-
1 fastidio
fastidio s.m. 1. (disagio, insofferenza) dérangement, inconvénient, gêne f.: i fastidi della vita in città les inconvénients de la vie en ville; provare fastidio per qcs. avoir de l'aversion pour qqch.; recare fastidio a qcu. déranger qqn, ennuyer qqn; senso di fastidio sentiment de gêne. 2. ( disturbo fisico) gêne f.: provare un fastidio in gola ressentir une gêne à la gorge; ti fa male? - non è un dolore, è un fastidio ça te fais mal? ce n'est pas une douleur, c'est une gêne. 3. (seccatura, guaio) ennui, embêtement: avere dei fastidi con qcu. avoir des ennuis avec qqn. -
2 fastidio
fastìdio m беспокойство, неприятность; отвращение; скука i piccoli fastidi della vita -- мелкие житейские заботы averein fastidio -- питать отвращение (к + D), доставлять беспокойство, мешать (+ D) darsi fastidio -- беспокоиться (о + S) venire in fastidio -- надоесть, приесться, опротиветь dare fastidio -- надоедать, докучать -
3 fastidio
fastìdio ḿ беспокойство, неприятность; отвращение; скука i piccoli fastidi della vita — мелкие житейские заботы averein fastidio — питать отвращение (к + D), доставлять беспокойство, мешать (+ D) darsi fastidio — беспокоиться (о + S) venire in fastidio — надоесть, приесться, опротиветь darefastidio — надоедать, докучать -
4 fastidio
fastidiofastidio [fas'ti:dio] <-i>sostantivo Maskulin1 (molestia) Belästigung Feminin, Störung Feminin; dare fastidio a qualcuno jdn belästigen; Le dà fastidio il fumo? stört Sie der Rauch?2 (noia) Überdruss Maskulin, Verdruss Maskulin3 (disgusto) Ekel Maskulin4 (dispiacere) Unannehmlichkeit FemininDizionario italiano-tedesco > fastidio
5 fastidio
fastidio fastidio, ivi(ii), itum, ire брезговать6 fastidio
fastidio fastidio, ivi(ii), itum, ire отвергать с презрением7 fastidio
fastidio fastidio, ivi(ii), itum, ire отвращение испытывать8 fastidio
fastīdĭo, īre, īvi (ĭi), ītum - intr. avec gén. et tr. [st2]1 [-] être dégoûté de, avoir du dégoût, avoir de l’aversion, avoir de la répugnance; abs.: être dégoûté, être blasé, faire le dégoûté, prendre des airs dédaigneux, prendre de grands airs. [st2]2 [-] dédaigner, voir avec dédain, mépriser, repousser avec dédain, en avoir assez de. - avec gén. comme taedet - fastidit mei (arch.), Plaut. Aul. 2, 2, 67: il me méprise. - fastidimus bonorum, Lucil.: nous méprisons les richesses. - fastidire preces alicujus, Liv. 34, 5, 13: repousser avec dédain les prières de qqn. - (verba) dictu fastidienda sunt, Val. Max. 9, 13, 2: (paroles) répugnantes à dire. - tu qui jocorum legere fastidis genus, Phaedr. 4, 7, 2: toi qui dédaignes lire ce genre de plaisanteries. - a me fastidit amari, Ov. R. Am. 305: elle dédaigne mon amour. - fastidiendis stomacchi est... Sen.: c'est la marque d'un estomac blasé (... d'un goût difficile). - quid hic fastiditis? Plaut.: pourquoi faire ici le dégoûté? - voir fastiditus.* * *fastīdĭo, īre, īvi (ĭi), ītum - intr. avec gén. et tr. [st2]1 [-] être dégoûté de, avoir du dégoût, avoir de l’aversion, avoir de la répugnance; abs.: être dégoûté, être blasé, faire le dégoûté, prendre des airs dédaigneux, prendre de grands airs. [st2]2 [-] dédaigner, voir avec dédain, mépriser, repousser avec dédain, en avoir assez de. - avec gén. comme taedet - fastidit mei (arch.), Plaut. Aul. 2, 2, 67: il me méprise. - fastidimus bonorum, Lucil.: nous méprisons les richesses. - fastidire preces alicujus, Liv. 34, 5, 13: repousser avec dédain les prières de qqn. - (verba) dictu fastidienda sunt, Val. Max. 9, 13, 2: (paroles) répugnantes à dire. - tu qui jocorum legere fastidis genus, Phaedr. 4, 7, 2: toi qui dédaignes lire ce genre de plaisanteries. - a me fastidit amari, Ov. R. Am. 305: elle dédaigne mon amour. - fastidiendis stomacchi est... Sen.: c'est la marque d'un estomac blasé (... d'un goût difficile). - quid hic fastiditis? Plaut.: pourquoi faire ici le dégoûté? - voir fastiditus.* * *Fastitio, fastidis, pen. prod. fastidiui, fastiditum, fastidire. Plaut. Rejecter quelque chose avec desdaing, Desdaigner.\Fastidire, cum infinitiuo. Quintil. Refuser à faire quelque chose.\A me fastidit amari. Ouid. Elle desdaigne et refuse mon amour, Elle ha à desdaing que je l'aime.\Fastidire preces alicuius. Liu. Ne daigner escouter les prieres d'aucun.\Omnia fastidis praeter pauonem. Horat. Tu ne fais compte de toutes les viandes, et n'en daignes manger, fois que du paon.\Fastidit mei. Plaut. Il me desdaigne, Je luy fasche.9 fastidio
fastidio [fasˈtiːdio] <-i>Le dà fastidio il fumo? пречи ли Ви тютюневият дим?10 fastidio
fastīdio, īvī (iī), ītum, īre [ fastidium ]1) испытывать отвращение, чувствовать антипатию (f. aliquam rem и aliquem H, VP, QC, реже alicujus rei и alicujus Pl, LM)fastidītus alicui O — опротивевший (надоевший) кому-л.2) с презрением отвергать, отклонять ( preces alicujus L)si non fastīdis, veni Ph — если ты не против, приходи3) быть недовольным, негодовать, досадовать, капризничать ( in aliquā re C)fastidiens stomachus Sen — пресыщенный желудок, перен. испорченный аппетит4) важничать, чваниться ( gloriosus fastīdit Pl)11 fastidio
fāstīdio, īvī, ītum, īre (fastidium), einen Ekel-, Widerwillen-, eine Abneigung vor od. gegen etw. empfinden od. haben od. zeigen, vor etw. sich ekeln, etw. aus Ekel usw. verschmähen, I) eig., einen phys. Ekel, a) aus Übersättigung usw. vor Ggstdn. des Geschmackes, olus, Hor.: omnia praeter pavonem rhombumque, Hor.: absol., bibendum hercle hoc est; quid hic fastidis (ekelst du dich? spielst den Feinschmecker?), Plaut.: si in farciendo nimio cibo fastidiunt gallinae, Ekel zeigen, nicht mehr fressen wollen, Varro. – vom Gaumen, docta palata fastidiunt lupum fluvialem, Col.: u. absol. vom Magen, fastidientis stomachi est multa degustare, es verrät einen überladenen, verdorbenen Magen, an vielem herumzukosten, Sen. – b) vor Ggstdn. des Geruches, euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet, hat einen ekelhaften G., Plin.: absol., olfacta igitur hinc; ut fastidis! ekelst (scheust) du dich? Plaut. – c) vor Ggstdn. des Gehöres, aures... redundantia et nimia fastidiunt, verwerfen, mögen nicht, Quint. 9, 4, 116. – II) übtr.: 1) einen moralischen Ekel od. Widerwillen gegen etw. empfinden od. zeigen, gegen etw. ekel tun, etw. nicht mögen, verschmähen, zurückweisen, sich für jmd. od. etw. zu vornehm dünken, sich einer Sache schämen, alqm, Vell., Curt. u.a.: preces alcis, Liv.: mores Macedonum, Curt.: Tarquinium fastidiendum, quod mercatore genitum, Val. Max.: animal foedissimum et dictu quoque fastidiendum, nur mit Widerwillen auszusprechendes, Plin. – m. Genet., fastidit mei, Plaut. u. Turpil. fr.: mei fastidis, Titin. fr.: fastidimus bonorum, Lucil. 293: fastidire Agamemnonis, Lucil. 654. – m. folg. Infin., et hoc iocorum legere fastidis genus, Phaedr.: ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere, Liv.: gloriari fastidiebat, Sen.: nec mortis spectator esse fastidisti, Val. Max. – m. folg. Acc. u. Infin., est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. 6, 41, 2: plebs primo coeperat fastidire munus vulgatum a civibus isse (al. exisse) in socios, Liv. 2, 41, 4. – absol., in recte factis saepe fastidiunt, sind sie heikel, haben sie etwas auszusetzen, Cic. Mil. 42: si non fastidis (wenn du vorlieb nimmst), Phaedr. 3, 16, 14: ut, quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus (gleichsam mit einem verächtlichen Fußtritt von uns stoßen), Quint. 5, 13, 22. – 2) im Benehmen = vornehm tun, sich aufblasen, gloriosus fastidit, Plaut. Curc. 633: vide ut fastidit simia, Plaut. most. 886. – / Partiz. fastiditus als Depon. m. Acc., ne me putes studia fastiditum, Petron. 48, 4.
12 fastidio
fāstīdio, īvī, ītum, īre (fastidium), einen Ekel-, Widerwillen-, eine Abneigung vor od. gegen etw. empfinden od. haben od. zeigen, vor etw. sich ekeln, etw. aus Ekel usw. verschmähen, I) eig., einen phys. Ekel, a) aus Übersättigung usw. vor Ggstdn. des Geschmackes, olus, Hor.: omnia praeter pavonem rhombumque, Hor.: absol., bibendum hercle hoc est; quid hic fastidis (ekelst du dich? spielst den Feinschmecker?), Plaut.: si in farciendo nimio cibo fastidiunt gallinae, Ekel zeigen, nicht mehr fressen wollen, Varro. – vom Gaumen, docta palata fastidiunt lupum fluvialem, Col.: u. absol. vom Magen, fastidientis stomachi est multa degustare, es verrät einen überladenen, verdorbenen Magen, an vielem herumzukosten, Sen. – b) vor Ggstdn. des Geruches, euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet, hat einen ekelhaften G., Plin.: absol., olfacta igitur hinc; ut fastidis! ekelst (scheust) du dich? Plaut. – c) vor Ggstdn. des Gehöres, aures... redundantia et nimia fastidiunt, verwerfen, mögen nicht, Quint. 9, 4, 116. – II) übtr.: 1) einen moralischen Ekel od. Widerwillen gegen etw. empfinden od. zeigen, gegen etw. ekel tun, etw. nicht mögen, verschmähen, zurückweisen, sich für jmd. od. etw. zu vornehm dünken, sich einer Sache schämen, alqm, Vell., Curt. u.a.: preces alcis, Liv.: mores Macedonum, Curt.: Tarquinium fastidiendum,————quod mercatore genitum, Val. Max.: animal foedissimum et dictu quoque fastidiendum, nur mit Widerwillen auszusprechendes, Plin. – m. Genet., fastidit mei, Plaut. u. Turpil. fr.: mei fastidis, Titin. fr.: fastidimus bonorum, Lucil. 293: fastidire Agamemnonis, Lucil. 654. – m. folg. Infin., et hoc iocorum legere fastidis genus, Phaedr.: ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere, Liv.: gloriari fastidiebat, Sen.: nec mortis spectator esse fastidisti, Val. Max. – m. folg. Acc. u. Infin., est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. 6, 41, 2: plebs primo coeperat fastidire munus vulgatum a civibus isse (al. exisse) in socios, Liv. 2, 41, 4. – absol., in recte factis saepe fastidiunt, sind sie heikel, haben sie etwas auszusetzen, Cic. Mil. 42: si non fastidis (wenn du vorlieb nimmst), Phaedr. 3, 16, 14: ut, quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus (gleichsam mit einem verächtlichen Fußtritt von uns stoßen), Quint. 5, 13, 22. – 2) im Benehmen = vornehm tun, sich aufblasen, gloriosus fastidit, Plaut. Curc. 633: vide ut fastidit simia, Plaut. most. 886. – ⇒ Partiz. fastiditus als Depon. m. Acc., ne me putes studia fastiditum, Petron. 48, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fastidio
13 fastīdiō
fastīdiō īvī, ītus, īre [fastidium], to feel disgust, shrink, flinch, loathe, dislike, despise: infundam tibi Fastidienti poculum, H.: omnia praeter Pavonem, H.: pulmentarium, Ph.—Fig., to be disdainful, be scornful, be haughty, disdain, despise, scorn: in recte factis, i. e. to be critical: si non fastidis, veni, Ph.: eius amicitiam: rivos apertos, H.: preces alcuius, L.: si te hic fastidit, V.: somnus non humilīs domos Fastidit, shuns, H.: Non fastiditus si tibi ero, O.: iocorum legere genus, Ph.: nos in sacerdotum numerum accipere, L.: se inspici, L.* * *fastidire, fastidivi, fastiditus Vdisdain; be scornful; feel aversion to, be squeamish14 fastidio
fastīdĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [fastidium], to feel disgust, loathing, or nausea, to shrink or flinch from any thing unpleasant to the taste, smell, hearing, etc.; to loathe, dislike, despise (not freq. till after the Aug. per.; cf.: taedet, reprobo, reicio, respuo, repudio).I.Lit.A.Neutr.:B.bi bendum hercle hoc est, ne nega: quid hic fastidis?
Plaut. Stich. 5, 4, 33; cf.:fastidientis stomachi est multa degustare,
Sen. Ep. 2:majus infundam tibi Fastidienti poculum,
Hor. Epod. 5, 78:ut fastidis!
Plaut. Men. 1, 2, 58.—Act. (perh. not till the Aug. per.):II. A.num esuriens fastidis omnia praeter Pavonem rhombumque?
Hor. S. 1, 2, 115:olus,
id. Ep. 1, 17, 15:pulmentarium,
Phaedr. 3, 7, 23:cactos in cibis,
Plin. 21, 16, 57, § 97:fluvialem lupum,
Col. 8, 16, 4: vinum, Poët. ap. Suet. Tib. 59:euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet,
disgusting, Plin. 25, 7, 38, § 79:aures... redundantia ac nimia fastidiunt,
Quint. 9, 4, 116.—Neutr.:(β).ut fastidit gloriosus!
Plaut. Curc. 5, 2, 34:vide ut fastidit simia!
id. Most. 4, 2, 4:in recte factis saepe fastidiunt,
Cic. Mil. 16, 42.—With gen. (like taedet):B.fastidit mei,
Plaut. Aul. 2, 2, 67; so, mei, Titin. ap. Non. 496, 15:bonorum,
Lucil. ib. 18.—Act. (perh. not before the Aug. per.).(α).With acc.:(β).(populus) nisi quae terris semota suisque Temporibus defuncta videt, fastidit et odit,
Hor. Ep. 2, 1, 22:vilice silvarum et agelli, Quem tu fastidis,
id. Ep. 1, 14, 2:lacus et rivos apertos,
id. ib. 1, 3, 11:vitium amici,
id. S. 1, 3, 44:preces alicujus,
Liv. 34, 5, 13:hoc lucrum,
Quint. 1, 1, 18:grammatices elementa tamquam parva,
id. 1, 4, 6:minores,
Mart. 3, 31, 5:omnes duces post Alexandrum,
Just. 14, 2:dominationibus aliis fastiditus (i. e. a prioribus principibus despectus),
Tac. A. 13, 1:ut quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus,
Quint. 5, 13, 22:oluscula,
Juv. 11, 80.—Of inanim. or abstr. subjects: te cum fastidierit popina dives, etc.,
Mart. 5, 44, 10: somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit umbrosamve ripam, Hor. C. 3, 1, 23.—In the part. perf.:laudatus abunde, Non fastiditus si tibi, lector, ero,
Ov. Tr. 1, 7, 31; cf.:aliquem non fastiditis annumerare viris,
id. ib. 2, 120:vetulus bos, ab ingrato jam fastiditus aratro,
Juv. 10, 270.—In the neutr. absol.: res ardua vetustis novitatem dare... fastiditis gratiam, etc., Plin. H. N. praef. § 15.—In the part. fut. pass. with supine:quia (verba) dictu fastidienda sunt,
Val. Max. 9, 13, 2.—With an object-clause:1.a me fastidit amari,
Ov. R. Am. 305:jocorum legere fastidis genus,
Phaedr. 4, 7, 2; Petr. 127:fastidit praestare hanc inferioribus curam,
Quint. 2, 3, 4:fastidit balsamum alibi nasci,
Plin. 16, 32, 59, § 135:an creditis, aequo animo iis servire, quorum reges esse fastidiant?
Curt. 4, 14, 16 et saep.:ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere,
Liv. 10, 8, 7:plebs coepit fastidire, munus vulgatum a civibus isse in socios,
id. 2, 41, 4; Quint. 5, 11, 39.—Hence,Adv.: fastīdĭenter, disdainfully, scornfully:2.parentibus fastidienter appellatis,
App. M. 5, p. 166, 11.—Part.: fastīdītus, a, um, in act. signif., disdaining, despising (post-Aug.):ne me putes studia fastiditum,
Petr. 48.15 fastidio
m.1 nuisance, bother (molestia).2 annoyance (enfado).3 drag, hassle, nuisance.4 boredom, tediousness.5 fastidium.pres.indicat.1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: fastidiar.* * *1 (molestia) bother, nuisance2 (aburrimiento) boredom3 (repugnancia) repugnance, revulsion\¡qué fastidio! what a nuisance!* * *noun m.annoyance, nuisance* * *SM1) (=molestia) annoyance, bother¡qué fastidio! — what a nuisance!
2) LAm (=asco) disgust, repugnance* * ** * *= annoyance, nuisance, aggravation, vexation, hassle, irritant, bummer, pest.Ex. False drops are perhaps less of an annoyance in a computer-based system when brief records can be quickly scanned and rejected as necessary.Ex. However, delays in the generation of centralised records can be a considerable nuisance.Ex. One reads, for instance, that a parameter in assessing the maximum period a user can be kept waiting is the ' aggravation quotient'.Ex. Its absence from the ninth edition must have caused some vexation among cataloguers.Ex. The article is entitled 'How to implement electronic subscriptions replacing the routing list hassle'.Ex. Common factors affecting the quality of air in libraries include scents and other controllable irritants, dust mites, moulds and other inhaled substances associated with paper and books.Ex. The article 'Bargains or bummers? Remainders' suggests that despite problems attaching to buying remainders, judicious purchasing of this stock can add valuable books to a library's collection at a very reasonable cost.Ex. Library users fall into 4 groups: (1) patrons, who are considerate, grateful and undemanding; (2) 'pests' -- the inconsiderate; (3) 'pirates' who steal, deface and mutilate library property and materials; (4) 'vampires' whose enquiries make excessive demands upon the librarian's time.----* ser un fastidio = be a pest.* * ** * *= annoyance, nuisance, aggravation, vexation, hassle, irritant, bummer, pest.Ex: False drops are perhaps less of an annoyance in a computer-based system when brief records can be quickly scanned and rejected as necessary.
Ex: However, delays in the generation of centralised records can be a considerable nuisance.Ex: One reads, for instance, that a parameter in assessing the maximum period a user can be kept waiting is the ' aggravation quotient'.Ex: Its absence from the ninth edition must have caused some vexation among cataloguers.Ex: The article is entitled 'How to implement electronic subscriptions replacing the routing list hassle'.Ex: Common factors affecting the quality of air in libraries include scents and other controllable irritants, dust mites, moulds and other inhaled substances associated with paper and books.Ex: The article 'Bargains or bummers? Remainders' suggests that despite problems attaching to buying remainders, judicious purchasing of this stock can add valuable books to a library's collection at a very reasonable cost.Ex: Library users fall into 4 groups: (1) patrons, who are considerate, grateful and undemanding; (2) 'pests' -- the inconsiderate; (3) 'pirates' who steal, deface and mutilate library property and materials; (4) 'vampires' whose enquiries make excessive demands upon the librarian's time.* ser un fastidio = be a pest.* * *1 (molestia) annoyance¡qué fastidio! what a nuisance!, what a pain o drag! ( colloq)2* * *
Del verbo fastidiar: ( conjugate fastidiar)
fastidio es:
1ª persona singular (yo) presente indicativo
fastidió es:
3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo
Multiple Entries:
fastidiar
fastidio
fastidió
fastidiar ( conjugate fastidiar) verbo transitivo
‹fiesta/excursión› to spoil;
‹ estómago› to upset
verbo intransitivo:
¡no fastidies! ¿de veras? go on! you're kidding! (colloq)
fastidiarse verbo pronominal
b) (fam) ( jorobarse):◊ tendré que fastidiome I'll have to put up with it (colloq);
¡te fastidias! (Esp) tough! (colloq)
fastidio sustantivo masculino ( molestia) annoyance;◊ ¡qué fastidio! what a nuisance!
fastidiar verbo transitivo
1 (causar enojo, molestia) to annoy, bother: me fastidió mucho que no vinieras, I was upset that you couldn't come
2 fam (el pelo, un coche, etc) to damage, ruin: se ha vuelto a fastidiar la lavadora, the washing machine's broken down again
(un proyecto, plan) to spoil
3 (causar una herida) to hurt
fastidio sustantivo masculino
1 (enojo) nuisance
2 (molestia, lata) bother: es un fastidio tener que madrugar tanto, it's a pain having to get up early so often
3 (aburrimiento) bore
' fastidio' also found in these entries:
Spanish:
adiós
- contrariedad
- fastidiar
- fastidiarse
- martirio
- molestia
- pesadez
- rabia
- vaina
- ir
- joder
English:
irritation
- muck up
- tiresomeness
- which
- irritant
- peeved
* * *fastidio nm1. [molestia] nuisance, bother;¡qué fastidio! what a nuisance!2. [enfado] annoyance3. [aburrimiento] bore* * *m annoyance;¡qué fastidio! what a nuisance!* * *fastidio nm1) molestia: annoyance, nuisance, hassle2) aburrimiento: boredom* * *fastidio n (molestia) drag / nuisance¡qué fastidio! what a nuisance!16 fastidio
m (pl -di) bother, troubledare fastidio a qualcuno bother someonele dà fastidio se... ? do you mind if... ?un sacco di fastidi a lot of bother* * *fastidio s.m.1 ( contrarietà, molestia) nuisance, bother, trouble, inconvenience; pl. ( grattacapi, problemi) trouble [U]; problems: sono i pic- coli fastidi della vita, they are the small inconveniences (o vexations) of life; non è un fastidio per te accompagnarmi?, isn't it a bother (o an inconvenience o a nuisance) for you to come with me?; sono pieno di fastidi, I've a lot of trouble (o problems); mi ha creato molti fastidi, he caused me a lot of trouble (o of problems); ti vai a cercare dei fastidi, you are looking for trouble (o fam. bother); non mi dare fastidio!, don't bother me!; ti dà fastidio se fumo?, do you mind if I smoke?; mi dà fastidio il fumo, I can't stand smoke; smettila di dar fastidio!, stop being a nuisance!2 ( irritazione) annoyance, irritation: il suo fastidio era evidente, he was clearly annoyed (o irritated); che fastidio!, what a nuisance!; che fastidio questo rumore!, this noise is really annoying!; non mi hanno detto niente e la cosa mi ha dato parecchio fastidio, they didn't say anything to me, which annoyed me a lot; mi dà fastidio sentir bestemmiare, hearing people swear (o swearing) upsets (o annoys) me3 ( avversione, nausea) sickness, disgust: provo un senso di fastidio quando lo vedo, I feel disgusted when I see him; sento un fastidio allo stomaco, my stomach feels rather upset4 pl. trouble [U]: ha dei fastidi al fegato, alla circolazione, he has got liver, circulatory trouble.* * *1) (disturbo) bother, nuisance; (irritazione) annoyancedare fastidio a qcn. — [fumo, luce, rumore, persona] to bother sb., to be a nuisance to sb.
ti dà fastidio se...? — do you mind if...?
2) (malessere fisico) pain (a in)3) (seccatura) trouble, bother U, inconvenienceavere dei -di — to have a bit o spot of bother
* * *fastidiopl. -di /fas'tidjo, di/sostantivo m.1 (disturbo) bother, nuisance; (irritazione) annoyance; dare fastidio a qcn. [fumo, luce, rumore, persona] to bother sb., to be a nuisance to sb.; ti dà fastidio se...? do you mind if...?2 (malessere fisico) pain (a in)17 fastidio
Del verbo fastidiar: ( conjugate fastidiar) \ \
fastidio es: \ \1ª persona singular (yo) presente indicativo
fastidió es: \ \3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativoMultiple Entries: fastidiar fastidio fastidió
fastidiar ( conjugate fastidiar) verbo transitivo ‹fiesta/excursión› to spoil; ‹ estómago› to upset verbo intransitivo: ¡no fastidies! ¿de veras? go on! you're kidding! (colloq) fastidiarse verbo pronominalb) (fam) ( jorobarse):◊ tendré que fastidiome I'll have to put up with it (colloq);¡te fastidias! (Esp) tough! (colloq)
fastidio sustantivo masculino ( molestia) annoyance;◊ ¡qué fastidio! what a nuisance!
fastidiar verbo transitivo
1 (causar enojo, molestia) to annoy, bother: me fastidió mucho que no vinieras, I was upset that you couldn't come
2 fam (el pelo, un coche, etc) to damage, ruin: se ha vuelto a fastidiar la lavadora, the washing machine's broken down again (un proyecto, plan) to spoil
3 (causar una herida) to hurt
fastidio sustantivo masculino
1 (enojo) nuisance
2 (molestia, lata) bother: es un fastidio tener que madrugar tanto, it's a pain having to get up early so often
3 (aburrimiento) bore ' fastidio' also found in these entries: Spanish: adiós - contrariedad - fastidiar - fastidiarse - martirio - molestia - pesadez - rabia - vaina - ir - joder English: irritation - muck up - tiresomeness - which - irritant - peeved18 fastidio sm
[fas'tidjo] fastidio (-di)(disturbo) trouble, botherdare fastidio a qn — to bother o annoy sb
ha avuto dei fastidi con la polizia — he has had some trouble o bother with the police
19 fastidio
sm [fas'tidjo] fastidio (-di)(disturbo) trouble, botherdare fastidio a qn — to bother o annoy sb
ha avuto dei fastidi con la polizia — he has had some trouble o bother with the police
20 FASTIDIO
См. также в других словарях:
fastidio — sustantivo masculino 1. Disgusto o molestia de poca importancia: Qué fastidio que ya haya salido el último autobús. Es un fastidio que no abran los domingos. Sinónimo: incordio. 2. Cansancio o aburrimiento producido por una cosa: Pasé un rato de… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
fastidio — fastídio (fàštīdij) m <G ija> DEFINICIJA reg. zast. dosada ETIMOLOGIJA tal. fastidio ← lat. fastidium … Hrvatski jezični portal
fastidio — /fa stidjo/ s.m. [dal lat. fastidium, der. di fastus us orgoglio, disdegno , prob. incrociato con taedium tedio ]. 1. a. [senso di insofferenza per cosa che dispiace o che mal si sopporta: il f. di alzarsi presto ] ▶◀ disagio, molestia, noia,… … Enciclopedia Italiana
fastidio — (Del lat. fastidĭum). 1. m. Enfado, cansancio, aburrimiento, tedio. 2. Disgusto o desazón que causa la comida mal recibida por el estómago, o el olor fuerte y desagradable de una cosa … Diccionario de la lengua española
fastidio — (Del lat. fastidium.) ► sustantivo masculino 1 Sensación de molestia o enfado causado por una persona, una cosa o algún contratiempo de poca importancia: ■ es un fastidio tener que repetirlo. SINÓNIMO disgusto molestia 2 Cosa que resulta pesada,… … Enciclopedia Universal
fastidio — fa·stì·dio s.m. FO 1. sensazione di disturbo, insofferenza o disagio: dare fastidio, ti dà fastidio la finestra aperta? | noia, avversione: provare, sentire fastidio per qcn., per qcs. Sinonimi: disagio, disturbo, molestia, noia | antipatia,… … Dizionario italiano
fastidio — {{#}}{{LM F17470}}{{〓}} {{SynF17920}} {{[}}fastidio{{]}} ‹fas·ti·dio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{※}}col.{{¤}} Disgusto o molestia causados por un contratiempo de poca importancia: • Es un fastidio tener que salir con esta lluvia.{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
fastidio — s. molestia, disgusto, dificultad. ❙ «...y miró a Lorena con fastidio.» Pedro Zarraluki, La historia del silencio, 1994, RAECREA. ❙ «Ella hizo un ademán de fastidio.» Javier García Sánchez, La historia más triste, 1991, RAE CREA. ❙ «¡Qué… … Diccionario del Argot "El Sohez"
fastidio — (m) (Intermedio) perturbación del bienestar, o hastío provocado por algo Ejemplos: Los espectadores miraban la obra con fastidio. ¡Qué fastidio tener que esperar tanto tiempo! Sinónimos: molestia, hastío … Español Extremo Basic and Intermediate
fastidio — sustantivo masculino 1) aburrimiento, hastío, cansancio, tedio, pesadez, latazo (coloquial). Por ejemplo: es un fastidio tener que esperar tanto. 2) desagrado*, disgusto, descontento … Diccionario de sinónimos y antónimos
fastidio — {{hw}}{{fastidio}}{{/hw}}s. m. 1 Senso di molestia, disagio, disturbo. 2 Disgusto, avversione, noia: avere fastidio di un lavoro. 3 Causa di affanno, dispiacere; SIN. Incomodo, seccatura. 4 Nausea: cibo che dà –f. ETIMOLOGIA: dal lat. fastidium… … Enciclopedia di italiano
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Албанский
- Английский
- Болгарский
- Испанский
- Итальянский
- Кечуа
- Латинский
- Немецкий
- Русский
- Турецкий
- Французский
- Чешский