div. 2, 41, 85:

    marmor,

    Dig. 24, 3, 7, § 13:

    toga rotunda et apte caesa,

    cut out, Quint. 11, 3, 139: caedunt securibus umida vina, with axes they cut out the wine (formerly liquid, now frozen), Verg. G. 3, 364: volutas, to carve or hollow out volutes, Vitr. 3, 3: tineae omnia caedunt, Lucil. ap. Non. p. 272, 14.—
    b.
    Prov.:

    ut vineta egomet caedam mea,

    i. e. carry my own hide to market, Hor. Ep. 2, 1, 220 (proverbium in eos dicitur, qui sibi volentes nocent, Schol. Crucq.; cf. Tib. 1, 2, 98; Verg. A. 5, 672).—
    c.
    Ruta caesa; v ruo, P. a.—
    2.
    In gen., to strike upon something, to knock at, to beat, strike, cudgel, etc.:

    ut lapidem ferro quom caedimus evolat ignis,

    strike upon with iron, Lucr. 6, 314:

    caedere januam saxis,

    Cic. Verr 2, 1, 27, § 69:

    silicem rostro,

    Liv. 41, 13, 1:

    vasa dolabris,

    Curt. 5, 6, 5:

    femur, pectus, frontem,

    Quint. 2, 12, 10; cf. id. 11, 3, 123 al.:

    verberibus,

    Plaut. Most. 5, 2, 45; so Ter. And. 1, 2, 28:

    pugnis,

    Plaut. Curc. 1, 3, [p. 262] 43:

    aliquem ex occulto,

    Ter. Eun. 4, 7, 17:

    at validis socios caedebant dentibus apri,

    they fell with their strong tusks upon their own party, Lucr. 5, 1325; cf. Plaut. Poen. 3, 3, 71:

    virgis ad necem caedi,

    Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Hor. S. 1, 2, 42:

    populum saxis,

    id. ib. 2, 3, 128:

    ferulā aliquem,

    id. ib. 1, 3, 120:

    flagris,

    Quint. 6, 3, 25:

    aliquem loris,

    Cic. Phil. 8, 8, 24; Suet. Ner. 26; 49; id. Dom. 8:

    caeduntur (agrestes) inter potentium inimicitias,

    Sall. H. Fragm. 3, 61, 27 Dietsch:

    nudatos virgis,

    Liv. 2, 5, 8:

    hastilibus caedentes terga trepidantium,

    id. 35, 5, 10:

    servum sub furcā caesum medio egerat circo, i.e. ita ut simul caederet,

    id. 2, 36, 1.—
    b.
    Prov.:

    stimulos pugnis caedere,

    to kick against the pricks, to aggravate a danger by foolish resistance, Plaut. Truc. 4, 2, 55.—
    c.
    Trop.:

    in judicio testibus caeditur,

    is pressed, hard pushed, Cic. Q. Fr. 3, 3, 3.—
    B.
    Pregn.
    1.
    (Cf. cado, I. B. 2.) To strike mortally, to kill, murder:

    ille dies, quo Ti. Gracchus est caesus,

    Cic. Mil. 5, 14:

    P. Africanus de Tiberio Graccho responderat jure caesum videri,

    id. de Or. 2, 25, 106; id. Off. 2, 12, 43:

    caeso Argo,

    Ov. M. 2, 533; 5, 148; 12, 113; 12, 590; 12, 603; Suet. Caes. 76 al. — Poet., transf. to the blood shed in slaying:

    caeso sparsuros sanguine flammam,

    Verg. A. 11, 82.—Esp. freq.,
    b.
    In milit. lang., to slay a single enemy; or, when a hostile army as a whole is spoken of, to conquer with great slaughter, to cut to pieces, vanquish, destroy (cf. Oud., Wolf, and Baumg.Crus. upon Suet. Vesp. 4):

    exercitus caesus fususque,

    Cic. Phil. 14, 1, 1:

    Romani insecuti (hostem), caedentes spoliantesque caesos, castra regia diripiunt,

    Liv. 32, 12, 10; 2, 47, 9:

    infra arcem caesi captique multi mortales,

    id. 4, 61, 6; 22, 7, 2 and 9; Quint. 12, 10, 24; Suet. Aug. 21; 23; id. Vesp. 4:

    Indos,

    Curt. 9, 5, 19:

    passim obvios,

    id. 5, 6, 6:

    praesidium,

    id. 4, 5, 17:

    propugnatores reipublicae,

    Quint. 12, 10, 24:

    caesus (hostis) per calles saltusque vagando circumagatur,

    Liv. 44, 36, 10 Kreyss.:

    consulem exercitumque caesum,

    id. 22, 56, 2:

    legio-nes nostras cecidere,

    id. 7, 30, 14; so Nep. Dat. 6, 4; Tac. Agr. 18; Suet. Claud. 1.— And poet., the leader is put for the army:

    Pyrrhum et ingentem cecidit Antiochum Hannibalemque dirum,

    Hor. C. 3, 6, 36.—In poet. hypallage:

    caesi corporum acervi (for caesorum),

    Cat. 64, 359.—
    c.
    To slaughter animals, esp. for offerings, to kill, slay, sacrifice:

    caedit greges armentorum,

    Cic. Phil. 3, 12, 31:

    boves,

    Ov. M. 15, 141:

    deorum mentes caesis hostiis placare,

    Cic. Clu. 68, 194:

    caesis victimis,

    id. Att. 1, 13, 1; Liv. 8, 6, 11; 10, 7, 10; 45, 7, 1; Tac. A. 2, 75; Suet. Caes. 81; id. Calig. 14; id. Ner. 25; id. Oth. 8; id. Galb. 18; id. Claud. 25; Just. 11, 5, 6 al.; Verg. A. 5, 96; Hor. Epod. 2, 59; Ov.M.13, 637; Juv. 6, 48; 6, 447; 8, 156; 12, 3 al.: inter caesa et porrecta; v. porricio.—
    d.
    Hence, since security for a person was anciently given by the deposit of sheep belonging to him, which were slaughtered in case of forfeiture, leg. t. t.: pignus caedere (or concidere), to declare the for feiture of a security, to confiscate a pledge: non tibi illa sunt caedenda, si L. Crassum vis coërcere, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 1, 4.—
    2.
    In mal. part. ( = concido; cf.:

    jam hoc, caede, concide: nonne vobis verba depromere videtur ad omne genus nequitiae accommodata?

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155); Cat. 56, 7; Auct. Priap. 25, 10; Tert. Pall. 4.—
    II.
    Trop.: caedere sermones, a Grecism, acc. to Prisc. 18, p. 1118 P., = koptein ta rhêmata, to chop words, chat, talk, converse, Ter. Heaut. 2, 3, 1; cf. Non. p. 272, 13, and Prisc. p. 1188 P.:

    oratio caesa,

    i. e. asyndeton, Auct. Her. 4, 19, 26; Aquil. Rom. §§ 18 and 19; Mart. Cap. 5; § 528.—Hence, caesum, i, n.; subst. in gram. synon. with comma, a stop, pause, comma, Mart. Cap. 5, § 527; Aquil. Rom. § 19; Fortun. Art. Rhet. 3, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > caedo

  • 14 corymbia

    cŏrymbĭa, ae, f., = korumbia, a species of the plant ferula, Plin. 19, 9, 56, § 175.

    Lewis & Short latin dictionary > corymbia

  • 15 ferulaceus

    fĕrŭlācĕus, a, um, adj. [ferula].
    I.
    Made of fennel-giant:

    rudens,

    Plin. 34, 18, 50, § 170.—
    II.
    Resembling fennel-giant:

    genus,

    Plin. 19, 9, 56, § 173:

    caulis,

    id. 27, 10, 62, § 89.

    Lewis & Short latin dictionary > ferulaceus

  • 16 fustis

    fustis, is (abl. fusti, Plaut. As. 2, 4, 21; id. Capt. 4, 2, 116; Val. Max. 6, 3, 9; Tac. A. 14, 8 al., or fuste, Hor. S. 1, 3, 134; 1, 5, 23; 2, 3, 112; Juv. 9, 98; Val. Max. 8, 1, 1; Dig. 9, 2, 7, § 1 al.), m. [through the forms fonstis, fond-tis, from root of -fendo, found in offendo, defendo, etc.; cf.: mani-festus, in-festus, con-festim, festino; Gr. theinein, to strike, Curt. Gr. Etym. p. 255; Corss. Ausspr. 2, 190], a knobbed stick, a cudgel, staff, club (syn.:

    sceptrum, scipio, ferula, baculum): tamquam si claudus sim, cum fusti est ambulandum,

    Plaut. As. 2, 4, 21; Varr. L. L. 5, § 137 Müll.:

    severae Matris ad arbitrium recisos Portare fustes,

    Hor. C. 3, 6, 41;

    for threshing out grain: ipsae spicae melius fustibus cuduntur,

    Col. 2, 20, 4. —Esp. for cudgelling:

    auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero,

    Plaut. Am. 1, 1, 202:

    male mulctati clavis ac fustibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    non opus est verbis, sed fustibus,

    id. Pis. 30, 73: si filius meus fustem mihi impingere volet? Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 9:

    quos tu nisi fuste coërces,

    Hor. S. 1, 3, 134:

    mulae caput fuste dolare,

    id. ib. 1, 5, 22:

    fuste aperire caput,

    Juv. 9, 98: injuria committitur cum quis fuste percussus erit, Gai Inst. 3, 220:

    fustium admonitio,

    Dig. 48, 19, 7.—And for beating to death, as a milit. punishment (v. fustuarium):

    sorte ductos fusti necat,

    Sall. H. Fragm. 4, 5 Dietsch:

    primipili centurionem ob turpem ex acie fugam fusti percussit,

    Vell. 2, 78 fin.; Tac. A. 3, 21; Front. S. 4, 1, 34 Oud.; Auct. B. Hisp. 27 fin.; Paul. Sent. 5, 18, 1; 5, 21, 1.—Hence:

    formidine fustis (i. e. to be beaten to death) ad bene dicendum redacti,

    Hor. Ep. 2, 1, 154.

    Lewis & Short latin dictionary > fustis

  • 17 narthecia

    narthēcĭa or narthēcya, ae, f, = narthêkia or narthêkua, a low species of ferula, Plin. 13, 22, 42, § 123.

    Lewis & Short latin dictionary > narthecia

  • 18 narthecya

    narthēcĭa or narthēcya, ae, f, = narthêkia or narthêkua, a low species of ferula, Plin. 13, 22, 42, § 123.

    Lewis & Short latin dictionary > narthecya

  • 19 narthex

    narthex, ēcis, m., = ho narthêx, the shrub ferula, Plin. 13, 22, 42, § 123.

    Lewis & Short latin dictionary > narthex

  • 20 nodo

    nōdo, āvi, ātum, 1, v. a. [nodus], to furnish or fill with knots.
    I.
    Lit.:

    ferula nodata,

    Plin. 13, 22, 42, § 123:

    cornus nodata,

    id. 16, 38, 73, § 186.—
    II.
    Transf., to tie in a knot, to knot, Cato, R. R. 32, 2:

    crines nodantur in aurum,

    Verg. A. 4, 138:

    collum laqueo nodatus ab arto,

    Ov. R. Am. 17:

    animalia phalerari sibi magis quam nodari videntur,

    Ambros. in Cant. Cantic. 1, § 43.—Hence, nōdātus, a, um, P. a., knotty, i. e. entangled, intricate:

    rapidus nodato gurgite vortex,

    Stat. Th. 9, 276.

    Lewis & Short latin dictionary > nodo

См. также в других словарях:

  • Ferula — Ferula …   Wikipédia en Français

  • Ferula — Saltar a navegación, búsqueda ? Ferula Ferula communis Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Férula — puede ser: Ferula: Plantas umbelíferas de la famila de las Apiaceae. Férula (medicina): dispositivo o estructura que se aplica para mantener en su posición o sostener e inmovilizar partes del cuerpo con fines generalmente terapeuticos, como por… …   Wikipedia Español

  • FERULA — muneris insigne, quod ferebant non Abbates solum sed et ipsi aliquando Pontifices Rom. Camboca, pedum, baculus pastoralis. Hinc Benedictus P. exauctoratus, ad pedes Leonis P. et Imp. concidens, Pontificalem ferulam, quam manu gestabat, Leoni… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ferulă — FERÚLĂ s.f. 1. (Ant.) Baston care constituie simbolul demnităţii sacerdotale. 2. Cârjă episcopală medievală. [< lat., it. ferula, cf. fr. férule]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  FERÚLĂ s. f. 1. (ant.) baston, simbolul… …   Dicționar Român

  • férula — sustantivo femenino 1. Uso/registro: restringido. Vara o regla que se utilizaba para golpear a los alumnos en las manos como castigo: La férula era un instrumento pedagógico esencial en las escuelas tradicionales. Sinónimo: palmeta. 2. Área …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Ferula — Ferula, lateinisch für Gerte, Rute, Riesenfenchel oder auch Pfriemenkraut Ferula bezeichnet: eine Pflanzengattung; siehe Steckenkräuter Ferula (Kreuzstab) des Papstes Diese Seite ist eine Begriffsk …   Deutsch Wikipedia

  • férula — f. traumat. Tablilla de madera, metal u otro material que se aplica para mantener en la posición correcta un miembro que ha sufrido una luxación o fractura ósea. Medical Dictionary. 2011. férula …   Diccionario médico

  • férula — (Del lat. ferŭla). 1. f. cañaheja (ǁ planta umbelífera). 2. Autoridad o poder despótico. Estar uno bajo la férula de otro. 3. Med. Tablilla flexible y resistente que se emplea en el tratamiento de las fracturas. 4. desus. Palmeta para castigar a… …   Diccionario de la lengua española

  • Ferula — Fer u*la, n. [L. ferula giant fennel (its stalks were used in punishing schoolboys), rod, whip, fr. ferire to strike; akin to OHG. berjan, Icel. berja. Cf. {Ferule}.] 1. A ferule. [Obs.] Beau. & Fl. [1913 Webster] 2. The imperial scepter in the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • férula — s. f. 1. Instrumento com que se castiga batendo na palma da mão. = PALMATÓRIA 2.  [Figurado] Autoridade ríspida; direção ou governo rigoroso. 3.  [Botânica] Planta umbelífera. = CANAFRECHA 4.  [Zoologia] Gênero de moluscos.   ‣ Etimologia: latim… …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»