-
1 feritas
fĕrĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] moeurs sauvages, barbarie. [st2]2 [-] naturel farouche, cruauté. - feritas loci, Ov.: aspect sauvage d'un lieu.* * *fĕrĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] moeurs sauvages, barbarie. [st2]2 [-] naturel farouche, cruauté. - feritas loci, Ov.: aspect sauvage d'un lieu.* * *Feritas, pen. corr. huius feritatis. Martial. Sauvageté, Cruaulté, Fiereté, Faroucheté. -
2 feritas
I.Lit., of beasts or men (rare but class. in prose and poetry):II.ista in figura hominis feritas et immanitas beluae, etc.,
Cic. Off. 3, 6, 32:tauri,
Ov. F. 4, 103:leonis,
id. ib. 4, 217:magnitudo animi, remota a communitate conjunctioneque humana feritas est quaedam et immanitas,
Cic. Off. 1, 44, 157; cf. id. Div. 1, 29, 60: qui primi dissipatos unum in locum congregarunt eosque ex feritate illa ad justitiam atque mansuetudinem transduxerunt, from the savage state, id. Sest. 42, 91; cf. Ov. F. 3, 281:quorum civitas... cultu et feritate non multum a Germanis differebat,
Hirt. B. G. 8, 25 fin.; Sen. Clem. 2, 4: neque ipse manus feritate dedisset, * Verg. A. 11, 568 al.—Transf., of things (perh. only poet. and in post-Aug. prose):Scythici loci,
Ov. Pont. 2, 2, 112; cf.:inamoena viae,
Stat. S. 2, 2, 33:mitigata arboris,
Plin. 16, 12, 23, § 61:mentae,
Col. 11, 3, 37:nimia musti,
Plin. 14, 20, 25, § 124. -
3 feritas
feritas feritas, atis f грубость, дикость -
4 feritas
feritas feritas, atis f свирепость -
5 feritas
feritās, ātis f. [ ferus ]1) дикость (tauri O; leonis PM); дикое состояние ( arboris PM); грубость, свирепость (f. humana C) -
6 feritas
feritās, ātis, f. (ferus), die Wildheit, das wilde Wesen eines Tieres, Cic.: eines Menschen, Cic. u. Hirt. b. G.: eines Ortes, Scythici soli, Ov.: des Mostes, eines Baumes, der Krauseminze, Plin.: feritatem exuere od. deponere, Ov.
-
7 feritas
feritās, ātis, f. (ferus), die Wildheit, das wilde Wesen eines Tieres, Cic.: eines Menschen, Cic. u. Hirt. b. G.: eines Ortes, Scythici soli, Ov.: des Mostes, eines Baumes, der Krauseminze, Plin.: feritatem exuere od. deponere, Ov. -
8 feritās
feritās ātis, f [ferus], wildness, fierceness, roughness: beluae: tauri, O.: nimium feritatis in illo est, O.: ex feritate ad iustitiam transducere: insita, Ta.: neque ipse manūs feritate dedisset, V.—Of places: Scythici loci, O.* * *wildness, savageness; isavagery, fierceness -
9 feritas
см. ferus.Латинско-русский словарь к источникам римского права > feritas
-
10 feritas
wildness, savageness. -
11 verwildern
verwildern, efferari (v. Menschen u. Tieren). – silvescere. in feritatem degenerare (von Pflanzen). – incultum iacēre (unbebaut liegen, vom Boden). – corrumpi (moralisch verdorben werden, v. Menschen u. Zuständen, z.B. disciplina [die Kriegszucht] corrumpitur). – so gänzlich v., daß etc., tantā immanitate efferari, ut etc. (v. einem Volk). – verwildert, efferatus (von Menschen u. Dingen, z.B. gentes: u. mores: u. efferati militiā animi). – silvester. agrestis (im Walde, auf dem Felde gewachsen, v. Pflanzen u. Früchten). – incultus (unbebaut, vom Boden u. von Gegenden, dann auch bildl., ingenium). – vastus a natura et humano cultu (wüst von Natur und unbebaut von Menschen, von Gegenden, z.B. mons). – desertus (vom Bebauer im Stiche gelassen, verwahrlost, z.B. v. Acker etc.). – ferus. [2557] immanis (wild, ungesittet von Charakter, v. Menschen). – Verwilderung, feritas (v. leb. Wesen u. Pflanzen). – feritas silvestris (der Tiere des Waldes). – vastitas (Wüstheit der Gegenden). – immanitas naturae (Ungeschlachtheit, Roheit der Menschen in moralischer Hinsicht). – V. der Kriegszucht, corrupta disciplina.
-
12 immanitas
immānĭtas, ātis, f. [immanis].I.Monstrous size, hugeness, vastness, excess (very rare, but class.):II.serpens inusitatae immanitatis,
Gell. 6, 3, 1:vitiorum,
Cic. Cael. 6, 14:frigoris,
Just. 2, 1.—Monstrousness, enormity, heinousness, savageness, fierceness, cruelty, barbarism (so most freq.):ista in figura hominis feritas et immanitas beluae,
Cic. Off. 3, 6, 32:feritas quaedam atque agrestis immanitas,
id. Div. 1, 29, 60; cf.:multas esse gentes sic immanitate efferatas ut, etc.,
id. N. D. 1, 23, 62:omni diritate atque immanitate taeterrimus,
id. Vatin. 3, 9:inter feras satius est aetatem degere, quam in tanta immanitate versari,
in such barbarism, id. Rosc. Am. 52, 150:asperitas et immanitas naturae,
id. Lael. 23, 87:morum immanitate vastissimas vincit beluas,
id. Rep. 2, 26:in animo, stupor in corpore,
id. Tusc. 3, 6, 12; cf.:temperantiam immanitas in voluptatibus aspernandis imitatur,
id. Part. 23, 81:M. Antonii tanta est non insolentia (nam id quidem vulgare vitium est), sed immanitas, non modo ut, etc.,
id. Fam. 10, 1, 1:tanti facinoris immanitas,
id. Cat. 1, 6, 14:parricidii,
Quint. 9, 2, 53:priorum temporum,
Plin. Pan. 47, 1:ista verborum,
Cic. Fin. 4, 9 fin. (v. Madv. ad h. l.). -
13 inamoenus
in-amoenus, a, umлишённый всякой прелести, неприятный, безрадостный (regna, sc. umbrarum O; feritas viae St) -
14 inhospitalis
-
15 edomo
ē-domo, domuī, domitum, āre, gänzlich zahm machen, gänzlich bezähmen, -bänbigen, bewältigen, bezwingen, überwinden, equos, Claud. u. Veget. mil.: Asiam, Iustin.: Hispaniam, Hieron.: plurimas nationes victoriā. Paneg. inc.: orbem (terrarum), Ov.: quomodo posset intractabilis illa feritas edomari, Arnob.: pastinaca edomita (Ggstz. agrestis), Plin. – übtr., vitiosam naturam doctrinā, Cic.: aes igni edomitum, Plin.: edomiti labores, bewältigte, Sil.: absol., advorsae res edomant, Cato fr. – / Partiz. Perf. im Vulgärlat. edomatus, Augustin. serm. 125, 2.
-
16 immanitas
immānitās, ātis, f. (immanis), die Entsetzlichkeit, I) der phys. Größe, Beschaffenheit nach: serpens inusitatae immanitatis, Gell. 6, 3, 1: imm. frigoris, Iustin. 2, 1, 6. – II) der moral. Beschaffenheit nach, die Entsetzlichkeit, Ungeschlachtheit, Unmenschlichkeit, ungeheure Wildheit, der rohe Stumpfsinn, die tierische Gefühllosigkeit, Bestialität, a) eig.: facies, Claud. Quadrig. fr.: ista verborum, unmenschliche Art sich auszudrücken, Cic.: priorum temporum, Barbarei, Plin. pan.: parricidii, Quint.: vitiorum, facinoris, Cic.: morum, Cic.: animi, Cic.: gentium, Cic.: Antonii tanta est non insolentia, sed immanitas, ut etc., Cic.: imm. in aspernandis voluptatibus, Cic.: absol., feritas quaedam atque agrestis imm., Cic.: nec enim magnitudo (animi) ista est, sed immanitas, Sen. – Plur., crudelitas omnibus tyrannicis immanitatibus turpior, Capit. Macr. 12, 3. – b) meton.: non solum cum exercitu suo, sed etiam cum omni immanitate barbariae (entmenschten Horden der Barbaren) bellum inferre nobis, Cic. Phil. 5, 37: in hac tanta immanitate versari, unter so schrecklichen Unmenschen, Cic. Rosc. Am. 150.
-
17 inhospitalis
in-hospitālis, e, I) unwirtlich, ungastlich, Scytharum vastitas, Varro sat. Men. 426: Caucasus, Hor. epod. 1, 12: Pontus, Phaedr.: Syrtes, Ps. Quint. decl.: litus, Plin. pan.: übtr., duritia, von einem Baume, der die Einpfropfung nicht annimmt, Plin. – II) meton., ungastlich = gegen das Recht der Gastfreundschaft verstoßend, feritas, Plin. 6, 1.
-
18 mansuetudo
mānsuētūdo, inis, f. (mansuetus), I) die Zahmheit (Ggstz. feritas), delphini, Plin. ep.: elephanti, Iustin. – II) übtr., die Sanftmut, Milde u. Freundlichkeit in Gesinnung u. Benehmen, die Gutherzigkeit, dah. auch Zivilisation (griech. ἡμερότης, Ggstz. efferitas, inhumanitas), a) übh.: clementia mansuetudoque imperii nostri (Ggstz. crudelitas inhumanitasque), Cic.: morum, Cic.: animorum, Cic.: in hostes, Tac. – b) insbes., als kaiserl. Titel, mansuetudo tua, Ew. Gnaden, Eutr. praef. ad Valent. imp.; vgl. Niebuhr Kleine Schriften 1, 320.
-
19 rigeo
rigeo, ēre (verwandt mit frigeo), starren, starr-, steif sein, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) vor Kälte, Frost, Eis, r. frigore (Ggstz. calore uri), Cic.: omnia rigentia gelu, Liv.: prata rigent, Hor. – b) (poet.) vor Steifheit, terga boum plumbo insuto ferroque rigebant, Verg.: Cerealia dona rigebant, waren starres Gold, Ov. – c) (poet.) vor Fülle starren, strotzen, auro od. ex auro (von G.), Verg. u. Sil.: ex aere, Verg.: arva rigent semine percepto iam veteris venae, strotzen von den aufgenommenen Körnern der schon alten Goldader (= von Goldsand), Ov. met. 11, 114 sqq. – 2) übtr.: a) steif sein – unbeweglich sein, nervi rigent, Hor. epod. 8, 17. – b) starr-, kahl emporragen, emporstarren, cervix riget horrida, Ov.: pars summa riget, Ov.: sine frondibus arbos riget, Ov.: late riget Tmolus, Ov. – v. Haar, sich sträuben, gelido comae Ov. – v. Haar, sich sträuben, gelido comae terrore rigebant, Ov. met. 3, 100. – II) bildl.: feritas immota riget, starrt regungslos, Mart. 5, 31, 5. – Vgl. rigens u. rigesco.
-
20 grausam
grausam, crudelis (von rohem Charakter, grausam gesinnt und handelnd). – saevus (wütig, grimmig, der leicht in seinem Zorn u. Grimm zu weit geht). – immanis (durch seine Unnatur Grausen erregend; dah. wild, grausam, Ggstz. mansuetus. Diese vier auch von dem, was von Grausamkeit zeugt). – durus (hartherzig, unerbittlich, von Menschen u. deren Sinn). – atrox (was auf Auge u. Phantasie einen grauenhaften Eindruck macht, entsetzlich, von Dingen, z.B. Tat). – das Grausame, s. Grausamkeit. – Adv.crudeliter; dure; atrociter. – Grausamkeit, crudelitas; saevitia; feritas; immanitas; duritas; atrocitas. – viele G., multa crudelia. – G. gegen jmd. ausüben, crudelitatem suam in alqo exercere; crudelitatem adhibere in alqm (gegen jmd. anwenden, wenn andere Mittel nicht helfen): jede Art von G. ausüben, verüben, in omne genus crudelitatis erumpere; nullum genus crudelitatis intermittere: die größten oder ärgsten Grausamkeiten ausüben, verüben, ingenti oder ultimā crudelitate saevire (gegen jmd., in oder adversus alqm).
См. также в других словарях:
feritas — statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. ferrite vok. Ferrit, m rus. феррит, m pranc. ferrite, f … Automatikos terminų žodynas
feritas — statusas T sritis Standartizacija ir metrologija apibrėžtis Feromagnetikas, sudarytas iš geležies oksido (Fe₂O₃) junginių su kitų metalų oksidais. Jo savitasis elektrinis laidis artimas dielektrikų arba puslaidininkių laidžiui. atitikmenys: angl … Penkiakalbis aiškinamasis metrologijos terminų žodynas
feritas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Geležies modifikacija, patvari iki 950 °C ir 1394–1539 °C temperatūroje. atitikmenys: angl. alpha iron; ferrite rus. альфа железо; феррит ryšiai: sinonimas – alfa geležis … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
feritas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Kietoji nemetalinė magnetinė medžiaga, MFeO₂. atitikmenys: angl. ferrite rus. феррит … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
feritas — statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. ferrite vok. Ferrit, n rus. феррит, m pranc. ferrite, m … Fizikos terminų žodynas
aukštadažnis feritas — statusas T sritis radioelektronika atitikmenys: angl. high frequency ferrite vok. Hochfrequenzferrit, m rus. высокочастотный феррит, f pranc. ferrite pour hautes fréquences, f … Radioelektronikos terminų žodynas
mikrobanginis feritas — statusas T sritis radioelektronika atitikmenys: angl. microwave ferrite vok. Mikrowellenferrit, m rus. микроволновый феррит, m pranc. ferrite de micro ondes, m … Radioelektronikos terminų žodynas
didelės magnetinės skvarbos feritas — statusas T sritis radioelektronika atitikmenys: angl. high permeability ferrite; highly permeable ferrite vok. hochpermeabler Ferrit, m rus. высокопроницаемый феррит, m pranc. ferrite de grande perméabilité magnétique, f … Radioelektronikos terminų žodynas
epitaksinis feritas — statusas T sritis radioelektronika atitikmenys: angl. epitaxially grown ferrite vok. epitaxialgezüchteter Ferrit, m rus. эпитаксиально выращенный феррит, f pranc. ferrite obtenu par croissance épitaxiale, f … Radioelektronikos terminų žodynas
didelės skvarbos feritas — statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. high permeable ferrite vok. hochpermeables Ferrit, n rus. высокопроницаемый феррит, m pranc. ferrite à grande perméabilité, m … Fizikos terminų žodynas
minkštamagnetis feritas — statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. soft ferrite; soft magnetic ferrite vok. weichmagnetisches Ferrit, n rus. магнитомягкий феррит, m pranc. ferrite doux, m … Fizikos terminų žodynas