Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

saevus

  • 1 saevus

    saevus, a, um (collat. form saevis, e; in gen. plur. saevium, Amm. 15, 9; 29, 5), adj. [etym. dub.; perh. akin with scaevus, q. v.], roused to fierceness (while ferus signifies naturally fierce); raging, furious, fell, savage, ferocious, etc. (mostly poet.)
    I.
    Lit., of animals:

    leones,

    Lucr. 3, 306; 4, 1016; cf.:

    saecla leonum,

    id. 5, 862:

    leaena,

    Tib. 3, 4, 90:

    lea,

    Ov. M. 4, 102:

    saevior leaena,

    Verg. G. 3, 246:

    apri,

    Lucr. 5, 1327:

    sues,

    id. 5, 1309:

    lupi,

    Tib. 1, 5, 54:

    canes,

    Prop. 4 (5), 4, 40; Ov. M. 7, 64:

    ferae,

    Tib. 1, 10, 6; Ov. M. 4, 404; 7, 387:

    belua,

    Hor. C. 1, 12, 22.—
    II.
    Transf., of any vehement, passionate excitement, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous, etc. (syn.: crudelis, inmitis, trux, durus).
    A.
    Of persons:

    nunc truculento mihi atque saevo usus sene est,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; so (with truculentus) id. Truc. 3, 2, 5; cf.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, etc.,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    gens, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: ex amore saevus,

    Plaut. Am. 1, 3, 43:

    uxor,

    cross, Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    vir,

    Hor. C. 3, 10, 2:

    custos,

    id. Ep. 1, 16, 77:

    magister,

    id. ib. 1, 18, 13:

    novercae,

    Verg. G. 2, 128:

    Canidia,

    Hor. Epod. 5, 47:

    Tisiphone,

    id. S. 1, 8, 33:

    mater Cupidinum,

    id. C. 1, 19, 1; 4, 1, 5:

    Juno,

    Verg. A. 1, 4; cf.:

    conjux Jovis,

    Ov. M. 9, 199:

    Proserpina,

    Hor. C. 1, 28, 20:

    Necessitas,

    id. ib. 1, 35, 17:

    tyrannus,

    Ov. M. 6, 581; cf.:

    cum tyranno saevissimo et violentissimo in suos,

    Liv. 34, 32:

    saevus metu,

    Suet. Dom. 3:

    aliquanto post civilis belli victoriam saevior,

    id. ib. 10:

    post cujus interitum vel saevissimus exstitit,

    id. Tib. 61:

    saevorum saevissime Centaurorum, Euryte,

    Ov. M. 12, 219 et saep.: saevus in armis Aeneas acuit Martem, terrible, deinos, Verg. A. 12, 107:

    Hector,

    id. ib. 1, 99; Ov. M. 13, 177:

    Achilles,

    id. ib. 12, 582:

    sed manibus qui saevus erit,

    Tib. 1, 10, 67:

    nimium in pellice saevae deae,

    Ov. M. 4, 547:

    videt Atridas Priamumque et saevum ambobus Achillem,

    Verg. A. 1, 458:

    saevus accusandis reis,

    Tac. A. 11, 5:

    duces,

    Hor. C. 3, 16, 16.— Poet., with inf. (cf. saevio, II. A.):

    quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus,

    Hor. Ep. 1, 15, 30; cf. in comp.:

    saevior ante alios iras servasse,

    Sil. 11, 7.—
    B.
    Of things: mare, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.; Sall. J. 17, 5:

    pelagus,

    Ov. M. 14, 559:

    fluctus,

    Plaut. Mil. 2, 5, 4:

    procellae,

    Lucr. 3, 805:

    undae,

    id. 5, [p. 1616] 222: saevi exsistunt turbines, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157:

    ventus,

    Cic. Att. 5, 12; Liv. 28, 18; Ov. M. 12, 8: tempestates, Lucil. ap. Non. 388, 17; Lucr. 6, 458; Liv. 24, 8; cf.

    hiems,

    id. 40, 45; Val. Fl. 7, 52:

    Orion,

    Verg. A. 7, 719:

    scopulus,

    id. ib. 5, 270:

    ignes,

    Prop. 1, 1, 27; Ov. M. 2, 313; Hor. C. 1, 16, 11:

    bipennis,

    Ov. M. 8, 766:

    falx Priapi,

    Tib. 1, 1, 18:

    catenae,

    Hor. C. 3, 11, 45: tympana, sounding harshly or terribly, id. ib. 1, 18, 13 et saep.: saevo ac duro in bello, Lucil. ap. Non. 388, 15; so,

    bellum,

    Lucr. 1, 475: saeva et tristia dicta, Lucil. ap. Non. 388, 23: unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115:

    minae,

    Prop. 1, 17, 6 sq.:

    verba,

    Hor. Epod. 12, 13:

    jocus,

    id. Ep. 2, 1, 148; id. C. 1, 33, 12:

    naves,

    id. ib. 1, 37, 30:

    militia,

    id. Ep. 1, 18, 54:

    cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur,

    Cic. Rep. Fragm. 6, p. 419 Osann (5, p. 247 B. and K.; ap. Amm. 15, 5, 23): Medea amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34; and ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.); so,

    Amor,

    Verg. E. 8, 47:

    horror,

    id. A. 12, 406:

    verbera,

    id. G. 3, 252:

    ira,

    Prop. 1, 18, 14:

    damna,

    Tac. A. 2, 26:

    adulationes,

    id. ib. 4, 20:

    caedes,

    Ov. M. 1, 161:

    dolores,

    Verg. A. 1, 25:

    ira,

    Ov. M. 1, 453:

    paupertas,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    quae sibi belligeranti saeva vel prospera evenissent,

    Tac. A. 2, 5:

    ut saeva et detestanda Quirinio clamitarent,

    id. ib. 3, 23:

    multa saevaque questus,

    id. ib. 1, 6.— Adv., in three forms, saeve, saeviter (anteclass.), and saevum (in post-Aug. poets), fiercely, furiously, ferociously, cruelly, barbarously, etc.
    (α).
    saevē:

    saeve et atrociter factitavit,

    Suet. Tib. 59:

    facere omnia,

    Luc. 8, 492:

    gesturus impia bella,

    id. 7, 171. —
    (β).
    saevĭter: ferro cernunt de victoriā, Enn. ap Non. 511, 8; Att. and Afran. ib. 4, 7; Plaut. Ps. 5, 2, 3; id. Poen. 1, 2, 122; id. Trin. 4, 3, 53.—
    (γ).
    saevum:

    cui arridens,

    Sil. 1, 398; Stat. Th. 3, 589; Claud. Rapt. Pros. 1, 285.—
    b.
    Comp.:

    lumina Gorgoneo saevius igne micant,

    Ov. A. A. 3, 504; Plin. 30, 2, 5, § 15; Hor. C. 2, 10, 9.—
    c.
    Sup.:

    sunt (loca), quae tepent hieme, sed aestate saevissime candent,

    Col. 1, 4, 9; Claud. ap. Suet. Claud. 2:

    saevissime dentiunt,

    Plin. 11, 37, 64, § 170.

    Lewis & Short latin dictionary > saevus

  • 2 saevus

    saevus, a, um, wütend, tobend, wütig, I) eig., v. Tieren, leo, aper, Lucr.: lupus, Tibull.: saevior leaena, Verg.: saevissima animalia, reißende, Sen. – II) übtr., von jeder Art heftiger Aufregung, wütend, tobend, heftig, schrecklich, furchtbar, grausam, grimmig, herrisch, gestreng, a) v. Menschen, Ter.: uxo-, Ter.: puella, herrisch (gegen den Liebhaber), Tibull.: Iuno, Verg. – Aeneas saevus in armis, furchbar, gewaltig (griech. δεινός), Verg.: u. so Hector, Verg. – poet. m. folg. Infin., quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus (schonungslos), Hor. ep. 1, 15, 30. – b) v. lebl. Subj.: mare, Sall. u.a.: pontus, Ov.: undae, Lucr.: aequora, Verg.: ventus, Cic.: gelu, Verg.: hiems, Veget. mil.: horror, Verg.: scopulus, Verg.: fletus, Prop.: somnia, Tibull.: facies, Tac.: odor (vini), wild machend, Stat. – tridens, Verg.: falx, schrecklich, Tibull.: stola, gewaltige, Enn. fr.: funera, schrecklich anzusehen, Verg.: verbera, Verg. – / saevum, adv. = saeve, Stat. u. Claud.

    lateinisch-deutsches > saevus

  • 3 saevus

    saevus, a, um, wütend, tobend, wütig, I) eig., v. Tieren, leo, aper, Lucr.: lupus, Tibull.: saevior leaena, Verg.: saevissima animalia, reißende, Sen. – II) übtr., von jeder Art heftiger Aufregung, wütend, tobend, heftig, schrecklich, furchtbar, grausam, grimmig, herrisch, gestreng, a) v. Menschen, Ter.: uxo-, Ter.: puella, herrisch (gegen den Liebhaber), Tibull.: Iuno, Verg. – Aeneas saevus in armis, furchbar, gewaltig (griech. δεινός), Verg.: u. so Hector, Verg. – poet. m. folg. Infin., quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus (schonungslos), Hor. ep. 1, 15, 30. – b) v. lebl. Subj.: mare, Sall. u.a.: pontus, Ov.: undae, Lucr.: aequora, Verg.: ventus, Cic.: gelu, Verg.: hiems, Veget. mil.: horror, Verg.: scopulus, Verg.: fletus, Prop.: somnia, Tibull.: facies, Tac.: odor (vini), wild machend, Stat. – tridens, Verg.: falx, schrecklich, Tibull.: stola, gewaltige, Enn. fr.: funera, schrecklich anzusehen, Verg.: verbera, Verg. – saevum, adv. = saeve, Stat. u. Claud.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saevus

  • 4 saevus

    saevus saevus, a, um свирепый

    Латинско-русский словарь > saevus

  • 5 saevus

    saevus saevus, a, um лютый

    Латинско-русский словарь > saevus

  • 6 saevus

        saevus adj. with comp. and sup.    [1 SAV-].— Of animals, raging, mad, furious, fell, fierce, savage, ferocious: lea, O.: leaena Saevior, V.: canes, O.—Of persons, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous: gens: uxor, cross, T.: vir, H.: magister, H.: novercae, V.: Mater Cupidinum, H.: necessitas, H.: tyrannus, L.: saevorum saevissime Centaurorum, O.: in armis, terrible, V.: in paelice, O.: in quemvis opprobria fingere saevus, H.—Of things, furious, fierce, aroused: mare, S.: pelagus, O.: ventus, L.: Orion, V.: bipennis, O.: tympana, harsh, H.: verba, H.: iocus, H.: militia, H.: horror, V.: caedes, O.: paupertas, H.
    * * *
    saeva, saevum ADJ
    fierce, savage, raging, cruel, harsh

    Latin-English dictionary > saevus

  • 7 saevus

    a, um
    свирепый, лютый (leo Lcr, lupus Tib); злобный, злой ( uxor Ter); страшный, ужасный ( somnia Tib); грозный (Aenēas s. in armis V); бурный ( aequora V); жестокий, суровый (gelu V; Alpes J)

    Латинско-русский словарь > saevus

  • 8 saevus

    (adi.) saeve (adv.) свирепый, ужaсный, жeстокий (1. 24 § 5 D. 24, 3. 1. 22 § 8 eod. 1. 1 C. Th. 9, 1. 4. 17 § 3 D. 21, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > saevus

  • 9 saevus

    , saeva, saevum (m,f,n)
      жестокий, свирепый, лютый, суровый; страшный, ужасный

    Dictionary Latin-Russian new > saevus

  • 10 saevum

    saevus, a, um (collat. form saevis, e; in gen. plur. saevium, Amm. 15, 9; 29, 5), adj. [etym. dub.; perh. akin with scaevus, q. v.], roused to fierceness (while ferus signifies naturally fierce); raging, furious, fell, savage, ferocious, etc. (mostly poet.)
    I.
    Lit., of animals:

    leones,

    Lucr. 3, 306; 4, 1016; cf.:

    saecla leonum,

    id. 5, 862:

    leaena,

    Tib. 3, 4, 90:

    lea,

    Ov. M. 4, 102:

    saevior leaena,

    Verg. G. 3, 246:

    apri,

    Lucr. 5, 1327:

    sues,

    id. 5, 1309:

    lupi,

    Tib. 1, 5, 54:

    canes,

    Prop. 4 (5), 4, 40; Ov. M. 7, 64:

    ferae,

    Tib. 1, 10, 6; Ov. M. 4, 404; 7, 387:

    belua,

    Hor. C. 1, 12, 22.—
    II.
    Transf., of any vehement, passionate excitement, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous, etc. (syn.: crudelis, inmitis, trux, durus).
    A.
    Of persons:

    nunc truculento mihi atque saevo usus sene est,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; so (with truculentus) id. Truc. 3, 2, 5; cf.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, etc.,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    gens, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: ex amore saevus,

    Plaut. Am. 1, 3, 43:

    uxor,

    cross, Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    vir,

    Hor. C. 3, 10, 2:

    custos,

    id. Ep. 1, 16, 77:

    magister,

    id. ib. 1, 18, 13:

    novercae,

    Verg. G. 2, 128:

    Canidia,

    Hor. Epod. 5, 47:

    Tisiphone,

    id. S. 1, 8, 33:

    mater Cupidinum,

    id. C. 1, 19, 1; 4, 1, 5:

    Juno,

    Verg. A. 1, 4; cf.:

    conjux Jovis,

    Ov. M. 9, 199:

    Proserpina,

    Hor. C. 1, 28, 20:

    Necessitas,

    id. ib. 1, 35, 17:

    tyrannus,

    Ov. M. 6, 581; cf.:

    cum tyranno saevissimo et violentissimo in suos,

    Liv. 34, 32:

    saevus metu,

    Suet. Dom. 3:

    aliquanto post civilis belli victoriam saevior,

    id. ib. 10:

    post cujus interitum vel saevissimus exstitit,

    id. Tib. 61:

    saevorum saevissime Centaurorum, Euryte,

    Ov. M. 12, 219 et saep.: saevus in armis Aeneas acuit Martem, terrible, deinos, Verg. A. 12, 107:

    Hector,

    id. ib. 1, 99; Ov. M. 13, 177:

    Achilles,

    id. ib. 12, 582:

    sed manibus qui saevus erit,

    Tib. 1, 10, 67:

    nimium in pellice saevae deae,

    Ov. M. 4, 547:

    videt Atridas Priamumque et saevum ambobus Achillem,

    Verg. A. 1, 458:

    saevus accusandis reis,

    Tac. A. 11, 5:

    duces,

    Hor. C. 3, 16, 16.— Poet., with inf. (cf. saevio, II. A.):

    quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus,

    Hor. Ep. 1, 15, 30; cf. in comp.:

    saevior ante alios iras servasse,

    Sil. 11, 7.—
    B.
    Of things: mare, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.; Sall. J. 17, 5:

    pelagus,

    Ov. M. 14, 559:

    fluctus,

    Plaut. Mil. 2, 5, 4:

    procellae,

    Lucr. 3, 805:

    undae,

    id. 5, [p. 1616] 222: saevi exsistunt turbines, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157:

    ventus,

    Cic. Att. 5, 12; Liv. 28, 18; Ov. M. 12, 8: tempestates, Lucil. ap. Non. 388, 17; Lucr. 6, 458; Liv. 24, 8; cf.

    hiems,

    id. 40, 45; Val. Fl. 7, 52:

    Orion,

    Verg. A. 7, 719:

    scopulus,

    id. ib. 5, 270:

    ignes,

    Prop. 1, 1, 27; Ov. M. 2, 313; Hor. C. 1, 16, 11:

    bipennis,

    Ov. M. 8, 766:

    falx Priapi,

    Tib. 1, 1, 18:

    catenae,

    Hor. C. 3, 11, 45: tympana, sounding harshly or terribly, id. ib. 1, 18, 13 et saep.: saevo ac duro in bello, Lucil. ap. Non. 388, 15; so,

    bellum,

    Lucr. 1, 475: saeva et tristia dicta, Lucil. ap. Non. 388, 23: unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115:

    minae,

    Prop. 1, 17, 6 sq.:

    verba,

    Hor. Epod. 12, 13:

    jocus,

    id. Ep. 2, 1, 148; id. C. 1, 33, 12:

    naves,

    id. ib. 1, 37, 30:

    militia,

    id. Ep. 1, 18, 54:

    cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur,

    Cic. Rep. Fragm. 6, p. 419 Osann (5, p. 247 B. and K.; ap. Amm. 15, 5, 23): Medea amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34; and ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.); so,

    Amor,

    Verg. E. 8, 47:

    horror,

    id. A. 12, 406:

    verbera,

    id. G. 3, 252:

    ira,

    Prop. 1, 18, 14:

    damna,

    Tac. A. 2, 26:

    adulationes,

    id. ib. 4, 20:

    caedes,

    Ov. M. 1, 161:

    dolores,

    Verg. A. 1, 25:

    ira,

    Ov. M. 1, 453:

    paupertas,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    quae sibi belligeranti saeva vel prospera evenissent,

    Tac. A. 2, 5:

    ut saeva et detestanda Quirinio clamitarent,

    id. ib. 3, 23:

    multa saevaque questus,

    id. ib. 1, 6.— Adv., in three forms, saeve, saeviter (anteclass.), and saevum (in post-Aug. poets), fiercely, furiously, ferociously, cruelly, barbarously, etc.
    (α).
    saevē:

    saeve et atrociter factitavit,

    Suet. Tib. 59:

    facere omnia,

    Luc. 8, 492:

    gesturus impia bella,

    id. 7, 171. —
    (β).
    saevĭter: ferro cernunt de victoriā, Enn. ap Non. 511, 8; Att. and Afran. ib. 4, 7; Plaut. Ps. 5, 2, 3; id. Poen. 1, 2, 122; id. Trin. 4, 3, 53.—
    (γ).
    saevum:

    cui arridens,

    Sil. 1, 398; Stat. Th. 3, 589; Claud. Rapt. Pros. 1, 285.—
    b.
    Comp.:

    lumina Gorgoneo saevius igne micant,

    Ov. A. A. 3, 504; Plin. 30, 2, 5, § 15; Hor. C. 2, 10, 9.—
    c.
    Sup.:

    sunt (loca), quae tepent hieme, sed aestate saevissime candent,

    Col. 1, 4, 9; Claud. ap. Suet. Claud. 2:

    saevissime dentiunt,

    Plin. 11, 37, 64, § 170.

    Lewis & Short latin dictionary > saevum

  • 11 saevio

    saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), v. n. [saevus], to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Cæs.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).
    I.
    Lit., of animals:

    ubi equus saevit,

    Lucr. 5, 1075:

    (lupus) rabieque fameque,

    Ov. M. 11, 369:

    anguis,

    Verg. G. 3, 434:

    panthera,

    Phaedr. 3, 2, 14:

    leo,

    Val. Fl. 6, 613 al.:

    aper in pecudes,

    Ov. M. 8, 296:

    accipiter in omnes aves,

    id. ib. 11, 345:

    canes in alios saevientes,

    Gell. 7, 1, 6.—
    B.
    Esp., of the cries of enraged animals:

    hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,... atque in praesepibus ursi Saevire,

    Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire):

    agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,

    Spart. Get. 5.—
    II.
    Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).
    A.
    Of persons:

    here mi, nimium saevis,

    Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4:

    ah, ne saevi tantopere,

    Ter. And. 5, 2, 27:

    ne saevi, magna sacerdos,

    Verg. A. 6, 544:

    si quid saeviunt senes,

    Plaut. Ep. 5, 1, 51:

    leniter qui saeviunt sapiunt magis,

    who control their anger, id. Bacch. 3, 3, 4:

    saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,

    Sall. C. 10, 1:

    saeviens turba,

    Liv. 8, 24:

    seditionibus saevire,

    id. 2, 44:

    in delectibus saevire solitos,

    id. 2, 44 Drak.:

    (paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,

    Quint. 1, 1, 8:

    saevire securibus,

    Plin. Pan. 52, 4:

    saevit animis ignobile vulgus,

    Verg. A. 1, 149:

    animis acerbis (with procedere longius iras),

    id. ib. 5, 462:

    pater ardens Saevit, quod, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 49:

    saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,

    id. ib. 2, 2, 126:

    saevire in tergum et in cervices,

    Liv. 3, 45:

    in obsides innoxios,

    id. 28, 34:

    in delubra,

    id. 31, 30:

    in se ipsum,

    id. 1, 53:

    in conjuges ac liberos,

    Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.:

    flagellis in aliquem,

    Juv. 10, 180; and:

    in se (corresp. to manus sibi inferre),

    Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.:

    qui mihi nunc saevit,

    Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.— Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.):

    cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,

    Ov. M. 1, 200.— Impers. pass.:

    clade saevitum est,

    Suet. Ner. 38:

    constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,

    Liv. 1, 1:

    in aliquid (aliquem),

    id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.—
    B.
    Of things:

    saevit minaci murmure ventus,

    Lucr. 1, 276; cf.:

    frustra mare saepe coortum Saevibat,

    id. 5, 1003:

    dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,

    Hor. C. 3, 3, 37:

    pelagus,

    Tac. A. 15, 46:

    mare ventis,

    Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf.

    Aufidus,

    Hor. C. 4, 14, 27:

    medius dies solstitio,

    Sen. Hippol. 766:

    venenum in praecordiis,

    Hor. Epod. 3, 5:

    gula,

    Juv. 5, 94; cf.

    venter (sc. fame),

    App. M. 4, p. 145:

    arbor stridoribus,

    Sil. 13, 600:

    cum tibi flagrans amor... Saeviet circa jecur ulcerosum,

    Hor. C. 1, 25, 15:

    saevit amor ferri,

    Verg. A. 7, 461; 4, 532:

    dolor in erepto amore,

    Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20):

    dolor in praecordiis,

    Petr. 17, 8:

    ira in aliquem,

    Ov. M. 14, 193:

    quo fortuna magis saevit,

    id. P. 2, 3, 51:

    fames,

    Val. Fl. 4, 499:

    morbus,

    Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493:

    acer hinnitus equorum,

    Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > saevio

  • 12 truculenta

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > truculenta

  • 13 truculenter

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > truculenter

  • 14 Truculentus

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Truculentus

  • 15 truculentus

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > truculentus

  • 16 böse

    böse, I) in physischer Hinsicht: malus. – b. Wetter, tempestas mala, adversa, foeda: ein b. Weg, iter difficile, incommodum; iter voraginosum (voller Tiefen): ein sehr b. Weg, via deterrima: b. Geld, nummi adulterini. – böse Augen, oculi aegri (kranke); oculi lippi (entzündete, triefende): böse Augen haben, oculos aegros od. lippos habere; lippire (entzündete, triefende: mit dergl. behaftet, lippus). – II) in sittlicher Hinsicht, a) unsern Ansichten, Wünschen zuwider: malus; adversus. – b. Zeiten, tempora iniqua. temporum iniquitas (ungünstige); tempora aspera (rauhe, widerwärtige), luctuosa (trauervolle); temporum calamitates (hinsichtlich der Nahrungslosigkeit): b. Nachricht, nuntius malus (schlimme), tristis (traurige), acerbus (bittere, unangenehme): ein b. Bezahler. malum od. lentum (ein saumseliger) nomen. – etw. tief hinein b. machen, exulcerare (z. B. res). – b) in Sinnesart u. Benehmen rauh, heftig: asper (rauh). – vehemens (heftig). – iracundus (jähzornig). – iratus (erzürnt). – saevus (wütig). – incommodus et importunus (nicht umgänglich). – ein b. Hund, canis saevus; canis mordax (ein bissiger). – b. machen, stomachum alci movere (jmds. Ärger rege machen); alqm irritare (zum Zorn reizen, z. B. canem), exacerbare (erbittern): b. (zornig, entrüstet) werden, -sein, s. zornig (werden), entrüsten (sich): b. sein auf jmd., s. zürnen: über etwas b. sein, graviter od. moleste ferre alqd (sehr übel nehmen); iracunde ferre (sich erbosen) od. indignari (unwillig sein) alqd od. mit Akk. u. Infin.: nicht weiter. nicht mehr b. sein, desinere iratum esse od. irasci (nicht mehr zornig sein); stomachari desistere (sich nicht weiter ärgern): b. tun, iratum simulare: auf jmd., se simulare alci iratum (zornig tun) od. alci inimicum (feindlich gesinnt): werde (sei) nicht b.! noli irasci! – durch kein b. Wort, durch keine b. Miene jmd. beleidigen, non verbo, non vultu alqm offendere: auch wenn irgend ein böses Wort gehört worden (gefallen) wäre, etiamsi aliqua vox asperior esset accepta. – c) schädlich, gefährlich etc.: malus. – eine b. Zunge, s. Zunge: ein b. Auge, einen b. Blick haben, oculo nocente esse. – d) sittlich verdorben od. verderbt: malus (von [507] Natur zum Bösen geneigt u. [v. Lebl.] aus böser Neigung hervorgegangen, Ggstz. bonus). – pravus (sittlich verschroben, z. B. cupiditates); verb. malus pravusque). – malignus (übel gesinnt, mißgünstig, neidisch, Ggstz. benignus). – malevolus (schadenfroh). – improbus (gesetzwidrig, schlecht handelnd). – impius. scelestus (gottlos, frevelhaft). – turpis. inhonestus. foedus (schändlich, schimpflich). – eine böse Tat, s. Missetat, Schandtat, Verbrechen: ein b. Herz haben, esse ingenio malo pravoque.Adv.male; improbe; turpiter.

    deutsch-lateinisches > böse

  • 17 streng

    streng, I) herb, hart für Geschmack, Gefühl: austērus (eig., streng für den Geschmack; herb, z.B. vinum; dann bildl. = empfindlich für das Gefühl, z.B. frigus). – acer (eig., scharf von Geschmack, z.B. Essig: dann eine schneidende Empfindung verursachend, z.B. hiems). – asper (rauh, z.B. hiems, victus; vgl. asperitas frigorum abest, strenge Kälte gibt es dort nicht). – praegelidus (sehr kalt, z.B. Kälte, Winter). – sehr st. (für das Gefühl), intolerabilis (unerträglich, z.B. frigus); atrox (fürchterlich, z.B. hiems); saevus (grimmig, z.B. gelu). – II) hart, genau, a) mit Entsagung des Genusses und der Bequemlichkeit: durus. – eine st. Lebensart, duritia: ein Mann von st. Lebensweise, vir vitā durus: eine st. Lebensweise führen, parce ac duriter vitam agere. – b) pünktlich: severus (z.B. pater, iudex, matrimonium, imperium, iudicium). – rigidus (unbeugsam, z.B. censor, ius, innocentia). – acer (unser »scharf«, der auch da Strenge übt, wo Milde eintreten könnte, z.B. pater, existimator: und animadversor vitiorum: und iudicium). – acerbus (mit Bitterkeit, mit kränkender Strenge verfahrend, z.B. in exigendo [im Einkassieren]: u. inquisitio). austērus [voll finstern Ernstes). – gravis (mit Ernst verfahrend, z.B. iudex, iudicium: u. schwer treffend, z.B. poena). – fastidiosus od. fastidiosior (wählerisch, heikel). – summus (der höchste, äußerste, z.B. oboedientia: u. ius). – diligens (mit Genauigkeit u. Sorgfalt verfahrend oder etw. beobachtend, z.B. rituspatrii custodia [Beobachtung]: alqm diligenti custodiā asservare). – saevus (grausam, tyrannisch streng). – sehr streng, acerbe severus, gegen jmd., in alqm. – ein sehr st. Befehlshaber, severissimi imperii vir: st. Sitte und Zucht, morum disciplinaeque severitas: eine st. Strafe, poena gravis (eine schwere); poena magna (eine große, z.B. magnā poenā afficere). – zu st. gegen sich sein, eine zu st. Kritik gegen sich üben, nimium in se inquirere: etw. auf das strengste ahnden, alqd omni supplicio vindicare. Adv.severe (z.B. iudicare: u. ius dicere: u. alqd vindicare: pünktlich u. streng auf häusliche Zucht halten, disciplinam domesticam diligenter ac severe regere). rigide (unbeugsam, z.B. dissolutam disciplinam rigidius astringere). – acriter (scharf, z.B. acerrime exigere disciplinam). – acerbe (mit großer Bitterkeit, z.B. acerbissime exigere pecunias). – austēre (mit finsterem Ernste, z.B agere cum alqo). – restricte (gleichs. mit straff angezogenem Zügel, genau, z.B. cetera non tam restricte praefinio: und observare restricte [streng darauf halten], ne etc). diligenter (mit Sorgfalt, Genauigkeit, z.B. praeceptum observare). – allzu st. regieren, severiore oder acerbiore imperio uti: jmd. st. halten, es st. mit jmd. nehmen, s. haltenno. I, 4: etwas nicht st. auslegen, alqd benignius interpretari – es streng (genau) nehmen, s. genau.

    deutsch-lateinisches > streng

  • 18 Wüterich

    Wüterich, homo saevus (wütiger Mensch). – homo saevus et crudelis in suos (mit Grausamkeit gegen die Seinen Wütender); vgl. »Tyrann«.

    deutsch-lateinisches > Wüterich

  • 19 securis

    sĕcūris, is, f. [seco]    - acc. ordin. securim, mais securem Liv. 3, 36, 4; 8, 7, 20; 9, 16, 17; Cic. Verr. 2, 5, 47, 123; Varr. ap. Non. p. 79; Val. Max. 1, 3, ext. 3; 3, 2, ext. 1; Tert. adv. Marc. 1, 29; Lact. Mort. Pers. 31, 2; Amm. 30, 8, 5; cf. Prisc. 758 --- abl. sing. securi, mais secure App. M. 8, 30; Tert. Pud. 16. [st1]1 [-] hache, cognée.    - securi ferire, Cic. Verr. 5, 75: frapper de la hache, décapiter.    - securi percussus, Cic. Verr. 5, 74: décapité.    - eum securi percussisti, Cic. Pis. 84: tu lui fis trancher la tête.    - securibus cervices subicere, Cic. Pis. 83: mettre son cou sous la hache.    - secures de fascibus demere, Cic. Rep. 2, 55: retirer les haches des faisceaux.    - saevus securi Torquatus, Virg. En. 6, 824: Torquatus à la hache cruelle (qui fit décapiter son fils).    - securis Tenedia, Cic. Q. 2, 11, 2: la hache ténédienne (le roi Ténès, dans l'île de Ténédos, avait établi que tout adultère serait décapité et son fils lui-même subit le châtiment).    - securis anceps (securis bipennis): hache à deux tranchants. [st1]2 [-] coup de hache.    - graviorem rei publicae securim infligere, Cic. Planc. 70: asséner un coup de hache plus violent à l'Etat.    - classis XL die a securi navigavit, Plin. 16, 192: la flotte prit la mer quarante jours après le premier coup de hache (après la mise en chantier). [st1]3 [-] hache du licteur (signe d'autorité); autorité, domination, puissance souveraine.    - Gallia securibus subjecta, Caes. BG. 7, 77, 16: la Gaule soumise aux haches romaines, à la puissance romaine.    - consulis inperium hic primus saevasque secures accipiet, Virg. En. 6, 819: il sera le premier à recevoir le pouvoir consulaire et les haches cruelles.    - Medus Albanas timet securis, Hor. C. S. 54: le Mède craint la hache albaine (= la puissance albaine).    - sumere aut ponere secures, Hor. O. 3, 2, 19: prendre ou déposer les faisceaux (= les magistratures).    - colla Romanae praebens animosa securi, Ov. Tr. 4, 2, 45: tendant son cou fier à la hache romaine.
    * * *
    sĕcūris, is, f. [seco]    - acc. ordin. securim, mais securem Liv. 3, 36, 4; 8, 7, 20; 9, 16, 17; Cic. Verr. 2, 5, 47, 123; Varr. ap. Non. p. 79; Val. Max. 1, 3, ext. 3; 3, 2, ext. 1; Tert. adv. Marc. 1, 29; Lact. Mort. Pers. 31, 2; Amm. 30, 8, 5; cf. Prisc. 758 --- abl. sing. securi, mais secure App. M. 8, 30; Tert. Pud. 16. [st1]1 [-] hache, cognée.    - securi ferire, Cic. Verr. 5, 75: frapper de la hache, décapiter.    - securi percussus, Cic. Verr. 5, 74: décapité.    - eum securi percussisti, Cic. Pis. 84: tu lui fis trancher la tête.    - securibus cervices subicere, Cic. Pis. 83: mettre son cou sous la hache.    - secures de fascibus demere, Cic. Rep. 2, 55: retirer les haches des faisceaux.    - saevus securi Torquatus, Virg. En. 6, 824: Torquatus à la hache cruelle (qui fit décapiter son fils).    - securis Tenedia, Cic. Q. 2, 11, 2: la hache ténédienne (le roi Ténès, dans l'île de Ténédos, avait établi que tout adultère serait décapité et son fils lui-même subit le châtiment).    - securis anceps (securis bipennis): hache à deux tranchants. [st1]2 [-] coup de hache.    - graviorem rei publicae securim infligere, Cic. Planc. 70: asséner un coup de hache plus violent à l'Etat.    - classis XL die a securi navigavit, Plin. 16, 192: la flotte prit la mer quarante jours après le premier coup de hache (après la mise en chantier). [st1]3 [-] hache du licteur (signe d'autorité); autorité, domination, puissance souveraine.    - Gallia securibus subjecta, Caes. BG. 7, 77, 16: la Gaule soumise aux haches romaines, à la puissance romaine.    - consulis inperium hic primus saevasque secures accipiet, Virg. En. 6, 819: il sera le premier à recevoir le pouvoir consulaire et les haches cruelles.    - Medus Albanas timet securis, Hor. C. S. 54: le Mède craint la hache albaine (= la puissance albaine).    - sumere aut ponere secures, Hor. O. 3, 2, 19: prendre ou déposer les faisceaux (= les magistratures).    - colla Romanae praebens animosa securi, Ov. Tr. 4, 2, 45: tendant son cou fier à la hache romaine.
    * * *
        Securis, huius securis, penult. prod. foem. gene. Virgil. Une coignee ou hache.
    \
        Anceps securis. Ouid. Qui trenche des deux costez.
    \
        Arboraria securis. Cato. Coignee pour abbatre les arbres.
    \
        Laurigerae secures. Claud. Les haches que portoyent les sergents et appariteurs ou bourreaulx des magistrats de Rome.
    \
        Securi percutere aliquem. Cic. Luy trencher la teste.
    \
        Sacrifica securi colla tauri rumpere. Ouid. De laquelle on servoit és sacrifices pour assommer les bestes.
    \
        Securi ceruices subiicere. Cic. Mettre sa vie en danger.
    \
        Infligere securim, vel iniicere. Cic. Fort blesser et navrer.

    Dictionarium latinogallicum > securis

  • 20 Бурный

    - turbulentus (loci Neptunii; mare; tempestas), turbatus (mare); turbidus, turbulentus; turgidus; saevus; violens; violentus; acer (Aufidus); animosus (ventus); vehemens (ventus; cursus fluminum); procellosus; tumidus (mare); truculentus (pelagus); trux (oratio; genus dicendi; ventus); aestuosus; nimbosus; saevus;

    • бурное море - mare procellosum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бурный

См. также в других словарях:

  • TRUNCANDI cadavera mos saevus — apud veteres Scriptores passim obvius est, uti vidim us supra, ubi de Lacerandi, Secandi, Trahendi more, item in voce Cadaver, et ubi de Caedis expiatione apud priscos usitatâ. Apud Persas inprimis frequens, uti discimus ex Diodoro Sic. l. 17. c …   Hofmann J. Lexicon universale

  • sévices — [ sevis ] n. m. pl. • 1273 sing.; lat. sævitia « violence » ♦ Mauvais traitements corporels exercés sur qqn qu on a sous son autorité, sous sa garde. ⇒ brutalité, coup, violence; maltraitance. « des sévices graves, des mauvais traitements »… …   Encyclopédie Universelle

  • Titanattus — Taxobox name = Titanattus image caption = image width = 250px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae familia = Salticidae subfamilia = Amycinae tribus = Hyetusini genus = Titanattus genus authority = Peckham… …   Wikipedia

  • Hipposideros ater — Systematik Ordnung: Fledertiere (Chiroptera) Unterordnung: Fledermäuse (Microchiroptera) Überfamilie: Hufeisennasenartige (Rhinolophoidea) …   Deutsch Wikipedia

  • Araneus — Araneus …   Wikipédia en Français

  • Lepista personata — Field blewit (Lepista personata) in its natural habitat Scientific classification Kingdom: Fungi …   Wikipedia

  • LUDOVICUS XI — LUDOVICUS XI. fil. Car. VII, ambitione regnandi ardens, cum Galliae hostibus, contra patrem, coniuravit: Delphinatu, quo se receperat, excedere coactus, in Brabantiam ad Burgundiae Ducem se contulit. Auditâ patris morte A. C. 1461. hoc cum filio… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MAXIMINUS Cajus Julius — Imperator, Thrax natione, fil. Patris Gothi Micaeae, ex Ababa matre, Alana. Ex pastore miles, hinc Dux, Alexandri Severi mortis conscius, militum clamoribus Imperator dictus est, A. C. 235. Prodigiosâ corporis mole, bibo guloque infignis: Saevus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ORION — Poetis venator est, et satelles Dianae, auditor Atlantis, qui doctrinam de caelestibus motibus, et stellis ex Libya in Graeciam attulit. Nomen eius quidam ab ὥρα, quod significat differentias temporum anni, ver, aeslatem, etc. deducunt. Quamquam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • At full sea — Sea Sea (s[=e]), n. [OE. see, AS. s[=ae]; akin to D. zee, OS. & OHG. s[=e]o, G. see, OFries. se, Dan. s[ o], Sw. sj[ o], Icel. s[ae]r, Goth. saiws, and perhaps to L. saevus fierce, savage. [root]151a.] 1. One of the larger bodies of salt water,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • At sea — Sea Sea (s[=e]), n. [OE. see, AS. s[=ae]; akin to D. zee, OS. & OHG. s[=e]o, G. see, OFries. se, Dan. s[ o], Sw. sj[ o], Icel. s[ae]r, Goth. saiws, and perhaps to L. saevus fierce, savage. [root]151a.] 1. One of the larger bodies of salt water,… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»